Interview ‘Iknaar verlang een vrouw en een kind’ Acteur Tygo Gernandt (38) geeft het eerlijk toe: hij vindt zijn werk zo leuk, dat hij eraan verslaafd is. En toch denkt hij soms ook dat hij toe is aan andere dingen: meer balans én een vrouw en kind. Maar wat voor vrouw? ‘Ik ben niet veeleisend, maar ik vind het wel aantrekkelijk als een vrouw weet wat ze wil.’ Zondagmiddag, één uur. We hebben afgesproken bij het Magneetfestival in Amsterdam, maar Tygo kan het niet vinden. Drie telefoontjes en twintig minuten na de afgesproken tijd komt hij aanrijden op zijn scooter. Gehaast en zich excuserend. Na een muntthee komt hij weer een beetje tot rust. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: hoe stond je vanochtend op? ‘Om heel eerlijk te zijn dacht ik: oh God, ik moet naar een interview. Ik wilde eigenlijk niets liever dan op de bank liggen en met mijn kat spelen. Even niets doen. Het is zondag! Begrijp me niet verkeerd, ik vind het hartstikke leuk. Ik heb niets te klagen en dit hoort erbij. Maar soms mis ik balans. Mijn leven bestaat alleen uit werken.’ Maar jij leidt toch het leven waar menig 8 man jaloers op is? Je bent single, wordt voor elk feestje uitgenodigd en je hebt de vrouwen voor het uitkiezen. Wat wil je nog meer? ‘Dat lijkt zo van buitenaf, maar zo’n leven heeft ook een keerzijde. Als een vriend belt, moet ik negen van de tien keer zeggen: ‘Sorry, maar ik moet nog een paar uur filmen.’ Terwijl als je een vrouw en een kindje hebt je zegt: ‘Sorry, ik heb nog maar een uur om te draaien. Dan moet ik naar huis, want er wordt op me gewacht.’ Dan draai je het om. Dat ken ik niet, ik blijf maar bezig met mijn werk. Dat is natuurlijk goed en daar geniet ik ook van. Ik ben verslaafd aan het spelen. Maar soms denk ik: jeetje, ik ben al 38! Hoe kan dat? Ben ik al daar? Als ik zo door blijf rennen, heb ik dat gevoel op mijn 68e nog. Ik zou ook zo graag een andere rol in mijn leven willen vervullen.’ Wat zoek je in een vrouw? ‘Ik ben niet zo veeleisend, maar ik vind het heel aantrekkelijk als een vrouw weet wat ze wil. Jonge meisjes zijn vaak nog zoekende en ik merk dat ik dat niet meer Waar kennen we Tygo van? Tygo (1974) brak in 1996 door met zijn rol in Fort Alpha. Daarna was hij onder andere te zien in Naar de klote, Ik omhels je met 1000 armen, Het schnitzelparadijs en Süskind. Voor zijn rol als Maikel Verheije in de film Van god los ontving hij in 2003 een Gouden Kalf. Tygo had relaties met onder andere actrice Anna Drijver (2002-2005) en Eva van de Wijdeven (2006-2010). 9 Tygo’s favorieten Mooiste boek: ‘De donkere kamer van Damocles.’ Lekkerste eten: ‘Sushi.’ Favoriete vrouw: ‘Een sterke vrouw.’ Leukste club: ‘Paradiso.’ Mooiste herinnering: ‘Dat ik ooit kind ben geweest.’ 10 wil. Op de een of andere manier heb ik wel altijd van die jonge meiden aan mijn kont hangen. Als ik in een club ben, staan er vaak vijf of zes meisjes om me heen. Leuk hoor, die aandacht, maar dat zijn niet de vrouwen die ik wil. Nadeel is ook dat áls er op zo’n moment leuke vrouwen zijn, ze na zo’n tafereeltje niet meer op me durven afstappen. Dus ik kom op die manier ook niet met ze in contact. Daarnaast is mijn antenne kapot: ik weet niet of iemand op me af komt, omdat ik Tygo ben of omdat ze me in een serie of film hebben gezien.’ Je bent geregeld in Thailand. Doe je dat om de anonimiteit op te zoeken? ‘Mijn huisje op Koh Samui (een eiland ten oosten van Thailand, red.) is inderdaad mijn plek om tot rust te komen. Minstens een keer per jaar ga ik daar een maand naartoe. Ik heb er ook veel vrienden wonen. Het lastige is dat sinds dit jaar daar het internet is doorgebroken. Vroeger had je van die internetwinkeltjes waar je naartoe kon om even je mail te checken. Dan surfde je niet uitgebreid. Nu heeft iedereen plotseling internet thuis. Dus toen ik in april aankwam op Samui, was ik opeens de filmster Tygo. Mijn Thaise vrienden wisten wel dat ik acteur was, want als ze vroegen wat voor werk ik deed, zei ik: ‘I play in movies.’ Je kon zien dat ze dachten: dat zal wel. Totdat ze mijn naam googelden en enorm veel hits kregen. Ineens ben ik wereldberoemd op dat eiland, daar ben ik van geschrokken. Ik weet eigenlijk niet of ik nog terug wil.’ Zes jaar geleden heb je een heftig scooterongeluk gehad op Koh Samui. Heeft dat je leven veranderd? ‘Ja, in die zin dat ik eindelijk de rust had om over mijn leven na te denken. Alhoewel, rust. Ik heb voor mijn leven gevochten in die periode. Ik was met mijn scooter tegen een muur geknald, omdat ik een meisje moest ontwijken. Mijn grote teen lag eraf en mijn hand was verbrijzeld. Toen ik een paar weken later een film aan het opnemen was in China, ben ik voor een check-up naar het ziekenhuis gegaan. Daar heb ik de ziekenhuisbacterie MRSA opgelopen. Eenmaal thuis heb ik maanden dood- en doodziek in het AMC gelegen. Het was een kwestie van tijd totdat de bacterie mijn hart zou bereiken.’ Hoe was dat? Werd je verteld dat je dood zou gaan? ‘Ja, maar ik dacht: doe eens normaal man. Mijn teen ligt eraf en jij gaat me zeggen dat ik dood ga? Ik was meer bezig met mijn moeder dan met mezelf. Zij heeft elke dag aan mijn bed gestaan met de gedachte: daar gaat mijn zoon. Zelf doe je dat niet. Want dan geef je op. Ik denk dat ik vanaf dat moment ben gaan nadenken over mijn leven. Toen ik eenmaal uit het ziekenhuis was - ik had geluk, de medicijnen sloegen aan- heb ik nog maanden thuis gezeten. Dat was een stiltemoment. Waar ben ik nu?, dacht ik. Tot dan toe had ik alleen maar vooruit gekeken, toen kon ik ook achterom kijken.’ Ontdekte je toen dat je balans mist in je leven? ‘Precies.’ Vind je het moeilijk om daarin keuzes te maken? Balans vinden tussen werk en privé is toch niet afhankelijk van een vrouw en kind? ‘Nee, maar kiezen vind ik soms lastig. Al ben ik me bewust van het feit dat ik te veel met mijn passie bezig ben.’ Is er iets waar jij je voor schaamt? ‘Oh genoeg. Of schamen... het is eigenlijk meer onzekerheid. Maar ik schaam me wel voor dingen die ik vroeger heb gedaan. Dat ik drugs heb gebruikt bijvoorbeeld. Maar verder… Ik ben redelijk schaamteloos, hoor. Al kan ik wel onzeker zijn, maar dat is ook inherent aan het vak van acteur. Doordat je steeds een nieuwe rol moet spelen, kun je niet groeien. Je begint steeds weer op nul voor je gevoel. Toen ik aan het repeteren was voor Cloaca voelde ik me de eerste weken heel onzeker. Ik kán helemaal niet spelen, denk ik dan. Elke nieuwe rol moet weer tot je komen. En dat blijft. Ook als ik in de coulissen sta voordat ik op moet. Dan ben ik zó zenuwachtig. Maar du moment dat ik op ga is het weg.’ Ondanks dat je zo’n staat van dienst hebt en zo veel verschillende rollen hebt gespeeld? ‘Ja, ik moet gewoon eens leren ademen voor een voorstelling. Ik heb collega’s die even in de lotushouding gaan zitten voordat ze op moeten en dan helemaal zen zijn. Ik kan ook heel onzeker zijn over mijn uiterlijk ‘Ben je ijdel?’ wordt me vaak gevraagd. Natuurlijk! Waarom? Omdat je ’s ochtends sowieso anderhalf uur in de spiegel aan het kijken bent tijdens de visagie. Als je binnenkomt met een grote pukkel, dan is het eerste wat zo’n make-up artist tegen je zegt: ‘Hier kan ik niet mee werken.’ Moet je je voorstellen: je bent net wakker, je komt binnen met je broodje en je hoort: ‘Dat wordt niets vandaag. Die pukkel gaan we in elk shot zien.’ Dan denk ik: oh shit, het spel klopt niet meer. Ik ben die scène zonder pukkel begonnen en nu eindigt-ie mét. Dat kan niet. Dáár komt een soort ijdelheid van. Ik vind het niet erg om een puist te krijgen, maar dan wel in Thailand alsjeblieft. Dan maakt het me niets uit.’ ‘Soms denk ik: jeetje, ik ben al 38! Hoe kan dat? Ben ik al daar?’ Als je uitgaat en je wordt omringd door meisjes ben je niet onzeker over je uiterlijk, neem ik aan. Maak je gebruik van die aandacht? ‘Natuurlijk doe ik dat. Als ik een meisje tegenkom en ik denk: ik vind jou wel heel erg lekker. Niet hoe je praat, maar de rest vind ik wel héél leuk, dan zeg ik: ‘Kom maar.’ Haha. Nee, zonder gein. Ik heb het zelf ook een keer meegemaakt. Ik werd wakker en er lag een briefje op mijn bed: ‘Dankjewel, gisteren had ik Chris Zegers.’ Sinds dat moment denk ik weleens als ik uitga en een meisje ontmoet: je kunt het terugkrijgen ook. Je wilt zó graag... Maar dat heeft iedereen denk ik. Dat is niet alleen zo als je een bekende Nederlander bent.’ Jouw vader werkte in de porno-industrie. Ga jij makkelijker met seks om door jouw jeugd? ‘Ik kan seks en liefde goed scheiden. Dat heeft inderdaad met mijn jeugd te maken. Seks is maar seks, dat heeft niets met liefde te maken. Maar dat ik er zo over denk is niet altijd voordelig. Dat is in het verleden 11 Cloaca vertelt het verhaal van vier mannen die elkaar kennen uit hun studententijd, maar door omstandigheden uit elkaar zijn gegroeid. Ieder van hen heeft problemen. Zo heeft Pieter zich op zijn werk compleet in de nesten gewerkt, is Tom verslaafd (de rol van Tygo), Joep door zijn vrouw het huis uitgezet en heeft Maarten een geheime verhouding. Ze willen elkaar helpen, maar kunnen ze dat wel? Cloaca is momenteel in verschillende theaters door het hele land te zien. Meer weten? Ga dan naar: Hummelinckstuurman.nl 12 ik wakker en stond er een enorme ontbijttafel klaar met alles erop en eraan, de andere keer was het een cracker met een kopje thee. Ik zag ook wel het positieve in van de scheiding: twee keer Sinterklaas en Kerst vieren.’ Toen je eenmaal volwassen was heeft je vader een tijdje bij jou in huis gewoond? ‘Ja, dat was na de scheiding van zijn tweede vrouw. Toen waren we heel close. Zo close dat we samen naar feestjes gingen. Maar dat werkte niet. Moest ik naar ‘Ik lijk op mijn moeder. Net als zij wil ik alles zelf doen’ huis rijden, omdat hij gedronken had. Het was de omgekeerde wereld. Gelukkig zag hij dat zelf ook in. Inmiddels is hij overleden en ik moet zeggen: ik mis hem heel erg. Vooral de momenten dat we samen in de auto naar muziek luisterden. Dan zeiden we niets, maar waren we heel dicht bij elkaar. En we konden samen ook goed moppen tappen.’ Lijk je op je vader? ‘Ja, maar vooral op mijn moeder. Net zoals zij wil ik alles zelf doen. Ook al heb ik 42 graden koorts: ik ga nog liever zelf naar de supermarkt dan dat ik mijn beste vriend bel. Mijn moeder zei vroeger altijd: ‘Ik heb twee banen, onderhoud twee kinderen, je vader is er nooit: ik kan het alleen.’ Zo sta ik ook in het leven. Verhuizen? Die bank komt in mijn eentje ook naar beneden. Vrienden zeggen dan: ‘Tygo, dit kan niet.’ ‘Oké,’ zeg ik dan. ‘Maar niet langer dan vijf minuutjes, hoor!’ Ik voel me dan opgelaten. Dat slaat nergens op, want daar verlies je vrienden door. Ik zou het heel erg vinden als mijn beste vriend mij niet belt als hij me nodig heeft. Ik denk dat ik mensen ontlast en het enige wat ik eigenlijk zeg is: ‘Hé, je bent mijn vriend niet meer.’ Zo stom.’ Durf je je toekomstige vrouw wel om hulp te vragen denk je? ‘Dat hoop ik wel, ja! Maar dan moet ik haar eerst nog even zien te vinden.’ Interview: Nathalie de Graaf. Fotografie: Bop Mulder. productie: Imelda Vreugd. Styling: Gwendolyn Nicole. Visagie: cindy chapuis. met dank aan: magneet festival, diesel, gerritsen theaterkostuums. Tygo in Cloaca wel gebleken. Dan had ik naast mijn liefde seks met een ander, maar in een relatie is dat bedrog. Daar heb ik van geleerd.’ Je wist dus als kind al wat voor werk je vader deed? ‘Ja, dat was soms best raar. Maar ik ben er niet verknipt door geraakt of zo, ik kwam gewoon al heel snel in aanraking met naakt. Mijn vader heeft bladen als Chick en Schoolgirl opgezet. Het grappige is: die eerste fotosessies waren heel kunstzinnig. Ik wil graag een fototentoonstelling van die beelden maken. Ze zijn begonnen op de Albert Cuyp. Daar gingen ze met een model naartoe en midden op de markt liet ze dan plotseling haar jas vallen. Er liep dan bijvoorbeeld net een oud vrouwtje langs met een boodschappentas. Pure kunst. In een oud busje dat dienst deed als donkere kamer hebben ze die foto’s vervolgens aan elkaar geniet en dat brachten ze dan huis aan huis. Zo ging dat vijftig jaar geleden. Uiteindelijk is dat uitgegroeid tot een grote uitgeverij. Die pornoblaadjes werden overigens wel altijd van mij en mijn broer weggehouden, hoor. Het was niet zo dat mijn vaders werk rondslingerde in huis. Maar ik wist wel wat hij deed. Hij zei altijd tegen mij: ‘Ik maak de Viva, alleen met andere foto’s en teksten.’ Je ouders zijn gescheiden toen je zeven was. Wat voor invloed heeft dat op jou gehad? ‘Ik heb als kind jarenlang elke avond gehuild. Papa gaf me altijd een kus als hij thuiskwam, dat miste ik. Maar hij is wel in de buurt blijven wonen. Mijn moeder had een woonboot, hij had twee hoeken verderop een huis in Amsterdam-Zuid. Hij zei tegen me: ‘Je mag altijd bij me langskomen, maar bel wel eerst even.’ Typisch mijn vader. Als kind vonden mijn broer en ik het contrast tussen mijn vader en moeder leuk: mijn vader was rijk, mijn moeder had weinig geld. De ene keer werd
© Copyright 2024 ExpyDoc
