jong tekst en foto Leanne van Spronsen-Monster Een rood met zwarte MAN met vierhonderd pk en een gemiddeld gewicht van veertig ton staat klaar voor Jordy Gooijer (16) uit Hendrik-Ido-Ambacht. Chauffeur Bart Vlot uit Oud-Beijerland neemt hem mee voor een ritje. Jordy: „Ik wilde altijd al vrachtwagenchauffeur worden.” ZONDER TRANSPORT STAAT ALLES STIL „Zal ik m’n schoenen maar uit doen?” vraagt Jordy, voor hij de cabine in klimt. Chauffeur Bart knikt. Binnen is het schoon en opgeruimd. „Ik zit hier de hele week in, hè. Af en toe rijd ik in de truck van een collega, maar dan weet je soms niet wat je ziet.” Jordy is het wel gewend. „Mijn pa is ook vrachtwagenchauffeur en die houdt z’n vrachtwagen ook altijd heel schoon. Je slaapt er natuurlijk ook vaak in.” Rijden met een vrachtwagen is hem met de paplepel ingegoten. „Vroeger ging ik heel vaak met mijn vader mee als hij een ritje had. Maar dat gebeurt nu haast nooit meer. Tegenwoordig vervoert hij gevaarlijke 43 Weetje ADR staat voor ‘Accord Européen relatif au transport international de marchandises Dangereuses par Route’. Het is het verdrag voor internationaal vervoer van gevaarlijke stoffen op de weg. stoffen en dan mag er niet zomaar iemand meerijden.” Certificaat Bart voegt de tankauto van vijftien ton in op de snelweg. Hij werkt al twaalf jaar in het tanktransport en nu al ruim drie jaar bij Van der Lee transport. Dit bedrijf is gespecialiseerd in het vervoer van gevaarlijke stoffen. „Wat vervoert je vader?” vraagt hij aan zijn bijrijder. „Volgens mij veel brandbare stoffen,” vertelt Jordy. De tank is nu leeg, maar is doorgaans geladen met zuren en logen, bijtende vloeistoffen. Moet je daar geen speciale papieren voor hebben? „ADR,” reageren Jordy en Bart tegelijk. Dit certificaat is vijf jaar geldig en daarna moet de chauffeur weer op een herhalingscursus. „Tegenwoordig is het in de EU verplicht om 35 uur bijscholing te volgen in vijf jaar tijd,” legt Bart uit. „Dat kan bijvoorbeeld door een anti-kantelcursus te volgen of door iets te doen met teambuilding.” Opleiding Jordy luistert aandachtig. Doordat hij vaak met zijn vader meeging, weet hij al veel over het werk als vrachtwagenchauffeur. „Maar ik hoor nog wel nieuwe dingen, hoor,” lacht hij. Als het goed is, moet hij na de zomervakantie nog één jaar naar school. Op het Wartburg College, locatie de Swaef, doet hij de richting Voertuigentechniek. Bouwt hij nu alvast kennis en ervaring op voor later? „Wij hebben nu vooral veel met auto’s te maken op school. Ze zijn wel bezig om er ook vrachtwagens bij te betrekken, maar voor dat zover is, ben ik allang weg,” vertelt Jordy. „Dus ik weet niet goed of ik er echt iets aan heb voor op de vrachtwagen.” Bart denkt van wel. „Je weet al best wat over de technische kant van een voertuig, toch? Ik had niet zo’n vooropleiding, maar ik denk dat het straks wel in je voordeel is.” Na zijn examen wil Jordy naar het de STCGroup (onderwijs- en kennisinstelling voor scheepvaart, transport en havenindustrie) 44 om daar de juiste opleiding te gaan volgen. „Werken-leren, dus ook veel meerijden met andere chauffeurs tot ik zelf mijn rijbewijzen en papieren heb.” Ongeveer 25 procent van de chauffeurs start een eigen onderneming. Jordy ziet dat niet zo zitten. „Ik zou liever bij een baas gaan rijden. Voor jezelf werken is heel duur, omdat je dan ook een eigen truck moet hebben. Er komt veel administratie bij en je moet ook weer andere papieren halen.” Tank Na de Botlektunnel neemt Bart een afslag en parkeert hij de tankauto even. Het is hier bekend terrein voor hem, met bedrijven als Vopak en Akzo Nobel. Hier laadt hij veel, om dat vervolgens te transporteren naar Frankrijk, Duitsland of Denemarken. Het zwart van de tank en het felrood van de cabine “Als jonge chauffeur ben je heel welkom!” Bart Vlot hij vaak in de vrachtwagen of overnacht hij ook weleens in een hotel? Bart schudt beslist zijn hoofd. „Ik slaap altijd in de cabine. Het is een heel goed matras, ik heb ruimte genoeg en soms slaap ik hier zelfs lekkerder dan thuis,” lacht hij. Doordat hij vaste klanten heeft, en dus ook vaste routes, weet hij wel waar hij veilig een nachtje stil kan staan. Veel regelmaat zit er niet in dit werk, maar daar haalt Jordy zijn schouders over op. „Ik ben het gewend dat mijn vader de ene dag wel en de andere dag niet thuiskomt. Het lijkt me juist afwisselend.” Het gesprek komt op zondagsrust. Bart rijdt nooit op de zondag en heeft duidelijk gemaakt bij zijn werkgever dat hij dit ook niet wil uit geloofsovertuiging. „Daar heeft nog nooit iemand een probleem van gemaakt,” zegt hij. „Dat komt misschien ook doordat je werkhouding en uitstraling als christen, als het goed is, positief is.” Jordy knikt. „Mijn pa is ook altijd thuis op zondag. Ik denk dat ik dat gelijk bij een sollicitatie zou aangeven.” Bart: „Transport moet 24 uur per dag doorgaan. Dat zie je met een staking: binnen twee dagen zijn alle supermarkten leeg.” Zonder transport staat alles stil. Altijd onderweg glanzen in de zon. „Ik heb ‘m net nog even opgepoetst,” grijnst hij. „Wat voor tank zit er nou precies achter?” vraagt Jordy zich af. „De tank zelf is van staal, met daarin een speciale coating,” legt Bart uit. Omdat hij met bijtende vloeistoffen rijdt, moet de tank elk jaar gekeurd worden en moet er eventueel een nieuwe coating aangebracht worden. „Als dat niet gebeurt, vreet de vloeistof uiteindelijk het staal van de tank zelf weg. Het kan gaan lekken op de weg en dan heb je een groot probleem.” Nachtje weg Het is een beetje gaan regenen en dus klimmen de mannen weer in de cabine. Vloeiend stuurt Bart zijn truck de weg op. Slaapt Jordy staart naar buiten. Hij zit hier helemaal op zijn plek, maar het liefst zou hij zelf achter het stuur kruipen. „Het leukste vind ik dat je altijd onderweg bent. Je ziet veel en je komt echt overal.” Nadelen zijn er ook, weet hij uit ervaring. „Bij het laden en lossen kan het zomaar zijn dat je een paar uur moet wachten.” Bart is het daar mee eens. „Je bent heel welkom, hoor, als jonge chauffeur. Het vergrijst allemaal een beetje, het lijkt wel of het imago van vrachtwagenchauffeur negatiever is geworden. Dus we hebben je echt nodig,” vertelt Bart. Jordy lacht en trekt zijn schoenen weer aan. Nog een paar jaar…
© Copyright 2024 ExpyDoc