ZONDER TRANSPORT STAAT ALLES STIL

jong
tekst en foto Leanne van Spronsen-Monster
Een rood met zwarte MAN met vierhonderd pk en een
gemiddeld gewicht van veertig ton staat klaar voor Jordy
Gooijer (16) uit Hendrik-Ido-Ambacht. Chauffeur Bart
Vlot uit Oud-Beijerland neemt hem mee voor een ritje.
Jordy: „Ik wilde altijd al vrachtwagenchauffeur worden.”
ZONDER
TRANSPORT
STAAT
ALLES STIL
„Zal ik m’n schoenen maar uit
doen?” vraagt Jordy, voor hij de cabine
in klimt. Chauffeur Bart knikt. Binnen is het
schoon en opgeruimd. „Ik zit hier de hele
week in, hè. Af en toe rijd ik in de truck van
een collega, maar dan weet je soms niet
wat je ziet.”
Jordy is het wel gewend. „Mijn pa is ook
vrachtwagenchauffeur en die houdt z’n
vrachtwagen ook altijd heel schoon. Je
slaapt er natuurlijk ook vaak in.”
Rijden met een vrachtwagen is hem met de
paplepel ingegoten. „Vroeger ging ik heel
vaak met mijn vader mee als hij een ritje
had. Maar dat gebeurt nu haast nooit meer.
Tegenwoordig vervoert hij gevaarlijke
43
Weetje
ADR staat voor ‘Accord Européen relatif au transport international de marchandises Dangereuses
par Route’. Het is het verdrag voor internationaal vervoer van gevaarlijke stoffen op de weg.
stoffen en dan mag er niet zomaar iemand
meerijden.”
Certificaat
Bart voegt de tankauto van vijftien ton in
op de snelweg. Hij werkt al twaalf jaar in
het tanktransport en nu al ruim drie jaar bij
Van der Lee transport. Dit bedrijf is gespecialiseerd in het vervoer van gevaarlijke
stoffen. „Wat vervoert je vader?” vraagt hij
aan zijn bijrijder. „Volgens mij veel brandbare stoffen,” vertelt Jordy. De tank is nu
leeg, maar is doorgaans geladen met zuren
en logen, bijtende vloeistoffen. Moet je
daar geen speciale papieren voor hebben?
„ADR,” reageren Jordy en Bart tegelijk. Dit
certificaat is vijf jaar geldig en daarna moet
de chauffeur weer op een herhalingscursus.
„Tegenwoordig is het in de EU verplicht
om 35 uur bijscholing te volgen in vijf jaar
tijd,” legt Bart uit. „Dat kan bijvoorbeeld
door een anti-kantelcursus te volgen of
door iets te doen met teambuilding.”
Opleiding
Jordy luistert aandachtig. Doordat hij vaak
met zijn vader meeging, weet hij al veel
over het werk als vrachtwagenchauffeur.
„Maar ik hoor nog wel nieuwe dingen,
hoor,” lacht hij. Als het goed is, moet hij na
de zomervakantie nog één jaar naar school.
Op het Wartburg College, locatie de Swaef,
doet hij de richting Voertuigentechniek.
Bouwt hij nu alvast kennis en ervaring op
voor later? „Wij hebben nu vooral veel met
auto’s te maken op school. Ze zijn wel bezig
om er ook vrachtwagens bij te betrekken,
maar voor dat zover is, ben ik allang weg,”
vertelt Jordy. „Dus ik weet niet goed of ik er
echt iets aan heb voor op de vrachtwagen.”
Bart denkt van wel. „Je weet al best wat
over de technische kant van een voertuig,
toch? Ik had niet zo’n vooropleiding, maar
ik denk dat het straks wel in je voordeel is.”
Na zijn examen wil Jordy naar het de STCGroup (onderwijs- en kennisinstelling voor
scheepvaart, transport en havenindustrie)
44
om daar de juiste opleiding te gaan volgen.
„Werken-leren, dus ook veel meerijden met
andere chauffeurs tot ik zelf mijn rijbewijzen en papieren heb.” Ongeveer 25 procent
van de chauffeurs start een eigen onderneming. Jordy ziet dat niet zo zitten. „Ik zou
liever bij een baas gaan rijden. Voor jezelf
werken is heel duur, omdat je dan ook een
eigen truck moet hebben. Er komt veel administratie bij en je moet ook weer andere
papieren halen.”
Tank
Na de Botlektunnel neemt Bart een afslag
en parkeert hij de tankauto even. Het is hier
bekend terrein voor hem, met bedrijven als
Vopak en Akzo Nobel. Hier laadt hij veel, om
dat vervolgens te transporteren naar Frankrijk, Duitsland of Denemarken. Het zwart
van de tank en het felrood van de cabine
“Als jonge
chauffeur ben je
heel welkom!”
Bart Vlot
hij vaak in de vrachtwagen of overnacht hij
ook weleens in een hotel? Bart schudt beslist zijn hoofd. „Ik slaap altijd in de cabine.
Het is een heel goed matras, ik heb ruimte
genoeg en soms slaap ik hier zelfs lekkerder
dan thuis,” lacht hij. Doordat hij vaste klanten heeft, en dus ook vaste routes, weet
hij wel waar hij veilig een nachtje stil kan
staan. Veel regelmaat zit er niet in dit werk,
maar daar haalt Jordy zijn schouders over
op. „Ik ben het gewend dat mijn vader de
ene dag wel en de andere dag niet thuiskomt. Het lijkt me juist afwisselend.”
Het gesprek komt op zondagsrust. Bart
rijdt nooit op de zondag en heeft duidelijk gemaakt bij zijn werkgever dat hij dit
ook niet wil uit geloofsovertuiging. „Daar
heeft nog nooit iemand een probleem van
gemaakt,” zegt hij. „Dat komt misschien
ook doordat je werkhouding en uitstraling
als christen, als het goed is, positief is.”
Jordy knikt. „Mijn pa is ook altijd thuis op
zondag. Ik denk dat ik dat gelijk bij een
sollicitatie zou aangeven.” Bart: „Transport
moet 24 uur per dag doorgaan. Dat zie je
met een staking: binnen twee dagen zijn
alle supermarkten leeg.” Zonder transport
staat alles stil.
Altijd onderweg
glanzen in de zon. „Ik heb ‘m net nog even
opgepoetst,” grijnst hij. „Wat voor tank zit
er nou precies achter?” vraagt Jordy zich
af. „De tank zelf is van staal, met daarin
een speciale coating,” legt Bart uit. Omdat
hij met bijtende vloeistoffen rijdt, moet de
tank elk jaar gekeurd worden en moet er
eventueel een nieuwe coating aangebracht
worden. „Als dat niet gebeurt, vreet de
vloeistof uiteindelijk het staal van de tank
zelf weg. Het kan gaan lekken op de weg en
dan heb je een groot probleem.”
Nachtje weg
Het is een beetje gaan regenen en dus klimmen de mannen weer in de cabine. Vloeiend stuurt Bart zijn truck de weg op. Slaapt
Jordy staart naar buiten. Hij zit hier helemaal op zijn plek, maar het liefst zou hij
zelf achter het stuur kruipen. „Het leukste
vind ik dat je altijd onderweg bent. Je ziet
veel en je komt echt overal.” Nadelen zijn
er ook, weet hij uit ervaring. „Bij het laden
en lossen kan het zomaar zijn dat je een
paar uur moet wachten.” Bart is het daar
mee eens.
„Je bent heel welkom, hoor, als jonge
chauffeur. Het vergrijst allemaal een beetje,
het lijkt wel of het imago van vrachtwagenchauffeur negatiever is geworden. Dus we
hebben je echt nodig,” vertelt Bart. Jordy
lacht en trekt zijn schoenen weer aan. Nog
een paar jaar…