NR.17
19 mei
2014
onafhankelijk
magazine
Studentenraadsverkiezingen
Wat beweegt
de kandidaten?
Kitso Epema
'Neushoorns
beschermen
met drones'
Autisme
Succes met een
beperking
english pages
see page 28
gezocht:
Pedel m/v
2
Delta
TU Delft
12
Delta
nr. 17
19 mei
2014
“De TU zoekt een nieuwe pedel. Ik maakte een bord waarmee mensen op de foto kunnen alsof ze een pedellenpak aan hebben. De foto
van de pedel is er in photoshop ingeplakt, dus eigenlijk sta je iemand
achter een wit bord te fotograferen. Bovendien waaide het zo hard dat
het handiger was het bord ter plaatse in elkaar te schroeven. Al met al
zag het er verdacht uit: de beveiliging reed drie keer stapvoets voorbij
om te kijken…”(Fotograaf Sam Rentmeester)
REAGEER!
www.delta.tudelft.nl
colofon
Delta is het informatie- en opinieblad van de TU Delft,
verzorgd door een journalistiek onafhankelijke redactie.
Redactie Frank Nuijens
(hoofdredacteur) - @franknu, Katja
Wijnands - @kwijnands, Dorine
van Gorp - @dorinevangorp,
Saskia Bonger - @sbonger,
Tomas van Dijk - @tomasvd,
Connie van Uffelen - @connievanu,
Jos Wassink - @joswashere
Medewerkers aan dit nummer
Jorinde Benner, Aldo Brinkman,
Kerry Dankers, Phillip Gangan, Dap
Hartmann, Auke Herrema, Job
Hogewoning, Damini Purkayastha,
Molly Quell, Jimmy Tigges
Foto’s Sam Rentmeester, Hans
Stakelbeek
Bladconcept en vormgeving
Maters & Hermsen, Leiden
Lay-Out Liesbeth van Dam
Redactie-adres Universiteitsbibliotheek, Prometheusplein
1, 2628 ZC Delft, 015 278 4848,
[email protected]
Advertenties H&J Uitgevers, 010
451 5510, [email protected]
Druk Deltahage, Den Haag
Oplage 8.000
Jaargang 45
ISSN 2213-8838
Meld je aan voor de wekelijkse
nieuwsbrief op de website.
Meer informatie op:
www.delta.tudelft.nl/colofon
8
cover
interview
HORA EST
Kitso epema
De TU Delft zoekt nieuwe pedellen. Wat moet je kunnen voor
deze parttime baan? Je moet
autoriteit uitstralen, het protocol
strikt volgen en vooral niet zenuwachtig zijn. “Je moet het leuk
vinden om toneelstukjes op te
voeren.”
Masterstudent Kitso Epema
(L&R) ontwikkelt samen met
zes andere studenten een
drone die parkwachters in
Afrika moet steunen in de
strijd tegen stropers. “Neushoorn is meer waard dan
goud of cocaïne.”
Delta
3
TU Delft
28
16
Delta 18 verschijnt op
maandag 2 juni
reportage
english pages
studentenraadsverkiezingen
social cohesion
Deze week mogen studenten
hun stem uitbrengen voor de
studentenraad. Wie zijn die
mensen op de kieslijsten van
Oras en Lijst Bèta? Wat studeren
ze en waarom willen ze de
medezeggenschap in?
The Social Cohesion Design
course culminates in a
competition to provide creative
lighting solutions to a local
Delft neighbourhood. This years
winners were a Dutch/Irish team.
VERDER
Column
Kort nieuws
Sport
campusnieuws
partyspotters
Job de kok
achtergrond
master
Science
Survival Guide
There’s an app
04
05
06
07
15
15
20
23
29
30
31
Delta
Na Diederik Stapel is opnieuw een prominente hoogleraar
sociale psychologie door de mand gevallen. Ditmaal is het
Jens Förster van de Universiteit van Amsterdam. Wat is er
toch mis met dat vakgebied en met de mensen die dat vak
beoefenen?
Er bestond ernstige twijfel over de betrouwbaarheid van
de psychologische experimenten in drie artikelen van
Förster. Met name het artikel ‘Sense Creative! The Impact
of Global and Local Vision, Hearing, Touching, Tasting and
Smelling on Creative and Analytic Thought’ dat Förster
in 2012 samen met Markus Denzler publiceerde in Social
Psychological and Personality Science rammelt aan alle
kanten.
Het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit (Lowi)
onderzocht de drie gewraakte artikelen en velde onlangs
een dodelijk oordeel: ‘De conclusie dat er gemanipuleerd
moet zijn met onderzoekgegevens wordt onontkoombaar
geacht [… er is] sprake van schending van wetenschappelijke integriteit.’ Op advies van het Lowi heeft het college
van bestuur van de UvA nu besloten dat dit artikel moet
worden teruggetrokken. Disciplinaire maatregelen tegen
Förster zijn nog niet genomen, maar volgen ongetwijfeld
binnenkort.
De resultaten van die drie onderzoeken samen zijn zó
uitzonderlijk dat de kans hierop slechts 1 op 508 triljoen
is. Dat is 1 op 508.000.000.000.000.000.000, een getal dat het voorstellingsvermogen ver te boven gaat. Ter
vergelijking: de leeftijd van het heelal bedraagt ‘slechts’
0.4 triljoen seconden. Förster verdedigt zich nu met de
veronderstelling ‘dat wellicht nog onbekende psychologische mechanismen voor de 'perfecte' resultaten gezorgd
hebben.’
Bij Diederik Stapel was dat het dikke-duim-mechanisme:
gewoon aan de keukentafel uitkomsten verzinnen. Ook
verdacht is dat geen van de in totaal 2284 proefpersonen
was uitgevallen, en dat er geen enkel datapunt ontbrak
- zeer ongebruikelijk in zulke grote datasets. En toen de
onderzoekscommissie inzage vroeg in de ruwe data, bleek
Förster die niet te kunnen overleggen omdat hij bij een verhuizing de vragenlijsten had weggegooid. Deze doodzonde
was uiteraard de doodsteek.
Förster zou met ingang van 1 juni worden aangesteld als
Humboldt-professor aan de Ruhr Universität Bochum.
Deze meest prestigieuze leerstoel in Duitsland gaat vergezeld van een beurs van vijf miljoen euro. In oktober vorig
jaar was de decaan van de psychologiefaculteit nog uitzinnig van vreugde: “The Faculty of Psychology is extremely
happy about the Humboldt professorship for Jens Förster.
It is unbelievable that we once again succeeded in receiving
this research award”. Unbelievable, indeed, want Jens Förster bleek niet te geloven. Zelf spreekt hij van een ‘heksenjacht op psychologen sinds de Stapel-affaire’. Het doet
inderdaad sterk aan de Stapel-affaire denken, aangezien
Förster zich de namen van zijn onderzoeksassistenten niet
kan herinneren, en ook niet precies meer weet wanneer de
experimenten zijn uitgevoerd.
Volgens de Leidse hoogleraar mathematische statistiek
Richard Gill is Förster ófwel een oplichter ófwel volkomen
incompetent. Niet wat je noemt een win-winsituatie. “Zijn
reactie op de beschuldigingen laat zien dat hij helemaal
niets van statistiek begrijpt, terwijl zijn hele carrière berust
op het gebruik van statistische methoden.” De kans dat
het nog goed komt met die carrière schat ik kleiner dan 1
op 508 triljoen.
Dap Hartmann is
astronoom. Hij werkt als
onderzoeker bij de faculteit
Techniek, Bestuur en
Management.
TU Delft
1 Sporters kunnen
veilig rennen, springen en vallen op het
sportveld.
ja
Zes studenten industrieel ontwerpen, onder wie de inmiddels afgestuurde Yuri Volkerts, hebben meegewerkt aan de ontwikkeling van
het vorige week geopende Cablean Sportveld, naar eigen zeggen het
eerste meerzijdige sportveld ter wereld. Draaiende balken maken dat
je er bijvoorbeeld op kunt voetballen en basketballen. Aan de derde
zijde kunnen sportclubs volgens de makers geld verdienen door die te
gebruiken voor energieopwekking met zonnepanelen, als waterberging of reclamebord.
4 We hebben er zelf al een potje op gevoetbald.
ja
2 Aan het veld zelf
5 Op welke stelling wil je terugkomen?
is te zien dat het bestaat uit draaiende
panelen.
“Op stelling 2. We hebben nu een pilotveld gemaakt van honderd vierkante
meter. Het systeem bestaat uit draaibare
driehoekige balken. Specifieke vormsluitingen zorgen ervoor dat die naadloos op
elkaar aansluiten. Daardoor zijn er geen naden zichtbaar. Wel is er in
het prototype nog een kleine ongelijkheid in het oppervlak. We weten
waar dat aan ligt, dus dat gaan we oplossen. Eind dit jaar willen we bij
een club een full scale veld aanleggen. De ongelijkheid is dan weg.”
(SB)
nee
3 Het is onhandig
dat verschillende
sporten werken met
verschillende sportveld-afmetingen.
nee
www.cablean.nl
3
Na ruim een maand
broeden was het
zondag 11 mei zo
ver: in de nestkast
op Elektrotechniek,
Wiskunde en
Informatica zijn
drie slechtvalken
geboren. Het vierde
en laatste ei is niet
uitgekomen. Dat is
een ei van het vorige
slechtvalkvrouwtje
dat in de nestkast
broedde. Zij is
verjaagd door het
huidige vrouwtje.
De jongen zien er
goed uit, eten goed
en krijgen naar
verwachting over
een week of vijf hun
eerste vlieglessen.
www.delta.tudelft.
nl/28214
Tweets
(Foto: Yuri Volkerts)
columndaphartmannstapelgek
4
Kort
Meer en uitgebreider nieuws
op www.delta.tudelft.nl
Spoorviaduct
Met slechts 34 kilo is de nieuwe Ecorunner met brandstofcellen nog lichter en aerodynamischer dan in voorgaande
jaren. TU-studenten namen ermee deel aan de Shell Ecomarathon, 15 tot 18 mei in Rotterdam. Tien rondjes om Ahoy
(1,6 kilometer) met minimaal 25 kilometer per uur en de zuinigste wagen wint. Het Ecorunner-team mikt op een
equivalent gebruik van een liter benzine voor vierduizend kilometer, zegt captain Alexander Spoelstra. Vorig jaar was
dat nog 1:3000. Onderdelen zijn nu lichter doordat ze 3D geprint worden en niet meer uit aluminium gefreesd.
(Foto: Sam Rentmeester)
Wie je moet kennen
Nanofysicus prof.dr.ir. Leo
Kouwenhoven is als eerste Delftse
hoogleraar benoemd tot buitenlands lid van de National Academy
of Sciences (NAS) van de Verenigde
Staten. In totaal werden dit jaar 84
nieuwe Amerikaanse leden en 21
buitenlandse leden benoemd, onder
wie ook stamcelbioloog en KNAWpresident Hans Clevers. De NAS
adviseert de Amerikaanse overheid
over wetenschap, technologie en gezondheid. Leden worden voor het leven benoemd. Kouwenhoven kreeg
internationale bekendheid met de
ontdekking van het mysterieuze
Majorana-fermion, waarover zijn
groep in 2013 in Science publiceerde. (Foto: Sam Rentmeester)
Het ontbreekt veel productontwerpers aan historisch
besef en zelfreflectie. Dat stelde
prof.dr. Timo de Rijk in zijn intreerede als hoogleraar design, culture
& society aan de TU Delft en de
Universiteit Leiden op 8 mei. De designwereld ziet zich geconfronteerd
met een onvoorspelbare toekomst
en reageert daar te dogmatisch op,
meent De Rijk. Ontwerpers zouden
volgens hem de 'what-if' methode
moeten hanteren waarbij men
inspeelt op onverwachte veranderingen door scenario's te bedenken
voor onwaarschijnlijke omstandigheden. De Rijk, tevens voorzitter
van de Beroepsorganisatie voor
Nederlandse Ontwerpers, gaf zijn intreerede in de Amsterdamse Stadsschouwburg tijdens het tweedaagse
designcongres What design can do.
(Foto: Leen Vlasblom)
TU-alumna ir. Bojana
Snijders-Nikodijevic is vierde
geworden in de culinaire wedstrijd
Masterchef Holland 2014. De winnaar was bij het ter perse gaan van
Delta nog niet bekend. Donderdagavond 15 mei was de finale van
de competitie, die dagelijks werd
uitgezonden op NET5. De 36-jarige
Snijders-Nikodijevic was een van
de vier overgebleven finalisten. De
ingenieur uit Servië studeerde werktuigbouwkunde in Belgrado, en volgde haar master system engineering,
policy analysis and management
(2001) bij technische bestuurskunde
in Delft. “Of je wint of verliest maakt
eigenlijk niet uit voor later”, zei ze
vorige week tegen Delta. “Winnen
geeft een boost, maar het is tijdelijke roem.” delta.tudelft.nl/28223
(Foto: NET5)
Vier studenten bouwkunde zijn een actie
gestart voor het gedeeltelijk behouden
van het spoorviaduct. Dat zware betonnen
bouwwerk, dat de stad doorklieft, wordt
gesloopt als de treinen in 2015 ondergronds gaan. De studenten willen dit in
hun ogen historisch erfgoed een nieuwe
functie geven.
delta.tudelft.nl/28230
Oudste telescoop
Bij graafwerkzaamheden voor de Spoorzone is een tien centimeter lang buisje
tevoorschijn gekomen dat de oudste
telescoop van Nederland blijkt te zijn. Afkomstig uit de eerste helft van de zeventiende eeuw is de kijker nog ouder dan de
telescoop waarmee Christiaan Huygens
de manen van Saturnus ontdekte. Experts
denken dat de telescoop in Delft is gemaakt.
delta.tudelft.nl/28229
Dronedans
Theater de Veste heeft voor het komende
theaterseizoen ‘verschillende lijntjes uitstaan met de TU’. Professoren gaan het
podium op en studenten gaan dansen met
drones.
delta.tudelft.nl/28219
Coalitie
D66, Stip, GroenLinks, PvdA en VVD gaan
samen het nieuwe college van burgemeester en wethouders in Delft vormen. In het
coalitieakkoord staat dat de gemeente
met de TU één contactpersoon aanstelt
bij wie bedrijven zich kunnen melden wanneer zij zich in Delft willen vestigen.
delta.tudelft.nl/28218
Reorganisatie
Nog voor het nieuwe collegejaar moet de
afdeling design engineering van Industrieel Ontwerpen fors reorganiseren. Hoewel
de afdeling van vier naar acht geheel nieuwe secties gaat, worden veertien medewerkers bedreigd met boventalligheid.
delta.tudelft.nl/28208
IN THE SPORTLIGHT
sportzaken
Tony Covena
Specs
1.79 meter
Gemiste wisselpunten
Gewicht
68 kilo
Boomstammen en beginnersfouten op de
Batavierenrace, mastertitel voor zwemmers
en blije voetballers na nederlaag.
Geboortejaar
1992
studie:
Elektrotechniek
Sport:
motorrijden (Superstock 600;
Kawasaki Ponyexpres Intermoto
team, Tsjechië)
andere sporten:
Slijtvast pak van kangoeroeleer, weegt
ongeveer 4,5 kilo; een
stuk lichter dan een
leren pak. Op maat geHoe lang doe je dit al?
“Als 5- à 6-jarige ben ik begonnen maakt, met eigen demet karten, maar dat werd niks. Op sign. Geschatte kosten:
drieduizend euro
triatlon, beetje voetbal, trial rijden
(op motor)
Speciale racehelm, puur voor motorraces. De niet zichtbare spoiler
achterop de helm heeft samen met
de bochel op de rug van het pak de
perfecte aerodynamische vorm.
Stretch op knieën,
rug en schouders,
zodat je toch nog
een beetje kunt
bewegen in het zo
strak mogelijk sluitend pak.
mijn dertiende stapte ik op een minibiker, daarna ben ik doorgegroeid.”
Wat is je niveau?
“Ik behoor tot de top 2 van
Nederland, doe mee aan WK’s.”
Sterke punten?
“Ik ben tactisch sterk, rijd slimmer en
technischer dan de meesten.”
Zwakke punten?
“Mijn sterke punten zijn tevens mijn
zwakke punten, omdat ik vaak te
veel nadenk over wat ik aan het doen
ben.”
Blessuregevoeligheid, lichamelijke
zwakheden?
“Ik heb mijn sleutelbeen gebroken,
mijn pols gebroken, een gecompliceerde open enkelbreuk gehad en
mijn knie verdraaid waardoor er
vocht in mijn kraakbeen is gekomen.
Momenteel heb ik niks.”
Hoogtepunten/prijzen?
“Als jongetje tweede op het NK minibike, in 2013 tweede op het EK. Door
mijn recente twaalfde plaats op het
WK in Australië ben ik in de wereldranglijst terechtgekomen.”
Handschoenen van
kangoeroeleer, met
extra grip-delen in
de handpalm, zodat
je bij het gas geven
een perfect gevoel
hebt.
Ambities?
“Wereldkampioen worden en er mijn
werk van kunnen maken, dat is het
uiteindelijke doel. Ik zit nu op een
kantelpunt. Gaat het wel of niet lukken nu ik op WK-niveau zit.”
Ergens een hekel aan?
“Als het niet lukt, frustreert mij dat
behoorlijk. En af en toe heb ik tabak
van al het geregel eromheen. Dat
kost veel tijd.”
Speciale carbonlaarzen
van kangoeroeleer,
waarin je niet door je enkel kunt gaan.
(Foto: Sam Rentmeester)
Waarom motorrijden?
“Je gaat ontzettend hard, daardoor
komt heel veel adrenaline vrij. Als je
van snelheid en actie houdt, kan ik
het zonder meer aanraden.”
Je moet er wat voor over hebben om je favoriete
sport onder de aandacht te brengen. En dus sjouwden de estafettelopers van de survivalsportvereniging SBV Slopend uit Delft vorige week gedurende
de hele, in 25 etappes verdeelde, Batavierenrace
van Nijmegen naar Enschede een boomstam met
zich mee over de schouder. De vrouwen een van zes
kilo, de mannen een van tien kilo. Nee, geen groot
uitgevallen estafettestokjes, legde een teamlid uit
in de uitslagenkrant: “Het sjouwen en hakken van
een boomstam is namelijk een populair onderdeel
van deze sport.” En dat wilden ze maar laten zien.
Slopend eindigde op de 143ste plaats, in een tijd van
15 uur, twaalf minuten en 4 seconden. En dat in een
veld van 325 finishende teams, een keurige plek in
het ‘linkerrijtje’ dus, ondanks de zelfopgelegde handicap. Het ooit uit de voormalige studentenatletiekvereniging De Delvers voortgesproten team S.N.O.T.
gooide ook dit jaar weer de hoogste Delftse ogen
met een tweede plek in het algemeen klassement,
in een eindtijd van 10:36.01. Een eerste plaats, zoals
twee jaar geleden, had er misschien ingezeten, als
er niet –zoals bijna gebruikelijk- op het allerlaatste
moment enkele afzeggingen waren binnengedruppeld. Bovendien: “We hebben beginnersfouten gemaakt, door twee wisselpunten te missen”, vertelde
een woordvoerder. Zoiets betekent dat een loper
finisht, maar de volgende loper nog niet klaar staat.
Slordig dus. In de categorie Universiteitsteams, de
eredivisie van de Batavierenrace, ontbrak ook dit
jaar weer een ploeg namens de TU Delft.
Een week eerder boekten zwemmers van de gecombineerde burger-/studentenclub d’Elft/Wave een
aantal mooie successen op de naar leeftijdsgroepen
ingedeelde open Nederlandse masterkampioenschappen op de langebaan. ‘Masters’ staat in dit
geval voor ‘oudere’ zwemmers, dat wil zeggen van
boven de 20 jaar. Alles is relatief, zullen we maar
zeggen. Op de viermaal 200 meter vrije slag zwom
het kwartet met onder meer de TU-studenten Erik
Simons en Egbert Stolk en oud-TU-student Marc
Bleeker in Den Haag naar een nieuw masterrecord.
Goud was er eveneens voor de 4x100 meter wisselslagploeg, bestaande uit Simon Kassing, Victor den
Heijer en de eerder genoemde Stolk en Simons.
De zaterdagvoetballers van Ariston’80 hebben zich
intussen naar verwachting gehandhaafd in de derde
klasse. De laatste wedstrijd werd weliswaar met 2-0
verloren van nummer voorlaatst CION, maar dat
was voor de eindstand niet meer van belang. De
14-0 zege van een week eerder op hekkensluiter Zuiderpark (gedegradeerd met 187 tegendoelpunten
in 24 duels) verzekerde de studenten van nog een
jaartje derde klasse.
Tips? [email protected]
Delta
7
TU Delft
Tweet
nieuwsinterview
‘De macht is aan de toezichthouder’
Het symposium gaat over infrastructuren. Waar moeten we aan denken –
wegen, glasvezel, oliepijpleidingen?
“Al die infrastructuren zijn sociotechnische systemen. Het technische deel wegen, gasleidingen enzovoorts - wordt
gedaan door ingenieurs. En de sociokant, zijn de instituties die staan voor
waarden, normen en formele regels in
de samenleving. Die zorgen ervoor dat
de technische componenten op zo’n
manier met elkaar samenwerken dat
waarde voor de gemeenschap, de leveringszekerheid van gas bijvoorbeeld,
gewaarborgd wordt. Het moeilijke is om
de ingenieurs en de sociale wetenschappers met elkaar in gesprek te krijgen.”
Een term die snel valt is next generation
infrastructures. Wat is het verschil met
die volgende generatie?
tot iets komen dat de best mogelijke
uitkomst is. Dat idee grijpt terug op
Adam Smith, een van de grondleggers
van de economie, die het al had over de
onzichtbare hand van het marktmechanisme.”
Foto: Tomas van Dijk
“Dat weten we niet. Daarom is het ook
future. Maar we kunnen er wel denkbeelden over maken. Wat ik hier op de
gang hoor, is dat het decentraler zal zijn.
De elektriciteitsvoorziening vertakt zich
traditioneel vanuit grote centrales naar
de gebruikers. Maar zonnepanelen en
biogasgenerators zijn voorboden van
opkomende decentrale opwekking. Ook
zal er in de toekomst meer interactie zijn
tussen producenten en consumenten.
De consument wordt ook producent.
Dat betekent dat de systemen technisch
veel slimmer moeten worden om dat
tweerichtingsverkeer in goede banen te
leiden. Systemen zullen veel minder topdown ontworpen kunnen worden. In
plaats daarvan moeten ze zich spontaan
ontwikkelen.”
Is dat geen paradox: ontwerpen en
spontane ontwikkeling?
“Een paradox is een schijnbare tegenstelling. Je kunt een netwerk aanleggen
waarbij je het gedrag op dat netwerk
aan de autonomie van de spelers overlaat. De filosofie is dat al die micro-actoren met hun eigenbelangen gezamenlijk
Gaat het oude spel op een nieuw platform verder?
“Ja, en ik zou daar graag aan toe willen
voegen dat er een systeemmanager
moet zijn die monitort. Hij moet in de
gaten houden wat die actoren doen en
alarm slaan wanneer de waarden van
de samenleving in het gedrang komen.
De toezichthouder meldt dat aan de
deelnemers. Als er niks gebeurt, gaat
hij prikkels uitdelen in de vorm van een
subsidie of een belasting. Verandert er
dan nog niks, dan kan er een gebod of
een verbod uitgevaardigd worden. Dat
is qua kosten de meest efficiënte manier
van regelen.”
Dat klinkt meer als een actieplan dan
een afscheidsrede.
“Ik ben niet zo van het terugkijken. Ik ga
wel weg, maar ik blijf met de TU verbonden. Ik begeleid nog promovendi en we
hebben elke week leuke seminars die ik
ook blijf bijwonen.” (JW)
Symposium ‘Understanding and
Designing Next Generation Infrastructures; about mono-, multiand interdisciplinarity’, vrijdag 23
mei 2014, 15.00 uur, Aula. Gratis
deelname via: www.aanmelder.
nl/78420
For all @tudelft students: Feel
like being inspired over lunch?
Do join us: Food for thought:
May 22nd, 12.30 HIVE http://
sg.tudelft.nl/event/broodjefilosofie/ …
Psycholoog en loopbaanadviseur
Nienke Wijnants: “Vanaf het
jaar 2000 merkte ik dat jonge
hoogopgeleiden worstelen met
keuzestress. Ze moeten grote
keuzes maken over carrière,
relaties en kinderen. Succesvolle
jongeren dachten ’is dit alles?’
Ik heb hier toen onderzoek
naar gedaan en 75 procent
van de 1262 respondenten
gaf aan last te hebben van dit
dertigersdilemma. Ik heb daar
een boek over geschreven, maar
dacht: dit geldt toch niet alleen
voor dertigers? Twintigers van
nu worstelen met vragen als:
hoe lang duurt de crisis, wat voor
baan krijg ik straks, wie zit er op
mij te wachten? In mijn lezing
bespreek ik dat al die vragen
op die verschillende leeftijden
uiteindelijk zijn terug te voeren
op de existentiële vraag: wie
ben ik en wat doe ik hier? Het
stellen van die vragen is van
levensbelang en als je er een goed
gesprek over hebt, kost het je
geen energie maar krijg je er juist
energie van.”
Strip: Auke Herrema
John Groenewegen
neemt afscheid als
hoogleraar economie
van infrastructuren bij
TBM met een symposium
op 23 mei. Te gast zijn
sprekers uit Finland,
Denemarken en Frankrijk.
8
Delta
TU Delft
Tekst: Tomas van Dijk
Foto’s: Sam Rentmeester
Wie neemt het
stokje over?
De TU zoekt nieuwe pedellen. Hoe is het om dat werk te doen en wat moet
je in huis hebben? Delta liep een ochtend mee met Yvonne
Schippers en Ineke Theussing. ‘Iedereen is zenuwachtig, behalve wij.’
“Een pedel loopt niet; die schrijdt. En ze houdt
altijd een formeel gezicht”, zegt Ineke
Theussing. “Ja, want het zijn serieuze zaken die
zich hier afspelen”, voegt Yvonne Schippers toe.
“Doctor is de hoogste academische graad die
je kunt halen. En dat dan ook nog eens aan een
technische universiteit. Mensen promoveren
hier niet zomaar op wat filosofische verhaaltjes.”
Jarenlang begeleidden Schippers en Theussing
het gros van alle promoties aan de TU. Maar
daar komt deze zomer een eind aan. De dames worden 65 en gaan met pensioen. Op 4 juli
spreken ze voor de laatste maal de gevleugelde
woorden ‘Hora Est’ uit.
De TU is nu naarstig op zoek naar nieuwe pedellen. Niet naar fulltime pedellen, maar naar
TU-medewerkers die naast hun vaste werkzaamheden enkele keren per maand promotieceremonies en intree- en uittreeredes van
hoogleraren willen begeleiden. Ook die laatste
twee taken, inauguraties van profesoren en afscheidsplechtigheden, horen bij het takenpakket van de pedel. Van de looppedel wel te verstaan. Niet elke pedel is een looppedel.
“Tegenwoordig heb je looppedellen en administratieve pedellen. Dat is per 1 april van
dit jaar zo geregeld”, licht Anneke Kooijman
van de communicatie-afdeling van de TU toe.
“Looppedellen doen al het ceremoniële werk.
Zij vallen onder de dienst communicatie. Bij de
Graduate School, onderdeel van de dienst onderwijs en studentenzaken, zitten de adminis-
‘Eigenlijk is het
allemaal theater’
tratieve pedellen. Zij zijn verantwoordelijk voor
het papierwerk.”
Naar verluidt komen in de nieuwe poule met
pedellen ook wat jongere medewerkers. “Men
is de oude tutten zat”, grapt Schippers. “Maar
ja, je moet als pedel wel een zekere autoriteit
uitstralen.” Ook Theussing heeft zo haar bedenkingen: “Als ik als jongedame van 23 jaar oud
een hoogleraar erop zou wijzen dat hij naar de
kleedkamer moet omdat hij verkeerde schoenen aan heeft, dan weet ik niet hoe hij reageert
. Een jonge pedel heeft mogelijk niet het overwicht om een professor andere schoenen aan te
laten trekken of de kleur grijs van een stropdas
te betwisten.”
Strikt protocol
Gevraagd wat hun beroep inhoudt en wat je in
huis moet hebben om een goede pedel te zijn,
steken Schippers en Theussing een betoog af
over het belang van protocol. Goede pedellen dienen het protocol streng te bewaken. Het
begint al met de kleding van de leden van de
promotiecommissie, promovendus en de eventuele paranimfen (de hulpjes van de promovendus).
“Vooral de jacquetten waarin de mannelijke
universitair hoofddocenten en adviseurs van de
promotiecommissie gekleed moeten, zijn wel
eens een probleem”, zegt Schippers terwijl ze
een rondleiding geeft achter de schermen van
de Senaatszaal, de zaal in de aula waar de promoties plaatsvinden. De pedellen hebben die
kledingstukken in allerlei maten op voorraad in
de kleedruimte. “Maar voor heel dikke mannen
hebben we soms niet de goede maat. Die commissieleden mogen dan niet plaatsnemen naast
hun collega’s; ze moeten opponeren vanuit de
zaal waar ook het publiek zit.”
Nog wat regels. Theussing: “Tijdens de ceremo-
nie geef je niemand een hand. Zelfs de promotor mag na het uitspreken van de laudatio (de
lofrede aan het eind van de plechtigheid) en bij
het overhandigen van de doctorstitel de gepromoveerde niet de hand geven. Die handeling
zou suggereren dat het behaalde recht om de
doctorstitel te dragen een cadeautje is. Een dergelijke felicitatie is te luchtig.”
Aanspreekvormen zijn ook voorgeschreven en
dienen strikt te worden nageleefd. Voorafgaand
aan de promotie geeft de pedel lijsten met de
juiste formules aan alle hoofdrolspelers. Daarop staat bijvoorbeeld dat de promovendus de
voorzitter aanspreekt met ‘mijnheer/mevrouw
de rector’, een hoogleraar is een ‘hooggeleerde
opponent’ en een gepromoveerd lid en adviseur
is een ‘zeergeleerde opponent’.
“Eigenlijk is het allemaal theater”, zegt
Schippers. “Je moet het leuk vinden om toneelstukjes op te voeren. Een mooi theatraal ogenblik is het moment waarop we ‘Hora Est’ komen
zeggen. De promovendus of promovenda heeft
zijn of haar proefschrift een uur lang verdedigd.
En dan komen wij binnen voor de verlossing. Ik
zie aan hun gezicht dat ze blij zijn als ik binnenkom en voor hen ga staan. Meestal is een hoogleraar net op dat moment bezig een heel moeilijke vraag te formuleren – die hoogleraar weet
ook hoe laat het is, dat hoort bij het toneelstuk.
Midden in een zin doe ik mijn pedellenstaf naar
boven en weer naar beneden en zeg: ‘Hora Est’.
De promovendus hoeft geen antwoord meer te
geven.”
Hoewel de pedellen de regie strak in handen
houden, gaan er toch geregeld kleine dingetjes
mis. Zo ook op dinsdagochtend 22 april bij de
promotieplechtigheid van dr. Aida Nukicic van
Technische Natuurwetenschappen. Delta liep
die ochtend mee met Schippers. >>
10
Delta
09.53
Nog maar zeven minuten. Dan moet Schippers de acht
man sterke promotiecommissie voorgaan in de Senaatszaal. Stipt om 10
uur begint de promotieplechtigheid. In haar burgerkledij zit de pedel nog
snel wat aantekeningen te maken in het promotieboek. Ze moet haar toga
met sjerp en baret nog aantrekken. Geen stress. Dat kostuum heeft ze zo
aan; ze heeft het al meer dan duizend keer aangetrokken gedurende de
dertien jaar dat ze dit vak uitoefent. “Ik begeleid zo’n drie à vier promoties
per week. Dus ja, dan denk ik wel dat ik in totaal op meer dan duizend
promoties uitkom.”
TU Delft
9.59
Slechts één minuut voor aanvang. Schippers haalt de promotiecommissie op bij de commissiekamer. Een half uur voor de plechtigheid dienen de
commissieleden daar aanwezig te zijn om te bespreken wie welke vragen gaat stellen.
Het loopt dit keer niet helemaal zoals gepland. “Een van de promotoren was wat laat
doordat hij in de file stond”, zegt Schippers. “Maar het is goed gekomen. Iedereen is
altijd zenuwachtig over de tijd, behalve de pedel.”
10.00 Klokslag 10 uur leidt Schippers het cortège de Senaatszaal binnen. Achter
haar lopen – nee schrijden –de voorzitter van de commissie, gevolgd door de promotor en
de rest van de hooggeleerde en zeergeleerde leden. Tot dit tijdstip had de promovenda de
gelegenheid om haar lekenpraatje te geven aan vrienden en familie. Vanaf nu gaat het er
een stuk gewichtiger aan toe.
10.57
Het uur is bijna om. “Nu ga ik de promovenda verlossen”,
zegt Schippers, en ze schrijdt naar de Senaatszaal. “Voordat ik me naar de
promovenda toedraai, glimlach ik even naar de familie. Waarschijnlijk zie ik
de spanning dan van hun gezichten afglijden.”
11.00
Schippers woont niet de hele verdediging bij. Op haar kamer gaat
ze verder met het verifiëren van alle gegevens over de promotie
en de plechtigheid in het promotieboek. Nummer 6966 staat er in
het opengeslagen boek. ‘Study towards carotenoid 1,2-hydratase
and oleate hydratase as novel biocatalysts’ wordt bijgeschreven in
boek 34. Bijna zevenduizend promoties heeft de TU er sinds 1905
al opzitten. Toen veranderde de instelling van een hogeschool
in een universiteit en kreeg ze dus het ius promovendi, ofwel het
promotierecht. “De eerste promotie dateert uit 1906”, vertelt
Schippers. “Alle boeken worden beneden in een kluis bewaard. Af en
toe komt iemand van de belastingdienst langs om ze te controleren.”
“Hora Est.” Het uur is verstreken. De promovendus hoeft geen
antwoord meer te geven op een moeilijke vraag die net is gesteld.
11.15
11.19
11.38
Intussen is Schippers’ collega Ineke Theussing gearriveerd. Ze helpt
de voorzitter van de volgende promotieplechtigheid, die om 12.30 uur start, in zijn
kostuum. De plechtigheden zijn zo strak ingeroosterd dat Theussing de voorzitter
niet de originele ambtsketen van de rector magnificus om kan doen, zoals voorgeschreven, maar een replica. Het origineel heeft de voorzitter van de eerste
promotie nog aan, en hij is nog niet uitgeborreld.
De promotiecommissie heeft zich teruggetrokken om over
de uitslag van de verdediging te praten. De voorzitter en de promotor zetten
vervolgens hun handtekening op het diploma. In de geschiedenis van de TU is
het nog nooit voorgekomen dat zij hier na beraadslaging van af hebben gezien.
Schippers bergt het kostbare gekalligrafeerde document op.
Schippers overhandigt het document enkele minuten later aan de
promotor, vlak voordat zij de laudatio, de lofrede, uitspreekt.
11.55
Als om 11.30 uur de plechtigheid voorbij is, applaudisseert
de pedel als eerste. In exact dezelfde opstelling als waarin de cortège de zaal
binnenkwam, trekt de stoet naar de aangrenzende receptieruimte. Nadat alle
hooggeleerde wetenschappers in toga de promovenda daar persoonlijk hebben
gefeliciteerd is het de beurt aan Schippers.
12.26
Schippers’ dag zit er op. In haar tas zit een doctorsdiploma van
een andere onderzoeker die cum laude is gepromoveerd. “Die aantekening
moet nog in kalligrafie bijgetekend worden. Iemand uit mijn dorp doet dat”,
zegt Schippers. Theussing zet intussen haar baret recht. Over enkele minuten
begint haar ceremonie. <<
Naast Yvonne Schippers en Ineke Theussing heeft de TU nog drie looppedellen. Petra Charlier en Ria Vermeulen doen voornamelijk administratief pedellenwerk. Ze werkten tot voor kort bij de dienst protocollaire
zaken, maar per 1 april zijn ze – op papier – verhuisd naar de Graduate
School. Een keer per week trekken ze de toga aan. Ook Rina Abbriata,
verbonden aan de faculteit EWI, werkt een keer per maand als looppedel.
De langstzittende pedel is Charlier. Zij werd 31 jaar geleden de eerste
vrouwelijke pedel aan de TU. Jarenlang heeft ze het werk in haar eentje
gedaan. “Maar goed, er waren toen natuurlijk ook veel minder promoties dan nu”, zegt ze. Inmiddels zijn er vijf pedellen. “Waarom alleen
vrouwen? Het is een deeltijdfunctie, en daar vind je nu eenmaal makkelijker vrouwen voor”, gist Charlier.
In Nederland hecht men veel aan protocol bij promotieplechtigheden,
aldus Charlier. En dan is de TU ook nog een van de striktere universiteiten van het land. “Bij veel universiteiten mogen opponenten in pak verschijnen. Bij ons moet het een jacquet zijn. Promovendi stellen protocol
op prijs, dat hoor ik ze althans wel eens zeggen. Het verschaft duidelijkheid, waardoor ze zich geen zorgen hoeven te maken over etiquette.
Alles is al vastgesteld. Het hoort er eigenlijk ook gewoon bij, die hele entourage. Met zo’n decorum wordt een belangrijke periode afgesloten.”
Geïnteresseerd geraakt in het werk van pedel? Anneke Kooijman van
communicatie is nog op zoek naar rekruten. Voor meer informatie:
[email protected]
12
Delta
TU Delft
Masterstudent Kitso Epema
(L&R) ontwikkelt samen
met zes andere studenten
een drone die parkwachters
in Afrika moet steunen in
hun ongelijke strijd tegen
stropers. Vorig jaar doodden
internationale bendes haast
drie neushoorns per dag.
‘stroperij is net
cocaÏnehandel’
Tekst: Jos Wassink
Foto’s: Sam Rentmeester
T
Delta
ot je vierde jaar woonde je in Botswana, net noordelijk
van Zuid-Afrika. Heb je daar nog herinneringen aan?
"Van die tijd herinner ik me vooral flarden. Maar we
zijn er na ons vertrek bijna iedere vijf jaar op vakantie
geweest. En daar heb ik genoeg herinneringen aan."
Wat voor land is Botswana?
"Een prachtig land. Elke keer als ik er terug ben, voelt het als thuis. Het
is politiek stabiel, de mensen zijn vriendelijk en open. En ze hebben er
de prachtigste natuur die je je maar kunt voorstellen, met veel ruimte
voor wilde dieren. En de parken verkeren in goede staat."
Is er veel toerisme?
"Redelijk wat. Botswana hanteert een beleid van weinig toeristen die
veel moeten betalen. Daarmee verdient de overheid genoeg om de
parken in goede staat te houden zonder dat het land overspoeld wordt
door toeristen. Waar je in Kenia in de rij staat met vijftien auto's om het
volgende beest te bekijken, kom je in Botswana veel minder mensen
tegen."
Wat voor dieren kun je er zien?
"Olifanten, leeuwen, jachtluipaarden, zebra's, neushoorns, antilopen,
wilde zwijnen, stokstaartjes; noem maar op."
Hebben jullie dat ook gedaan?
"Ja, dan zetten we een tentje op een camping en dan slaap je tussen de
beesten. Meestal komen ze niet op campings, maar het komt wel voor."
Moet je dan met een geweer naast je slapen?
"Nee, dat hoeft in principe niet. Zolang je in je tent blijft, is er niets aan
de hand. De leeuwen kennen mensen niet als prooi, zeker niet mensen
in een tent. 's Nachts rondlopen is minder verstandig."
En dan hoor je de leeuw langs sloffen?
"Ja, haha. Drie jaar geleden sliepen we op een camping en stond er 's
nachts opeens een olifant naast de tent. Een andere nacht renden er
hyena's rond met al onze spullen in hun bek. Een keer zagen we aan de
voetsporen dat er een leeuw langs geweest was."
Was dat spannend?
"Dat was best spannend, ja."
Hoe kwamen jouw Nederlandse ouders in Botswana terecht?
"Mijn ouders hebben daar ontwikkelingswerk gedaan. Mijn moeder
gaf les op een middelbare school en later op de universiteit. En mijn
vader is er een steenfabriek begonnen in een township en heeft lokale mensen aan het werk geholpen. Dat bedrijf, Naledi Development
Trust, bestaat nog steeds."
Hoe kwam je op het idee om een drone tegen stropers te ontwerpen?
"Ik wilde zelf altijd al een vliegtuigje maken om beesten te vinden om
ze te filmen en de ervaring te delen. Maar na een stage in Zuid-Afrika
hoorde ik van de problemen met stroperij van neushoorns. Ik las later
in een artikel dat de stroperij enorm is toegenomen. Ik wist dat er wel
eens wat gebeurde, maar vanaf 2007 is het enorm toegenomen vanaf
zo'n veertien per jaar naar duizend neushoorns vorig jaar. Dat zijn er
‘Er zijn nieuwe maatregelen nodig
om de neushoorn te beschermen’
TU Delft
13
drie per dag. Toen ik dat doorkreeg dacht ik: wow,
shit!"
Waarom stropen ze neushoorns?
"De hoorn van de neushoorn was altijd al in trek
vanwege geneeskrachtige en potentieverhogende
werking die er aan toegeschreven wordt. In 2007
schijnt er een official in Zuidoost-Azië gezegd te
hebben dat hij dankzij neushoornpoeder is genezen van kanker. Het lijkt erop dat door die uitspraak
de jacht uit de klauwen is gelopen. Ondertussen is
neushoorn zoveel geld waard dat er machtige corporaties achter de handel zitten."
Over wat voor bedragen gaat het dan?
"Momenteel betaalt men 60- tot 70 duizend dollar per kilogram. Eén neushoornhoorn weegt tien
kilo en is dus tussen een half en driekwart miljoen
dollar waard. Neushoorn is meer waard dan goud
of cocaïne en de organisaties die er in handelen,
zijn vergelijkbaar. En doordat het zoveel waard is,
is neushoorn een statussymbool geworden. Als jij
drankjes kunt serveren met neushoornpoeder, dat
ook al goed zou zijn tegen katers, dan ben je een
heel rijk persoon en is er een extra reden om naar
jouw feestje te komen. Dat alles maakt dat de maatregelen uit het verleden niet meer werken. Er zitten
zoveel druk, wapens en geld achter dat er nieuwe
maatregelen nodig zijn om de neushoorn te beschermen."
Toen bedacht jij een vliegtuigje in te zetten. Wat
komt daar nog meer bij kijken?
"Je moet camerabeelden maken en de locatieinformatie doorgeven aan de juiste persoon. De
rangers, die de neushoorns moeten beschermen,
weten vaak niet waar de dieren uithangen. En ook
niet waar de stropers zijn. En dan in een gebied half
zo groot als Nederland waar net zo veel wegen zijn
als wij snelwegen hebben, en andere wegen zijn er
niet."
Stel, jullie drone vliegt daar rond en ziet een neushoorn in nood. Maar de afstand is te groot om videobeelden door te sturen. Hoe los je dat op?
"We hebben een computersysteem aan boord dat
de camerabeelden filtert en alleen die beelden met
de bijbehorende locatie doorstuurt waarvan de
computer denkt dat ze relevant zijn. Dus bijvoorbeeld door met thermische camera's warmtebeelden te maken, want dat is een indicatie van iets levends. Dan stuurt het systeem die beelden door."
En dan zie je een paar toeristen rond een kampvuur?
"Dat zou kunnen. Achter het grondstation beoordeelt iemand de locatie en de foto. Hij kan op basis
daarvan een inschatting maken van de situatie. Als
het een camping betreft, is er niks aan de hand. Is
dat niet zo, dan kunnen het stropers of smokkelaars
zijn." >>
14
Delta
TU Delft
‘Leeuwen kennen mensen niet als prooi,
zeker niet mensen in een tent. 's Nachts
rondlopen is minder verstandig’
Kan een thermische camera een neushoorn van een mens onderscheiden?
"Waarschijnlijk is dat mogelijk. We werken aan een algoritme dat veel foto's
inleest gekoppeld aan een bepaalde code voor mens, auto, neushoorn. Als
je dat maar lang genoeg doet, kan het systeem zelf leren dingen in beeld te
herkennen. Dat doen we momenteel met camerabeelden, maar het zelfde
moet met warmtebeelden kunnen. Dat is essentieel om 's nachts te kunnen
werken."
Gaat er van zo'n drone ook een afschrikkende werking uit?
"Dat kan. Ik denk dat als je via de media bekendmaakt dat je drones inzet,
dat je stropers afschrikt. Niet zozeer om te stoppen met stropen, maar om
naar een andere plek te gaan waar het makkelijker is. Dat kun je blijven
doen totdat overal drones vliegen. Dan krijgen ze misschien door dat de
drones niet altijd effectief zijn en ze alsnog hun gang durven gaan. Het afschrikkende effect is dus waarschijnlijk plaatselijk en tijdelijk van aard."
Nu zijn er meer teams die drones tegen stropers ontwikkelen. Ik zag 120
inschrijvingen op de website van de Wildlife Conservation AUV Challenge. Wat is jullie troefkaart in die competitie?
"Hopelijk is dat de test in Zuid-Afrika komende zomer, want daar moeten
de ideeën zich bewijzen. We bouwen ons vliegtuig stap voor stap op en
zorgen eerst dat alles werkt voordat we het ingewikkelder gaan maken.
Daarom testen we nu iedere drie weken om van werkend systeem naar
werkend systeem te gaan. De tijd die we over hebben, gebruiken we om de
functionaliteit iets uit te breiden. Een ander punt waar we aan werken is de
beeldherkenning. Zoiets bestaat nog niet en het kan wel een groot verschil
maken. Daar heb je wel veel rekenkracht voor nodig aan boord. En daar
werken we hard aan."
Wat is het praktijkvoordeel van beeldherkenning?
"Een directe videolink gaat misschien tot tien kilometer ver en je moet constant iemand achter de monitor hebben die de beelden bekijkt. Eén man
kan dan maar één drone tegelijk in de gaten houden."
CV
Kitso Epema (Botswana, 1989)
doorliep het vwo aan het Nieuwe
Eemland in Amersfoort en ging
daarna naar de TU Delft om luchtvaart- en ruimtevaarttechniek te
studeren. Inmiddels heeft hij zijn
bachelor afgerond, en doet nu de
master. Als hobby beoefent hij het
zweefvliegen (zeven jaar) en sinds
kort ook modelvliegen. In 2011
vormde Epema met zes andere
studenten onder leiding van David
Wielemaker het HumanPowerteam, dat zich te doel stelde om de
snelste ligfiets ooit te construeren.
Dat jaar haalde ze 129,6 kilometer
per uur - net niet genoeg. Twee
jaar later, in 2013, sneuvelde het
record wel. Zijn huidige team
Dutch Unmanned Aerial Solutions bestaat uit zeven studenten
van de TU Delft, Universiteit van
Amsterdam en Hogeschool van
Amsterdam met studierichtingen
L&R, werktuigbouwkunde, elektrotechniek en kunstmatige intelligentie. Epema sprak 17 april op
TEDxUtrecht over zijn missie.
Dankzij beeldherkenning kun je dus verder weg en je kunt
meer drones tegelijk laten werken?
"Dat klopt. Ons huidige toestel kan twee uur vliegen, maar
als je verder wilt, moet je brandstofmotoren inzetten. De
energiedichtheid van brandstof is een stuk hoger dan van
batterijen. Qua datalink richten we ons nu op een bereik
van dertig kilometer."
Hoever zijn jullie nu?
"We zijn bezig om de beeldherkenning op de computer te
implementeren. We hebben een dataset gemaakt van mensen op een modelvliegveldje. In die beelden proberen we
het algoritme de mensen te laten herkennen. We hebben
een computer gekocht die aan boord zou moeten passen en
die maken we klaar om dat zelfde beeldalgoritme te draaien zodat we een idee kunnen krijgen van het benodigde
elektrische vermogen, de warmteproductie en de snelheid
van de verwerking. Als het op de computer draait, brengen
we de beeldherkenning over op de boordcomputer en kijken we of het voldoende werkt."
Wanneer is de veldtest?
"Hopelijk in juli. We willen voor die tijd in Nederland al
automatisch mensen kunnen vinden vanuit het vliegtuig
en die informatie terugzenden. Daarna moeten we naar
Zuid-Afrika of een land met een vergelijkbaar klimaat om
het vliegtuig daar te laten wennen en daar een dataset met
foto's van mensen vanuit de lucht op te nemen om het algoritme daarop te trainen. Anders herkent hij alleen mannetjes op een groene grasmat." <<
Het team zoekt nog studenten en sponsors:
dutchuas-tudelft.nl
www.wcuavc.com
De finale van de UAV-Challenge is begin november in de
Verenigde Staten.
Wat: CampusRun 2014
Waar: voor de faculteit
3mE
Wanneer: 12 juni vanaf
16.30 uur, startschot om
18.00 uur
Prijs: €5 voor studenten,
€15 voor medewerkers en
anderen
Partyprognose:
7
15
party
Spotters
Rennen voor hun levens
Het is even inkomen na een stapel vrije dagen en de nodige Songfestivalbiertjes, maar wij gaan alvast in de benen. Op 12 juni houdt Gezelschap Leeghwater, de studievereniging van werktuigbouwkunde, de CampusRun 2014. Doel:
geld inzamelen voor Spieren voor Spieren.
Met afstanden van 2,5, 5, 10 of 15 kilometer ben je wel een enorme knurft als je niet mee rent, de
12e. Die 2,5 kilometer heb je tijdens een avondje stappen met gemak bij elkaar gedanst en de gemiddelde TU'er is enigszins sportief aangelegd. Werktuigbouwkundestudent en medeorganisator
Marjolein Knijff verwacht dan ook zo'n vijfhonderd deelnemers. "Studenten en medewerkers van
de TU mogen meedoen aan de loop, maar ook alle andere mogelijke hardloopliefhebbers zijn welkom. Tot nu toe hebben ongeveer vijftig mensen zich ingeschreven, en we beginnen nu pas met de
promotie."
De studievereniging koos voor stichting Spieren voor Spieren omdat ze het belangrijk vindt dat de
universiteit een steentje bijdraagt aan maatschappelijk belang. "We willen onze gezonde spieren
inzetten voor onderzoek naar spierziektes bij kinderen. Vorig jaar was het goede doel de Learn!
Foundation, zodat onderwijs kon worden gesponsord in landen waar het niet het niveau heeft zoals op de TU Delft." Dat leverde toen een slordige vijfduizend euro op. "Natuurlijk willen we hier nu
ruim overheen, maar met elk bedrag zijn we al blij. Op dit moment hebben we al vijfhonderd euro,
dus we zijn goed op weg. Nieuw dit jaar is dat iedere deelnemer een eigen sponsorpagina heeft,
die gedeeld kan worden via sociale media. Op deze pagina kunnen familie en vrienden die deelnemer sponsoren.”
Maar waarom eigenlijk een loop en geen concert of ander studentikoos evenement? "Wij dachten
dat een loop laagdrempelig zou zijn, zeker met een afstand van tweeënhalve kilometer erbij. Daarentegen kan hij ook een uitdaging zijn, als je de vijftien kilometer loopt. Verder wilden we de hele
TU bij het evenement betrekken. Door het evenement op de campus te houden, is het bijna niet te
missen."
Geen zorgen: voor de a-sportievelingen is er een borrel, bij de finish voor 3mE staat een dj en er zijn
een lounge, een eetgelegenheid en een startnummerbingo. Voor de snelste lopers en degenen die
het meeste sponsorgeld hebben opgehaald (je inschrijfgeld telt ook mee) volgt een prijsuitreiking.
Nu nog even trainen. Tip: de afstand van Bouwkunde naar café Tango is twee kilometer. Rennen!
(JB)
www.campusrun.nl
Southern comfort
Als TU-student ben je voorbestemd om de wijde wereld
in te trekken. Dan is het van groot belang om te weten
wat er te eten is aan de verscheidene kanten van de
wereld. De komende nummers gaan daarom over de
wereldkeuken.
Deze keer gaan we naar the deep south van de
Verenigde Staten. Daar staat alles bekend als
gefrituurd, gebarbecued en bedekt met kaas. Maar,
weet ik uit persoonlijke ervaring, het frituren is daar
verheven tot een nobele kunst. Het hoeft niet vet te zijn.
De juiste temperatuur en goed uitlekken zijn de sleutel
tot (gefrituurd) succes. Zorg dat je schoon vet hebt en
doe niks in de frituur als hij nog niet op temperatuur is.
Homemade fried chicken
Nodig: Frituur, mengbakjes 3x, oven, ovenschaal ,
kippenkluifjes, ei, bloem, pankokruim, anders
paneermeel, simpele cornflakes , paprikapoeder,
cayennepeper, zout en peper
Warm de oven voor op honderd graden en doe de kip
twee uur in de oven. Hierdoor wordt de kip gaar en
mals. Laat de kip vervolgens afkoelen. Doe ei in een
mengschaal en klop los met een snufje zout. Doe in een
andere bak de bloem en in een derde bak pankokruim of
paneermeel, paprikapoeder, cayennepeper, gecrunchte
cornflakes en zout en peper naar smaak. Panko is een
Japans broodkruim en is te krijgen bij de toko. Niet
Virgiel dus.
Verwarm de frituur tot 180 graden. Haal de kip
eerst door de bloem, doop vervolgens in het ei
en daarna door de panko. Frituur de kip tot
deze goudbruin is en laat uitlekken. Heerlijk
met een snelle yoghurtdip (yoghurt met zout,
peper, olijfolie en fijngesneden bieslook) en
met wat sweet-and-sour chilisaus.
Volgende week staat Italië op het
menu.
Met geslepen messen,
Job Hogewoning
Invlo
op ond
Op 23 en 24 mei mogen studen
de studentenraad. Maar wie zi
van Oras en Lijst Beta? Wat stu
om een jaar jang in de me
Lijsttrekkers Bram de Kruijff (Lijst Bèta) en Malou Visser (Oras).
oed
derwijs
nten hun stem uitbrengen voor
ijn die mensen op de kieslijsten
uderen ze en wat beweegt hen
edezeggenschap te gaan?
Malou visser (21)
ljjsttrekker Oras
sie over onderwijs moet plaatsvinden. “Studenten maken immers
zelf mee hoe het daarmee gaat.”
Tijdens de campagne richt Vos
zich op het sport en cultuurcentrum. “Dat was jarenlang te klein.
Nu komt er een verbouwing. Wij
houden in de gaten of alles soepel
verloopt.”
‘Ik ben Orasser’, dacht Malou
Visser nadat ze was gevraagd zich
kandidaat te stellen. “Een Orasser
is iemand die veel naast de studie
doet, die actief is op allerlei vlakken.” Visser denkt haar ontwikkeling met een jaar studentenraad
te zullen verbreden. “Je hebt veel
invloed op het beleid.”
Oras richt zich tijdens de campagne als vanouds op drie thema’s:
faciliteiten, ontplooiing en onderwijs. “Natuurlijk is onderwijs
belangrijk, maar je moet je als student ook op andere gebieden ontwikkelen”, vindt Visser.
‘Flexibel onderwijs
van topkwaliteit’
Zelf begon ze daar al aan vóór haar
studie. Ze ging tien maanden naar
Australië, Nieuw-Zeeland, Thailand, Laos en Cambodja.“ Ik heb
geleerd om dingen in mijn eentje
te regelen, om op mensen af te
stappen met wie je normaal niet
zou praten. En het was goed voor
mijn Engels.”
Na haar terugkeer ging Visser
bouwkunde studeren. Ze is nu
tweedejaars. “Er is nooit één oplossing voor een probleem. Dus
moet je kijken wat iemand wil.”
Visser haalde haar propedeuse in
één jaar en loopt met haar studie
bovennominaal. Daardoor kan
ze na de sr een extra minor doen
in het buitenland. Welke masteropleiding ze daarna kiest, durft
Visser nog niet te zeggen Visser
woont in een groot studentenhuis
aan de Voorstraat en is lid van het
Delftsch Studenten Corps. Ze was
afgelopen zomer Owee-mama en
huurt samen met een paar andere
studenten een atelierruimte in de
oude kabelfabriek. De Orassers
hebben tijdens de campagne allemaal hun eigen campagnepunt,
ook Visser. Dat van haar is ‘flexibel onderwijs van topkwaliteit’.
“Neem blended learning. Een combinatie van kleine filmpjes van vijf
minuten, goede studiebegeleiding
en effectieve contacttijd met docenten maakt dat je studeren goed
kunt inplannen. Zo hou je tijd over
voor andere dingen en neemt de
mathijs hoogland (22)
nummer 3 bij Oras
Lijst Bèta: vlnr Christiaan Vossers, Maaike Boot en Wout Stapel.
studeerbaarheid toe.” Visser zal
zich deze zomer inlezen in de dossiers van de studentenraad. Tijd
heeft ze dan genoeg. Ze moet knieoperaties ondergaan, waardoor ze
op krukken op haar eerste sr-vergadering zal verschijnen.
bram de kruiff (21)
lijsttrekker Lijst BÈta
Bram de Kruiff was na twee jaar
technische bestuurskunde toe
aan afwisseling. Toen hij de vraag
kreeg of hij voor Lijst Bèta een jaar
in de studentenraad wilde, moest
hij even nadenken. Hij had nog
nooit gestemd. Hij schopte het met
zijn 'vlotte babbel' tot lijsttrekker.
‘Doceren moet
prioriteit hebben
aan de universiteit’
"Lijst Bèta staat hoofdzakelijk voor
onderwijs. Dat vind ik belangrijk.
Randzaken komen daarna. In 5
vwo ben ik blijven zitten. Ik zag
alle lessen voor de tweede keer
voorbij komen. Dat was een eye
opener. Sommige leraren draaien
ieder jaar hetzelfde praatje af.
Ik vind dat docenten zo goed en
motiverend les moeten kunnen
geven, dat je als student naar dat
college toe wilt. Doceren moet prioriteit hebben aan de universiteit."
De Kruiffs studiepad was niet
zonder hobbels. Hij koos bij technische bestuurskunde het domein
ict, maar dat bleek hem niet te lig-
gen. De student moest de zomer
doorwerken om zijn bsa te halen.
Nu is hij bezig met het inhalen
van vakken. "Dat is lastig, door het
nieuwe curriculum. Daardoor zal
ik pas laat mijn propedeuse halen,
maar hopelijk volgt snel mijn
bachelor." Bij zijn studentenvereniging Virgiel is hij actief voor het
zeilgezelschap. De Kruiff woont
in een huis met vier andere jongens en hij speelt piano. Verder zit
hij in de promotiecommissie van
YesDelft Students en wil hij de wereld over reizen. Al is het de vraag
wanneer. “Ik wil geen 28 zijn als ik
afstudeer.”
jacco vos (20)
nummer 2 bij oras
Sinds december 2013 doet Jacco
Vos vrijwilligerswerk bij De Kleine
Consultant. De derdejaars student
werktuigbouwkunde is projectmanager en geeft strategisch
advies aan start-ups en kleine
ondernemers. Daarnaast geeft hij
examencursussen management
en organisatie aan scholieren. Ook
doet hij het honours programma
van 3mE en is hij lid van Virgiel.
‘Wij houden in de gaten of
alles soepel verloopt voor
de sporters’
Vos wil in de studentenraad omdat
hij ‘eens niet met techniek bezig
wil zijn’. Hij vindt dat de sr bij uitstek het orgaan is waar de discus-
Mathijs Hoogland ging na de
middelbare school in Groningen
in zijn eentje op reis naar India en
Nepal. Eenmaal in Delft werd de
tweedejaars student informatica
lid van Sint Jansbrug. Daar doet
hij de acquisitiecommissie. De sr
vindt hij een logische vervolgstap.
‘De gelijktijdige
toetsmomenten
terug, zodat je met
elkaar kunt studeren’
“Ik hou ervan om mijn mening te
geven en ben kritisch. Politiek interesseert me. Daar wil ik graag iets
mee doen.” Hooglands campagnepunt is het terugkrijgen van gelijktijdige toetsmomenten. “Als actieve
student wil je met je club of je huis
naar de UB om te studeren. Maar
met het nieuwe curriculum heeft
iedereen op andere momenten
toetsen. Onze agenda’s sluiten niet
meer aan. Dat is jammer, want dan
verdwijnen de prikkels die je elkaar
kunt geven om mee te gaan.”
Ellen tolboom (21)
nummer 4 bij Oras
Ellen Tolboom zit in het bestuur
van hockeyclub Dopie, een ondervereniging van Virgiel. Ze hockeyt
sinds haar zesde. Aan het einde
‘Meer studenten, meer
werkplekken’
van dit studiejaar rondt ze haar bachelor technische natuurkunde af.
Na de sr gaat ze verder met de masteropleiding applied physics. Tolboom zat in de opleidingscommissie van natuurkunde. Daarin hield
ze zich bezig met de overgang naar
het nieuwe curriculum. De sr geeft
haar de kans, zegt ze, om de hele
TU tot haar werkterrein te reke-
Delta
Tekst: Saskia Bonger
Foto’s: Sam Rentmeester
nen. Ze koos voor Oras, omdat ze
‘ontplooiing belangrijk vindt’.
Tijdens de campagne wil Tolboom
studenten vertellen over haar
punt: ‘meer studenten, meer werkplekken’. “In tentamenperiodes zit
het overal vrij vol, helemaal in het
weekend. Dat moet beter.”
tapt bij Lorre, voetbalt bij ondervereniging De Oude Schoen
en is aanvoerder van zijn team.
Ook zeilt hij veel. Toch vindt hij
dat onderwijs prioriteit van de sr
moet zijn. “Daarom kies ik voor
Lijst Bèta. Oras richt zich te veel
op randzaken. Ik vind dat andere
verenigingen die wel kunnen aankaarten.”
jeroen delfos (21)
nummer 5 bij Oras
‘Docenten moeten meer
tijd krijgen voor onderwijs’
Negen keer per week traint Jeroen
Delfos, zodat hij kan wedstrijdroeien. “Ik leer daar heel veel van”,
vertelt de derdejaars bouwkunde.
“Discipline bijvoorbeeld. Ik roei
licht. Dat betekent
‘Voor iedereen de kans
om naast je studie actief
te zijn’
dat mijn gewicht onder de 72,5
kilo moet blijven. Mijn eten moet
daarop worden afgestemd. Zoiets
kom je in je studie ook tegen. Hoe
combineer je dingen, hoe regel je
het goed voor jezelf?” Delfos vindt
dat alle studenten de kans moeten krijgen om naast hun studie
actief te zijn. Daarom moet de TU
de financiële ondersteuning (RAS)
voor actieve studenten uitbreiden.
“Dat bedrag moet meegroeien met
de groei van het aantal studenten.”
Delfos is nog niet klaar met zijn bachelor als hij aan de sr begint. De
keuze voor een master ligt dus nog
ver weg.
umbriËl post (21)
nummer 6 bij Oras
Umbriël Post is lid van Laga en
roeit veel. Daarnaast deed ze vorig
jaar een commissie voor studievereniging Curius. Oras was voor
haar een gemakkelijke keuze,
vertelt de tweedejaars technische
bestuurskunde. “Ik vind het
‘Verschoolsing belemmert
het universitaire onderwijs
belangrijk dat studenten worden
vrijgelaten om zich naast hun studie te ontwikkelen. Zo worden ze
betere ingenieurs.” Haar campagnepunt is wat Post de verschoolsing noemt. “Aanwezigheidsplicht,
bindend studieadvies, harde knip,
huiswerkklasjes. Allemaal belem-
19
TU Delft
Oras: boven vlnr Ellen Tolboom, Jacco Vos en Jeroen Delfos,
onder vlnr: Martijn Bregman, Umbriel Post en Mathijs Hoogland.
meren ze het universitaire onderwijs op de TU. Je moet je soft skills
kunnen ontwikkelen: zelfstandig
leren zijn, zelf leren plannen. De
universiteit is geen middelbare
school 2.0.” Ondanks deze kritiek
is Post vast van plan haar studie
op de TU af te maken. Ze heeft
nog even, maar waarschijnlijk
wordt het een master op haar eigen
faculteit.
martijn bregman (20)
nummer 7 bij Oras
“Ik moest wennen aan het studentenleven”, vertelt Martijn Bregman. “In mijn tweede jaar ben ik
bij CSR gegaan. Dat was zo motiverend dat ik beter studeerde. Je
laat kansen liggen als je niet om je
heen kijkt.”
‘Een levendige campus
met afspreekplekken,
winkels en groen’
De derdejaars civiele techniek
combineert zijn bachelor eindproject met de sr-campagne, terwijl
zijn zetel een kleine onzekerheid
heeft. Oras heeft dit studiejaar
zeven zetels, maar zes is ook wel
eens voorgekomen. “Als ik niet in
de sr kom, ga ik meteen een master
doen.” Bregmans campagnepunt
is de ‘levendige campus’. “Je komt
daarheen om te studeren, maar
het is belangrijk dat er een fijn studieklimaat is. Dat er plekken zijn
waar je kunt afspreken, dat er win-
kels zijn, dat er groen is. Dan functioneer je beter.”
maaike boot (21)
nummer 2 bij Lijst Bèta
Maaike Boots handen jeuken om
aan de slag te gaan voor de sr. “Ik
ben kritisch, zie snel wat er beter
kan. Tijdens mijn eerste studiejaar had ik bijvoorbeeld een heel
demotiverende begeleider. Daardoor ben ik bijna gestopt.” Daarom
heeft ze haar agenda nu al deels
klaar: “Ik wil aandacht voor goede
begeleiding, meer vrijheid, een
minder schools studieprogramma
en meer duidelijkheid over masters en minors.”
‘Goede begeleiding, meer
vrijheid en een minder
schools studieprogramma’
De derdejaars IO deed dit jaar
een minor aan de Britse Loughborough University. “Heel gaaf. Ze
hebben daar andere oplossingen
voor problemen die ook hier spelen, ik heb mijn Engels kunnen
verbeteren, ik heb nieuwe mensen
en culturen leren kennen. Daar
word je minder kortzichtig van.”
christiaan vossers (21) nummer 3 bij Lijst Bèta
“De studentenraad is de enige plek
voor studenten om het onderwijs
te verbeteren”, zegt Christiaan
Vossers. De derdejaars werktuigbouwkunde is lid van het corps,
Vossers maakt zich zorgen over de
capaciteit van de TU. “Studenten
krijgen soms ’s avonds of in het
weekend les. Dat is irritant, want
dan wil je andere dingen doen.”
Vossers wil dat docenten meer tijd
krijgen voor onderwijs en de voorbereiding daarop. Ook vindt hij dat
ze open moeten staan voor kritiek.
“Ik merk soms dat dat niet zo is.”
wout stapel (20)
nummer 4 bij Lijst Bèta
Weinig zekerheid voor student
Wout Stapel deze verkiezingen. De
tweedejaars werktuigbouwkunde
staat op de vierde plaats van Lijst
Bèta, de fractie die het momenteel
moet doen met drie zetels. “Toch
vind ik dit heel gaaf om te doen.
‘Orde in de wirwar van
informatie die je als
student krijgt’
Ik sta er positief in”, verzekert hij.
Stapel is lid van Sint Jansbrug,
houdt van klimmen, snowboarden, skiën en zeilen. Dit voorjaar
organiseerde hij de Zeezeilrace
voor studenten op de Middellandse Zee: honderd studenten die een
week lang wedstrijdjes houden.
“Zeilen doe ik al vanaf mijn geboorte”, verklaart hij zijn passie.
Mocht Stapel in de sr komen, dan
weet hij waaraan hij wil werken.
“De wirwar van informatie die je
als student krijgt. De website en
Blackboard zijn soms een ongeordende bende. Juist met zoveel
studenten als nu is orde heel belangrijk.” <<
20
Delta
TU Delft
‘Iedereen
kent
autisme
alleen
maar als
probleem’
21
Tekst: Connie van Uffelen
TU-alumnus Diederik Weve (56) hoorde vijf
jaar geleden dat hij het syndroom van
Asperger heeft, een vorm van autisme.
Toen pas vielen de stukjes van de puzzel op
hun plaats en nu vervult hij bij Shell een
voortrekkersrol.
Ongemakkelijk
“Op mijn eerste werkdag maakte ik al een paar gênante fouten
en al was ik tegenover collega’s vrolijk en vriendelijk, ik wist niet
goed hoe het met nieuwe contacten werkte. Er werd wekelijks geborreld en ik voelde me erg ongemakkelijk. Ik wist niet wat ze van
me verwachtten. Hoe praat je met collega’s als er niks te bepraten is? Mijn assistenten kreeg ik niet gemotiveerd te doen wat ik
wilde. Bij de eerste beoordeling heb ik er eentje huilend de deur
uitgekregen. Met de beste bedoelingen had ik hem een eerlijke
beoordeling gegeven en niet in de gaten gehad hoe hard het aan
Verkeerde opmerking
kon komen. Dat snapte ik pas na mijn diagnose.”
“Wat me een jaar of vijftien geleden toch overkwam… Ik heb in
Collega-autisten
Delft scheikundige technologie gestudeerd en toen ik daar al
zo’n vijftien jaar weg was, liep ik toevallig over de brug van de
Schie toen ik een oud-studiegenoot ontmoette. We hadden elkaar al die jaren niet gezien en praatten wat. Na een tijdje zei hij:
“Tot ziens, hè!” En ik antwoordde: “Ik denk het niet.” Pas na een
kwartier realiseerde ik me dat zijn reactie wat gek was. Pas na
twee weken dacht ik: o, het was een verkeerde opmerking van
mij. Pas tien jaar later snapte ik hem, op het moment dat ik mijn
diagnose Asperger kreeg.”
Beperking
“Als je op je 51ste ineens die diagnose krijgt, gaat er vrij veel door
je heen. Gehandicapt? Beperkingen? Denkt iedereen dat? Ook
als ik al die tijd gewoon ben blijven werken? Als ik ook succes
heb, wat is dan mijn beperking? Ik ben in DSM-IV gaan kijken, de
dikke bijbel van psychologen en psychiaters waarin alle mentale
aandoeningen staan. Bij intelligentie staat ‘zie zwakbegaafdheid’. Dus de medische visie op intelligentie is: daar waar het
problemen oplevert. Autisme is gedefinieerd door medici, intelligentie door mensen die het arbeidsproces wilden optimaliseren.
Iedereen kent autisme alleen maar als een probleem. Ja, er kunnen problemen zijn, maar niet per definitie. Autisme is in eerste
instantie: anders waarnemen en daardoor anders reageren en
anders begrijpen. Soms geeft dat problemen. Niet altijd.”
Studie
“Mijn studie ging eigenlijk wel goed. Ik ben in zeven jaar afgestudeerd en heb mijn studie op mijn hersenen gehaald. Planning
was een ramp: ik werkte op het laatste moment. Ik had geluk dat
ik vrij snel op een studentenverdieping kwam, een soort huiskamer. Dat leek erg op thuis, want ik kom uit een groot gezin. Ik
hoefde weinig contacten te regelen. Verder had ik een jaarclub en
studeerde ik. Mijn sollicitatie was succesvol door mijn afstudeerprof. Anders was het me niet gelukt bij Shell te komen, denk ik.
Als je nu bij je sollicitatie bij Shell aangeeft dat je autisme hebt en
wilt dat ze er rekening mee houden, doen ze dat ook. Dan krijg ik
waarschijnlijk weer een telefoontje: ‘Diederik, heb je advies voor
ons?”
“Toen ik bij Shell ging zoeken naar mensen met autisme vond
ik er niet zo veel: eentje in Nederland. Als één procent van alle
werknemers autisme heeft, zijn het er bij Shell duizend mensen.
De meesten weten het niet. Of ze willen het niet weten. Je gaat
niet graag op zoek naar eigenschappen die een negatieve klank
hebben. Er zijn dus relatief weinig ouderen die een diagnose hebben. Als je mensen met autisme-diagnose wilt ontmoeten, heb
je de grootste kans ze te vinden tussen tien- en twintigjarigen.
Dat is natuurlijk niet representatief, want we weten dat autisme
niet iets is van de laatste tijd of wat zomaar weggaat. Onze maatschappij kent te weinig voorbeelden van volwassenen met autisme. Ik ben er zo een: 56 jaar ondertussen.”
Sociaal bezig
“Ik dacht: ik zal ingenieur blijven tot aan mijn graf. Gek genoeg
gebeurde er veel meer toen ik mijn diagnose Asperger kreeg. Ik
begon bij Shell het project 'autisme als diversiteit'. Ik werd lid van
de ministeriële werkgroep 'vanuit autisme bekeken' (VAB) en ik
ben nu autisme-ambassadeur. Iets wat je niet echt verwacht van
iemand met autisme: sociaal bezig zijn. Tegelijkertijd is het een
bewijs dat er ook bij autisme - of misschien juist bij autisme - veel
ontwikkelingspotentieel is. Voor ontwikkeling zijn maar een
paar dingen nodig: de wetenschap dat er iets is wat je niet weet.
En de mogelijkheid om daar in te oefenen.”
Uit de kast
“Het project bij Shell noem ik informeel 'autisten uit de kast': ze
zijn er wel, maar ze durven er niet voor uit te komen. Ik vond het
zoveel lijken op het roze netwerk. Homoseksueel zijn of lesbisch:
daarbij zie je ook zoiets als schaamte of angst. Je vindt jezelf misschien wel normaal en je vindt dat je het heel goed doet, maar je
loopt er liever niet mee te koop, want wie weet begrijpen mensen
dat verkeerd of gebruiken ze het tegen je. Dus je moet op een andere manier naar autisme kijken. De eerste die ik daar positief
over vond communiceren was Peter Vermeulen, een Vlaams psycholoog, onderzoeker en behandelaar bij Autisme Centraal. Die
vergelijkt niet de beperkingen, maar de sterke kanten van mensen zonder en met autisme.” >>
22
Delta magazine
‘Autisme is in eerste instantie:
anders waarnemen en daardoor
anders reageren en anders
begrijpen. Soms geeft dat
problemen. Niet altijd’
die andere mensen dat hebben. En die anderen hebben niet in
de gaten dat één persoon dat niet vanzelf meekrijgt.”
Eénpitter
“Elke keer als ik van baan wissel – elke vier, vijf jaar – heb ik
weer een gewenningsperiode van een aantal maanden: hoe gedraag ik me in deze groep? Ze zijn al weg naar de lunch: kan ik
er dan nog bij gaan zitten? Maar als ik nu ga lunchen, is de tafel
misschien vol. Durf ik dan alleen aan een tafel te gaan zitten?
Dan ben je vijftig en vraag je je nog steeds dat soort dingen af.
Dat is een ongemakkelijkheid die ik blijf houden, denk ik. Op
Sterktes en zwaktes
“Met een stuk of vijftien collega’s moesten we elkaar eens beoordelen volgens Belbin’s Team Roles. Wat kwam er uit? Ik was
creatief en onorthodox, maar communiceerde voor geen meter. Dat klopt. Vanaf mijn eerste beoordeling bij Shell in 1983
was het: ‘communiceert niet, moet op cursus’. Dat is lang zo
mijn werk heb ik een briefje aan mijn laptop zitten met de tekst:
ik kan het altijd vragen aan anderen. Ik weet het en het gebeurt
gewoon niet. Het komt niet in me op. Ik ben vijftig jaar een éénpitter geweest. Ik heb altijd datgene gedaan wat ik in mijn eentje uitstekend kon doen. Sterker: ik heb me zodanig gespecialiseerd dat anderen naar mij toe kwamen. Dat is een behoorlijke
gebleven, toen zijn ze ermee opgehouden. En vijf jaar geleden
beperking.”
kwam er opeens een diagnose. Nu snap ik wat communiceren
Trucs
is. Verder was ik strategisch, gebalanceerd, zuiver waarnemend, maar het lukte me niet om iemand te inspireren. Ik wist
niet hoe ik met mensen om moest gaan. Klopt. Is nog steeds zo.
Ik ben specialistisch. Ik doe iets wat weinig anderen kunnen.
Dat is mijn bestaansrecht binnen Shell. Als je bepaalde sterke
kanten hebt, zitten er waarschijnlijk ook zwakke kanten aan.
Misschien hebben we voor autisme alleen maar de negatieve
kanten benoemd en moeten we hard op zoek naar de positieve
die er ook zijn.”
Autisme ambassades
“Ik ben bezig met autisme ambassades. Laatst hadden we met
VAB zeventien organisaties, twee ministeries, een politieregio en een aantal bedrijven op bezoek voor een conferentie.
Zeventien mensen met autisme en hun HR-manager wilden
onderzoeken of ze binnen hun organisatie meer open kunnen
zijn over autisme. Als ze verder willen dan trainen wij ze, zodat
meer collega’s snappen wat goed en minder goed werkt. En hoe
je daar zoveel mogelijk profijt uithaalt. Als mensen open zijn
of werken in een personeelsfunctie en vanuit hun organisatie
daar aan mee willen werken, kunnen ze contact opnemen.”
Onbewust waarnemen
“Als ik het Youtube-filmpje Heider-Simmel Demonstration
vertoon en vraag wat mensen zoal hebben gezien, vullen ze
van alles in, maar het enige wat ze zien zijn twee bewegende
driehoekjes. Al het andere is een product van hun geest. Ik zou
het een gebrek willen noemen dat mensen niet zuiver kunnen
waarnemen. Helaas doet 99 procent dat zonder het in de gaten
te hebben. En dat ene procent dat niet vanzelfsprekend onbewust waarneemt, noemen we toevallig beperkt. Als 99 procent
onbewust interacties snapt, kunnen mensen moeiteloos op elkaar reageren. Die arme autist heeft niet eens in de gaten dat al
“Alles in deze wereld is ontworpen. Het is voor mij soms moeilijk te accepteren dat mensen wegkomen met stomme fouten.
Drempels die verschillende hoogtes hebben, bijvoorbeeld.
Vluchtbordjes die op vier meter hoogte hangen, terwijl je weet
waar rook gaat hangen. De helft van de deuren is zwaar en je
weet nooit welke. Het is te futiel voor woorden. Ik heb mezelf
moeten aanleren dat van me af te laten glijden. Het kost me veel
moeite, maar ik werk nog steeds dus blijkbaar los ik dingen op.
Sinds ik een smartphone heb, gaat nog meer goed. Ik ging vaak
onvoorbereid naar een vergadering. Niet zozeer onvoorbereid
over het onderwerp, maar over de manier waarop men daarover wilde praten en beslissen. Als ik nu een afspraak maak, reserveer ik daarvoor tijd. Ik heb extra trucs geleerd.” <<
Diederik Weve hield vorige maand in het kader van de Autismeweek 2014 een lezing bij de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde
en Informatica.
www.autismeinfocentrum.nl
De master
23
Wilson Wong
Bouwende bewoners
Steeds meer bewoners willen inspraak op hun
woonomgeving. Terecht, vindt stedenbouwkundige
Wilson Wong. Volgens hem kunnen ideeën uit de
samenleving uitmonden in grote infrastructurele
projecten. Als gemeenten en woningcorporaties
maar weten hoe ze moeten communiceren.
Zo moest het dus niet. Hoe anders ging
het eraan toe bij een binnenterrein in diezelfde Provenierswijk, waar de gemeente
en woningcorporatie de bewoners heel
persoonlijk benaderden. "Ze hoefde zich
niet te verzamelen in een bewonersorganisatie; iedereen uit het blok die dat
wilde, mocht avonden lang meepraten
over wat hij wilde met het terrein. Het was
wel nodig dat de architecten actief op de
bewoners af stapten, maar daardoor was
uiteindelijk iedereen blij met het resultaat.
Zo blij zelfs, dat twee bewoners actief bleven en evenementen gingen organiseren
in de nieuwe gezamenlijke tuin. Ze werden actief door de stijl van het proces."
Bij de ontwikkeling van de Luchtsingel,
wederom in de Provenierswijk, ging het
nog een flinke stap verder. Het project
was onderdeel van het Stadsinitiatief Rotterdam, waarin ideeën uit de samenleving
kans maken om uitgevoerd te worden.
"Het architectenduo ZUS wilde meer halen uit de Hofbogen. Als gebruikers van de
stad zagen zij een kans in het gebied. Door
middel van crowdfunding heeft het duo
een deel van het project vervolgens zelf
gefinancierd. Mensen konden een plankje
kopen met hun eigen naam erop, marketing die in de eigen wijk enorm aansloeg.
Na het winnen van het Stadsinitiatief, gaf
de gemeente vervolgens vier miljoen euro
om ervoor te zorgen dat de Luchtsingel er
kwam. Nu is het één van de bekendste bewonersinitiatieven."
Wong heeft niet de illusie dat zijn scriptie
de wereld verbetert. "Ik hoop dat gemeenten en woningbedrijven ervan leren
dat ze niet moeten afwachten, maar op
bewoners moeten afstappen. Er leven
prachtige ideeën." Zelf hoopt hij snel het
goede voorbeeld te geven. Nu werkt hij
nog bij een website voor gebiedsontwikkeling, maar de eerste stap in zijn carrière
lonkt - bij een gemeente of woningcorporatie natuurlijk." (JB)
Onderwerp:
'Participatie in
stedelijke ontwikkeling'
'Eindcijfer:
7
(Foto: Sam Rentmeester)
Nederland wordt steeds slimmer. Toch
denken bewoners al sinds de jaren zeventig mee over stedelijke ontwikkeling.
"Alleen, dat ging toen nog op een heel
bureaucratische manier", weet Wilson
Wong (25). Voor zijn afstudeerproject bij
Bouwkunde onderzocht hij hoe bewoners
kunnen meedenken over plannen over
hun omgeving. "Dat meedenken gaat de
laatste tijd steeds informeler, maar mensen weten over het algemeen niet goed
waar ze heen moeten met hun ideeën. Gemeenten geven plannen over de ontwikkeling van woongebieden bovendien vaak
moeilijk vrij." Wong weet waarover hij
praat. Hij groeide zelf op in een Nijmeegse
middenklassewijk, waar mensen veel
klaagden. "De woningcorporatie deed te
weinig, de bewoners wisten niet waar ze
heen moesten met hun klachten… Zonde,
want als gemeenten beter zouden praten
met hun bewoners, kunnen daar waardevolle punten uit komen."
Voor zijn afstuderen volgde hij drie Rotterdamse stedenbouwprojecten waarbij
bewoners inspraak hadden, maar die alle
drie op een heel eigen wijze verliepen.
Daaruit hoopte hij een aanbeveling te
halen voor gemeenten en woningcorporaties, over hoe bewonersparticipatie beter
kan en wat het ze kan opleveren. "Mensen
zijn doorgaans namelijk heel erg begaan
met hun wijk. Vooral als het gaat om sociale problematiek en veilige speelplekken."
Het eerste project dat Wong volgde was
de herinrichting van het Proveniersplein,
middenin in een wijk waar verschillende
sociale klassen samenleven en het op
straat niet altijd even veilig is. "De inspraak daar verliep heel formeel. Alleen
bewonersorganisaties mochten meepraten over hoe het plein eruit kwam te zien,
wat het erg ontoegankelijk maakte voor
de individuele bewoners. Daarnaast waren de procedures relatief ingewikkeld,
waardoor maar weinig mensen gebruikmaakten van hun recht op inspraak."
24
Advertenties
3TU. School for Technological Design
SAI Information day
Date:
Monday 26 may 2014
Time:
13.00 – 17.00 hrs
Location: Eindhoven University of
Technology
More information and registration:
www.3tu.nl/sai
How do you make a
lithography system that
goes to the limit of what
is physically possible?
At ASML we bring together the most creative minds in science and technology
to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more
energy-efficient microchips. Our machines need to image billions of structures
in a few seconds with an accuracy of a few silicon atoms.
So if you’re a team player who enjoys the company of brilliant minds, who is
passionate about solving complex technological problems, you’ll find working
at ASML a highly rewarding experience. Per employee we’re one of Europe’s
largest private investor in R&D, giving you the freedom to experiment and
a culture that will let you get things done.
Join ASML’s expanding multidisciplinary teams and help us to
continue pushing the boundaries of what’s possible.
www.asml.com/careers
/ASML
@ASMLcompany
STAN ACKERMANS INSTITUTE
Two-year post-master traineeships to
boost your career:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
Architectural Design Management Systems
Automotive Systems Design
BioProduct Design
Bioprocess Engineering
Chemical Product Design
Civil Engineering
Clinical Informatics
Comprehensive Design in Civil Engineering
Design and Technology of Instrumentation
Energy and Process Technology
Healthcare Systems Design
Information and Communication Technology
Logistics Management Systems
Mathematics for Industry
Process and Product Design
Process and Equipment Design
Robotics
Smart Energy Buildings and Cities
Software Technology
User System Interaction
25
Advertenties
MUSIC, TECHNOLOGY, ART, FOOD, SPOKEN WORDS
23/24/25 MAY
DE STAAT
CHEF’SPECIAL
GREAT MINDS
SECRET CINEMA
GABRIEL ANANDA
MAAIKE OUBOTER
TYPHOON & BAND
EEFJE DE VISSER
BLACKbOXRED
PINK OCULUS
SUNDAY SUN
BIRTH OF JOY
DIGITZZ
TAYMIR
PAUS
KiT
DE SLUWE VOS
PRESENTS
KONTRA LIVE
AND MANY MORE
MORE INFO & TICKETS
ZOMERFESTIVAL.TUDELFT.NL
Voor advertenties bel met:
H & J Uitgevers
Postbus 101
2900 AC Capelle aan den IJssel
T (010) 451 55 10
F (010) 451 53 80
E [email protected]
Neem contact op met Hennie de Ruyter of Mireille van Ginkel voor nadere informatie.
Delta
Magazine
Lees ‘m
online
www.delta.tudelft.nl
26
Advertenties
De Belastingdienst speurt
met de modernste middelen
naar fraude.
Dat kan niet zonder
starters die barsten van
de nieuwsgierigheid.
Het zijn meestal geen amateurs, de mensen
of organisaties die frauderen. Ze gebruiken
state of the art technologie. Daar zetten we
bij de FIOD de modernste (digitale) recherchetechnieken tegenover. Dat vraagt om
medewerkers die vakmanschap koppelen
aan gezonde nieuwsgierigheid. Als je dat in
je hebt, is er mooi en belangrijk werk te doen
bij de Belastingdienst. Meer weten? Kijk op
werken.belastingdienst.nl.
Nederland kan niet zonder
de Belastingdienst kan niet
zonder jou.
www.werkenvoornederland.nl
-0345_208x280mm_ICT_Starters_OF.indd 1
25-04-14 16:30
27
Advertenties
Sports & Culture
June Programme
Sports & Culture

2-8
TU Delft Cup: Soccer Tournament*
Play soccer with your team & get in the mood for the World Cup Brazil!
Monday-Sunday, check S&C website for schedule, @Sport, €5,- per team.
-------------------------------------------------------------2
Sports Clinic: Slackline*
Challenge yourself! Try walking the slackline and find your balance.
Monday, 19:00, @Sports, €7,50
-------------------------------------------------------------3
Music Lecture: Cornelis Overgaauw MSc.
Lecture on the technical & musical aspects of playing string instruments.
Tuesday, 20:00, @Culture, €0,- [In co-op with Apollo]
-------------------------------------------------------------4
S&C Auction Day
Join the bidding war on specially S&C gathered items (retro music, video,
theatre equipment)! Snatch a deal and don’t forget to pay the lady!
Wednesday, 19:00, @Culture, €0,-
-------------------------------------------------------------5
Dance-INN & Merengue Workshop
Thursday, 19:30, @Culture, €0,-
-------------------------------------------------------------10
Music Lecture: The Ob6sions
The Ob6sions, the house band of Radio 6 Soul & Jazz, will explain all you
need to know about rhythm, sound & playing as a real group.
Tuesday 20:30, @Culture, €0,- [In co-op with Groover]
-------------------------------------------------------------11
Soccer Clinic: Ton Jenner*
Train w/ professional trainer Ton Jenner and Football Academy trainers.
Wednesday, 18:30 & 20:00, @Sports, €7,- [In co-op with SVVV Taurus]
-------------------------------------------------------------12
Music: Workshop & Jammin’
Thursday, 20:00, @Culture, €0,-
-------------------------------------------------------------12/6- Big screen: FIFA World Cup 2014
13/7 Watch the matches on the Big screen and participate in fun activities!
Check S&C website for schedule, @ Sports cafe, €0,-
-------------------------------------------------------------12
Sponsor run: CampusRun 2014
Thursday, 16:30, @Mekelpark, €5,- (enrol & info: www.campusrun.nl)
-------------------------------------------------------------14
Groover Jazztival
Jazz festival w/ Groover combos, workshops, jamming and more.
Saturday 15:00, @Culture, €0,- [In co-op with Groover]
-------------------------------------------------------------15
Event: Martial Arts | Body & Mind – Asian Edition
Taste of Asian combat sports & mindful relaxation, workshops & demo’s:
Control- & Gyve, knive disarming, psychometrics, healings, yoga and more.
Sunday, 10:00, @Sports & Culture, €0,-
-------------------------------------------------------------19
International Movie Night
Thursday, 21:00, @Culture, €0,-
-------------------------------------------------------------27
S&C Poker tournament: Grand Final*
Friday, 20:00, @Sports, €12,50 (including two drinks)
-------------------------------------------------------------27
Rock ’n Roll Party: Go Back To The 50s
Start w/ a workshop & enjoy the live band ‘Hot Rock’! Dress code: 50’s
Friday, 21:00, @Culture, €0,- [In co-op with Rock’n Delft]
-------------------------------------------------------------* Enrol @ www.sc.tudelft.nl or Sports & Culture desks
-------------------------------------------------------------Sports & Culture Mekelweg 8-10, 2628 CD Delft
www.sc.tudelft.nl | twitter.com/tudelft_sc | www.sc.tudelft.nl/facebook
samen weten we meer
Informatieplatform en
sociaal netwerk voor
(ex)patiënten en naasten
28
Delta
TU Delft
Text: Damini Purkayastha
Photo: Sam Rentmeester
Streets of Delft on TU’s curriculum
There's a lot of winning
going on at TU Delft in this
edition. We're highlighting
the winners of a lighting
design competition as well as
the winners of competition
for innovative additions
to aircraft cabins. Plus
a TU Delft team visited
Mozambique to advice on
international
pages
water management.
David Mooney and Lennaert Kempers won The Wise Owl with their project De Avondmarkt.
Can design help shape a
community? These students
definitely think so. In April, a
batch of students from the
Faculty of Industrial Design
Engineering worked closely
with members of Delft’s Gilles District to come up with
a design for street furniture
that encourages social interaction.
The winning project, De Avondmarkt,
was designed by Irish exchange student David Mooney along with Dutch
student Lennaert Kempers. The idea
was host an evening market with
lights in changing colours, to create
a festive atmosphere. People would
bring home-cooked specialities and
exchange them with each other.
“We worked with students of psychology to understand human need
and how to create an atmosphere
that would create an atmosphere of
light-hearted interaction,” explains
Mooney. Gilles has a large immigrant
population and local companies and
municipalities are keen on concept
that fosters community spirit.
The annual competition, called The
Wise Owl, is the culmination of a ten
week course called Social Cohesion
Design. Introduced as an elective in
IDE in 2010, the course is designed to
bridge the gap between society and
science, or in this case, design.
“Today, most designers are interested in social cohesion. Especially in
an age of disconnect like ours. With
social media and virtual interaction,
it is important for design to address
the need for human interaction,” explains Clemens de Lange, the course
coordinator. “During the course
students are introduced to 3-i Methodology where designers start with
identifying elements in the community to be included in the future street
furniture systems. They do not design
'bare' isolated technology but Community Integrated Product Systems,”
he explains. Besides face-to-face
interaction with local members of
the community, students also interact with anthropologists and people
from other fields of study during their
preparation.
Since 2012, students have been working on projects with local communities in Delft. The impact of the course
is not purely academic. Several companies in Delft have already offered
to pay up to 50% of the investment
‘Today, most designers are
interested in social cohesion’
needed to realise the winnings CIPS
that emerge from this course. A design from 2013, Vonk Lighting, has
already been picked up for one of the
neighbourhoods.
Cultural anthropologists and local
municipality member Alice Hendricks
was one of the jury members for the
2014 projects. “Several designs focussed on safety rather than social interaction. In diverse communities an
atmosphere of friendship and togetherness can create more safety, but
safety does not necessarily translate
to interaction. It is important to think
about such things when working on
technology and designs,” she says.
Despite the broad appeal of the
course, it is currently only offered
at a bachelor’s level. De Lange says
he conducted a survey all across the
department of Industrial Design Engineering in December and a number
of MSc students were eager to sign
up. “It’s a pity that it’s not offered at
an MSc level because this is a very relevant course today,” he says.
De Lange says TU’s IDE department,
the psychology department of the
University of Leiden and the Sociology department from Utrecht are
interested in starting an international
design course that implements and
measures social cohesion design impact in a neighbourhood from 20142018. “Delft could be an example
city for other districts in Holland and
elsewhere,” he adds.
Delta
29
TU Delft
science
An artificial snotty nose
hair on skin that help you feel little
insects walking on your skin.”
Why did you choose TU Delfts bioprocess engineering group?
“Our expertise is complementary.
The idea of our collaboration is to
bring our fields together; psychophysics and the physiology of the
body (my two fields) and Van der
Wielen’s field, the physics of transport phenomena.”
Stuart Firestein (right) and Luuk van der Wielen want to make an artificial nose to discover what role mucus plays in olfaction. (Photo: Tomas van Dijk)
Unless you have a runny
nose, snot may actually help
you smell. Neuroscientist
Stuart Firestein from Colombia University wants to know
how this works and he asked
TU Delft professor Luuk van
der Wielen for help.
Olfaction researcher Stuart Firestein
praises himself for not having excellent smell. Strange for someone
who tries to understand how we
perceive odors. “Not at all”, said the
professor during a colloquium he
gave at the Kluyver laboratory last
month. “My lab can be very stinky. It
is good that I’m not overly sensitive
to odors.”
Firestein was invited by Prof. Luuk
van der Wielen of TU Delfts bioprocess engineering group to give a
guest lecture about his research on
vertebrate olfactory receptor neurons.
For all those who had watched his
2012 TED talk about ignorance –
“not to confound with stupidity” - it
came as no surprise that he enjoys
spurring his audience with jokes. According to Firestein, scientists talk
way to much about what they know,
whilst the things they don’t know
are what really matter. He likes to
cite James Clerk Maxwell, saying
"Thoroughly conscious ignorance
is the prelude to every real advance
in science." One thing scientists
are ignorant about, though maybe
without consciously realising it, is
the function of mucus in odor perception. Whilst trying frantically
for decades to decipher the role of
olfactory receptor neurons, the specific research topic about mucus had
pretty much been ignored by olfaction researchers. During his lecture
Firestein said that he would like to
work on this matter together with
the TU Delft.
The collaboration project will start
off with a student project. The student will focus on the extremities of
the olfactory receptor neurons, the
cilia, that stick into the mucosa. He
will make an artificial nose with lots
of mucus. The idea is to put this nose
under a fluorescence microscope
and see how olfactory molecules are
transported through the mucus.
Why do you think snot is important
for smelling?
“When we measure the threshold
concentration needed for a chemical
to be picked up by neurons, it appears that the concentration is ten
times higher when we do such experiment in a Petri dish then when
we do it using a live animal. People
attributed that difference to the fact
that a different technique had been
used. But that is nonsense. The mucus traps chemicals. I think it functions like the lens of an eye. Or like
What fascinates you about olfaction?
“It is the only sensory system that
has no spatial distribution. Vision,
touch and sound are all spatially
distributed in the brain. Our brain
recreates special maps to process
these senses. But how does our
brain create an image of chemicals?
It is not as if we process aldehydes in
the left brain half and ketones in the
right. Olfaction is sort of a puzzle.
Puzzling also is its extreme sensitivity. We can smell the difference
between one carbon atom. Heptyl
acetate gives you the distinguishing
odor of pear while hexyl acetate,
which has one carbon atom less,
smells like banana. How the hell can
we distinguish molecules that differ
only one atom?"
You also have a fascination for
sheep and for the tight link between
olfaction and memory.
“Sheep can help us gain insights in
how to forget, which is interesting
for people who suffer from posttraumatic stress disorder. The first
thing a sheep does after it has given
birth is lick the calve. Apparently we
humans are not the only ones who
can’t tell sheep apart, they can’t
either. Not by sight that is. They do
it by smell. Every lamb has a very
distinctive scent. But within a couple
of months a sheep forgets the odor
of its calve. How do they do this? I’m
thinking of applying for a grant with
a proposal entitled ‘How do sheep
forget?’” (TvD)
SHORT
Your next office phone
Ubiquitous smartphones, tablets and game
consoles have made people accustomed to
instantaneous, interactive and multimedia
exchange of information. One object has
been remarkably insusceptible to the ICT revolutions of the last twenty years: the office
phone. Although lighter than before, it is
basically still a black box on a wire with lots
of buttons, most of which are not understood let alone used.
In his PhD research at the faculty of Industrial Design and Engineering Dr. Wei Liu
developed a next-generation office phone,
which allows a more playful, flexible and
expressive interaction. He called it the
YPhone after the generation Y: youngsters
born between 1980-2000 who are the first
generation of 'digital natives' and accustomed to new, more expressive and natural
ways of interacting with digital equipment.
This new interaction is characterised by the
words instant, playful, collaborative, expressive, responsive and flexible.
For example, the YPhone prototype will
sense if you're at your desk and signal your
availability in colour code (green/yellow/
red) in the shortlist of names on the other
phones. It will also sense when there are
more people at your desk and change your
availability status into yellow ('busy'). To
dial, you can still type in numbers on a keyboard, but you can also switch (by moving
a magnetic ball) to a name list, which you
then can flip through with hand gestures
that the Yphone will detect.
Pick up the tiny wireless headset and press
a name to make contact. Press hard, and
the person will know it's an urgent call.
Let's hope that ICT firm Exact will continue
the Yphone development. It might make
calling more fun than mailing. (JW)
Watch the demo at: bit.ly/1lgzPg4
Wei Liu, ‘Generation Y Interactions’, 22
April 2014, PhD supervisor Prof. Pieter
Jan Stappers (IDE).
30
Delta
TU Delft
Text: Damini Purkayastha
Photo: Hans Stakelbeek
delft survival guide
Surviving the public holidays
While everyone is familiar with
holidays such as Christmas and
Easter, some of you may be
wondering what the Second
Day of Christmas and Easter
Monday are all about. Here’s
a look at the public holidays in
the Netherlands.
Ascension Day
Thursday, May 29 2014
Ascension Day marks the day when
Jesus is said to have ascended to heaven after his resurrection. It’s always
held forty days after Easter. “Many
Protestant churches also celebrate Ascension Day. We hold morning services
at 9.30am, because on this day we
remember the morning when Jesus is
said to have ascended to heaven. We
will have translations available and
internationals are welcome to attend,”
says Reverand Hans-Jans Roosenbrand, the pastor of the Delft Project.
Whit Monday
Monday, June 9
Whit Monday is also called the Second
Day of Pentecost in the Netherlands.
“You may find some services held on
this day in the South of Holland, as
this is primarily a Roman Catholic tradition.” explains Rev. Roosenbrand. In
Delft, the day is usually marked by an
Antiques Market held in the City Centre
and a flea market around town.
Christmas and the Second
Day of Christmas
Thursday, December 25 and Friday,
December 26
According to Rev. Roosenbrand, the
Second Day of Christmas began as a
tradition to allow families more time
together. “Traditionally people would
spend the first day with the Church and
As the Netherlands isn’t an especially religious country, if the weather is nice, you’re more likely to find the Dutch enjoying the sunshine on Whit
Monday then inside a church.
the second day with family,” he explained. To get you into the right spirit,
the Sports en Cultuur Centre usually
has a big Christmas party just before
the holidays. “It’s a Christmas-themed
party, with live bands, DJs and festive
ambience. Last year we had 300 people at out Christmas party and it was
a good mix of Dutch and International
students,” says Anoeshka Ishwardat,
Coordinator Programmering Events
S&C.
New Year’s Day
Thursday, January 1, 2015
The Dutch have found the best solution
to the New Year Eve’s hangover – a
New Year’s Dive. Hundreds of people
gather along the beaches of the country (or even canals) to dive into the
freezing water to mark to the first day
of the New Year.
Traditionally people would spend the first day
with the Church and the second day with family
Good Friday and Easter
Monday
Friday, April 3 and Monday, April 5
2015
Good Friday, which is also known as
Holy Friday or Black Friday, is a religious holiday that marks the Crucifixion
of Jesus. Easter celebrates his resurrection from the Death. While most countries celebrate Easter Sunday, with a
big lunch and Easter eggs, the Netherlands also marks Tweede Paasdag, the
second day of Easter.
King’s Day, Monday
April 27, 2015
You may still be recovering from King’s
Day 2014 but it will be back next year.
So start practising your haggling skills
for the tax-free markets, exercise to
fit into that orange spandex and build
your beer resistance. Oh and learn
about the Dutch royal family – did we
mention that Koningsdag marks the
King’s birthday?
Rememberence Day
Monday, May 4
Though it fell on a Sunday this year,
Remembrance Day is a public holiday
if on a weekday. The day honours martyrs of World War II and other wars.
At 20:00 on May 4 each year, a twominute silence is held to honour their
sacrifice. There are also Remembrance
Gatherings held at different places in
Holland.
Liberation Day
Tuesday, May 5
Liberation Day is celebrated to mark
the end of the occupation of the Netherlands by Nazi Germany during
World War II. Festivals are held on this
day around the country. Organisers in
The Hague organised Freedom Weeks
starting from April, to encourage people to talk about freedom and what it
means today. Activities in April and on
the day itself include film screenings,
walks, lectures, debates, concerts and
even a fashion show.
Delta
31
TU Delft
TU Delft students win 2014 There’s an app
for that
Crystal Cabin Award
The 2014 Crystal
Cabin Award was
presented to three
IDE master’s students
for their work on the
innovative in-flight
program Sense the
Transitions.
the aircraft. “Currently, the inflight experience during long
distance flights is very static,”
says Dorine van Meeuwen.
“Our objective was to make the
transition of the aircraft more
perceptible.” With an estimated 50% of airline passengers
opting to view the flight-tracking program over the available media channels, Van Meeuwen claims that Sense the
Anna-Louisa Peeters, Karan
Shah and Dorine van Meeuwen
received the prestigious award
on behalf of TU Delft for their
excellence in aircraft interior
innovation during the official
ceremony in Hamburg on April
8 2014. The annual Crystal Cabin Award competition aims to
stimulate the development of
new products and designs for
aircraft cabin interiors among
international companies and
research facilities.
In collaboration with French
corporation Zodiac Aerospace,
the team designed a one-of-akind, in-flight entertainment
program, which allows passengers to view information
regarding the culture, history,
and natural environment of
the land area directly below
‘Receiving this
award was very
surprising’
Transitions seeks to improve
overall in-flight experience by
engaging passengers with their
surroundings. The project was
initiated during an IDE Master
course on Service Design Process, under the guidance of Dr.
Froukje Sleeswijk Visser and
Christine de Lille.
“Receiving this award was very
surprising,” says Anna-Louisa
Peeters. “We just had a lot
of fun working on the service
design together. Being appreciated so much for it was
humbling.” Indeed, the project
served as a valuable oppor-
tunity for the IDE students to
gain practical service design
experience while working with
an actual client. “Since we are
all mostly involved in innovation projects, a conservative
industry like that of aviation or
healthcare can be either wonderfully challenging or rather
frustrating. You need patience
if you want to innovate in such
environments.”
Be that as it may, the entire
experience proved to be rewarding. “Alongside our professors, there were engineers and
decision-makers from Zodiac
who guided us with their feedback during the crucial milestones of the project,” explains
Karan Shah. “This gave the project an added layer of validity,
commitment and real-time
feel. The challenge bridged
the gap between the academic world and the aerospace
industry very well.” Through
the combination of existing
technologies and collaboration
with strategic partners, the
team is convinced that aero
space companies can develop
more unique and radical innovations to improve passenger
experience. (PG)
Flood management in Mozambique
TU Delft was in Mozambique
in March and April as part of a
Nuffic supported project to aid in
training local water organizations
about dikes and flood risk
management.
Nuffic, the Netherlands organization for cooperation in higher education, commissioned TU
Delft to provide the training in conjunction with
partners Wetterskip Fryslan, HKV Consultants
and Consultec from Maputo. Prof. Huub Savenije
and ir. Willem Luxemburg of the water management department and Prof. Bas Jonkman of the
hydraulic department made up the team that visited Mozambique. Savenije and Luxemburg have
the added personal knowledge of the area and
accompanying issues since they have both worked and lived in Mozambique.
“Flooding is a major issue in Mozambique and
every few years riverine areas in the Icomati and
Limpopo river basins are flooded, leading to very
large damage,” explains Jonkman. “However,
after the floods the infrastructures and dikes that
have failed are rebuilt in the same way.” These
kinds of practices inevitably lead to more flooding. The team from TU Delft worked with teams
of participants that represent the local water organizations to come up with new plans for parts
of their basins.
The team visited the affected areas as part of the
training and conducted lectures covering everything from dike design and hydraulics to financial
sustainability. “The project was very successful in
bringing partners together,” says Luxemburg.
The team came back with positive expectations.
“I expect that our training will help to develop
a system approach for reducing flood risk in the
affected basins in an effective and sustainable
way,” concludes Jonkman. (KD)
P
ath is a photo-sharing and messaging app which
limits users to a mere 150 friends to encourage
“high-value” connections. Similar to Instagram,
it’s most popular in Indonesia but Caryn 't Hart,
a lecturer in communications at TU Delft, uses the app
regularly. “Someone sent me an
invite, after hearing me complain
about having to watch what you
say on Twitter, because I feel the
eyes of students in my back,” says
‘t Hart. She uses it for things
that are too personal to share
openly on Twitter or Facebook.
Available for iOs, Android and
Windows, the app is available
in a variety of languages. Path
syncs with the contacts in your
phone to see if your friends are
also using the service. “Plus,”
she adds “Path has awesome
photo filters that make my hair
look better.”
nostalgia
M
ladena Lukovic,
27, says that
you can find
Plazma hidden in the
suitcase of any Serbian
student returning to the
Netherlands. “Originally
Plazma was made for
babies and kids, but
grownups are addicted to
it now,” she says. Lukovic
moved to Delft in 2011 to
pursue a PhD. She says
you can find these biscuits
in every grocery store in
Serbia, but she hasn’t
yet found them abroad.
(Photo: Hans Stakelbeek)
Interested in being featured in Nostalgia?
Contact us at [email protected]
Contents
International
28
Streets of Delft on
TU's curriculum
30
Survive the
public holidays
Text: Kerry Dankers
Photo: Sam Rentmeester
31
Nostalgia
There’s an app for that
See www.delta.tudelft.nl
for the translation of page 20:
'Everyone knows autism only as a problem'
The lab of
Organic Materials
and Interfaces
Aldo Brinkman and Anping Cao work on nanowires in their lab.
Is an electronic nose possible? Will
a hand prosthetic work through the
user like a real hand? The students
of the Organic Materials and Interfaces (OMI) lab say yes and they are
currently working with the building
blocks for these advancements today.
The Department of Chemical Engineering is housed in an older building slightly removed from the main
TU Delft campus. Nostalgia reins as
the narrow hallways weave towards
the OMI lab. The doors open to a
large, bright, traditional looking laboratory. Donning protective lenses,
we are introduced to a machine that
allows the students to study nanowires.
The OMI lab focuses on organic chemistry and nano-biosensors. Their
goal is to add selectivity and sensitivity to sensor systems. “We don't
manufacture the nanowires. We use
physical chemistry to modify them,”
explains Ph.D. candidate Anping
Cao of China. She uses silicon nanowires, jointly manufactured by EWI
and Philips, as gas sensors in her
research. Her research could eventually be used in that electronic nose
previously mentioned. Each wire
can detect a different gas or vapour.
When bunched together, it can work
like a real nose. “Nanowires can also
be used to detect diseases like TB
and influenza by detecting biomarkers of the disease,” explains Cao.
“We're not engineers, we're scientists. We don't ask 'how can we do
this', we ask 'how does it work',”
says Ph.D. candidate Aldo Brinkman
of the Netherlands. “The engineers
around us make stuff and we use
it,” continues Brinkman. His project
is focused on silicon nanowires in
liquid. The wires are used as sensors
and also as connectors. His research
could potentially be put to use in
lifelike prosthetics, where the nanowires would work as bioelectric interfaces between the body part and
the prosthetic.
The scientists of the OMI lab may see
themselves a little differently from
the largely engineering population
at the TU Delft, but the research they
are turning out is on par with the
innovative and ingenious research
we are accustom to seeing at the
university.

TUDelft - Belangenvereniging TU Noord

Puzzel mee!

Delftpas formulier

DeRijswijkseKrant_w45_14_pag20

Inschrijfformulier Delft Serveert Gegevens Bedrijfsnaam: Naam

DELTA -SB 40/60

Rondvraag commissie algemeen 20 november 2014

Doeltreffend-feb.2014 (Omslag

Technische Universiteit (TU) Delft

Download