Het nieuwe magazine voor liefhebbers van Een keurmeester’s mening Verhalen en foto’s van fokkers en liefhebbers Het eerste online magazine van www.devon-rex.eu Alles over Rexkatten is het eerste online magazine voor en door echte liefhebbers van Rexen en Sphynxen. Dit is de vierde uitgave. Gratis te downloaden, voor iedereen die geïnteresseerd is in Rexen en Sphynxen, om thuis op de computer of tablet te lezen. De artikelen zijn geschreven door liefhebbers en fokkers uit verschillende landen, sommigen nieuw in het Rexen/Sphynxen wereldje en anderen zijn echte “oude rotten”, wat zij gemeen hebben is de liefde voor de Rexen en Sphynxen. Inhoud SC SW NW Raya´s Maple Taffy of Amor Regis, JW Sphynxen en Rexen, het is even wat anders Bohemian Rex Kingfishers Devon Rex Gimmie’s visjes Brief van Juultje en Babetje Selkirk Rex Cattery Emikoo Cattery Marina Luckykot Do’s en don’ts van kruisen met andere rassen Introductie van een nieuwe kat 2 3 5 7 11 15 16 17 19 20 23 Niets uit deze uitgave mag overgenomen of gekopieerd worden zonder uitdrukkelijke toestemming van de auteur. Schrijvers van de artikelen zijn zelf verantwoordelijk voor de inhoud. http://www.devon-rex.eu 1 SC SW NW Raya´s Maple Taffy of Amor Regis, JW Ik voel me gezegend dat ik mijn leven mag delen met deze lieve fantastische kater. Hij is net zo lief en zachtaardig als hij mooi is (tenminste, dat is mijn mening) Ik wist dat hij goed was toen ik naar Canada ging om hem op te halen, maar ik kon niet weten dat hij zo fenomenaal was. Ik zal altijd dankbaar blijven dat Yvette Huot, Raya’s Cattery, Taffy aan mij toevertrouwde. Midden in de winter maakte ik kennis met hem, in de auto van de fokker, en ik was meteen verliefd op hem. Tijdens de lange reis naar Kopenhagen heb ik hem niet gehoord, hij sliep gewoon en was nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurde. Drie weken na zijn aankomst in Zweden nam ik hem mee naar een show in Denemarken en wat een debuut. Hij werd unaniem tot BIS verkozen! Op zijn zesde show was hij JW. Ik ging naar Scandinavia Winner in Noorwegen toen Taffy net een jaar was en hij won de show! 2012 was een fantastisch jaar voor mij en Taffy. Hij was No 1 Cat of the Year in Zweden Cat III 3-10 maanden en No 2 van de volwassen katers. Hij was ook National Winner en hij was de meest succesvolle kat in Cat III in Fife in Zweden. Eind 2012 en begin 2013 werd hij vader van twee nesten in mijn cattery. In mei werd zijn derde nest geboren. Hij bleef het goed doen op de shows en won Scandinavia Winner voor de tweede keer. Hij kreeg vier stemmen op de Wereld Show, maar een mooie Burmees uit Hongarije werd de winnaar nadat sommige keurmeesters opnieuw moesten stemmen. Hij is No 1 Cat of the Year Cat III in Fife in Zweden. Hij is vader van slechts acht kittens, en vier daarvan zijn No 1-4 Cat of the Year Cat III 3-10 maanden dit jaar. Zijn kinderen hebben zijn looks en zijn fantastische karakter. Taffy is echt uitzonderlijk en ik kan niet geloven dat dit mij overkomt! Ik hou van deze jongen en ben heel erg trots op hem en ik hoop dat hij een goede vertegenwoordiger is van het ras en van de cattery Raya! Birgitta Karlsson 2 Sphynxen en Rexen, het is even wat anders. Er werd mij gevraagd vanuit het oogmerk van een keurmeester een stukje te schrijven over de rexen en sphynxen. Dan denk je eerst: wat zal ik erover vertellen? Hoe ze qua standaard eruit behoren te zien? De oorsprong van deze rassen? De diversiteit? Volgens mij is daar al genoeg over geschreven, dus nu eens een wat luchtiger stukje over deze bijzondere katten. Wat maakt een sphynx een sphynx? Behalve dat ze kaal zijn? Of tenminste..... behoren kaal te zijn? Nou, in mijn opinie: het plak-effect! Van alle rassen die ik ken, bezit of bij anderen heb mogen beleven, steekt de sphynx met kop en schouders boven de rest uit met betrekking tot de "mijn kat plakt aan mij als kauwgom effect". Van alle katten die ik ooit op mijn keurtafel heb mogen begroeten, kan ik met absolute zekerheid zeggen dat de sphynxen nooit of te nimmer een slecht humeur hadden. Integendeel! Geregeld zit ik te keuren, terwijl het object van mijn kritische blik niet op de tafel staat, maar bovenop mijn schouders zit, vrolijk spinnend mijn haren aan het touperen is, of mijn oren warm zit te schuren d.m.v. overdadig kopjes geven. Ook opvallend is dat ze het woord "nee" niet in hun woordenboek hebben staan, want ongeacht hoe vaak je ze terug op de tafel zet, ze klimmen net zo vrolijk weer omhoog, terwijl de exposant peentjes zit te zweten, omdat hij natuurlijk niet weet of de keurmeester dit soort omkoperij weet te waarderen. Wees gerust oh sphynxen bezitters, ik ben het soort keurmeester dat karakter zeker zo belangrijk vind als uiterlijk! Ik zal ze ook altijd verdedigen bij onnozele bezoekers, die er op shows vaak moeite mee hebben om zich aan de gedragscode te houden voor wat betreft afstand houden van de keurruimte en zeker afstand houden van domme opmerkingen! Net als bij een wandeling met mijn chihuahua's, als ik voor de zoveelste keer moet horen "oh die is klein" (lekker origineel....hallo..het is een chihuahua?!) hoor je bij de sphynx altijd "oh die is kaal" (ja, dat hadden we nog niet gezien, dank dat u ons er even op attendeert) Ik zal nooit het gezicht vergeten van een 3 familie die als bezoeker zichzelf toegang had verschaft tot de keurruimte. Ik kon de opmerkingen van moeders (die blijkbaar degene was die dacht dat ze er verstand van had en dit autoritair aan haar gezinsleden liet weten) horen, over de diverse katten die ze bewonderde op de tafels. Tot ze bij mij kwam en "Nou, dit is het toppunt van lelijk, dit zouden ze moeten verbieden" liet horen. Mijn antwoord: "Mevrouw, deze kat zit in een erekeuring, ze is herstellende van een zware chemo-kuur, ze is het dierbaarste bezit van deze mevrouw hier en het zou u sieren als u wat meer respect toonde, zeker waar kinderen bij zijn!" De exposant ging spontaan mee in mijn verhaal en trok een van verdriet verscheurd gezicht .......... mevrouw was met stomheid geslagen en verliet onmiddellijk de keurruimte. Exposant en ik lagen in een deuk! En de rexen.... nog zo'n leuke uitvinding van moeder natuur. Ongeacht of het devon, cornish, selkirk of anderen zijn, ik vind ze super. Bij de honden zit enorm veel verschil qua uiterlijk, maar bij de katten is het toch voornamelijk de kop vorm en de vacht. De rex is dan meteen iets waarvan je weet dat het een rex is, waar je tussen ragdoll, birmanen, colourpoint of pointed langharige britten nog zou kunnen twijfelen als je er niet mee bekend bent. Krullen = rex, zo simpel is het. Mijn favorieten zijn de devons, vanwege hun geweldige expressie. Die kopjes hebben zo'n ondeugend uiterlijk, daar moet je gewoon naar kijken. En toch... er is een selkirk, een kater die ik al enkele malen heb mogen keuren, die zo groot is, dat zelfs mijn grootste kater die ik ooit heb gehad, helemaal bleek zou zijn geworden als hij ernaast had gestaan! (ik heb siamezen en oosterlingen thuis) En nee, het was niet alleen een hoop vacht, het was gewoon een hoop kat! Er zit wel verschil in de structuur van de vachten van de diverse rexen en ook heb je soms de pech dat een kat in een fase zit dat hij gewoon letterlijk niet lekker in z'n vel zit, maar ik kan je beloven, als je een rex op tafel hebt om te keuren, is er niets leukers dan de wetenschap dat je betaald krijgt om lekker te mogen knuffelen. Al met al ben ik blij als ik in de ochtend mijn keurboekje krijg en zie dat ik sphynxen en/of rexen mag keuren. Susanne van Leeuwen-Ruthsatz 4 Bohemian Rex De eerste serieuze melding van de Bohemian Rex was op 10 mei 1981. Toen werd in een kleine Perzen cattery in Liberec, met de prefix "z Podještědí", in een nest van zeven kittens, twee anders uitziende kittens geboren. Deze twee hadden een kortere en gekrulde vacht. De ouders van Adonis en Apolonia waren de witte poes Arabela Colorado Mansfeld en de blauwe kater Luis Belle Chat. tot 1968. De vacht van de Bohemian Rex is korter dan van de Pers en het gekrulde haar is het opvallendst op de lichaamsdelen waar het haar het kortst is. Het lichaamshaar is rommelig gekruld. Bohemian Rexen zijn er in alle kleuren die ook bij de Perzen en Exotics voorkomen en het type is ook hetzelfde als van deze rassen. Bestudering van de stambomen wees uit dat het gen dat de gekrulde vacht veroorzaakte uit voormalig Oost Duitsland kwam. De Oost Duitse German Rex fokkers hadden Perzen gebruikt in de jaren 1965 5 Het gen dat de gekrulde vacht veroorzaakt bij de Bohemian Rex is recessief, dat betekent dat wanneer slechts één ouder gekruld is de kittens geen gekrulde vacht zullen hebben. Het gen zal wel worden doorgegeven aan de nakomelingen, dit kan zelfs in meerdere generaties, waarna het weer opduikt als een kitten het gen van beide ouders erft. Helaas veroorzaakt het gen slechte vruchtbaarheid bij de gekrulde poezen. De gekrulde katers hebben hier geen last van en de dragers van het gen hebben er ook geen last van. uitgebreide documentatie van het ras getoond, evenals 19 katten uit 4 generaties in verschillende kleuren. Het kwam niet tot een internationale erkenning van nieuw ras, maar de Bohemian Rex werd geclassificeerd bij de rassen met een voorlopige EMS code bij de Fifé, niet erkend door de WCF en anderen met de EMS code Bohemian Rex, BRX non. Tot nu toe zijn er 100 katten in 15 verschillende kleuren geregistreerd. In 1994 is er een test kruising gedaan tussen een Bohemian Rex en een Cornish Rex en daaruit bleek dat deze beide Rex genen niet identiek zijn. Sinds 1992 heeft de Bohemian Rex een eigen stamboek en sinds 1994 een eigen (tijdelijke) ras standaard. Op de Fifé jaarvergadering in 1994 werd Op dit moment is mij slechts één cattery bekend die Bohemian Rex fokt, Od potoků" in Brna (CZ). Het is voornamelijk door absurde richtlijnen uit het jaar 2000, dat het niet meer is toegestaan om BRX of Per var (Perzen met het krullen gen) te gebruiken in de Perzen fok omdat beweerd wordt dat de Perzen uit deze lijnen slechtere vachten ontwikkelen. Jan Dzik (CZ), vertaald uit het Tsjechisch door Mgr. Klára Maceková (SK) 6 Kingfishers Devon Rex Hoe is het zo gekomen? Hoe komt het dat we in Zweden terecht zijn gekomen met een steeds groter groeiende familie en een kleine cattery met geweldige Devons hebben? Helemaal per ongeluk eigenlijk. Wij van Kingfishers Devon Rex wonen in Malmö, in het zuiden van Zweden. Onze cattery is geregistreerd bij SVERAK (FIFe) in 2007. Hiervoor hadden we een aantal jaren een uitzet kater bij ons wonen. Onze eerste poes kwam in datzelfde jaar en er was geen weg terug meer. Wij komen oorspronkelijk uit Australië waar we voor het eerst in contact kwamen met Devons. Die maakten zo’n indruk op ons, er zou nooit meer een ander ras in ons leven zijn. dan relaxen met een glas wijn en kittens zien spelen na een lange werkdag. Ik ben erg geïnteresseerd in gezondheid en genetica bij dieren en door de katten thuis kan ik me daar goed in verdiepen. Een kattengroep in een appartement kan moeilijk zijn. Voor mij is het heel belangrijk dat ik elke kat van binnen tot buiten ken. Ik bestudeer regelmatig stambomen op zoek naar interessante katten of lijnen. Stambomen vind ik erg belangrijk bij het fokken van Devons. Het is een ras dat niet altijd kittens geeft die op de ouders lijken. Het kan frustrerend zijn als twee fantastische katten middelmatige kittens geven, maar fascinerend als twee middelmatige katten met een goede stamboom prachtige kittens geven! We kochten onze eerste poes in Stokholm in 2007. Als gezelschap voor onze kater die depressief werd nadat ons eerste kind was geboren. Zijn nieuwe vriendinnetje zorgde ervoor dat hij de chaos van een nieuwe baby makkelijker aankon. Voor ons was dat het bewijs van hoe sociaal ons ras is en, waar mogelijk, dat ze altijd een vriendje nodig hebben. Zoals onze mensen familie groter groeide, groeide ook het aantal katten. We hebben nu vier poezen (S*Rebeldia Hailie Jade, S*Kingfishers Cinnamon, Golden Elf Ornella en LV*Elfiens Castle Infinity) en twee katers (S*Devenly’s Mr Crowley en NO*AngelRex Justice (gedeeld eigenaar met S*Röda Nejlikan’s)) dus er is niet veel rust of privacy bij ons! Ik breng veel tijd door met het bekijken van de katten, vooral een nieuwe kat. Ik wil weten wat hun gewoontes zijn, met Het fokken heeft ons veel gebracht. We amuseren ons elke dag en er is niets beter 7 wie ze samen slapen, wat ze eten, wanneer ze slapen, alles! Het is vaak moeilijk te zien als er iets niet goed gaat met een kat en wanneer je ziet dat er iets in het gedrag verandert is dat vaak een teken dat er iets aan de hand is. Iedereen moet goed met elkaar om kunnen gaan! We hebben twee kleine kinderen en wij vinden dat kinderen met dieren moeten opgroeien. We vinden dat dat een grote rol speelt in hun ontwikkeling en dat ze er veel van leren. Hoe saai moet het zijn voor kinderen om zonder huisdieren op te groeien. Zoals de meeste fokkers, denken we altijd veel na over onze fokplannen. De conditie van de kat, is er een kater beschikbaar, hebben we genoeg tijd voor de kittens en om eerlijk te zijn, hebben we er genoeg energie voor. Soms hebben we een paar nesten per jaar en soms helemaal niets. Bij het plannen maken we altijd een lijstje met wensen voor de kittens (goede stop, mooie vacht, laaggeplaatste oren enz.) uit die bepaalde combinatie. Als er een kitten wordt geboren met die kenmerken dan houden we het. We verkopen kittens voor de fok aan betrouwbare fokkers als we denken dat het kitten fok kwaliteiten heeft, maar de meeste kittens worden als huisdier verkocht. Helaas is het moeilijk om in Zweden 8 geschikte dekkaters te vinden. Veel fokkers geven geen buiten dekkingen van hun katers. Daardoor is het gewoonte dat een aantal fokkers samenwerken en gezamenlijk eigenaar zijn van een kater. Omdat we er niet vanuit kunnen gaan dat we een dekking kunnen halen bij een andere fokker, hebben we onze eigen katers. Ik koop katers met stambomen die ik goed vind, van fokkers die ik respecteer of die een kenmerk hebben dat ik nodig heb, zoals bijvoorbeeld laaggeplaatste oren. Omdat de kater een impact heeft op de volgende generaties kiezen we heel zorgvuldig en wachten we soms jaren tot de juiste kater op ons pad komt. dat er in zweden fokkers zij die al meer dan 20 jaar Devons hebben. Hun kennis van oude lijnen en stambomen is zeer belangrijk. Anna Jacobsson van Röda Nejlikan’s Devon Rex is al meerdere jaren een geweldige mentor en heeft ons vertrouwen, inzicht en kennis gegeven, wat moeilijk zou zijn geweest zonder haar hulp. Nieuwe fokkers hebben een mentor nodig, die zijn onmisbaar. Over het algemeen zijn de meeste fokkers in Zweden vriendelijk, behulpzaam en toegewijd om het ras te verbeteren….behalve wanneer je een dekking wil. Ik vind het heel leuk om contact te hebben met fokkers die ik graag mag en respecteer, zowel in Zweden als daarbuiten. Ik wil omgaan met fokkers die open en eerlijk zijn en met beide benen op de grond staan. Het is geweldig om samen te werken met fokkers die dezelfde ideeën en doelen hebben. We hebben het geluk Onze kittens komen uit gezonde lijnen die we zelf hebben gefokt, of lijnen die ons bevallen en die we als aanvulling willen op onze eigen lijnen. Geen van onze katten is extreem van type. We showen niet zo veel, dus voor ons is het geen prioriteit om de meest ras typische Devons te hebben. Ik maak me zorgen als ik zie dat er super korte Devons gefokt worden die het goed doen op de show. Keurmeesters lijken een 9 voorkeur te hebben voor korte Devons met slechte vachten in plaats van de meer traditionele Devons met goede vachten. Ik vind het jammer dat deze look wordt aangemoedigd als zijnde de ultiem perfecte Devon. Het belangrijkste voor ons is het karakter van de kat en de gezondheid. We besteden veel tijd aan het socialiseren van de kittens. Ik moet toegeven dat dat niet zo moeilijk is met zo’n sociaal ras! Vanaf de eerste dag maken de kittens alles mee in ons huishouden, als dat tenminste niet te stressvol is voor de moeder. Als de moederpoes nerveus is dan krijgen ze hun eigen kamer. We hebben een lawaaiig druk huishouden en de kittens groeien op als een deel daarvan. Vanaf de eerste dag zijn ze veel in handen. Kittens die wat timide zijn die geven we extra aandacht zodat ze zich zekerder gaan voelen. begonnen met fokken in 2008. Maar we hebben wel poezen uit ons fokprogramma gehaald vanwege ongewenste zaken zoals, hart ruis, kittens met slechte vachten of niet sociaal gedrag. Ik heb nagedacht over de toekomst en welke kant ik met onze cattery op wil. Ik wil dat onze kittens er goed uitzien en goede karakters hebben. Ik wil ook de kleur cinnamon ontwikkelen in Zweden. Voor zover ik weet zijn er hier op dit moment geen fokkatten met deze kleur. Hoewel ik niet happig ben op fokken op kleur, zie ik hier een uitdaging en genetische interesse. We hebben nu geen cinnamon katten in onze cattery, dus dat is een lange termijn doel. Om goed uitziende cinnamon kittens met een goede stamboom te vinden om de kleur in Zweden in te voeren is een moeilijke opgave. Maar ik weet zeker dat het ons uiteindelijk zal lukken. Onze katten worden regelmatig getest op HCM. Over het algemeen zijn Zweedse fokkers hier heel bewust van en de meesten scannen hun katten voor dat ze er mee fokken. Stambomen spelen ook een grote rol in de gezondheid van onze kittens. Als ik een stamboom tegenkom met katten die ik niet ken dan informeer ik altijd bij een aantal oudere fokkers die een goed geheugen hebben voor katten die kittens met gezondheidsproblemen hebben gegeven in de jaren voordat wij fokten. Wij hebben het geluk dat we niet met ernstige gezondheidsproblemen te maken hebben gehad vanaf dat we Grant Snowden, Zweden 10 Gimmie's visjes Ik weet zeker dat de meeste fanatieke kattenbezitters (en zijn we dat niet allemaal?) begrijpen hoe we soms een band krijgen met dat ene speciale, bijzondere dier. Dat was voor mij Gimli, of Gimmie, zoals ik hem altijd liefkozend noemde. Gimmie was een Sphynx met show kwaliteit, die showen haatte, dus dat deden we maar niet meer. Hij had verschillende gekke voorliefdes, zoals wandelen aan een lijntje, ritjes maken, z’n moeder ’s morgens vroeg wakker maken en z’n visjes verzorgen. Hij checkte zijn visjes elke morgen en hielp z’n vader elke avond met voeren. Wanneer je hem vroeg; “Hoe gaat het met je visjes, Gimmie?” Dan draaide hij met een ruk z’n hoofd hun kant op alsof hij wilde zeggen: “Ik weet het niet. Ik zal gelijk even kijken!” Voor mij persoonlijk was Gimmie één en al liefde, hij liet me lachen en hij maakte het leven mooier. Ik kan niet uitleggen hoe erg ik hem mis. binnen twintig minuten na de behandeling. Voor de behandeling stelde ik vragen, zijn bloed werd nagekeken en ik vroeg nog specifiek naar de anesthesie. Ik dacht dat ik alles goed voorbereid had, en dat Gimli en zijn broer Bilbo in goede handen waren. Op verzoek van zijn fokker lieten we een autopsie doen en Gimli kreeg de diagnose HCM – de enige kat in zijn lijn die deze diagnose heeft gekregen. Hoewel Gimli misschien toch niet zolang geleefd zou Gimli werd drie jaar oud op 7 april 2008 en hij stierf de volgende dag onnodig. Mijn man en ik brachten onze twee Sphynx katers weg voor een gebitsbehandeling. Gimli was als eerste aan de beurt. De dierenarts gebruikte Ketamine voor de anesthesie, in combinatie met valium, wat bij hem (volgens de autopsie) een hartstilstand veroorzaakte. Hij stierf 11 hebben, was de directe oorzaak van zijn dood wel de Ketamine/Valium combinatie en dat staat ook in zijn autopsie rapport. Sphynx eigenaren, fokkers en vooral dierenartsen. Ik ben er achter gekomen dat Ketamine het door dierenartsen meest gebruikte en goedkoopste verdovingsmiddel is. Dit narcosemiddel is een gevaar voor alle huisdieren, maar ik richt me vooral op de Sphynxen en Devons. Zelfs degenen met een gezond hart lopen een risico. Waarom? Omdat zelfs een negatief geteste kat, vrij van HCM, een risico loopt op HCM. Waar wij Sphynx eigenaren bang voor zijn, is dat we weten dat een kat die op een bepaalde leeftijd negatief is, bij een volgende scan een jaar later opeens positief kan zijn. Totdat het veroorzakende gen is gevonden (Sphynx Research door Dr. Kate Meurs zit op het goede spoor) kan Ketamine fataal zijn. Misschien niet de eerste, tweede of zelfs derde keer, maar als je kat een niet gediagnosticeerde HCM heeft kan deze narcose dodelijk zijn. Het kan ook door andere redenen dodelijk zijn. Om alles te begrijpen en verwerken wil ik de informatie delen omdat ik geloof dat Ketamine de trigger is die een niet gediagnosticeerde HCM tot ontwikkeling brengt. Wat ik over Ketamine te weten ben gekomen is verbijsterend, frustrerend en aangrijpend. De dood van Gimmie door deze verdoving (en een slordige dierenarts) verplicht me om informatie te verzamelen ten behoeve van andere Een vermaarde dierenarts uit Virginia, Mike Richards, schrijft in een online vraag en antwoord rubriek; “Ketamine kan problemen met de bloeddruk veroorzaken tijdens het herstel van de verdoving en het is mogelijk dat de schadelijke effecten toegeschreven aan Ketamine voornamelijk te maken hebben met gevallen een niet gediagnostiseerde 12 cardiomyopathie bij katten die de narcose ondergaan. Deze katten zullen extra gevoelig zijn voor problemen met de bloeddruk en de verhoging van de bloeddruk veroorzaakt door Ketamine is beduidend bij sommige katten.” Dr. Michael Hourd, in Parijs, Frankrijk, heeft ook een artikel gepubliceerd waarin hij hetzelfde verklaart waarbij hij Sphynxen, Devons, Selkirks, Siamezen en andere exotics met name noemt. Zijn documentatie kan je vinden op mijn blog: http://gimmiesfishes.blogspot.com. WAARSCHUWING – ALLERGISCHE REACTIE. GEBRUIK GEEN KETAMINE, MAAR DAARVOOR IN DE PLAATS ISO OF SEVO. Vraag je dierenarts datzelfde te doen. Er zijn verschillende andere opties voor wat voor behandeling dan ook. Het voordeel is dat ze dan ook geen last hebben van de nadelige effecten van injecteerbare inductiestoffen als Ketamine of afgeleiden zoals Imalgen, Clorketam, Zoletil, Telazol, en Halothane gas. De twee opties waar mijn voorkeur naar uit gaan zijn Isoflourane of Sevoflurane. Niemand wil zijn geliefde huisdier verliezen. Geen enkele fokker wil dat zijn katten of kittens risico lopen. Waarom dan wel als een dierenarts werkt met het goedkoopste narcose middel? Die denken alleen aan hun kosten. Ze hebben hun assistenten getraind om met Ketamine en Valium te assisteren. Iso en Sevo zijn duurder en er komt meer training en materiaal bij kijken. Ze willen niet dat eigenaren rond gaan shoppen voor de goedkoopste prijs. Dit zijn een aantal redenen waarom dit narcosemiddel nog steeds wordt gebruikt in veel dierenarts praktijken. MAAR…het tij keert. Men wordt bedachtzamer, informeert zich beter en via bijvoorbeeld forums wisselt men ervaringen uit. Terwijl er nog steeds onvoldoende gedocumenteerd onderzoek gedaan wordt naar Ketamine en sterfgevallen bij Sphynx en Devons zijn er genoeg verhalen over gevallen die de ronde doen. Veel fokkers en Onze huidige dierenarts heeft een grote stickers op al onze papieren gezet waarop duidelijk aangegeven staat: 13 eigenaren hebben nu hun dierenarts laten weten dat er bij hun kat geen Ketamine gebruikt mag worden. Velen zoeken een andere dierenarts met een progressievere en up to date werkwijze. Als je geïnteresseerd bent in het vervolg van dit verhaal, kijk dan op mijn Ketamine blog, Gimmie’s Fishes: http://gimmiesfishes.blogspot.com. Hier vind je niet alleen Gimli’s verhaal, maar een overvloed aan artikelen, documenten en veel meer. Mijn onderzoek, voor wat het waard is, is het voortdurende project van een zeer verdrietige huisdier bezitter. Ik ben hier toe gekomen door een onnodige tragedie en het ontbreken van enige informatie over narcose. Bilbo is ook nog bij ons en heel gezond. Zijn gebit moet weer behandeld worden. Ik moet nog moed verzamelen om dat te laten doen, maar de herinnering is nog te vers. Bilbo wordt negen in februari. Verder is onze familie uitgebreid met Fitzgerald, of FittyB zoals ik hem noem. Het is een mooie jongen die ook gek is op Gimmie’s visjes. We hebben in 2012 nog een andere lieve jongen verloren, Siggy, aan de zeer zeldzame aandoening Megakaryocytic Hyperplasia. Uiteindelijk is het onvermijdelijk dat je dieren overlijden, maar neem niet het risico om ze te verliezen aan Ketamine. p.s. In 2008 hebben we twee nichtjes van Gimmie geadopteerd. Hun namen zijn Rosebud en Junipurr Lily en ze doen me denken aan hem. Allebei rennen ze achter ballen aan, houden ervan om ritjes te maken, wandelen aan de lijn en Lily heeft een fascinatie voor Gimmie’s visjes. Zijn vis, een algen eter, is pas overleden, hij was zes jaar oud. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem door te spoelen, dus nu verblijft hij in de vriezer. Lily heeft een andere algen eter en is nog steeds gefascineerd. De poezen zijn in januari zes geworden. Kay Marshall Hamilton, AL USA 14 15 Selkirk Rex De Selkirk Rex heeft twee koosnamen. De kat in schapenvacht en de levende Teddy beer. De Selkirk stamt uit Montana, USA in 1987, met een nest van een asielkat. Eén kitten had een vreemde vacht en ging naar Jeri Newman, een Perzen fokster. Ze noemde het poesje Miss DePesto (naar een karakter met gekruld haar uit de TV serie Moonlighting) Miss DePesto kreeg een nest van een zwarte Pers, genaamd PhotoFinish of Deekay, van de zes kittens waren er drie gekruld. Dit bewees dat, anders dan bij de Cornish- en Devon Rex, de selkirk mutatie dominant vererfde. Doodat het gen dominant is, kunnen er in één nest zowel gekrulde als gladharige kittens geboren worden. De Selkirk is er in twee vachtlengtes, kort en lang. De kortharige Selkirk Rex heeft een dichte pluche krul, de langharige Selkirk Rex heeft een rommelige krul, dat wat lijkt op een schapenvacht. Selkirks komen in allerlei vachtkleuren en patronen voor. De krul van de Selkirk kan beïnvloed worden door hormonen en door het weer. Bij koud weer staat de krul meer uit en bij warm, vochtig weer zakt het in. De beste vachten zie je bij de castraten. De Selkirk is een gemiddeld groot en stevig gebouwd ras. De vacht is heel zacht en wollig met losse rommelige krullen. Het hoofd is rond, met grote ronde ogen met een lieve expressie, oren van gemiddelde grootte en een geprononceerde snuit (door sommige keurmeesters beschreven als een lucifer doosje) Er zijn drie soorten Selkirks, heterozygoot (een maal het rex gen), homozygoot (tweemaal het rex gen) en gladhaar (geen rex gen). Fokkers hebben de ervaring dat de homozygote een stuggere en iets 16 vettiger aanvoelende vacht heeft, ook lijken zij minder te verharen. Ze produceren meer oorsmeer, waardoor de oren vaker schoongemaakt moeten worden. De vacht van de Selkirk is makkelijk te onderhouden en klit niet snel. Het beste kun je het kammen met een grote hondenkam met roterende tanden, deze gaan heel makkelijk door de vacht. Wassen gaat ook makkelijk, het is niet nodig om luxe shampoos te gebruiken, afwasmiddel ontvet de vacht en werkt goed. Net als alle andere katten zal een Selkirk met het wisselen van de seizoenen verharen. De Selkirk is een vrolijke, speelse kat, die altijd een beetje kitten blijft (ze hebben hun gekke momenten waarbij ze rondrennen door het huis). Ze zijn heel sociaal, nieuwsgierig en tolerant en ze zijn aanhankelijk naar mensen. Ze kunnen heel goed opschieten met andere dieren en ze kunnen ook heel goed zichzelf vermaken. Kay Woods, Australië Cattery Emikoo Mijn naam is Kay en ik woon in een rustige buitenwijk in West Australië. Ik fok sinds acht jaar Selkirk Rex, voor mij zijn het de meest geweldige katten. Het begon allemaal nadat ik een paar maanden gescheiden was van mijn man na 26 jaar. Mijn dochter had een schoolvriendin, wiens oma katten fokte. Wij gingen op bezoek bij Jeanne en daar was een mooie brown tabby langhaar Selkirk Rex variant. Zijn naam was Mirkwood Ragamuffin (Buffy). Hij was 6 maanden oud en wij waren gelijk verliefd op hem. We namen hem mee en waren heel verbaasd over zijn aanhanelijkheid. Hier begon onze verslaving aan dit geweldige ras. andere fokker niet meer ging fokken.Mirkwood Poppy Pizzaz werd onze eerste fokpoes. We kozen de catterynaam Emikoo, een combinatie van mijn dochters naam Emily, de k van de mijne en de oo van onze achternaam Woods. Jeanne hielp me op alle manieren. Ze heeft me geholpen aan een blue point poes die zij had gefokt en waarmee een 17 Ze was een echte prinses. Ik gebruikte één van Jeanne’s katers voor de eerste dekking en we kregen 5 mooie kittens. Tot mijn dochters verbazing besloot Poppy de kittens te krijgen op haar bed, terwijl zij erin lag. Poppy is nu met pensioen en is een geliefde en verwende huiskat. Na 6 maanden kreeg ik een geweldige witte langhaar Selkirk met oranje ogen die onze eerste dekkater werd. Hij kwam van Jenny Rewell uit Victoria. Jengari Ben Hawkins is vanaf de dag dat we hem ophaalden niet meer gestopt met spinnen. Hij heeft ons een aantal mooie kittens gegeven in de zes jaar dat hij dekkater was. Ze wonen verspreid over de oostkust van Australië en zelfs in Engeland. Zijn show carriere heeft hem gebracht tot Platinum Grand Champion en hij was ook twee jaar achter elkaar Entire Cat of the Year bij de Feline Control Council of WA. Hij is nu gecastreerd en geniet van het leven en racet door het huis. Als ik voor mijn huis zit hoef ik hem maar te roepen en er komt een witte flits aan die op mijn schoot landt. Als hij me ’s avonds hoort thuis komen van mijn werk, komt hij me gelijk begroeten. Maar waarschijnlijk is dat alleen omdat hij honger heeft. Met de hulp van Andrew, Frascott Cattery in Sydney, kon ik mijn fokprogramma voortzetten. We zijn heel goede vrienden geworden en werken samen. We hebben kitten geïmporteerd en geëxporteerd van en naar Engeland. In 2009 kochten we de eerste fawn Selkirks in Australië uit Engeland. Een aantal jaren later gevolgd door cinnamons en cinnamon dragers. Dit heeft geholpen om de genenpoel te verbreden en heeft ons een aantal mooie katten gegeven waarmee we het ras verder konden ontwikkelen. Net als vele fokkers heb ik ook een aantal gepensioneerde katten, waaronder Zacesta Minnesota Nancy en Zacesta Omaha Lambert. Deze twee waren de eerste Zacesta Selkirks gefokt in Australië. Veel Australische Selkirks hebben deze twee katten in hun stamboom. Kay Woods, Australia 18 19 De do’s and don’ts van het kruisen met andere rassen Ik ben geen voorstander van raskruisingen maar ik ben de mensen heel dankbaar die de zilverabessijn hebben teruggefokt. Medio de jaren zestig van de vorige eeuw hebben zij een raskruising met een zilveren brits korthaar gedaan. Medio 1880 bestond deze variëteit al getuige de beschrijving in een oude rasstandaard maar deze variëteit was uitgestorven geraakt. Andere fokkers hebben daarna nog een paar keer een raskruising voor dezelfde kleur gedaan terwijl dit niet echt nodig was. De kruising van een abessijn met een perzische chinchilla in Noorwegen pakte zodanig goed uit dat deze lijn voor prachtige zilversomali’s heeft gezorgd. Mijn trots! Toen ik ontdekte dat er bij de kat erfelijke kwalen bestonden als HCM en PKD en zo goed als onbekend was in mijn ras, realiseerde ik me dat ik deze ziektes door de import van die kater uit Noorwegen had kunnen infokken. Gelukkig is deze Sigismund stokoud geworden en veel van zijn nakomelingen werden ouder. Recordhoudsters zijn twee halfzusjes van resp. 20,5 en 21,5 jaar. Voldoende informatie om te mogen aannemen dat er geen HCM en PKD was meegekomen. omdat het progressief is. Ook is de uitingsvorm erg variabel, er zijn gevallen bekend tussen de vier maanden (bij een siamees kitten met een abessijnse voorouder) en elf jaar. Deze PRA-soort vererft ook nog eens recessief wat de bestrijding zo goed als onmogelijk maakte; recessives are forever. Ik maakte me zoveel zorgen dat dit mijn plezier in het fokken beduidend verlaagde. Veel slachtoffers zijn er in West-Europa gelukkig nooit gevallen, helaas wel in Scandinavië waar de lijnen door de beperkingen door de quarantaineregeling er anders uitzagen. Ik weet maar van één eigen fokje dat deze kwaal heeft gekregen en dat was een dochter van mijn uiteraard jarenlange geteste Noorse importkater. Dankzij de inzet van de serieuzere fokkers kon er ongeveer tien jaar geleden een DNA-test ontwikkeld worden. Door nu juist wel met dragers te fokken en deze alleen te kruisen met niet-dragers kan het ras zonder enig verlies aan genetische variatie in stand worden gehouden. PRA, Progressieve Retina Atrofie, blindheid Als beginnend fokster had ik geen idee van erfelijke problemen, laat staan het risico op blindheid, tot een van de oprichters van mijn rasclub me hierover op een show informeerde. De meeste oogziektes kunnen door middel van de oogspiegeltest direct worden uitgesloten maar bij PRA is de test maar twaalf maanden geldig PKDef, Pyruvaat Kinase Deficiëntie, erfelijke bloedarmoede Nadat de euforie van het wegvallen van de zorg over blindheid was gezakt, waren we nog niet zorgenvrij. Er bleken katten te lijden de meest verschillende kwalen. Alles en iedereen kreeg de schuld, van de onnatuurlijke stoffen in de diervoeding tot 20 iemands catterymanagement. Deze verhalen had ik al eerder gehoord maar omdat die zich voornamelijk voordeden bij een kleurslag waar meer ingeteeld was dan gebruikelijk, weet ik het daaraan en volstond ik met het vermijden van die lijnen met deze kleurslag. Voordat deze kwaal een echte bedreiging kon gaan vormen, kwam de test voor deze kwaal, PKDef, beschikbaar. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat deze recessieve kwaal, nooit in mijn familie is aangekomen. Voor de zekerheid heb ik laatst nog een abessijnse poes van 15 jaar hier op laten testen n.a.v. een verdachte kwaal bij een van haar nakomelingen. Zij bleek dat gen gelukkig niet te dragen. Bij de meestal vage klachten van de dieren constateerden de dierenartsen vaak wel bloedarmoede maar zij namen aan dat dit het gevolg, secundair dus, was van een andere kwaal. Nu weten we dat het andersom was. De primaire kwaal, bloedarmoede, veroorzaakte juist de andere klachten. Dat het zo lang heeft geduurd dat men grip op deze kwaal heeft kunnen krijgen, kwam omdat de verschijnselen enorm varieerden, van huidproblemen en jong overlijden tot, dat weten we nu, totaal gezonde lijders van tien jaar en ouder. Ook voor deze kwaal geldt dat we het geluk hebben dat we dit recessieve gen geleidelijk zonder verlies aan genetische variatie eruit kunnen fokken en geen waardevolle lijnen hoeven uit te sluiten. niet i.t.t. de abessijnen waar deze ziekte veel levens heeft gekost. Toen ik me als medewerkster van het Raskanblad liet voorlichten om een stuk over nieramyloïdose te kunnen gaan schrijven, vertelde dr. Slappendel van de Faculteit van de Universiteit van Utrecht me dat hij het opvallend vond dat de ziekte amyloïdose zich nu voordeed als een primaire ziekte want deze ziekte stond eigenlijk alleen bekend als een secundaire kwaal veroorzaakt door een andere primaire, meestal chronische kwaal… Niet iedereen wil ervan weten maar ik denk dat de reden is dan de somali er zo goed vanaf gekomen is doordat het gen voor PKDef al met de DNA-testen onder controle gebracht kon worden voordat er lijders geboren konden worden. Waarom zou de amyloïdose in de nieren, bij de oosterse rassen in de lever, niet veroorzaakt kunnen zijn geweest door het chronische gezondheidsverlies door PKDef (en andere kwalen als een chronische baarmoederontsteking)? Feit is wel dat nu er geen abessijnen en somali’s geboren hoeven te worden die lijden aan PKDef, we ook niet of amper meer horen van amyloïdoseslachtoffers. Toen de DNA-testen nog heel erg duur waren, dachten we dat we met een eenmalige DNA-test met de uitslag ‘vrij’ konden volstaan. Nu deze testen zo goedkoop zijn geworden, adviseren we om ieder fokdier voor die 55 euro te laten screenen. De kans dat er ooit een fout wordt gemaakt is heel erg klein maar het kán (dit is mij een keer overkomen, overigens zonder nare gevolgen voor de nakomelingen). Amyloïdose Een heet hangijzer is de nieramyloïdose. Mijn dieren hebben deze kwaal nooit gekregen, de meeste somali’s trouwens 21 HCM, Hypertrofische Cardiomyopathie HCM is een veel voorkomende en haast onmogelijk te bestrijden erfelijke ziekte bij raskatten. Reden voor mij dat ik al jaren roep dat ik stop met fokken wanneer deze ziekte in mijn ras voor problemen gaat zorgen. Zorgenvrij fokken zal altijd een utopie blijven, alleen al het risico op patella luxatie zal altijd aanwezig blijven. Nu PRA en PKDef geen slachtoffers meer kunnen veroorzaken (bij testende fokkers) blijft het risico bestaan dat andere erfelijke kwalen ongemerkt mijn ras kunnen binnendringen; via raskruisingen voor het importeren van bepaalde kleurslagen. Het erge is dat HCM juist bij mijn ras geen probleem is! Een heel groot goed dat we behoren te koesteren. Onverteerbaar is dat het blijven doen van die raskruisingen totaal overbodig zijn want alle kleuren die je maar kunt bedenken zijn al decennia lang in ons ras aanwezig, van zilver tot genetisch rood en chocolate. Doordat de DNA-testen voor HCM helaas niet zo betrouwbaar zijn als die voor PRA en PKDef zijn, is het nu nog een utopie te verwachten dat deze kwaal uitgefokt kan worden. Toen ik onlangs een dekking afnam van een kater met zo’n raskruising achter zich (ca. 20 jaar geleden), heb ik de eigenaar wel gevraagd om waar mogelijk te behaalde leeftijden van zijn voorouders te achterhalen, anders had ik het niet gedurfd. Mijn grootste trots in mijn fokkerij is juist de goede gezondheden en hoge behaalde leeftijden van onze dieren. Ooit heb ik geprobeerd om een soort fokdierencodex op te zetten om het mogelijk te maken om het wel en wee van herplaatste ex-fokdieren en hun uiteindelijk bereikte leeftijd te kunnen achterhalen. Helaas zagen maar weinig fokkers hier heil in. Bij Pawpeds lukte dit me ook niet terwijl de database van mijn ras, E.R.o.S., deze mogelijkheid al vanaf dag één heeft. Niets is voor eeuwig maar voor zolang Facebook zal bestaan, heb ik voor een herplaatste ex-dekkater een Facebookgroep voor de mensen van zijn voorouders en nakomelingen. Niet alleen functioneel maar ook heel leuk om al het lief en leed van verwante katten met andere mensen te kunnen delen. Rasgebonden erfelijke kwalen Ieder levend wezen heeft het risico om ongewenste genen te dragen. Bij de mens is het haast niet te tellen, zoveel verschillende erfelijke kwalen er, weinig, voorkomen. Bij rasdieren is het net andersom; weinig verschillende maar juist wel frequent voorkomende kwalen én heeft ieder ras zijn eigen pakket(je). De rex is en wordt veel met andere rassen gekruist waardoor alle pakketjes rasgebonden erfelijke kwalen van die rassen zich bij de rex kunnen voordoen. Gebrúik die DNA-test voor de DNAtestbare erfelijke ziektes want zo kan voor slechts 55 euro voorkomen worden dat een dier onnodig een kwaal als PRA oploopt of zijn gezondheid of leven door PKDef verliest. Van Haeringen Group, het VHL-genetics in Nederland, heeft voor 55 euro een combinatiepakket (acht testen) erfelijke ziektes beschikbaar Echt ideaal! Suzan Meijer-Miedema, Silfescian-cats 22 Introductie van een nieuwe kat Bij het introduceren van een nieuw kitten of kat binnen een huishouden waar al een kat of katten leven, kunnen zich de nodige problemen voordoen. Soms is het mogelijk een nieuwe kat gelijk bij de andere katten te laten, maar is er al een kat aanwezig die territoriaal en/of agressief gedrag vertoont is het verstandig de nieuwkomer op een rustige manier te laten wennen om problemen te voorkomen of tegen te gaan. De eerste dag de nieuwe kat op een aparte kamer plaatsen en geen contact laten hebben met de andere katten, zodat de nieuwkomer tot rust kan komen. Feromonen zijn specifieke geurstoffen waarmee katten onderling communiceren. Feromonen komen vrij via geurklieren aan de zijkanten van de bek, de kin en ingang van de oren. Wrijf bij alle katten met een doek over de geurklieren, doe dit over en weer zodat de geur uitgewisseld wordt. Als de katten tot rust gekomen zijn kan men starten met de oefensessies om de katten op een positieve manier aan elkaar te laten wennen. Houd de nieuwe kat op de aparte kamer met de deur dicht en laat de andere katten vrij rond lopen zodat ze aan de deur kunnen snuffelen waar de nieuwe kat zich bevind. Bij iedere vorm van agressie of angst bij één van de katten de sessie beëindigen. Als de katten geen enkele vorm van agressie of angst vertonen kan er begonnen worden met het vormen van positieve associaties tussen de katten. Geef de katten op geruime afstand van de dichte deur en de nieuwe kat op zijn eigen kamer ook op ruime afstand van de deur iets lekkers te eten. Als de katten geen agressie en/of angst vertonen, kan de beloning dichter bij de gesloten deur gegeven worden. Gaat dit zonder agressie en/of angst kan men naar de volgende stap. De deur van de kamer van de nieuwe kat op een kiertje zetten, (zorg dat de deur niet verder open kan dan een kiertje) zodat de katten neuscontact kunnen maken, doe dit in sessies van een paar seconden en geef de katten dan weer op ruime afstanden van de deur een beloning. Daarna het zicht op elkaar weer onmogelijk maken. Bij ieder teken van agressie/ angst stoppen en terug naar de vorige stap. Het neuscontact van de katten per sessie met een aantal seconden uitbreiden. Als de beloningen dicht bij de deur gegeven kunnen worden zonder dat er angst of agressie wordt vertoont, kan men gaan proberen de katten onder toezicht bij elkaar te laten. Vervolgens kan de periode dat de katten bij elkaar mogen geleidelijk worden opgebouwd. De nieuwe kat mag in de periode van de oefensessies absoluut niet alleen gelaten worden met de andere katten in huis. Zowel in de kamer van de nieuwe kat als in de woonkamer een feliway verdamper plaatsen. Op het moment dat het sociale contact tussen de katten beter gaat en één van de katten wil toch enige vorm van agressie vertonen, probeer deze dan af te leiden door een speeltje of veertje langs haar of hem heen te gooien. Houd er rekening mee dat het enige tijd kan duren voordat het contact tussen de katten goed verloopt. Ellen van Klooster Kattengedragstherapeute en kattentrimster 23
© Copyright 2025 ExpyDoc