FORENSISCHE RADIOLOGIE

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Zaterdag, 10 mei 2014
FORENSISCHE RADIOLOGIE
Het apparaat in Maastricht dat onder andere het stoffelijk overschot van oud-minister Els Borst scande.
Links: Ingrid Haest en Wiebe van Lohuizen. Rechts: Jeroen Kroll.
foto Bas Quaedvlieg
Eerst de scan, dan de sectie
Recent ging het
lichaam van oudminister Els Borst
door de CT-scan in
het Academisch
Ziekenhuis Maastricht, en afgelopen
week gebeurde dat
met de stoffelijke
overschotten van de
vermoorde Venrayse
Marokkanen. Over
de opmars van forensische radiologie.
door Ivo Kok
A
ls je dood bent, hoef je
niet meer naar een ziekenhuis te worden gebracht. Toch? Klinkt logisch en aannemelijk,
maar sinds een aantal jaren zit dat
in bepaalde gevallen toch echt iets
anders. Welkom op de afdeling radiologie van het Maastricht Universitair Medisch Centrum (MUMC),
waar aan een grote tafel een viertal
sleutelfiguren van de Unit Forensische Radiologie heeft plaatsgenomen. Een hele mond vol.
Welkom aan de forensische radiologiedeskundigen Ingrid Haest,
Paul Hofman en Jeroen Kroll van
het MUMC en zeker ook aan Wiebe van Lohuizen, die zijn brood verdient als forensisch coördinator bij
de politie Limburg. Op hun beurt
heten ze de verslaggever van harte
welkom, iemand uit de beroepsgroep die in artikelen over misdrijven altijd maar weer melding
maakt van het feit dat ‘op het stoffelijk overschot sectie zal worden verricht door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) in Den Haag’.
Niet fout, dat niet, maar sinds een
jaar of vijf is er stapje voor stapje
méér op gang gekomen, en wel
hier in proeftuin Maastricht, waar
zich een steeds inniger samenspel
tussen Openbaar Ministerie, politie, AZM, GGD en Universiteit
Maastricht heeft ontwikkeld op het
gebied van forensische radiologie.
Een samenspel dat ertoe heeft geleid dat in de afgelopen vijf jaar wel
degelijk behoorlijk wat lijken naar
het Maastrichtse ziekenhuis werden gereden, minstens tweehonderd. Via een speciale toerit voor
de lijkwagen en via een speciale,
afgeschermde ingang werden ze in
de avonduren of ’s nachts door de
imposante CT-scanner (aanschaf:
vier miljoen euro, jaarlijkse onderhoudskosten: ongeveer een ton) op
de afdeling radiologie gehaald. Zoals dat nog niet zo lang geleden
ook gebeurde met het levenloze
lichaam van oud-minister Els
Borst, terwijl in de afgelopen week
nog een scan werd gemaakt van de
stoffelijke overschotten van de
twee vermoorde Venrayse Marokkanen, die dinsdag na acht jaar in
Arcen werden gevonden.
Het moge duidelijk zijn: in alle gevallen wordt op z’n minst vermoed
dat er sprake is van een misdrijf.
Althans, ’s avonds en ’s nachts,
want overdag wordt de scanner gebruikt voor ‘gewone’ patiënten; al-
Voorbeeld van een driedimensionale CT-scan.
leen dan immers is het apparaat
rendabel.
Terug naar de misdrijven. Het NFI
zal uiteindelijk wel sectie op de lichamen verrichten, maar daar zit
inmiddels dus een belangrijke stap
vóór: een volledige, driedimensionale bodyscan, die van groot belang
kan zijn voor het rechercheonderzoek. Drukplekken, kogelbanen,
bloeduitstortingen, kleine breukjes,
afweerverwondingen. Allemaal
foto UMCM
voorbeelden van zaken die dankzij
forensische radiologie aan het licht
komen.
Er wordt niet gesneden, zoals dat
tijdens sectie wel gebeurt, waardoor ook geen sporen worden gewist. Sterker nog: het lijk is niet
eens zichtbaar, omdat de scan
dwars door de lijkzak wordt gemaakt. De forensisch radioloog van
dienst - in Maastricht zijn dat er in
totaal zeven, die intensief zijn opge-
leid, zeker ook op juridisch vlak,
uitvoerig door justitie zijn gescreend en die uiteraard absolute
geheimhoudingsplicht hebben wordt nauwelijks over ‘de zaak’
geïnformeerd, omdat hij zich anders te zeer zou focussen op hetgeen al is vastgesteld. Later - bij het
NFI - zal de patholoog op zijn
beurt zo weinig mogelijk te weten
komen over de scanresultaten, om
het vervolgonderzoek zo onafhankelijk mogelijk te houden. Zo ontstaan er twee onafhankelijke rapportages die uiteindelijk aan de
rechtbank zullen worden voorgelegd. En die rechtbank blijkt - zo
stelt het team niet zonder trots steeds meer waarde te hechten aan
forensische radiologie in strafzaken.
Hoewel het pilotproject in Limburg als succesvol wordt beschouwd en een uitrol naar de rest
van Nederland zeker niet wordt uitgesloten, benadrukt Ingrid Haest
dat de regie hier in Maastricht
moet blijven liggen. „Hier rust immers de zorgvuldig opgebouwde expertise, hier is de kennis. Die moet
je zo veel mogelijk in één hand
houden, omdat het om doodserieuze zaken gaat. Om de waarheid en
om eventuele veroordelingen.”

Download Report