La PRIMA CONIUGAZIONE DEPONENTE: hortor (=esortare) Prof.ssa.Silvia Mazzau INDICATIVO PRESENTE IMPERFETTO hortor hortāris hortātur hortāmur hortamĭni hortantur hortābar hortabāris hortabātur hortabāmur hortabamĭni hortabantur FUTURO PERFETTO hortābor hortabĕris hortabĭtur hortabĭmur hortabimĭni hortabuntur hortātus, sum -a, es -um est hortāti, -ae, -a PPF. hortātus, eram -a, eras -um erat sumus hortāti, estis -ae, sunt -a horter hortēris hortētur hortēmur hortemĭni hortentur hortārer hortarēris hortarētur hortarēmur hortaremĭni hortarentur PRES. hortāri PERFETTO hortātum,-am,-um esse hortātos,-as,-a esse erĭmus erĭtis erunt IMPERATIVO PERFETTO PPF PRESENTE hortātus, sim -a, sis -um sit hortātus, essem -a, esses -um esset hortāti, -ae, -a hortāti, -ae, -a INFINITO hortātus, ero -a, eris -um erit erāmus hortāti, erātis -ae, erant -a CONGIUNTIVO PRESENTE IMPERFETTO FUT. ANT. simus sitis sint essēmus essētis essent hortāre hortamĭni GERUNDIO GERUNDIVO FUTURO hortandi hortando hortatūrum esse (ad) hortandum hortatum iri hortando NB. Forma attiva!!! hortātor laudātor hortabimĭni hortantor PARTICIPIO PRES. hortandus, -a, -um FUTURO hortans, hortantis Forma passiva e significato passivo!!! PERF. SUPINO FUT. hortātus hortatūrus, -a,-um -a, -um hortātum hortātu
© Copyright 2025 ExpyDoc