De passie is terug bij Humanitas DMH

De passie is terug bij Humanitas DMH
De vereniging Humanitas is een landelijke vrijwilligers organisatie. Humanitas DMH is een
van de zeven zelfstandige stichtingen die ooit door de vereniging zijn opgericht. Begin dit
jaar plaatste Cortex Group twee nieuwe rayonmanagers bij Humanitas DMH, een landelijke
organisatie die zich van oudsher richt op het begeleiden van mensen met een verstandelijke
beperking. De organisatie kwam vorig jaar negatief in het nieuws doordat de
Ondernemingsraad en de Cliëntenraad de volledige Raad van Bestuur en Raad van Toezicht
naar huis wist te sturen. Een compleet nieuwe Raad van Toezicht trad aan en zocht Frank
Wolterink aan als (interim) bestuurder. De turbulente periode is voorbij en de passie is terug. Reden voor een
interview.
“Het gaat vooralsnog goed”, glunderend schudt de
boomlange Frank Wolterink mijn hand. “Bij mijn
aantreden trof ik een organisatie aan in
ontreddering. Vanaf 2006 is geprobeerd een
centralisatie door te voeren. Maar dat proces is
volledig mislukt. Mijn interim voorganger heeft
getracht via een structuurinterventie het tij te
keren, maar dat verergerde de situatie. Ik merkte
een sfeer van angst en apathie en er was veel
verwarring. Men was letterlijk de weg kwijt. Voor
de medewerkers en vrijwilligers was het een
heftige periode. Financieel en organisatorisch
zaten we op een dieptepunt. Dat hebben we in een
half jaar weten om te buigen in een positieve
spiraal naar boven. Het begin van
vertrouwen in de toekomst is terug,
ook al is die nog lang niet verzekerd.”
Van interim naar vast
Frank ken ik als een gepokt en gemazelde interim
bestuurder, die de afgelopen 25 jaar meerdere
zorginstellingen heeft aangestuurd. Een interim
bestuurder, die vaak gevraagd is om te blijven
maar dat om ethische redenen niet wilde. Waarom
nu wel gezwicht en weggegaan bij C3? “Het was
hier vanaf de start duidelijk dat de mogelijkheid
van een vast dienstverband er in zat, maar zeker
was dat nog niet. Mijn opdrachten waren
gemiddeld al anderhalf jaar lang en ik merkte dat ik
meer verbinding zocht met een organisatie. Ik
voldoe ook eigenlijk niet aan het prototype dat we
van interim bestuurders hebben. Vanaf dag een
voel ik me altijd betrokken, praat direct over onze
organisatie en nam altijd met moeite afscheid. Hier
UIT NIEUWSBRIEF NR. 2 2014
bood zich de gelegenheid om je vanaf de start voor
een langere periode te verbinden aan een
organisatie. Een mooie landelijke organisatie, waar
ik me thuis voel en leiding mag geven aan een
fundamentele verandering.”
Transparantie
Frank spreekt openlijk over de bestuurlijke
puinhoop die hij aantrof en probeert het niet
onder het tapijt te vegen. Ook in zijn analyse heeft
hij er geen doekjes om gewonden. Dat is in de
organisatie erg gewaardeerd. “Men had al langer
het gevoel dat het niet goed ging. Ik heb alles
transparant gemaakt. Toen begreep men wat er
aan de hand was. Dat we moesten
veranderen om niet failliet te gaan”.
Toch heb je niet direct ingegrepen,
hield ik hem voor. “Dat was een
bewuste keuze. Voor 2014 waren de
afspraken met het zorgkantoor gemaakt en ook al
wisten we niet precies waar we financieel stonden,
dat gaf een basis om aan de slag te gaan met het
herijken van de missie en de visie. Humanitas is
gebaseerd op humanistische kernwaarden, waarin
de cliënt als mens wordt gezien en wij ons richten
op een maximale ontplooiing. Ongeveer 50% van
onze cliënten woont bij ons, de rest is ambulant.
We zitten verspreid over het hele land. Met de in
gang gezette decentralisatie van delen van de zorg
richting gemeenten, hadden we opeens te maken
met 120 nieuwe financiers. Maar wat wilden die
van ons en wat konden wij hen bieden? Daar
hebben we eerst over nagedacht en hebben we de
hele organisatie intensief bij betrokken. We
hebben
gekozen
voor
een
risicovolle
ondernemende strategie. In de regio’s zullen de
managers die moeten vertalen in een gerichte
profilering van onze meerwaarde richting
gemeenten. De regio’s hebben daarom de
toekomst
en
worden
de
belangrijkste
organisatorische eenheden van Humanitas DMH.
Het landelijke bureau gaat die ontwikkeling
faciliteren”.
Verbreden
“Wij waren sterk gericht op mensen met een
verstandelijke beperking.
Zij waren ons
bestaansrecht en bestaansreden. DMH stond
daarom ook voor ‘dienstverlening aan mensen met
een handicap’ en daarom maken wij deel uit van
de VG sector. Maar onze professionele kennis en
expertise kunnen we ook voor andere doelgroepen
inzetten, daarom hebben we DMH vertaald in
‘dienstverlening aan mensen met een hulpvraag’.
Dat is meer dan semantiek, maar een bewuste
keuze. Je kunt dan denken aan mensen met een
autistische stoornis of bij voorbeeld de forensische
zorg aan jonge gedetineerden met verstandelijke
beperkingen. Gemeenten zitten vaak met hun
handen in het haar, omdat ze geen raad weten met
overlast veroorzakende jongeren, die niet zelden
een verstandelijke beperking hebben. Zo hebben
wij recent in een weekend voor een bepaalde
gemeente een ingewikkelde crisissituatie weten op
te lossen, waardoor we nu een grote groep
UIT NIEUWSBRIEF NR. 2 2014
jongeren mogen begeleiden. De gemeente is zelfs
bereid daar eigen middelen op in te zetten. Onze
kleinschalige aanpak en het project Homerun, dat
wij voor deze problematiek hebben ontwikkeld,
sluit nauw aan bij dit soort situaties. Onze kennis
en expertise is zo van directe meerwaarde voor
gemeenten, die veiligheid moeten koppelen aan
het sociale domein. We willen met hen
partnerships aangaan, juist om dat wij verstand
hebben van die doelgroep. Dit soort successen
vieren we ook intern en geeft de medewerkers
nieuwe energie. Wij zijn een waarde gedreven
organisatie, waar mensgerichtheid in de weefsels
van de organisatie zit. We hebben echt iets te
bieden voor onze cliënten. We zien een grote
latente vraag, maar we moeten ons ook af gaan
vragen wie voor onze begeleiding wil blijven
betalen. Dat betekent dat we ons gaan
onderscheiden en ons aanbod gaan concretiseren.
Kennis van de context van onze cliënten is daarin
van onschatbare meerwaarde. Het geloof in eigen
kunnen was even zoek, maar is volledig terug.”