download - Broeders van Liefde

10.12.2014
dienst communicatie
‘Rudolf Vanmoerkerke gaf
Oostende een echte smoel’
Bekende ondernemer overlijdt
onverwacht op 90-jarige leeftijd
Rudolf Vanmoerke wordt in Oostende beschouwd
als een van de vaders van het basketbal Foto: efo
Rudolf Vanmoerkerke, de voormalige stichter
en topman van touroperator Sunair en ‘vader’
van de Oostendse basketbalclub, is op 90-jarige
leeftijd onverwacht overleden. ‘Hij heeft heel
veel voor Oostende én voor het toerisme aan de
kust betekend’, zegt Gunther Vanpraet van het
Economisch Huis.
DANY VAN LOO
OOSTENDE Met het overlijden van Rudolf Vanmoerkerke is een van de belangrijkste figuren uit Oostende
heengegaan. De stichter van
touroperator Sunair en Sun
International was een geboren en getogen Oostende-
,,
WERNER ROTSAERT
Cineast en basketman
‘Ik respecteerde
Rudolf enorm’
‘Ik ben helemaal verrast
door het
overlijden
van Rudolf.
Voor mijn
Foto: efo
films over Sunair-basket en het toerisme
in Oostende interviewde ik
hem. We trokken toen samen naar de regionale tv
om de films te promoten.
We hielden de laatste jaren
regelmatig hartelijk contact. Maar ik herinner me
Rudolf ook als de voorzitter
en sponsor van mijn eerste
basketploeg waar ik als
17-jarige met zijn zoon
Mark speelde. Rudolf heeft
grote verdiensten voor het
basket en mijn respect voor
hem was zeer groot.’ (efo)
naar. Hij volgde les bij de
Broeders van Liefde en volgde later een opleiding tot
technisch tekenaar aan het
plaatselijke VTI. ‘Maar ik
ondervond dat ik het beter
kon zeggen dan tekenen’, zei
hij daarover. Vanmoerkerke
,,
HANS VANHAELEMEESCH
Jetair
‘Hij inspireerde
anderen’
‘Er was
vroeger een
gezonde
concurrentie tussen
de twee
reispioniers
Sunair en
Foto: efo
Jetair die
van Oostende de bakermat van het georganiseerd toerisme hebben gemaakt. De families
Brackx en Vanmoerkerke
achter die touroperators
hebben ervoor gezorgd dat
het reizen gedemocratiseerd werd. Rudolf Vanmoerkerke was visionair en
keek ook naar Europese
verankering. Dat heeft zeker anderen geïnspireerd.’
(efo)
Rudolf Vanmoerkerke, stichter van touroperator Sunair en Sun
International, was een geboren en getogen Oostendenaar. Foto: efo
is wel heel zijn leven een
fervent kunstliefhebber gebleven en verzamelde een
indrukwekkende collectie
kunstwerken.
Huidig gedelegeerd bestuurder van het Economisch Huis Gunther Van-
,,
JEAN VANDECASTEELE
Burgemeester
praet volgde als journalist
voor onze krant Rudolf Vanmoerkerke van nabij en is
formeel: ‘Hij heeft voor de
stad heel wat betekend, en
niet alleen op economisch
en toeristisch vlak. Hij is
een van die figuren die Oostende een smoel heeft gegeven’, zegt Vanpraet.
,,
GUNTHER VANPRAET
Economisch Huis
‘Hij zette Oostende
Hij verplichtte de
op de kaart’
‘Rudolf
Vanmoerkerke
speelde
een enorm
belangrijke
rol voor
het toerisme in ons
land en
Foto: efo
verwezenlijkte veel. Hij zette niet
alleen zonnige reisbestemmingen, maar ook
vooral Oostende op de
kaart. Op een eigenzinnige
manier wist hij zijn stempel te drukken en wist hij
veel te bereiken. Het is
vooral de ondernemende
selfmade-man in hem die
ik enorm wist te waarderen.’ (efo)
toeristische sector aan
de kust om na te denken
over de toekomst
‘Makkelijk was hij wel niet.
Hij ontzag niemand en was
zelf een heel harde werker.
Ofwel werkte je een paar
weken voor hem, ofwel heel
je leven. Het is opvallend
hoe in die tijd Oostende de
bakermat was van de grote
spelers in de toeristische
sector: Sunair, Jetair, Sunsnacks. Vroeger gingen alleen de happy few op reis
naar het buitenland. De gewone mensen trokken naar
zee of naar de Ardennen. Hij
bracht daar verandering in
en dat zorgde meteen voor
een kentering. Hij verplichtte daarmee de toeristische
sector aan de kust om na te
denken over de toekomst en
niet alles als vanzelfsprekend te nemen.’
‘Natuurlijk zette hij Oostende ook op de basketbalkaart’, zegt Vanpraet. ‘Hij
zorgde zelfs voor opvolging
door Johan Vande Lanotte
aan boord te nemen. Hij kon
ook genieten van gastronomie en dat hoefde niet altijd
de culinaire top te zijn. Zo
heeft hij het restaurant De
Stad Kortrijk in de Langestraat wereldberoemd in
België gemaakt.’
‘I dit it my way’
In een openhartig interview
met onze krant enkele jaren
geleden zei Rudolf Vanmoerke zelf dat hij zich niets beklaagt, ook al is niet alles
perfect gelopen.
‘De verkoop van Sunair was
voor mij geen slechte zaak,
maar het veroorzaakte een
jammerlijke breuk in de familie. Wat het basket betreft: ik ben in 2001 opgestapt en heb sindsdien een
kruis gemaakt over het basketbal. Je moet kunnen vallen, weer opstaan en herbeginnen en daarbij wat klappen om de oren kunnen
verdragen. Om het met de
woorden van Frank Sinatra
te zeggen: I did it my way’,
zei hij toen.
-baas en basketbal-mecenas Rudolf Vanmoerkerke (90) overleden
Geld kan pijn doen, zei hij aan het einde
van een droevig gesprek op die gure
middag in Nieuwpoort. Enkele dagen
voor zijn 87ste verjaardag was hij eens
eten met zijn kleinzoon en kleindochter. Dat was lang geleden. Aan tafel
zei zijn kleindochter ineens: «Opa,
waarom zien wij u nooit meer? Gij moet
toch kunnen arrangeren dat we elkaar
als familie weer terugvinden. Dat het
weer wordt zoals vroeger.»
Opa: de aanspreektitel verraste en
ontredderde hem. Het klonk als thuiskomen van een verre reis, of misschien
wel uit de gevangenis. Het was nog
volop ruzie in de familie Vanmoerkerke.
Erfeniskwesties speelden hoog op,
maar hij beloofde zijn kleindochter zijn
best te doen om de angel uit de vergiftigde familierelaties weg te zuigen. Het
fortuin netjes opgedeeld: een kwart
voor zijn oudste zoon, een kwart voor
zijn dochter, een kwart voor zijn ex die
hem nochtans bestookte met zware
advocatentrucs. Of het zou lukken wist
hij niet, maar hij zag het wel als een laatste opdracht voor het sterven.
De toerismetycoon klonk bitter tijdens
ons gesprek, de ogen dichtgeknepen tot
koude lava. Hij zei het zo: «Ik heb in mijn
leven alles alleen gedaan. Selfmade, dag
en nacht gewerkt, over alles wat ik heb
bereikt, heb ik de regie gevoerd. En juist
nu op mijn oude dag dreigt chaos. Geld
heeft van mijn omgeving wolven
gemaakt. Nu ik oud ben, wil ik mijn
leven in familiale vrede afsluiten. Er is
geld genoeg voor iedereen, maar bij de
verdeling van familiebezit is genoeg
niet altijd genoeg.»
man Rudolf Vanmoerkerke. Afgelopen donderdag
is ‘Mister V’ op zijn 90ste overleden. Onze columnist
HUGO CAMPS blikt terug op zijn leven en op het
laatste gesprek dat hij met Vanmoerkerke had.
Foto’s Vertommen, Maenhoudt, Lampens
Baas van reismaatschappij Sunair en peetvader van
het massatoerisme, godfather van basketbalclub
BC Oostende, ongecensureerde middenstander tot
in de haarvaten: dat was de West-Vlaamse zaken-
Vanmoerkerke (links)
begon als selfmade
man in de jaren 50
met een busvervoerfirma.
Een van de laatste foto’s
van Vanmoerkerke, bij
het laatste gesprek dat
hij had met Hugo Camps.
Bij Oostende, waar hij 35 jaar
voorzitter was, won hij negen titels
en tien Belgische bekers.
Gesoigneerd
ZijnlevenlanghanteerdeVanmoerkerke
het principe van het laatste woord. Hij
was de baas, in de basketbalclub, in zijn
bedrijven, over de kinderen. En hij liet
het ook horen, met de galm van de Louis
Major van de kust. Geen roos in het
vuistje, hand van metaal. Streng, veeleisend, wantrouwend. En altijd ook het
gevoel van verongelijktheid: de politiek, de sport, zijn eigen gezin hadden
Geld heeft van
mijn omgeving
wolven gemaakt.
Er is nochtans
genoeg voor iedereen
RUDOLF VANMOERKERKE
te weinig opgekeken naar zijn zakelijke
successen met Sunair, Sun Parcs en Sun
International. Had hij als touroperator
dan niet drie vliegtuigen gekocht? Wie
anders had de Belgen leren reizen? En
was massatoerisme in die tijd dan niet
de meest efficiënte vorm van emancipatie voor de werkende mens? Voor
Vanmoerkerke waren het retorische
vragen — hij weet beter.
Ook als diepe tachtiger had hij nog het
voorkomen van een edelman. Gesoigneerde zilverharen, fijn brilletje, strak
in de vouw van het maatpak, een onwaarschijnlijk wit gebit. Eigenlijk geen
streep leed aan hem te bekennen. Toch
zei hij: «Weet jij misschien hoe je mooi
kunt sterven?» De dood obsedeerde
hem. Ze was trouwens al eerder over
hem heengegaan in de zelfmoord van
zijn jongste zoon. Het pijnlijke verlies
kreeg een lange nasleep van schuld en
spijt. Vragen als: ‘Had ik hem niet beter
moeten begeleiden?’ sprongen hem bij
nacht en ontij naar de keel. Op het ogenblik van het drama zat hij in Spanje.
«Toen ik tien dagen later thuiskwam,
hebben we hem gevonden. Hij was al
twee weken dood. Mijn zoon is rijk
gestorven.» Dat laatste, bijna lugubere
zinnetje tekent hem: cynisme aan de
rand van provocatie, allicht om niet te
moeten huilen. Bang voor emotie, gedoemd om tederheid van zich af te slaan.
En als het niet lukte, was er nog de kerk
die troost bood. Hij was geen vaste kerkganger meer, maar zijn geloof viel hij
niet af. Daar waren de herinneringen
aan zijn schooltijd bij de Broeders van
Liefde in Oostende te mooi voor. «Pedofielen? Niets van gemerkt en ik kan u
zeggen dat ik gezond ben. Broeder
Alles bereikt,
behalve rust en liefde
Oscar kwam thuis de pronostiek invullen. Formidabele man.»
Idee-fixe
Zijn vader baatte in Oostende een soort
taxibedrijfje uit, met paard en koets.
Rudolf was zeker flamingant, maar had
snel door dat idealisme heel onpraktisch kan zijn. «De Vlaamse ontvoogding
is tot stand gebracht door de werkman,
niet door rare gezangen aan de IJzertoren.» Als participant van de naoorlogse
wederopbouw gingen idealen bij hem
door de handen: werk, werk, werk. Inspraak was voor luieriken, dat levensmotto. Het was ook de aard van het
beestje: autoritair, misschien niet eens
om de macht, meer uit onzekerheid. In
ons laatste gesprek ging hij helemaal
naakt in zijn eenzaamheid. Het geloof in
de politiek had hij allang verloren, zei
hij. Kringen van de haute finance met
hun netwerken als inlegkruisjes haatte
hij hartsgrondig. Eigenlijk had Vanmoerkerke een idee-fixe: je bent altijd
alleen. In zaken, in de sport, in de liefde,
zij het dat zijn vriendin met wie hij intussen getrouwd was veel goedmaakte.
Hun gemeenschappelijke basis was een
enorme adoratie voor kunst en opera.
Als architect en voorzitter van BC Oostende trok hij zich in de jaren 90 terug
in de luwte. Niemand zag hem nog. Ook
weer verbitterd. Het zou tien jaar duren
voor hij nog eens in de Arena van BC
werd gezien. Voor de wedstrijd liet hij
zich sandwichen door de legendes Rik
Samaey en Jon Heath. Hij noemde zichzelf altijd een kind van de zee, maar
betekenisvoller was zijn koppigheid en
eigengereidheid van de West-Vlaming.
Rudolf Vanmoerkerke was zijn eigen
Atlantikwall.
Een Pruis en een Chinees
Tussen hem en Johan Vande Lanotte is
het nooit meer goed gekomen. Elk
woord dat hij over de toen nog dienende
minister zei, kwam uit braaksel. Striemend: «Aan intelligentie ontbreekt het
hem niet, maar wij liggen elkaar niet.
We dulden elkaar. Ik had hem al vaker
met zijn vrouw en kinderen achter de
basket zien staan. Op een dag vroeg ik:
wil je wat meer betrokkenheid met de
club, misschien? Ik bezorgde hem een
parkeerkaart. Binnen de kortste keren
wou hij het in de club voor het zeggen
hebben. Hij wou altijd de eerste en de
laatste zijn. Ik heb mijn conclusies
getrokken en ben weggegaan. Intussen
waren al zijn mannetjes al in het bestuur
geposteerd. Met zijn industriële vrienden
Altijd was hij
verongelijkt, want
niemand keek op
naar zijn succes.
Wie anders had de
Belgen leren reizen?
heeft hij geld in de club gebracht. Maar
de ziel van BC Oostende is niet bewaakt.
Het is Club Med geworden: hier een
Pruis, daar een Amerikaan en overhoeks
nog een Chinees. Hoezo Oostende?»
Tot vier keer kwam hij in ons gesprek
terug op de grimmige erfeniskwestie. Hij
zei dat zijn zoon de oorlog tegen hem al
begonnen was toen hij nog operationeel midden in het bedrijf stond.
Vraagje, Rudolf: ik dacht dat WestVlaamse ondernemers en kapitalisten
de gewoonte hadden om de zaakjes
onderling te regelen? Zonder buitenwereld? Hij glimlachte voor het eerst.
Er volgde een verhaal over Maurice
Lippens die hem had verteld dat er voor
zijn zoon Marc, verwoed golfspeler,
geen plaats was op de wachtlijst.
«Maanden later vroeg hij me op de
lunch, dan als voorzitter van het Vlaams
Commissariaat-Generaal voor Toerisme. In een golfkarretje reed hij me langs
het oude zwembad in Knokke en zei
toen: ‘Deze braakliggende ellende kunnen we toch zo niet laten, hé’. Of ik de
minister niet wou aanschrijven?»
Embonpoint
Eigenlijk verbaasde het me dat een
stugge zakenman als Vanmoerkerke
zo’n gevoelig oog heeft voor kunst.
Maar ook weer niet: bandenmagnaat
Roger Lambrecht van Lokeren lijdt aan
dezelfde ziekte. En de heren zien hun
collecties heus niet als investering.
Vanmoerkerke was aanvankelijk een
bewonderaar van Bram Bogart en Dalí.
De laatste jaren van zijn leven lag het
accent op de Vlaamse Primitieven. Van
een aantal Permekes word je echt stil.
Maar nog groter was zijn liefde voor
opera. Het hele jaar door trok hij naar
de grote operahuizen in Europa, het
Scala van Milaan voorop. Hij noemde
het de ontvoogding van zichzelf.
Icoon in de toerismebusiness, aartsvader voor het Belgische basket. Alleen
al door zijn embonpoint week je achteruit. Om nog te zwijgen van zijn stem, die
gewend was tegen de noorderwind in
te schreeuwen. Er was helaas ook veel
mistroostige rancune in zijn leven en
opgedrongen harteloosheid. Toen ik
wegreed had ik het gevoel met een man
te hebben gesproken die alles bereikt
had,behalverustenliefde.Dathijschrok
en geroerd was door de ‘opa’ van zijn
kleindochter was een summum van
tristesse. Maakte geld de selfmademan
harteloos? Ik denk het niet. Zijn afstandelijke kilte was eerder het resultaat
van angst en onvermogen, in de vlucht
uit de Kleinarbeit van een vader met
paard en koets. Markant was hij zeker,
bewonderd ook, bemind iets minder.
Niet in eigen kring en niet erbuiten. We
kunnen het alsnog goedmaken.
Uit SudPresse:
2
SUDPRESSE
LUNDI 8 DÉCEMBRE 2014 LUNDI 8 DÉCEMBRE 2014
NOTRE ENQUÊTE
L’incroyable pactole
des ASBL religieuses
550 millions d’euros d’actifs pour 50 associations bruxelloises et wallonnes !
RICHES ABBAYES
Les abbayes wallonnes ne sont
pas en reste. Celle qui a le plus
d’actifs est Scourmont (Chimay)
les Petites Sœurs des... Pauvres disposent d’actifs dépassant les 12,5
millions, dont 4,9 millions en trésorerie. C’est deux millions de plus
que la Congrégation des Pauvres
Sœurs de Mons.
Bien plus loin dans le classement,
on retrouve la Vierge des Pauvres
de Banneux avec 4.585.708 euros
ou encore le monastère Saint
Remacle de Stavelot avec un peu
plus de deux millions d’euros en
actifs.
PIERRE NIZET
LES ASBL À VOCATION RELIGIEUSE
DONT LES ACTIFS DÉPASSENT 10 MILLIONS
Les Œuvres des frères de la Charité
à Jambes
Les Franciscaines missionnaires
de Marie à Woluwe-Saint-Pierre
La société des Missionnaires
d’Afrique en Europe (Pères blancs)
à Etterbeek
L’Entraide protestante à Dour
116.509.227 €
80.002.282€
44.329.485€
Les Sœurs de la Charité
de Notre Dame de Bonne
Espérance à Binche
19.377.069€
14.975.956€
Les Sœurs de la Charité
de Jésus et de Marie, province
belge du Sud à Bruxelles
13.187.412€
Les Sœurs de la Providence
et de l’Immaculée conception
à Champion
12.802.968€
L’abbaye de Scourmont
à Chimay
12.614.635€
Les Petites Sœurs des Pauvres
à Bruxelles
12.595.735€
L’abbaye de Leffe
12.234.077€
12.228.423€
Les Sœurs de la Doctrine
chrétienne à Virton
12.089.071€
La Congrégation des Pauvres
Soeurs de Mons
10.510.636€
L’abbaye Notre Dame de Saint
Rémy à Rochefort
L’abbaye d’Orval
Source: Derniers comptes annuels de la Banque
doivent payer un impôt égal au
précompte immobilier. Enfin,
notons que les intérêts ou dividendes liés à des investissements
financiers sont, eux, soumis au
précompte mobilier à l’instar de
tout citoyen.
PAS TOUTES TRANSPARENTES
Enfin, toutes les ASBL ne sont pas
obligées de publier leurs comptes
annuels auprès de la Banque
Nationale. En effet, les associations qui emploient dans leur
structure moins de 5 équivalents
temps-plein, dont le total du bilan
ne dépasse pas 1.249.000 euros et
dont les recettes ne dépassent pas
312.500 euros par an sont considérées par l’Etat comme de «petites
ASBL». Dans ce cas-là, elles ne sont
pas non plus obligées de tenir une
comptabilité complète.
G.BARK.
AFFAIRE DUTROUX
Le couvent de Martin,
à Malonne, a été vendu
Le couvent des clarisses à Malonne est devenu célèbre pour
avoir hébergé Michelle Martin
à sa sortie de prison en août
2012. Mais voilà, les sœurs clarisses vont devoir quitter Malonne: le couvent a été vendu.
«Le prix demandé était de 950.000
euros», précise Paul de Sauvage,
d’Actibel, l’agence qui s’occupait de la vente. «Il y avait beaucoup d’amateurs et l’offre qui a été
faite a rencontré les attentes de la
communauté des sœurs clarisses.»
Concrètement, les religieuses
devraient céder leur place à
des familles. Car l’acheteur,
qui souhaite la discrétion, souhaite y développer un grand
projet d’habitat groupé. «L’acquéreur est une société bruxelloise
de développement immobilier qui
projette de transformer le couvent
(2.200m² bâtis) en un
habitat groupé
d’une douzaine
de logements de
tailles différentes.
L e p r o m o te u r
est tombé sous le
charme de l’endroit
estimant qu’il y a
une vue magnifique et des bâtiments de caractère», précise Paul
de Sauvage. «Les sœurs partiront
au Chant d’Oiseau à Woluwe-SaintPierre. Une aile sera adaptée à leur
grand âge et elles voulaient vraiment que l’opération soit rapidement bouclée.» D’après Actibel,
les sœurs clarisses se sont engagées à quitter les lieux pour le
31 août 2015. L’architecte Philippe Genot, habitant précisément Malonne, a été chargé
par le nouveau propriétaire
des lieux de la conception du
projet d’ensemble. Le couvent
devrait être transformé en logements pour la fin de l’année
2015.
MICHELLE MARTIN DOIT PARTIR
Reste que chez les sœurs,
Michelle Martin a pu se
reconstruire un réseau d’amis.
Après être restée cachée des
mois derrière les hauts murs,
elle a commencé à communiquer avec l’extérieur puis
à sortir. Elle suit aujourd’hui
des cours de droit et est soutenue par d’anciens magistrats.
Elle est également aidée par
l’ancien curé de Malonne,
touche du CPAS, dispose d’une
voiture, fait son marché… En
août dernier, le tribunal d’application des peines a accepté
qu’elle change d’adresse. Il lui
reste huit mois pour quitter le
couvent.
Petit détail non négligeable:
pour le moment, l’enchère la
plus haute est montée jusqu’à
G.B.
38.000 euros…
10.209.119€
Nationale de Belgique.
FÊT
SPECIAL
ES SÛR D
VOUS ÊT
UN S
GAL
POUR
G
L’HÔPITAL DE DAVE
En Wallonie, l’ASBL est basée à la
rue Saint-Hubert, 5100 Namur. Il
s’agit de l’adresse de l’hôpital psychiatrique de Dave. Cette entité
dispose de 26,8 millions d’euros
placés sur des comptes!
À côté de cette ASBL, les Franciscaines missionnaires de Marie
(Woluwe-Saint-Pierre) ont l’air
d’enfants de chœur. Dans leurs
actifs, il y a pourtant 80 millions
d’euros, dont 75,48 millions en
trésorerie. «Quand j’ai fait une étude
comparable à celle-ci en Flandre, j’ai cru
que je rêvais», lâche Thierry Debels.
«Ces associations veulent donner une
image de grande pauvreté alors que,
bien au contraire, elles sont très riches».
Très riches est vraiment le mot.
Sur la troisième marche du podium, on retrouve la Société des
missionnaires d’Afrique en Europe avec des actifs de 44.329.485
euros. Ce sont les fameux Pères
blancs qui roulent sur l’or même
si leurs membres vivent comme
des démunis. Basée à Dour, l’Entraide protestante peut se reposer sur un joli matelas de 19,377
millions d’euros, dont 2.377.391
euros en liquidités.
avec un pactole de 12,6 millions
d’euros. Elle devance de justesse
l’abbaye Notre Dame de Saint
Rémy (Rochefort) et de Leffe. Pour
continuer dans les trappistes, nous
citerons les 10,2 millions d’Orval
et les 6,2 millions de Mardesous.«Et
encore, on n’étudie que les ASBL, pas les
sociétés commerciales qui produisent les
bières», analyse Thierry Debels. «Les
moines s’enrichissent aussi en laissant
vendre leur production avec leur... bénédiction».
Loin d’être pauvres ou sur la paille,
doivent payer que sur certaines
catégories de revenus. Ainsi, un
couvent qui organise un souper
spaghetti et dont les revenus sont
censés aider des personnes précarisées ne devra pas payer d’impôts
sur les bénéfices.
Certaines ASBL sont toutefois
soumises à l’impôt des sociétés
lorsqu’elles exercent une activité industrielle, commerciale
ou agricole dont le but n’est pas
uniquement
de soutenir
leur activité
principale.
Sur les revenus engendrés par la
vente ou la
location de
biens immobiliers,
les ASBL
G
Cinq cent cinquante
millions d’euros. Nous
avons décidé d’écrire
ce montant en chiffres
pour vous montrer
qu’il est faramineux.
Pour ceux qui ont
connu les francs
belges, cela représente 2,2 milliards.
Rien que pour 50
ASBL qui ont leur
siège à Bruxelles ou
en Wallonie! Ces
asbl ont toutes des
racines religieuses.
Elles viennent souvent en aide aux
plus démunis ou
aux exclus d’une
société qui va
bien trop vite
pour eux.
Avec Thierry
Debels, un économiste qui
aime, comme nous, dépatouiller
les comptes annuels affichés sur
le site de la Banque Nationale de
Belgique, nous avons épluché les
données. Et nous sommes tombés
sur des chiffres qui donnent le
tournis. Le pompon, nous l’avons
trouvé à Jambes, près de Namur.
Une ASBL s’appuie sur des actifs à
neuf chiffres. Il s’agit des Œuvres
des frères de la charité. Le total
de leurs actifs? 116.509.227 euros,
soit plus de 4 milliards de FB! En
Flandre, ces œuvres disposent d’actifs dépassant le milliard. D’euros !
Les ASBL doivent aussi payer des impôts !
S’ils ont de véritables magots sur
leur compte bancaire, les couvents et autres monastères sont,
de manière générale, inscrits
en tant qu’associations sans but
lucratif – ASBL-. Mais, contrairement aux idées reçues, ce statut
ne leur permet pas de se mettre à
l’abri des griffes du fisc.
La plupart des ASBL sont soumises à l’impôt des personnes
morales. Un impôt qu’elles ne
G
Que feriez-vous avec 550
millions d’euros? Cette
somme astronomique, c’est
l’ensemble des actifs que nous
avons calculé pour 50 ASBL
religieuses de Bruxelles et de
Wallonie. On retrouve des
abbayes au nom très connu
mais aussi des associations
flanquées d’un mot qui ne
leur va pas vraiment:
«pauvres».
COMME TOUT CITOYEN
PLUS D’INFOS ET CONDITIONS S
1
Action valable du 21/11/2014 au 31/12/2014 dan
A l’activation d’un nouvel abonnement de téléphonie
Samsung Galaxy Ace 4, moyennant la signature d’un
de changement de plan tarifaire vers un plan tarifa
l’appareil. Action non cumulable avec d’autres promo
PHOTONEWS, REPORTERS