`Fanatiek voor mijn taal` `Fanatiek ek voor oor mijn taal`

03 maart 2015 , pag. 26
¬ Jannes Bennen leest tijdens de uitreiking van de DvhN Streektaalprijzen 2014 zijn winnende limerick voor. Op de achtergrond spreekstalmeester Erik Harteveld.
Foto Peter Wassing
‘Fanatiek
oor mijn taal’
ek voor
Jannes Bennen uit
Weiteveen is winnaar van de limerickwedstrijd in de
streektaal (zie
hieronder). Zondag las hij zijn
winnende inzending voor.
Jan Wierenga
D
at was een aangename
verrassing voor Jannes
Bennen uit Weiteveen:
hoorde hij van de krant
dat hij met zijn Schilder oet Vledder
winnaar is van de limerickwedstrijd.
Vooral toen hij hoorde dat er honderden deelnemers waren. Bennen:
,,Maar ik had een stuk of wat ingezonden en eigenlijk vond ik de winnende limerick niet eens de beste.”
Jannes Bennen – hij werd zondag
62 jaar – is in de streektaalwereld
geen onbekende. Hij schrijft vooral
Drentse toneelstukken, zoals de
klucht Drassig land, die later deze
maand nog weer wordt opgevoerd in
Buinerveen. Dichten doet hij ook,
maar dat is meer ‘losse vingerwerk’.
Voor zijn eigen plezier, niet om te
publiceren.
Bennen is groot geworden met
het Drents. ,,Eigenlijk ben ik maar
een rare Drent”, zegt hij over zichzelf
,,ik ben geboren in Diever, waar ‘het
waeter tegen de glaezen klaetert’,
daarna verhuisden we naar ’t Ogeveine ofwel Hoogeveen waar ze weer
heel anders praten, vervolgens naar
Beilen en tenslotte naar de omgeving van Emmen, waar het Drents
van de grensstreek wordt gesproken,
‘Eigenlijk vond
ik de winnende
limerick niet
eens de beste’
met Duitse elementen. Ik heb in al
die taalgebieden invloeden opgedaan voor mijn Drents, dat ik nagenoeg de hele dag speek. Wat ik fascinerend vind is dat de taal binnen een
paar kilometer kan veranderen.”
Jannes Bennen is een overtuigde
beoefenaar van de streektaal. ,,Ik zie
mijzelf als een redelijk fanatieke beschermer daarvan. Van onze eigen
cultuur en roots, met de taal als
voornaamste drijfveer. Dat moet je
vasthouden en promoten. Man, wat
kan ik bijvoorbeeld genieten van
kinderen die Drents praten.”
Hij was in zijn arbeidzame leven nu vervroegd met pensioen - locatiemanager van verzorgingshuizen in
Nieuw-Amsterdam, Erica en Schoonbeek. ,,Aan het begin van het nieuwe
jaar deed ik Thomasvaer en Pieternel, in het Drents. Dat ik als leidinggevende dezelfde taal sprak als onze
bewoners: dat schiep een band van
jewelste.”