Menu`s - t Brouwershuis

‘ASTO SA ÂLD BIST, DAN KOMT DER GJINIEN’
Bij binnenkomst zit meneer Boersma (1928) rustig in zijn stoel de krant te lezen. Naast hem ligt een
stapel die hij nog moet doorwerken. De Dokkumer Courant, het Friesch Dagblad en de Telegraaf.
“Do meist it wol koart hâlde, hear. Ik ha noch in soad te lêzen.” Voor hem op de salontafel staat de
foto van zijn vrouw. Ze kwam in 2012 te overlijden op haar 77e. “Doe wie it dien. Se wie sân jier
jonger. Noch sa’n jongfaam. Nee. It hie om my net hoefd. Ik kin der net bot oer.”
Jarenlang was hij actief voor de kerkgemeenschap. Meneer Boersma had een missie: hij
wilde de hervormde en gereformeerde kerk bij
elkaar brengen. Op de salontafel ligt een boekje
van de CDA-partij. “Sjoch. Ik bin gjin liberaal,
gjin sosjalist, mar in demokraat. Dat betsjut ek
datsto minsken gelyk behannelje moatst. No. Dan
kinst krekt sa goed de tsjerken by elkoar bringe,
mar de mienskip tocht dêr yn myn tiid oars oer.
Dat koe beslist net!” Jaren later werd zijn zoon
actief voor de kerk. Hij nam het stokje zogezegd
over van zijn vader en kreeg voor elkaar waar
meneer Boersma zo lang voor had gevochten.
Toen hij zijn zoon vroeg: “Hoe hast dat no dien,
jonge?”, antwoordde deze: “Ik wit it sels ek net,
heit, mar it is slagge.” Meneer Boersma knikt even
een paar keer met zijn hoofd en glimlacht haast
onzichtbaar.
40
TSJERKE
Naast de foto van zijn vrouw ligt op tafel een
schoolfoto van zijn vader. Op het klassenportret
wijst Boersma syn heit aan. En ook de leraren van
wie hij later zelf ook nog les kreeg. “Myn heit sei
altyd al: do moatst dy net sa drok meitsje, soan.
Ik besocht yn dy tiid foar de tsjerke in soad sike
minsken, mar myn heit sei: ‘Asto sa âld bist, dan
komt der gjinien by dy!’ Ik hie it net ferwachte,
mar hy krige gelyk. Hy krige gelyk, myn heit.”
ZORG
Zijn bed staat in de warme huiskamer. Een hengsel om zich aan op te trekken hangt erboven.
Sinds zijn vrouw overleed, krijgt meneer thuiszorg. Er komt dagelijks een verzorgende die hem
bij het opstaan helpt en elke vrijdag komt Jelkje,
die houdt het huishouden een beetje op orde.
41
‘Soms ferjitte wy it moaie
fan tichtby te sjen...’
Zijn twee dochters en twee zonen ziet hij geregeld. Eén van de twee zonen heeft het akkerbedrijf in Ee van hem overgenomen. Tien hectare
tulpen, Boersma heeft altijd met plezier op het
land gewerkt. Voor hij met de voeten in de klei
stond, was hij overigens zeeman. Hij voer de
grote oceanen over, zag veel van de wereld; van
China tot Chili. “Ja, ik haw in soad sjoen. Mar, oft
jo dêr no better fan wurde, dat wit ik net. Soms
ferjitte we it moaie fan tichtby te sjen...”
42
KLEINE MOEITE
Meneer Boersma heeft de foto’s van zijn familie
om zich heen staan en kijkt daar graag naar.
De digitale fotolijst die hij voor zijn verjaardag
kreeg, was een keer gevallen en onder de kast
blijven liggen. Jelkje, de huishoudelijke hulp die
al twee jaar lang elke vrijdag bij hem komt, vond
het ding op een dag. Ze zette het apparaat aan.
Twintig foto’s in een lijstje. Eén druk op de knop
en de foto’s wisselen om de minuut. Meneer
Boersma kijkt er graag naar. Een kleine moeite
van Jelkje, maar wel eentje die voor meneer een
wereld van verschil maakt.
43

Download Report