Dans Recensie Inside out *** Inside Out 5/2, Rotterdamse Schouwburg. Tournee t/m 16/5 vierkoppige gelegenheidsband achter op het toneel zichtbaar, maar verandert ook het massieve blok in een amorfe groep, wat het al een stuk menselijker maakt. Geleidelijk verbrokkelt ook deze eenheid, ontstaat ruimte voor iets nieuws. De touwen gaan omhoog en we krijgen zicht op een kaal toneelhuis dat met een tekening op de achterwand lijkt door te lopen in een verweerde fabriekshal. Hier maken we als het ware opnieuw kennis met de dansers. Individuen nu, in een T-shirtje, groen, geel, oranje of blauw. Als een massief blok staan ze daar. In rijtjes van drie, naast elkaar, gekooid te midden van loodrecht neerhangende rode touwen. Hun lange zwarte jurken zijn identiek, evenals hun beweging en ademhaling. Schouders stoten staccato naar voren, lucht gaat in korte teugen het lichaam in. Vanuit dit prachtige openingsbeeld, waarin de individuen ondergeschikt zijn aan het geheel, breekt de choreografie langzaam open. Juist die nadere kennismaking roept gemengde gevoelens op. Het is veelzijdig materiaal dat Janssen maakt en het zit de dansers als gegoten. Er zijn cartooneske, bijna karikaturale figuren als de in snelle dribbels lopende 'kabouter' Davide Bellotta met zijn volle baard en Popeye's Olive Francesca Ciaffoni met haar zwarte pagekoppie. Maar er zijn vooral ook veel vloeiende en dynamische bewegingen, in mooie solo's en duetten. Inside Out van Conny Janssen, met haar Rotterdamse gezelschap al meer dan twintig jaar een factor van belang in de Nederlandse moderne dans, is gestoeld op een even simpel als krachtig concept: het afpellen van een vorm, het inzoomen op de onderdelen van een constructie, waardoor je die anders ervaart. Ze krijgen er een dimensie bij, worden 'gelaagd'. Daarbij is het natuurlijk ook simpelweg een mooi kader voor het maken en presenteren van verschillende dansformaties, groot en klein. Singer-songwriter iET, multiinstrumentalist Budy Mokoginta, cellist Jonas Pap en toetsenist Pieter de Graaf versterken het beeld met een compositie die afwisselend sferisch of juist stuwend is, soms hoorbaar geïnspireerd op thema's van Bach en uit de jazz, regelmatig ook verwijzend naar het ademhalen uit het begin. Vanuit het minimalistische begin komt er steeds meer beweging en kleur in de choreografie. MIRJAM VAN DER LINDEN dans Conny Janssen Danst. Choreografie: Conny Janssen Muziek: Pieter de Graaf, iET, Budy Mokoginta, Jonas Pap Toneelbeeld: Thomas Rupert Vanuit het minimalistische begin komt er steeds meer beweging en kleur de choreografie in. De schouders zwaaien soepeler, het bovenlijf draait mee, het tempo loopt op, de voeten komen van hun plaats. Met het opdraaien van het licht wordt niet alleen de © de Volkskrant Toch blijven de dansers uiteindelijk te veel op afstand, zijn ze te esthetisch en vormgericht bezig om echt te raken. Voor de impact van haar 'verhaallijn' had Janssen de façade nog een stuk rigoureuzer kunnen afbreken. maandag 09 februari 2015 Pagina 6 (1)
© Copyright 2024 ExpyDoc
