Magazine juli-augustus-september 2014

www.depov.be - [email protected]
De Pajotse
Oldtimer
Lidnr. 273
Driemaandelijks tijdschrift
-
P 912547
Juli-Augustus-September 2014
2
Woordje van de voorzitter
Ritv/d
v/d Voorzitter
Voorzitter
Rit
10 augustus 2014
met BBQ
Hou deze dag vrij
meer info later
Volgend jaar viert de club haar 10-jarig
bestaan.
Met de ritorganisators werd reeds rond
de tafel gezeten en iedereen heeft zijn
rit voor volgend jaar al vastgelegd. Wij
zullen de vier windstreken van ons
landje aandoen, dat belooft!
In samenwerking met het magazine
“Penzine”, de erfgoedcel Pajottenland
en Zennevallei, hebben de Pajotse
Oldtimer Vrienden een parcours uitgetekend dat 79 km slingert door onze
prachtige Parel van het Pajottenland.
Wil je hier meer over weten, surf dan
naar www.toerisme pajottenland.be.
Hier verkrijg je via google maps de
digitale route of onze roadbook geschreven in bol/pijl.
Dit magazine valt niet in je brievenbus,
maar is te verkrijgen via de lokale
handelaars, bibliotheken, gemeentehuizen, … en is gratis.
Ook dit jaar is het verkiezing van het
bestuur. Nogmaals doen wij een oproep naar onze leden om zich aan te
melden voor een functie in ons bestuur.
Na een zware inspanning van onze
vierdaagse naar Duitsland, waarbij wij
Jullie voorzitter
Tuut, tuut
Het bestuur
Contactgegevens
Freddy Demetser
Heerbaan 39
1755 Gooik
0475/761119
www.depov.be
[email protected]
Reknr: BE47 7340 1617 7080
op naam van De Pajotse Oldtimervrieden
als team (Loes & Willy, Monique & ik),
het soms niet meer zagen zitten wegens de vele omleidingen, viel het al
bij al toch nog goed mee: er waren
geen omleidingen meer, het was
prachtig weer, wij hebben lekker gegeten, en goed geslapen in het mooie
hotel in het aangename stadje Hadamar.
Soms was het wel een beetje te warm,
maar de prachtige ritten in de bossen
zorgden voor wat verkoeling. Dit alles
was overgoten met een bruisende
sfeer. Het was fantastisch!
Wij hebben al enkele ritten achter de
rug waar de weergoden ons dit jaar
goedgezind waren.
“De Ontdekkingsrit” lokt ons naar Wallonië, de “Wie weet da?-rit” gaat richting Meetjesland.
Mijn rit is nog in de maak, dus geen tijd
om op mijn lauweren te rusten.
Met deze nodig ik jullie allemaal uit op
een van onze ritten en tot weerziens.
Voorzitter: Freddy Demetser -0475 76 11 19
Secretaris: Martine Michiels - 0474 68 07 82
Schatbewaarder: Björn Demetser - 0478 02 73 06
Materiaalmeester: Hugo Demetser - 0475 44 10 78
Materiaalmeester: Roger De Crick - 0476 91 00 35
Public Relations: Maggy Desmet - 0496 87 19 22
3
L&S VASTGOED
Ninoofsesteenweg 84 te 1750
Eizeringen-Lennik
0473 96 11 22
www.LSvastgoed.be
4
Verslag: de Baronrit
Zondag 23 maart is het zover. De Baronrit: de eerste rit van het jaar.
Voor veel van onze wagens is het hun eerste uitstap na de winterslaap, en ook
de ultieme test om na te gaan of de werken die we hebben uitgevoerd tijdens de
winter geen negatieve invloed heeft gehad op de technische prestaties van onze
voertuigen. Kwestie van na te gaan of we geen stukken omgekeerd hebben
gemonteerd.
We verzamelen in Galmaarden aan
den bareel bij een aangename
ochtendzon, die zich weerspiegelde in
stralende gezichten bij de deelnemers. De sfeer zat er van bij het begin goed in
en meestal is dat een teken dat het een super dag zal worden.
In een rustig tempo doorkruisen we Vlaams en Waals Brabant om te stoppen in
Seneffe. We reden langs vele mooie landwegen en konden neerkijken op mooie
landschappen.
Er stonden enkele monumenten in het landschap waar men ook onze
verbeelding moest aanspreken om ze te begrijpen.
Aangekomen ten huize van de Baron zijn dochter Anne en met hulp van Joëlle en Filip
werd ons een aperitiefje aangeboden met de nodige versnaperingen. De “Grand Baron
Brut” was van een uitstekende kwaliteit.
We moeten toegeven bij den Baron heeft men goede smaak.
Dames bedankt voor dit onthaal.
De grijze hemel had plaats gemaakt voor zon en de directe omgeving van het
kasteel van Seneffe leek een uitstekende plaats om halt te houden en de
picknick te verorberen. Geen haast om de weg verder te zetten, genieten van
de zon, het moment en even bijpraten met de vrienden (over auto’s natuurlijk)
wat moet een mens meer hebben. 
Tijd om het tweede gedeelde
van de rit te hervatten om niet te laat te komen op de eindbestemming.
NB: Ben meestal altijd bij de laatste, dus we gaan ons best doen.
We zetten de weg verder via de landelijke wegen van Brabant met als
einddoel “Le Bois d’Arpes” in Nijvel waar ons een heerlijk menu werd
voorgeschoteld.
De avond had al geruime tijd de plaats ingenomen van de dag, als men “Le
Bois d’Arpes” verlaat om naar huis toe te keren. Geeft ook de gelegenheid om
na te gaan of de lichten of kaarsen het nog doen op de voertuigen.
Proficiat en bedankt aan Maggy en den Baron, het was de moeite waard.
Tot de volgende rit.
DD
5
6
Verslag: Karweirit
Zondagochtend, onder een mooi zonnetje, reden onze oldtimers de pittoreske Graanmarkt op in Ninove. Het vertrek was
voorzien om 10 uur en stipt op tijd werden ongeveer 30 motoren aan het ronken gebracht. De Karweirit was gestart voor
een rit van ongeveer 120 kilometer afstand !
Eerst een ommetje gedaan in de straten van het stadscentrum om weer op de Graanmarkt te komen en dan verder
naar de Industriezone bij de E 40. Vandaar richting Okegem naar het centrum rond de kerk waar er net een rommelmarkt
gaande was. Hier was het extra opletten geblazen gezien de smalle straten, autoverkeer in beide richtingen, fietsers en
de “rommelgangers” !
Vandaar trokken wij richting Denderleeuw, Teralfene, Erembodegem. Dan richting Aalst waar er twee POV leden
minder geluk hadden. Een lid kreeg autopech en een ander lid liep bij een aanrijding blikschade op.
Tenslotte belandden wij bij een eerste bevoorrading in de drankhandel “Surprise” in Herdersem. Wij konden er genieten van een lekker blond biertje, de “Kwaremont”. Kwaremont is een bier met hoge gisting gebrouwen sinds 2010 door
de Brouwerij Bavik en heeft een alcoholpercentage van 6,6 %. Een lekker aperitiefje dus!
We kregen daar de gelegenheid een bezoekje te brengen aan het “Varkensmuseum”. Alle maten en gewichten van
varkentjes te vinden. Genietend van ons Kwaremontje kregen wij de zegen van “de priester ter plekke”, de Belleman uit
Gooik en werd er ook nogal “uit de biecht” geklapt!
Na deze animatie weer vertrokken richting Lebbeke (Wieze) en onderweg genoten van de heerlijke chocoladegeur van
Callebaut.
Intussen staat de kilometerstand op ongeveer 42 . Dus nog een heel eind voor de boeg en nog steeds met het zonnetje van de partij!
Daarna kwam de mooie streek van Merchtem en Mollem aan de beurt.
We kwamen terecht in het fietsparcours van de Grote Prijs van Affligem en moesten een paar keer stoppen om de
renners door te laten.
Vandaar richting Ternat en Schepdaal waar we konden “genieten” van ferme kasseien!
Er werd ons ook nog een tweede “bevoorrading” aangeboden in de vorm van allerlei snoep. Mooi meegenomen toch?
Intussen telt de kilometerteller maar verder en komen we aan in Lennik . Wij hebben dan zowat ca. 92 kilometer afgelegd.
Nu richting Gooik, de gekende parel van het Pajottenland, en genietend van schitterende landschappen en mooie
binnenwegen.
Over Tollembeek, Station van Galmaarden, Deux-Acren naar onze eindbestemming de Muur van Geraardsbergen.
Onze magen en buiken, en het waren er velen!, lieten van zich horen en na een lekkere pint konden wij aan tafel gaan
in het restaurant
“ ’T Hemelrijk” op de Muur van Geraardsbergen. Het is de moeite waard om van daar een paar foto’s te nemen!
Het eten was weer super in orde en iedereen kon weer tevreden huiswaarts keren.
Het was een schitterende rit waarvoor wij allen Hilde en Danny bedanken!
JL.
7
8
Op bezoek: Hof ten Billens
Bijna iedereen in onze club kent Loes en “den Billens”
wel als organisators van de jaarlijkse Wie weet da?-rit.
Ter gelegenheid van de jaarmarkt Gooik houden zij telkens “open hof”: hun tuin wordt omgetoverd in een
leuk terras waar de Pajotse Oldtimer Vrienden voor een
hapje en een drankje zorgen en plaats krijgen om enkele wagens ten toon te stellen. Echt een plaats waar onze leden zich thuis voelen en een goede sfeer gegarandeerd is! Ons bezoek was goed voorbereid: Willy haalde vlug een blad papier tevoorschijn waar hij al een
aantal dingen had genoteerd en hij begon zijn
verhaal. Destijds had hij een voorliefde voor grote Amerikaanse wagens en hij reed vooral in
Chevrolet Corsica en Alero, terwijl Loes lange tijd
rondreed in een (bijna oldtimer) Opel Kadett.
Vroeger werd er in Gooik jaarlijks een meerdaagse uitstap naar het buitenland georganiseerd,
waar iedereen aan kon meedoen. 2-jaarlijks
werd ook de rally “Parel van het Pajottenland”
georganiseerd. Loes en Willy waren telkens van
de partij, als deelnemers voor de reizen en als
controleurs tijdens de rally, en leerden hierdoor
de organisator goed kennen. Toen deze in maart
2003 vroeg om de Gooikse Auto Sportvereniging (GAS) op te richten, stapten ze dan ook mee in het bestuur. De nadruk lag op rally rijden, en de ritten werden in een strak schema met tijdcontrole gereden,
bonuspunten en strafpunten werden toegekend. Het roadbook was uitgetekend in bol-pijl, visgraat en
blinde kaart. Na elke rit werd een klassement opgesteld en op het einde van het sezoen werd de winnaar
bekendgemaakt. Deze club telde ongeveer 60 leden en alhoewel deze club oorsprongkelijk bedoeld was
om rally te rijden, was 2 jaar later bijna 80% van de leden in het bezit van een oldtimer. Allerlei perikelen
leidden ertoe dat zij in 2005 uit de GAS stapten. Tot Freddy in november 2005 de Pajotse Oldtimer Vrienden oprichtte maarkten Loes en Willy de overstap naar de POV en waren bij de eerste leden. Ondertussen
hadden zij hun eerste oldtimer gekocht: een Triumph PI 2500 van
1970, die momenteel te koop staat,
met wisselstukken. Later kochten ze
nog een Dodge 400 van 1982, een
Jaguar XJ6 van 1982 en drie jaar geleden nog een Daimler Sovereign
van 1980.
Bedankt Loes en Willy voor de goede ontvanst en de leuke babbel.
9
Anne en Kris: Touramerical - deel 2
10
Dag 4 Annapolis – Staunt on
Vandaag zacht maar regen, dus terug niet cabrio rijden
maar we mogen deze keer op eigen tempo vertrekken. Bij
de dagelijkse ochtendbriefing kregen we te horen dat
Washington door de shutdown van de ambtenaren zou
afgesloten zijn en dat het Shenandown natuurpark gesloten bleef.
Daarom hadden we besloten het vandaag wat rustiger aan te doen en alternatieve
routes te nemen om zo recht naar Waynesboro te rijden. Langs deze weg hebben we de
prachtige ranches gezien, villa’s amai, rijke wijken, we waanden ons op een echte
filmset, alleen het weer viel wat tegen. Onderweg even stoppen en de eerste keer
skypen met de kinderen en dan hup weer verder. Vanaf 15u30 werden we verwacht
voor de koffie bij een verwoed verzamelaar van Porsches (auto’s en tractoren).
Na deze rit had ik gemerkt dat de linker achterrem
behoorlijk warm liep, en na controle, had ik gemerkt dat
de leiding ernaar op een bepaalde plaats aan de as dicht
was geknepen. Terug open knijpen met een tang leek mij
te riskant, dus besloot ik die rem wat losser te draaien,
zodat hij minder krachtig zou remmen zodat hij minder
lang zou blijven open staan.
Voldaan van onze dag haalden we onze koffers op en na nog wat napraten in de lobby, in
een plaatselijk restaurant wat gaan eten en dan richting bed.
Dag 5 Stauton – Winston Salem
Vandaag weer vroeg uit de veren, even de auto controleren en rond 9u00 vertrokken.
Tijdens de ochtendbriefing werd er ons aangeraden eerst langs een supermarkt te gaan
om wat inkopen te doen omdat er onderweg geen eetgelegenheden zijn en we pas laat
in de namiddag door de Bleu Ridge Mountains zouden zijn.
Na een half uurtje rijden, was het al zover en draaiden we van de gewone weg af om
“uitzonderlijk voor de VS” via smalle baantjes de Blue Ridge Mountains te beklimmen die
deel uitmaken van de Appalachen. Langzaam via stijle, slingerende smalle wegjes
begaven we ons tussen de veelkleurige bomen en planten naar de top van de BRM
Δ2000m.
Eens boven was de zon van de partij en konden we voor het eerst sinds ons vertrek in NY
cabrio rijden en genoten we van de omgeving zoals John Denver zo mooi kon beschrijven
in zijn liedjes, jammer genoeg hadden we niet lang van de stralende zon kunnen
genieten en kwamen we algauw in mistbanken (wolken) terecht waardoor we van de
voorspelde vergezichten niet veel konden genieten. Eenmaal in de afdaling verdween de
mist, en al geraakte de zon er niet echt door, we hadden dan toch de ganse dag kunnen
cabrio rijden. Door het vele remmen heb ik onderweg de achterrem van de MGB terug
verder moeten loszetten omdat hij opnieuw begon te verhitten.
Eenmaal in het dal, zijn we dan via landelijke wegen met af en toe wat miezelregen naar
het volgende hotel gereden waar we werden opgewacht door mensen van een
plaatselijke Austin Healey club en andere autoliefhebbers
11
TOTAL STATION (Chrifa bvba)
NINOOFSESTEENWEG 89
1750 LENNIK
WWW.CHRIFA.BE
12
Leuk zo wat te praten op de parking van het hotel tussen al onze oldtimers. Na wat
praten met de plaatselijke bevolking, zijn er toch altijd wel mensen bij die een MGB
hebben of er eentje aan het restaureren zijn zoals Joe - een vriendelijke Amerikaan
die me een remleiding aanbood van zijn MGB 1972 om mijn geplette leiding te
vervangen. Hij stelde me voor om de remleiding van zijn linker achterwiel te gaan
halen, zodat ik de volgende dag deze ergens in een plaatselijke garage zou kunnen
laten monteren. Omstreeks 23u telefoon in onze kamer, het was Joe. Die
vriendelijke man had dus werkelijk alles bij om op de parking van het hotel zijn
gerecupereerde remleiding op onze MG te monteren. Met zaklampen op het hoofd
zijn we dan aan de slag gegaan met de demontage en montage van de remleiding
achteraan links.
Alles verliep goed tot we de laatste verbinding verknalden, nl. waar de twee
leidingen samenkomen op een bronzen T-stuk liep het mis omdat achteraf gezien de
schroefdraad van zijn remleiding beschadigd was. Nu had ik de schroefdraad van het
bronzen T-stuk dan ook stukgedraaid en stonden we m.a.w. volledig stil. Den Joe
beloofde mij dan dat hij de volgende dag rond 8u zou terugkomen met een nieuw Tstuk. Uiteindelijk ben ik dan rond 24u vruchteloos en moe terug in mijn bed
gekropen.
Dag 6. Zonder achterremmen , de parking van het hotel te Winston-Salem
Winston- Salem - Aiken
Ja, ja, het zou bijna een sprookjesverhaal kunnen zijn met de goede prins, Joe was al
om 7u terug in het hotel met zijn gerecupereerd T-stuk uit zijn MGB.
Dus snel ontbeten en vlug onder de MGB die nog steeds op twee steunen stond van
de avond voordien. Maar voordat we terug gingen monteren, had ik de schroefdraad
eerst uitgeprobeerd waardoor mijn vermoeden van gisteren werd bevestigd nl. de
gerecupereerde remleiding van Joe bleek ook kapot te zijn. Nu hadden we wel een
nieuw T-stuk, maar nog geen remleiding.
Wat ik niet verwacht had, Joe toverde plotseling
plooibare koperen remleidingen te voorschijn uit
zijn koffer van een Austin Haeley. Gered. Dus zijn
we direct onder de auto gekropen en beide
leidingen: de originele, die ik had laten zitten en de
zijne er van onder gehaald en een kopij gemaakt
van de oude. Met wat extra bochten en aanpassingstukken hebben we dan
uiteindelijk de achterste remleiding kunnen vervangen. Na ontluchten, wat
testremmen en bijstellen hebben we nog wat koffie gedronken en adressen
uitgewisseld zodat we omstreeks 10u30 richting Aiken waren vertrokken.
Via rustige landelijke wegen, mooie meren en nationale parken, zijn we dan van
North Carolina naar South Carolina gereden. Onderweg zijn we Guido en Albertine
tegengekomen met een VW kever 1957, en omdat zij daar ook alleen waren zoals
wij, hadden we dan besloten om samen de route verder af te rijden. Ook zij konden
nog niet goed overweg met de Amerikaanse wegcodes.
Vandaag waren op tijd aangekomen in het hotel en hebben we voor de eerste keer
geen regen gezien!
13
Dag 7 Aiken – Savannah
Vandaag hadden ze voor ons maar een korte rit voorzien en zouden we, wat ik ooit
gelezen had, door eeuwenoude katoenplantages rijden. Na lang rijden op eentonige
wegen en zonder één vlokje katoen gezien te hebben, besloten we om te stoppen, de
landkaart erbij te nemen en op zoek te gaan naar wat alternatieve wegen. We stonden
nog maar enkele minuten langs de weg of er stopte een vriendelijke Amerikaan, die
geïnteresseerd was in onze aanwezigheid in Amerika. Na ons gesprek raadde hij ons aan
een andere weg te nemen die volgens hem veel mooier zou zijn en waar we de
verwachte katoenvelden zouden tegenkomen. Effectief,
zoals hij ons had verteld, was deze route veel mooier
met meer afwisseling. Zo hebben we onderweg een
heel groot oud kerkhof tegengekomen. Net als alle
Amerikanen doen, zijn ook wij het kerkhof opgereden
waar we zeer oude graven zagen. Zoals de mensen in
California wonen liggen de graven ook wijdverspreid en ver uit elkaar. We waren nog
niet lang op onze alternatieve weg of we kwamen al de eerste katoenplantage tegen.
Natuurlijk, stoppen, wat fotootjes nemen en souvenirtjes verzamelen; tot er een auto
stopte: De SHERRIFF. Aangezien ik het kortst bij hem stond, kon ik uitleggen waarom al
die vrouwen wat katoen aan het plukken waren. Gelukkig had hij geen hoed en
zonnebril op en leek hij niet zo’n kwaaie te zijn. Hij bekeek mij, … en “Oh, geen
probleem, dat is mijn plantage, ik wist van jullie komst want ik had gehoord op de
regionale radio dat er 100-tal Belgische oldtimers zouden passeren” en hij wist ons ook
te vertellen dat de dag voordien iemand van ons geflitst was voor speeding.
Uiteindelijk hebben we wat gelachen en gezeverd en dan wat foto’s genomen.
Doordat we andere wegen hadden genomen, zijn we dan ook op een alternatieve weg
terecht gekomen, een weg die begon als een mooie
asfaltweg, die overging naar een grindweg om
uiteindelijk over te gaan naar een zandweg, dwars door
ondergelopen bossen. Gelukkig waren de spooroverweg
en de bruggen we in beton. Hier hadden we dan echt
van de natuur kunnen genieten, we zijn we zelfs gieren
tegengekomen die een kadaver van een verongelukte ree naast de weg aan het
oppeuzelen waren, de stank was dan ook niet te harden.
Na ons avontuur op de zandwegen, zijn we dan richting Savannah gereden.
Savannah, is één van de oudste steden van Amerika, opgericht in 1733 en grotendeels
(uitzonderlijk voor Amerika) bewaard gebleven en ligt aan de monding van de
Savannahrivier in de Atlantische oceaan.
Na ons bezoek aan Savannah hebben we dan onze weg verder gezet om dan rond
19u00 in het hotel aan te komen.
Voor ons, was deze keer een heel andere rit omdat de af te leggen afstand korter was,
we terecht kwamen in een heel zacht klimaat met een totaal andere natuur, al was het
soms wel wat akelig met al dat Spaanse mos in de bomen.
(wordt vervolgd)
14
Verkiezing bestuur
Op vrijdag 10 oktober 2014 wordt bestuur van onze club verkozen voor de volgende 3 jaar.
Wie interesse heeft kan zich kandidaat stellen, via een mailtje naar [email protected] of bij Freddy Demetser.
Fabrieksbezoek Audi
Ik vertelde onlangs op een babbelavond dat we met enkele mensen van het bestuur een bezoek aan de fabriek van Audi
te Vorst hadden gebracht en dat we dit ook voor onze leden wilden organiseren.
Dit bezoek gaat door op donderdag 2 oktober 2014 van 19 tot 21 uur en kost 8 € per persoon.
De deelnemers worden opgesplitst in groepen van 15 personen en worden begeleid door een deskundige gids. 3 Nederlandstalige gidsen en 1 Franstalige gids zullen voor ons klaarstaan.
Wie wil deelnemen, kan zich inschrijven tot 15 juni 2014 door storting op rekeningnummer BE47 7340 1617 7080 van
De Pajotse OldtimerVrienden.
Gelieve voor elke deelnemer naam en voornaam te vermelden.
Opgelet: omdat het aantal deelnemers beperkt is tot 60 is de inschrijving pas geldig na ontvangst van het inschrijvingsgeld.
Nostalgie..
Mevrouw José Maes vierde onlangs haar verjaardag.
Omdat zij vroeger zelf in een Renault Caravelle heeft gereden en daar nog
regelmatig over vertelt, bedacht haar kleindochter en actrice Clara Cleymans
een origineel verjaardagscadeau.
Na enig speurwerk vond zij de Renault Caravelle van Willy (den Baron) en vroeg
zijn medewerking om haar oma te verrassen. Dat was vlug in kannen en kruiken.
Afspraak was aan de woning van Mevrouw Maes. Maggy en Willy hadden geluk
en konden tot daar genieten van een lekker zonnetje en hoopten dat de zon van
de partij bleef. Hoe dichter bij de plaats van afspraak, hoe zwarter de lucht werd.
Clara en Jelle hadden nog de tijd om de cabrio te bewondeen en even achter
het stuur plaats te nemen: wat een verschil met de moderne wagens! Even
later gingen de hemelsluizen open en toen mevrouw Maes buitenkwam was het
aan het stortregenen.
Willy en mevrouw Maes namen plaats voorin, Clara vond een (klein) plaatsje
op de achterbank.
Omdat de regen spelbreker was, konden ze niet cabrio rijden, maar dat kon de
goede sfeer tijdens het ritje niet deren.
Aan de blije gezichten te zien, was de verrassing geslaagd!
15
16
Vierdaagse naar Duitsland
Ersten Tag:
Op enkele P.OV-ers na, die wegens omstandigheden niet konden boeken, was de harde kern op
’t appel in de Carestel te Nijvel. Velen dachten
dat dit de hit ging worden van het jaar omdat we
wisten wie de inrichters van dit evenement waren, met name Loes, Willy, Monique en onze
C.E.O. Freddy. Zoals echter de daaropvolgende
superprachtig in elkaar gestoken roadbook konden wij makkelijk onze weg volgen en alzo rustig
kuieren in het mooie Königstein. Daar hebben
wij voor een 13€ am Mittag gegessen. Daarop
zijn we naar Bad Homburg gereden en ondervonden dat al dit bochtenwerk nogal zwaar was voor
de frele polsen van sommige bestuurders. Hier
hebben wij van een lekkere ijskoffie genoten
nadat we een bezoekje hadden gebracht aan de
oude stadpoorten.
Des avonds in het hotel liet het eten wel wat op
zich wachten. Warum wissen wir nicht. Een verkoelende avondwandeling in het dorp was daarom nodig om dan te gaan “kameren”. Die avond
hebben wij gehoord dat den David
zijn
“Vaporlockproblem” van zijn weißen Mustang
Baujahr 1966 had opgelost. Her Danny heeft
daarvoor de stofzuigerslang van zijn egaatje
gebruikt en tot nu toe was alles o.k..
Dritten Tag
vier dagen zou blijken, was het meer een verhitting van zowel de inzittenden als de motors
omwille van het viersterrenweer tijdens onze
daaropvolgende ritten. Een van de oudste karretjes – de Citroën Traction van Hans en Grietje…
euh Rita, kon wegens mechanisch defect zijn stal
niet verlaten. Vandaar dat zij met de jongste auto
ons als een schaduw volgden. Alhoewel zij in den
beginne spijt hadden, beseften ze al snel omwille
van de warmte en de vele lange hellingen van 7 à
11% dat het een geluk was dat hun karretje thuis
in de lommer was gebleven. Eén wagen kende
blijkbaar al een probleempje aan de alternator,
zijnde de witte Corvette van Danny. De omstaanders voelden, tastten en zagen dat onzen Danny
zo wit zag als de kleur van zijn piepmooi Amerikaantje. Echt ongerust was hij niet want geen
haar op zijn hoofd ging recht staan bij dit probleempje. Naar zijn zeggen had hij voldoende
materieel mee in zijn koffer om waar dan ook te
geraken. Enfin, alles bij elkaar genomen, verliep
de rit van Nijvel naar het Ringhotel “NassauOranien” te Hadamar uitstekend. De korte stop
in het “Landschaft- en het “Cadillacmuseum” was
een welgekome rustpauze voor iedereen.
De inrichters wisten dat het warm ging worden
en hadden een bezoek aan de ijzerertsmijn
“Grube Fortuna” gepland. Gelukkig voor diegenen die aan het bezoek deel hebben genomen.
’t Hotel werd al direct goed bevonden. Hier en
daar -waaronder ikke en madam- vonden hun
kamer te warm. De barbecue op het terras was
een mooi begin –weliswaar met veel te trage
bediening waarmee onze voorzitter het ook
moeilijk had - om daarna naar onze kamer te
gaan en te trachten de slaap te vatten. ’t Was
zoals het programma van Jos Gijsen maar i.p.v.
“Te bed of niet te bed”, was het eerder “Te
warm of te warm”.
Het ons voorgebrachte middageten in het plaatselijk resto was wirklich lecker. Goed gedaan van
de organisatoren om een privé-gedeelte voor de
POV te reserveren. Dank voor het aperitief; mooi
meegenomen (gedronken) zou ik zeggen en proficiat om ons daar te laten eten. Sommige tongen
vonden het minstens zo lekker als in ’t hotel…
Onze Pierrot vond het nodig om de dienster te
zeggen dat enkele personen, vreemd aan onze
POV zich in de ruimte bevonden met de vraag
hen te verzoeken gleich de POV-ruimte te verlaten. Alzo moesten Ghislaine en de Staaf bijna
alleen ergens anders gaan eten…
Tag zwei
Gutes Frühstück und guter Kaffee en woale daarna volle gas weg want onze voorzitter had ons
een vrije dag gegeven. Lekker snorren in de
prachtige omgeving, net niet te heet. Dankzij het
Ten eerste omdat het daar een 13°C was, dus om
en bij de 30°C verschil met de cabriozitjes; ten
tweede omdat het interessant was te vernemen
dat deze slapende mijn quasi onmiddellijk kan
produceren indien nodig. Volgens de Duitstalige
gids zit er nog een reserve van 2 miljoen ton. Met
een weekcapaciteit van 5 ton zou er alsnog voor
enkele eeuwen exploitatiemogelijkheid in zitten.
Ten derde, omdat wij nu een goed idee hebben
hoe de werkomstandigheden waren tijdens de
uitbating.
Wij bezochten daarna het kasteel Weilburg aan
de Lahn. Zeer mooie vesting met een nog mooie-
17
re tuin. Vandaaruit was het puffen naar ’t hotel
zum Abendessen Het was zo warm op ’t terras
dat Frans en zijn gezelschap evenals Wim met
zijn lief en ouders dan toch mochten plaats nemen in het schaduwrijke hoger gelegen terras.
Alzo kon iedereen dan toch genieten van het
avondmaal zonder hinder van de zon en, was er
minder wrevel omdat de maaltijden sneller werden gebracht. Danke auch fur de cadeau’s gegeven door het bestuur aan alle “Pappy-drivers”.
Schöne Initiative.
Der vierte und letzte Tag
De meesten waren blij om naar huis te kunnen
vertrekken, te meer omdat er geen goed Belgisch
nieuws was omtrent de hagelbollen en waterschade.
Na de onverwacht lange file aan de Nürburgring
–bergop en verschrikkelijk heet weer- geraakten
we dan toch bijna op tijd in Melon om het middagmaal te nuttigen in het Gasthaus am Nationalpark. Lekker gegeten. Wirklich wahr. Ze hadden daar een goed systeem iedereen zijn drank
te verrekenen door een kruisje of ook een prijs
op het bierkaartje te zetten. Verry simpel. Bijna
was ik vergeten dat den David Mustang wel
eventjes later op het dinerappel verscheen. We
onthaalden hem en zijn vrouwtje dan ook met
een hartelijk applaus. De stofzuigerslang op de
Mustang kon zelf die hitte niet aan, vandaar het
steeds
terugkerend/frustrerend
probleem
De inrichters van deze heerlijke vierdaagse kregen natürlich een mooi cadeautje met de erbij
horende speech. En… vandaar reed iedereen
nach Hause…..
Even herhalen dat het een prachtige vierdaagse
was. 100% voor de roadbooks. Hoedje af voor
dat alles (maar niet te lang wegens de zonnehitte).
Een contente deelnemer, Zufriedene teilnehmer
Verslag verrassingsrit
Lekker weer, goede vooruitzichten ook: na het (verplichte) stemmen, lonkt voor 31 POV-leden met hun oldtimers en hun begeleiders een leuke verrassingsuitstap. Na de inschrijving, het traditionele geschenkje en een kus van Monique wordt er gestart vanaf 13h30, met roadbook uiteraard. Via tal van binnenwegen gaat het van het lokaal
"Het Vijfde Wiel" in Oetingen richting Grimbergen, meer bepaald naar het MOT (Museum
voor Oude Technieken) waar ons een verfrissend drankje wordt aangeboden. Dit museum
is gehuisvest in het Guldendal, een historisch gebouw in de nabijheid van (de ruïne van) het
Prinsenkasteel. Het museum maakt de bezoeker vertrouwd met gereedschap en technieken uit vervlogen tijden; het beperkt zich tot datgene wat aangedreven wordt door spieren, water en wind: natuurlijke aandrijving dus; water- en windmolen maken ook deel uit
van het MOT. De belangstelling was groot en ik zag meer dan één gepassioneerde bewonderaar uitleg verschaffen aan andere kijklustigen; een
echte smid demonstreerde er trouwens zijn kunde, pure nostalgie...
Gezwind namen we afscheid van dit "erkende museum met label" en na
het sluiten van een hier en daar open-staande motorkap (= respect voor
de ouderdom !) grepen we terug naar het vertrouwde roadbook, trouwens altijd met zorg samengesteld, om de terugtocht aan te vatten, alweer langs genietbare binnenwegen en langs de abdij van Affligem om
de tocht te beëindigen in "Frituur Steenweg" te Denderleeuw waar we
getuige waren van een leuke zaak, een vriendelijke bediening, lekkere
frieten met dito begeleiding. Een mooie (en lekkere) afronding van deze
drukke zondag; dank u Freddy en Monique voor de immer fijne organisatie.
(Met opzet vermeld ik niet dat ik bij het naar huis rijden ook nog "plat" reed, maar dit blijft onder ons!!!) LID 172
18
19
KLEINE OLDTIMERS MET
GROTE FAAM...
Frank Hornby richtte in 1901 de Meccano ltd factory op aan de Binns road in
Liverpool (UK).
Naast de gekende bouwdozen die uitbreidbaar waren fabriceerde hij ook ,
omstreeks 1920, de alombekende Hornby-speelgoedtreinen met dito accessoires zoals autootjes, figuurtjes...enz.
Zijn produkten kenden groot succes:
Frankrijk importeerde volop en in 1921
werd een fabriek
gebouwd in Parijs en later (1931) in
Bobigny. Er werd geexperimenteerd
met de schaalverhoudingen
maar uiteindelijk werd geopteerd voor
1/43 in navolging van de meestal gebruikte schaal voor de
automodelletjes in het moederbedrijf in
Binns road.
In de Franse fabriek zouden dus de
Franse modellen gemaakt worden ( o.a.
Peugeot, Citroen, Panhard, Renault,
Unic, Hotchkiss....).
De productie van de onder de
naam
"Dinky toys"-modelautootjes
startte eigenlijk in 1933; er wordt gefluisterd dat het vriendje van Hornby's
dochter "dinky" werd genoemd wat
staat voor "leuk en aardig" of ook nog
"klein" (=dinkey).
De mooie 30-series wagentjes ( met o.a.
Rolls, Vauxhall, Daimler....) werd opgevolgd door de 36-series ( met o.a. Armstrong Siddeley, Humber Vogue,
Salmson....) en deze werden na WOII
verder geproduceerd tot 1948.
Tussen 1937 en 1939 werden ook een
aantal militaire voertuigjes gemaakt
naast schepen en vliegtuigjes.Tussen
1939 en 1941 werd de Spitfire in een
speciale presentatiebox verkocht ten
voordele van het Spitfire-fonds teneinde
geld in te zamelen voor de productie
van echte "Spits" voor de Royal Air
Force. Er volgde ook een 38-series ( o.a.
Lagonda, Sunbeam Talbot, Alvis, Jaguar....) maar vanaf 1941
viel de productie zo goed als stil met
uitzondering van de kerstperiodes waarbij men trachtte de
"toy-shops" te bevoorraden, wat een
echte luxe moet zijn geweest, gezien de
vele restricties toen in
Engeland, maar wellicht tot grote blijdschap van de toenmalige jeugd.Tot 1945
werd verplicht voor de oorlogsindustrie
gewerkt (wapens/munitie?) om na de
oorlog de productie van de miniatuurtjes te hervatten (1946); nieuwe modellen waren er nog niet en dus produceerde men de vooroorlogse modellen verder tot ongeveer 1948, zij het in een
sterk verbeterde zamac-legering; de
vooroorlogse kwaliteit was niet altijd
"dat" door onzuivere legeringen
(overschotten verwerken??) met scheurtjes en breuken tot gevolg; daarom zijn
de goede exemplaren uit deze periode
zeldzaam en dus duur!
Zoals reeds aangestipt verdwenen de
oudere modellen omstreeks 1948 wegens te "old fashioned"
(lees : ouderwets) en zag de 40-series
het levenslicht. Verzamelaars ("diehards") zijn het er over eens dat dit de
meest pure en goed gedetailleerde modelletjes zijn met die extra "British
look" (o.a. Hillman, Riley, Austin Devon, Morris Oxford....).
Ook de jaren 50 brachten pareltjes voort
mede door de Dinky-Supertoys bedrijfvoertuigjes.
Tussen 1958 en 1960 werden de Dublodinkys geintroduceerd op schaal 1/78,
dit als toemaatje voor de Hornbytreinstellen; in 1961 verdwenen ze van
de markt.
Tegen het einde van de "fiftees" diende
het bedrijf serieus rekening te houden
met concurrenten, o.a. Corgy-toys die
aan hun modelletjes achtereenvolgens
plastic ruitjes, interieurs en later vering
en besturing toevoegden: Dinky moest
volgen, een doorn in het oog van de puristen! Ondertussen bood zich héél ander speelgoed aan (de electronica deed
zijn intrede) en de jeugd was plots veel
20
minder geinteresseerd in speelgoedautootjes; dit resulteerde in minderverkoop, diverse overnames en het uiteindelijke bankroet in 1979.
De gebouwen in Binns road werden
verkocht en grotendeels afgebroken tot
ongelooflijke ergernis bij, jawel, de harde kern van verzamelaars (waarom geen
museum??). De beschermde naam
"Dinky toys" werd doorverkocht en
kwam na tal van omzwervingen (o.a.
Hong-Kong) uiteindelijk terecht bij het
Amerikaanse Mattel, de producent van
de Barbie-poppen!!!!
De fabriek in Frankrijk (Bobigny) sloot
zijn deuren in 1970, verhuisde naar Calais maar sloot andermaal in 1971,
waarna de productie naar Spanje ging
(Poch-Company en later Pilen sa).
Deze kleine hebbedingen zijn ondertussen al lang geen speelgoed meer maar
gedreven door nostalgie en verzamelwoede uitgegroeid tot verzamelobjecten
die gekoesterd worden en die op internet, speelgoedbeurzen en veilingen stevige prijzen halen, des te meer met intacte verpakking: jawel, het gele doosje
met de rode tekst of de blauw-gestreepte
voor de grotere exemplaren.
Grote afzetmarkten hebben ervoor gezorgd dat ze de wereld rondgingen (US,
Canada, Australie, Nieuw-Zeeland,
Zuid-Afrika...enz. van waaruit ze terug
te koop worden aangeboden....).
Ze zijn door duizenden kinderhandjes
gepasseerd en hebben ongetwijfeld
evenveel gelukkigen gemaakt;
ook dit nog: completeren en restaureren
is meestal geen probleem, praktisch alle
wisselstukjes zijn te vinden, tweedehands of nagelnieuw, ja, zelfs de verf
met de originele kleur: internet en gespecialiseerde zaken weten meestal raad
alhoewel een niet-gerestaureerd item,
compleet en in goede staat, dikwijls
waardevoller blijkt te zijn dan een gerestaureerd exemplaar!
Of hoe kleine oldtimers (1/43!!!) groot
kunnen zijn......
LID 273
21
UITNODIGING
Wie weet da?-rit
13-07-2014
Organisatie van
Loes en willy
Brenda en filip
0478 22 08 03
Samenkomst om 9h vertrek om 10h vanuit de kinderopvang “De Speelboom”, Heerdweg 15 te Vinkt.
‘s Middags is er gelegenheid voor picknick of kleine
snack, om 17h worden jullie verwacht in de raadzaal.
Kostprijs: ontbijt + avondmaal + 1 drankbonnetje
36€/lid
zonder avondmaad = 18€/lid
41€/ niet lid zonder avondmaal = 23€/niet lid
15€/kind
zonder avondmaal = 5€/kind
Inschrijven voor 27 juni 2014 op rek. BE47-7340-16177080 o.n.v. De Pajotse Oldtimer Vrienden met vermelding van naam aantal personen en aantal kinderen
Meesterrit 14/09/2014
Meer info volgt per mail
22
POV Agenda 2014
1 februari
15 februari
21 maart
23 maart
27 april
23 mei
25 mei
6-9 juni
22 juni
13 juli
8 augustus
10 augustus
14 september
27 september
10 oktober
12 oktober
8 november
Clubfeest
Valentijntjesrit
Algemene Vergadering
Openingsrit: Baronrit
Karweirit
Babbelavond
Verrassingsrit
Meerdaagse Duitsland
Ontdekkingsrit
Wie-weet-da? rit
Babbelavond
Ritje van de Voorzitter
Meesterrit
Jaarmarkt Gooik
Verkiezing bestuur
Dakpannenrit
Halloweenrit
Redactie
Eindredactie:
Freddy Demetser
Medewerkers:
Maggy Desmet, Björn Demetser, Loes Van der Sijpt,
Hilde Van Schelvergem
Met dank aan Danny Deneyer, Jacqueline
Frank Cnudde, Kris De Wolf
Leunens,
Andere beurzen en meetings
25-26 januari 2014 Auto Retro Brugge
8-9 maart 2014
Les belles champenoises - Reims Parc des Expositions
15-16 maart 2014 Oldtimerbeurs Limburghal Genk
5-6 april
12ème bourse de véhicules anciens Ath
28 mei 2014
29 mei 2014
Pillampen Nachtrit - All Classics Aalst
Oldtimerfestival Axel §NL)
9 juni 2014
Fillies Sixties by Hofman Lede
15 juni 2014
2e Eurospar-classic Halen
29 juni 2014
29 juni 2014
Balade de la fête du vin à Grandhan - Rallye touristique
6e Schaffen Classic
16-17 aug. 2014
9e Rétro Folies de Spa
28 sept. 2014
Sun Child Rally - Waterloo Veteran Car Day
25-26 oktober
Reims Retro Pièces
23
Driemaandelijks tijdschrift P 912547
Afgiftekantoor 1755 Gooik
P.B.-P.P.
BELGIE(N) - BELGIQUE
Noppe Tony
Stationsstraat 23
9420 Burst
Verantw. uitgever: Freddy Demetser, Heerbaan 39 - 1755 Gooik.
Brochure gemaakt met EDITOO, www.editoo.be - E-mail: [email protected] - Tel.: 053 63 03 86.
Retouradres:
De Pajotse Oldtimer Vrienden:
Freddy Demetser
Heerbaan 39
1755 Gooik

Download Report