Dr Krzysztof Olszewski Uniwersytet Śląski Instytut Języka Angielskiego 452 – misja koreańskiego mnicha Wani Od okresu kofun (potem Asuka i Nara) – pierwsze inskrypcje na ‘metalu i kamieniu’ – 金石分 Shingai mei tekken z 471 (kurhan Inariyama) – pierwsza inskrypcja ze śladami japonizacji kanbunu np. użycie 者 jako wykładnika partykuły tematu Fa Styl pisania po chińsku, a odczytywania po japońsku Duże różnice pomiędzy językami (m.in. składnia SVO w klasycznym chińskim, a SOV w japońskim) sprawiały trudności ówczesnym skrybom – skarżył się na to już Ōno Yasumaro, kompilator Kojiki (Księgi dawnych wydarzeń) Aby ułatwić odczytywanie kanbunu ówczesnym skrybom, stosowano kaeriten (małe znaczki u dołu – w piśmie pionowym w lewym dolnym rogu – które wskazywały, jak należy zmienić kolejność fraz, by dostosować zdanie do szyku japońskiego) Użycie kanji (ideogramów) w warstwie fonetycznej, tak jak zastosowano to w pierwszej antologii poezji japońskiej – Man’yōshū (Antologii dziesięciu tysięcy liści), skompilowanej około 759 r. T. Majtczak, How are we supposed to write with something like that:等利 tori,安吉 aki yuku hito mo ‘również ci, co odjeżdżają’ 荒足 arashi ‘burza’ 戯書、戯訓： 山上復有山＝出で ide ‘wychodząc; jeśli wyjść’ 十六=16=4x4 shishi ‘polowanie na zwierzynę’ (por. inoshishi) 行人毛 Od pocz. X w. dominacja kany (szczególnie w literaturze – 905 r. Ki no Tsurayuki pisze 仮名序 ‘przedmowę pisaną tymczasowym pismem/stylem’) Kanbun się zachował – w okresie Kamakura powraca do literatury jako 和 漢混交文, w tym stylu spisane zostały m.in. gunki monogatari Pytanie o cezurę, kiedy kończy się 文語 bungo – klasyczny język japoński Ustawa 「公証人法」 (Ustawa o notariacie) weszła w życie w 1908 r. Fragment tekstu: 第五十八条 公証人私署証書ニ認証ヲ与フル ニハ当事者其ノ面前ニ於テ証書ニ署名若ハ捺 印シタルトキ又ハ証書ノ署名若ハ捺印ヲ自認 シタルトキ其ノ旨ヲ記載シテ之ヲ為スコトヲ 要ス Klasyczny (tzw. styl Meiji 明治): 「明治参拾八年五月拾九日午前八時死亡同 月弐拾日届出同日受付」 Meiji sanjūhachi nen gogatsu jūkyūnichi gozen hachiji shibō dōgetsu nijūnichi todokeshutsu dōnichi uketsuke. Tetrady 四字熟語： 一所懸命 中途半端
© Copyright 2024 ExpyDoc
