Het nieuwe magazine voor liefhebbers van Verhalen - devon

Het nieuwe magazine
voor liefhebbers van
Een keurmeester’s mening
Verhalen en foto’s
van fokkers en liefhebbers
Het eerste online magazine van www.devon-rex.eu
Alles over Rexkatten is het eerste online magazine voor en door echte liefhebbers van Rexen
en Sphynxen. Dit is de vierde uitgave.
Gratis te downloaden, voor iedereen die geïnteresseerd is in Rexen en Sphynxen, om thuis
op de computer of tablet te lezen.
De artikelen zijn geschreven door liefhebbers en fokkers uit verschillende landen, sommigen
nieuw in het Rexen/Sphynxen wereldje en anderen zijn echte “oude rotten”, wat zij gemeen
hebben is de liefde voor de Rexen en Sphynxen.
Inhoud
SC SW NW Raya´s Maple Taffy of Amor Regis, JW
Sphynxen en Rexen, het is even wat anders
Bohemian Rex
Kingfishers Devon Rex
Gimmie’s visjes
Brief van Juultje en Babetje
Selkirk Rex
Cattery Emikoo
Cattery Marina Luckykot
Do’s en don’ts van kruisen met andere rassen
Introductie van een nieuwe kat
2
3
5
7
11
15
16
17
19
20
23
Niets uit deze uitgave mag overgenomen of gekopieerd worden zonder uitdrukkelijke
toestemming van de auteur. Schrijvers van de artikelen zijn zelf verantwoordelijk voor de
inhoud.
http://www.devon-rex.eu
1
SC SW NW Raya´s Maple Taffy of Amor Regis, JW
Ik voel me gezegend dat ik mijn leven mag delen
met deze lieve fantastische kater. Hij is net zo lief en
zachtaardig als hij mooi is (tenminste, dat is mijn
mening) Ik wist dat hij goed was toen ik naar
Canada ging om hem op te halen, maar ik kon niet
weten dat hij zo fenomenaal was. Ik zal altijd
dankbaar blijven dat Yvette Huot, Raya’s Cattery,
Taffy aan mij toevertrouwde. Midden in de winter
maakte ik kennis met hem, in de auto van de fokker,
en ik was meteen verliefd op hem. Tijdens de lange
reis naar Kopenhagen heb ik hem niet gehoord, hij
sliep gewoon en was nieuwsgierig naar wat er
allemaal gebeurde.
Drie weken na zijn aankomst in Zweden nam ik hem
mee naar een show in Denemarken en wat een
debuut. Hij werd unaniem tot BIS verkozen! Op zijn
zesde show was hij JW. Ik ging naar Scandinavia
Winner in Noorwegen toen Taffy net een jaar was
en hij won de show! 2012 was een fantastisch jaar
voor mij en Taffy. Hij was No 1 Cat of the Year in
Zweden Cat III 3-10 maanden en No 2 van de
volwassen katers. Hij was ook National Winner en
hij was de meest succesvolle kat in Cat III in Fife in
Zweden.
Eind 2012 en begin 2013 werd hij vader van twee
nesten in mijn cattery. In mei werd zijn derde nest
geboren. Hij bleef het goed doen op de shows en
won Scandinavia Winner voor de tweede keer. Hij
kreeg vier stemmen op de Wereld Show, maar een
mooie Burmees uit Hongarije werd de winnaar
nadat sommige keurmeesters opnieuw moesten
stemmen. Hij is No 1 Cat of the Year Cat III in Fife in
Zweden. Hij is vader van slechts acht kittens, en
vier daarvan zijn No 1-4 Cat of the Year Cat III 3-10
maanden dit jaar. Zijn kinderen hebben zijn looks en
zijn fantastische karakter. Taffy is echt uitzonderlijk
en ik kan niet geloven dat dit mij overkomt! Ik hou
van deze jongen en ben heel erg trots op hem en ik
hoop dat hij een goede vertegenwoordiger is van
het ras en van de cattery Raya!
Birgitta Karlsson
2
Sphynxen en Rexen, het is even wat anders.
Er werd mij gevraagd vanuit het oogmerk van een keurmeester een stukje te
schrijven over de rexen en sphynxen. Dan denk je eerst: wat zal ik erover
vertellen? Hoe ze qua standaard eruit behoren te zien? De oorsprong van
deze rassen? De diversiteit?
Volgens mij is daar al genoeg
over geschreven, dus nu
eens een wat luchtiger stukje
over deze bijzondere katten.
Wat maakt een sphynx een
sphynx? Behalve dat ze kaal
zijn? Of tenminste.....
behoren kaal te zijn? Nou, in
mijn opinie: het plak-effect!
Van alle rassen die ik ken,
bezit of bij anderen heb
mogen beleven, steekt de
sphynx met kop en
schouders boven de rest uit
met betrekking tot de "mijn
kat plakt aan mij als
kauwgom effect". Van alle katten die ik
ooit op mijn keurtafel heb mogen
begroeten, kan ik met absolute zekerheid
zeggen dat de sphynxen nooit of te
nimmer een slecht humeur hadden.
Integendeel! Geregeld zit ik te keuren,
terwijl het object van mijn kritische blik
niet op de tafel staat, maar bovenop mijn
schouders zit, vrolijk spinnend mijn haren
aan het touperen is, of mijn oren warm zit
te schuren d.m.v. overdadig kopjes geven.
Ook opvallend is dat ze het woord "nee"
niet in hun woordenboek hebben staan,
want ongeacht hoe vaak je ze terug op de
tafel zet, ze klimmen net zo vrolijk weer
omhoog, terwijl de exposant peentjes zit
te zweten, omdat hij natuurlijk niet weet
of de keurmeester dit soort omkoperij
weet te waarderen.
Wees gerust oh sphynxen bezitters, ik ben
het soort keurmeester dat karakter zeker
zo belangrijk vind als uiterlijk!
Ik zal ze ook altijd verdedigen bij onnozele
bezoekers, die er op shows vaak moeite
mee hebben om zich aan de gedragscode
te houden voor wat betreft afstand
houden van de keurruimte en zeker
afstand houden van domme opmerkingen!
Net als bij een wandeling met mijn
chihuahua's, als ik voor de zoveelste keer
moet horen "oh die is klein" (lekker
origineel....hallo..het is een chihuahua?!)
hoor je bij de sphynx altijd "oh die is kaal"
(ja, dat hadden we nog niet gezien, dank
dat u ons er even op attendeert)
Ik zal nooit het gezicht vergeten van een
3
familie die als bezoeker zichzelf toegang
had verschaft tot de keurruimte. Ik kon de
opmerkingen van moeders (die blijkbaar
degene was die dacht dat ze er verstand
van had en dit autoritair aan haar
gezinsleden liet weten) horen, over de
diverse katten die ze bewonderde op de
tafels. Tot ze bij mij kwam en "Nou, dit is
het toppunt van lelijk, dit zouden ze
moeten verbieden" liet horen. Mijn
antwoord: "Mevrouw, deze kat zit in een
erekeuring, ze is herstellende van een
zware chemo-kuur, ze is het dierbaarste
bezit van deze mevrouw hier en het zou u
sieren als u wat meer respect toonde,
zeker waar kinderen bij zijn!" De exposant
ging spontaan mee in mijn verhaal en trok
een van verdriet verscheurd gezicht ..........
mevrouw was met stomheid geslagen en
verliet onmiddellijk de keurruimte.
Exposant en ik lagen in een deuk!
En de rexen.... nog zo'n leuke uitvinding
van moeder natuur. Ongeacht of het
devon, cornish, selkirk of anderen zijn, ik
vind ze super. Bij de honden zit enorm
veel verschil qua uiterlijk,
maar bij de katten is het toch
voornamelijk de kop vorm en
de vacht. De rex is dan
meteen iets waarvan je weet
dat het een rex is, waar je
tussen ragdoll, birmanen,
colourpoint of pointed
langharige britten nog zou
kunnen twijfelen als je er niet
mee bekend bent.
Krullen = rex, zo simpel is het.
Mijn favorieten zijn de
devons, vanwege hun geweldige
expressie. Die kopjes hebben zo'n
ondeugend uiterlijk, daar moet je gewoon
naar kijken. En toch... er is een selkirk, een
kater die ik al enkele malen heb mogen
keuren, die zo groot is, dat zelfs mijn
grootste kater die ik ooit heb gehad,
helemaal bleek zou zijn geworden als hij
ernaast had gestaan! (ik heb siamezen en
oosterlingen thuis) En nee, het was niet
alleen een hoop vacht, het was gewoon
een hoop kat! Er zit wel verschil in de
structuur van de vachten van de diverse
rexen en ook heb je soms de pech dat een
kat in een fase zit dat hij gewoon letterlijk
niet lekker in z'n vel zit, maar ik kan je
beloven, als je een rex op tafel hebt om te
keuren, is er niets leukers dan de
wetenschap dat je betaald krijgt om lekker
te mogen knuffelen.
Al met al ben ik blij als ik in de ochtend
mijn keurboekje krijg en zie dat ik
sphynxen en/of rexen mag keuren.
Susanne van Leeuwen-Ruthsatz
4
Bohemian Rex
De eerste serieuze melding van de Bohemian Rex was op 10 mei 1981. Toen
werd in een kleine Perzen cattery in Liberec, met de prefix "z Podještědí", in
een nest van zeven kittens, twee anders uitziende kittens geboren.
Deze twee hadden een kortere en
gekrulde vacht. De ouders van Adonis en
Apolonia waren de witte poes Arabela
Colorado Mansfeld en de blauwe kater
Luis Belle Chat.
tot 1968.
De vacht van de Bohemian Rex is korter
dan van de Pers en het gekrulde haar is
het opvallendst op de lichaamsdelen waar
het haar het kortst is. Het lichaamshaar is
rommelig gekruld. Bohemian Rexen zijn er
in alle kleuren die ook bij de Perzen en
Exotics voorkomen en het type is ook
hetzelfde als van deze rassen.
Bestudering van de stambomen wees uit
dat het gen dat de gekrulde vacht
veroorzaakte uit voormalig Oost Duitsland
kwam. De Oost Duitse German Rex fokkers
hadden Perzen gebruikt in de jaren 1965
5
Het gen dat de gekrulde vacht
veroorzaakt bij de Bohemian Rex is
recessief, dat betekent dat wanneer
slechts één ouder gekruld is de
kittens geen gekrulde vacht zullen
hebben. Het gen zal wel worden
doorgegeven aan de nakomelingen,
dit kan zelfs in meerdere generaties,
waarna het weer opduikt als een
kitten het gen van beide ouders
erft.
Helaas veroorzaakt het gen slechte
vruchtbaarheid bij de gekrulde
poezen. De gekrulde katers hebben
hier geen last van en de dragers van het
gen hebben er ook geen last van.
uitgebreide documentatie van het ras
getoond, evenals 19 katten uit 4
generaties in verschillende kleuren.
Het kwam niet tot een internationale
erkenning van nieuw ras, maar de
Bohemian Rex werd geclassificeerd bij de
rassen met een voorlopige EMS code bij
de Fifé, niet erkend door de WCF en
anderen met de EMS code Bohemian Rex,
BRX non.
Tot nu toe zijn er 100 katten in 15
verschillende kleuren geregistreerd.
In 1994 is er een test kruising gedaan
tussen een Bohemian Rex en een Cornish
Rex en daaruit bleek dat deze beide Rex
genen niet identiek zijn.
Sinds 1992 heeft de Bohemian Rex een
eigen stamboek en sinds 1994 een eigen
(tijdelijke) ras standaard.
Op de Fifé jaarvergadering in 1994 werd
Op dit moment is mij slechts één cattery
bekend die Bohemian Rex fokt, Od
potoků" in Brna (CZ). Het is voornamelijk
door absurde richtlijnen uit het jaar 2000,
dat het niet meer is toegestaan om BRX of
Per var (Perzen met het krullen gen) te
gebruiken in de Perzen fok omdat
beweerd wordt dat de Perzen uit deze
lijnen slechtere vachten ontwikkelen.
Jan Dzik (CZ), vertaald uit het Tsjechisch
door Mgr. Klára Maceková (SK)
6
Kingfishers Devon Rex
Hoe is het zo gekomen? Hoe komt het dat we in Zweden terecht zijn gekomen
met een steeds groter groeiende familie en een kleine cattery met geweldige
Devons hebben? Helemaal per ongeluk eigenlijk.
Wij van Kingfishers Devon Rex wonen
in Malmö, in het zuiden van Zweden.
Onze cattery is geregistreerd bij
SVERAK (FIFe) in 2007. Hiervoor
hadden we een aantal jaren een uitzet
kater bij ons wonen. Onze eerste poes
kwam in datzelfde jaar en er was geen
weg terug meer. Wij komen
oorspronkelijk uit Australië waar we
voor het eerst in contact kwamen met
Devons. Die maakten zo’n indruk op
ons, er zou nooit meer een ander ras in
ons leven zijn.
dan relaxen met een glas wijn en kittens
zien spelen na een lange werkdag. Ik ben
erg geïnteresseerd in gezondheid en
genetica bij dieren en door de katten thuis
kan ik me daar goed in verdiepen.
Een kattengroep in een appartement kan
moeilijk zijn. Voor mij is het heel belangrijk
dat ik elke kat van binnen tot buiten ken.
Ik bestudeer regelmatig stambomen op
zoek naar interessante katten of lijnen.
Stambomen vind ik erg belangrijk bij het
fokken van Devons. Het is een ras dat niet
altijd kittens geeft die op de ouders lijken.
Het kan frustrerend zijn als twee
fantastische katten middelmatige kittens
geven, maar fascinerend als twee
middelmatige katten met een goede
stamboom prachtige kittens geven!
We kochten onze eerste poes in Stokholm
in 2007. Als gezelschap voor onze kater die
depressief werd nadat ons eerste kind was
geboren. Zijn nieuwe vriendinnetje zorgde
ervoor dat hij de chaos van een nieuwe
baby makkelijker aankon. Voor ons was
dat het bewijs van hoe sociaal ons ras is
en, waar mogelijk, dat ze altijd een
vriendje nodig hebben. Zoals onze mensen
familie groter groeide, groeide ook het
aantal katten. We hebben nu vier poezen
(S*Rebeldia Hailie Jade, S*Kingfishers
Cinnamon, Golden Elf Ornella en
LV*Elfiens Castle Infinity) en twee katers
(S*Devenly’s Mr Crowley en NO*AngelRex
Justice (gedeeld eigenaar met S*Röda
Nejlikan’s)) dus er is niet veel rust of
privacy bij ons!
Ik breng veel tijd door met het bekijken
van de katten, vooral een nieuwe kat. Ik
wil weten wat hun gewoontes zijn, met
Het fokken heeft ons veel gebracht. We
amuseren ons elke dag en er is niets beter
7
wie ze samen slapen, wat ze eten,
wanneer ze slapen, alles! Het is vaak
moeilijk te zien als er iets niet goed
gaat met een kat en wanneer je ziet
dat er iets in het gedrag verandert is
dat vaak een teken dat er iets aan
de hand is. Iedereen moet goed met
elkaar om kunnen gaan! We hebben
twee kleine kinderen en wij vinden
dat kinderen met dieren moeten
opgroeien. We vinden dat dat een
grote rol speelt in hun ontwikkeling
en dat ze er veel van leren. Hoe saai
moet het zijn voor kinderen om
zonder huisdieren op te groeien.
Zoals de meeste fokkers, denken we
altijd veel na over onze fokplannen. De
conditie van de kat, is er een kater
beschikbaar, hebben we genoeg tijd
voor de kittens en om eerlijk te zijn,
hebben we er genoeg energie voor.
Soms hebben we een paar nesten per
jaar en soms helemaal niets. Bij het
plannen maken we altijd een lijstje met
wensen voor de kittens (goede stop,
mooie vacht, laaggeplaatste oren enz.)
uit die bepaalde combinatie. Als er een
kitten wordt geboren met die
kenmerken dan houden we het. We
verkopen kittens voor de fok aan
betrouwbare fokkers als we denken
dat het kitten fok kwaliteiten heeft,
maar de meeste kittens worden als
huisdier verkocht.
Helaas is het moeilijk om in Zweden
8
geschikte dekkaters te vinden. Veel
fokkers geven geen buiten dekkingen
van hun katers. Daardoor is het
gewoonte dat een aantal fokkers
samenwerken en gezamenlijk eigenaar
zijn van een kater. Omdat we er niet
vanuit kunnen gaan dat we een dekking
kunnen halen bij een andere fokker,
hebben we onze eigen katers. Ik koop
katers met stambomen die ik goed vind,
van fokkers die ik respecteer of die een
kenmerk hebben dat ik nodig heb, zoals
bijvoorbeeld laaggeplaatste oren.
Omdat de kater een impact heeft op de
volgende generaties kiezen we heel
zorgvuldig en wachten we soms jaren
tot de juiste kater op ons pad komt.
dat er in zweden fokkers zij die al meer
dan 20 jaar Devons hebben. Hun kennis
van oude lijnen en stambomen is zeer
belangrijk. Anna Jacobsson van Röda
Nejlikan’s Devon Rex is al meerdere jaren
een geweldige mentor en heeft ons
vertrouwen, inzicht en kennis gegeven,
wat moeilijk zou zijn geweest zonder haar
hulp. Nieuwe fokkers hebben een mentor
nodig, die zijn onmisbaar. Over het
algemeen zijn de meeste fokkers in
Zweden vriendelijk, behulpzaam en
toegewijd om het ras te
verbeteren….behalve wanneer je een
dekking wil.
Ik vind het heel leuk om contact te hebben
met fokkers die ik graag mag en
respecteer, zowel in Zweden als
daarbuiten. Ik wil omgaan met fokkers die
open en eerlijk zijn en met beide benen op
de grond staan. Het is geweldig om samen
te werken met fokkers die dezelfde ideeën
en doelen hebben. We hebben het geluk
Onze kittens komen uit gezonde lijnen die
we zelf hebben gefokt, of lijnen die ons
bevallen en die we als aanvulling willen op
onze eigen lijnen. Geen van onze katten is
extreem van type. We showen niet zo
veel, dus voor ons is het geen prioriteit om
de meest ras typische Devons te hebben.
Ik maak me zorgen als ik zie dat er super
korte Devons gefokt worden die het goed
doen op de show. Keurmeesters lijken een
9
voorkeur te hebben voor korte
Devons met slechte vachten in
plaats van de meer traditionele
Devons met goede vachten. Ik
vind het jammer dat deze look
wordt aangemoedigd als zijnde
de ultiem perfecte Devon.
Het belangrijkste voor ons is het
karakter van de kat en de
gezondheid. We besteden veel
tijd aan het socialiseren van de
kittens. Ik moet toegeven dat
dat niet zo moeilijk is met zo’n
sociaal ras! Vanaf de eerste dag
maken de kittens alles mee in
ons huishouden, als dat tenminste niet te
stressvol is voor de moeder. Als de
moederpoes nerveus is dan krijgen ze hun
eigen kamer. We hebben een lawaaiig
druk huishouden en de kittens groeien op
als een deel daarvan. Vanaf de eerste dag
zijn ze veel in handen. Kittens die wat
timide zijn die geven we extra aandacht
zodat ze zich zekerder gaan voelen.
begonnen met fokken in 2008. Maar we
hebben wel poezen uit ons fokprogramma
gehaald vanwege ongewenste zaken zoals,
hart ruis, kittens met slechte vachten of
niet sociaal gedrag.
Ik heb nagedacht over de toekomst en
welke kant ik met onze cattery op wil. Ik
wil dat onze kittens er goed uitzien en
goede karakters hebben. Ik wil ook de
kleur cinnamon ontwikkelen in Zweden.
Voor zover ik weet zijn er hier op dit
moment geen fokkatten met deze kleur.
Hoewel ik niet happig ben op fokken op
kleur, zie ik hier een uitdaging en
genetische interesse. We hebben nu geen
cinnamon katten in onze cattery, dus dat
is een lange termijn doel. Om goed
uitziende cinnamon kittens met een goede
stamboom te vinden om de kleur in
Zweden in te voeren is een moeilijke
opgave. Maar ik weet zeker dat het ons
uiteindelijk zal lukken.
Onze katten worden regelmatig getest op
HCM. Over het algemeen zijn Zweedse
fokkers hier heel bewust van en de
meesten scannen hun katten voor dat ze
er mee fokken. Stambomen spelen ook
een grote rol in de gezondheid van onze
kittens. Als ik een stamboom tegenkom
met katten die ik niet ken dan informeer ik
altijd bij een aantal oudere fokkers die een
goed geheugen hebben voor katten die
kittens met gezondheidsproblemen
hebben gegeven in de jaren voordat wij
fokten. Wij hebben het geluk dat we niet
met ernstige gezondheidsproblemen te
maken hebben gehad vanaf dat we
Grant Snowden, Zweden
10
Gimmie's visjes
Ik weet zeker dat de meeste fanatieke kattenbezitters (en zijn we dat niet
allemaal?) begrijpen hoe we soms een band krijgen met dat ene speciale,
bijzondere dier. Dat was voor mij Gimli, of Gimmie, zoals ik hem altijd
liefkozend noemde.
Gimmie was een Sphynx met
show kwaliteit, die showen
haatte, dus dat deden we
maar niet meer. Hij had
verschillende gekke
voorliefdes, zoals wandelen
aan een lijntje, ritjes maken,
z’n moeder ’s morgens vroeg
wakker maken en z’n visjes
verzorgen. Hij checkte zijn
visjes elke morgen en hielp
z’n vader elke avond met
voeren. Wanneer je hem
vroeg; “Hoe gaat het met je
visjes, Gimmie?” Dan draaide
hij met een ruk z’n hoofd hun
kant op alsof hij wilde zeggen:
“Ik weet het niet. Ik zal gelijk
even kijken!” Voor mij
persoonlijk was Gimmie één
en al liefde, hij liet me lachen
en hij maakte het leven
mooier. Ik kan niet uitleggen hoe erg ik
hem mis.
binnen twintig minuten na de
behandeling. Voor de behandeling stelde
ik vragen, zijn bloed werd nagekeken en ik
vroeg nog specifiek naar de anesthesie. Ik
dacht dat ik alles goed voorbereid had, en
dat Gimli en zijn broer Bilbo in goede
handen waren.
Op verzoek van zijn fokker lieten we een
autopsie doen en Gimli kreeg de diagnose
HCM – de enige kat in zijn lijn die deze
diagnose heeft gekregen. Hoewel Gimli
misschien toch niet zolang geleefd zou
Gimli werd drie jaar oud op 7 april 2008 en
hij stierf de volgende dag onnodig. Mijn
man en ik brachten onze twee Sphynx
katers weg voor een gebitsbehandeling.
Gimli was als eerste aan de beurt. De
dierenarts gebruikte Ketamine voor de
anesthesie, in combinatie met valium, wat
bij hem (volgens de autopsie) een
hartstilstand veroorzaakte. Hij stierf
11
hebben, was de directe oorzaak van zijn
dood wel de Ketamine/Valium combinatie
en dat staat ook in zijn autopsie rapport.
Sphynx eigenaren, fokkers en vooral
dierenartsen.
Ik ben er achter gekomen dat Ketamine
het door dierenartsen meest gebruikte en
goedkoopste verdovingsmiddel is. Dit
narcosemiddel is een gevaar voor alle
huisdieren, maar ik richt me vooral op de
Sphynxen en Devons. Zelfs degenen met
een gezond hart lopen een risico.
Waarom? Omdat zelfs een negatief
geteste kat, vrij van HCM, een risico loopt
op HCM. Waar wij Sphynx eigenaren bang
voor zijn, is dat we weten dat een kat die
op een bepaalde leeftijd negatief is, bij
een volgende scan een jaar later opeens
positief kan zijn. Totdat het
veroorzakende gen is
gevonden (Sphynx Research
door Dr. Kate Meurs zit op het
goede spoor) kan Ketamine
fataal zijn. Misschien niet de
eerste, tweede of zelfs derde
keer, maar als je kat een niet
gediagnosticeerde HCM heeft
kan deze narcose dodelijk zijn.
Het kan ook door andere
redenen dodelijk zijn.
Om alles te begrijpen en verwerken wil ik
de informatie delen omdat ik geloof dat
Ketamine de trigger is die een niet
gediagnosticeerde HCM tot ontwikkeling
brengt.
Wat ik over Ketamine te weten ben
gekomen is verbijsterend, frustrerend en
aangrijpend. De dood van Gimmie door
deze verdoving (en een slordige
dierenarts) verplicht me om informatie te
verzamelen ten behoeve van andere
Een vermaarde dierenarts uit
Virginia, Mike Richards,
schrijft in een online vraag en
antwoord rubriek; “Ketamine
kan problemen met de
bloeddruk veroorzaken tijdens
het herstel van de verdoving
en het is mogelijk dat de
schadelijke effecten
toegeschreven aan Ketamine
voornamelijk te maken
hebben met gevallen een niet
gediagnostiseerde
12
cardiomyopathie bij katten
die de narcose ondergaan.
Deze katten zullen extra
gevoelig zijn voor
problemen met de
bloeddruk en de verhoging
van de bloeddruk
veroorzaakt door Ketamine
is beduidend bij sommige
katten.”
Dr. Michael Hourd, in Parijs,
Frankrijk, heeft ook een artikel
gepubliceerd waarin hij hetzelfde verklaart
waarbij hij Sphynxen, Devons, Selkirks,
Siamezen en andere exotics met name
noemt. Zijn documentatie kan je vinden
op mijn blog:
http://gimmiesfishes.blogspot.com.
WAARSCHUWING – ALLERGISCHE
REACTIE. GEBRUIK GEEN KETAMINE,
MAAR DAARVOOR IN DE PLAATS ISO OF
SEVO.
Vraag je dierenarts datzelfde te doen. Er
zijn verschillende andere opties voor wat
voor behandeling dan ook. Het voordeel is
dat ze dan ook geen last hebben van de
nadelige effecten van injecteerbare
inductiestoffen als Ketamine of afgeleiden
zoals Imalgen, Clorketam, Zoletil, Telazol,
en Halothane gas.
De twee opties waar mijn voorkeur naar
uit gaan zijn Isoflourane of Sevoflurane.
Niemand wil zijn geliefde huisdier
verliezen. Geen enkele fokker wil dat zijn
katten of kittens risico lopen. Waarom dan
wel als een dierenarts werkt met het
goedkoopste narcose middel? Die denken
alleen aan hun kosten. Ze hebben hun
assistenten getraind om met Ketamine en
Valium te assisteren. Iso en Sevo zijn
duurder en er komt meer training
en materiaal bij kijken. Ze willen
niet dat eigenaren rond gaan
shoppen voor de goedkoopste
prijs. Dit zijn een aantal redenen
waarom dit narcosemiddel nog
steeds wordt gebruikt in veel
dierenarts praktijken. MAAR…het
tij keert. Men wordt
bedachtzamer, informeert zich
beter en via bijvoorbeeld forums
wisselt men ervaringen uit.
Terwijl er nog steeds
onvoldoende gedocumenteerd
onderzoek gedaan wordt naar
Ketamine en sterfgevallen bij
Sphynx en Devons zijn er genoeg
verhalen over gevallen die de
ronde doen. Veel fokkers en
Onze huidige dierenarts heeft een grote
stickers op al onze papieren gezet waarop
duidelijk aangegeven staat:
13
eigenaren hebben nu hun
dierenarts laten weten dat er bij
hun kat geen Ketamine gebruikt
mag worden. Velen zoeken een
andere dierenarts met een
progressievere en up to date
werkwijze.
Als je geïnteresseerd bent in het
vervolg van dit verhaal, kijk dan op
mijn Ketamine blog, Gimmie’s
Fishes:
http://gimmiesfishes.blogspot.com.
Hier vind je niet alleen Gimli’s
verhaal, maar een overvloed aan
artikelen, documenten en veel
meer.
Mijn onderzoek, voor wat het
waard is, is het voortdurende
project van een zeer verdrietige
huisdier bezitter. Ik ben hier toe
gekomen door een onnodige
tragedie en het ontbreken van enige
informatie over narcose.
Bilbo is ook nog bij ons en heel gezond.
Zijn gebit moet weer behandeld worden.
Ik moet nog moed verzamelen om dat te
laten doen, maar de herinnering is nog te
vers. Bilbo wordt negen in februari. Verder
is onze familie uitgebreid met Fitzgerald,
of FittyB zoals ik hem noem. Het is een
mooie jongen die ook gek is op Gimmie’s
visjes. We hebben in 2012 nog een andere
lieve jongen verloren, Siggy, aan de zeer
zeldzame aandoening Megakaryocytic
Hyperplasia. Uiteindelijk is het
onvermijdelijk dat je dieren overlijden,
maar neem niet het risico om ze te
verliezen aan Ketamine.
p.s. In 2008 hebben we twee nichtjes van
Gimmie geadopteerd. Hun namen zijn
Rosebud en Junipurr Lily en ze doen me
denken aan hem. Allebei rennen ze achter
ballen aan, houden ervan om ritjes te
maken, wandelen aan de lijn en Lily heeft
een fascinatie voor Gimmie’s visjes. Zijn
vis, een algen eter, is pas overleden, hij
was zes jaar oud. Ik kon het niet over mijn
hart verkrijgen om hem door te spoelen,
dus nu verblijft hij in de vriezer. Lily heeft
een andere algen eter en is nog steeds
gefascineerd. De poezen zijn in januari zes
geworden.
Kay Marshall
Hamilton, AL USA
14
15
Selkirk Rex
De Selkirk Rex heeft twee koosnamen. De kat in schapenvacht en de levende
Teddy beer. De Selkirk stamt uit Montana, USA in 1987, met een nest van een
asielkat. Eén kitten had een vreemde vacht en ging naar Jeri Newman, een
Perzen fokster. Ze noemde het poesje Miss DePesto (naar een karakter met
gekruld haar uit de TV serie Moonlighting)
Miss DePesto kreeg een nest van
een zwarte Pers, genaamd
PhotoFinish of Deekay, van de zes
kittens waren er drie gekruld. Dit
bewees dat, anders dan bij de
Cornish- en Devon Rex, de selkirk
mutatie dominant vererfde. Doodat
het gen dominant is, kunnen er in
één nest zowel gekrulde als
gladharige kittens geboren worden.
De Selkirk is er in twee
vachtlengtes, kort en lang. De
kortharige Selkirk Rex heeft een dichte
pluche krul, de langharige Selkirk Rex
heeft een rommelige krul, dat wat lijkt op
een schapenvacht. Selkirks komen in
allerlei vachtkleuren en patronen voor.
De krul van de Selkirk kan beïnvloed
worden door hormonen en door het weer.
Bij koud weer staat de krul meer uit en bij
warm, vochtig weer zakt het in. De beste
vachten zie je bij de castraten.
De Selkirk is een gemiddeld groot en stevig
gebouwd ras. De vacht is heel zacht en
wollig met losse rommelige krullen. Het
hoofd is rond, met grote ronde ogen met
een lieve expressie, oren van gemiddelde
grootte en een geprononceerde snuit
(door sommige keurmeesters beschreven
als een lucifer doosje)
Er zijn drie soorten Selkirks, heterozygoot
(een maal het rex gen), homozygoot
(tweemaal het rex gen) en gladhaar (geen
rex gen). Fokkers hebben de ervaring dat
de homozygote een stuggere en iets
16
vettiger aanvoelende vacht heeft, ook
lijken zij minder te verharen. Ze
produceren meer oorsmeer, waardoor de
oren vaker schoongemaakt moeten
worden.
De vacht van de Selkirk is makkelijk te
onderhouden en klit niet snel. Het beste
kun je het kammen met een grote
hondenkam met roterende tanden, deze
gaan heel makkelijk door de vacht.
Wassen gaat ook makkelijk, het is niet
nodig om luxe shampoos te gebruiken,
afwasmiddel ontvet de vacht en werkt
goed.
Net als alle andere katten zal een Selkirk
met het wisselen van de seizoenen
verharen.
De Selkirk is een vrolijke, speelse kat, die
altijd een beetje kitten blijft (ze hebben
hun gekke momenten waarbij ze
rondrennen door het huis). Ze zijn heel
sociaal, nieuwsgierig en tolerant en ze zijn
aanhankelijk naar mensen. Ze kunnen heel
goed opschieten met andere dieren en ze
kunnen ook heel goed zichzelf vermaken.
Kay Woods, Australië
Cattery Emikoo
Mijn naam is Kay en ik woon in een rustige buitenwijk in West Australië. Ik
fok sinds acht jaar Selkirk Rex, voor mij zijn het de meest geweldige katten.
Het begon allemaal nadat ik een paar
maanden gescheiden was van mijn man
na 26 jaar. Mijn dochter had een
schoolvriendin, wiens oma katten fokte.
Wij gingen op bezoek bij Jeanne en daar
was een mooie brown tabby langhaar
Selkirk Rex variant. Zijn naam was
Mirkwood Ragamuffin (Buffy). Hij was 6
maanden oud en wij waren gelijk
verliefd op hem. We namen hem mee
en waren heel verbaasd over zijn
aanhanelijkheid. Hier begon onze
verslaving aan dit geweldige ras.
andere fokker niet meer ging
fokken.Mirkwood Poppy Pizzaz werd onze
eerste fokpoes. We kozen de catterynaam
Emikoo, een combinatie van mijn dochters
naam Emily, de k van de mijne en de oo
van onze achternaam Woods.
Jeanne hielp me op alle manieren. Ze
heeft me geholpen aan een blue point
poes die zij had gefokt en waarmee een
17
Ze was een echte prinses. Ik gebruikte één
van Jeanne’s katers voor de eerste dekking
en we kregen 5 mooie kittens. Tot mijn
dochters verbazing besloot Poppy de
kittens te krijgen op haar bed, terwijl zij
erin lag. Poppy is nu met pensioen en is
een geliefde en verwende huiskat.
Na 6 maanden kreeg ik een geweldige
witte langhaar Selkirk met oranje ogen die
onze eerste dekkater werd. Hij kwam van
Jenny Rewell uit Victoria. Jengari Ben
Hawkins is vanaf de dag dat we hem
ophaalden niet meer gestopt met spinnen.
Hij heeft ons een aantal mooie kittens
gegeven in de zes jaar dat hij dekkater
was. Ze wonen verspreid over de oostkust
van Australië en zelfs in Engeland. Zijn
show carriere heeft hem gebracht tot
Platinum Grand Champion en hij was ook
twee jaar achter elkaar Entire Cat of the
Year bij de Feline Control Council of WA.
Hij is nu gecastreerd en geniet van het
leven en racet door het huis. Als ik voor
mijn huis zit hoef ik hem maar te roepen
en er komt een witte flits aan die op mijn
schoot landt. Als hij me ’s avonds hoort
thuis komen van mijn werk, komt hij me
gelijk begroeten. Maar waarschijnlijk is dat
alleen omdat hij honger heeft.
Met de hulp van Andrew, Frascott Cattery
in Sydney, kon ik mijn fokprogramma
voortzetten. We zijn heel goede vrienden
geworden en werken samen. We hebben
kitten geïmporteerd en geëxporteerd van
en naar Engeland. In 2009 kochten we de
eerste fawn Selkirks in Australië uit
Engeland. Een aantal jaren later gevolgd
door cinnamons en cinnamon dragers. Dit
heeft geholpen om de genenpoel te
verbreden en heeft ons een aantal mooie
katten gegeven waarmee we het ras
verder konden ontwikkelen.
Net als vele fokkers heb ik ook een aantal
gepensioneerde katten, waaronder
Zacesta Minnesota Nancy en Zacesta
Omaha Lambert. Deze twee waren de
eerste Zacesta Selkirks gefokt in Australië.
Veel Australische Selkirks hebben deze
twee katten in hun stamboom.
Kay Woods, Australia
18
19
De do’s and don’ts van het kruisen met andere rassen
Ik ben geen voorstander van raskruisingen maar ik ben de mensen heel
dankbaar die de zilverabessijn hebben teruggefokt. Medio de jaren zestig van
de vorige eeuw hebben zij een raskruising met een zilveren brits korthaar
gedaan.
Medio 1880 bestond deze variëteit al
getuige de beschrijving in een oude
rasstandaard maar deze variëteit was
uitgestorven geraakt. Andere fokkers
hebben daarna nog een paar keer een
raskruising voor dezelfde kleur gedaan
terwijl dit niet echt nodig was. De kruising
van een abessijn met een perzische
chinchilla in Noorwegen pakte zodanig
goed uit dat deze lijn voor prachtige
zilversomali’s heeft gezorgd. Mijn trots!
Toen ik ontdekte dat er bij de kat erfelijke
kwalen bestonden als HCM en PKD en zo
goed als onbekend was in mijn ras,
realiseerde ik me dat ik deze ziektes door
de import van die kater uit Noorwegen
had kunnen infokken. Gelukkig is deze
Sigismund stokoud geworden en veel van
zijn nakomelingen werden ouder.
Recordhoudsters zijn twee halfzusjes van
resp. 20,5 en 21,5 jaar. Voldoende
informatie om te mogen aannemen dat er
geen HCM en PKD was meegekomen.
omdat het progressief is. Ook is de
uitingsvorm erg variabel, er zijn gevallen
bekend tussen de vier maanden (bij een
siamees kitten met een abessijnse
voorouder) en elf jaar. Deze PRA-soort
vererft ook nog eens recessief wat de
bestrijding zo goed als onmogelijk maakte;
recessives are forever. Ik maakte me
zoveel zorgen dat dit mijn plezier in het
fokken beduidend verlaagde. Veel
slachtoffers zijn er in West-Europa
gelukkig nooit gevallen, helaas wel in
Scandinavië waar de lijnen door de
beperkingen door de quarantaineregeling
er anders uitzagen. Ik weet maar van één
eigen fokje dat deze kwaal heeft gekregen
en dat was een dochter van mijn uiteraard
jarenlange geteste Noorse importkater.
Dankzij de inzet van de serieuzere fokkers
kon er ongeveer tien jaar geleden een
DNA-test ontwikkeld worden. Door nu
juist wel met dragers te fokken en deze
alleen te kruisen met niet-dragers kan het
ras zonder enig verlies aan genetische
variatie in stand worden gehouden.
PRA, Progressieve Retina Atrofie,
blindheid
Als beginnend fokster had ik geen idee van
erfelijke problemen, laat staan het risico
op blindheid, tot een van de oprichters
van mijn rasclub me hierover op een show
informeerde. De meeste oogziektes
kunnen door middel van de oogspiegeltest
direct worden uitgesloten maar bij PRA is
de test maar twaalf maanden geldig
PKDef, Pyruvaat Kinase Deficiëntie,
erfelijke bloedarmoede
Nadat de euforie van het wegvallen van de
zorg over blindheid was gezakt, waren we
nog niet zorgenvrij. Er bleken katten te
lijden de meest verschillende kwalen. Alles
en iedereen kreeg de schuld, van de
onnatuurlijke stoffen in de diervoeding tot
20
iemands catterymanagement. Deze
verhalen had ik al eerder gehoord maar
omdat die zich voornamelijk voordeden bij
een kleurslag waar meer ingeteeld was
dan gebruikelijk, weet ik het daaraan en
volstond ik met het vermijden van die
lijnen met deze kleurslag. Voordat deze
kwaal een echte bedreiging kon gaan
vormen, kwam de test voor deze kwaal,
PKDef, beschikbaar. Ik mag mezelf
gelukkig prijzen dat deze recessieve kwaal,
nooit in mijn familie is aangekomen. Voor
de zekerheid heb ik laatst nog een
abessijnse poes van 15 jaar hier op laten
testen n.a.v. een verdachte kwaal bij een
van haar nakomelingen. Zij bleek dat gen
gelukkig niet te dragen. Bij de meestal
vage klachten van de dieren
constateerden de dierenartsen vaak wel
bloedarmoede maar zij namen aan dat dit
het gevolg, secundair dus, was van een
andere kwaal. Nu weten we dat het
andersom was. De primaire kwaal,
bloedarmoede, veroorzaakte juist de
andere klachten. Dat het zo lang heeft
geduurd dat men grip op deze kwaal heeft
kunnen krijgen, kwam omdat de
verschijnselen enorm varieerden, van
huidproblemen en jong overlijden tot, dat
weten we nu, totaal gezonde lijders van
tien jaar en ouder. Ook voor deze kwaal
geldt dat we het geluk hebben dat we dit
recessieve gen geleidelijk zonder verlies
aan genetische variatie eruit kunnen
fokken en geen waardevolle lijnen hoeven
uit te sluiten.
niet i.t.t. de abessijnen waar deze ziekte
veel levens heeft gekost. Toen ik me als
medewerkster van het Raskanblad liet
voorlichten om een stuk over
nieramyloïdose te kunnen gaan schrijven,
vertelde dr. Slappendel van de Faculteit
van de Universiteit van Utrecht me dat hij
het opvallend vond dat de ziekte
amyloïdose zich nu voordeed als een
primaire ziekte want deze ziekte stond
eigenlijk alleen bekend als een secundaire
kwaal veroorzaakt door een andere
primaire, meestal chronische kwaal… Niet
iedereen wil ervan weten maar ik denk dat
de reden is dan de somali er zo goed vanaf
gekomen is doordat het gen voor PKDef al
met de DNA-testen onder controle
gebracht kon worden voordat er lijders
geboren konden worden. Waarom zou de
amyloïdose in de nieren, bij de oosterse
rassen in de lever, niet veroorzaakt
kunnen zijn geweest door het chronische
gezondheidsverlies door PKDef (en andere
kwalen als een chronische
baarmoederontsteking)? Feit is wel dat nu
er geen abessijnen en somali’s geboren
hoeven te worden die lijden aan PKDef,
we ook niet of amper meer horen van
amyloïdoseslachtoffers.
Toen de DNA-testen nog heel erg duur
waren, dachten we dat we met een
eenmalige DNA-test met de uitslag ‘vrij’
konden volstaan. Nu deze testen zo
goedkoop zijn geworden, adviseren we om
ieder fokdier voor die 55 euro te laten
screenen. De kans dat er ooit een fout
wordt gemaakt is heel erg klein maar het
kán (dit is mij een keer overkomen,
overigens zonder nare gevolgen voor de
nakomelingen).
Amyloïdose
Een heet hangijzer is de nieramyloïdose.
Mijn dieren hebben deze kwaal nooit
gekregen, de meeste somali’s trouwens
21
HCM, Hypertrofische Cardiomyopathie
HCM is een veel voorkomende en haast
onmogelijk te bestrijden erfelijke ziekte bij
raskatten. Reden voor mij dat ik al jaren
roep dat ik stop met fokken wanneer deze
ziekte in mijn ras voor problemen gaat
zorgen. Zorgenvrij fokken zal altijd een
utopie blijven, alleen al het risico op
patella luxatie zal altijd aanwezig blijven.
Nu PRA en PKDef geen slachtoffers meer
kunnen veroorzaken (bij testende fokkers)
blijft het risico bestaan dat andere
erfelijke kwalen ongemerkt mijn ras
kunnen binnendringen; via raskruisingen
voor het importeren van bepaalde
kleurslagen. Het erge is dat HCM juist bij
mijn ras geen probleem is! Een heel groot
goed dat we behoren te koesteren.
Onverteerbaar is dat het blijven doen van
die raskruisingen totaal overbodig zijn
want alle kleuren die je maar kunt
bedenken zijn al decennia lang in ons ras
aanwezig, van zilver tot genetisch rood en
chocolate. Doordat de DNA-testen voor
HCM helaas niet zo betrouwbaar zijn als
die voor PRA en PKDef zijn, is het nu nog
een utopie te verwachten dat deze kwaal
uitgefokt kan worden. Toen ik onlangs een
dekking afnam van een kater met zo’n
raskruising achter zich (ca. 20 jaar
geleden), heb ik de eigenaar wel gevraagd
om waar mogelijk te behaalde leeftijden
van zijn voorouders te achterhalen, anders
had ik het niet gedurfd. Mijn grootste trots
in mijn fokkerij is juist de goede
gezondheden en hoge behaalde leeftijden
van onze dieren. Ooit heb ik geprobeerd
om een soort fokdierencodex op te zetten
om het mogelijk te maken om het wel en
wee van herplaatste ex-fokdieren en hun
uiteindelijk bereikte leeftijd te kunnen
achterhalen. Helaas zagen maar weinig
fokkers hier heil in. Bij Pawpeds lukte dit
me ook niet terwijl de database van mijn
ras, E.R.o.S., deze mogelijkheid al vanaf
dag één heeft. Niets is voor eeuwig maar
voor zolang Facebook zal bestaan, heb ik
voor een herplaatste ex-dekkater een
Facebookgroep voor de mensen van zijn
voorouders en nakomelingen. Niet alleen
functioneel maar ook heel leuk om al het
lief en leed van verwante katten met
andere mensen te kunnen delen.
Rasgebonden erfelijke kwalen
Ieder levend wezen heeft het risico om
ongewenste genen te dragen. Bij de mens
is het haast niet te tellen, zoveel
verschillende erfelijke kwalen er, weinig,
voorkomen. Bij rasdieren is het net
andersom; weinig verschillende maar juist
wel frequent voorkomende kwalen én
heeft ieder ras zijn eigen pakket(je). De rex
is en wordt veel met andere rassen
gekruist waardoor alle pakketjes
rasgebonden erfelijke kwalen van die
rassen zich bij de rex kunnen voordoen.
Gebrúik die DNA-test voor de DNAtestbare erfelijke ziektes want zo kan voor
slechts 55 euro voorkomen worden dat
een dier onnodig een kwaal als PRA
oploopt of zijn gezondheid of leven door
PKDef verliest. Van Haeringen Group, het
VHL-genetics in Nederland, heeft voor 55
euro een combinatiepakket (acht testen)
erfelijke ziektes beschikbaar Echt ideaal!
Suzan Meijer-Miedema, Silfescian-cats
22
Introductie van een nieuwe kat
Bij het introduceren van een nieuw kitten of kat binnen een huishouden waar al een kat of
katten leven, kunnen zich de nodige problemen voordoen. Soms is het mogelijk een
nieuwe kat gelijk bij de andere katten te laten, maar is er al een kat aanwezig die
territoriaal en/of agressief gedrag vertoont is het verstandig de nieuwkomer op een
rustige manier te laten wennen om problemen te voorkomen of tegen te gaan.












De eerste dag de nieuwe kat op een aparte kamer plaatsen en geen contact laten hebben
met de andere katten, zodat de nieuwkomer tot rust kan komen.
Feromonen zijn specifieke geurstoffen waarmee katten onderling communiceren.
Feromonen komen vrij via geurklieren aan de zijkanten van de bek, de kin en ingang van de
oren. Wrijf bij alle katten met een doek over de geurklieren, doe dit over en weer zodat de
geur uitgewisseld wordt.
Als de katten tot rust gekomen zijn kan men starten met de oefensessies om de katten op
een positieve manier aan elkaar te laten wennen. Houd de nieuwe kat op de aparte kamer
met de deur dicht en laat de andere katten vrij rond lopen zodat ze aan de deur kunnen
snuffelen waar de nieuwe kat zich bevind. Bij iedere vorm van agressie of angst bij één van
de katten de sessie beëindigen.
Als de katten geen enkele vorm van agressie of angst vertonen kan er begonnen worden met
het vormen van positieve associaties tussen de katten. Geef de katten op geruime afstand
van de dichte deur en de nieuwe kat op zijn eigen kamer ook op ruime afstand van de deur
iets lekkers te eten.
Als de katten geen agressie en/of angst vertonen, kan de beloning dichter bij de gesloten
deur gegeven worden. Gaat dit zonder agressie en/of angst kan men naar de volgende stap.
De deur van de kamer van de nieuwe kat op een kiertje zetten, (zorg dat de deur niet verder
open kan dan een kiertje) zodat de katten neuscontact kunnen maken, doe dit in sessies van
een paar seconden en geef de katten dan weer op ruime afstanden van de deur een
beloning. Daarna het zicht op elkaar weer onmogelijk maken. Bij ieder teken van agressie/
angst stoppen en terug naar de vorige stap.
Het neuscontact van de katten per sessie met een aantal seconden uitbreiden.
Als de beloningen dicht bij de deur gegeven kunnen worden zonder dat er angst of agressie
wordt vertoont, kan men gaan proberen de katten onder toezicht bij elkaar te laten.
Vervolgens kan de periode dat de katten bij elkaar mogen geleidelijk worden opgebouwd.
De nieuwe kat mag in de periode van de oefensessies absoluut niet alleen gelaten worden
met de andere katten in huis.
Zowel in de kamer van de nieuwe kat als in de woonkamer een feliway verdamper plaatsen.
Op het moment dat het sociale contact tussen de katten beter gaat en één van de katten wil
toch enige vorm van agressie vertonen, probeer deze dan af te leiden door een speeltje of
veertje langs haar of hem heen te gooien.
Houd er rekening mee dat het enige tijd kan duren voordat het contact tussen de katten
goed verloopt.
Ellen van Klooster
Kattengedragstherapeute en kattentrimster
23

Download Report