lees artikel - Waterland Basketball

18
www.nieuw-volendam.nl
Woensdag 5 maart 2014
Bob Runderkamp (17) speelt zondag met eredivisieteam in eigen dorp
Boom van een
basketbaltalent
Hij zou de eerste Volendammer kunnen worden die het tot de basketbaleredivisie schopt. Bob Runderkamp,
17 jaar, schoenmaat 50, 2.03 meter lang. Zondagmiddag verschijnt hij met zijn teammaatjes van het eredivisieteam Onder 18 van In2Work/Waterland Basketball in De Opperdam, om
voor de gelegenheid een competitieduel (tegen Apollo) in Volendam
te spelen. De Volendamse tiener neemt behoorlijk wat hooi op de
vork. Aan de UvA studeert hij een dubbele bachelor, met Wiskunde, Natuurkunde en Sterrenkunde.
Samen met
broer Nick
(eerste herenteam
Volendam)
treedt hij in
de voetsporen van pa
Mitch
Runderkamp, tegenwoordig
voorzitter van de basketbalvereniging.
Hij
reikte ooit tot de Promotiedivisie als speler. En
juichte de jaren geleden ontstane samenwerking toe tussen de vijf Waterlandse clubs
Volendam, The Monks, Derba,
Early Bird en Lions. Talenten worden er ondergebracht in Het Bolwerk.
Bob: ,,Ik moest erg wennen. Vorig jaar speelde ik nog op een lager niveau in het eerste van Volendam. Daar werd ik belangrijk
gemaakt, samen met Jeroen
Smit. Wij scoorden heel veel punten, ik was center, kreeg heel
veel ballen. Kwam ik vervolgens
bij de Eredivisie Onder 18 en
daar zijn ze allemaal de beste
van hun teams en dan moet je je
maar zien te bewijzen.”
Droomwedstrijd
,,In de eerste wedstrijd tegen
UBC had ik een droomwedstrijd,
met 26 punten en een schotpercentage van 92 procent. Maar na afloop
werd ik wel even apart genomen
door de trainer, omdat ik teveel vrijheid nam en voor eigen succes ging.
Dat wist ik ook, dus ik zei ook ’sorry’.
Want het lukte dit keer allemaal, maar
daar kun je niet van uit blijven gaan. Tenslotte hadden we in de voorbereiding ook op
vaste patronen getraind en ik moet vanuit de
positie leren spelen, met een specifiekere
taak. Ik ben de center en dan sta je vaker met je
rug naar de basket toe. Dat ging in het begin
stroef, ik kreeg ook kleine blessures door de groei.
Maar ik merk volop verbetering. Er wordt tactisch
meer van je verwacht, maar ook technisch. Ik word
aangespeeld met een man in m’n rug en moet daar al
vooraf goed bewegen.”
‘Zei ik ’s avonds tegen m’n
coach dat ik daar zonder
toestemming was, maar toch
wilde trainen’
Mitch: ,,In het begin zat hij nog in de flow van vorig seizoen, maar vanuit alle standen gaan schieten, daar zijn
andere mensen voor.” Het handbare mini-speelveldje van
de trainer/vader komt er bij, hij schuift met de poppetjes
en legt uit.
,,Bob speelt dicht bij de ring, maar moet, voordat hij aangespeeld kan worden, voor z’n man komen en dus een
voorbeweging maken. ’Opposten’, heet dat, waarna ze de
bouncepass richting Bob kunnen geven. Het is verdraaid
lastig en daarop is-ie al gedurende het hele seizoen aan
het oefenen met trainer Mario Bennes. Het is een totaal
ander type spel dan hij speelde. Die tegenstander staat in
je rug te duwen. Zelf mag je een soort van sper zetten,
zoals Tom Schilder als handballer op de cirkel zijn lichaam
er tussen zet en vrijgespeeld kan worden. Het is een non
contact-sport, maar ze zitten steeds aan elkaar. Maar
daarvoor moet Bob dus sterker worden.”
Niet alleen vanwege die sportieve omschakeling was het
begin van het seizoen zo hectisch. Het was de zomer van
de overgangen. Van VWO naar Universiteit en van rayonniveau basketbal naar de eredivisie. Dat
ging niet zonder slag of stoot. ,,Het was op
een gegeven moment te heftig”, geeft
vader aan. ,,Hij begon sowieso al met
drie in plaats van vier keer trainen.”
Bob: ,,Die dubbele bachelor wilde ik
graag. Het is de zwaarte van anderhalve studie. Ik was door de dubbele
lessen tot vijf uur op school en dan
had ik m’n sporttas al mee en
moest gelijk door naar de
training. Dan kwam ik om
half elf ’s avonds thuis
en dan had ik nog
geen huiswerk
gemaakt…
Wilden m’n
ouders
dat
ik twee keer gingen trainen, maar
ik bleef drie keer gaan. In het weekeinde moest ik dan huiswerk maken, dus
ik ging ook niet de dijk op, op zaterdagavond. En uitwedstrijden zijn soms in
Groningen, dus dan ben je die dag ook
bijna volledig bezig.”
Mitch: ,,Hij is ook geen type die dan op
een rustmoment als vrijdagavond alvast
aan het huiswerk begint en daarom liep
hij al snel vast. Dat leverde discussies
op.” Z’n ouders trokken de stekker eruit.
Moeder Margot: ,,Het is goed om grenzen
op te zoeken, de mens kan veel, maar de
lat moet niet boven je hoofd komen te liggen.”
Bij de UvA werd het teveel. ,,Zeiden m’n
ouders dat ik niet mocht trainen, maar die
morgen vertrok ik stiekem toch met
school- en sporttas. Zei ik ’s avonds tegen
m’n coach dat ik daar zonder toestemming was, maar toch wilde trainen…”
Moeder Margot: ,,Zo had ik hem nog nooit
gezien. Hij zette z’n hakken in het zand.”
Bob: ,,Het is mijn droom, nu speelde ik
eindelijk eredivisie en dan werd mijn
droom afgenomen, zo voelde ik het.”
Mitch: ,,Hij wilde geen studierichting laten vallen, dus moesten wij ingrijpen, hoe
verschrikkelijk we dat ook vonden. Ik had
de trainer al ingelicht. Zijn we in gesprek
gegaan. Hij vond het doodzonde als Bob
zou stoppen. Zijn we overgegaan naar
twee trainingen en het toch maar gaan
proberen. Achteraf zijn we blij dat het zo
gegaan is, want inmiddels traint hij drie
keer en gaat het goed op school.”
‘Het is tegenwoordig
een mirakel als
je jongeren met
sporttalent hebt én
je ook een team
kunt vormen en
behouden’
Bob: ,,Ik had pianoles en ‘liep’ ’s morgens
De Telegraaf, maar met die twee dingen
moest ik stoppen. Ik heb dus geen bijbaantje. En op zaterdag ga ik niet mee
met vrienden die uitgaan, maar dat maakt
het juist speciaal als ik wel een keer mee
kan. Onze coach vind school ook belangrijk, maar verwacht daarin discipline, zodat je ook kan trainen. Mario heeft ongelofelijk veel ervaring, het is super om
onder hem te mogen trainen.”
Ze beseffen dat het een luxekeuze was.
Zijn ouders stimuleren hem ook wat de
sport betreft, omdat het een kind zoveel
bagage voor later meegeeft. En ze weten
van het soort problemen waar andere ouders in onze gemeente mee geconfronteerd worden. Mitch: ,,Ik ken binnen onze
club één geval van drugsverslaving van
dichtbij en dan schrik je echt, ik had het
niet eens in de gaten. Ben ik gaan praten
met die jongen en de ouders. Dan schrik
je ook als je van hem hoort dat de drugs
hier in een bepaalde uitgaansgelegenheid
als het ware uit het plafond komen, zo gemakkelijk is het verkrijgbaar.”
,,Vroeger had je deze situaties niet. Je
teammaatjes werden vrienden van je, het
werd een groot deel van je sociale leven.
Gelukkig leeft dat nog wel voor een deel
bij de basketbalvereniging. Voor die jongeren benadruk ik ook dat het goed is na
afloop met elkaar te gaan zitten. Maar het
blijkt wel heel moeilijk om voor een bepaalde leeftijdscategorie de wedstrijden
op de zaterdagnamiddag of avond te zetten, dat willen ze niet. Er is zelfs een meidenteam gestopt, door het werk op zaterdag en door het uitgaan. Zo zonde. Het is
kort gezegd een mirakel als je als vereniging jongeren met talent hebt en dat je ze
aan je kunt binden en dat ze dan ook blijven spelen. Als verenigingsmensen en
trainers ben je puzzelaars geworden, om
het voor elkaar te krijgen.”
,,Ik denk dat meerdere verenigingen hier
problemen mee hebben. Maar als ik dan
Martin Kuitert bij het jubileum van ‘de
handbal’ met honderd kinderen over een
veld zie bewegen, geweldig, dat is onze
droom.”
,,Daarom hopen we dat er zondag veel
mensen naar De Opperdam komen. Niet
zozeer omdat Bob dan speelt, maar dat de
sportliefhebber kan genieten van eredivisiebasketbal. Dat hebben we nooit eerder
gehad in Volendam.”
,,Er is een grote instroom van jeugd. De
scholenclinics leverden recentelijk weer
twintig nieuwe jeugdleden op. Alleen hebben we niet genoeg trainers, missen
voldoende bevlogen mensen die
bijvoorbeeld in het eerste hebben gespeeld en iets terug
willen geven aan de ver-
eniging door het trainerskader te vullen.
Gelukkig hebben we een paar fanatieke
ouders.”
,,En we missen een mooi uithangbord zoals de handbal dat heeft met het eerste
herenteam. Maar daar gaan we aan werken”, zegt Mitch.
,,Bob is volgend seizoen te oud voor Onder 18 en het team van Onder 20 speelt
veel lager dan de eredivisie. Daarom
moet er een oplossing komen en ondertussen ben ik met onze vereniging bezig het
eerste team nieuw leven in te blazen. Ger
Molenaar, Bram van Diepen, (zoon) Nick
Runderkamp en Laurens Veerman zijn de
jonge spelers van de huidige Heren 1, die
dit seizoen lager speelt omdat er te weinig mensen waren. We willen met Heren 1
weer het rayon in en dat kan met die vier
jongens, aangevuld met een paar van deze
jongens als Bob, die straks tussen wal en
schip vallen. Maar Bob, Jeroen Smit en
Paul Gravesteijn, die nu Onder 20 spelen,
hebben straks een seizoen lang kunnen
trainen op een hoger niveau.”
Bob: ,,Naast mij zijn er nog twee jongens
te oud voor Onder 18 en die zijn te sterk
om zo laag te gaan spelen bij Onder 20,
dus die komen dan ook.”
Happening
Mitch: ,,Ik ga ze trainen en dan beginnen
we een nieuw team, dat zien die jongeren
zitten. Dan hebben we weer een team dat
rayon speelt en dan proberen we daar met
muziek en mensen eromheen bij de thuiswedstrijden echt een happening van te
maken.”
,,We willen het echt een nieuw leven inblazen, met tevens een stuk entertainment, het dunken, muziek, publiek, meer
showelement. En als Heren 1 speelt, dat
er dan geen wedstrijd naast is.” Bob:
,,Centre Court zou helemaal een spektakel
zijn.” Mitch: ,,Dat mag wel, maar dan
moet er extra belijning worden gelegd zoals nu in De Opperdam is gebeurd voor
zondag.”
Mitch: ,,Dit jaar heb ik veel contact gelegd met vele trainers van naam. Zoals
Mario Bennes, maar ook de Kroaat Laki
Lakner van Probuild Lions, dat naar de
eredivisie wil. Bob is door hem gevraagd,
om daar te komen spelen.”
De ogen van zoonlief glinsteren. ,,Ze spelen Eerste klasse, maar kunnen kampioen
worden en dan spelen ze volgend seizoen
in de Promotiedivisie en vervolgens willen ze weer een stap naar het hoogste niveau maken, de Eredivisie.” Mitch: ,,Laki
en Mario hebben beide aangeboden om als we dat willen - hier in Volendam af en
toe een training te komen geven. Bovendien hebben die mannen zoveel contacten
met andere clubs en trainers.”
Bob zou komend seizoen ook al over kunnen stappen naar Lions en wellicht Promotiedivisie kunnen spelen. ,,Er is een
nieuwe landelijke regeling gemaakt,
mede om talent een kans te geven zich te
ontwikkelen, die zegt dat een speler voor
twee verenigingen mag uitkomen. Bij die
hogere club wordt hij dan een zogeheten
’bankspeler’, waardoor hij minuten ho-
gerop kan maken.”
College in VS
Vader Mitch praat ook vol passie. Hij is
immers geboren in de Verenigde Staten,
het basketbalmaffe land met de NBA. Op
z’n tiende trokken zijn pa en ma terug
naar Nederland. Bob: ,,Was ik daar maar
geboren, daar is het basketbal veel groter. Kun je op College en misschien word
je er dan uitgepikt. Dat spelen voor een
College is iets waar ik over na heb gedacht en is nog steeds iets wat kan.”
Mitch: ,,Dan moet je eerst een promotiefilmpje van jezelf maken, inclusief motivatie. Als ze je dan uitnodigen, dan betaalt
het College je scholarship en kun je dus
voor het Collegeteam uitkomen. Over
enige tijd komt er een tussenpersoon naar
Volendam om daar eens over te praten
voor meerdere jongeren uit Waterland.”
Een teamgenoot gaat het wel doen. ,,Bij
de keuze voor een opleiding van Bob hebben we gekeken naar die mogelijkheid
van College, waar hij dan ook Wiskunde,
Natuurkunde en Sterrenkunde zou kunnen doen, maar het werd een universitaire studie in eigen land in plaats van de
campus in de VS. Je wordt dan getriggerd
door andere mensen, maar deze stap naar
Onder 18 eredivisie was ook al heel wat.”
,,Amerika spreekt natuurlijk aan, vanwege de NBA. Maar in Europa spelen ze
ook op hoog niveau. Bob: ,,Als je ziet hoe
het publiek in Spanje meeleeft, dat is echt
super.” Vader Mitch bekijkt het per jaar:
,,Het kan snel gaan. Promotiedivisie was
voor mij het hoogst haalbare. Als hij dat
op zo’n jonge leeftijd zou redden, zou dat
prachtig zijn. Maar dan moet hij echt
stappen gaan maken. Dan moet hij sterker worden.”
Hij heeft een spurt gemaakt letterlijk en
figuurlijk, in lengte en qua spelniveau.
Bob: ,,In de breedte moet ik nog gaan
groeien. Ik ben nu enkele jaren in de
lengte gestegen, de laatste drie jaar tien
centimeter. Ben nu 2.03 meter, een centimeter kleiner dan m’n vader. M’n schoenmaat? 50. Door die groei heb ik ook wat
wedstrijden moeten missen en last gehad
van m’n lies, maar er was een periode dat
iedere speler wel wat fysieke (groei) problemen had.” Mitch: ,,Ze trainen vier keer
in de week, dat gaat er behoorlijk aan toe
en dat moet ook op dat niveau. Maar dan
moet echt alles recht staan wat het lichaam betreft.” Bob: ,,Ik ben bij een fysio
beland en die heeft me dagelijkse rekoefeningen geleerd en ik heb tape om m’n
enkels, een speciale methode uit de VS,
die er voor zorgt dat het scheen- en kuitbeen bij elkaar komen, wat het zenuwstelsel prikkelt, waardoor de bilspier sterker
wordt en het minder op m’n lies aan komt.
En het werkt.”
Mitch: ,,Dit is een super leerjaar voor
hem. Er zaten wedstrijden tussen, dat-ie
zo’n gezicht had van ’ik stop met basketbal’, maar je ziet hem ook genieten als iets
lukt wat hij geleerd heeft en veel energie
in heeft gestopt.” Zondag kunnen de
sportliefhebbers het live aanschouwen.
Coach en oud-international
Mario Bennes:
‘Ik vrat de vloer op’
Mario Bennes, trainer van Runderkamp en het Bolwerk Onder 18team, is oud-international en staat te boek als de beste verdediger
die Nederland ooit had. Hij speelde meer dan twintig jaar eredivisie,
speelde in Amerika en haalde behalve landstitels de halve finale van
de Europa Cup. Hij stopte in 2005.
,,Tuurlijk trek je voor jezelf wel eens vergelijkingen met ‘toen’, maar het moeilijkste is te zeggen wat ik heb bereikt, omdat ik mezelf niet op de borst wil slaan.
Deze jongens hebben talent, maar hebben nog een andere manier van denken,
herkennen de abc-tjes nog niet. Om dat inzicht te verkrijgen, daar probeer ik
met hen steeds aan te werken. Dat ze situaties van de tegenstander herkennen
en daar op anticiperen. Dan geniet ik.”
,,Door heel hard te werken, kunnen ze heel ver te komen. Ik had zelf ook niet het
meeste talent, maar vrat wel de vloer op. Het is willen investeren en keuzes
maken. Vroeger was het: als je problemen op school had, moest je het zelf uitzoeken. Met deze generatie werkt dat niet zo. Maar ik haal ze naar de sporthal
met hun schoolboeken, zorg dat ze in een kleedkamer gaan zitten blokken en ze
de anderen zien trainen en de bal horen stuiteren. Zodat het ze aanzet tot het
goed plannen van hun leven.”
,,Plezier is belangrijk, je moet ze af en toe belonen, al krijgen ze dat ook door
middel van wedstrijden te winnen. We doen het heel goed, staan vierde en daar
moeten we ook zien te blijven. Ik was verdediger en leer dat ‘vak’ deze jongens
ook en ik vind het daarom prachtig als we met 62-60 winnen en weinig punten
tegen krijgen, omdat het verdedigend zo goed staat. Die jongeren willen vooral
zoveel mogelijk punten scoren.”
,,Ik ging de eredivisie in toen ik twintig was, dan hebben deze jongens nog drie
jaar te gaan. Alleen moeten ze nog leren wedstrijd te beslissen, het herkennen
van de situaties, daar zijn we steeds mee bezig. Het Nederlandse basketbal zit in
de lift. Het is jammer dat er recentelijk een inschrijvingsfout is gemaakt van
spelers bij een interland, anders had Nederland op het EK gespeeld, voor het
eerst sinds dertig jaar. Dat moet er binnenkort alsnog een keer van komen.”
,,Bob was vorig jaar de man van het team, kon alles doen. Nu ‘zit ik op z’n kees’.
Tegenstanders weten wie hij is en stellen zich er op in. Dus moet hij anders leren basketballen en dan zie je hem soms over het veld lopen met een gezicht van
‘waarom moet ik dit en dat doen?’Hij gaat het steeds meer inzien en dat is mijn
uitdaging: die jongens beter maken.”

Download Report