clubblad okt-nov 201

CLUBBLAD VAN TOERCLUB OMNISPORT
BESTUUR
Voorzitter
Albert Besuyen
Bastion 46
1705 MS Heerhugowaard
072 – 85 03 626
[email protected]
Penningmeester
o
Kees Mertens
Snuifmolen 58
1703 NN Heerhugowaard
072 – 57 14 385
[email protected]
Secretaris/Ledenadministratie
Ruud Kramer
Wieken 81
1633 GV Avenhorn
0229 – 54 43 96
[email protected]
[email protected]
Coördinator Senioren Fietsen
Frans Wit
Dorpsstraat 278
1722 EB Zuid Scharwoude
0226-315256
[email protected]
Publiciteit
Wim Bakker
v.Ostadelaan 10
1701 LJ Heerhugowaard
072-57 12 508
[email protected]
Redactie
Remi Wielaard
Amatist 5
1703 AP Heerhugowaard
072 – 57 141 83
[email protected]
Drukwerk
Just Print It
Nijverheidsstraat 3 B
1704 RA Heerhugowaard
072 – 57 27 042
[email protected]
Distributie
Piet Hittema
Stellingmolen 34
1703 TG Heerhugowaard
072 – 57 12 295
[email protected]
bbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbb
Omnisport Mobiel:
06-130 870 16
www.tcomnisport.nl
de OMNIBUS
OKTOBER – NOVEMBER 2014
43e JAARGANG
NR: 426
IN DIT NUMMER:
3
BESTUURSPEN
4
EIND SEIZOEN 2014
EINDREGISTRATIE FIETSCOMP.
5
TOEN EN NU
7
RINGVAARTTOCHT
10
AFSCHEID CARLA
11
ESTAFETTEPOMP
13
CLUBRONDE
15
VERJAARDAGEN
16
TOCHT IN OKTOBER
17
LANGS NECKAR EN RIJN
18
REIS VAN JAAP EN RIA
23
SLUITINGSRIT
24
FAUSTO COPPI
Volgende Omnibus
verschijnt
eind november
Wetenswaardigheden
CONTRIBUTIE:
OMNISPORT- en tevens NTFU-lid.
Als NTFU-lid bent u tijdens het toerfietsen
in heel Nederland verzekerd.
(zie voorwaarden NTFU-kalender) en ontvangt
u 6x per jaar het ” Fietssport Magazine”
€ 55,50 per jaar
A-lid (1e gezinslid)
B-lid, voor elk volgend gezinslid op het
zelfde adres
€ 35,00 per jaar
NTFU-LIDMAATSCHAP
Ieder NTFU-lid ontvangt de “Ledenpas”,
Rittenboekje,6x per jaar het “Fietssport
Magazine” ( met daarin alle tochten van bij
de NTFU aangesloten clubs).
NTFU-leden krijgen korting op het
Inschrijfgeld en zijn verzekerd tijdens de
Tochten.
CLUBKOMPETITIE
Alléén OMNISPORT LID:
€ 35,00 per jaar
C-lid (1e gezinslid)
D-lid voor elk volgend gezinslid op het
zelfde adres
€ 22,00 per jaar
e
Elk 1 gezinslid ontvangt 10x per jaar de
Omnibus. Het clubblad van TC Omnisport.
Contributie overmaken naar:
TC.OMNISPORT
Snuifmolen 58
1703 NN Heerhugowaard
ABN-AMRO bank: 449 646 475
Opzeggen vóór 1 februari daar anders €10
administratie kosten betaald moeten worden
Nieuwe leden betalen de eerste keer € 2,Extra i.v.m. te maken bankkosten.
KOPIJ voor de OMNIBUS
Kan worden ingeleverd, “geschreven” of
“getypt”.
Tekst in “Word”, per e-mail, dan graag “als
Bijlage”. Adres: [email protected]
Redactieadres: Amatist 5, 1703 AP
Heerhugowaard. Telefoon: 072-5714183.
Vóór de 10e van de maand inleveren.
OMNISPORT WEB-SITE
www.tcomnisport.nl
Aan het eind van het fietsseizoen worden de
gereden kilometers geregistreerd en de
prijswinnaars onderverdeeld in dames en
heren.
Om aan deze kompetitie mee te kunnen
Doen, dienen er minimaal 8 ritten van
Omnisport gereden worden!
Hij of zij die de meeste Omnisportritten heeft
gereden, ontvangt een kleine attentie.
PRESTATIEPRIJZEN
Prestatieprijzen worden uitgereikt aan elk lid
dat een bepaalde km.-grens overschrijdt.
De kilometers van elk seizoen worden
Opgeteld bij die van het (de) vorige
seizoen(nen). Als men de 40.000 km. bereikt
heeft (de omtrek van de aarde) krijgt men een
“Aardbolletje”. Verder krijgt men om de
40.000 tot 200.000 km. een prestatieprijs.
Daarna om de 50.000 km.
OMNISPORT KLEDING
Te koop:
Shirt met korte mouwen, lange rits: € 42,Shirt met lange mouwen, lange rits: € 57,Windjack, dun: € 50,Winterjack € 90,Te koop bij de inschrijftafel en in beheer van
Wil Timmermans. Telefoon: 072-5710738
de BestuursPen
Het einde van het seizoen nadert met rasse schreden. Al wijst
het september weer nog steeds niet in die richting. Dus hebben
wij fietsers niets te klagen.
Zoals eigenlijk alle jaren was ook dit jaar de Clubronde weer een
geslaagd weekend in een prachtige omgeving, ditmaal de
Veluwe. Hoewel de groep compact was, was de sfeer uitstekend
te noemen. En met twee ervaren voorrijders werden de routes
probleemloos verreden.
Hebben we dan nog wat te klagen? Nou, dan moeten het de gebutste lichaamsdelen zijn.
Want de laatste tijd stuiterden nogal wat Omnisporters op de weg. Gelukkig was dat
meestal niet het gevolg van onbesuisd gedrag, integendeel. Maar het neemt niet weg dat
sommigen te maken hebben met buitengewoon pijnlijke en lastige blessures, zoals kapotte
heupen, losliggende en geknapte sleutelbenen. En dan zwijgen we maar over al het
loszittende lichaamsbehang op knieën en ellebogen. Het bestuur wenst iedereen een
voorspoedig herstel, opdat straks het nieuwe seizoen fris en fruitig begonnen kan worden.
Maar eerst nog de “Vallende Bladeren” tocht en de Sluitingsrit. We zien jullie graag in grote
getalen aan de start verschijnen. En sommige Omnisporters weten niet van ophouden, ze
gaan zich een weekje uitleven in de Portugese Algarve. Hun belevenissen komen zeker ter
sprake in een volgende Omnibus.
Inmiddels is de stuurgroep druk bezig met de laatste voorbereidingen voor het programma
van het wielerseizoen 2015 en wordt driftig gesleuteld aan de AvondFietsvierdaagse. Het bestuur buigt zich zeer binnenkort over allerlei zaken betreffende dit
seizoen en het komende jaar.
Ruud
het Zomerseizoen Dinsdag/Donderdag ochtend
’t zit er weer bijna op !
Daarom sluiten de doordeweekse seniorenfietsers op donderdag 16 oktober a.s.
weer gezamenlijk af in de kantine van “OSSA”.
Voor alle deelnemers en natuurlijk ook andere geïnteresseerden.
Wij rijden dan een tochtje van zo rond de 55 km.
Vertrek om 09.00 uur en geen koffie onderweg !
Aankomst ca. 11.30 uur !
In de kantine kunnen wij dan nog even napraten bij een kopje koffie of een glaasje van
het één of ander.
Diegenen, die om wat voor reden niet kunnen of willen fietsen, zijn uiteraard ook van harte welkom
zo rond de aankomsttijd.
Wie weet komen er dan wel weer nieuwe ideeën voor het volgend jaar op tafel.
Zoals veiligheid, want er is dit afgelopen jaar, jammer genoeg, toch nog wel het één en ander voorgevallen !
In ieder geval ligt het weer in de bedoeling om komende winter door te fietsen !
Dat gaat dan gebeuren op de dinsdag ! (Start 21 oktober 2014 – einde 24 februari 2015!)
Vertrek om 10.00 uur vanaf OSSA voor een afstand van ca. 60 km.
Natuurlijk moeten de weergoden wel meewerken, want met sneeuw, ijs of regen, gaan wij niet van
start.
Groeten Frans, Wim en John.
Eindregistratie Fietscomputers
Seizoen 2014
Zondag 19 oktober
a.s. kunnen na-of tijdens de laatste gezamenlijke “Arie Haak Sluitingsrit” of
indien u niet bent meegeweest met de tocht, de fietscomputers aan de inschrijftafel voor eindcontrole worden aangeboden tussen 12.00 en 13.30 uur.
Zoals bekend in de kantine van roeivereniging “OSSA” aan de Westdijk te Heerhugowaard.
Als er echt geen andere mogelijkheid is, dan even van te voren een telefoontje, zodat er een
afspraak gemaakt kan worden. Na de 19e is het niet meer mogelijk om de tellers te laten zien,
houdt u daar a.u.b. rekening mee! Want direct daarna gaan wij aan de slag met de resultaten !
John Timmermans -072-5710738 of Henk Veul – 072-5718975.
Toen en Nu………
Dit wordt (is) een historische plaat:
September 2014
Ook de Engelse kruiser, de “Prince George” die in
1921 strandde, is onder het zand verdwenen !
Skipbreuk”
Dut is al ’n bar oud verhaal, maar wáár beurd.Maar we gane
wel zo’n tweihonderd jaar terug in de toid. Op ’n nacht
kwam d’r –in ’n zwere sturm – ’n skip in moeilekhede op de
Noordzee. ’t Was in de buurt van Petten, Camperduin. Dat
skip verging met man en muis, zoas dat hiet.
D’are ochtend gonge d’r ’n stuk of wat Pettemers nei ’t strand, want nei ’n sturm valt er altoid wel wat
te jutten. Tussen allegaar bonke hout en planke vonde ze ok ’n paar loike, maar ientje deervan leek nag
niet doôd te wezen. Ze brochte ‘m nei ’n boerderaitje in Petten en lagge ‘m in ’t hooi. Hai was de ienigste
die de skipbreuk overleefd had.
Op z’n toid brochte ze ‘m eten en perbeerde met ‘m an de praat te kommen, maar gien mens kon ‘m
verstaan. Dat ze wiste ok niet hoe of ie hiette. As ze ’t over ‘m hadde, zoide ze allegaar: “Hoe is ’t met
die zeeman?”. En dat was oigelijk ok wel ’n beetje lastig, want in Petten weunde meer lui die Zeeman
hiette. An de are kant van de hooiberg weunde bevobbeld ok ’n femilie Zeeman. Die hadde ’n dochter
Grietje en die gong op z’n toid ‘rs nei de hooiberg om de “zeeman” wat te eten te brengen. Ok perbeerde
ze met ‘m te praten.
Op slot ware ze niet enkeld met mekaar an ’t konkelen, want Grietje raakte zwanger van ‘m. En of je ’t
nou gelouve wulle of niet, deer stam ik van of!
Van achteren ben ik vezelf bar bloid dat ie niet doôd was !.
Jan Zeeman.
Stukje van de Westfriese Spreukenkalender 2014.
Samenstelling Peter Ruitenberg.
Uitgeverij van den Berg Almere.
De Ringvaarttocht
26 juli
Deze tocht was in de vakantie periode (bouwvak).
Maar ja, zoals we weten, zijn de meeste leden van Omnisport geen werkende mensen meer,
maar vrijetijdsfietsers.
Dat kon je ook horen bij de binnenkomst van de deelnemers van deze tocht.
Een leuke vakantie gehad, hoe was het daar, mooi weer gehad en meer van deze belangstellende
vragen.
Het is ook leuk om te horen hoe men met elkander omgaat.
Er waren er ook bij, die nog met vakantie moesten gaan.
Maar al met al, toch een leuk aantal deelnemers bij deze tocht, beter dan bij de Zaanstreek /
Waterlandtocht.
Daar maar 3 op de 120 km. en 4 deelnemers op de korte versie.
Kees van toerclub Wognum was ook weer van de partij, hij was er vorig jaar ook bij en hij vond het
een zeer leuke tocht, maar vond het wel jammer dat de tocht toen niet kon worden afgemaakt.
Maar vorige jaar konden we deze tocht echt niet voltooien vanwege een zwaar op komende onweer.
We zijn toen bij Ursem rechtstreeks naar OSSA gegaan, dus de kortste weg daarheen, of voor
iemand naar zijn huis.
Vandaag zouden we daar geen last van moeten hebben, hij wilde hem dus nu in zijn geheel
uitrijden.
Nadat de koffie van Hans is verorberd, gaan we om 08.00 uur naar de fietsen.
Jaap was er ook weer, zijn fiets was weer gerepareerd.
Zijn achterwiel ophanging was gebroken bij de Omnisporttoer en moest toen dus afhaken.
Cas was vandaag de toerleider, met een korte of lange ij ????.
Hij had alles voor elkander en op verschillende stukken van de route een positieve verandering
ingebracht.
Tijdens het voorrijden hadden we hier en daar overleg met elkander, over de route en de veiligheid
hiervan.
Vanuit OSSA dus linksaf de Westdijk op tot de Nollebruggen en er onderdoor en dus niet door
Heerhugowaard.
Daar gingen we het park van Luna in
tot aan de Jan Glijnisweg, nog een klein
stukje Huygendijk en bij Oterleek de
Schermer in.
Hier een grote ronde om de Schermer
aan de oostkant van deze polder tot
aan de Kogerpolderbrug.
Over deze brug heen en via de
Starnmeer naar Spijkerboor, daar weer
de brug over en rechtsaf langs de
Knollendammer Vaart naar Oost Knollendam. Die vaart gaat daar over in de Zaan,
hier een fraai uitzicht op de oude
karakteristieke tevens monumentale
gebouwen met hun oude bouwstijlen en
ook de karakteristieke boten die daar lagen
afgemeerd.
Dan verder op weg naar de Enge Wormer, hoe die aan deze naam is gekomen is mij een raadsel,
zou dit gekomen zijn door dat er vroeger geen verlichting was in die polder ??.
Het is maar een gedachte kronkel, maar wie weet wel het antwoord hierop ?.
ENG= volgens de “Dikke Van Dale”
Als we hier omheen
rijden kunnen we de
1. Gering van wijdte of ruimte
contouren van de
Zaanse Schans zien
2. Met weinig tussenruimte aaneensluitend,dicht
en de cacao ruiken
vanuit Zaandijk.
op-of bijeen.
Dan komen we bij de
Kalverhoek, de plek
3. Niet veel omvattend, beperkt, niet ruim
waar AZ zich mag en
gaat vestigen.
ENG/ENK
Voor onze Ruud, de
secretaris van de
1 geheel van bouwlanden bij een dorp of buurtschap
club is dit geen leuke
gedachte, dat AZ
daarheen gaat.
Maar onze tocht gaat weer verder naar de rand van het Twiske en door het Ilperveld heen, weer een
nieuw stukje in de route naar Purmerend.
Daar onder en over de brug heen van het N.H. Kanaal naar het fietspad dat ons naar Ilpendam zal
brengen.
Ze hadden hier een mooi nieuw stukje tapijt neer gelegd, dit reed dus beter dan dat het voorheen
was.
We rijden dan Ilpendam binnen en komen recht voor Het Wapen van Ilpendam uit.
De dames van de bediening zaten lekker op het terras te wachten dat we er aankwamen, Hans had
gebeld dat we er met 20 personen aankwamen voor de koffie.
Lekker op het terras zitten en weer praten over de vakanties die er zijn geweest en gaan komen of
de diverse fietstochten die nog worden ondernomen.
De tijd vliegt om en nadat alles was afgehandeld bij de dames, pakten we de fietsen weer voor de
laatste etappe.
Door Ilpendam heen naar de Purmerringvaart, over de houten brug heen en de dijk op, die ons bij
Monnickendam zal brengen.
Dan verder richting Edam, de rietkraag was hier zeer hoog, zodat we hier niets van het water
konden zien, een groeizaam weer geweest dus.
Door het dorp heen of is het een stad Cas ?.
Vervolgens rechtsaf over een dijkje naar Kwadijk, hier stond de brug even omhoog, om de
watersporters door te kunnen laten varen, voor ons dus even een pauze.
De warme lucht begon al behoorlijk op temperatuur te komen en die kwam no ta be ne vanuit het
noordoosten naar ons.
De klep van de brug ging weer dicht en we konden weer verder.
Door het dorp heen en bij de Durkweg de polder in en op weg naar Hobrede.
Over de diverse dijken komen we dan ook weer bij
Avenhorn aan, hier gaan we naar de Mijzenpolder
om een ronde te doen.
Nu met mooi weer en dus veel beter dan het jaar
daar voor.
Bij Ursem zoeken we Rustenburg op en gaan naar
de Uitgang om bij Hensbroek uit te komen.
Ik zei tegen Cas op de Uitgang vlak voordat we
linksaf gingen, “hier linksaf naar het gehucht
Hensbroek “, waarop Cas direct reageerde met,
Ho, ho, “ Hensbroek is wereldberoemd ”.
Hier kwam immers Ron Vlaar vandaan.
Door deze city heen en door het kassengebied van de
Dekkers naar de Obdammerdijk, hier moesten we in de
remmen omdat er bij iemand een telefoon afging en deze
terstond ging opnemen, hij deed dit echter wel stilstaand.
Ook hier bepaald de telefoon de maatschappij, we hebben de
persoon helaas niet meer terug gezien in de tocht en na een
paar kilometer langzaam te hebben gefietst hebben we de
snelheid maar weer opgepakt.
Dan komen we bij het sportgebied van Heerhugowaard “de Vork” en gaan we langs het spoor naar
het viaduct onder het spoor door naar een stukje industrieterrein om bij de Rringvaart aan de
westkant van de Waard uit te komen.
Hier gaan we linksaf naar het havengebied in de nieuwe wijk met de naam “De Broekhorn”, nog
een 500 meter en we zijn weer bij Hans en Nel voor de borrel.
De dag was weer geslaagd en er waren geen nare dingen gebeurd.
Mensen tot de volgende tocht, een grote groep is voor een ieder leuker en ook
gezelliger, maar ook voor de organisatie en medewerkers.
We hebben immers ruim 100 leden, er waren nu 18 personen mee, beter dan
bij de Zaanstreek / Waterland tocht.
Dus kom bij de tochten.
Sjaak.
Op 21 augustus namen we afscheid van Carla.
In de negentiger jaren beiden, Carla en John, lid van Omnisport.
In 1992 trokken we naar Italië, de Dolomieten en beiden waren mee.
Prachtig zo’n Dolomiet
beklimmen en als je dan
bovenkomt, heb je het
gevoel, de hele wereld aan
te kunnen………….!
Maar wat was dat toch
voor berg, die Carla tegenkwam en waar ze niet
tegenop kon….?
Velen stonden klaar om je
een duwtje te geven:
“Zo veel handen om te
dragen
en zo moeilijk om er één te
vragen”.
Carla, staand links achter
met de Omnisport-damesgroep.
Deze berg stond op het boekje van haar
Afscheidsviering, de Milford Sound
op het noorder eiland, van Nieuw
Zeeland.
John, je kinderen, je familie en vrienden
en kennissen, veel sterkte in deze tijden!
John, red,Carla en Roy met hond in
De Kiwiboomgaard. (mrt.2001)
de Estafettepomp
Iemeslesten hewwe we de ringsloôttocht reden en an ’t end deervan
’t loif.
kwamme we met z’n allen boi Ossa an, deer liep ik Cas Janssens teugen
Cas zat met de deurgeefpomp in z’n maag, hoi kon ‘m an gien mens
kwoit, dat ik zoide “geef dat ding maar an moin, den bé-je ‘r van of”.
Noh ik was nag niet thuis of hoi sting al voor de deur met dat ding. En nou wille
jullie vezelf geloik wete: met wie hewwe te maken,van wie is ‘t ‘r ien en wat
doet ie voor de kost?
Ik zal m’n oigen voorstellen, ik ben Cor van Langen, geboren in 1954 an de
Veenhuizerweg in de Waard en deer weun ik nou nag.
Toen ik op de leigere skoôl zat en we woenesdagmiddag vroi ware, ging ik vaak met ’n paar
vrienden sloôtje springen in de veenhuizer polder. Met ’n ruitersstok(die ze gebruikte voor
hooiklampe zetten) sprongen we over de slôte. Eerst kloine en as we effe manser werden breiere
slôte, todat ‘r ientje inlazerde vezelf. Maar zuks dé-je met mooi weer dus had je d’r skik in, je most
ok wel d’rs ’n endje omloupe omdat ‘r skrikdreid in sloôt stond.Ok kroôsslôte kwam je teugen en
deer wou je ok niet inlazere.
In de winter hadden we nag ’n are bezighoid nl. skossetrappen, je
ging met ’n man of wat naast mekaâr over ’t ois loupe trappen, den
begon ’t te krake, deernei te skeure en deernei brak ‘t. En den had
je skosse en den was ’t de kunst om al glissend en hollend over de
skosse nei de are kant te komme . De skaasers ware’r niet altoid
bloid mee, want d’r werd ok wel ‘rs ’n skaassloôt an barrele trapt.
Deer moin vader ’n bouweroi had en ik as kloin jochie veul met ‘m
mee ging, kreeg ik deer ôk zinneghoid an. En neidat ik met succes
m’n studie ofrond had op de tuinbouwskoôl ,kon ik nag voor m’n
16e an de gang.Samen met twei broers in de piepers,uien koôl en
eereboie, deer ware we ’t hille jaar zoet mee.In de winter lekker met
de trekker te ploegen mooi man, met kroisende meêuwen achter
je die de wurmen uit de grond pikte . En as ik den ’n doôs wilde
havanna’s boi me had, kreeg ik zo’n “Zwitzerleven gevoel” over me,ké-je dat? Voorjaars ging je te
kunstmest stroôien, kopeggen en ’t land beplanten. Zumers de gewassen verzorgen en in de herfst
de oogst binnen hálen.En as de skure vol lage gaf dat ’n voldaan gevoel .Maar die mosten ok weer
leeg, dus de piepers sorteren ,koôl skoônmake en opbâle en uie opskeppen. Ofwisselend werk en
dat maakt ’t vak van tuinder zoin mooi.
Zo rond m’n 25e begon ik met sporten n.l.hardloupe , moin zwager nam me mee nei ’n trimloup in
Bergen 4 km., ik was doôdlouf an ’t end. Maar ’n jaar later liep ik de ½ marathon. Ok de kerstcross in
Opmeer hew ik veul dein. Ik hew jaren met m’n buurman loupe en altoid van die trimloupies in
Skoôrl,Bergen en Castricum. Ien en soms twei keer dee ik ’n halve marathon per jaar. Nei zón
twuntig jaar hollen hew ik de skoene inruild voor skaase.
In 1988 ben ik lid worre van Omnisport en ik was ‘n zundagroier ,deur deweek had ik gien toid.Dat
veul verder as ’n paar duuzend km. kwam ik niet. Meistal de Blauwe roigertocht, rondje
Amsterdam,bramentocht en niet te vergeten de clubronde.M’n eerste clubronde was nei Bunnik, op
de iene dag 180 km. en op de are 170km. En ok nag met regen, ik wist niet wat moin over
kwam.Maar ’t was wel gezellig en dat bloift je boi. Ik hew heêl wat clubrondes magge meemake ,de
leste paar jaar komt ’t klad ‘r een beetje in, ’n mens skoint wel d’rs are drokte te hewwe.
“N jaar of wat leden ben ik het met werke wat rustiger an gaan doen en deerdeur ken ik deur
de week ok wat aars doen. ’T ken wel d’rs beure dat ik met de dinsdag of donderdag groep
meeroi. Zo ben ik in 2010 met Wouters sportfonds nei de Mont Ventoux weest. Ik had nag
nooit ’n berg beklommen en dut was geloik ’n joekel , maar ik kwam boven en ’t was ’n mooi
evenement .De mense die mee weest benne hewwen ‘t ‘r nou nag over. En den kroig je de smaak te
pakken, want verleden jaar zoine we nei Alp de Huez weest. Ok hier prachtige ritten maakt en
gezellighoid troef.
As ik dut skroif ben ik net ’n maand terug van ’n fietstocht met Jan Lôôs nei Santiago de
Compostella, ’n maand lang alle dage fietsen deur België,Frankroik en Spanje. Op de eerste dag
vertrokken we met mooi weer , wel wind teugen maar deer skoin je sterk van te worre. In Leiden
gingen we effe ’n koppie doen en deer begon ’t te regenen en dat bleef tot Zwoindrecht an toe. Dat
was ’n zwere dag maar deigsteran was genap weer en hewwe we verders weinig regen meer had.In
België langs mooie kenalen reden en deur Frankroik met z’n graanvelden weer gien end an leek te
kommen. De prachtige steden, de amparte slaap plaase, de woingaarden, de velden met
zonnebloeme enz. De bergen in Spanje, de ouwe stadjes. Soms kreeg je ’t gevoel of je in de middel
eeuwen beland waren .Efoin zo maak je nag ‘rs wat mee op je ouwe dag!
En as alles goed gaat, gane we met ’n groepie Omnisporters strakkies nei Portugal ’n weekie fietse
in de Algarve, ik ben benieuwd.
Naast fietse mag ik ok nag verlegen graag skase en dat doe ik op de skaasbaan in Alkmaar.Deer
train ik met skaasclub de Draai op woesdageivend en met de triathlonclub DTC op vroidagmiddag.
Op de zundag haâl ik ok de mountainbike of en toe van stal voor ’n veldrit in de buurt. Soms knoop
ik m’n wandelskoene an m’n biene en ga ik ’n endje an de flort .Ien keer per jaar doe ik ’n loup
vierdaagse, meistal in Alkmaar maar deuze keer in Limburg.De heuvelland 4daagse in Berg en
Terbloit.
Zo bloif ik al met al nag pittig in de weer en hoop dat dat nag effies zo bloift.
Groeten,Cor van Langen.
ClubRonde 2014
Frans en Sjaak waren al maanden geleden begonnen met de organisatie van de Clubronde 2014.
Dit jaar was de Veluwe als decor uitgekozen en de tweedaagse begon op 30 augustus. Helaas
viel Wil Timmermans door een ongelukkige val uit en ook Louis kon op het laatste moment niet
mee. Hopelijk zijn zij beiden tegen het verschijnen van deze Omnibus weer helemaal de oude.
Uiteindelijk bleven er 10 enthousiastelingen over.
Verzamelen op het Raadhuisplein, de fietsen achterop of in de auto’s. Voor onderweg kregen we van
de leiding een briefje met de 10 fietsgeboden mee. Die konden we in de auto uit ons hoofd leren.
Het ging allemaal om veiligheid tijdens het fietsen; erg belangrijk dus.
Na een ritje van zo’n anderhalf uur kwamen we in het schitterend gelegen Hampshire hotel in Putten
aan. Tijdens de koffie kwam Dirk Voskamp, nat en verkleumd op zijn fiets aangereden. Hij was die
ochtend uit IJmuiden vertrokken want het leek hem wel leuk om het eerste tochtje van 80 km. met
ons mee te fietsen. Hij had er inmiddels al ruim 100 km. op zitten. Wat een bikkel. Nadat hij weer
wat was bijgekomen, gingen we voor de eerste rondrit op pad. Ondanks dreigende luchten, bleef
het droog. De buien waren zeer plaatselijk en net niet op de plaatsen waar wij reden.
Zandverstuivingen en heidevelden, weilanden en bossen trokken aan ons voorbij. Mooie paden
kronkelden door het prachtige parkachtige landschap. De hele Veluwe leek wel een vakantiepark
met ontelbare pannenkoekenhuizen, cafés met heerlijke terrassen, rustplaatsen en B&B’s.
De koffiestop was in het middeleeuwse Elburg. Een lieflijk vestingstadje van bijna 800 jaar oud met
vele beschermde stadsgezichten. Op het terras bij de haven genoten wij van heerlijke appeltaart en
koffie. En voort ging het weer, nu in de richting van Putten waar in het hotel de warme douches
zorgden voor een welverdiende opfrisbeurt. Toen was er bier. Alleen niet voor Dirk. Die ging na de
koffie op huis aan. Nog eens 100 km. Dat zijn afstanden die in het begin van de historie van
Omnisport wel vaker voorkwamen. Maar nu zijn het uitzonderingen.
Na de nodige biertjes volgde het driegangen diner. Voor de doggybags was geen kruimel meer over.
De avond werd, hoe kan het ook anders, aan de bar afgesloten.
De volgende ochtend deed iedereen zich te goed aan een uitgebreid ontbijtbuffet. De eieren met
spek verdwenen als sneeuw voor de zon. Buiten onweerde het en de regen sloeg tegen de ramen.
Sjaak en Frans keken bedenkelijk. Zouden we nog op weg kunnen gaan? Gelukkig klaarde het even
later op. We gaan! We kregen nog een banaan en een mars en gingen op weg. De luchten donker,
het asfalt nat, maar geen regen daar waar wij fietsten. Het zonnetje kwam door en alles zag er weer
vrolijk uit. Nu gingen we in de richting van Hoenderloo en Otterlo.
De eerste koffiestop was bij het Smulhuis. De lucht werd inktzwart. We besloten binnen de bui af te
wachten. Droog? En voort ging het weer. Opmerkelijk was dat we overal in de bossen en vooral
langs de bospaden omgewoelde plaggen zagen. Iemand wist te vertellen dat dit door de wilde
zwijnen werd veroorzaakt. Aan de hoeveelheid omgewoelde aarde te zien moeten er duizenden van
die zwijnen rondlopen. Jammer dat ze niet op het menu staan.
Michael Moore
VerjaarDagen
In Oktober:
4
7
10
dhr. P.Ordeman
dhr. P.v.d.Meulen
dhr. A.Bruijns
dhr. J.M.Gootjes
dhr. R.M.v.Borre
14
21
22
27
29
dhr. J.Komen
dhr. H. de Jong
dhr. T.Bijman
dhr. A. de Block
dhr. H.Nierop
In November:
3
6
16
dhr. P.Slot
mevr. M.Oudhuis
dhr. H.J.M.Veul
dhr. J.Timmermans
17
23
26
28
VAN HARTE GEFELICITEERD
dhr. C.C.Mertens
mevr. A.C.Broekhuizen
mevr. A.v.d.Eng.
dhr. M.Brugman.
Tocht in Oktober
alweer de de laatste in 2014
Arie Haak Sluitingsrit
Toertocht over 80 km.
Start om 09.00 uur vanaf OSSA
Ook kan men afmelden voor de sterrit tussen
12.00 en 13.30 uur.
Tevens kan men de fietscomputers aanbieden ter eindcontrole op die tijden.
Gratis af te halen:
Batavus Course, uit het vorige millennium ca. 1995.
SPD-trappers, 700-wielen, 7-speed Shimano 105, 2 bladen voor.
E.a. in redelijke staat.
Een beetje smeren, nieuwe banden en evt. blokjes en het is een leuke fiets voor
iemand die eens wil ruiken aan het toerfietsgebeuren. Uiteraard is het wel wijs om
de (rem)kabels even te controleren.
Misschien heeft één van onze leden een zoon, kleinzoon, dochter, kleindochter,
kennis etc……..die hier iets mee kan.
Na te vragen bij Piet Pranger,
072-5743600
Rubensplein 13, H.H.Waard. [email protected]
Dinsdagen 7 en 14 oktober:
Gezamenlijke toertocht van circa 80 km. Toerleider is Frans Wit, tel. 0226-315256
Reserve toerleider is John Timmermans, tel. 072-5710738
Vertrektijd is om 09.00 uur
Donderdagen 9 en 16 oktober:
Gezamenlijke toertocht van circa 100 km. Toerleider is Wim Bakker, tel. 072-5712508
Naast deze afstand kan er ook gekozen worden voor circa 80 km.
Toerleider hiervan is John Timmermans tel. 072-57107378
Vertrektijd is om 09.00 uur
Fietsen alleen bij droog weer !!
Ingaande 21 oktober elke dinsdag vertrek om 10.00 uur voor een afstand van circa 60 km.
Fietstocht langs de Neckar en de Rijn
Hans de Jong en Jan Groot.
1e Etappe: Heerhugowaard – Arnhem (160 km)
Donderdag 28 aug. Om acht uur startten we in
H.H.Waard met een lekke band van Hans. Daarna
om 8.30 uur op naar Arnhem, met een z.o.wind, dus
meteen tegenwind, mooie rit met goed weer, op
naar de jeugdherberg.
2e Etappe, vrijdag 29 aug. Arnhem – Duisburg(108 km
Redelijk weer, bewolkt maar droog in Duisburg (Ruhrgebied). We hadden een hotel geboekt naast
het station, omdat we de volgende ochtend vroeg, om 07.15 uur op de trein moesten stappen, met
de fietsen naar Rottweil in het Zwarte Woud.
3e Etappe: Duisburg – Rottweil, met de trein.
Zaterdagochtend eerst een “Schöne Wochenende Ticket” gekocht. Dat is een treinkaart waar je
zaterdags en zondags met 5 personen voor € 46, onbeperkt kan treinreizen. Een aanrader!
Om 18.30 uur kwamen we aan in Rottweil, op naar de jeugdherberg.
4e Etappe: Rottweil – Tübingen, 89 km.
Bij Millingen, ± 20 km. ten zuiden van Rottweil ontspringt de Neckar, een greppel van één meter
breed. Op ongeveer 40 km. ten oosten daarvan ontspringt de Donau, ook geen onbekende.
Na ± 3 km. fietsen moeste3n we 2 km. door een laag bagger ploeteren; het fietspad was opgebroken
dus onze fietsen en kleren zaten gelijk onder de bagger en tot overmaat van ramp begon het om 12
uur te regenen, de hele middag. We kwamen dus nat tot onze navel en onder de bagger in Tübingen
aan met een flinke mentale knak.
5e Etappe: Tübingen – Ludwigsburg, 93 km.
Droog maar wel 10 graden kouder. Prachtige dorpjes bij de rivier, die ondertussen al zo breed was als
onze Oostertocht.
6e Etappe: Ludwigsburg – Mossbach, 94 km.
Mooi weer, de Neckar werd al wilder!
7e Etappe: Mossbach – Areindrückheim, 119 km.
Mooie natuur, maar af en toe behoorlijk slechte fietspaden, tip voor Merkel en haar regering,
minder geld voor snelwegen en meer voor de fietspaden!
8e Etappe: Areindrückheim – Bingen, 85 km.
Dit is het gedeelte waar de Neckar in de Rijn uitmondt, bij Mannheim.
Dit was de dag van de lekke banden, één buitenband en drie binnenbanden verspeeld. Hans reed
hard op een puinstrook in de weg af en pang, buitenband en binnenband stuk! Buitenband fietsbaar gemaakt en binnenband vervangen en toen kwam er een behulpzame Duitser ons helpen
pompen. Maar die brak het ventiel af en dat was de tweede binnenband. De Duitsers waren we erg
behulpzaam, één bracht ons 20 km. verderop in een grote stad naar een fietsenmaker, geweldig !
9e Etappe: Bingen – Andernach, 93 km.
Prachtige rit, bij Koblenz stroomt de Moezel in de Rijn,
een toeristisch hoogtepunt.
10e Etappe: Andernach – Neuss, 133 km.
Mooie vergezichten, prachtige heuvels waar mooie
kastelen en dorpjes langs de Rijn liggen. Het gedeelte van
Andernach tot Bingen is het mooiste gedeelte van de Rijn,
vonden we.
“Ja, zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn,
’s Avonds in de maneschijn, schijn, schijn
Met een lekker potje bier, bier, bier
Aan de zwier, zwier, zwier
Op de rivier, vier, vier!
Zo’n reisje met een nieuwerwetse schuit,
Schuit, schuit
Allemaal in de kajuit, juit, juit
’t Is zo deftig, ’t is zo fijn fijn, fijn
Zo een reisje langs de Rijn.
11e Etappe: Neuss – Arnhem, 145 km.
Wederom een lekke band en fietsen door het Ruhrgebied, wat een kleine ramp is. 60 km. om de
500m. stoplichten en dan moet je stoppen! Dit moet je niet willen, maar we waren op tijd in de
jeugdherberg in Arnhem.
12e Etappe: Arnhem – Heerhugowaard, 160 km.
Noord- westenwind, dus lekker tegen.
Samenvattend, het was een mooie tocht door het valsplat naar beneden. Ik schat ± 1 ½ meter per
km. lijkt het of je fietst met een vrouwenhand in je rug.
De rit was goed in elkaar gezet door Hans (zonder voorgereden te hebben) en zijn zoon die hem wel
een keer heeft gereden.
Op Reis met Jaap en Ria (slot)
Na de afdaling kom je in de plaats Corvara in de streek Alta Badia, wat ik me nog herinner van
20 jaar geleden. Hier eerst de inwendige mens versterkt, dat is geen
probleem hier, het ene restaurant
staat naast het andere. De
minestrone soep smaakte prima en
gaf een goede ondergrond voor de
volgende klim. Die luistert naar de
naam Passo Gardena. Een mooie
klim die je in een goed ritme kan
beklimmen. Als je boven bent heb
je er 55 km. opzitten en ben je op
een hoogte van 2121 meter. Het ging allemaal voorspoedig,
tot nu toe! De verrassing zat in de afdaling. Nog geen 4
kilometer afgedaald en daar werd ik tegengehouden door de
Italiaanse politie die meldde dat er niet verder mocht
worden gereden. Er waren stukken steen en sneeuw van de
bergwand afgevallen op de weg. Het opruimen zou zeker 4
uur duren wist hij mij duidelijk te maken. Volgens hem
moest ik 55 km.terug, dat was ik niet van plan. Maar ik kon
nog zo praten in mijn beste engels, hij liet me niet door.
Eerst Ria maar gebeld met de mededeling dat het laat zou
worden vandaag. Soms zit het mee en soms zit het tegen,
zeg ik vaak. Nu zat het tegen! Want moet je terug, weer
klimmen naar de top die je net bent overgegaan.
Toen ik dat aan het doen was kwam er een stel Italiaanse
fietsers me tegemoet en ik gaf ze aan dat ze er niet door
mochten.Dat viel bij hun ook slecht, zij gaven aan dat ze het nog wel wilden proberen om de agent
op andere gedachten te brengen. Ik dacht je weet maar nooit wat het vrouwelijk schoon teweeg kan
brengen bij die agent, dus ik weer met hun mee. Maar die agent kon zij ook niet verleiden, hij liet ons
er niet door.Wel wist zij een single track voor mountainbikers; na beraad mocht ik wel met hun mee
dat pad volgen. Er kon door ons niet met de racefiets gefietst worden, dus werd het lopen. Dat
duurde anderhalf uur. Met moeilijke klimmen en door riviertjes. Maar alles is beter dan 55 km. terugrijden, met de wetenschap dat alles wat je afgedaald bent, ook weer moet worden geklommen.
Uiteindelijk kwamen we weer op dezelfde weg terecht, maar nu na de afzetting. Het was inmiddels
gaan regenen.
Nadat we elkaar bedankt hadden, vervolgde ieder zijn weg. De mijne was afdalen naar de klim van de
Passo Sella. Die ik in de stromende regen en behoorlijk hagel moest beklimmen.
Nu is het zo dat ik met slecht weer
beter ga rijden. De klim ging prima
ondanks het slechte weer. De top
werd bereikt na 70 km. fietsen op
een hoogte van 2214 meter. Nu werd
het een makkie, alleen maar afdalen
naar Canazei. Waarna nog 10 km.
naar de camping moest worden
afgelegd. Dat ging ook makkelijk
omdat het licht afdaalde, waar ik
’s morgens geen erg in had gehad. Met een snelheid van tegen de 40 was ik snel op de camping
met 91 kilometer. Waar Ria het eten klaar had, het was inmiddels zes uur. Na het eten kon
ik net de tweede helft van Nederland-Chili meemaken. Na het douchen kon ik alleen maar
stellen dat dit een mooie enerverende dag was. Ik had ervan genoten en soms zit het mee en soms
zit het tegen.
Donderdag 26 juni.
Vandaag staat er weer een fietsroute op het programma. Dat wordt de “Bruine-route” op de kaart
die ik van dit gebied heb. Een route van 80 km. met twee bergen van rond de 2000 meter.
Om tien uur gestart vanaf de camping.
Het ging via Moena – Predazza neer Tesero. Dit was niet
moeilijk, het ging steeds door het dal de Fiemme langs
een rivier waar het water mijn fietsrichting stroomde,
naar beneden dus. Zodoende kon ik de eerste 30 km.
binnen een uur rijden. Maar bij Tesero werd mij de
richting aangegeven naar Passo Pampeago. Dat werd
klimmen van 800 m. naar 2000 m. over een afstand van
11 kilometer. Een zware klim dus met weinig haarspeldbochten. Daar kun je anders even de spanning van de
spieren afhalen; nee het waren lange rechte stukken,
dan lijkt er geen eind aan te komen.
Een heel mooie rivier met veel verval deed me besluiten
een paar foto’s te nemen. Het was tevens een moment
van ontspanning, zeker niet verkeerd.
Na een banaan en wat drinken kwam ik boven bij een skilift, dit was niet de top, die lag nog 5 km.
verder. Dit ging over een heel mooi weggetje waar heel weinig verkeer was. De omgeving was
prachtig, dat bleek ook uit de vele wandelaars die daar waren. Op de top waren twee Italianen ook
net boven gekomen. Zij bekeken mij en vroegen waar ik vandaan kwam. Toen ik zei dat ik uit
Nederland kwam, vonden ze het een hele prestatie dat een Hollander hier fietsend boven kwam.
Bij jullie is toch alles vlak ! Daarom kom ik hier om te fietsen heb ik ze uitgelegd.
De afdaling was een hele mooie die bracht mij in Obereggen. Hier rechts aanhouden en naar Pont
Nova, een hele snelle afdaling. Maar bij Levante, ik volgde al even de richting naar de Passo
Costalunga, 1800 meter.
De klim diende zich hier aan. Eerst wat eten en
rusten dan 15 km. klimmen om deze top te halen.
Deze klim is minder steil, maar op het eind van de
dag begint het toch mee te tellen. Nu nog even
afdalen naar Passo de Fazza, waar onze camping is.
Een mooi inspannende dag eindigde met 79 km. op de
teller om 16 uur.
Bij de vraag van Ria of het een mooie route was, zei ik
“ja, maar zwaar”.
Na een verfrissende douche ben je de inspanningen
weer snel vergeten. En blijven mooie herinneringen
over. Dan heb je het er samen over, en ben je blij dat
het allemaal nog kan en wil, natuurlijk.
Ria zuchtte wel drie keer toen ze vernam dat ik 15 km. aan een stuk had geklommen. Dat is van
Heerhugowaard naar Bergen, zij moest er niet aan denken. Ik had er afgezien en genoten !
Vrijdag 27 juni.
We hebben besloten twee dagen langer hier te blijven. We gaan vandaag de Dolomiti Marathon
rijden, met de auto.
Te beginnen met de Passo Sella, direct na het vertrek uit Canazei, een pittige klim naar 2213 meter.
Hier hebben we even koffie gedronken en van
het uitzicht genoten.
Na de afdaling is er meteen de Passo Gardena,
die op een hoogte van 2112 meter zijn top
heeft. Een ruig bergmassief, als je boven bent.
Een lange afdaling volgt tot in Corvara, hier
aangekomen heb je er 55 km. opzitten.
Er volgt weer een afdaling, maar bij Cassiano
kondigt de klim naar de Passo Valparola zich
aan, een flinke kuitenbijter die op de top 2105
meter hoog is.
Nu gaat het naar de Passo Falzarego, die is
2105 meter hoog.
Een makkie, 80 meter zakken dus. Dan gaat het
afdalend naar Arabba. Halfweg de afdaling hebben we
heerlijk gegeten in een restaurantje langs de weg met
een mooi uitzicht op de bergen in de omgeving.
Beneden wacht de afsluitende Passo Pordoi, met een
klim naar 2239 meter. Een zware klim die door een
heel ander landschap gaat. Lage begroeiing en veel
koeien in de wei. Dan de afdaling naar Canazei met wel
27 “torantes”, haarspeldbochten dus.
Wij hadden een heel mooie rit gereden, maar om dit te
fietsen moet je van goede huizen komen. Bij de caravan
aangekomen begon het hard te regenen zoals alle
dagen hier.
Zo tussen 5 uur en 7 uur regent het alle dagen.
Zaterdag 28 juni
Het is weer tijd om op de fiets te stappen. De
weerberichten voor vandaag waren niet best, vooral
later op de dag. Dat betekent gewoon op tijd vertrekken.
Om 9 uur reed ik van de camping, richting Canazei. Met 12
km. was ik daar, een redelijk zwak klimmend stuk. In Canazai
was het richting Penia en Passo Fedaia, 2057 meter hoog. Dus
op het kleine blad en klimmen maar. Het ging redelijk
omhoog zodat ik een snelheid van 10 à 11 km. kon
aanhouden met een tandje over.
Na een uur klimmen bereikte ik de top. Op de teller gekeken
gaf die 23,5 km. aan, een strak gelijkmatig tempo dus.
Hier is ook een stuwmeer op deze hoogte. Het Lac de Fedaia,
ik had ondertussen trek in koffie, dus eerst dat geregeld.
De jas moest weer aan, de weg ging
naar beneden en het was er 10 graden.
Na 15 km. afdalen bereikte ik Rocco
Pitore,een leuk oud dorpje waar ik doorheen reed. Weer op de doorgaande weg
moest richting Arabba-Passo Pordoi
aangehouden worden. Vanaf hier is het
nog 32 km. te gaan naar Canazei. En dat
is steeds klimmen, niet te zwaar maar
het gaat steeds omhoog.
Een heel rustige weg, met weinig
motoren die hier heel vaak rondrijden.
Wat me wel gebeurde op deze weg! Ik
werd ingehaald door wel 42 Ferrari’s, die met brullende motoren langs je snelden. Hun snelheid kon
ik niet halen. Mijn 1 pk. Stond niet in verhouding met wat zij onder de motorkap hadden. Maar met
mij ging het ook goed, in een goed tempo en 33 tornantes gerond te hebben, bereikte ik de top van
de Passo Pordoi, op 2239 meter hoog.
Hier staat ook een monument ter nagedachtenis aan de legendarische Italiaanse wielrenner, Fausto Coppi.
Fausto Coppi, wereldkampioen,
Lugano 1953.
Naast hem, “Dame in het Wit”
Giulia Locatelli.
2014, Zonder “Dame in het Wit” , Jaap bij het
monument.
Op een bord las ik dat er een klimtijdrit georganiseerd wordt van Canazei naar de top van de Podoi
op 20 juli, die zijn naam draagt.
Ik moest dit nu gaan afdalen en het was nog koud, dus
alles aan en naar beneden. Nu nog 12 km. naar de
camping. En om 16 uur zat mijn fietsdag erop, 97 km.
op de teller, waarvan mijn beschrijving er 52 km. van
waren. Die waren goed te doen. Of ik moet al sterker
worden met die vele klimkilometers !
Zo heb ik heel wat passen gehad deze week:
Passo Fedaia-Passo Pordoi-Passo CampolongoPasso Gardena-Passo Sella-Passo San PellegrinoDiga Fedaia-Passo Constalunga-Passo NigraPasso Pinai, waarvan ik er verschillende van beide
kanten heb beklommen.
De ervaring van de Dolomieten was na 20 jaar een heel goede. Als ik er nog een keer heenga, zet ik
wel een lichter verzet op de fiets. Het was nu af en toe net aan. Je kunt beter een tandje over hebben
en niet wanneer je naar je pion kijkt moet constateren dat je al op de lichtste zit.
Het zal de leeftijd zijn die dat teweeg brengt. We hebben wel genoten van dit ruige berglandschap
met zijn mooie natuur.
Nog een berichtje van Henk Veul….
Zondag 19 oktober:
“de A.Haak Sluitingsrit”
Het seizoen zit er bijna op.
Deze dag de sluitingsrit genoemd naar een overleden oud-bestuurslid en
tevens erelid.
Arie Haak zat een zestal jaren in het bestuur als tochtencoördinator en
bemande vaak samen met zijn Vronie de inschrijftafel.
In het verleden gingen wij met wat omzwervingen naar zijn geboorteplaats Medemblik.
Nu maar weer afwachten wat de toerleiders er van maken.
De afstand is circa 80 km. en staat onder leiding van de heren Ruud kramer en
Willem Vodde. We starten om 09.00 uur.
Tussen 12.00 en 13.30 uur kunnen de sterritrijders zich ook nog afmelden.
Iedereen wordt op deze laatste weekend fietsdag terugverwacht bij OSSA om
Het seizoen passend af te sluiten.
Fausto Coppi
“Fausto! Een menigte verslagen vrienden is je gevolgd naar je laatste rustplaats. Zij brengen een ere
saluut. Nooit was mijn hart zwaarder van droefheid. Ik heb je nog één keer mogen zien, zo onbeweeglijk
in je kist. Ik wilde alleen zijn met je en werd ziek van de mensen die me omringden.
Fausto! Probeer niet boos te zijn dat ik tochniet kon huilen toen ik naar je verstilde, verstijfde lichaam
keek. Ik heb, je weet het, nooit kunnen huilen als de smart in mijn leven het diepst was. Ik heb geen
traan kunnen laten bij de dood van mijn broer. Maar eenzelfde, veel dieper, veel wurgender verdriet
bevangt me bij jouw baar, Fausto. Daarom blijven mijn ogen droog.
Op het moment dat jij verdween, Fausto, was onze oude rivaliteit voorgoed ten einde. Als de dood je
nog bij ons had gelaten, zouden we nu schouder aan schouder staan voor onze eerste gezamenlijke
krachtsinspanning. Samen zouden we een gretige jeugd opnieuw hebben bezield met het vuur waarmee
jij en ik Italië toch maar een nieuwe wielertoekomst hebben gegeven.
Fausto! Hoor hoe het onweert terwijl jouw kist genadeloos in de aarde verzinkt! Het is het smartelijke
teken dat alles, alles nu voorgoed voor bij is.
Gini Bartali bij de begrafenis van Fausto Coppi.