Eind augustus 2014, het is nat en koud, ik ga op bezoek bij Mercy Abenio. Wie is Mercy? Ik kom uit de Filippijnen, ben 61 jaar en heb een dochter en een kleindochter in Emmeloord. Volgende maand op 26 september woon ik exact 22 jaar in deze woning in Luttelgeest. De liefde bracht me destijds naar Nederland. Ik heb alles opgegeven en achter me gelaten, familie, vrienden, carrière. Hoe heb je de overgang van Filippijnen naar Nederland ervaren? Eerst was het moeilijk. Het was zo koud toen in september. Ik schrok van de vele grote huizen en toch zo weinig mensen op straat. Ik verbaasde me over de deuren en ramen die altijd dicht waren. Op slot zelfs. Tijdens mijn eerste rit van Amsterdam naar Luttelgeest zag ik veel grote bomen, veel groen. Maar geen bergen. Bergen miste ik enorm bij mijn aankomst, ik was toen 39. Het is nooit saai geweest, mijn dochter was 5 ½ jaar en ging meteen naar school. Zo snel mogelijk heb ik Nederlands geleerd. Marijke van Vilsteren gaf mij een grammaticaboek en dat was een goede start. Ik had ook contacten met de kerk en de buren, zoals de zussen Van der Meulen. Goed contact met mensen heeft me gered. Hoe verliep je leven verder? Ik heb staatsexamen Nederlands gedaan. Met dat diploma op zak kon ik gaan studeren. Op mijn 46ste ben ik gestart met de opleiding SD, agogisch werk, in Zwolle. In Amsterdam heb ik gewerkt als woonbegeleider bij het Leger des Heils. Een hele leuke baan maar met het Openbaar Vervoer op en neer was niet vol te houden. Ik had al snel een baan bij Rehoboth, de daklozenopvang in Emmeloord. De opvang was in het voormalige nonnenhuis, achter de St. Michaëlkerk. Tot 2010, toen is de opvang gestopt door het wegvallen van subsidie. Op het AZC in Luttelgeest doe ik nu vrijwilligerswerk bij Vluchtelingenwerk Nederland (VWN). Kan iedereen dit werk doen? Voordat je aan het werk kunt gaan bij VWN moet je eerst een aantal cursussen doen. De basiscursus vluchtelingenwerk, gesprekstechniek, toelating1 en toelating 2. En natuurlijk steeds bijscholing als er veranderingen zijn. Heb jij nog tijd voor hobby’s? Koken is mijn passie. Als kind heb ik koken geleerd van mijn oma. Mijn oma kookte hapjes en gerechten om die later op de dag te verkopen. In Manilla heb ik zelf ook als kokkin gewerkt, elke dag voor veertien mensen drie warme maaltijden verzorgen en dat zeven dagen per week. Inkopen, plannen, alles deed ik zelf, zwaar maar heel leuk werk. Hoe eet je nu zelf? Ik eet nu op zijn Hollands, twee keer een broodmaaltijd en een keer warm. Ik kook nog wel graag voor anderen, voor groepen, voor feesten. In overleg is er veel mogelijk. Binnenkort kook ik zo het diner bij een bruiloft. Puzzelen, scrabbelen, sudoku’s oplossen zijn andere hobby’s van me. Soms is het bijna een verslaving te noemen, zegt Mercy schaterlachend. Heb je nog plannen? Jazeker, ik denk erover om deze winter te gaan breien. Haken, borduren, loomen dat kan ik heel goed. Breien moet ik nu maar eens gaan leren. Nadenkend zegt Mercy me:”Privacy is iets wat ik in Nederland heb gekregen, daar ben ik heel gelukkig mee” Het is al weer laat geworden als ik Mercy dank voor de warme ontvangst, Truschka
© Copyright 2024 ExpyDoc
