VASTEN ‘De broekriem moet worden aangehaald’. Dat betekende bij onze voorouders, 5 á 6 generaties geleden, ver vóór de Tweede Wereldoorlog dat ze soms echt honger leden en dat er structurele en inhoudelijke tekorten waren. In onze tijd is het nog steeds niet veel meer dan een luxeprobleem. Met heel wat minder hebben we nog steeds ruimschoots voldoende. Vasten wordt meer gezien als een afslankprogramma voor het vet wat toch al overtollig aanwezig is, dan als een mogelijkheid om de geest vrij te maken en de spirituele mens te voeden. ‘De broekriem moet worden aangehaald’; wanneer iemand van 120 kg naar 80 kg afslankt heeft hij of zij een kleinere broek nodig en een kleinere jas. Wanneer 10.000 mensen op zondag de kerk bezoeken heb je 6 stevige kerken nodig die ook nog 2 of 3 keer op zondag helemaal vol zitten. Dat was de situatie in Hoensbroek rond 1965. Wanneer 300 mensen de kerk bezoeken is één enkele kerk méér dan voldoende. Dat is onze situatie nu en het heeft geen enkele zin om je daarover te beklagen of te kreunen. Belangrijk is dat die 300 mensen één van hart en één van ziel God zoeken en centraal willen stellen in hun leven. Niet in de zin van het zich afzetten tegen ‘al die anderen’; maar in de zin van het afleggen van getuigenis en in dienst te willen staan van ‘al die anderen’. In dienst te stellen evenwel in de naam van God. Ondertussen is de kerk zó afgeslankt met name financieel dat we één kerk en één priester amper kunnen dragen. Niet vanwege wanbeleid maar vanwege structurele achteruitgang van kerkbijdrages of gezinsbijdrages. Met 90 euro per jaar kunt U er mee zorg voor dragen dat de ene kerk en die ene priester (wie dat ook moge zijn) voor Hoensbroek beschikbaar blijft. Is dat het U waard? Of hoeft het helemaal niet meer! U alleen beschikt over de toekomst van kerk en parochie in dit dorp. Pastoor S. Nevelstein
© Copyright 2024 ExpyDoc
