13 NOVEMBER 2014 DIEREN e j t i u h c s e d f l e z In het Zwemles Eigenlijk had zijn moeder het moeten doen. Maar ja, die is kwijt. Dus krijgt dit kleine ottertje zwemles van mensen. Een maand geleden spoelde hij aan op een Amerikaans strand. Een pup in zijn up. Hij was nog maar een week oud en woog minder dan een pak pasta. Het eerste dat-ie moest doen, was dus dik worden. Dat is gelukt. Vier weken lang vrat hij zijn otterbuikje rond in een dolfinarium. Inmiddels is hij sterk genoeg voor het zwembad. Dat vindt hij vreselijk spannend. Hij durft maar kleine stukjes en piept alsof zijn leven ervan afhangt. Foto AFP Hoera, honderd! Foto EPA Foto EPA en Door Bouwien Jans ke dik Worden dit later kans. vriendinnen? Grote de Khaleesi en Alkira uit alische dierentuin in de Austr namelijk stad Sydney hebben art precies dezelfde rotst llaby’s. wa es we gehad. Het zijn ere ng den Hun moeders zijn aa wijl zij langs de snelweg, ter oeien nog hard aan het gr l. ide waren in de bu ei Gelukkig zijn ze alleb . red ge gevonden. En melk, Khaleesi krijgt flesjes fde van een nepbuidel en lie e van ranger . Alkira krijgt hetzelfd die Jo r ste rg rzo ve dieren eigen poten staan. twee dames gaan op Matt. Nog even en de 13 Het was flink feest afgelopen week in het Chinese Chimelong safaripark. De beroemde pandadrieling die daar woont, is honderd geworden. Dagen dus, geen jaren. Voor de Chinezen is dat een magisch getal. Panda’s krijgen pas een naam nadat ze de eerste honderd dagen goed zijn doorgekomen. Hoe ze gaan heten, is nog een raadsel. De verzorgers hebben een wedstrijd uitgeschreven en wachten nu op de inzendingen. De drieling is een wonder, omdat er nog nooit zoveel pandaatjes tegelijk in leven zijn gebleven. De moeder vindt het allemaal wel behoorlijk vermoeiend. Daarom heeft ze maar één kleintje per dag bij zich. Een held op latten. Zo kun je de NieuwZeelander Pete Oswald wel noemen. Hij redde dit gigantische pechschaap van een steile berghelling. Het arme beest kwam als een blatende bol wol op Pete afgesuisd. Hij was z’n grip verloren en tuimelde met een noodvaart de besneeuwde bergen af. Pete stopte hem en zag dat hij een bloedneus en een zere kop had. Voorzichtig tilde hij het arme schaap op en gleed ermee naar beneden. ‘Dat was heel moeilijk’, vertelde hij achteraf aan een plaatselijke krant. ‘Want er zat steeds allemaal witte wol voor mijn gezicht.’ Foto Reporters Sneeuwschaap