sikkema ontdekt schorem ✂ sikkema ontdekt schorem sikkema ontdekt aangenaam wachten. Sikkema wordt pas na vier uur geknipt. ‘Z de Barbiers van de Binnenweg. Professioneel, kundig en vergevingsgezind. 30 Ik schreef twee weken geleden een column waarin de Rotterdamse barbiers van Schorem voorbijkwam. ‘Hysterisch als pubers’, ‘zichtbaar aanwezige speedverslavingen’, ‘de kokette cultivering van het concept mannelijkheid’: heel gek, maar bij Schorem voelden ze het niet echt. Men werd zelfs wat boos. Hoog tijd om wat vrede te brengen en wat vragen te stellen. Door Casper Sikkema Fotografie Ilvy Njiokiktjien Beerput Krullen zijn karakterloos, besef ik als ik naar Bertus kijk. Zijn snor zit ook op zijn vrije dag strak en keurig uitgepunt in het vet, en ondanks het kind op zijn nek, is Bertus hier wél heel erg op zijn plek. Dit pand, volgestouwd met gedateerde, houten meubels en andere attributen uit tijden waarin mannelijkheid nog vooral een kwestie was van harde, afmattende arbeid, ís Bertus. Als je dan met een ‘ongewas sen krullenbol’ iets n egatiefs schrijft over deze verzame ling barbiersgerelateerde artefacten en andere geculti veerde nostalgie, is het niet gek dat de eigenaar daar op reageert. Als je in een column schrijft dat alles wat hier dagelijks binnen zit eigenlijk nog triester is dan vrouwen (vrouwen!), is het niet eens gek dat een beer put opengaat. Nadat Schorem mijn column op de Facebook-pagina plaatste, gingen meer dan tweehonderd vrienden los. Voor de behandeling. Karakterloze krullen. gedistingeerd bijlopen dat de term mannelijk (in de klassie ke, nonchalante oer-zin) steeds verder uit het zicht raakt: pri ma. Maar hoe cool blijft het als ‘Vijf jaar geleden had ik je waarschijnlijk keihard op je bek geslagen’ Vooral mijn uiterlijk, waarin men vrij massaal de falende hand van de Schepper en (ECHT!) ook homoseksualiteit herkende, was een dankbaar onderwerp. Grappig vond ik dat. Want eigenlijk was het vooral een grappig bedoelde column. Met zelfs een grapje over mijn moeder. En een klein, massaal genegeerd punt je. Want oké, vrouwen weige ren: cool. Je haar volgooien met zoveel vet dat het min stens drie dagen onafscheid baar aan je hoofdhuid vast koekt: oké. Er zo gestileerd en zelfs administratiemedewerker Davy uit Capelle zichzelf en zijn zoontjes Joey (12) en Kevin (9) trakteert op datzelfde potje onvervalste mannelijk heid waar jij bij alle concerten van Peter Pan Speedrock voor in de pit hebt gestaan? de Apotheker Bertus kijkt nog eens naar me. Hij kan me aan, waarschijnlijk zelfs met een kind op zijn nek. Maar de jaren dat Bertus handelde naar zijn instinct, zijn voorbij. En daarvoor mag ik dankbaar zijn. Want het is dankzij die persoonlijke groei, dat ik nog overeind sta. ‘Vijf jaar geleden had ik je waar schijnlijk keihard op je bek geslagen, maar nu ben ik een ander mens,’ legt Bertus uit. Ik kijk naar de lange rij wachten den. Waarschijnlijk vervloeken ze de persoonlijke groei van Bertus. De muziek is doorleefd mannelijk. De biertjes vanaf 12 uur een zegen voor de naar vervlogen tijden snakkende inborst van ons allen. Niets maakt dit beter af dan een ouderwets matpartijtje om te laten zien wie de echte man is. Maar het vaderschap heeft er duidelijk ingehakt bij Bertus. Ik denk aan de reacties die ik kreeg na mijn column. Iemand vertelde me over een bijnaam van Bertus, die eigenlijk Robert heet. Volgens die bron stond Bertus, vooral op festivals, bekend als de ‘de apotheker’. Een eervolle bijnaam die naar een, zeker op festivals, vrij uniek altruïsme riekt. Maar ook een bijnaam die met een kind op de schouders een wat a ndere dimensie krijgt. ‘Als vader word je toch wat rustiger,’ zegt Bertus, gelouterd. Toen ik in mijn column schreef dat de barbiers van Schorem kampten met een nogal op zicht aanwezige speedver slaving, had ik vooral Bertus voor ogen. lees verder nieuwerevu.nl nieuwerevu.nl Wie geschorem wordt, moet stilzitten o, dus jij noemt mij een infantiele speedsnuiver?’ Bertus kijkt me door zijn zonnebril aan. De zon schijnt uitbundig over de Rotterdamse Nieuwe Binnenweg, een zonnebril is zondermeer functioneel vandaag. Bertus is vrij, het is zijn vaderdag, maar zag toch de mogelijkheid binnen te wippen. Sympathiek. ‘Infantiel heb ik je niet ge noemd,’ zeg ik. Waarschijnlijk kijk ik er wat laf bij. Mijn ge mompel over ‘de pathetische cultivering van mannelijkheid’ klinkt precies zoals ik me voel. Niet helemaal lekker. In de spiegeling van het raam zie ik mijn krullen, ze liggen er weer wat karakterloos bij vandaag. gecultiveerde nostalgie. Over elk detail is nagedacht. 31 sikkema ontdekt schorem alleen zonder afspraak. Vroeg opstaan voor een plekje in de rij. mannen voor haar sikkema ontdekt schorem in het nieuwe, grotere pand. Met meer ruimte kunnen meer klanten worden geholpen en zal de wachttijd hopelijk ook wat worden ingekort. Al is het wachten voor veel k lanten geen enkel bezwaar. Er is vanaf 12 uur bier. En later op de dag kan er ook wat sterkers worden genuttigd. Speed en coke Een bizarre beschuldiging begrijp ik nu. Bertus ziet er inderdaad vrij specifiek uit, maar hij is vader nu. En succesvol ondernemer. Na grappen over mogelijke wraakkapsels is het zover. Ik mag. Bertus wenst me succes op een manier die suggereert dat ik het nodig zal hebben. De vier uur wachten waren best aangenaam en begonnen al vroeg. Om kwart over 10, drie kwartier voor de ope ningstijd, stonden er al zo’n vijftien wachtenden voor de deur. Drie jongens waren zelfs al vroeg uit Wallonië komen rijden. Ze moesten wel. Een afspraak maken is bij Schorem niet mogelijk. nieuwerevu.nl Verboden voor vrouwen 32 Om zeker te weten dat je aan de beurt komt, moet je vroeg zijn. Dat begrepen ook Joop (82) en Hans (68) die met Sinterklaas een kadobon voor Schorem kregen en nu een ochtend lang genieten van de ‘leuke, bijzondere inrichting’ en het ‘vrijgevochten zooitje’. Over een eventueel iets te revolutio nair resultaat voor de altijd wat behoudende omgeving van de ouderensoos of bingo-avond maken de heren zich geen zorgen. Hans: ‘Aan mijn haar valt toch niks te verzieken, joh.’ Ook het gesprek met Edwin (38) was interessant en leer zaam. Hij vertelt over de drie keer dat hij in Afghanistan was. Over Arnold Karskens, een man die niet op Edwins respect kan r ekenen, en over het verschil tussen het Nederlandse leger en dat van de yanks. Verdrietig denk ik aan de lelijke dingen die ik over de bezoekers van Schorem schreef. Kon ik het maar terugnemen. Had ik maar een column geschreven over de PvdA, of mijn voorliefde voor de boeken van Kader Abdolah. Na negentien jaar dienst als militair, met alle kapsel verwoestende gevolgen, vond Edwin het vorig jaar, fris terug in de burgermaatschappij, tijd voor wat anders. ‘Ik zag ze bij DWDD en vond het gelijk gaaf. Sindsdien kom ik hier en dat bevalt goed. Het zijn stijl volle kapsels, er wordt lekker slap geouwehoerd en toen ik vorige week mijn dienstmaten tegenkwam, kreeg ik alleen maar toffe reacties. Ze nemen ook de tijd,’ gaat Edwin verder. ‘Hoe lang de rij ook is: als ze anderhalf uur nodig hebben, nemen ze die ook. Hier wordt echt kwaliteit geleverd.’ Fotograaf Ilvy staat intussen in de deuropening. Even eerder zei Bertus: ‘Je voet is half over de drempel, dat is een halve Na de behandeling. Doorleefd mannelijk. voet te ver.’ Hij lachte erbij, maar hij meende het ook. Vrouwen komen er hier niet in. Dat staat op de deur, op een bordje waarop een ouderwetse heer en een hond wél welkom zijn, maar de afgebeelde dame niet. Dus heeft de Fotograaf des Vaderlands, Ilvy dus, pech. Daan, de barbier die klaarstaat iets revolutionairs te doen met mijn krullen, vertelt dat ze consequent moeten blijven. Ook zijn eigen vrouw komt er niet in. ‘Ja, na sluitingstijd. Maar daarvoor moeten ook zij buiten staan.’ de psycho Als ik aan de beurt ben, voel ik de twee biertjes op de nuchtere maag. Rustgevend, maar ook ietwat loom. Mijn lot ligt in de handen van Daan. Een op het eerste gezicht betrouwbare, ervaren barbier die geboren lijkt voor zijn vak. Daan heeft tattoos op zijn armen. Ook zijn gezichtsbeha ring is verzorgd en past uitste kend in een omgeving waarin tattoos en gezichtsbeharing op bovengemiddeld enthousiasme kunnen rekenen. ‘Gaan we dan nu bespreken wat we precies gaan doen?’ vraag ik. Er wordt gelachen, honend, gretig. ‘Je krijgt gewoon de Psycho,’ zegt een barbier. Ik wist dat ik een uitwedstrijd zou spelen, hier in dit hol van opgeschoren mannelijkheid. En ik kan het aan, uiteraard. Toch voelt het alsof de grap er wel een beetje af is. Erger: alsof deze grap wat uit de hand begint te lopen. Daan gaat kundig te werk, Daan is goed. Hij vertelt dat hij de column kort door de bocht vond. En vooral het intro, waarin ik meer inspeelde op het thema van het cover artikel over de verkiezing van Irritantste Vrouw van het Jaar, was volgens hem ‘geen z uivere koffie.’ ‘Dat was niet echt iemand die jarenlang journalis tiek gestudeerd heeft en even een leuk stukje gaat schrijven.’ Het dieptepunt volgens Daan was de beschrijving van de bezoekers. ‘Als je alle klanten over één kam scheert, tja, dan moet je begrijpen dat ze je aanvallen.’ Daan vertelt over Schorem. Hoe het idee in een café ontstond, hoe snel het een succes werd en dus in een behoefte voorzag. Aan de overkant wordt hard gewerkt Schorem, legt Daan uit, is één van de weinige plekken waar een man helemaal zichzelf kan zijn. ‘Wat wij doen, is eigenlijk teruggaan naar de basis. Alles moet tegenwoordig sneller en hipper. Bij een normale kapper zit je tussen de vrouwen met haarspelden en roddelbladen en knipt men er ‘gewoon een stukje af’. Wij nemen tijd voor de heren, zodat ze ook lekker even zichzelf kunnen zijn.’ Vrouwen leiden af, volgens Daan. Altijd. ‘Zet hier nu een lekker wijf tussen en je hebt gelijk haantjesgedrag,’ analy seert Daan. ‘Dan is het rauwe randje eraf. Waar kan de man nog zichzelf zijn? Eigenlijk alleen nog in een bruin café of een voetbalkantine.’ De vrouwtjes buiten zijn van ons. Vooral hun tieten. Van onze ogen. Voer voor onze grappen. En straks, als we met onze kapsels en bijgepunte snor naar buiten lopen, van onze wensen. ‘Ga jij weer even met een spiegel speed langs?’ klinkt het. Ik lach weer ‘Wij nemen tijd voor de heren, zodat ze ook lekker even zichzelf kunnen zijn’ Even later blijkt hoe fijn het kan zijn, als mannen onder elkaar. ‘Nu, buiten,’ roept een van Daans collega’s. ‘Dikke tieten.’ Iedereen kijkt. Buiten loopt een vrouw voorbij met een vrij bescheiden borstpartij. Maar dat maakt niet uit. We zijn met mannen onder elkaar. mee. Het is de vierde keer dat er een speedgrapje wordt gemaakt. Leuk. Als Daan klaar is, en ik het re sultaat zie, schrik ik. Ilvy zegt: ‘Joh, het staat echt goed. Stoer, man.’ Een barbier vult aan: ‘Ach, lelijk was je toch al.’ Als ik naar huis fiets, denk ik na over Schorem. Het was gezel lig, de mensen waren aardig. Ik heb gezien hoe professio neel en kundig de barbiers er werken. Hoe vergevingsgezind ze kunnen zijn. Thuisgekomen kijk ik nog eens. Ik schrik. Stoer ben ik niet, dat weet ik. Zelfs met een Schorem-kapsel is daar weinig aan te doen. Mijn haar is vet, afschuwelijk vet. Mijn krullen weg, af schuwelijk weg. Ik bel mijn vriendin. Ze lacht. Ik bel een vriend. Hij lacht harder, mannelijker natuurlijk. Snel pak ik de spiegel van de muur en leg twee dikke lijnen uit. Hmmm. Daar was ik echt aan toe. A Volg verslaggever Casper Sikkema ook op Twitter via @caspersikkema. Suggesties voor repo’s zijn welkom. Advertentie Een van de mooiste reisbestemmingen in Europa Istrië. Lifestyle aan de Adriatische kust. 1 Istrië is niet alleen een begrip voor strandvakanties. Met romantisch achterland, rijk cultuur erfgoed en culinaire attracties telt het Kroatische schiereiland aan de Adriatische kust gedurende het hele jaar tot de mooiste reisbestemmingen in Europa. Actieve vakantiegangers combineren vakantie met het grote aanbod van sporten, van watersport tot trekking, paardrijden en para- sailing tot tennis en golf. Istrië is vooral geliefd tijdens het voorjaar en de herfst voor fietstochten: routes voor iedereen met fantastisch uitzicht. Voor ontspanning zijn er moderne spa- en wellness-centers. Istrië is ook een begrip voor fijnproevers. Gerenommeerde wijnboeren en producenten bevinden zich langs de wijn- en olijfolie-routes en de witte truffels lokken fijnproevers uit de hele wereld. Schilderachtige kustplaatsjes en dorpjes vormen het perfecte decor voor een zalige vakantie, want Istrië is synoniem voor haar fantasierijke keuken, grootse wijnen en ongekende mediterrane lifestyle. Meer informatie via www.istra.com 2 1. Mooie stranden voor een strandvakantie. 2. Betoverende kleine stadjes. 3. Ontdek Istrië op twee wielen. 4. Culinarie attracties. 3 4
© Copyright 2025 ExpyDoc
