MEDEDELINGENBLAD VAN DE VERENIGDE DOOPSGEZINDE GEMEENTE BARSINGERHORN/ZIJPE NOORD-ZIJPE ZUID-WIERINGERMEER/MEDEMBLIK 40e Jaargang no. 232 Juni/Juli 2014 Adressen Predikant W.K. van der Molen Oorsprongweg 3h 1871 HA Schoorl 06-48936313 Voorz. Kerkenraad T. Dijkstra-de Vries Schoener 3 1771 EA Wieringerwerf 0227-501050 Secr. W. Hofman Korfwaterweg 6 1755 LB Petten 0226-383234 Boekhouder A. Dijkstra Schoener 3 1771 EA Wieringerwerf 0227-501050 Rabobank Schagen Gironummer Voorz. Zusterkring Schagen NL 92 RABO 030 56 01 458 NL 43 INGB 0000403833 W.K. van der Molen Oorsprongweg 3 1871 HA Schoorl 06-48936313 Bellen voor de kerkauto’s Contact 2 0226-381232 Juni 2014 Vermaning te Schagen Cornelis Bokstraat 1 1741 GT Schagen 0224-218169 Vermaning te Medemblik Tuinstraat 7 1671 AH Medemblik 0227-545526 Internet: http://www.dgschageneo.doopsgezind.nl. Email: [email protected] Inleveren kopij: De kopij voor het Aug/Sept nummer van Contact inleveren vóór 15 Juli 2014. Indien mogelijk digitaal per email naar [email protected] Als dit bij U niet tot de mogelijkheden behoort graag duidelijk geschreven, sturen naar: br. K.J. Kaan Witte Paal 74 1742 NV Schagen 0224-218 244 Contact 3 Juni 2014 Van de voorzitter. Genietend van het heerlijke weer in deze meimaand, schrijf ik mijn woordje voor contact. Een beetje te laat, maar gelukkig heb ik nog geen reprimande van Klaas Jan gehad. Ik was gewoon de datum vergeten. Dat is een teken dat het weer goed met mij gaat. Soms word ik weleens op de vingers getikt, rustig aan, maar dat is de aard van het beestje. Zoals jullie weten gaan we 1 juni met de uitgaansdag naar Aalsmeer. Het is lekker rustig om dat nu eens aan een ander over te laten. Lia Blom en Els Hofman hebben deze keer het heft in handen genomen. Leuk want dan komen er andere ideeën opborrelen en dat is goed voor de gemeenschapszin. Zomertijd, vakantietijd. Ook tijd voor de gemeente om het rustig aan te doen. De clubs liggen stil, alleen de kerkdiensten gaan door. Daar zouden we ook niet zonder kunnen. Het niet meer elkaar ontmoeten op zondag. Niet weten hoe het met iedereen gaat, het is zo belangrijk. Zo is het ook op Pinksterzondag. Samen de dienst vieren in Medemblik en daarna blijft de deur open tot “s middags 17.00 uur. Het is feest in Medemblik. Het is Florisdag en Medemblik bestaat 725 jaar. Wij doen er een klein beetje aan mee. Het is een leuke dag, want er komen altijd mensen, die niet weten dat er zo’n mooi kerkje verscholen staat in de Tuinstraat. Misschien zijn er dit jaar ook kleinkinderen van u, die examen moeten doen. Wat een spannende tijd. En wat is er veel veranderd sinds de tijd, dat wij examen deden. Veel succes voor de kleinkinderen. Contact 4 Juni 2014 Zoals jullie gemerkt en gelezen hebben, heeft er in de kerkenraad een wisseling van de wacht plaats gevonden. Na 26 jaar van trouw en liefde aan de gemeente, is onze notulist, Klaas Swaag terug getreden. Zoveel jaar zijn verantwoordelijkheid genomen. Zoveel gedaan voor onze gemeente, zowel in Schagen als in Medemblik. Klaas nogmaals heel veel dank voor al die fijne jaren. We zullen jou zo goed verzorgde notulen missen en ook de jaarverslagen in de ledenvertoeving. Ook Lia Blom gaf aan om na de ledenver-toeving te willen stoppen. Vele jaren was Lia onze goede secretaris. Ook zij nam haar verantwoordelijkheid heel serieus. Was een fijn kerkenraadslid, warm en gezellig. Lia heel veel danken we zullen in onze kerkenraadsvergadering je gulle lach missen. Maar, Klaas en Lia, we komen jullie zeker nog in de diensten tegen en kunnen lachen om de grapjes en anekdotes over hoe goed het was. Contact 5 Juni 2014 Er is een nieuw kerkenraadslid bij gekomen, George Waiboer, voor velen geen onbekende komt onze gelederen versterken. Welkom George en wij wensen jou een goede tijd in onze vergaderingen. Jaren geleden zat ik met jouw vader in de kerkenraad en dit is voor mij toch bijzonder om nu met jou samen weer het gemeentewerk te mogen doen. Er heerst een goede sfeer en dan gaat het werk ook fijn. Het is nog een heel verhaal geworden zo op een zonnige meimorgen. Ik wens allen die dat nodig hebben door ziekte of door verlies van een naaste veel sterkte. Ik hoop, dat jullie wel de warmte en genegenheid van de gemeente voelen. Mocht u hulp nodig hebben of graag een praatje willen maken, laat het onze predikant of iemand van de kerkenraad weten. Wij, als kerkenraad kunnen niet alles weten. Maar geef het a.u.b. door. Ook als u in het ziekenhuis ligt, geef het door. Dan komt het zeker goed. Ik wens u allen zonnige dagen en probeer, hoe moeilijk het soms ook is, toch te genieten van de mooie dingen die op ons pad komen. Een hartelijke groet Tiny Dijkstra. Contact 6 Juni 2014 Je moet van twee kanten komen Om elkaar te ontmoeten je moet jezelf in de ander willen zien jij moet eintlik toevallig onderweg wees sonder om in die ander te verdwaal je moet geen doel voor ogen hebben het kan opeens zomaar voor je staan en jy moet laat gebeur waarvoor jy bang is het lijkt op iets om uit de weg te gaan je moet niet alles willen verklaren dis die vreemde ding van geluk voor je het weet verklaar je de oorlog je maakt het waar of je maakt het stuk het kan je bedreigen het kan je behoeden jy moet van twee kanten kom om mekaar te ontmoet maar je moet van twee kanten komen om elkaar te ontmoeten (‘van Mpulanga tot die Kaap’ Stef Bos) Contact 7 Juni 2014 ‘Opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, ik heb ongelofelijke haast. Opzij opzij opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, ik heb echt maar een paar minuten tijd. We moeten rennen springen vliegen duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan, ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven staan…’ Wonderlijk is dat…hoe er bij ieder moment van je leven wel een passend liedje te vinden is. Het is als de muziek in een film, de soundtrack, maar dan de soundtrack van je eigen leven. Alsof je je leven als een film aan je voorbij ziet trekken, en daar dan muziek onder. Soms gejaagd, soms onheilspellend, soms kabbelend, soms nietszeggend, soms romantisch, soms verheven, soms…Die muziek illustreert, benadrukt, accentueert en kleurt de beelden. Veelzeggend. En soms blijft de muziek langer hangen dan de film zelf. Zo herinner ik me iedere verjaardag van Job dat ik op de dag dat hij geboren werd een liedje van Herman van Veen in mijn hoofd had…’rozengeur en maneschijn’. Daar komt een zin in voor: ‘want het is vandaag de elfde, en die is precies hetzelfde…als de twaalfde of de tiende…ik kreeg wat ik verdiende’ en ja, Job is op de elfde van januari geboren. Iedere zomer als ik door een bepaalde sloot in Fryslân zeil, speelt een bepaald liedje door mijn hoofd, omdat die sloot en dat liedje in 1992 mijn zomer gekleurd hebben daar. Ik heb liedjes voor alle momenten: voor in het donker alleen in de auto terugrijden na een overlijden, voor ’s ochtends eigenlijk te vroeg wakker worden en dan dat dampige gras in het eerste vale zonlicht, voor fietsen in de regen, voor knetterende ruzies met kleine boze jongentjes (‘vrede op aarde’), voor moeilijke gesprekken, voor spannende vergaderingen, voor eigenlijk alles. Contact 8 Juni 2014 En toen ik begon te denken en te schrijven aan mijn jaarverslag 2013-2014 was het eerste lied dat in mij opkwam dat van Herman van Veen: ‘opzij opzij opzij!’ Niet gek, want zo heb ik me dit jaar met enige regelmaat gevoeld: haastig. Zeker in het begin van het jaar, toen wij begonnen met Dopersduin en daarnaast nog allebei gewoon onze ‘oude’ baan hadden. De periode van inwerken, zonder dat er iemand was om ons in te werken was heftig. Woekeren met de tijd, altijd te kort uren in een dag, alle franje wegsnijden tot je eigenlijk alleen de kern overhoudt, meteen ter zake komen, geen koetjes en kalfjes meer want daar heb je gewoon de tijd niet voor. Een soort achtbaan, zowel emotioneel als fysiek. Op Dopersduin werd ik zo ontzettend gelééfd, dat ik met tranen van opluchting terugkwam in de gemeente, iedere week weer. Míjn plek, míjn mensen, míjn ruimte, míjn tijd. Een warm bad, een plek om te zijn, een plek waar ik gewoon tot mijn recht kon komen, waar ik het klappen van de zweep al wel kende, waar mensen mij ook kennen en waarderen. Een oase. Niet zozeer omdat er niets te doen was dit jaar, integendeel! Maar vergeleken met de mallemolen van de rest van mijn leven was de gemeente precies wat die altijd is, en zoals ik haar in een eerder verslag al eens beschreef: een plek los van de tijd, los van het jachtige. Waar het niet gaat om gelijk of om status, maar om zoeken, vragen, vinden, bemoedigen, zijn…en worden. En, wonderlijk misschien na acht jaar, meer dan ooit werd de gemeente míjn gemeente. Juist nu ik, door ander werk en een andere omgeving erbij, meer los kwam van de gemeente, ging de gemeente als geméénte meer voor mij leven. Alsof ik met een frisse blik, of meer de blik van een buitenstaander naar onze gemeente kon kijken, en daar wonderlijk genoeg vond wat ik zocht. 9 Contact Juni 2014 De afgelopen zeven jaar werkte ik voor en in de gemeente, en met liefde, oh ja. Afgelopen jaar voelde ik mij ook werkelijk steeds meer lid van de gemeente. Dat was ik formeel al, maar als dominee hink je wat dat betreft toch altijd een beetje op twee gedachten…Het blijft ook je werk. En dat is het nog. Maar voor een groot deel vond ik juist in de gemeente rust, inspiratie, ontroering, bemoediging. Nu ik er voor het eerst in acht jaar soms buiten stond, merkte ik als nooit tevoren hoezeer ík het nodig heb: de mensen, het samenzijn, de verbondenheid, het begrip, de Geest die onverwacht raakt en roert. En hoe kostbaar dat is, dat wat wij hier met elkaar delen… En het jachtige begin op de melodie van Opzij opzij opzij werd verdrongen door een veel sterkere lyriek…die van Stef Bos. Al dagen zingt het door mijn hoofd, al is het niet echt een liedje. ‘Je moet van twee kanten komen om elkaar te ontmoeten…’ Een gedicht in het Nederlands en Afrikaans…en voor mij is dit het lied van 2013-2014. Want het afgelopen jaar heb ik in de gemeente mensen ontmoet op een manier die ik tevoren niet had gedacht: in kwetsbaarheid, in wanhoop, in rouw, in trots, in ongenaakbaarheid, in radeloosheid, in vreugde, in woede, in vrolijkheid, in moed, in och…En ik heb mensen elkaar zien ontmoeten hier…in al die dingen. En als iets me geraakt, geroerd en gedragen heeft het afgelopen jaar, dan is dat de moed van mensen die zichzelf openstellen voor anderen. Die ontmoeting, werkelijke ontmoeting niet uit de weg gaan. Die hun naakte ziel durven tonen, zich durven laten kennen, beetje bij beetje…en soms ook weer even niet omdat het te dicht bij komt. In kringen en tijdens bezoeken…tijdens het regioberaad, tussen de gemeenten, Contact 10 Juni 2014 maar zeker ook tijdens de diensten…waar talloze stemmen zich samenvoegen in gezang, in gebed, en geklets (bij de koffie). En het belangrijkste bij dat alles is: je moet van twee kanten komen. Beiden moeten toenadering zoeken, zich openstellen. Het is geen éénrichtingsverkeer. En waar dat gebeurt, waar mensen elkaar ontmoeten, wérkelijk durven ontmoeten, daar is ook God aanwezig. Soms sterk, soms zacht als een briesje, soms pas achteraf merkbaar. Maar Hij is er. Van Zijn kant gekomen, om ons te ontmoeten. En om ons de moed te geven elkaar te ontmoeten. Wonderlijk genoeg juist als we denken alleen te staan… In Memoriam Jacob Stins Een bomvolle vermaning, zacht glanzend van het geliefde licht van talloze kaarsjes. In het midden een grote paaskaars, met heldere vlam. Daartussenin een eenvoudige kist bedekt met bloemen. Een kist die binnengedragen werd door kinderen en kleinkinderen. De kist van Jacob Stins. Linten aan de kist, beschreven door diezelfde kinderen, familie…door zijn vrouw Cora. Linten, die worden vastgehouden door Jacob, voor altijd. Een indrukwekkende dienst met vele geliefde teksten, liederen en elementen…een dienst die in haar verscheidenheid ook de breedte van Jacobs interesse liet zien: van het Baruch HaBo, gezongen door organist Leen, de vlinderkaarsen, de bijbelteksten, het ‘ik voel de winden Gods vandaag’, de roerende getuigenissen Contact 11 Juni 2014 van zijn vrouw, dochter, zoon…zijn eigen belijdenis van nog zo recente datum, via al dat tot aan die ene kaars, de paaskaars die hij kreeg bij zijn afscheid als koster in de PKN-kerk van Schoorl. Het was 12 april en we namen afscheid van een zeer markante man die we eigenlijk maar kort hebben mogen kennen. Veel te kort. Hij had nog maar net zijn karakteristieke plekje bij ons ingenomen toen het noodlot toesloeg: aan het einde van de zomer van 2013 werd er asbestkanker bij Jacob geconstateerd. Wat een verschrikking. Hij en Cora kozen ervoor om nog zoveel mogelijk uit het leven te halen. Ondanks woede, verbijstering, een hevig gevoel van onrecht, och, alle emoties die bij zo’n diagnose door je hart, ziel en lijf woelen…bleven ze elkaar vasthouden. Ze verhuisden nog samen naar een kleine flat, waar alles gelijkvloers is en behapbaar. Waar ze ook nog samen konden wonen, en kleine lieve herinneringen opbouwen voor Cora alleen verder moest. Want Jacob Stins, die zorgde voor de zijnen, voor ouders, kinderen, vrienden…maar vooral voor haar, Cora, de liefde van zijn leven. Hij ontmoette haar in 1968 in Breda, in het hotel van haar ouders. Toen hij in 1970 voor een grote klus langere tijd moest blijven werden ze verliefd. Jacob zei: ‘Luister, ik heb een baan, een huis, ik ben 35 jaar…ik zie geen enkele reden om allen op woensdagavond je hand vast te houden.’ Ze trouwden binnen drie maanden, op 18 september 1970. Dus Cora verhuisde met hem naar Schoorl, waar hij met zijn ouders in 1949 vanuit Hilversum heen was getrokken. Daar kregen ze twee kinderen, Esther in 1971 en René in 1974. Jacob was een zeer liefdevolle zorgzame vader, die daarnaast zijn kinderen vooral zelfstandig maakte, 12 Contact Juni 2014 doe-het-zelvers, volwassen mensen die zichzelf kunnen redden. Al was hij soms erg streng en consequent…maar ja, hij was dan ook ‘vooroorlogs’. Altijd leefde hij mee, met zijn Cora, zijn kinderen en later zijn kleinkinderen. Trots, zorgzaam, genietend. Liefhebbend. Jacob had een hart van goud, én gouden handjes. Wat zijn ogen zagen konden zijn handen maken…en dat kwam van pas in zijn werk (jachtbouw, carrosseriebouw, chefmonteur bij een bedrijf in garagedeuren), maar ook bij het huis in Schoorl, een oud huis met een grote tuin en nog een zomerhuisje ook. Hij was altijd bezig alles mooier te maken, beter te maken, te onderhouden, te verzorgen. Jaren was hij de toegewijde koster van de kerk in Schoorl. Het mooiste voorbeeld van de krachtige combinatie van zijn gouden hart en handen is zonder twijfel het enorme poppenhuis dat hij voor Cora maakte…beetje bij beetje, alles met liefde zelfgemaakt. Ook toen hij ziek werd (hij die altijd zorgde, veranderde langzaam in een lieve zorg) bleef die liefde, die betrokkenheid op de mensen om hem heen, op de hondjes…Zo lang mogelijk bleef hij doen wat hij kon…dat hij steeds minder kon vond hij moeilijk. Dat bespreken nog moeilijker. Hij wilde niet tot last zijn, anderen dus ook niet belasten met zijn emoties, zijn verdriet. Hij hield zich groot, hij deed zoveel mogelijk zelf, zeker als er ‘vreemden’ bij waren. Zo lang mogelijk bleef hij ook onze activiteiten bezoeken, de bijbelkring, de broederkring, de diensten. En tot het einde droeg hij altijd zijn steentje (nu ja, zijn woordje) bij. Toen ik in de broederkringbijeenkomst van april Jacob moest verontschuldigen met de mededeling dat hij in slaap was gebracht om niet meer wakker te worden, 13 Contact Juni 2014 bracht dat onze roerige broeders tot zwijgen. Diezelfde nacht nog is Jacob overleden. En zo troffen wij elkaar, familie, vrienden, broeders, zusters, gelíefden…bij zijn afscheid. Bij kaarslicht. Iets van God werd ons voorgeleefd door onze broeder Jacob Stins. En als dat iets in woorden gevangen moet, dan zou ik kiezen voor de liefde. Voor liefde en vasthouden, voor zorg en aandacht en oog voor detail maar bovenal voor liefde. Want wat híeld die man. Van Cora, van Esther en René, van de kleinkinderen, de hondjes…wat hield die man van het leven zelf, van alle genietingen die dat leven brengt, van dingen maken, precies pas, van met je eigen handen scheppen, van discussiëren, zingen, kaarslicht, van varen en bouwen en praten en lachen…van mensen. Jacob Stins kwam uit een liefdevol nest, en die liefde heeft hem zijn leven lang gedragen, en zo heeft hij ook zijn leven lang die liefde uitgedragen. Voorgeleefd, nageleefd, uitgebeeld, ervaren. Hij heeft liefde gekend en gegeven. Hij heeft liefde geleerd, aan de mensen om hem heen. Door het voor te doen. Door ervan te vertellen. En in Jacob, in zijn leven en de manier waarop hij dat leefde…daar ontmoetten wij hem en door hem ook iets van God. Van liefde die boven een man en zijn geliefden uitstijgt en uitstraalt. Wij hebben hem gekend en in hem herkenden wij iets dat groter is dan wij. En dat nemen we mee, dat dragen we verder. Dat houden we levend. Met elkaar. Dat wonder leren ons die oude Bijbelverhalen…en in, met en door die verhalen ook Jacob Stins. En door ons allemaal weer een stukje verder. Ieder zijn of haar eigen verhaal, en allemaal een eigen afspiegeling van dat ene, grote verhaal. God-met-ons. In liefde. Jacob wordt gemist. Contact 14 Juni 2014 Contact 15 Juni 2014 De Broederkring Na twee bijeenkomsten weer eens een verslagje. De eerste, begin april 2014, stond in het teken van piraterij……….. Ons lid br. Kees Stuurman heeft veel met water, varen, ect. En als zodanig had hij zich enigszins verdiept, na een lezing hierover te hebben gehoord, in het item piraterij. Iedereen weet wel dat dat zich regelmatig afspeelt ten oosten van Afrika, gepleegd wordt door Somaliërs. Ook veel Nederlandse, en onder Nederlandse vlag varende, schepen zijn hiervan het slachtoffer. Eenvoudig gedacht zou het afdoende zijn het nodige schiettuig op dek mee te nemen als eerste verdediging. Echter, er zijn convenanten gesloten, en niet in de laatste plaats door Nederland, om beslist niet de daders te doden. Dus de schepen zo beveiligen dat de daders er geen vat op hebben. Maar iedere Aktie geeft reactie, en ten einde raad dan maar een prikkeldraadversperring rondom op de schepen. Doch , niet te geloven, met behulp van bamboestokken zwiepen ze daar nog over heen. Het is te begrijpen, dat na de inleiding van br. Kees, de rest van de avond stond in het teken van discussie over het softe optreden tegen daders in het algemeen en piraten in het bijzonder. Maar tegen het einde van de bijeenkomst waren we allen weer bewust van het feit dat we Doopsgezinden zijn en geweld niet moeten aanmoedigen, maar toch………. Contact 16 Juni 2014 De tweede bijeenkomst, 12 mei 2014, is begonnen met een moment stilte om het overlijden van ons lid br. Jacob Stins te gedenken. Br. Jacob had zich in korte tijd geliefd gemaakt door ieders vriend te zijn en interessante verhalen te vertellen, Dat hij ruste in zaligheid. Evenals vele bijeenkomsten eerder had ook deze een min of meer sociëteitsgehalte met, mede door toedoen van de aanwezigheid van dominee, toch wel diepere gronden. Er toch kwam de wens om meer structuur in de club, d.w.z. een bestuur, en meer keren een onderwerp, weer om de hoek opdagen. De vrijblijvendheid raakt dan op de achtergrond en onderwerpen aandragen is een moeilijkheidsfactor. Over het algemeen zijn de meesten tevreden met zo het nu al enkele jaren gaat: de opkomst is navenant. De 16e van de volgende maand is de Kring uitgenodigd door zr. Wieteke en br. Martijn om te komen barbecueën bij hun nieuwe thuis in Schoorl. Klaas Swaag Contact 17 Juni 2014 Gemeenteavond donderdag 13 november aanvang 17.00 uur Zet u deze datum alvast maar in uw agenda. In de periode 1819-`1824 vond er in onze provincie een enorm werk plaats: de aanleg van het Noordhollands kanaal. 80 km lang van Den Helder naar Amsterdam. Een initiatief van Koning Willem 1 met het doel Amsterdam een betere verbinding met de Noordzee te geven. Het Noordhollands kanaal was aanvankelijk van groot belang voor de Amsterdamse handel. Dat veranderde echter toen het Noordzee kanaal in 1876 geopend werd. Wat ons rest en welk belang het Kanaal nog heeft zien en horen we in “De geschiedenis van het Noordhollands kanaal” door Dick Keijzer. Contact 18 Juni 2014 Uit “Ons Amsterdam” van nov./dec. 2013 Maar in de Zoutsteeg, aan het Damrak, te Amsterdam werd ook belangrijkere stadsgeschiedenis geschreven. Vanuit het huis van een Lakenkoper zetten in februari 1535 enkele wederdopers de stad op stelten door ’s nachts naakt en “Wee !” “Wee !” roepend de straat op te rennen. Ze werden terechtgesteld. Het was de aanloop naar het dramatische Wederdopersoproer in mei dat jaar. De naaktlopende Wederdopers maakten hun debuut in 1535 op straat in de Zoutsteeg. Contact 19 Juni 2014 01 juni Uitgaansdag 08 juni 15 juni 22 juni 29 juni Medemblik Schagen Schagen Medemblik 06 juli 13 juli 20 juli 27 juli Schagen 10.00 uur GEEN DIENST Medemblik 10.00 uur Schagen 10.00 uur 03 aug. 10 aug. 17 aug. 24 aug. 31 aug. GEEN DIENST Medemblik 10.00 uur GEEN DIENST Schagen 10.00 uur Medemblik 10.00 uur Contact 10.00 uur ds.W.K.v.d.Molen 10.00 uur br.J.Broere 10.00 uur ds.W.K.v.d.Molen 10.00 uur ds.W.K.v.d.Molen 20 ds.W.K.v.d.Molen mevr.T.Dijkstra de Vries mevr. T.Dijkstra de Vries ds.H.Th.Ament ds.W.K.v.d.Molen ds.W.K.v.d.Molen Juni 2014
© Copyright 2024 ExpyDoc
