Kerkblad februari 2014

34e jaargang - nummer 1 - februari 2014
Protestantse gemeente
Sint-Catharijne Brielle
I Vastenactie voor kinderen in Nepal I Hobby- en talentendag I
I Diamant voor Joke en Piet van Driel I Jeugd praat over opvoeding I
I Beroep en ethiek: Bas van der Linden I Achterkant van de kansel I
Meditatie - ds. Tineke Flim
Gratis vraag
Onze dochter ontdekte pas iets leuks op haar mobiele telefoon
(zonder WhatsApp): er zijn vijf standaardzinnetjes die ze gratis
mag versturen. De eerste is meteen de meest verstuurde vraag
van deze tijd: Waar ben je? Of: Waar ben je nu?
Die vraag stuurt ze me als we ergens hebben afgesproken en ik
ben er nog niet. Het is ook een handige vraag als je elkaar kwijt
bent geraakt in een drukke stad, op het station, of als je elkaar
na verschillende activiteiten weer wilt vinden.
Het mooie is dat die meest gestelde vraag ook de eerste vraag
is die in de bijbel wordt gesteld. Een vraag van God aan de mensen: Waar ben je?
Adam en Eva hadden zich verstopt nadat ze van de verboden
vrucht hadden gegeten. Dan wordt het avond, en in de koelte
van de avondwind wandelt God door de tuin. Hij mist zijn mensen en roept: Mens, waar ben je?
Een bijzondere vraag! Er is een joods verhaaltje bij.
In Rusland zat eens een wijze rabbi in de gevangenis. Een bewaker kwam geregeld met hem praten en stelde lastige vragen.
Op een dag zei hij: “Rabbi, nu moet je mij toch eens vertellen,
als die God van jullie alles weet en alles ziet, waarom moest Hij
dan zo nodig aan Adam en Eva vragen: Waar ben je?” De wijze
rabbi dacht een ogenblik na en zei toen: “In alle tijden roept God
tot ieder mens: Waar ben je, jij in jouw wereld? Zoveel jaren en
dagen van de jou gegeven tijd zijn al voorbij - hoe ver ben je
intussen gekomen? God wil zeggen: 46 jaren heb jij tot nu toe
geleefd - waar sta je nu?” Toen de bewaker hoorde hoe de rabbi
het aantal van zijn levensjaren noemde, werd hij behoorlijk bang.
Maar hij vermande zich en legde zijn hand op de schouder van
de man. “Bravo!”, riep hij, maar met angst in het hart.
Mens, waar ben je? Het is een vraag die ons tevoorschijn roept,
een vraag die ons uitnodigt om onze verantwoordelijkheid te nemen, zowel voor onze missers als voor onze gaven en talenten.
Het is ook een omkering van de vraag die wij nog wel eens stellen: ‘God, waar bent U?’ Een vraag die niet uit scepsis voortkomt (zo van: zie je wel, Hij is er niet), maar uit gemis. Uit het
verlangen dat Hij er is als het slecht gaat met ons, als we grote
zorgen hebben, tegenslagen. Maar ook als we zien hoe op grote
schaal onrecht wordt gedaan aan vele mensen. Ook deze vraag
komt voor in de bijbel, vooral als een gebed, in de Psalmen en
bij profeten.’ God, waar bent U?!’
Maar de eerste vraag blijft: Mens, waar ben je? De vraag is niet
beschuldigend bedoeld, maar helpend. Ook vanuit het geloof
zou je kunnen zeggen: het is een gratis vraag. Want het woord
gratis hangt samen met gratie: genade, gunst, weldaad. Het is
een genadige vraag, erop gericht om ons goed te doen, om ons
en onze wereld tot z’n recht te laten komen.
De vraag geeft de verantwoordelijkheid aan die God ons gegeven heeft, een verantwoordelijkheid voor het leven die we delen
met Hem. Ze geeft de ruimte en de vrijheid aan voor ons en ook
2
de nauwe band, vriendschapsband, die er is tussen God en ons.
Waar ben ik? Wat doe ik met de talenten en de mogelijkheden
en middelen die God mij toevertrouwde? Wat doe ik ermee in
mijn eigen leven, in de samenleving, de gemeenschap van de
kerk…
Het is een vraag naar actie, maar tegelijk ook naar rust, bezinning en gebed. Soms rennen we zo achter al onze verantwoordelijkheden aan dat we onszelf kwijtraken. Dan klinkt die vraag
om ons terug te leiden tot onszelf, tot onze bron: mens, waar
ben je?
God roept ons tevoorschijn om aan ons te kunnen geven, met
ons in gesprek te gaan en ons uit te nodigen onze plek op aarde
in te nemen.
Moge dat af en toe meeklinken als die vraag voorbijkomt: Waar
ben je nu?
Uit het nieuwe liedboek
Zingen en bidden in huis en kerk
Eindelijk liet ds. Doornbos mijn lang
gewenste lied zingen, namelijk lied 919:
‘Gij die alle sterren houdt in uw hand
gevangen’ en ‘Christus, stille vaste ster
o Gij licht der lichten’. Dit is toch een
fijne boodschap, dat wij geborgen zijn bij
Christus. Dit zien we ook in lied 511: ‘God
is met ons des avonds en des morgens,
is zeker met ons elke nieuwe dag’. Lied
886: ‘Abba, Vader, U alleen, U behoor
ik toe’, werd gezongen bij het huwelijk
van onze zoon, een prachtig lied, het is
eigenlijk een gebed.
Heel fijn dat er een aantal canons instaan.
Dit kan alleen maar de vreugde om te
zingen stimuleren. Lied 981a: ‘Gij voedt
de vogels in de bomen’ en lied 568a: ‘Ubi
caritas’.
Maar blij word ik van de liederen voor
kinderen, als je lied 162 en 163a zingt,
zie je het verhaal van de schepping en
Noach voor je.
Dankzij het enthousiasme en de inzet van
Willem Meyboom krijgen wij de liederen
aangeleerd. Ik sluit af met een gedichtje
uit het liedboek:
Knipoog
Ik zag het wel hoor.
Dat U naar mij knipoogde.
Ik zat te balen omdat iets niet lukte,
toen ik ineens uw knipoog zag.
Het leek alsof mijn vriendin het deed,
maar ik weet wel beter.
U was het, toch?
Gerry Rex
Oefenen nieuwe liederen met voorzanggroep
Iedere week oefenen we een min of meer vreemd (nieuw) lied
uit het nieuwe Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk.
Daarbij is een ‘voorzanggroep’ uit de gemeente soms onontbeerlijk.
De cantorij heeft een jaarprogramma dat niet toelaat iedere
keer wanneer een voorzanggroep nodig is aan te treden.
Graag nodigen wij u uit om zo nu en dan op vrijwillige basis
deel te nemen aan de voorzanggroep. Dat is zeker niet iedere
week. Wanneer de cantorij haar beurt heeft zal zij zo nodig het
nieuwe lied voorzingen, vanzelfsprekend!
Het ligt in de bedoeling dat, wanneer de voorzanggroep nodig
is, u als vrijwilliger met de nodige ‘zanglust’ op de zaterdag
vooraf aan de zondag het lied een uurtje oefent, onder leiding
van één van de organisten.
Tijdens de zondagmorgendienst wordt het lied aan het kistorgel voorgezongen en met de gemeente geoefend. U kunt zich
opgeven bij de organisten via [email protected].
Naarmate meer mensen zich opgeven is uw deelname meer te
spreiden!
Namens het overleg Predikanten en Organisten,
Willem Christian Meyboom
Vastenactie 2014 bestemd voor kinderen in Nepal
De Raad van kerken zoekt elk jaar een
vastenproject, dat ten goede komt aan
kinderen in een derdewereldland; dit jaar
in Nepal.
Stichting Maha Mata Nederland helpt
kinderen en gehandicapten in Nepal.
Het streven is de negatieve spiraal van
kinderarbeid en armoede te doorbreken.
Dit wordt gedaan door lokale projecten te
steunen.
Extra aandacht gaat uit naar zorg voor
moeder en kind voor, tijdens en na de
bevalling. Dit laatste helpt handicaps en
sterfte te voorkomen.
De stichting ondersteunt ook lokale
projecten en maakt hierdoor optimaal
gebruik van de aanwezige kennis en
ervaring. Duurzaamheid en betrokkenheid vinden wij belangrijk bij de keuze
van onze projecten. De lokale bevolking
wordt nauw betrokken bij de ontwikkeling
van een project en daar waar mogelijk
Kerk b l a d
gevraagd om zelf een bijdrage te leveren.
De belangrijkste aandachtspunten zijn
onderwijs, het verbeteren van medische
zorg, revalideren, rehabiliteren en zelf
(weer) kunnen voorzien in eigen onderhoud.
De stichting is een kleinschalige organisatie, waarbij iedereen op vrijwillige
basis werkt; er worden geen salarissen
of onkostenvergoedingen uitbetaald aan
bestuursleden, vrijwilligers of anderszins.
Werkbezoeken aan Nepal zijn voor eigen
rekening van de bestuursleden.
In de kerken en bij de vastenmaaltijden
wordt nadere toelichting gegeven over de
doelstellingen van de stichting.
Het contactadres van de Stichting Maha
Mata Nederland is Nieuwesluisplein 33,
3218 VP Heenvliet (www.mahamata.nl).
januari 2014 - pagina
3
Kerkkronkels
- Jan van Duivenvoorde
Afscheid van het sprookjesbos
Het is een vaste gewoonte geworden
kerken te bezoeken in alle plaatsen waar
ik kom. Een gewoonte is het eigenlijk
niet, meer een drang. Bij mijn aankomst
in Middelburg spoedde ik mij, nadat de
Oostkerk gesloten bleek, dan ook terstond naar de Abdijkerk. In feite gaat het
om twee kerken. Beide zijn van elkaar
gescheiden of je kunt ook zeggen met
elkaar verbonden door de zogenaamde
neutrale zone, een aanduiding die ik ontleen aan de woorden van een zeer ijverige kerkdienaar wiens taak verder reikte
dan het verkopen van prentbriefkaarten.
De neutrale zone gaf ook toegang tot het
complex waar kloosterlingen plachten
te brevieren. Slechts een klein gedeelte
daarvan was betreedbaar. De rest was
tot museum gedegradeerd. Het abdijcomplex ademt een middeleeuwse sfeer,
hoewel het grootste gedeelte tijdens de
Tweede Wereldoorlog is plat gegooid en
nu eens niet door Geallieerde bommen.
Wat een knap stukje restauratiewerk!
Hoewel met eenzelfde gewijde uitstraling verschilden beide kerken op een wel
heel bijzondere wijze in inrichting. De
ene kerk met het oudste orgel van Nederland was, zoals ik mij een oude kerk
voorstel, ingericht met houten banken en
een houten preekstoel, duidelijk verheven boven de vloer en de zitplaatsen van
zondaren. We kennen dit ook van ons
Godshuis. De andere kerk vormde een
verrassing. In plaats van in rechthoekige
vakken geplaatste houten banken trof ik
er comfortabele moderne stoelen aan,
cirkelvormig geschaard rond een kansel
van staal en hardsteen, die gewoon op
de vloer stond. De sobere kleurkeuze
past wellicht bij de orgelpijpen, de
avondmaalstafel, het doopvont en de
kaarsenstandaards, maar de blauwe
bekleding van de stoelen was een openbaring. Vermoedelijk een weerkaatsing
van de hemel. Het was in deze ruimte
dat ik twee vrouwen ontmoette die
duidelijk hun afkeuring uitspraken over
de eigentijdse inrichting. “Een schande,
dit verwacht je toch niet in een kerk.”
Ik kon niet nalaten mij in hun gesprek
te mengen. ”Laat het kerstkind in jezelf
4
geboren worden en niet in een stal met
herdertjes”, zou ik nu gezegd hebben,
woorden gebaseerd op de bijzondere
meditatie van onze predikant tijdens
de kerstnachtdienst, waarin zelfs de
trompet welluidend klonk. Beide vrouwen bleken geen trouwe kerkgangers
te zijn en het beeld dat zij uit hun jeugd
van de kerk hadden overgehouden was
in schril contrast met wat zij waarnamen.
Zij behoorden tot de grootste groep van
kerkverlaters die niet in wrok, maar in
nostalgie terugkijken. Zij vergelijken de
kerk met een landschap van woudreuzen waarin kabouters en elfjes wonen
en waarbij de activiteiten van gelovigen
zich beperken tot het verkrijgen van een
toegangsbewijs voor het hiernamaals.
Dit beeld was bij hen niet geëvolueerd.
Te vernemen dat het nu een landschap
is met jong groen en bewoond door
mensen die midden in de maatschappij
staan, wekt wrevel op.
De kerkdienaar begon in de neutrale
zone enthousiast te vertellen over de geschiedenis van het abdijcomplex. “Hoe
gaat het met de kerkelijke gemeente van
nu?”, vroeg ik hem. De beste man zat
met zijn verhaal nog in de middeleeuwen
en was blijkbaar niet op vragen over het
heden voorbereid. “En hoe zit het met de
vervanging van de stoelen?” Hij voelde
zich als door een wesp gestoken. “Die
hebben zeer veel geld gekost en het
aantal kerkgangers is er niet door toegenomen”, antwoordde hij. “De Nieuwe
Bijbelvertaling gaf ook niet meer lezers”,
voegde hij er nog geprikkeld aan toe.
Onwillekeurig moet ik denken aan een
kerkelijke thermometer waar het kwik is
vervangen door geld en het aantal graden door het getal der kerkgangers. “De
kerken”, zo vervolgde mijn informant,
“worden nu gebruikt door verschillende
kerkgenootschappen. De ene door vrijzinnigen en de andere door de PKN.” Ik
ging zonder meer van de veronderstelling uit dat de blauwe stoelen in gebruik
waren bij de vrijzinnigen. Dit bleek niet
het geval te zijn. Hij deelde verder mee
dat de stoelen vooral zijn bedoeld om
het meervoudig gebruik van de kerk te
bevorderen. Zonder enig bezwaar kon
de ruimte gebruikt worden voor concerten en andere culturele activiteiten.
Zijn verdere woorden kon ik niet meer
verstaan. Een gids met kudde passeerde
en haar dominante optreden belemmerde de voortzetting van het gesprek.
Niet lang geleden bezocht ik wederom
het abdijcomplex met het doel nadere
informatie te vergaren over het moderne
kerkinterieur. Dit keer werd het gesprek
al na de tweede zin verstoord door een
vrouw die direct aandacht vroeg omdat zij moest plassen. Bovendien wilde
iemand een kaart van de kerk kopen. Er
zat niets anders op dan diens voorbeeld
te volgen.
Ik herinner mij eerder over de vervanging van het kerkmeubilair in onze kerk
geschreven te hebben. Voordat we het
weten beginnen ook wij te lijken op wezens die in een sprookjesbos thuishoren.
Onze kerk is nu eenmaal geen museum,
hoewel een opeenstapeling van stenen
bij de ingang van de toren dit beeld wel
oproept. Het begin is gemaakt. Sinds
kort kunnen koffiedrinkers in onze kerk
comfortabel de kastijding van kerkbanken aan zich voorbij laten gaan.
van de
Diaconie
Bouwen aan een beter bestaan
Een ‘woestijn op grote hoogte’; zo wordt
Ladakh, de meest noordelijke provincie van India in de Himalaya ook wel
genoemd. De zon schijnt er driehonderd
dagen per jaar, maar de zomers zijn
kort en de winters lang. Het kwik kan er
dan dalen tot 35 graden onder nul. De
mensen stoken hun traditionele huizen
warm met hout en kerosine. Dat is duur
en de rook is slecht voor de gezondheid.
LEDeG (Ladakh Ecological Development
Group), partnerorganisatie van Kerk in
Actie, bouwt samen met de bevolking
huizen met speciale wanden die zonnewarmte opslaan, zodat de huizen meer
comfort bieden. Door de verminderde
rookontwikkeling zijn er minder problemen met de gezondheid. Bovendien
kunnen de mensen nu ook ’s avonds in
de warmere huizen handarbeid verrichten, waardoor het gezinsinkomen
verbetert. Minder hout en kerosine
betekent ook een reductie van 3,5 ton
CO2 uitstoot, winst dus voor het klimaat.
De opbrengst van deze collecte voor
het Werelddiaconaat op 2 februari is
bestemd voor LEDeG en andere werelddiaconale projecten van Kerk in Actie.
Helpt u mee?
hier. Voor de stilte, voor vieringen of voor
de contacten. De rust en de openheid
worden gewaardeerd. Er komen ook
mensen zonder kerkelijke achtergrond.
Wat ze gemeen hebben is dat ze stil
worden voor God en willen ervaren wat
dat met hen doet”. Een pioniersplek als
Nijkleaster opzetten kost geld. Op
9 februari is de collecte bestemd voor
het missionair werk en kerkgroei.
Helpt u mee dit mogelijk te maken?
Voorjaarszendingsweek;
Sta stil bij ouderen in Moldavië
Een pensioen waar niet van rond te
komen is en kinderen die hun geluk in
het buitenland zoeken. Een overheid
die aan alle kanten faalt. Veel oudere
Moldaviërs zijn ondervoed, verarmd en
vereenzaamd. Bethania, partnerorganisatie van Kerk in Actie biedt thuiszorg,
een warme maaltijd (soms de enige
op de hele dag) en sociaal contact.
Op 9 maart, de eerste zondag in de 40
dagentijd, wordt uw bijdrage gevraagd
voor het werk van Bethania in Moldavië
en andere zendingsprojecten van Kerk
in Actie. Via uitzending gemist kunt u het
programma: Nederland helpt, van de EO
bekijken, waar het werk van Bethania
centraal staat.
Help de nieuwe kerk in Jorwerd
Nijkleaster, pioniersplek van de Protestantse Kerk in Jorwerd op het Friese
platteland, wil een ‘klooster nieuwe
stijl’ zijn waar mensen terecht kunnen
voor rust, inspiratie en gemeenschap.
Nu bestaat het aanbod uit kloosterwandelingen op woensdagochtend, de
‘Nijkleasterdei’ op de derde zaterdag
van de maand en een programma op
maat voor groepen die daarnaar vragen,
bijvoorbeeld kerkenraden. Nijkleaster
heeft de beschikking over een kerk, een
dorpshuis en een herberg. De volgende
fase is een eigen kloosterpand met
overnachtingsmogelijkheid. Ds. Hinne
Wagenaar, pionier: “Mensen van allerlei
achtergronden en overal vandaan komen
40-dagentijd-app!
Voor gemeenteleden met een smartphone of tablet heeft Kerk in Actie iets
nieuws: een handige en inspirerende
40-dagentijd-app. Deze app leidt u
door de 40-dagentijd met inspirerende
teksten, gebeden, foto’s, praktische tips,
etc. Een handig middel voor dagelijkse
bezinning op onszelf en het volgen van
Jezus in het dienen van de naaste. Op
www.kerkinactie.nl/40dagentijdapp vindt
u meer informatie. Vanaf februari kunt u
de app downloaden.
Diaconie en IBAN
Vanaf 1 februari 2014 heeft Europa
één betaalmarkt: de Single European
Payments Area (SEPA). Er bestaan dan
geen verschillen meer tussen binnen- en
buitenlandse betalingen in de Europese
Unie. U mag alleen nog Europese betaalvormen gebruiken. Het IBAN nummer
van de Diaconie van de Protestantse
Gemeente Brielle wordt nu NL32RABO0365480444
Verantwoording diaconale
collecten en giften
over het 4e kwartaal 2013
Collecten en giften
voor eigen werk 1.522,92
Zending 297,62
Plantage 72,20
Gasthuisbus 330,95
Missionair werk 188,03
Werelddiaconaat1.044,91
KND project 108,07
Ommeloop96,60
Stichting Christelijke
Hulpverlening 228,80
CVK 332,22
Giften220,00
Artsen zonder grenzen
413,51
Kerk in actie diaconaat
309,05
Filipijnen 611,25
Totaal5.776,13
Vastenmaaltijd Raad van Kerken
De traditionele vastenmaaltijden worden op de woensdagen in
het Parochiehuis van de RK kerk in de Nobelstraat 22 gehouden.
Dit zijn sobere bezinningsmaaltijden tijdens de 40 dagentijd.
De eerste maaltijd heeft plaats op woensdag 12 maart en begint
om 17.45 uur.
De volgende maaltijden zijn op 26 maart en 9 april en beginnen
ook om 17.45 uur.
Na elke maaltijd kunt u een gift geven voor het vastenactieproject (zie pagina 3). Van harte aanbevolen en vergeet niet uw
soepkom en lepel mee te nemen.
Kerk b l a d
januari 2014 - pagina
5
van de
Actie Kerkbalans
De komende week komen we bij u langs
voor de jaarlijkse actie Kerkbalans.
De opbrengst is bestemd voor:
•de zondagse erediensten;
•het onderhoud, verwarming en schoonhouden van het kerkgebouw;
•het werk voor de jeugd, ouderen en
zieken;
•bijzondere vieringen, zoals met Pasen,
Kerst, kerkelijke begrafenissen en huwelijken;
• salaris en vergoeding voor predikanten, kosters, cantor en organisten.
Door problemen met het drukken van
Kerkrentmeesters
de formulieren bij het landelijk bureau is
de actie kerkbalans in onze gemeente
een week later van start gegaan dan de
landelijke kerkbalans. Toch hopen we
dat de opbrengst - net als in voorgaande
jaren - ruim 145.000 euro zal zijn.
Naast de actie kerkbalans komen we dit
jaar ook bij u langs voor:
•de solidariteitskas, in april; de opbrengst is deels voor onze eigen
gemeente en deels voor gemeenten in
Nederland die een financiële overbrugging nodig hebben;
•het kerkblad; bij het juninummer ontvangt u een acceptgirokaart voor het
Hobby- en talentendag op 10 mei
De kerstdagen en oud en nieuw zijn
voorbij. Het gewone ritme herpakt zich.
De aandacht kan zich verleggen naar
andere zaken. U heeft weer tijd en
energie om bezig te zijn met uw hobby.
Dat is mooi. De hobby- en talentendag
komt dichterbij. Nog ruim drie maanden
en dan is het 10 mei. U heeft vast een
talent dat u wilt delen met belangstellenden en er over vertellen.
U spreekt met uw schildertalent een
eigen taal. U verbeeldt een van de
deugden. Ter herinnering, dat zijn standvastigheid, wijsheid, rechtvaardigheid,
zelfbeheersing, geloof, hoop en liefde.
U boetseert een persoon of voorwerp
dat standvastigheid uitdrukt. U bent
meer van de hedendaagse creativiteit
en maakt een powerpoint presentatie
waarin u uw kijk, beleving laat zien. De
deugden zijn geen verplichting maar een
handvat. De commissie wil geen belemmeringen opwerpen om uw hobby, uw
handwerk of talent naar voren te brengen. U bespeelt een muziekinstrument
alleen of samen met anderen, of u zingt.
Laat het horen. Wij zien graag dat u uw
schroom op afstand zet en uzelf aan het
werk zet voor deze dag.
De eerste aanmeldingen zijn binnen.
We zijn daar blij mee, maar rekenen
op vele volgers. Noteer in uw agenda
zaterdag 10 mei tussen 10.00 en 16.00
uur hobby- en talentendag in de SintCatharijnekerk. U kunt zich opgeven per
mail: hobbytalentendag@catharijnekerk.
nl, intekenlijst in de kerk of telefonisch
bij Els Geldof, telefoon (0181) 417871.
voldoen van het abonnementsgeld;
•en in november voor de najaarsactie;
het afgelopen jaar bracht deze actie
ruim 5600 euro op, waarvoor we alle
gevers en geefsters hartelijk dank
zeggen!
En dan ook nog….
wordt op dit moment de keuken in de
kerk grondig gerenoveerd onder de
professionele leiding van Wim Deur en
Ad van Wingerden en werden we verblijd
met een anonieme gift van maar liefst
vierhonderd euro.
Heel hartelijk dank!
Een mooi cadeau
voor kerk en
de Plantage
De ouderenmaaltijd werd zo gewaardeerd
door alle deelnemers dat de bijdragen
totaal 812 euro waren. Een mooi bedrag
om door te geven. De ene helft was bestemd voor de kerk (tenslotte brandt de
kachel niet voor niets) en de andere helft
heeft de diaconie dit jaar toegedacht aan
de Stichting Vrienden van de Plantage.
Een organisatie die de bewoners regelmatig blij maakt. Namens de diaconie
overhandigde de voorzitter het bedrag,
symbolisch, aan Lianne Wolters, die dit
op haar beurt weer zal doorgeven aan de
Vrienden.
Riet van der Stoep
Geestelijke verzorging in de Plantage
Sinds enkele maanden is Lianne WoltersCluistra in de Plantage werkzaam als
opvolger van ds. Teuni Wijma-Spruit.
Lianne heeft haar opleiding theologie in
de zomer van 2013 afgerond en is door
Careyn aangesteld als geestelijk verzorger voor verpleeghuis de Plantage en het
verzorgingshuis in Rozenburg. Ze is daarnaast nog begonnen aan een opleiding
voor een onderwijsbevoegdheid.
In de moderamenvergadering van november hebben we met haar gesproken.
Lianne heeft de kerkenraad van de Protestantse Gemeente te Brielle gevraagd
haar te willen bevestigen als predikant.
De kerkenraad heeft hiermee ingestemd.
De bevestiging heeft geen financiële
consequenties voor onze gemeente, want
ze is in dienst van Careyn. De benodigde
formaliteiten zijn bijna rond. Op moment
van dit schrijven wachten we nog op
instemming van de classis.
Bevestiging en intrede 2 maart
Op 16 februari gaat Lianne Wolters in de
dienst voor zodat we kennis met elkaar
kunnen maken. Onder voorbehoud van
instemming van de classis bevestigt ds.
Anke Dekker op 2 maart Lianne als predikant van onze gemeente. Ze zijn al meermalen in gesprek geweest ter voorbereiding van een en ander. We heten Lianne
hartelijk welkom en hopen dat 2 maart
voor haar een onvergetelijke dag wordt.
Kerk b l a d
januari 2014 - pagina
7
Diamant voor Joke en Piet van Driel
Geboren en getogen gaat niet helemaal op
voor de Briellenaren Joke en Piet van Driel.
Daar zitten hele verhalen aan vast. En die
vertellen zij enthousiast naar aanleiding van
hun zestigjarige huwelijksverjaardag op 22
december 2013.
Piet werd 82 jaar geleden als jongste
van vijf kinderen in het huis van zijn opa en
oma in Alphen aan de Rijn geboren. Zijn
moeder vond het niet zo prettig om aan
boord van hun schip te bevallen. Vader
Van Driel was namelijk binnenschipper. Hij
vervoerde zand en grind vanuit de Nederlandse rivieren en Duitsland. Brielle was de
thuishaven. Als het schip in de haven lag,
woonde Piet daar. Was het schip onderweg dan woonde hij bij opa en oma Van
Driel. Piet ging, als hij uit school kwam, altijd even langs de haven om te kijken of het
schip er was en als dat niet zo was ging hij
door naar opa en oma. Dat was voor het
schippersgezin de gewoonste zaak van de
wereld.
Joke werd ook 82 jaar geleden geboren
in Oostvoorne bij haar Brielse moeder en
vader Van der Voorde. Ze werd gedoopt
in de Sint-Catharijnekerk waar haar opa
45 jaar koster is geweest. Ze was kind
aan huis in de Catharijnekerk; ging vaak
mee om te helpen. In die tijd was er geen
verwarming in de kerk en moesten op zondag alle stoofjes met brandende kooltjes
worden gevuld. Dat was een enorm karwei.
Jokes vader was elektricien en had in
Oostvoorne een elektriciteitszaak. Joke
vertelt niet zonder trots dat haar vader
samen met de vader van de eigenaar
van Garage Van Eendenburg de koperen
kronen in de Catharijnekerk van elektriciteit
heeft voorzien.
Zowel Joke als Piet moeten in deze tijd
wel wennen aan alle veranderingen in de
kerk: de nieuwe liederen zingen niet meer
zo makkelijk mee en voor Piet is het oude
vertrouwde gereformeerd-zijn weg. Dat
is best wennen en het heeft er natuurlijk
mee te maken dat hij in alle jaren dat hij
voer, het samen-op-weg-proces niet heeft
meegemaakt.
Al pratende komen we op wat Piet
meemaakte in de oorlog. Zijn vader kon
in het begin van de oorlog nog doorvaren
met zijn schip maar moest tegen het einde
van de oorlog onderduiken. De Duitsers
vorderden het schip om zand en grind te
vervoeren voor het beton van de bunkers
8
in Oostvoorne van de Atlantic Wall.
Piet kon in de oorlog op enig moment niet
meer naar school. Pas tegen het einde van
de oorlog werd weer les gegeven. Heel
primitief van gestencilde blaadjes want
lesboeken waren er niet. Op een gegeven
moment deelde de directeur van de school
aan de hoogste klas mee dat ze nu op de
MULO zaten.
Na de oorlog pakten vader en moeder Van
Driel het schippersleven weer op. Inmiddels met twee schepen want Piets oudste
broer was inmiddels ook schipper.
Ook Joke heeft bijzondere herinneringen
aan de oorlog. De meeste indruk maakte
het arresteren en fusilleren van de heer Van
der Meer. Indertijd evangelist in Oostvoorne en voorganger in de kerk waar Joke
met haar ouders kerkte. Ze maakte van
nabij mee hoe de Duitsers het huis van de
heer en mevrouw Van der Meer in brand
staken en hen meenamen. Later hoorde ze
dat meneer Van der Meer in de duinen was
doodgeschoten. Dat is haar altijd bijgebleven en heeft veel indruk op haar gemaakt.
Na de oorlog kwamen ze elkaar tegen
omdat de jongere broer van vader Van
Driel trouwde met de oudere zus van moeder Van der Voorde. Ze werden verliefd
en na twee jaar verkering trouwden Joke
en Piet. Ze gingen aan het Wellerondom
in Brielle wonen waar al gauw hun oudste
zoon werd geboren. Het is in de strenge
winter van 1956 dat Piets vader tussen
kerst en oud-en-nieuw voor Piet en zijn
oudste broer met twee hypotheekaktes
komt waaronder de broers hun handtekening ‘mogen’ zetten. Zo ging dat in die
tijd. Vanwege de vorst kan er tot 1 april niet
gevaren worden …
Uiteindelijk heeft Piet tot z’n vijfenzestigste overal gevaren. In de jaren zeventig
tijdens de economische crisis verkocht
hij zijn schip en ging zand vervoeren voor
de aanleg van de Eerste Maasvlakte. Niet
meer eigen baas, maar ook het begin van
een makkelijker en beter leven. Weer jaren
later vervoert hij zelfs zand naar de zogenaamde Palmeneilanden voor de kust van
Dubai, in de Verenigde Arabische Emiraten.
Joke werkte ondertussen in de zomermaanden op het postagentschap van
het Kruiningergors. Hun gezin bestond
inmiddels uit zes kinderen; vier oudere
kinderen en twee nakomertjes. Tijdens de
economische dip van de jaren tachtig vaart
Piet samen met Joke twee jaar met een
cruiseschip. Als vader en moeder aan het
varen waren woonden de twee jongste kinderen, geheel volgens de schipperstraditie,
bij hun oudste zus.
Op het cruiseschip ontstaat bij Joke de
liefde voor de horeca. Weer aan wal haalt
ze alle horecapapieren en werkt nog jaren
met veel plezier bij verschillende gerenommeerde hotels en cateringbedrijven. Nog
steeds weet ze van geen ophouden. Zo
geeft ze al achttien jaar computerles aan
ouderen, nu via Welzijn Ouderen waar ze
ook Maatje is. Dat wil zeggen dat ze op
gezette tijden een oudere bezoekt voor
een praatje bij een kopje thee of koffie.
Natuurlijk zit ze ook op Facebook, want
ja, wat wil je, met zes kinderen, dertien
kleinkinderen en twee achterkleinkinderen - én een derde op komst - kun je niet
achterblijven. Dat houdt je ook op de
hoogte van wat bestuurders als Peter de
Jong (burgemeester van Oostvoorne) en
Klaas Schipper (wethouder van Brielle) te
melden hebben, zo stelt ze. Piet hoort het
glimlachend aan want dat is niet aan hem
besteed. Via Joke is hij toch wel verzekerd
van het laatste nieuws.
Ze hebben hun diamanten huwelijksfeest
niet in de drukke decembermaand gevierd
maar in het nieuwe jaar. Als hun jeugdige
uitstraling niet bedriegt, zullen er nog veel
goede jaren samen volgen. Ook vanaf
deze plaats van harte gefeliciteerd!
Nog een diamanten paar
Ko en Arie Bergwerff waren op zondag
29 december ook zestig jaar getrouwd. In
het volgende kerkblad leest u hoe het hen
is vergaan in al die jaren.
Jeannette Klein
Huispaaskaars
weer te koop
Ook dit jaar bieden we u de mogelijkheid een huispaaskaars te bestellen.
Van 16 februari tot en met 9 maart
ligt de bestellijst in de kerk. Het licht
verwijst naar de kracht en de liefde van
Christus, de opgestane Heer. Als U wilt
kiezen voor hetzelfde logo als dat van
de kaars in de kerk dan kunt u op de
lijst zien welke dat is. Zoals de laatste
jaren de gewoonte is, zal Hennie Deur
uw bestelling verzorgen en bezorgen.
Zij kan ook eventuele vragen beantwoorden, telefoon 414931.
Kerstactie verpleeghuis
de Plantage
Al jaren schenken de drie plaatselijke
kerken met kerstcadeaus voor de bewoners aan de Plantage. Op alle afdelingen
worden verlanglijstjes gemaakt en aan
de hand daarvan schaffen twaalf vrijwilligers de presentjes aan. Op 18 december
werden deze feestelijk uitgedeeld in de
hal van de Plantage. Van de afdelingen waren de bewoners met personeel
aanwezig om de cadeaus in ontvangst te
nemen. Een greep eruit: vogelhuisjes van
heel groot tot plakbare tegen het raam,
zodat je van dichtbij de vogels kunt zien,
vogelzaad, mezenbollen en nog meer van
dat lekkers; koekenpannen, braadpannen, bekers, een grilplaat, een entreebon
voor Blijdorp. Het was een gezellige bijeenkomst. Lianne Wolters, de geestelijk
verzorger, vond het een goed geslaagde
middag en hoopt volgend jaar weer op
ons te kunnen rekenen.
Klara Reuter
Musical Maria stelt zich voor
Bella voelt zich verloren, omdat ze haar afkomst niet kent. Op een avond heeft Janos
haar gevonden, nadat iemand haar bij hem
op de stoep had gelegd toen ze nog een
baby was. Ze schrijft bijzondere gedichten
en Dani verwerkt één ervan tot een lied
dat door de theatergroep wordt gezongen.
Zal Bella ooit ontdekken waar haar wortels
liggen?
In de laatste bijdrage in het kerkblad voordat de musical ‘Maria. De kracht van de
liefde’ op 8 maart in het BREStheater wordt
uitgevoerd nog drie nieuwe personages:
Dani is de regisseur en de spil van de
rondreizende theatergroep. Zij luistert goed
naar de levensverhalen van de dorpsbewoners en zorgt ervoor dat iedereen met zijn
verhaal of probleem aan bod komt. Samen
met de andere acteurs en actrices brengt
zij de verhalen tot leven, parallel aan het
levensverhaal van Maria.
Janos is de dorpsoudste, de wijze man van
het kleine dorp. Hoewel hij niet getrouwd
is en geen eigen kinderen heeft, zorgt hij al
vanaf haar geboorte voor het meisje Bella,
voor wie hij haar opa is.
Kerk b l a d
Sinds eind oktober heeft de musical een
eigen website! Wilt u meer ontdekken
over cast en crew, foto’s bekijken van de
repetities, weten wanneer de kaartverkoop
begint?
Kijk dan op www.musicalmariahb.nl. Vanaf
18 januari zijn kaartjes voor de voorstellingen te koop via de website onder de knop
tickets.
De uitvoeringen van de musical zijn op de
volgende data:
Zaterdag 8 maart -14.00 uur
BREStheater - Brielle
Zaterdag 8 maart - 19.30 uur
BREStheater - Brielle
Vrijdag 21 maart - 19.30 uur
Petrakerk - Hellevoetsluis
Zaterdag 22 maart- 19.30 uur
Petrakerk - Hellevoetsluis
januari 2014 - pagina
9
bij de
Leesrooster
2 febr. Matteüs 5, 1-12
9 febr. Matteüs 5, 13-16
16 febr. Matteüs 5, 17-26
23 febr. Matteüs 5, 33-48
2 mrt. Matteüs 6, 24-34
9 mrt. Matteüs 21, 1-9
Diensten
Doopgesprek
Voor actuele informatie kijk op:
www.catharijnekerk.nl/kerkdiensten/
diensten-tijden.html: klik op liturgie.
Lied van de maand
febr. t/m 2 maart Liefde is blij zijn
vanaf 9 maart projectlied
Kerkdiensten Plantage
zaterdagavond 18.30 uur
8 febr. R.K. voorganger
22 febr. pastor Bea Poortvliet
8 mrt I. Bijlsma
Rooster Plantage
2 febr. mevr. Hofstede
dhr. De Ridder
9 febr. dhr. De Bruin
dhr. Dekker
16 febr. dhr. Voerman
dhr. Bouter
23 febr. fam. Verdoorn
2 mrt. John Bos
dhr. Klerk
9 mrt. mevr. Van Woerden
mevr. Luijendijk
Rooster kinderoppas
onder voorbehoud van ruilingen
2 febr. Sandra Verdoorn
9 febr. Annette Schot
Elise v.d. Oost
16 febr. Kine Schuurman
Willemijn Fortuin
23 febr. Jacqueline v.d. Oost
Noor de Haan
2 mrt. Aafke Hordijk
Arina Bergman
9 mrt. Mariska van Veen
Emma van Duijvenbode
10
Op 9 maart is er weer gelegenheid om te
dopen. Het doopgesprek vindt plaats in
overleg met de doopouders. Overweegt u
uw kind te laten dopen, weet u dan welkom. De voorbereidingen zijn belangrijk, je
probeert aan te sluiten bij het geloof van
de ouders en de betekenis van de doop.
Het hoe en waarom van de doop komen
ter sprake. Samen maken we er een feest
van. Aanmelden bij ds. Anke Dekker,
telefoon 418764.
Pasen
In januari lijkt Pasen nog ver weg. Nauwelijks bijgekomen van de kerstdrukte wordt
er toch al over nagedacht. De kindernevendienst heeft een mooi project voor de
veertigdagentijd, de tijd die vooraf gaat
aan Pasen. Dit jaar kreeg het de titel ‘zoek
de stilte’ mee. De verhalen over Jezus
worden uit het evangelie van Mattëus
gelezen. Er was vaak herrie en rumoer om
Jezus heen, maar hij zoekt ook de stilte
op. Ook wij gaan op zoek naar stilte, in de
verhalen en in ons eigen leven. Gedeeltes
uit hoofdstuk 21, 22 en 26 worden de
rode draad. Stilte kent vele vormen: van
bidden tot geconcentreerd werken tot de
ongemakkelijke of ijzige stilte die tussen
mensen kan ontstaan bij schaamte of
ruzie. Met de cantorij hebben we de diensten van Pasen voorbereid zodat zij weten
welke liederen we zullen zingen en ze die
kunnen instuderen. Zo hopen we samen
weer mooie diensten tot stand te brengen.
Dienst voor mensen met
verstandelijke beperking
Op zondag 2 februari wordt er weer
een dienst gehouden voor mensen met
een verstandelijke beperking. De dienst
begint om 15.30 uur in de Kern aan de
Eikenlaan te Spijkenisse. Voorganger is
Ds. Jan Schep uit Zuidland.
Dit seizoen is het thema ‘verrassing’ in
deze dienst zal het verhaal van ‘Rachab’
centraal staan. Muzikale medewerking
wordt verleend door Vaya con Dios uit
Zuidland en door organist Peter de Rijke
uit Spijkenisse.
Zangdienst met APC Choir
De zangdienst op 2 maart belooft een
heel bijzondere dienst te worden. Het
APC Choir uit den Haag zingt namelijk op
deze avond in onze kerk. APC staat voor
American Protestant Church Choir. De
leden van dit koor hechten veel waarde
aan het zingen in andere kerken, om
daar – zingend – mee te werken aan de
verspreiding van het evangelie. De leden
van het koor zijn van nationale en internationale afkomst. De meeste leden van het
koor zijn amateurs. Daarnaast zingt er ook
een groep studenten mee van verschillende conservatoria. Hun repertoire is
Engelstalig, van Bach tot negrospirituals,
vermengd met Engelse koormuziek. De
Director of Music, de dirigent dus, is John
Bakker. Het koor heeft een aantal vaste
organisten voor de begeleiding. Op dit
moment is nog niet bekend welke organist
mee zal werken.
De zangdienstcommissie ziet met grote
belangstelling uit naar deze bijzondere
avond. Het koor is ook voor de commissie
een verrassing. Kom luisteren en natuurlijk
ook van harte meezingen. Er zijn weer
veel mooie liederen uitgezocht voor deze
zangdienst. Deze bijzondere zangdienst
begint ook weer om 19.00 uur.
English weekend met evensong
De cantorij van de Sint-Catharijnekerk
organiseert op zaterdag 15 en zondag
16 februari 2014 wederom een English
weekend. Het is dit jaar ons eerste lustrum en wij zijn dan ook heel blij dat dit
een vervolg kon krijgen. Het geheel staat
onder de zeer enthousiaste leiding van
Peter Leech. We zijn bijzonder verheugd
dat hij naar Brielle wil komen.
Tijdens het weekend zal er flink geoefend
worden en aan het eind van zondagmiddag 16 februari a.s. zal het geheel dan
worden afgesloten met een evensong.
Op het programma staat het Magnificat
en Nunc Dimittis van Edmund Hooper.
De evensong in de Sint-Catharijnekerk
begint om 17.00 uur. De toegang is uiteraard vrij, maar aan de uitgang wordt wel
gecollecteerd. Van harte bij u aanbevolen
uiteraard. Een evensong is een bijna geheel gezongen vesperdienst volgens de
eeuwenoude traditie van de anglicaanse
kerk. Het is een ingetogen, meditatieve
viering met Engelse koormuziek en orgelspel.
U bent van harte welkom!
Kerkdiensten
Sint-Catharijnekerk
zondag 2 februari
10.00 uur
ds. S.M. Dekker
4e zondag na Epifanie
liturgische kleur: groen
m.m.v. de cantorij
Werelddiaconaat
Onderhoud
zondag 9 februari
5e zondag na Epifanie
10.00 uur
liturgische kleur: groen
ds. C. Flim
Eredienst
Missionair werk
Onderhoud
zondag 16 februariSeptuagesima
10.00 uur
liturgische kleur: groen
proponent* Lianne Wolters
Eredienst
Diaconie
Onderhoud
zondag 23 februariSexagesima
10.00 uur
liturgische kleur: groen
ds. L. de Leeuw
Eredienst
Diaconie
Onderhoud
zondag 2 maartQuinquagesima
10.00 uur
liturgische kleur: groen/wit
ds. S.M. Dekker
onder voorbehoud:
Bevestiging en intrede van
proponent* Lianne Wolters-Cluistra
Eredienst
Diaconie
Onderhoud
19.00 uur
Onkosten zangdienst
zangdienst
zondag 9 maartInvocabit
10.00 uur
doopdienst
ds. S.M. Dekker
liturgische kleur: wit
m.m.v. de cantorij
Eredienst
Voorjaarszending
Onderhoud
zondag 16 maartReminiscere
10.00 uur
liturgische kleur: paars
ds. T. Wijma-Spruit
Eredienst
Werelddiaconaat
Onderhoud
15.00 uur
kinderkerk
zondag 23 maartOculi
10.00 uur
liturgische kleur: paars
ds. C. Flim
Eredienst
Binnenlands diaconaat
Onderhoud
*proponent is de titel voor iemand die niet eerder is bevestigd als dominee
Kerk b l a d
januari 2014 - pagina
11
nieuws van de
Jeugd
Jeugd praat over opvoeding
Met een man of acht, zelfgebakken
koekjes van Simon, een stapel stellingen,
de beamer, vragen, de tafeltennistafel en
andere spelletjes was het al snel gezellig
in het zalencentrum. De jongens (dit keer
maar één meisje ;-( ) kennen elkaar van de
Jeugdkerk en vermaken zich prima met elkaar. Simon en Johan worden als ouderen
gedoogd en mogen ook wat inbrengen. Iedereen blij. Na wat tafeltennisrondjes in de
voormalige ontmoetingsruimte en een bak
thee (en natuurlijk alle koekjes) hebben we
een gevaarlijk onderwerp aangesneden:
opvoeden!
Opvoeden in het algemeen en opvoeden
met het geloof in het bijzonder leidde tot
een aantal interessante inzichten. Voor de
volwassenen in ieder geval.
Stellingen als:
“Ik zou het later anders doen”
“Ik bepaal zelf of ik geloof” en
“God is de baas”
“Mijn ouders zijn streng”
“Ik kan mezelf wel opvoeden”
en nog veel meer leverde op dat er wel
een vorm van waardering en erkenning is
voor die lastige opgave van de ouders van
tegenwoordig. Dat daar het geloof wel wat
bijbungelt was ook niet verrassend. Dat ze
iets meekrijgen is tegelijk wel weer handig
maar de toekomst moet uitwijzen wat ze
daarmee gaan doen. Dat is de ervaring
van de volwassenen ook.
Dat ze hun eigen kinderen later natuurlijk
anders opvoeden was ook een open deur,
maar tegelijk niet heel anders en de auteur
vermoedt zomaar dat ze dan toch ook de
kinderbijbel nog wel eens op tafel leggen.
Na de discussie hebben we gekeken naar
Metropolis, waar je ziet hoe in Estland,
Afrika, China en Egypte kinderen ook wel
worden opgevoed. Dan lijken we hier in
het westen als ouders best gematigd en
misschien wel wat te meegaand, zo nu en
dan. Of soms wat streng?
Extremen leren je hoe je er zelf voorstaat
en iedereen ging waarschijnlijk (en zeker
na wat frisdrank en chips) best tevreden over zijn eigen pa en ma weer naar
huis. Hoewel het tijdrekken dan weer als
compliment voor de goede sfeer wordt
geïncasseerd en model staat voor het
natuurlijke onttrekkingproces van het
ouderlijk gezag.
Jongens (en dame), tot de volgende keer
en dan met meer meiden! Houd de site, de
mail en het kerkblad goed in de gaten. 15
maart is in ieder geval de dropping.
door andere gezinnen die daarmee het
kookwerk voor hun rekening namen.
De gastgezinnen tolereerden ons en accepteerden de vuile vaat.
De formule werkte ook dit jaar weer
prima, wat ons betreft.
Aansluitend eindigden we bij het zalencentrum waar een aantal nog samen naar
de Kerstnachtdienst ging en een aantal
naar huis om de volgende ochtend, op
eerste kerstdag in de kerk te kunnen zijn.
Herberg
Johan en Simon
Walking dinner
Vanuit de jeugdkerk was er, net als vorig
jaar, een walking dinner georganiseerd.
Dat was toen best leuk en dus ook de
reden waarschijnlijk waarom iedereen er
zo’n beetje was. We werden op de fiets
bij het zalencentrum verwacht waar we
in drie groepen werden verdeeld. De 18
kinderen splitsten op en fietsten daarvandaan naar drie verschillende adressen.
Je vraagt je dan natuurlijk wel al af
waarom het een walking dinner heet en
geen cycling dinner.
Onze groep startte bij Marjon (Hogeweg)
in Rugge voor een voorgerecht van kippen- of tomatensoep.
Dat was al lekker, waardoor de avond al
gelijk goed en gezellig startte.
Daarna reden we door naar Alina (van
Meggelen) in Nieuwland waar we een
grote schaal lasagne en rauwkost voor
onze neus kregen.
Ook die ging er prima in. Voor dat we het
wisten was ook hier de tijd al snel weer
om en werden we verwacht naar het
toetjesadres te gaan.
Dat was bij Riet (Koopmans) in de Ommeloop. Daar was het chocolade ijs en
vertrok de andere groep naar het laatste
adres. We hadden daar nog even tijd voor
wat spelletjes ook.
De gastgezinnen werden bevoorraad
12
Volgend jaar weer?
Marijn (en Johan) Deur
Het was heerlijk warm in de herberg die
mooi was versierd door een allervriendelijkste herbergier. De lampjes lonkten 23
kinderen naar binnen. Iedereen had van
thuis wat lekkers meegenomen. Na een
mooi gebed waar we stil stonden bij Kerst,
werd volop genoten van al het lekkers.
Na het eten konden de kinderen stoom
afblazen in de grote zaal met een spelletje.
De herberg werd omgetoverd tot een filmhuis. Hier keken we naar ‘Op zoek naar de
Kerstster’. Gelukkig overwon het goede en
werd de ster op tijd voor Kerst gevonden.
Kerk b l a d
januari 2014 - pagina
13
Beroep en ethiek - Bas van der Linden
In de serie beroep en ethiek komen mensen uit onze lokale samenleving aan het
woord over hun beroepskeuze, dilemma’s en risico’s die zij lopen in hun vakgebied.
Bas van der Linden is dienrenarts, werkt bij het Ministerie van Economische Zaken en
is in zijn ‘vrije tijd’ gemeenteraadslid voor het CDA.
Ik ben geboren en getogen in Zuidland.
Mijn vader werkte bij de melkfabriek. Ik ging
regelmatig met hem mee. Een aantal familieleden was boer. Dieren intrigeerden me;
ik wilde er meer van weten en ben daarom
diergeneeskunde gaan studeren.
In 1982 werd ik in Brielle dierenarts. Het
praktijkwerk heb ik altijd met veel plezier
gedaan. Maar zoals bij iedere baan bestaat
ook dat werk op den duur uit veel routinehandelingen. Op het moment dat ik mij
afvroeg welke weg ik zou inslaan, kreeg ik
een bedrijfsongeval. Hierdoor kon ik mijn
arm lange tijd niet volledig gebruiken. Mijn
oude compagnon, Ton Menkveld, werkte
destijds bij een voorloper van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA)
en maakte mij attent op de mogelijkheid om
daar te werken.
Het werkterrein was de Rotterdamse haven.
De Europese Commissie had net een nogal
slecht rapport uitgebracht over het ontbreken van een goed kwaliteitssysteem bij
de invoercontroles van dierlijke producten
vanuit de hele wereld. Het was een mooie
uitdaging om daarmee aan de slag te gaan
en er een goed controlesysteem neer te
zetten.
Door kritiek vanuit de maatschappij en
de Tweede Kamer op de controles in de
slachthuizen, startte in 2010 een kwaliteitsproject in alle slachthuizen waarvan ik landelijk projectleider werd. Doel van het project:
elke dierenarts moet het slachtproces in elk
slachthuis op dezelfde manier controleren
en zo nodig corrigeren. Wie het laatste jaar
de media gevolgd heeft, weet dat we er nog
niet zijn. In 2011 en 2012 heeft de NVWA
een grote reorganisatie doorgemaakt en
dat heeft veel impact op de medewerkers
gehad, waardoor we niet zo snel verbeterd
zijn als we gehoopt hadden.
Bij zo’n grote organisatie (2200 medewerkers, waarvan in onze divisie ruim 250
dierenartsen) bestaat het risico dat mensen
na een dergelijke reorganisatie gedemotiveerd raken. Het is belangrijk dat je mensen
zo weet te motiveren dat ze hun werk goed
doen. Dierenartsen op de slachthuizen hebben een enorm hoge werkdruk en kunnen er
behoorlijk last van hebben als hun werk door
een incident hard onderuit gehaald wordt in
de media. Het is wel werk dat er toe doet.
Tenslotte wil iedereen dat het voedsel veilig
is en dat er op een goede manier met de
dieren omgegaan wordt. Ook als ze daarna
geslacht worden.
De meeste voldoening in mijn werk heb
ik als ik het zo kan organiseren dat iedereen
zijn werk volgens de regels en met plezier
doet. Je moet ook geduld hebben omdat
nu eenmaal niet alles zo snel gaat als je zou
willen.
In dit werk is er zeker ook raakvlak met
het geloof. Er speelt bijvoorbeeld nog
steeds de discussie over het ritueel slachten. Vanuit onze organisatie voeren we het
gesprek met de betrokken geloofsgemeenschappen op basis van dierenwelzijnsargumenten. Een discussie over het geloof heeft
geen zin en wekt alleen maar weerstand
op. We zoeken naar een oplossing die voor
iedereen acceptabel is.
Als je een dierenartspraktijk hebt, moet
je geen politieke kleur uitdragen. Hoewel
het werken voor de overheid dichtbij de
(landelijke) politiek ligt, staat dat een raadslidmaatschap niet in de weg. Als je kritisch
bent en commentaar op besluiten levert,
maar ook constructief probeert te zijn, weten
ze je gauw te vinden. Zo ben ik, nadat ik geruime tijd lid was van de CDA-steunfractie,
gemeenteraadslid geworden. Hoewel ik het
niet altijd volledig eens was met de landelijke
CDA-standpunten, is het wel de partij waar
ik mij het meest bij thuis voel. Belangrijke
punten zijn voor mij de zorg voor de mensen
die het echt nodig hebben, vrijheid van onderwijs, duurzaamheid, maar ook de eigen
verantwoordelijkheid van ieder mens.
Het risico voor een gemeenteraadslid is
dat je besluiten niet baseert op feiten. Je
moet ervoor waken dat je onder invloed van
een paar tegenstanders een besluit neemt
dat niet in het belang is van het grotere
geheel. Zo werd er ondanks bezwaren van
omwonenden in Vierpolders gekozen voor
nieuwbouw in het centrum. Het grotere geheel is in dit geval dat Vierpolders ook jonge
inwoners nodig heeft omdat het anders te
zeer vergrijst en het in stand houden van de
algemene voorzieningen daardoor onder
druk komt te staan. Je moet voor ogen
houden dat je gemeenteraadslid bent voor
iedereen.
Als raadslid ben ik voorstander van geza-
Kerk b l a d
menlijke standpunten. Zo is er net één regeling voor het hele eiland voor de jeugdzorg
afgesproken. Dat kan alleen als er een
goede samenwerking is tussen de bestuurders. Ga nu geen fusie tussen de verschillende gemeentes organiseren. Dat geeft te
veel commotie wat zonde is van de energie.
De oorzaak van de economische crisis
is op alle gebied gebakken lucht. Zowel in
de huizenmarkt als in de aandelenmarkt en
het bankwezen. Er zijn niet veel mensen die
geen boter op hun hoofd hebben. In dit verband kun je ook beter spreken van hebzucht
is de bron van alle macht! Het christelijk
geloof speelt op de achtergrond altijd
mee. Die houding heb je met je opvoeding
meegekregen in de grenzen die je werden
gesteld. Dat je mensen niet alleen laat met
hun problemen en dat je elkaar steunt.
Een goed voorbeeld vind ik dat we als CDA
hebben voorgesteld een aantal huizen die
wooncorporatie Vestia te koop aanbiedt,
vast te houden voor gezinnen met problemen door bijvoorbeeld een echtscheiding.
Het is voor een gezin belangrijk dat de
kinderen kunnen terugvallen op een thuis
omdat ze anders ook nog eens Brielle
moeten verlaten en school, club en vrienden
achter moeten laten.
Als ik de zin ‘Ik voel mij gelukkig wanneer...’ moet afmaken denk ik er het eerste
aan dat het goed gaat met mijn gezin en de
omgeving waarin wij leven. Dat het goed
gaat met mijzelf heeft daar vanzelfsprekend
mee te maken. Als je iets bereikt hebt op je
werk of als raadslid, geeft veel voldoening.
Maar ik voel me ook gelukkig en ontspannen als ik met mijn hobby, de Welsh pony’s,
bezig ben.
januari 2014 - pagina
15
De achterkant van de kansel
Basiscatechese
In november en januari mocht ik basiscatechese geven aan een paar kinderen van
groep 7 en 8. Voor mij een heel nieuwe
ervaring: ik geef al heel lang catechese
aan tieners in diverse groepen. Hoe zou
het zijn om met kinderen van 10, 11 jaar
aan het werk te gaan rond bijbelverhalen?
Het uitgangspunt was prima: we volgen
de methode die hoort bij de Groeibijbel.
En de groeibijbel is een geweldige bijbel
om uit voor te lezen of uit te vertellen. Mijn
kinderen hebben er ook erg van genoten.
Dit seizoen zou het gaan over het bijbelboek Matteüs. We moesten even aan
elkaar wennen, de kinderen en ik. Maar
toen de regels helder waren konden we
goed aan de slag. We hadden het over
Matteüs zelf, over wie hij was, voor wie hij
schreef. We hebben rollenspellen gedaan
over geven: er zijn heel veel verschillende
manieren om (geen) aandacht te geven
aan de straatkrantverkoper. Hoe voelen de
verschillende manieren voor de straatkrantverkoper? En voor de klant van de
supermarkt? Wat zou Jezus een goede
manier van doen vinden?
Eén keer lag de tafel vol met ‘rommeltjes’:
een paperclip, een sleutelhanger, een
theezakje, plakband, punaise, puntenslijper, suiker, zout, gum, snoepje, kaartje
met een grasspriet enz. De vraag aan de
kinderen was: zoek eens iets uit waarvan
je vindt dat het iets zegt over Jezus, of
over God. Tot mijn verrassing was dat
helemaal geen probleem. Iemand koos de
sleutelhanger: daar zat een beestje aan,
en dat deed hem denken aan Noach en de
ark en God die mensen en dieren redde.
Een ander koos het kaartje met de grasspriet: dat deed haar aan de schepping
denken, aan God die alles gemaakt heeft.
Weer een ander koos het stuk gum: God
doet al onze verkeerde dingen weg… U
snapt misschien hoe gelukkig ik op zo’n
moment met mijn werk ben!
En waarom deden we dit nou? Het onderwerp was Wonderen. En ook bij wonderen
moet je verder kijken dan wat je op het
eerste gezicht ziet om de betekenis van
het wonder te kunnen begrijpen. Ik zal eerlijk blijven: voor de kinderen was dit vast
minder indrukwekkend dan voor mijzelf.
Zij genoten ook erg van het slot van elke
bijeenkomst: even spelen in de kerk, de
ideale plek om verstoppertje te doen.
ds. Tineke Flim
Etty Hillesum
Op 14 januari 1914 werd Esther Hillesum
geboren in Middelburg. Haar vader Louis
Hillesum was leraar klassieke talen. Haar
moeder Rebecca Bernstein moest Rusland ontvluchten in 1907.
Geen doorsnee gezin met drie kinderen.
Etty had twee broers: Jaap en Mischa.
Ze studeerde rechten en Russisch in Amsterdam en las veel, filosofie, psychologie
en religie. Ze was een heldere denker.
Als Joodse vrouw is Etty Hillesum vermoord in Auschwitz-Birkenau in 1943.
De Tweede Wereldoorlog lijkt vandaag
misschien lang geleden, bijna van een vorige generatie, jongeren kennen misschien
verhalen van opa en oma of hebben tenminste nog van Anne Frank gehoord.
Etty Hillesum schreef een dagboek in
1941-42. Niemand wilde het lezen. De
eerste uitgave van een deel van haar
dagboek werd uiteindelijk uitgegeven in
1981. Mijn man, Henk, had dat boekje in
zijn boekenkast staan.
Toen ik studeerde in Brussel bleek een van
mijn hoogleraren, Klaas Smelik, de motor
achter deze uitgave. Zijn vader had een
relatie met Etty en kreeg de dagboeken
op haar verzoek in handen om ze uit te
geven, mocht Etty zelf niet terugkomen uit
de oorlog. Het lukte Smelik senior niet, het
zou duren tot de ergste wonden van de
oorlog genezen waren.
Tot op de dag van vandaag is Klaas junior
er mee bezig. Inmiddels wordt het dagboek dan ook wereldwijd gelezen.
Dit jaar is het honderd jaar geleden dat
Etty geboren is. Op 17 januari was er een
ontroerende samenkomst in het in oude
glorie herstelde stadhuis van Middelburg.
De burgerzaal zat vol, in de eerste plaats
met scholieren, voor hen schreven Janny
Kerk b l a d
van der Molen en Klaas Smelik junior een
boek: ‘Ik zou graag lang willen leven’, het
verhaal van Etty Hillesum.
Er staan fragmenten uit haar brieven en
dagboek in, ze was een moderne jonge
vrouw die van meer mannen tegelijk hield
en worstelde met God. Ze had zichzelf
kunnen redden. De vader en halfzus van
Smelik junior wilden haar in veiligheid
brengen. Etty weigerde, ze zei: ’Je begrijpt
mij niet, ik wil het lot van mijn volk delen’.
Het boek is speciaal voor jongere generaties geschreven om op een toegankelijke
manier kennis te maken met haar leven en
denken.
Etty verloor haar geloof in God niet,
schreef over liefde voor mensen en voor
het leven. In die verschrikkelijke tijd, middenin de vervolging schreef ze:
‘Ik zal je een ding beloven God, een
kleinigheidje maar… Iedere dag heeft nu
aan zichzelf genoeg. Ik zal je helpen God,
dat je het niet in mij begeeft, maar ik kan
van tevoren nergens voor instaan. Maar
dit éne wordt me steeds duidelijker: dat
jij ons niet kunt helpen, maar dat wij jou
moeten helpen en door dat laatste helpen
wij onszelf. En dit is het enige wat we in
deze tijd kunnen redden en ook het enige
waar het op aankomt: een stukje van jou
in onszelf, God. En misschien kunnen we
ook eraan meewerken jou op te graven in
de geteisterde harten van anderen. Ja mijn
God, aan de omstandigheden schijn jij
niet al te veel te kunnen doen, ze horen nu
eenmaal ook bij dit leven. Ik roep je er ook
niet voor ter verantwoording, jij mag daar
later ons voor ter verantwoording roepen.
En haast met iedere hartslag wordt het
me duidelijker: dat je ons niet kunt helpen
maar dat wij jou moeten helpen en dat
we de woning in ons, waar jij huist, tot het
laatste toe moeten verdedigen.’
De vraag is dus niet waar was God in de
Shoah, maar waar was de mens? Waar
was de mens toen het Joodse volk werd
uitgemoord?
Etty Hillesum wilde haat niet met haat
beantwoorden, ze wilde liefhebben. Haar
ideeën gaan over de liefde, familierelaties,
haat, lijden en de dood. Het gaat over je
ziel, over God.
Zeventig jaar later worden haar woorden
wereldwijd gelezen, in de hoop dat juist
ook jonge mensen geïnspireerd raken
door haar woorden.
ds. Anke Dekker
januari 2014 - pagina
17
Agenda
Bedankt
1 febr. Bezinningsmiddag kerkenraad
zalencentrum 13.30 uur
2 febr. Jeugdkerk
3 febr. Crea-doe-middag
13.30 uur zalencentrum
5 febr. Leerhuis
20.00 uur zalencentrum
6 febr. Pastorale raad
19.45 uur consistoriekamer
6 febr. Alles wat ademt
20.00 – 21.30 uur kerk
10 febr. Crea-doe-middag
13.30 uur zalencentrum
10 febr. College van kerkrentmeesters
19.45 u consistoriekamer
12 febr. Diaconale raad
20.00 uur consistoriekamer
13 febr. Moderamen
14.00 uur zalencentrum
17 febr. Crea-doe-middag
13.30 uur zalencentrum
24 febr. Crea-doe-middag
13.30 uur zalencentrum
27 febr. Kerkenraad
19.45 uur consistoriekamer
2 maart Jeugdkerk
3 maart Crea-doemiddag
13.30 uur zalencentrum
4 maart Alleengaandenkring
9.45 uur consistoriekamer
5 maart Leerhuis
20.00 uur zalencentrum
6 maart Alles wat ademt
20.00 – 21.30 uur kerk
8 maart Musical Maria
14.00 en 19.30 uur Brestheater
9 maart Preeknabespreking
10 maart Crea-doe-middag
13.30 uur zalencentrum
10 maart College van kerkrentmeesters
19.45 u consistoriekamer
12 maart Vastenmaaltijd Parochiehuis
17.45 – 19.00 uur Parochiehuis
12 maart Diaconale raad
20.00 uur consistoriekamer
12 maart Kring De vijfde evangelist
20.00 uur zalencentrum
Een half jaar geleden werd ik getroffen
door een zeer ernstige alvleesklierontsteking waarbij vele complicaties optraden.
Maanden ziekenhuisopname waren hierdoor noodzakelijk. Heel veel medeleven
mocht ik van u ontvangen door kaarten,
bloemen en bezoekjes. Dat heeft mij
kracht gegeven door deze moeilijke tijd
heen te komen. Dankbaar ben ik dat het
nu weer de goede kant opgaat en na wat
opgesterkt te zijn zal ik over enkele weken nog een operatie moeten ondergaan
voor het verwijderen van mijn galblaas.
Ik wil u allen, mede namens mijn man,
heel hartelijk danken voor de bemoedigende lieve kaarten en andere vormen
van medeleven!
Kopij kerkblad
Kopij inleveren uiterlijk
3 maart (12.00 uur),
e-mail: [email protected]
Als u geen e-mail heeft, dan kunt u kopij
brengen naar mevrouw T.C. Wolters,
Voorstraat 164. Het nieuwe kerkblad
komt uit op 13 maart.
Foto’s op de website of in het kerkblad
die u zou willen hebben, neem contact op
met Joost de Koning, telefoon 416043.
Teunie en Piet van Veen
2013 was een veelbewogen jaar voor mij
en mijn ouders. In december was de rust
helaas nog niet teruggekeerd en kwam ik
wederom in het ziekenhuis terecht voor
een operatie. Graag wil ik op deze manier
de diverse mensen uit de gemeente
bedanken voor de kaartjes die ik heb
mogen ontvangen. Ook de interesse die
getoond wordt via mijn ouders, doet mij
erg goed. Het is heel fijn en mooi om te
weten dat er zoveel mensen met mij en
mijn familie meeleven.
Anneke Jut
Afgelopen zomer werd bij Willem een hersentumor geconstateerd. Er volgde een
operatie en de prognose is niet gunstig.
Inmiddels zijn we een half jaar verder,
waarin zijn toestand op en neer ging; in
december twee keer een ziekenhuisopname met een longontsteking. We zijn
dankbaar voor de tijd die we krijgen en
genieten van iedere dag.
Heel hartelijk dank voor de vele kaarten,
bloemen en uw gebeden.
Willem en Ineke van der Jagt
Agenda PCOB
De agenda van de PCOB ziet er voor de
komende tijd als volgt uit:
21 januari Jaarvergadering.
18 februari papier scheppen.
11 maart Zorg voor ouderen in Brielle,
wethouder Wilbert Borgonjen
Kerk b l a d
januari 2014 - pagina
19

Download Report