PS14 reizen zATERDAG 10 MEI 2014 Verwennerij in de zon Gambia staat bekend om z’n all-inclusiveresorts en sekstoerisme. Maar wie het Afrikaanse land bezoekt, ziet dat het ook een heel ander gezicht heeft: prachtige stranden, gastvrije inwoners, goed eten en heel veel zon. Slapen bij een Amsterdammer Het kindvrije vijfsterrenhotel Ngala Lodge in Fajara is één van de meest luxueuze hotels van Gambia. Dat hotel is van de Amsterdammer Peter Engels (62). Het bestaat uit achttien suites in landhuizen binnen een parkachtige omgeving. Er is een toprestaurant, waar ook lokale gasten komen, en er zijn diverse terrassen, een zwembad, een privéstrand en parasols. Elke dag is er livemuziek van onder anderen trompettist Vincent. Ngala biedt vakanties in Nederland aan in de green season voor €2295 voor twee personen (incl. vlucht, welkomstdrankje, -massage en dagelijks ontbijt en diner.) Engels begon zijn hotel in 1995 als bed & breakfast, nadat hij uit het familiebedrijf in verf aan de Elandsgracht was gestapt. Ngala Lodge won in 2013 de Tripadvisoraward. www.ngalalodge.nl tekst en foto’s TON DAMEN GAMBIA GA AMBIA BI BIA G M A GAM GAMBIA SENE G ea an AAFR KA AF AFRIKA KA Oc De voordelen van Gambia zijn evident. Het land is met zes uur vliegen niet extreem ver weg. Het tijdsverschil is miniem; dus geen jetlag. De bevolking spreekt beter Engels dan de gemiddelde serveerster in het centrum van Amsterdam. Dat komt vooral doordat de acht stammen, waarvan de Mandinka, de Fula, de Wolof en de Jola de belangrijkste zijn, met elkaar in het Engels communiceren. Bij officiële contacten en in de rechtspraak is de voertaal Engels. De restaurants langs de vijftig kilometer lange kust zijn goed tot uitstekend. Om op markten in de onderhandelingen niet geheel uitgekleed te worden, komen de meeste vakantiegangers met lokale begeleiders. Dat het gevaarlijk is om alleen rond te lopen, is niet waar, maar ongemakkelijk is het wel. Fotograferen zonder toestem- Erop uitgaan doe je in Gambia in een ‘gele taxi’, een Mercedes 190, het populairste type in Gambia. Ze zien er allemaal hetzelfde uit; de ster op de neus is gesneuveld, uit de uitlaat komen walmen, en vele onderdelen, zoals spiegels en lampen, ontbreken. Door de ramen is vanwege het stof nauwelijks wat te zien en ook de snelheidsmeter heeft dit keer de geest gegeven. “Ik kan nooit de maximumsnelheid overschrijden,” zegt de chauffeur. Vaak heb je de taxi niet alleen. Als onderweg een passagier dezelfde kant uit moet, wordt je gevraagd op te schuiven, alsof je in de bus zit. Voor toeristen werd de ‘groene taxi’ in het leven geroepen. Daarvoor geldt het drievoudige tarief, maar dan heb je de taxi privé. Een aanrader is je met zo’n taxi naar een kleuterschool te laten rijden. Daarvoor reizen wij enkele tientallen kilometers tot aan de zuidelijke grens met Senegal, naar het dorp Kafuta, waar nog verdwaalde hyena’s lopen. Na een kwartier doemt een kleurrijk beschilderde schuur op. Een kleine honderd schoolkinderen lachen, gillen, en scanderen uiteindelijk, ‘welcome, welcome’. We hebben potloden en schriften meegenomen. Het uitpakken ervan leidt tot een vrolijk feest, waarna een rondleiding volgt. De kinderen klimmen op ons en in de auto. Een enkele kleuter doet bij ons een klein plasje op schoot, maar niemand die zich er aan stoort. Wat een vreugde! Bakau che Garnalen als kreeften Welcome! Welcome! AL Iedereen die al eens in Gambia geweest is, had al gezegd dat je met een lach en een uitgestoken hand in het land erg ver komt. Maar zo veel lachende mensen die helpen en onafgebroken vragen ‘how are you?’ is ongekend. En de grappen vol zelfspot blijven komen. Zo spreken de lokalen graag met je af om een tijdstip GMT, Gambian Maybe Time. Want, zo wordt gezegd, de westerlingen hebben de horloges en de Gambianen hebben de tijd. Natuurlijk is de vriendelijkheid soms commercieel gedreven, maar de gastvrijheid lijkt grenzeloos. De tijd van het kolonialisme, door eerst de Portugezen en later de Engelsen, lijkt de bevolking niet verbitterd te hebben. Gambia staat bekend om zijn allinclusiveresorts, waar toeristen alleen komen voor de zon en geen teen buiten de deur zetten. Ook het sekstoerisme – met name door Westerse dames – wordt vaak in één adem met het Afrikaanse land genoemd. Over de krokodillenvijver van Bakau, de uitzonderlijke vogelsoorten, wilde apen, en het leven rond de rivier Gambia – waar ver in het binnenland ook nijlpaarden voorkomen – hoor je minder. Het hotelcomplex in Fajara bestaat uit landhuizen tegen een rotswand aan zee, omzoomd door palmbomen en gras. Er is een enorm houten terras op palen gebouwd, waardoor de zonnebedden ook bij hoog water boven de vloedlijn blijven. Hier is het prettig vakantie vieren, met een opengesneden verse kokosnoot, die de obers je aan het strand serveren, binnen handbereik. Ook de sappen, zoals baobab juice, sap uit schors of bast van een boom, en de naar kersen smakende wonjo juice, uit bladeren gekookt, zijn niet te versmaden. REISINFORMATIE Ticket: 400 tot 1400 euro. Vluchten: Vanaf Schiphol meer dan twee keer per week met Arke Fly. Maar ook kunnen dagelijkse vluchten geboekt worden via Brussel en Londen. Verblijf: Alle comfortabele locaties waar toeristen met gemak kunnen verblijven, bevinden zich aan de kust, niet te ver van de rivier Gambia, rond Banjul, Fajara, Kololi en zo meer. Hotels: veel mogelijkheden, van een- tot vijfsterrenhotels. Ook is het mogelijk privé kamers en etages te huren. Wie voor het eerst gaat, kan beter eerst alles vanuit Nederland plannen. Trekkers, kampeerders en avonturiers: hoe verder je het binnenland intrekt, hoe spannender en ongewisser de reis wordt. Wie met de auto zonder benzine in de binnenlanden komt te staan loopt het risico dagen vast te zitten als de pomphouders zonder brandstof zitten. Bootverbindingen: veren over de rivier Gambia verschillen sterk in kwaliteit. Het is belangrijk zich van tevoren op de hoogte te stellen van prijzen, vertrektijden, en veiligheidsaspecten. Medicijnen: bezoek aan de GGD is noodzakelijk, in verband met inentingen en het gebruik van malariatabletten. ntis Gambian Maybe Time ming kan problemen opleveren, slecht afdingen ook, en dat moet je allemaal ontdekken als niemand het je vertelt.En toch worden op de markt van Serekunda, 350.000 inwoners, zelden incidenten gemeld. Terwijl Gambia afhankelijk is van toerisme, heeft het nauwelijks geld om zich te promoten. De meeste toeristen reizen er uitsluitend in het hoogseizoen naartoe, van oktober tot en met april. Maar het verblijf in the green season, de regenperiode, is volgens kenners allesbehalve een straf. Het slechte weer blijft meestal beperkt tot een kortdurende stevige bui, die de omgeving opfrist. Het probleem is dat veel hotels toch sluiten, waardoor het personeel geen werk meer heeft. Sommige hotels proberen, aangemoedigd door het ministerie van toerisme, hun werknemers aan het werk te houden. Een dagje naar het strand ten zuiden van Kololi is een belevenis. Overal zijn bedden met rieten zonweringen, en verkopers van fruit en souvenirs bevinden zich nooit ver weg. Lunchen doe je in een strandrestaurant waar het lokale keukenpersoneel een warme maaltijd bereidt op open vuurtjes en roostertjes. Op het menu staan reuzengarnalen, die zich kunnen meten met een kleine kreeft. Wie een gesprek aanknoopt met leden van het hotelof keukenpersoneel, komt alles te weten over de familieverhoudingen. Zo vertellen ze dat zij veelal wonen in een family compound, een commune met ouders, broers, en zusters, waarbij één van hen een western job heeft, bijvoorbeeld de toeristenbranche, en het loon met de hele familie wordt gedeeld. Broers zorgen intussen voor de vrouwen en de kinderen van de mannen die werken. Jonathan Groves, de Britse chef-kok in het hotel waar we verblijven, deed zijn basiskennis op in onder meer het Charing Cross Hotel n Londen. Het koken in Afrika heeft van hem een duivelskunstenaar gemaakt. De bevoorrading van de keuken is zijn permanente zorg. Zo heeft hij eens een halfjaar moeten improviseren omdat er geen ongezouten boter te krijgen was. “Probeer maar eens gebak met gezouten boter te maken!” Atla D e aankomsthal op de luchthaven in Banjul is gevuld met kleurig uitgedoste dames, streng kijkende militairen en talloze kruiers. De gang door de douane naar buiten verloopt veel intensiever dan de procedures voor het inchecken op Europese luchthavens. Alle koffers moeten door de röntgenapparaten. Talloze handen schudden en dan gaat de bagage met geduw, geschreeuw en getrek door de douane. Via wat de Gambianen schertsend de M25 van Gambia noemen (alsof er 25 snelwegen zijn) begint de reis. Het blijkt de enige asfaltweg in de buurt die niet eindigt in zandpaden. Strepen op de weg zijn er nauwelijks, dat zou suggereren dat automobilisten ordelijk rijgedrag vertonen. Elke kilometer is er een checkpoint van de (militaire) politie. B j l Banjul Ga m b ia GAMBIA GA MBIA B SENEGAL S EGAL 20 km © DvE / Hett PParool
© Copyright 2024 ExpyDoc
