“Kruis was mijn herinnering is was mijn herinnering aan

2.
donderdag 30 oktober 2014
STANDPUNT
Lex Moolenaar
@Lex Moolenaar
[email protected]
Meer dan ooit nood
aan sociaal overleg
D
e koorts stijgt in deze hete herfst. Nu de ministers van de Vlaamse regering met hun beleidsnota’s naar buiten zijn gekomen, wordt steeds
duidelijker hoe rigide de besparingen zullen
zijn en welke concrete gevolgen ze zullen hebben voor de
burger. Eerder deze week was er al de kwestie van de
rekening van 1,7 miljard euro voor de groenestroomcertificaten, die ooit door iemand zal moeten worden
betaald. En nu kondigt minister van Energie Annemie
Turtelboom (Open Vld) aan dat ze de subsidiëring van
dakisolatie en beglazing wil hervormen. Waarbij het
woord ‘hervormen’ zeker niet betekent dat het volume
van de subsidies zal worden opgevoerd. Integendeel,
steeds meer stokpaardjes van de sp.a in de vorige regeringen worden afgebouwd.
Zo gaat dat in tijden van besparing. Schijnbaar verworven rechten blijken ineens niet meer zo verworven te zijn.
De burger schrikt, want zo had hij het nu ook weer niet bedoeld bij de verkiezingen van 25 mei. En de vakbonden
brengen hun arsenalen in stelling.
In tijden zoals deze is er meer dan ooit behoefte aan een
constructief sociaal overleg, waarin de democratisch verkozen meerderheid en de grote organisaties van het middenveld samen zoeken naar het best mogelijke evenwicht
tussen de pijnlijke maatregelen die nodig zijn voor enerzijds het herstel van de economie en de sociale zekerheid,
en anderzijds de bescherming van de burgers.
In dat verhaal past zeker niet het gisteren gelanceerde
bericht dat de vakbonden niet zouden willen onderhandelen met vertegenwoordigers van de N-VA en Open Vld.
Het gerucht wordt tegengesproken, al wilde de socialistische bond ABVV het “bevestigen noch ontkennen”. Geen
rook zonder vuur? Hoe dan ook, de N-VA is momenteel
veruit de grootste partij van het land, ze gaat de komende
jaren zowel de federale als de Vlaamse regering domineren en dus moet ze uiteraard mee aan tafel. En ook Open
Vld heeft recht op een plaats.
Anderzijds helpt de uithaal van Annemie Turtelboom
via Twitter (“Tribalisme = stamhoofden beslissen wie erbij hoort en wie niet.”) het overleg ook niet vooruit. Van
een open oorlog wordt niemand beter. Dan liever de tactiek van CD&V-vicepremier Kris Peeters, die de conflicten
probeert te ontmijnen met diplomatie.
Canary Pete
.3
donderdag 30 oktober 2014
Gedenktekens
“Kruis was mijn herinnering aan Wendy”
Ouders van verongelukte Wendy Van Roy in zak en
as door verdwijning van aandenken op Krijgsbaan
V
oor de tweede keer
in tien maanden
tijd is het kruisje
ter nagedachtenis
van Wendy Van Roy op de
Krijgsbaan in Hoboken
verdwenen. Haar ouders zitten
in zak en as. “Ik hoop dat
iemand iets gezien heeft. En dat
het kruis alsnog terugkomt”,
zegt vader Paul Van Roy.
“Iemand moet dit
bewust hebben
gestolen.”
paul van roy
vader van overleden wendy
00 De 25-jarige Wendy Van Roy uit
Hoboken reed op maandag 13 januari met haar brommer de Legerstraat in Wilrijk uit. Ze was op
weg van haar werk naar huis en het
was donker toen de jongedame het
kruispunt met de Krijgsbaan in de
buurt van het crematorium wilde
oversteken. Daar liep het mis: in
de richting van de Boomsesteenweg kwam een 26-jarige jongeman
aangereden met zijn Citroën C4 en
die kon een aanrijding niet meer
vermijden. Wendy werd in kritieke toestand overgebracht naar het
Universitair Ziekenhuis in Edegem,
waar ze ’s nachts aan haar verwondingen overleed.
De dag van het ongeval staat voor
altijd in het geheugen van de ouders
van Wendy gegrift. Paul en Patricia
van Roy herinneren het zich nog
alsof het gisteren was. Hoe de politie plots aan de deur stond met het
slechte nieuws, en hoe ze naar het
De plaats van het ongeval, voor
het kruisje weggenomen werd.
repro walter saenen
ziekenhuis gebracht werden door de
politie. Meteen na haar dood knutselde Wendy’s broer een klein houten kruisje in elkaar, dat een plaatsje kreeg op de middenberm van de
Krijgsbaan.
“Ik passeerde er bijna elke dag”
“Wat later hebben we er een mooier exemplaar gezet. Met een foto van
Wendy en een beetje tekst erop”, vertelt vader Paul Van Roy. “Maar dat
kruis was tijdens de zomer plots verdwenen.”
De ouders gingen naar de gemeente, maar daar wist niemand iets van
het weghalen. “Voor ons was dat
kruisje heel belangrijk”, zegt Paul.
“En dus hebben we er onmiddellijk
een nieuw gezet.”
Een kruis dat het ouderpaar bijna
elke dag bezocht. “Ik reed er om de
andere dag voorbij”, zegt Paul. “Dat
kruis was mijn herinnering aan mijn
dochter.” Het gedenkteken zou uiteindelijk maar twee maanden op de
middenberm van de Krijgsbaan gestaan hebben, gisterenochtend bleek
het verdwenen te zijn. “Toen ik rond
7u ’s morgens voorbijreed, was het
weg”, zucht Paul.
Voor de ouders was het kruisje
veel meer dan een houten knutselwerkje langs de drukke Krijgsbaan. “We gingen daar even met
Wendy praten, zeggen hoe hard
we haar missen en hoe het leven
nu voortgaat”, vertelde Paul eerder al in Dag Allemaal. En ze zagen
het kruisje ook als een manier om
nieuwe ongevallen te voorkomen.
“Als mensen het zagen staan, daar
op de middenberm, dan zouden ze
misschien hun snelheid minderen
of even rondkijken of er niemand
wilde oversteken.”
Wie?
Paul ging gisterenochtend al zelf
op zoek naar de persoon die het
kruisje verwijderde. “Ik ben er zeker
van dat het geen vandalen geweest
zijn”, zegt hij. “Dan zou het kruis
kapot zijn, maar nu is het gewoon
helemaal verdwenen. Nee, dit moet
iemand geweest zijn die het bewust
gestolen heeft.”
Hij klopte gisteren ook aan bij de
jongeman die zijn dochter maanden
gereden aanreed met zijn wagen. “Ik
dacht dat hij het zou gedaan hebben,
maar ik moest me verontschuldigen:
hij heeft me ervan overtuigd dat hij
er niets mee te maken had.”
Wie het kruisje dan wel wegnam,
blijft voorlopig een raadsel. “Gisteren (dinsdag, red.) stond het er
nog, vandaag (gisteren, red.) was
het plots verdwenen. Zoiets doet je
toch niet?”, zucht Paul. “Ik hoop dat
er iemand iets gezien heeft. En dat
het kruis alsnog terugkomt.”
sam reyntjens
Wendy was 25 toen ze dodelijk ten val
kwam na een aanrijding op de Krijgsbaan.
repro walter saenen
Op de plaats van het kruis vond
vader Paul Van Roy enkel nog
een roos en een colsonbandje.
Foto walter saenen
Politie en Agentschap Wegen en Verkeer
‘Altaartjes’
mogen blijven
staan als ze
verkeer niet
hinderen
Langs de Antwerpse
wegen staan veel kruisjes,
bloemstukjes en kaarsen om
overledenen te herdenken.
In theorie mogen die daar
niet staan, maar in de praktijk
heerst er een gedoogbeleid.
“We willen het die mensen niet
twee keer moeilijk maken”,
zegt Peter Bruyninckx van het
Agentschap Wegen en Verkeer.
00 De middenberm waarop het kruis-
je van Wendy stond is in beheer van de
Stad Antwerpen, maar het zou politiewoordvoerder Fons Bastiaenssens
ten zeerste verbazen dat iemand van
de stad het kruisje zou hebben weggenomen. “Wij hebben zeker geen richtlijnen om dat te doen”, legt Bastiaenssens uit. “Volgens de letter van de wet
mag je niets achterlaten op de openbare weg, maar er is ook nog de geest
van de wet. Gelet op de emotionele
waarde van dat soort dingen zou het
vrij cru zijn die te verwijderen. Daarom tolereren we dat ook.”
“Een humane oplossing”
Ook het Agentschap Wegen en
Verkeer (AWV), dat de gewestwegen
beheert, probeert in de mate van het
mogelijke rekening te houden met
de gevoeligheid van dat soort zaken.
“We willen die mensen het niet twee
keer moeilijk maken”, zegt woordvoerder Peter Bruyninckx. Toch kan
het dat een kruisje verwijderd wordt
door het AWV. “Als er bermonderhoud gebeurt en dat kruis staat in de
weg, dan kan het dat onze mensen
dat wegnemen”, zegt Bruyninckx.
“Maar we proberen dan wel steeds
in contact te komen met de mensen
die het kruis geplaatst hebben.”
Zo moest enkele jaren geleden een
herdenkingsplaats verdwijnen voor
de werken aan de R11 in de buurt
van de luchthaven van Deurne. “We
hebben dan samen met de gemeente
Borsbeek en de luchthaven naar een
oplossing gezocht. Dat is eigenlijk
steeds onze aanpak, zoeken naar
een humane oplossing”, stelt Bruyninckx.
Toch zolang de verkeersveiligheid
niet in het gedrang komt. “We pro-
beren prikkels voor automobilisten
te beperken”, legt Bruyninckx uit.
“Daarom is er in het verleden een
‘schrijn’ verwijderd, dat van François Sterchele (voetballer van Club
Brugge, red.) aan de N49 in Vrasene.
Dat was bijna tot een bedevaartsoord
verworden en trok teveel aandacht
van de voorbijgangers.”
Het AWV steunt ook het project
van de vereniging van Ouders van
Verongelukte Kinderen (OVK). “De
SAVE-borden zijn een goede oplossing, die worden officieel geplaatst,
zijn beperkt in de plaats die ze innemen en kunnen een vast herdenkingspunt worden voor de familie”,
stelt Bruyninckx.
237 borden
Van die SAVE-borden staan er ondertussen al 237 langs de Vlaamse
wegen. Maar niet voor iedereen is
zo’n bord weggelegd, er moet namelijk aan een aantal criteria voldaan
worden. “Wie een jaar lid is van onze
vereniging kan een bord aanvragen”,
zegt Gerrit Vervoort van OVK. “Wij
regelen dan de contacten met de bevoegde diensten, afhankelijk van
wie de beheerder van de weg is.”
Als een bord toegekend is en geplaatst wordt, dan gebeurt dat ook
door de mensen van het AWV. “On-
dertussen bestaan de borden al achttien jaar en er is er nog geen enkel
verwijderd”, zegt Vervoort. “Bij de
plaatsing is ook altijd de ruimte voor
een herdenking voorzien, want het
is niet de bedoeling dat mensen achteraf op jaarlijkse basis bijeen komen
aan het bord. Ook is de afspraak dat,
zodra er een SAVE-bord geplaatst is,
bloemen, kruisjes en andere spullen
verwijderd worden.”
Hoeveel kruisjes en andere gedenktekens er langs de Antwerpse
wegen staan, weet niemand. sare
Een van de 237
SAVE-borden langs
de Vlaamse wegen.
Foto gVa
De plaats waar voetballer François Sterchele verongelukte, is een van de
enige plaatsen waar het AWV gedenktekens verwijderde. Foto gert cools

Download Report