recensie - Rotterdamse Schouwburg

Recensie theater: De Vriend N.V.****
Het nieuwe toneelstuk van schrijver Willem de Vlam toont in
normalemensentaal alledaagse onrechtvaardigheid.
stereotype personages zijn
uitvergroot voor extra komisch
effect.
De Vlam toont zich nergens boos of
beschuldigend. Hij schrijft dialogen
in normalemensentaal en
registreert slechts de alledaagse
onrechtvaardigheid waarop onze
maatschappij is gebouwd. Net als
zijn eerdere toneelwerk, De
muurspecht (over euthanasie), De
zoon (populisme), zou De Vriend
N.V. een verhaal achter een
nieuwsbericht kunnen zijn.
Bankenfraude, matchfixing, politici
met exorbitante declaraties.
Iedereen doet het, inderdaad.
Moeder is over de schreef gegaan
en nu dreigt het gezin alles te
verliezen.
VINCENT KOUTERS
'Iederéén doet het.' Dat is het
verweer van Eva de Vriend,
zakenvrouw en moeder van vijf
volwassen kinderen. Ze heeft iets
op te biechten, iets wat de
grondvesten onder het bestaan van
alle gezinsleden zal wegslaan. Hun
rijke leventjes zullen ze moeten
opgeven, want het is gebaseerd op
fraude.
In De Vriend N.V. toont
toneelschrijver Willem de Vlam een
oer-Hollands gezin in crisis. De
geldkraan, door moeder jaren op
discutabele wijze gaande
gehouden, gaat dicht. Iedereen
staat op het punt zijn welvaart en
privileges te verliezen. Wat blijft er
dan over van alle volmondig
beleden idealen?
Leny Breederveld speelt de mater
familias, die haar kinderen alles gaf
en nu op het punt staat hun alles
weer af te nemen. Dat doet ze met
een ijzeren gemoed en gevoel voor
understatement. Onder de kinderen
zijn mooie rollen voor Stijn
Westenend (als politicus), Oda
Spelbos (als baas van haar eigen
bouwbedrijf) en Ellen Parren, als
het gewetensvolle zwarte schaap.
De Vriend N.V., van Willem de
Vlam door Opium voor het Volk,
regie Paul Knieriem. 13/2,
Toneelschuur, Haarlem. Tournee
t/m 29/3.
Deze komedie heeft een moreel
dilemma in het hart. De uitkomst is
ronduit cynisch, maar deze
geslaagde opvoering, bij De Vlams
eigen groep Opium voor het Volk,
is dat niet. Regisseur Paul Knieriem
benadrukt de lichtheid. Er zijn veel
vlotte en terloopse scènes en de
© de Volkskrant
maandag 16 februari 2015
Pagina 4 (1)