La PRIMA CONIUGAZIONE DEPONENTE: hortor (=esortare) Prof.ssa.Silvia Mazzau
INDICATIVO
PRESENTE IMPERFETTO
hortor
hortāris
hortātur
hortāmur
hortamĭni
hortantur
hortābar
hortabāris
hortabātur
hortabāmur
hortabamĭni
hortabantur
FUTURO
PERFETTO
hortābor
hortabĕris
hortabĭtur
hortabĭmur
hortabimĭni
hortabuntur
hortātus, sum
-a,
es
-um
est
hortāti,
-ae,
-a
PPF.
hortātus, eram
-a,
eras
-um
erat
sumus hortāti,
estis
-ae,
sunt
-a
horter
hortēris
hortētur
hortēmur
hortemĭni
hortentur
hortārer
hortarēris
hortarētur
hortarēmur
hortaremĭni
hortarentur
PRES.
hortāri
PERFETTO
hortātum,-am,-um
esse
hortātos,-as,-a esse
erĭmus
erĭtis
erunt
IMPERATIVO
PERFETTO
PPF
PRESENTE
hortātus, sim
-a,
sis
-um
sit
hortātus, essem
-a,
esses
-um
esset
hortāti,
-ae,
-a
hortāti,
-ae,
-a
INFINITO
hortātus, ero
-a,
eris
-um
erit
erāmus hortāti,
erātis
-ae,
erant
-a
CONGIUNTIVO
PRESENTE IMPERFETTO
FUT. ANT.
simus
sitis
sint
essēmus
essētis
essent
hortāre
hortamĭni
GERUNDIO GERUNDIVO
FUTURO
hortandi
hortando
hortatūrum esse (ad) hortandum
hortatum iri
hortando
NB. Forma attiva!!!
hortātor
laudātor
hortabimĭni
hortantor
PARTICIPIO
PRES.
hortandus,
-a, -um
FUTURO
hortans,
hortantis
Forma passiva e significato passivo!!!
PERF.
SUPINO
FUT.
hortātus hortatūrus,
-a,-um
-a, -um
hortātum
hortātu

La SECONDA CONIUGAZIONE DEPONENTE: vereor (=temere)Prof

Übung von Verbformen