De laatste zaalwedstrijd

De laatste zaalwedstrijd
Het zonnetje schijnt. Het is helder, strak blauwe lucht en windstil. Echt schaatsweer!
We rijden naar Hoogezand, de parkeerplaats van Dash. De zondag met de laatste twee
zaalwedstrijden van deze periode. De tijd vliegt voorbij. Nog een paar week en we staan weer
heerlijk op het veld. Lekker in de buitenlucht. Twee keer in week trainen en op de zaterdag een
wedstrijd. We kijken er nu alweer naar uit. Beter dan die muffe zaal. De zaal met die specifieke geur.
Een geur van opgehoopt zweet, een geur die mij doet denken aan de gymnastiek lessen op de
middelbare. De ene zaal ruikt nog erger dan de andere. Toiletten die zijn afgesloten, handvatten die
ontbreken en geklieder met stiften op de muur. Ik lees “I love Miranda”, “I was here” en “Ajax”. Ik
lees ook andere verschrikkelijke kreten, verschrikkelijke ziektes en ledematen. Waarom?
Op deze zondag rijden wij naar Winsum, 30 minuutjes in de auto. We praten over hockey,
paardrijden, Nintendo, Ipad en de Playstation. We zien een schaap achter in de auto of is het een
hond? Ik hoor op de achterbank “mijn moeder kan geen paardrijles geven” en “zij snapt er niks van”.
Heerlijk al deze eerlijke opmerkingen. Het bevestigd dat ik erom moet denken wat ik zeg.
Winsum, een mooie hal, goede parkeerplaatsen en twee tegenstanders. De eerste 15 minuten spelen
we de sterren van de hemel. Het is rust, we staan voor: 2-0. Fantastisch, we genieten. De tweede 15
minuten zakken we door het ijs. De sterallures nemen de overhand. Het wordt 2-1 en het blijft 2-1.
Een spannende pot! Direct door naar de twee. Ik sta stil bij alleen de eerste 15 minuten. Probeer het
positieve te benadrukken en roep “we pakken de draad van de eerste 15 weer op”. En daar gaan we,
verder met waar we gebleven waren. Het niveau is bedenkelijk. De stand in de rust: 3-2 voor. Weer
moedig ik de boys aan. Nog 15 minuten in de zaal, maakt me niet uit of we verliezen ik wil goed spel
zien! Niet alleen maar oogkleppen op en naar voren. Nee, even een tikkie terug en dan via de andere
kant. Eigenlijk ben ik gewoon boos. We beginnen aan de tweede helft. Het helpt….tikkie terug, mooie
strafcorner, even overspelen, nog een mooie strafcorner. We winnen met 6-3. Ik ben tevreden met
de uitslag. Ik ben bijzonder tevreden met het spel!
De boys zoeken hun spullen. Ik geef ze een ‘box’ en complimenteer ze voor de mooie wedstrijd.
Heerlijk! Het coachen loont.
Ik denk aan het naderende veld seizoen. Was het maar zover! We stappen in de auto, terug naar
Hoogezand. De medepassagiers ‘dumpen’ we op de parkeerplaats bij Dash. Wij rijden verder en gaan
naar huis. Onderweg: “Papa, je was strenger op mij dan op de rest, ik vind dat niet leuk”.
Hij heeft gelijk. Ik zeg: “Na de zomer ga ik alleen nog naar je kijken jongen en misschien een keer
fluiten”.

Download Report