DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN
Wim Vandekeybus:
“Er wordt zoveel
fucking boring stuff
gemaakt, pff”.
HH H
GRATIS
MAAN
H
DBLAD
HH
Documentaire over
nr. 59 – FEBRUARI 2015
Hnita-Jazz Club
www.suikerkrant.be
in de maak
Eva De Roovere
neemt cd op in
Los Angeles
Frans
Maes
is 50 jaaR
voorzitter
van fotoclub
Focus
MET DANK AAN
Cluster C
DE MISSING LINK TUSSEN
HET BEDRIJFSLEVEN EN
HET CULTURELE VELD
Koenraad Tinel
presenteert oud en
nieuw werk in De Halle
DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN
Verantwoordelijke
uitgever
Kempense cultuurpromotie vzw
Redactieadres
Oranjemolenstraat 35,
2300 Turnhout
[email protected]
Zakelijke leiding
en distributie
Leen Verwaest
0495 53 54 80
[email protected]
Adres Kempense
cultuurpromotie vzw
Otterstraat 8 bus 3,
2300 Turnhout
Oplage
10.000 exemplaren
Verspreidingsgebied
Arrondissement Turnhout
(Arendonk, Baarle-Hertog, Balen,
Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk,
Herentals, Herenthout, Herselt,
Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee,
Laakdal, Lille, Meerhout, Merksplas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ravels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout,
Vorselaar, Vosselaar, Westerlo), Nijlen, Lier, Heist op den berg, Overpelt, Neerpelt, Antwerpen, Brussel,
Breda, Tilburg, Eindhoven, Zundert,
Goirle, Reusel.
Verdeelpunten
zie website
Redactie
Roel Sels
Stijn Janssen
Redactiemedewerkers
Ivo Verheyen
Katrien Lodewyckx
Floor Deckx
Dries Luyten
Foto's
Bart Van der Moeren
Vormgeving
Dimitri Paeleman
Opmaak advertenties
Els Vandervoort
Advertenties
Sabine Clijmans
0496 87 42 52
[email protected]
Drukkerij
DKZet (Hapert, NL)
Website
www.suikerkrant.be
2 - Februari 2015
ROEL
SELS
MUZIEK
3All that jazz
18 Over de schreef
TENTOONSTELLINGEN
6Bonjour expo
FILM
30Cinema special
SNOOP DOGG
IN HAARLEM
De wereld is boos, Frankrijk is
boos, Parijs is boos en Haarlem is
boos. Van die eerste drie wisten we
het al, van Haarlem nog niet. De
Haarlemse woede heeft niets met
dode cartoonisten te maken, want
zelfs de grootste drama’s gaan aan
het sympathieke provinciestadje
voorbij. Geen stad is wereldvreemder dan Haarlem en juist daarom is
het er zo leuk. Maar nu is de sfeer er
verziekt. De ingezetenen zijn boos.
Op Snoop Dogg. U kan dat niet verstaan als ik u niet eerst uitleg hoe
ongewoon Haarlem en de Haarlemmers zijn.
De stad is vlot bereikbaar en ligt
op een steenworp van Amsterdam,
maar tegelijk ligt het aan de andere
kant van ons zonnestelsel. Haarlem
heeft zijn eigen wetten, regels en
denkpatronen. En bijna altijd staan
die haaks op wetten, regels en
denkpatronen die in de rest van de
wereld gangbaar zijn. Er zijn voorbeelden, historische én hedendaagse, genoeg om dat te illustreren.
Laten we beginnen met het opvallendste. Tot 1909 hield Haarlem er
een eigen tijdzone op na: het was er
een kwartier later dan in het tien
kilometer verder gelegen Amsterdam. Wat eigenwijsheid betreft,
kan dat tellen. De stad beschikt
bovendien over twee klokken die
elke avond luiden om iedereen er
attent op te maken dat de stadspoorten die 150 jaar geleden werden afgebroken, worden gesloten.
De klokken heten ‘de Damiaatjes’
en zijn genoemd naar een veldslag
in Egypte die nooit heeft plaatsgehad en die men in Haarlem heeft
verzonnen.
U dacht dat dat alles was? We zijn
er nog lang niet. In Haarlem staan
de rechte huizen scheef en andersom. De gebouwen die vóór 1900
werden gebouwd, hellen allemaal
wat voorover. Men bouwde ze zo
opdat het regenwater niet langs
de raamkozijnen naar binnen zou
kunnen lopen. Daardoor staat intussen half Haarlem scheef. Want
om de gevellijnen te bewaren, werden nadien de aanpalende huizen
ook maar scheef gebouwd. Waardoor de muren, die wel loodrecht
staan, nu schuin lijken te staan.
Niemand in Haarlem weet nog wat
recht en wat scheef is. Er is in de
wijde omgeving geen architect te
vinden die nog een huis wil tekenen. Wat hij ook doet, het ziet er altijd krakkemikkig uit.
Nog mooier wordt het als u het verhaal van de Haarlemse stadsheld
Laurens Janszoon Coster kent. De
brave borst heeft in de stad een
reeks standbeelden en gedenktekens gekregen omdat hij de boekdrukkunst niet heeft uitgevonden.
Heel de wereld is het er immers
ARCHITECTUUR
20Oog voor architectuur
over eens dat die eer Gutenberg
toekomt, maar in Haarlem blijft
men volhouden dat het Laurens
Janszoon Coster was. Om dat
kracht bij te zetten, krijgt ‘Lautje’,
zoals de Haarlemmers hem plegen
te noemen, er een standbeeld bij
telkens als iemand zijn uitvinding
in twijfel trekt. Ik overdrijf niet: we
zitten aan zes.
Wie Haarlem als een buitenbeentje omschrijft, is heel erg mild voor
de stad. Het is een kwadraat van
een buitenbeentje. Volgens schrijver Lennaert Nijgh komt dat omdat er nergens in Nederland meer
psychiatrische patiënten per vierkante kilometer wonen. Ook dat
is een feit. Ooit had het station er
vier wachtkamers: voor de eerste,
de tweede en de derde klasse en
dan nog eentje voor de krankzinnigen. “Geen wonder dat de stad zoveel (tekst)schrijvers heeft voortgebracht,” voegt Nijgh eraan toe. Met
Harry Mulisch, Godfried Bomans,
Frederik Van Eeden, Jan de Hartog, Rick de Leeuw, Boudewijn de
Groot, Lennaert Nijgh en Willem
Van Hanegem is het schrijversgild
inderdaad goed vertegenwoordigd.
Ik weet het wel: strikt genomen is
De Kromme een voetballer. Maar
hij is beter ter taal dan de genoemde schrijvers samen.
Wel: dát losgerukte, op zichzelf bestaande, contextloze Haarlem is nu
dus boos. Rapper Snoop Dogg gaf
onlangs een concert in Het Patronaat. Voor de niet-ingewijdenen:
een rapper die platen draait, is een
dj. Als hij tussendoor ook enkele keren “yo yo” roept, spreken we niet
meer over een dj-set, maar over een
liveconcert. Snoop Dogg concerteerde dus in de plaatselijke muziektempel. Hij daagde twee uur
te laat op, draaide de volledige Top
40 zoals u en ik dat ook nog zouden
kunnen, riep maar heel zelden “yo
yo”en daar moesten de aanwezigen
50 euro per kop voor betalen. Geen
Haarlemmer die erover morde.
Maar toen een dag later op het sociale medium Instagram een video
verscheen van Snoop Dogg was het
kot te klein. Het filmpje toonde duidelijk hoe Snoop Dogg tijdens zijn
concert, af en toe yoyo’end en breed
met zijn armen zwaaiend, de hele
tijd naar een Amerikaanse voetbalwedstrijd zat te kijken op zijn laptopscherm. Zijn dj-set zal integraal
op een USB-stick hebben gestaan.
Het immer onverschillige Haarlem
is sindsdien niet meer hetzelfde en
heeft zijn je-m’enfoutisme verloren.
Persoonlijk denk ik dat ze niet echt
kwaad zijn op Snoop Dogg, maar
op de malloot die de sociale media
de stad heeft binnengesmokkeld.
Haarlem heeft zijn eigen werkelijkheid. Daar past geen Instagram in.
CULINAIR
12Horeca troef!
COLUMNS
2Roel Sels
4Wim Paeshuyse
24Stijn Janssen
SCHOUWBURGEN
13Programma’s Kempense cultuurcentra
INTERVIEWS
8Koenraad Tinel
22Wim Vandekeybus
26Eva De Roovere
REPORTAGE
10Documentaire Hnita-Jazz Club
20Suiker, Trezart en MOOOV vormen Cluster C
28Frans Maes, 50 jaar voorzitter
van fotoclub Focus
All
that
Jazz
‘Lisa Simpson’ in
de Hnita-Hoeve
HEIST -OP-DEN-BERG - Hebt
u zich ooit afgevraagd wie het
saxgeluid inspeelt van dochter
Lisa Simpson in de The Simpsons? De man heet Doug Webb
en hij is op dinsdag 3 maart in
de Hnita-Hoeve in Heist-op-denBerg voor een zeldzaam Belgisch
optreden, samen met de Nederlandse saxofoniste Tineke Postma en het Rein de Graaff Trio.
Uiteraard zegt die ene claim to
fame niet alles over Doug Webb.
Webb is bovenal een steengoed
en krachtig tenorsaxofonist, die
met het grootste gemak speelt
en onder meer schatplichtig is
aan John Coltrane, zijn grootste
inspiratiebron. Naast The Simpson soleert hij onder meer nog op
de soundtrack van ‘Mystic river’,
‘Million dollar baby’ en ‘Gran Torino’, alle van de hand van Clint
Eastwood. Ook nam hij op met artiesten als Carly Simon en Rod
Stewart. In totaal bracht hij een
dozijn eigen albums uit.
De Nederlandse altsaxofoniste Tineke Postma geldt als een
van de meest vooraanstaande
jazzmusici van haar land. Haar
cd ‘The Dawn of Light’ won in
2011 de Edison voor beste Nederlandse jazzalbum. Onlangs
werd haar cd ‘Le peuple des silencieux’ in De Singer in Rijkevorsel gepresenteerd. Ook internationaal wordt ze geprezen
voor haar eigen geluid. Postma en Webb slaan de handen
in elkaar onder de leiding van
de Nederlandse pianist Rein de
Graaff. Exact een jaar geleden
zorgde De Graaff nog voor gensters in de Hnita-Hoeve met de
saxofonisten Abraham Burton
en Benjamin Herman. Ook deze
Amerikaans-Nederlandse combinatie belooft vuurwerk. Onder
de noemer “Standard Time” spelen zij het toegankelijke en herkenbare repertoire van de grote
jazzstandards.
Standard Time, 3 maart om
20.30u in de Hnita-Hoeve aan
de Lostraat 106 in Heist-op-denBerg, 16 euro. Info en tickets op
015 241953, [email protected] en
www.hnita-jazz.be.
Melanie De Biasio
TURNHOUT – Met de Belgische
Melanie De Biasio -geboren in
Charleroi met Italiaanse rootsbrengt de Warande op 13 februari een jazzzangeres van wereldformaat.
Dat laatste is zeker niet overdreven:
Wu-Tang Clan is fan, Mr. E van Eels
waagde zich zelf aan een remix van
haar ‘I Feel You’ en ze was als
eerste Belg sinds 20 jaar te gast
bij het legendarische muziekprogramma ‘Later with Jools Holland’
op de BBC. ‘No Deal’ -haar tweede plaat- sloeg in 2013 een krater
in het muzieklandschap en werd
door de jazzrecensent van De Morgen bedacht met vijf sterren. De
recensies trokken steevast vergelijkingen met legendarische jazzstemmen als Nina Simone en Billie
Holiday. De Biasio startte haar carrière volledig in de jazz, met een
opleiding zang en dwarsfluit aan
het Brusselse Conservatorium.
Maar pas toen ze haar zachte jazzmuziek liet kruisbestuiven met
pop en rock kon ze haar doorbraak
verzekeren. Zo veroverderde ze al
een plek op de affiches van Pukkelpop en de voorbije editie van
Rock Werchter. De Biasio omringt
zich met topmuzikanten die zweren bij de ‘less is more’-aanpak.
Maar het is toch vooral de zangeres zelf die met haar stem hogelijk
imponeert. Niet te missen.
Melanie De Biasio op 13 februari
om 20.15u in de Warande in Turnhout, 22 euro.
Gratis concerten
in de Jazzoet
MOL – In het Molse jazzcafé Jazzoet kan je elke zondagavond een gratis jazzconcert bijwonen. De optredens
voor februari zijn: op 1 februari ‘4 Tet
Grupo Nuevo’, op 8 februari ‘Matijs
Braspenning’, op 15 februari ‘Wannes
Cornelis 4 Tet’ en op 22 februari ‘Jane
for Jazz’. De optredens starten omstreeks 20u. Jazzoet is gelegen aan de
Rozenberg 107 in Mol.
Polar Bear
RIJKEVORSEL – ‘Polar Bear’ behoort nog steeds tot dé meest progressieve jazzgroepen van de Britse scène. Met hun mix van jazz,
drum-’n-bass, hiphop, rock en ambient staan ze met hun twee voeten volop in de eenentwintigste
eeuw. De groep is gevormd rond
drummer Sebastian Rochford
(Brain Eno, Beck, Yoko Uno…) en
telt twee saxofonisten, Pete Wareman en Mark Lockhaert, de bassist Tom Hebert en elektronicawizard Leafcutter John. Hun recente
vijfde album,‘In each and everyone’, is genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize. Jamie Cullum is alvast fan!
Polar Bear op 21 februari 2015 om
20.30u in De Singer in Rijkevorsel, 16 euro.
Andres Liefsoens Kwartet
KASTERLEE – Na een afwezigheid van drie jaar treedt vibrafonist Andres Liefsoens sinds vorige zomer terug op. Hij vormde een
kwartet samen met drie muzikale
bondgenoten: Hendrik Braeckman
(gitaar), Flor Van Leugenhaeghe
(contrabas) en Luc Van den Bosch
(drums). Op hun playlist op 2 februari in jazzclub Houtum Street
in Kasterlee staan naast gitaarwerken van Pat Metheny en Philip Cathérine ook een klassiek pianostuk van Johann Sebastian
Bach.
Andres Liefsoens Kwartet op 2 februari om 21u in jazzclub Houtum
Street, 10 euro
Jan De Haas Vibes Quartet
MOL – Dit kwartet rond vibrafonist Jan
de Haas bestaat uit een keur aan topmuzikanten: Ivan Paduart op piano, Sal
la Rocca op contrabas en Mimi Verderamé op drums. Tijdens deze tournee wordt hun nieuwe cd ‘Dreams Ago’
voorgesteld. Naast dit eigen werk brengen ze standards van John Coltrane of
werk van Jobim in een ‘de Haas-arrangement’. De band speelt lyrisch en virtuoos, met veel aandacht voor het samenspel tussen piano en vibrafoon. Van
Cool tot Latin, steeds in een eigenzinnige ‘de Haas Vibesversie’.
Jan De Haas Vibes Quartet in
zaal Ootelo in Mol-Ezaart om
20.15u, 13 euro
Satoko Fujii en KEENROH
RIJKEVORSEL – Jazzclub De
Singer brengt op 19 februari de
Japanse pianiste Satoko Fujii naar Rijkevorsel. De Japanse studeerde tot haar twintigste
klassieke muziek in Tokyo, maar
trok dan naar Boston om er jazz
te studeren. Fujii ontwikkelde een explosief, maar ook delicaat en lyrisch spel. Haar derde
soloalbum ‘Gen Himmel’(2013)
kreeg van het Amerikaanse ‘All
About Jazz’ vijf sterren. Een concert voor de echte pianoliefhebber.
Op dezelfde avond kan je ook kennismaken met KEENROH, allicht
een van de boeiendste nieuwkomers op de Belgische jazzscène.
KEENROH bestaat uit fluitist
Jan Daelman en pianist Thijs
Troch. Vorig jaar won dit duo de
wedstrijd Jong Jazztalent Gent en
verscheen hun debuut-cd.
Satoko Fujii en KEENROH op 19
februari om 20.30u in De Singel in
Rijkevorsel, 14 euro
Bram Weijters en Chad
McCullough Quartet
GEEL – Dit internationale topkwartet wordt geleid door twee opkomende talenten van beide kanten van de oceaan: de Belgische
pianist Bram Weijters en de Amerikaanse trompettist Chad McCullough. De band bestaat ondertussen al vijf jaar en toerde succesvol
in de Verenigde Staten en Rusland. Tijdens deze toer stellen ze hun
nieuwe album, al hun derde cd, voor.
De twee coleaders en componisten
worden bijgestaan door contrabassist Piet Verbist en drummer John
Bishop,
Bram Weijters en Chad McCullough Quartet op 9 februari om
20.15u in cultuurcafé De Halle in
Geel, 10 euro
Suiker - 3
KORT
MEER WIM
PAESHUYSE!
Koen Geudens en
Shi in SevenHill
KASTERLEE – Op 14 februari concerteren pianist Koen Geudens en
zangeres Shi (Sofie Vanlimbergen)
in restaurant SevenHill in Kasterlee.
Ze kiezen, zoals dat past met Valentijn, voor een romantisch repertoire,
dat kan variëren van jazzmuziek tot
Franse chansons. Koen Geudens studeerde af aan het Lemmensinstituut;
Shi was te zien in X-Factor en Idool.
Reserveren kan op het nummer 014
30 15 30 en 0489 315 515. Restaurant SevenHill, dat kunst aan een
goede keuken koppelt, is gelegen aan
de Geelsebaan 29 in Kasterlee.
Deze maand in De Poppenzaal
TURNHOUT – Op 1 februari speelt
Storyboxtheatre Rod Burnett uit Engeland ‘De zon, de maan en de halve
kip’ -voor kinderen van 4 tot 11 jaarin De Poppenzaal (Steenweg op Oosthoven 114 in Turnhout). Een halve
kip is uit het ei gekomen met maar
een half lichaam. Maar met dubbel zoveel trots als haar broertjes en
zusjes gaat zij op weg om de koning
te spreken. Onderweg gebeuren de
vreemdste avonturen.
Op 4 en 18 februari speelt Propop
‘Holle Bolle Billy’, voor kinderen van
4 tot 10 jaar. Holle Bolle Billy is verhuisd van de stad naar het platteland. Maar daar komt ze in aanvaring met Baron Frusto de Blabla van
Poeha.
‘De zandman’ is geschikt voor de allerkleinsten (2 tot 5 jaar). Het stuk
gaat over slapen, niet willen gaan
slapen en niet kunnen slapen, en
speelt zich af op een groot bed, waarop 60 kinderen kunnen zitten. ‘De
zandman’ wordt gespeeld op 8, 11 en
15 februari.
‘Glibber de slak’ is een lief en spannend poppenspel met filmpjes, een
draaiend decor en leuke meezingliedjes. Centraal staat Glibber de slak,
die verloren is gelopen nadat Mama
Mia in een compostbak is terechtgekomen. Hij is bang, maar sluit
vriendschap met Robby. Met zijn
hulp kan hij Mama Mia misschien
terugvinden.
De voorstellingen op zondag starten om 10.30u, die op woensdag om
14.30u. Kaarten kosten 5 euro voor
kinderen, 6 euro voor een volwassene.
4 - Februari 2015
Warande schenkt
archief aan Stad
TURNHOUT – Het archief van
de Warande, dat veilig opgeborgen zat in de theatertoren van
het cultuurhuis, maakt voortaan deel uit van het stadsarchief. Warandedirecteur Staf
Pelckmans gaf het symbolisch
aan burgemeester Eric Vos.
“Het gaat om 800 archiefdozen,
80 meter als je ze naast mekaar
zet,’ zegt Raymond Hoste, die
zich als vrijwilliger jarenlang
bekommerd heeft om het archief. Het archief omvat de documenten van de periode 1972
tot 2009. Toen werd de Warande
immers een provinciale instelling. In het archief zit een schat
aan informatie: dagboeken van
Eric Antonis, posters en affiches,
krantenknipsels, videobeelden,
administratieve boeken en bundels…
Over enkele jaren zal het archief
opnieuw een plekje krijgen in de
Warande, wanneer het stadhuis
op de Grote Markt -deels- wordt
afgebroken en het stadsarchief
integraal naar de cultuurtempel
verhuist. Vermoedelijk gebeurt
dat in 2017. (Foto Bart Van der
Moeren)
Wij, redacteurs van Suiker, zijn
betweters. Wij doen gewoon onze
goesting en u mag daarvan zeggen,
schrijven, facebooken en twitteren wat
u wil: u hebt niks in de pap te brokken.
Tenzij u evenveel kapsones hebt als
wij. Dan -maar alleen dan- houden wij
rekening met uw mening. Toen dichter,
schrijver, comedian en beroepsidioot Wim Paeshuyse op een
enquêteformulier de vraag ‘Hoe zou u Suiker beter maken?’
beantwoordde met ‘Meer Wim Paeshuyse!’ (met uitroepteken)
waren wij zo onder de indruk dat we hem meteen een rubriek
gaven. Paeshuyse kreeg carte blanche en mailde ons de dag
nadien al een voorstel. In 8 afleveringen wil hij zwart op wit
bewijzen dat je ’s werelds indrukwekkendste plekken evengoed
in de Kempen kan zien.
8 plaatsen die je gezien moet hebben voor je sterft,
maar die je evengoed in de Kempen kan zien
DINAMO in de kou
TURNHOUT – DINAMO is een organisatie die -op grote schaal- vorming biedt aan volwassenen uit een
ruime regio. 230 vrijwilligers begeleiden 400 activiteiten waaraan 2.600
mensen deelnemen. Tien personeelsleden leiden alles in goede banen. DINAMO heeft net als de meeste verenigingen de jongste jaren al fors
moeten inleveren en zou nu nog eens
40% moeten besparen. “Ondoenbaar.
We begrijpen dat er bespaard moet
worden. 20% kunnen we nog aannemen, maar als we het met 40% minder moeten stellen, kunnen we geen
kwaliteit blijven bieden. Dan gaan
cursisten en vrijwilligers afhaken en
komen we in een neerwaartse spiraal
terecht die al snel niet meer leefbaar
zal blijken te zijn.”
DINAMO voert op een ludieke manier actie en biedt groene sjaals te
koop aan. Groen staat voor de hoop.
De sjaals dienen om het niet té koud
te krijgen bij deze zware bezuinigingsmaatregelen. Je kan de sjaals
kopen (3 euro) bij Dinamo, in de Warande of aan het Kongoplein in Turnhout.
Aflevering 4: Henley
Royal Regatta, Thames, Londen
Niet de zeilbootjes, maar de toeschouwers zijn de grootste attractie tijdens deze regatta. Deze
roeiwedstrijd gaat elk jaar begin
juli door op de Thames in Londen. De adel, geheel in dresscode (de mannen in kostuum, de
vrouwen in kleed en met hoed),
komen hier hun favoriete team
toejuichen met bijhorende champagne en cocktails. De ploegen
(vaak zijn dit teams van universiteiten) strijden 5 dagen lang
tegen elkaar.
Evengoed: Pompoenregatta, Nete, Kasterlee
In door kettingzagen uitgeholde gigantische pompoenen roeien deelnemers een afgebakend
parcours op de Nete. Regelmatig
belandt een deelnemer in het
water omdat de stabiliteit van
een uitgeholde pompoen even
groot is als die van een giraf op
rolschaatsen en dan neemt de
stroming een deelnemer mee die
men daarna enkele kilometers
verder in Lichtaart terugvindt.
Ondanks het risico zo in Lichtaart te belanden, doen er elk jaar
tientallen teams mee aan deze
regatta.
Vergelijking
U begrijpt zelf ook wel waarom
de Pompoenregatta in Kasterlee veel amusanter is dan de stijve Britse bedoening in Londen.
Heeft u al eens iemand in een
pompoen zien zitten? Hou je ervan om mensen te zien kantelen
en vallen? Op één namiddag tijd
lach je je een breuk die goed is
voor een week werkonbekwaamheid. En ja, u kunt nu tegenwerpen dat ze bij de Henley Royal
Regatta champagne en cocktails
hebben, maar dat kan je natuurlijk overal drinken. Op de Pompoenregatta kun je pompoenbier,
pompoenjenever en pompoensoep
drinken: véél exclusiever.
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS
Villa Fiesta
Wechelsebaan 194 - 2275 Lille
www.villafiesta.be
info of reservatie: 014/61.56.54
OPTREDEN
MATADANSE
• Elke zaterdagavond live optredens van Vlaamse artiesten.
• Elke zondag live orkest vanaf 15u.
• Elke dinsdag en donderdag dansnamiddag vanaf 14u.
• Op zaterdag, zondag, dinsdag en donderdag gratis inkom.
Vrijdag 13 februari 2015
Villa D’amour • Valentijnsmusical
Een liefdesverhaal met veel humor,
zang en een vleugje erotiek.
4 gangen menu en musical voor slechts €25
Vrijdag 20 maart 2015
Diner • show met Paul Severs
4 gangen menu met show voor slechts €30
Gratis feestzaal ter beschikking
tot 50 personen
Profiteer nu
van instaPklare toPcondities oP alle modellen.
GaraGe Luyten & Zonen
GaraGe Vanherck
GaraGe VandenberGh
Toekomstlaan 5
Noord-Brabantlaan 10
Molsebaan 44
2200 Herentals
2300 Turnhout
2450 Meerhout
014 21 17 89
014 45 05 41
014 30 80 05
Suiker - 5
BONJOUR EXPO
Brandend actuele tentoonstelling in het Begijnhof van Turnhout
De andere verbeeld / Verbeeld gevaar
Bram Luyts in Creative Factory
TURNHOUT – Onder de titel
“SPOT–PRENTEN” stelt Turnhoutenaar Bram Luyts (1984)
zijn eigenzinnige kunstwerken voor, en dat in een verrassende combinatie met zijn grafisch werk dat alom verspreid is
in de Turnhoutse regio. Hij ontwierp -en ontwerpt- onder meer
affiches en brochures voor Turnhout Cultuurstad 2012, de Warande en TRAM 41. Luyts - alias
‘Schurk’- studeerde af als Master in de Hedendaagse Kunsten
aan de Academie van Antwerpen. Nu krijgt hij via het project ‘Jonge Wolven’ van Creative
Factory carte blanche voor zijn
eerste solotentoonstelling. Met
‘Jonge Wolven’ ondersteunt Creative Factory jonge Kempense
kunstenaars die afstuderen of
een masteropleiding volgen aan
een academie of kunstenhogeschool.
Spot-Prenten van Bram Luyts in
Galerie Creative Factory Druivenstraat 18, Turnhout tijdens
de weekends van 21/22 februari
en 28 februari/1 maart 2015 van
13.30 tot 17u.
Drie kunstenaars in
galerie DE CHÊNE
MERKSPLAS – In galerie DE
CHÊNE, Steenweg op Turnhout 171 in Merksplas, kan je
nog tot 22 maart een boeiende
tentoonstelling bezoeken van
drie hedendaagse kunstenaars.
Vooreerst is er werk van Johan
Vermeulen die met zijn lyrisch
abstracte vormen vooral tracht
te imponeren door zijn onuitputtelijke zoektocht naar kleur en
compositie. Serge Menll van zijn
kant werkte geruime tijd enkel
met de pen, maar kleurt nu ook
tekeningen in met aquarelverf
en gouache, wat een zeer verrassend effect oplevert. Rudolf R.
Gras ten slotte tekent het liefst
figuratief en zoekt hoofdzakelijk
naar sfeer en kleur. Omdat zijn
werk zo uniek is, heeft hij inmiddels een groot aantal exposities
op zijn naam staan.
Info over openingsuren: www.
galeriedechene.com
6 - Februari 2015
TURNHOUT – We zijn niet te
beroerd om het toe te geven:
als een stel mafketels een
maand geleden in Parijs geen
dozijn cartoonisten en collega’s
had geëxecuteerd omwille van
de religieuze spotprenten die
zij tekenden, zouden wij nu
weinig tamtam maken over
de tentoonstelling ‘De andere
verbeeld / Verbeeld gevaar’ in
het Begijnhofmuseum en de
Begijnhofkerk van Turnhout.
Maar nu is die tentoonstelling
ineens brandend actueel. De
expo toont hoe eeuwen geleden
in de religieuze kunst ‘de
anderen’ - Turken, ketters, Joden,
zwarten - afgebeeld werden. De
link naar Mohamedcartoons is
niet vergezocht.
‘De andere verbeeld / Verbeeld
gevaar’ is een reizende tentoonstelling die werd bedacht en in
mekaar gestoken door ORBIT,
een organisatie die o.a. de dialoog wil bevorderen tussen mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden.
De expo trekt al sinds eind 2013
door Vlaanderen. Turnhout is de
allerlaatste halte, maar achteraan in de rij staan, heeft in dit
geval een enorm voordeel. De timing is perfect. De tentoonstelling was nooit zo ‘hot’ als nu.
Het is voor een reizende tentoonstelling bijna ondoenbaar om
eeuwenoude, originele kunstwerken te tonen. Dat zou een
schat kosten aan mensen, tijd,
administratie, transport en verzekeringen. ORBIT koos ervoor
om de tentoonstelling op te bouwen met billboards. Karen Wyckmans: “Zes billboards tonen
elk drie werken. Daarnaast hebben we ook een krantje gemaakt
met veel afbeeldingen en bijhorende uitleg. Dat tonen we in de
Begijnhofkerk. TRAM 41 voegt
er nog een eigen tentoonstelling
aan toe in het Begijnhofmuseum. Daar worden wél authentieke werken getoond, die afkomstig zijn uit Turnhout zelf.”
Verlossing van de Christenslaven (Caspar De Crayer,
1669, kerk Sint-Jacob, Gent)
Karen Wyckmans: “Centraal zie je een dominante ‘Osmaan’ (Turk,
nvdr). Rechts van hem staan enkele trinitariërs met een geldbeugel. De orde van de trinitariërs zamelde in de 16de en de 17de eeuw
geld in om in het Osmaanse Rijk christenslaven vrij te kopen, die
door piraten op de Middellandse Zee waren ontvoerd. Merk op hoe
autoritair en meedogenloos de Osmaan wordt afgebeeld. Minstens
even opvallend is de dreigende, agressieve zwarte man links. Zwarten werden dikwijls als beulen geportretteerd. Waarom? Meestal
omdat ze in de eeuwen daarvoor ook al zo afgebeeld werden. Men
nam die stereotypen gewoon over. De negatieve beeldvorming was
zo ingeburgerd dat men ook zwarten gewoon als beulen bleef schilderen.” (foto: Luc Van Hoeylandt)
Cartoons
De dubbele expo laat zien hoe
door de eeuwen heen andere
culturen en religies werden afgebeeld. Vaak wordt gebruikgemaakt van stereotypen; soms
betreft het zelfs regelrechte
spotprenten. Gaat de vergelijking met de hedendaagse cartoons op? “Niet helemaal, maar
er zijn zeker gelijkenissen”, zegt
Karen Wyckmans. “Cartoons
hebben hun eigen wetten en regels, en hun eigen context. Bij
de religieuze kunst is dat minder het geval, al kent men daar
ook wel de echte ‘spotprenten’.
Ook als het niet meteen spottend bedoeld was, gebruikten
Christus op een ezel, de paus te paard (Noord-Nederland, 1600-1625, Museum Catharijneconvent, Utrecht)
Karen Wyckmans: “Dit is duidelijk een spotschilderij. Een bescheiden, bijna armzalige Jezus rijdt op een ezeltje. Hij wordt gevolgd
door een rijkelijk getooide paus te paard. Zo lachten de protestanten met het belang dat katholieken aan hun paus hechtten.” (Foto:
Ruben de Heer)
kunstenaars stereotypen. Bijvoorbeeld om een complexe realiteit makkelijk en begrijpelijk weer te kunnen geven. Met
alle gevaren van dien, natuurlijk. Bijna niemand in de 16de
of 17de eeuw bezocht een ander
continent of had ooit een Turk
of een zwarte gezien. Om zich
een beeld van die mensen te
kunnen vormen, was men aangewezen op afbeeldingen in de
kunst. Je zou zelfs kunnen zeg-
DE ANDERE VERBEELD –
PRAKTISCH
‘De andere verbeeld / Verbeeld gevaar’
loopt van 6 februari tot 5 april in de Begijnhofkerk en het Begijnhofmuseum in
Turnhout. Belangrijk is om je bezoek in
het museum te starten. De kerk is immers niet altijd open, maar wordt geopend als je je in het museum aanmeldt.
De toegang tot de kerk en het museum
zijn gratis. Het museum is open van
dinsdag tot en met zaterdag van 14 tot
17u en op zondag van 11 tot 17u.
Hoe meer info je bij de werken krijgt, hoe
beter de tentoonstelling wordt. Voor 50
euro (+ 5 euro dossierkost) kan je de expo
met een gids bezoeken. Info via 014 44 33
55 of bij [email protected].
gen dat de religieuze kunst wat
dat betreft gevaarlijker was dan
de hedendaagse cartoons. Van
cartoons weet iedereen immers
wel dat ze als grap bedoeld zijn,
maar die stereotiepe kunstwerken van eeuwen geleden werden
gezien als een weergave van de
realiteit.”
Vijf hoofdstukken
De tentoonstelling is onderverdeeld in vijf hoofdstukken. Vier
ervan tonen hoe de katholieken
de joden, de zwarten, de ketters en de Turken (Osmanen)
hebben geschilderd. Het laatste hoofdstuk toont hoe anderen
(bv: protestanten) de katholieken afbeeldden.
Welke les wil deze tentoonstelling meegeven? “De les zit in de
titel. In het woordje ‘verbeeld’
dat erg goed gekozen is,” zegt
Karen Wyckmans. “Het heeft
een dubbele betekenis. ‘Verbeelden’ verwijst naar wat er is afgebeeld, maar ook naar wat je
je zelf verbeeldt en wat er dus
alleen maar in je hoofd zit. Het
is goed om even stil te staan bij
dat spanningsveld en te beseffen dat de twee niet noodzakelijk hetzelfde zijn.”
Spelen met kunst
TURNHOUT – In het Nationaal
Museum van de Speelkaart worden nog tot eind februari werken getoond die gemaakt zijn
door studenten aan de Academie
Beeldende Kunsten van Etterbeek, onder leiding van Walter
Dohmen.
Dohmen is tekenaar, schilder
en grafisch kunstenaar. Hij is
een van de weinige kunstenaars
die de eeuwenoude techniek van
het kopersteken nog machtig is.
Graveren in metaal werd vooral gedaan om wapens en andere gebruiksvoorwerpen te versieren of te personaliseren. De
kopergravure evolueerde al snel
tot druktechniek en werd als reproductiemiddel vervangen door
andere materialen, zoals hout.
Maar links en rechts -o.a. in Etterbeek- worden die oude graveertechnieken nog bestudeerd
en toegepast.
Walter Dohmen integreert die
oude techniek in zijn hedendaagse oeuvre. Samen met de
studenten werkte hij een volledig kaartspel uit. Ook Dohmen zelf graveerde een nieuw
spel. Tot 28 februari, Nationaal
Museum van de Speelkaart in
Turnhout. De toegang is gratis.
Bart Verheyen
HERENTALS – Bart Verheyen
was als tiener zowel dichter als
tekenaar. Het beeld won het uiteindelijk van het woord en hij
werd cartoonist. Regelmatig viel
hij in de prijzen. Zijn cartoons
waren tot in New York te zien.
Maar Verheyen koost niet voor
de gemakkelijkste weg en ruilde
zijn tekenpen voor een penseel.
Hij kiest voor een op het eerste
gezicht simpele en directe stijl,
met strakke lijnen en felle kleuren. Zijn cartoonverleden probeert hij niet te verbergen, integendeel. Net als zijn cartoons
worden ook zijn schilderijen wereldwijd gesmaakt, wat al resulteerde in exposities in Japan en
China.
Tot en met 22 februari, Lakenhal Herentals. Gratis.
Tom Wyns: ‘Kustiek’
HEIST-OP-DEN-BERG – Tom
Wyns is een fotograaf die niet
per se op zoek wil gaan naar
mooie foto’s, maar naar beelden
die interessant zijn om naar te
kijken. Hij probeert te laten zien
wat de meeste anderen niet zien.
In die zin leunt zijn werk dicht
aan bij de documentairefotografie. Hij maakt immers realistische beelden en probeert daarmee mensen attent te maken op
een wereld die anders aan hen
voorbij zou gaan.
In de reeks ‘Kustiek’ staat de zee
centraal. Iedereen heeft herinneringen aan de zee; iedereen
kan er mijmeren, tot rust komen
of andere mensen ontmoeten. De
kust is een magische plek waar
je nooit op uitgekeken geraakt.
Van vrijdag 6 februari tot dinsdag 3 maart, cc Zwaneberg. Gratis.
Artist Talks in het FMC.
KASTERLEE – Onder de titel
‘Artist Talks’ nodigt het Frans
Masereel Centrum (FMC) in
Kasterlee in februari en maart
kunstenaars en onderzoekers uit
die vernieuwend bezig zijn met
printmedia.
Op 25 februari praat Vaast Colson over zijn grafisch werk en
de publicaties en edities die deel
uitmaken van zijn diverse oeuvre. Vaast is een kunstenaar die
vooral ‘maakt’, met alle middelen die beschikbaar zijn.
Op 4 maart verklaart onderzoeker Frank Maes waarom Marcel Broodthaers als een ‘poëtisch
materialist’ bestempeld kan
worden.
Op 11 maart verduidelijkt kunstenares Katja Mater haar vaak
hybride werken die balanceren
tussen de fotografie en andere
media zoals tekenen, schilderen,
performance, film en installatie.
Op 18 maart geeft Manor Grunewald een preview op zijn nieuwe tentoonstelling die op 29
maart opent in FMC. Hij is een
schilder die prints als strips, recepten en stukjes papier manipuleert, transformeert en combineert met beelden uit zijn eigen
archief.
Artist Talks in FMC in Kasterlee, telkens om 19u30, gratis.
Voorafgaande reservering verplicht via sarah.lauwers@cjsm.
vlaanderen.be of 014/852252.
Meer info: www.fransmasereelcentrum.be
Koenraad Tinel
GEEL – Koenraad Tinel stelt
van 14 februari tot 31 mei tentoon in De Halle in Geel. Op
17 februari wordt er een performance aan gekoppeld in de
Werft. Lees het interview met de
kunstenaar op blz 8.
The Best Of…
de Molse academie voor
Beeldende Kunsten
MOL – Cultuurcentrum ’t Getouw besteedt aandacht aan
plaatselijke kunstenaars. In
‘The best of’ krijgt een nieuwe
generatie laureaten van de Molse academie voor beeldende kunsten de kans om zich te presenteren. Textielkunstenares Betty
Graulus, grafisch vormgeefster
Karin Scalabrin en fotograaf
Luc Verhoeven stellen hun werk
voor.
The best of, cc ’t Getouw, van
maandag 26 januari tot en met
zondag 15 februari. Gratis.
Johan Strumane
MOL – Johan Strumane is een
schilder die er een bijzondere
manier van werken op nahoudt.
Hij vertrekt bij de dagelijkse realiteit. Die wordt volgens hem
het beste benaderd via het medium film. Dagelijks flitsen duizenden beelden ons voorbij. Een
film is niet meer dan een eindeloze verzameling foto’s. Uit een
film selecteert Strumané één
foto, een zogenaamde ‘filmstill’.
En die vormt dan weer het uitgangspunt van het schilderij dat
hij ervan maakt. Hij probeert
zo exact mogelijk weer te geven
wat er op de foto staat. Elementen toevoegen of weglaten heeft
weinig zijn. De foto is immers sowieso al uit zijn context -de filmgerukt en is op zich al een abstractie van de werkelijkheid.
Van maandag 23 februari tot en
met zondag 15 maart, cc ’t Getouw. Gratis.
Kunst in de kering
OUD-TURNHOUT – De provincie Antwerpen is de trotse eigenaar van vele honderden hedendaagse kunstwerken. Met
de sloop van het oude provinciehuis werden die kunstwerken
tijdelijk ondergebracht in een
depot. Maar kunst is pas kunst
als ernaar gekeken kan worden
en dus besliste het provinciebestuur om een deel van de collectie toegankelijk te maken voor
het publiek. In de provincie Antwerpen wordt een reeks tentoonstellingen georganiseerd. De
eerste daarvan is nog tot 15 februari te zien in het Hofke van
Chantraine in Oud-Turnhout.
Meer dan veertig werken worden tentoongesteld. Telkens
worden twee -een enkele keer
drie- werken aan mekaar gekoppeld. “Als we de moderne kunst
bekijken, zien we dat 1950 een
scharniermoment is. Daar hebben we mee gespeeld. We koppelen de kunst van voor en na de
Tweede Wereldoorlog. Zo ontstaat er een spanningsveld,” legt
John Dondeyne uit.
De expo toont werken van ronkende namen: Constant Permeke, Rik Wouters, James Ensor,
Luc Tuymans, Jef Geys, Fred
Bervoets, Michèle Matyn, Geert
Goiris, Koen van den Broek en
Anne-Mie Van Kerckhoven.
Tot 15 februari in het Hofke van
Chantraine. Open van vrijdag
tot en met zondag van 13.30 tot
17u, behalve op feestdagen. De
toegang is gratis.
Bart Van Dijck: ‘The
weather was good’
TURNHOUT – De 40-jarige
Bart Van Dijck is een multidisciplinaire kunstenaar. Hij maakt
tekeningen, sculpturen, installaties, videokunst en documentaires. Centraal in zijn werk staat
zijn interesse voor inheemse en
uitheemse volkstradities. Hij
vertaalt die tradities naar subculturen, zoals de jongerenwereld. Jongeren hebben een heel
eigen beeldtaal. Van Dijck onderzoekt die taal en ontdekt er
de symboliek van.
In zijn eerste expo in de Warande toont Van Dijck ook nieuw videowerk over tradities en folklore in België. Hij vult dat aan met
impressies van een reis naar India die hij recent nog maakte.
Nog tot 22 februari in de expozaal van de Warande. De toegang is gratis.
Expo als statement
TURNHOUT – Met de extra tentoonstelling ‘Freedom of
Speech’ wil de Turnhoutse Galerie Creative Factory op haar manier haar afschuw tonen voor de
moordende aanslag op de cartoonisten van het satirische Franse blad Charlie Hebdo. De galerie bestempelt deze expo dan
ook ‘als een statement tegen de
aanval op de vrije meningsuiting’. Samen met het stripblad
STROKE heeft Creative Factory
tekenaars, cartoonisten en beeldend kunstenaars gevraagd te
reageren op de aanslag. In Galerie Creative Factory wordt een
selectie van de ingezonden tekeningen, cartoons en ruimtelijke
werken getoond.
‘Freedom of Speech’ Galerie Creative Factory, Druivenstraat 18,
Turnhout tijdens de weekends
van 31 januari/ 1 februari en 7/8
februari van 13.30 tot 17.00 u.
Meer info op www.creative-factory.be
Suiker - 7
Koenraad Tinel
in de Geelse Halle
8 - Februari 2015
GEEL – Niets is zo relatief als ‘hoge leeftijd’, en een excuus is het allang
niet meer: niet voor conservatief gedachtegoed, niet voor krakkemikkig
rijgedrag, en -de regering houdt het ons onafgebroken voor- al helemaal
niet voor de godganse dag zomaar wat aanlummelen of niksen. Neem
een voorbeeld aan Koenraad Tinel. U kent hem niet? Schande. De man
is tachtig en al meer dan zestig jaar bezig als beeldhouwer en tekenaar.
En góed bezig. Laat het u door mij gezegd zijn. Enfin, u kunt uw schade
binnenkort inhalen in de Geelse Halle: Tinel stelt er van 14 februari tot 31
mei sculpturen en tekeningen tentoon.
Geschiedenis
De kunst van Koenraad Tinel is,
hoe eigentijds ze ook moge zijn,
sterk geworteld in zijn persoonlijke geschiedenis. En Tinel is
een man met een verleden. Zijn
vader kwam als gedecoreerd soldaat en als gefrustreerd flamingant uit de Eerste Wereldoorlog terug en werd een overtuigd
Hitleraanhanger. Zijn twee oudere broers en niet minder dan
zeven van zijn neven gingen bij
de Vlaamse SS of aanverwante
organisaties. Joris Van Severen
werd vriend aan huis. Toen de
Tweede Wereldoorlog ten einde
liep, moest het hele gezin (Koenraad was toen tien) op de loop
naar het in elkaar stuikende
Duitsland om het ergste te voorkomen.
Die vlucht, met al zijn wederwaardigheden, heeft Tinel uitgetekend in wat ik gemakshalve maar een graphic novel noem,
‘Scheisseimer’ (2009). Een jaar
later rekende hij vlijmscherp
af met het verstikkende katholieke milieu van zijn jeugd in
het woordeloze ‘Flandria Catholica’. Bittere boeken allebei,
maar ook van een grote innerlijke rijkdom. Een voorbeeld. Aan
het begin van ‘Scheisseimer’ beschrijft Tinel het werk van zijn
vader, die beeldhouwer was en
vooral religieuze onderwerpen
kapte: “Kruisbeelden, Onze-Lieve-Vrouwkes,… : al dat soort
dingen maakte hij. Of van die
zeer veredelde figuren. De Ideale Man. Vrouwen die geen vrouwen meer zijn. En dat op gedichten van Ferdinand Vercnocke,
Wies Moens en zo. Ik zag dat
niet graag.”
Dat laatste zinnetje moet u een
paar keer herlezen, want het is
heel bijzonder. Hoe durfde hij,
de jeugdige onverlaat! Een kind
hoort het werk van zijn vader
toch te bewonderen? Dat kon de
kleine Tinel niet. Achter die vijf
woorden gaat eerlijkheid schuil,
maar wellicht ook wat schaamte, een verontschuldiging misschien. Tinel bestrijkt hier in
minder dan geen tijd een heel
gamma van menselijke gevoelens. Met zó weinig zó veel zeggen: dat typeert hem. Hij doet
het in zijn hele oeuvre, en dat
maakt van hem de uitzonderlijke kunstenaar die hij is.
‘Ik was een kind,
hoe kon ik weten…’
Koenraad was destijds uiteraard
te jong om waar dan ook verantwoordelijk voor te zijn, maar hij
was net zo goed ook ‘een zwarte’.
Het was wel op zijn boekentasje dat zijn klasgenoten hakenkruisen tekenden. “Raak je daar
ooit van af”, vroegen we hem?
“Nooit”, zegt hij, “maar mijn
werk heeft mij wel geholpen om
het leven draaglijk te maken,
om de trauma’s letterlijk te verwerken. En al heb je als kind
nergens schuld aan, dat verleden legt toch een zware last op
je schouders. Mijn vader heeft
zijn nazi-idealen nooit afgezworen. Hij is fascist en negationist
gebleven tot het einde. Ik zag
hem graag, ’t was eigenlijk een
brave vent, maar ook een ongelooflijk naïeve domoor. Erg dat
je dat van je vader moet zeggen,
maar ’t is zo. Met mijn broers
kon ik ook maar moeilijk praten,
want die hadden te veel gezien
en meegemaakt. En ook aan mij,
hoe jong ook, is het allemaal niet
voorbijgegaan. Ik was eigenlijk
voorbestemd om muzikant te
worden. Ik had talent en dat zat
in de familie. De broer van mijn
grootvader was Edgard Tinel,
de componist. Ik had een pianolerares, een Joodse dame: Betty Galinsky. Van de ene dag op
de andere verdween die uit mijn
kinderleven: opgepakt, weggevoerd, vermoord in Auschwitz,
zo bleek later. En de hele opvoeding in die tijd leek wel bedoeld
lijkt hij ons op zijn eigen, intense
manier te willen meegeven.
Vitalitisme
Hoe omschrijven we de kunst
van deze man het best? Als de
naam van een stijlrichting moet
vallen, zie ik enkel het vitalisme
in staat om hem enigszins recht
te doen. Dat is weliswaar een literaire stroming (ze loopt van,
zeg maar, Hendrik Marsman
over Jan Wolkers tot Jef Geeraerts), maar wat moet je anders
met een krasse knar als Tinel die nog barst van levensdrift?
Op zijn tachtigste is hij nog dagelijks bezig met schetsen, lassen,
boren, kneden, en hij is niet van
plan er eerstdaags mee op te houden. “Dat schetsen is heel belangrijk,” zegt hij. “Dat is nadenken
op papier. En ik heb altijd goesting. Als het niet lukt… weg ermee en opnieuw, opnieuw. Je zult
mij niet horen trunten over mijn
leeftijd, maar ik moet het toegeven: fysiek wordt het bij momenten toch wel zwaar. Niet alleen
die installaties maken, met al dat
ijzer, maar ook het tekenen. Dat
doe ik altijd rechtstaand, soms
uren aan een stuk als het wat
wil vlotten. Tja, dan doet na afloop natuurlijk alles zeer en ben
ik pompaf. Glas wijn?”
Indrukwekkend is hoe Tinel zijn
ontembare vitaliteit onder controle weet te houden en in toe-
keningen. Die zijn geselecteerd
uit een totaal van 800, de weggegooide niet meegeteld. Schijn
bedriegt dus: Tinel neemt zijn
tijd en is heel streng voor zichzelf. Hoe goed hij de materie en
zijn metier ook beheerst, hij laat
geen begin van automatisme,
laat staan enige imperfectie, toe.
Misschien alles bij elkaar toch
niet zo verwonderlijk voor iemand die beginnen te tekenen is
toen hij drie was en later bijna
drie decennia lang docent sculptuur is geweest aan Sint-Lukas
in Brussel.
Mythologie
De laatste jaren verlegt Tinel
zijn focus toch lichtelijk en confronteert hij zijn persoonlijke
wedervaren met de grote mythen en sagen van de mensheid,
met de oude sproken van andere
culturen, met de Griekse mythologie en haar fantastische verhalen.
Tinel: “Eigenlijk is die fascinatie
begonnen met de ‘Metamorfosen’
van Ovidius, een boek dat ik cadeau kreeg van Josse De Pauw.
Daarin trof mij onder andere het
verhaal van Echo en Narcissus.
Echo wordt verliefd op Narcissus, maar haar liefde blijft onbeantwoord. Dat wordt haar dood,
en Narcissus gaat uiteindelijk
ten onder aan zijn eigenliefde.
Een onmogelijke love story, een
even sterk als de Narcissussage
is het verhaal van Tiresias, die
als straf voor een misstap door
de godin Hera blind wordt gemaakt, maar ter compensatie
van Zeus, de oppergod, de gave
van de profetie krijgt. De blinde
ziener, die contradictie in de termen: hoe mooi is dat niet!”
Toch kan Tinel ook hier de eigen geschiedenis niet achterwege laten; ’t is blijkbaar sterker
dan hijzelf. In Geel zijn er tekeningen te zien uit het bovengenoemde ‘Scheisseimer’, en in ‘La
danse de l’éphémère’ (‘De dans
van de eendagsvlieg’) tekent hij
zijn moeder, overleden toen ze
de negentig voorbij was. “Ze was
nauwelijks nog meer dan een
mummie, heel breekbaar, heel
ontroerend. En op korte tijd heb
ik mijn twee oudere broers verloren. Die moest ik toch ook tekenen.” De tragische geschiedenis
van zijn pianolerares penseelt
hij op groot formaat in de ‘Galinskysuite’. Zowel deze reeks
als ‘La danse’ zijn primeurs. ‘Silent Navigations’ brengt dus een
evenwichtige selectie van recent
en wat ouder werk.
De Geelse Halle heeft als expositieruimte niets van het helderwitte schoendoosmodel van
veel moderne galeries of musea.
Ze telt drie verdiepingen en een
tiental kamers. Met dat fysieke
gegeven gaan de bouwers van de
De mens, niets
dan de mens
om je seksualiteit te onderdrukken: onkuisheid, zonde! Niet
simpel om met al die dingen achteraf in het reine te komen.”
Een belangrijke stap in dat verwerkingsproces is zonder twijfel de ontmoeting geweest met
Simon Gronowski, nu 83, Brussels advocaat en Jood. Hij werd
als jongetje door zijn wanhopige
moeder uit de trein gegooid die
richting de vernietigingskampen
reed. Wat daar gebeurde, was
niets minder dan een mirakel:
Simon overleefde dat avontuur
én de oorlog. Het toeval bracht
hem vijfenzestig jaar later in
contact met Tinel, de zoon van
een overtuigde nazi. Een diepe
vriendschap was het resultaat.
Lees het na in het boekje ‘Eindelijk bevrijd’ (Hannibal, 2013).
Het eindigt zo: “Bij het afscheid
omhelzen Koenraad Tinel en Simon Gronowski elkaar. “En zeggen dat ze je wilden verbranden,
zegt Tinel.”
Daar hoeven we niet veel aan toe
te voegen, behalve misschien dit:
de boodschap van Tinel is niet
bepaald vrolijk, soms zelfs diep
verdrietig, maar ze is niet deprimerend. “Er is altijd nog hoop”,
gankelijke beelden weet om te
zetten. Die beelden, in welk medium ook, zijn altijd tot de essentie herleid: alle franje is weggelaten, ze snijden door de ziel.
Door ieders ziel, zo blijkt telkens
weer, omdat ze zo herkenbaar
en algemeen menselijk zijn. Tinel heeft het over de echte mens
en over het echte leven: liefde,
seks, verdriet, pijn, frustratie,
vreugde, geboorte en dood. Geen
thema is taboe.
Veel materiaal heeft hij voor de
uitbeelding van die thema’s niet
nodig: het is allemaal heel basaal. Zijn sculpturen zijn veelal
in roestig plaatstaal gemaakt,
vaak in combinatie met ruw
gips, al dan niet omwikkeld met
touw en doek. Zijn bistertekeningen zijn zo goed als kleurloos, maar in hun poverheid zijn
ze bijzonder direct. Spontaan,
soms wild werk is het, maar tegelijkertijd ziet zelfs een lekenoog dat hier geen vlek, geen spat
te veel staat. Mocht u uit zijn uiterst spontane stijl iets afleiden
in de aard van: dat tekenen gaat
vast snel bij Tinel, moet u misschien toch dit even overwegen.
‘Flandria Catholica’ telt 180 te-
even prachtige als treurige evocatie van de menselijke nood
aan en het onvermogen tot echte communicatie. Die mythe heb
ik recent in acht tekeningen gegoten en in een paar sculpturen:
Narcissus die op een boot staat
en zich spiegelt. Die boot wordt
trouwens een weerkerend thema
in de tentoonstelling in Geel. De
expo kreeg de titel ‘Silent Navigations’ mee: in beelden en tekeningen toon ik de reis die we
als mensen allemaal te gaan
hebben, voor en na de dood. Al
Praktisch
Wat: Silent Navigations, sculpturen en inkttekeningen van Koenraad Tinel
Waar: De Halle, Markt, Geel
Wanneer: van 14 februari tot 31
mei 2015
Open: vrijdag, zaterdag, zondag
van 9 tot 17u
Toegang: 1 euro
Theatervoorstelling: do 17 februari om 20u in cc De Werft. Gratis
voor Vrienden van De Werft seizoen 2014-2015, reserveren verplicht.
tentoonstelling heel bewust aan
de slag. Per kamer dient zich
een nieuwe episode aan. De bezoeker aan ‘Silent Navigations’
navigeert zo mee door die gescheiden ruimtes en maakt er
zijn eigen overtocht, in etappes.
Hij wordt door de infrastructuur
zelf als het ware uitgenodigd tot
reflectie.
Exclusief voor de ‘Vrienden van
de Werft’ presenteren de organisatoren nog een toegift van formaat. Op dinsdag 17 februari
‘doet’ Koenraad Tinel een liveoptreden, waarin hij op de scène
de mythe van Echo en Narcissus vertelt en tekent. Hij wordt
daarbij muzikaal begeleid door
de Oekraïense bayanspeler Oleg
Lysenko, violist Aymeric de Villoutrys en celliste Elisabeth Sturtewagen. De voorstelling is gratis,
maar geïnteresseerde ‘Vrienden’
moeten wel reserveren.
Mijn kaartje voor dit optreden
ligt alvast veilig in mijn safe.
Een mens kan met zijn waardevolle spullen tegenwoordig niet
voorzichtig genoeg zijn.
Tekst: Ivo Verheyen
Foto’s: Bart Van der Moeren
Suiker - 9
Jazzliefhebbers zijn op zoek naar
archiefmateriaal voor documentaire over Hnita-Jazz Club
HEIST-OP-DEN-BERG – Zestig jaar
geleden richtte Juul Anthonissen
(1931-2008) jazzclub Hnita op.
Vandaag is Hnita-Jazz een van
de oudste jazzclubs in Europa.
Voor jazzliefhebbers Carlo
Dieltjens, Bob Maes en Philippe
Cortens was dat een goeie
reden om een documentaire te
maken over Hnita-Jazz en over
zijn oprichter Juul Anthonissen.
“We zijn nog niet lang bezig en
zitten nog volop in de fase van
het verzamelen van informatie.
Daarom lanceren we graag een
oproep: wie over archiefmateriaal
van Hnita-Jazz beschikt, mag ons
contacteren. Foto’s, videobanden,
geluidsopnames… alles is
welkom. Hoe ouder, hoe liever.”
Juul Anthonissen was een man
met een rijk gevuld cultureel leven. Zijn onmetelijke liefde voor
de jazzmuziek liep er als een
rode draad doorheen. Toch had
alles helemaal anders kunnen
lopen, als hij op 19-jarige leeftijd
zijn koersfiets niet had verkocht
om er een ‘grammofoon’ mee te
kopen.
Koersen en jazz
Juul had als kind twee grote
hobby’s: fietsen en muziek. Naar
het voorbeeld van zijn toenmalige wieleridolen kocht hij een
koersfiets, waarmee hij steeds
sneller ging rijden. Hij nam ook
deel aan wedstrijden en moet
een van de weinige coureurs in
het peloton geweest zijn die in de
ban was van jazzmuziek. Daar
was hij in de bioscoop mee in
contact gekomen. Anthonissen
zag er musicals zoals ‘Orchestra
wives’, waarin The Glenn Miller
Orchestra ‘Chattanooga Choo
Choo’ speelde. De voorfilmpjes
waren meestal ook muziekfragmenten. De jonge Anthonissen
leerde zo de muziek van Duke
Ellington, Count Basie en Jimmy en Tommy Dorsey kennen.
In 1950 maakte Anthonissen
een resolute keuze. Hij verkocht zijn koersfiets en kocht
met de opbrengst een platenspeler en zijn allereerste jazzplaten. Het was misschien wel
het belangrijkste scharniermoment in zijn leven. Zijn collectie
zou al snel duizenden en duizenden -kamers vol- platen bevatten, en later ook cd’s. Hij stichtte in 1955 de Hnita-Jazz Club
en organiseerde jazzconcerten
aan de lopende band. Hij slaagde erin kleppers als Chet Baker,
Charles Mingus, Dexter Gordon
en Keith Jarrett naar Heist te
halen. Hij had ook een neus voor
talent. Vaak waren in ‘zijn’ club
artiesten te zien die één of twee
jaar nadien internationaal doorbraken. Zijn naam en faam reikten tot in New York.
Juul Anthonissen werkte een
groot deel van zijn leven op het
ministerie van Cultuur, hij was
10 - Februari 2015
dertig jaar lang de jazzspecialist
bij De Standaard, hij stelde zijn
jazzkennis ten dienste van de
openbare omroep en werkte achter de schermen mee aan Jazz
Bilzen en Jazz Middelheim.
Documentaire
Carlo Dieltjens, Bob Maes en
Philippe Cortens zijn regelmatige bezoekers van de Heistse
jazzclub. “We vonden dat we iets
moesten doen met de geschiedenis van Hnita-Jazz Club. De
zestigste verjaardag van de legendarische club is een goeie
aanleiding om een documentaire te maken. Het is een fascinerende club, met een al even fascinerende geschiedenis. Het zou
zonde zijn om daar niks mee te
doen. We zijn ervan overtuigd
dat er een geweldige documentaire over te maken is. Er bestaat veel archiefmateriaal van.
We gaan dat allemaal rustig bekijken en daarnaast gaan we
nog op zoek naar archiefmateriaal dat ongetwijfeld in kelders
en op zolders zit bij mensen die
de club ooit bezochten. We pinnen ons niet vast op een datum.
De documentaire hoeft niet per
se dit jaar nog klaar te zijn. De
kwaliteit staat voorop. We hebben geen deadline. We werken
eraan tot we er tevreden over
zijn. Is dat pas in 2016, dan is
het in 2016.”
Oproep
Bij het maken van de documentaire zijn Carlo Dieltjens, Bob
Maes en Philippe Cortens op
zoek naar hulp. En die kan van
iedereen komen. “Er is veel archiefmateriaal. Dat Juul Anthonissen journalist was en voor de
toenmalige BRT werkte, helpt
natuurlijk. Hij kreeg jazz regelmatig in de krant en op tv.
Zijn zoon Peter, die de HnitaJazz Club overnam en er nu nog
steeds de leiding heeft, bezit ook
een schat aan informatie. Maar
dat is niet alles. We zijn er zeker van dat er nog veel opnames bestaan van de Hnita-Jazz
Club die in vergeten kamers
stof liggen te vergaren. Tientallen jaren geleden waren er nauwelijks of geen regels bij concerten. Iedereen kon en mocht
foto’s nemen of zelfs geluidsop-
names maken. Zo moeten er nog
veel amateurbeelden van concerten te vinden zijn. Unieke beelden die nog nooit vertoond zijn.
Daar zijn we naar op zoek. Hoe
ouder, hoe liever. Want het is logisch dat we van de jaren 80 en
90 meer beelden vinden dan van
de jaren 50 en 60. Vooral die pioniersjaren willen we goed in
beeld kunnen brengen. Maar alles is welkom. Wie denkt over
waardevol archiefmateriaal te
beschikken, uit welke periode
dan ook, mag contact opnemen.
We komen graag eens kijken of
het materiaal bruikbaar is. Vanzelfsprekend krijgt iedereen het
materiaal in perfecte staat terug. Ook mensen die willen vertellen over de pioniersjaren, of
over de jaren die erop volgden,
mogen dat doen. Wij leggen die
getuigenissen wel vast.”
Wie denkt de documentairemakers te kunnen helpen bij hun
zoektocht, kan contact met hen
opnemen via het mailadres [email protected].
Tekst: Roel Sels
Foto’s: Bart Van der Moeren
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS
openingsuren
Vrijdag, zaterdag en zondag
van 18 tot 23u
IS
1 GRATIJN
FLES W huis te
50
4
2 €
naar
om meebij reservatie
n
e
n
m
e
n
persone en)
vanaf 4
person
oon
per pers
4
fte
bon per
(max. 1 geldig bij afgi
Enkel deze bon
van
N
KADOBONNE
r
a
a
verkrijgb
www.keeskafee.be
Innovation
that excites
vanaf
€ 179/maand(1)
ECHT
HÉ !
ECHT
NIEUW
SALONCONDITIES
GARAGE CRETS
NEW
MODELS
NEW
DEALS
Beyntel 9 (gps ambachtstraat turnhout) - 2360 OUD-TURNHOUT
Tel: 014 41 44 83 - Fax: 014 43 77 24 - E-mail: [email protected]
Suiker - 11
HORECA
TROEF
KORT
Suiker houdt van lekker eten en drinken. Dat we, in
samenwerking met onze partner Horeca Vlaanderen,
elke maand een Kempense horecazaak in de
schijnwerpers zetten, zal dus niemand verbazen. Deze
maand stellen wij met gepaste trots aan u voor:
Overlezen pakt zijn koffers
Het Zoete Begijntje
HOOGSTRATEN – Bijna een
jaar geleden opende Lotte Van
Der Linden Het Zoete Begijntje, schuin tegenover het begijnhof op de Vrijheid in Hoogstraten. In haar ijssalon serveert
ze huisgemaakt ijs volgens een
eigen recept. In de winterperiode speelt de zaak haar nieuwe troeven uit: jumbowafels en
hartelijke pannenkoeken.
Lotte ging niet over één nacht
ijs bij de opstart van haar ijssalon. “Ik had nog geen ervaring
in het maken van ijs en daarom
zijn we een opleiding gaan volgen
aan de Carpigiani Gelato University in Bologna”, vertelt ze. “Carpigiani behoren tot de bekendste
en beste ijsmachines ter wereld.
Ook wij gebruiken ze vandaag in
onze zaak. In Italië hebben we
de basis geleerd: het draaien van
vanille-ijs met verse ingrediënten
en het maken van ijstaarten.”
Didier Van Hoof
Italië mag dan al het mekka
van het ijs zijn, voor hun recepten liet Lotte zich bijstaan door
de bekende ijsmaker en hofleverancier Didier Van Hoof. “Hij is
echt wel de top in ons land”, zegt
Lotte. “ Samen met hem hebben
we ons eigen recept ontwikkeld.
We werken wel niet met hoeveijs. Door de vele regeltjes is het
vandaag bijna onmogelijk om
melk vers van de koe te gebruiken. Maar we werken wel met
volle melk.”
Het ijsatelier is met glas afgewerkt zodat de klanten het artisanaal maken van het ijs met
eigen ogen kunnen zien. Het ijsaanbod heeft 8 smaken als basis, maar in de zomer wordt het
assortiment uitgebreid tot wel
12 - Februari 2015
20 smaken. “Dat vraagt inderdaad wel enige creativiteit”, zegt
Lotte. “Maar als klanten een
bepaald soort ijs vragen -deze
zomer was dat bijvoorbeeld watermeloen- dan spelen we daar
graag op in. Is een nieuwe
smaak een succes, dan blijft die
op de kaart staan.”
Jumbowafels
In de winter is Het Zoete Begijntje vooral een koffiesalon met
een groot aanbod aan wafels en
pannenkoeken. “We hebben recent een nieuwe kaart samengesteld”, zegt Lotte. “Daarop staat
nu ook een grote keuze aan hartige pannenkoeken. We serveren
pannenkoeken met kaas, ham,
salami, spek en noem maar op.
Daar komen vooral veel Nederlanders op af.”
Lottes zaak is ondertussen ook
bekend voor de wafels, vooral de
jumbo-exemplaren. “Onze Brusselse wafels zijn dubbel zo groot
als elders”, zegt Lotte. “We beschikken over een wafelijzer om
jumbowafels te bakken. Met een
klein beetje meer deeg maak je
een grotere wafel. Dat slaat ook
erg aan. Veel klanten hebben
het nog nergens gezien en komen er speciaal voor terug.”
Het Zoete Begijntje levert ook ijs
en ijstaarten op maat aan huis.
Foto: Bart Van der Moeren
KEMPEN – Overlezen, het populaire boekenprogramma van
de Warande, doet dit voorjaar
weer een aantal Kempense bibliotheken en cultuurcentra
aan. Mee op reis gaan de vaste presentator Johny Geerinckx
en twee belezen panelleden, minister van Staat Jos Geysels en
journalist Karl van den Broeck.
Het trio ontvangt telkens een
schrijver en een bekende Vlaming. De ene stelt nieuw werk
voor, de andere gunt een exclusieve blik in zijn of haar boekenkast. Dit jaar trekt de Molse accordeonist Seppe Mariën
mee door de Kempen. De aftrap
is voor Mol. Op maandag 23 februari komt Yves Petry naar ’t
Getouw. Deze voormalige winnaar van de Librisprijs heeft zopas een nieuw boek uitgebracht.
De flamboyante radio- en tv-maker Kurt Van Eeghem begeleidt
hem. Donderdagavond 26 maart
komt Griet Op De Beeck naar de
bibliotheek in Geel. Deze schrijfster, met Kempense roots, is bekend van de bestsellers “Vele hemels boven de zevende” en “Kom
hier dat ik u kus”. Zij krijgt het
gezelschap van Klara-presentator Pat Donnez. De voorjaarsreeks wordt op maandag 20 april
afgesloten in De Kruierie in Balen. Daar vertelt Walter van
den Broeck honderduit over zijn
nieuwe roman. Naast hem op de
sofa zit Kris De Bruyne, topmuzikant, maar ook een groot literatuurliefhebber. De voorstellingen starten om 20u15 en zijn
gratis. Het publiek maakt bovendien kans op een mooi literair prijsje in de boekentombola.
Foto: Bart Van der Moeren
Het Zoete Begijntje
Vrijheid 114
2320 Hoogstraten
Tel. 03 385 42 52
www.hetzoetebegijntje.be
ma: gesloten
di-wo-do: 8.30u tot 18.00u
vr-za-zo: 8.30u tot 19.00u
Literair ontbijt en
workshop in De Mixx
HERSELT – Het VTC-vrijetijdscentrum- De Mixx in Herselt
brengt dit voorjaar een interessant mix -jawel- van culturele
activiteiten. Zo leest op zaterdag 14 februari Achiel Jacobs,
schrijver en dichter met Herseltse roots, voor tijdens een literair ontbijt. Hij kiest uit eigen
werk, aangevuld met streekverhalen uit de jaren 30 en 40 toen
hij nog in Herselt woonde. De bibliotheek zorgt voor een uitgebreid ontbijtbuffet van 9 tot 11u.
Je betaalt 10 euro voor lezing en
ontbijt. Inschrijven voor 7 februari.
Workshops
Nog in februari biedt De Mixx
tal van creatieve workshops en
lessenreeksen waarmee je de
vinger aan de pols houdt. Op
10 februari kunnen al wat geoefende hakers deelnemen aan
een workshop ‘ronde sjaal haken in salomonsteek of liefdesknoop’. Wie zich een computer
heeft aangeschaft en nog steeds
op zoek is naar de startknop kan
op 10,17 en 21 februari een ‘computerles voor beginners’ volgen.
Heb je een smartphone gekregen voor Nieuwjaar en vraag je
je af of je het ding ook kan gebruikt worden als zaklamp? Dan
moet je inschrijven voor de cursus ‘Smartphone’ van 9 februari. Je facebookt, twittert of instagramt weer mee als je deelneemt
aan de cursus ‘sociale media’ op
23 februari, tenzij deze hypes
dan al vervangen zijn door weer
andere eendagsvliegen. Krijg je
van al dat ‘schermpjekijken’ stekende hoofdpijn, dan is de cursus ‘massage en relaxatie’ op 2
en 9 februari een aanrader.
Deze en nog meer activiteiten
vinden allemaal plaats in VCT
De Mixx. Inschrijven kan via
[email protected]. Meer info
op: www.herselt.be
SCHOUWBURGEN
Barokorkest B’Rock:
‘Stabat Mater’ met Roel Dieltiens en Robin Johanssen
HEIST-OP-DEN-BERG – Hun
naam laat er geen twijfel over
bestaan: barokorkest B’Rock
kiest resoluut voor verjonging
en venieuwing. Geen stoffige
uitvoering van de vaste waarden uit de barokhistorie, maar
aandacht voor minder bekende
stukken uit het 17de- en 18deeeuwse repertoire en voor de
creatie van hedendaagse muziek die past bij hun historische instrumentarium. B’Rock
slaagt er telkens in om de beste solisten en dirigenten uit de
internationale muziekwereld
te strikken. Samenwerkingen
met o.a. René Jacobs, Peter
Dijkstra, Bejun Mehta en Sophie Karthäuser staan op hun
palmares te blinken.
Sopraan Robin Johanssen is,
naast een adembenemende
zwartharige verschijning, een
Amerikaanse die in Berlijn
woont; zo’n beetje het omgekeerde van de Englishman in
New York. Johanssen ambieerde als tiener een zangcarrière
op Broadway, maar werd door
haar koordocent in de richting
van de klassieke zang geduwd.
Hij voorzag een bloeiende operacarrière voor zijn pupil, en
hij heeft gelijk gekregen. Johanssens Europese vlucht naar
de top begon bij de Deutsche
Oper. Later werkte ze met dirigent René Jacobs in de Mozartklassieker ‘Die Entführung aus
dem Serail’, en verleende ze
haar stem aan cd-opnames van
opera’s van Händel en Wagner.
Samen met B’Rock brengt ze in
cc Zwaneberg het ‘Stabat Mater’ van Boccherini, waarbij ze
in de huid kruipt van de treurende Maria. Meer Boccherini
krijgen we te horen van Belgiës bekendste cellist Roel Dieltiens, die nauwelijks nog een
introductie behoeft, omdat hij
al jarenlang een vaste waarde
is in de klassieke muziekwereld. Hij brengt het ‘Concerto
in g’ van Boccherini en combineert dat met het ‘Concerto in
a’ van Carl Philipp Emanuel
Bach.
Zondag 15 februari om 20u, cc
Zwaneberg, 24 euro
The London Quartet:
‘Best of British’
GEEL – The London Quartet, dat
voorheen Cantabile heette, is een
van de beste vocale groepen in
het Verenigd Koninkrijk, en misschien wel in heel de wereld. In eigen land vullen ze met gemak de
Royal Albert Hall. In België moeten ze zich tevredenstellen met
cultuurcentra zoals cc de Werft.
Daar is niks mis mee, integendeel.
Maar het is net iets anders dan de
Royal Albert Hall. U begrijpt wat
wij bedoelen.
In hun nieuwe show brengt The
London Quartet werk van The
Beatles, Andrew Lloyd Webber,
Monty Python, Elton John, afgewisseld met flauwe grappen over
dubbeldekbussen, lauw bier en
David Beckham en Posh Spice.
Vrijdag 27 februari om 20.15u, cc
de Werft
Belpop Bonanza Bis
GEEL – Een avond vol leuke,
soms zelfs hilarische, wist-je-datjes over Belgische muziek: dat is
Belpop Bonanza, een avondvullend programma dat ontstond in
de nogal zieke breinen van popkenner Jan Delvaux en dj Bobby
Ewing.
Delvaux is een levende encyclopedie als het over Belgische muziek gaat. Hij schreef er al boeken
over, maar het nadeel van boeken
is dat je er geen geluid bij krijgt.
Vandaar dus dat hij vriend Bobby Ewing (de dj, niet de oliemagnaat) vroeg om er een voorstelling
van te maken. In 2013 was ‘Belpop Bonanza’ al een groot succes,
maar Jan Delvaux is nog lang niet
uitverteld. En dus moest er een
Belpop Bonanza Bis komen: een
volledig nieuwe show met even
knotsgekke verhalen en geluidsfragmenten.
Vrijdag 13 februari om 20.15u, cc
de Werft, 16 euro.
De Bonanzas
RAVELS – De Bonanzas hebben
alles mee. Een charismatische
zanger met een klok van een stem,
topmuzikanten die ook nog eens
strak in het pak zitten én een repertoire dat het beste uit de sixties
en seventies verenigt tot medleys
die uw dansbenen geen moment
rust gunnen. Van Roy Orbison tot
Van Morrison en alles daartussenin (zelfs Peter Maffay, als het
echt moet): geen klassieker die De
Bonanzas níét moeiteloos uit hun
mouw schudden. Alsof ze de hele
dag niks anders doen. En ze doen
overdag wel degelijk andere dingen, want de heren zijn lang niet
allemaal voltijds muzikanten.
De Bonanzas brengen in Ravels
een eresaluut aan de gouden jaren zestig. “Je houdt het niet voor
mogelijk hoeveel goede nummers
er toen zijn geschreven”, liet zanger Thomas Keersmaekers onlangs optekenen door Gazet van
Antwerpen. “Van veel singles zijn
zelfs de b-kantjes hits geworden.
Dat decennium is echt onuitputtelijk.”
Hun naam doet misschien vermoeden dat het countrycowboys
zijn, maar niets is minder waar.
Al hadden De Bonanzas aanvankelijk wel last van die foute perceptie. Het bleek echter een puur
vestimentaire kwestie: nadat
de cowboyhemden verruild werden voor strakke pakken mét das
groeiden De Bonanzas in een razend tempo uit tot een muzikaal
begrip in Dessel -hometown van
de meeste leden- en omstreken.
Iets zegt ons dat we Ravels weldra
ook tot die omstreken kunnen rekenen.
Vrijdag 20 februari om 13u30, gc
De Wouwer, 10 euro.
Axelle Red
HEIST-OP-DEN-BERG, TURNHOUT – ‘Kennedy Boulevard’
moet zowat het meest ondergewaardeerde popnummer uit onze
vaderlandse muziekgeschiedenis
zijn. Waarom moet dat toch altijd
per se in de categorie ‘fout’ ondergebracht worden? Axelle Red, née
Fabienne Demal, was amper eenentwintig toen ze met dit uptempo nummertje de hitlijsten binnendenderde, en het betekende de
start van een interessante carrière die zich voor een groot deel bij
onze zuiderburen afspeelde. Het
was ook in Frankrijk dat de roodharige zangeres in 2000 het livealbum met de toepasselijke titel
‘Alive’ opnam, en dat vermelden
we hier omdat ons favoriete nummer van Axelle op die plaat staat.
De liveversie van ‘Le monde tourne mal’, met die minutenlange intro waarin de vetste soulbas weerklinkt die ooit op een Belgische
plaat te horen was, om nog maar
te zwijgen van dat aanstelijke
Chic-gitaarriffje: ze heeft ons al
meermaals gered van de winterdepressie die weleens om de hoek
komt loeren op donkere avonden
in februari.
Maar goed. Axelle komt nu dus
naar de Kempen en daar zijn wij
blij om. Het zal een akoestische
set worden met een selectie van
haar hits (te veel om op te noemen) en wat ze zelf omschrijft
als ‘albumtracks die eigenlijk singles hadden moeten zijn’. Veelbelovend, en zolang ze maar niet in
het Spaans begint (iedereen heeft
al eens een minder idee, dus die
Spaanse plaat is haar allang vergeven) zijn wij er zeker van dat
het goed komt met deze akoestische Axelle.
Zaterdag 7 februari om 20u15, cc
Warande, 33 euro.
Donderdag 19 februari om 20u, cc
Zwaneberg, 33 euro.
The Great Downhill
Journey of Little Tommy
MOL – Dat het hoofdpersonage in deze voorstelling Tommy
heet, is niet toevallig. Het betreft wel degelijk een verwijzing naar de gelijknamige rockopera van The Who uit 1969.
Jonas Vermeulen en Boris Van
Severen nemen ons mee op de
trip van Little Tommy naar de
lagere regionen van de mensheid. Daar komt hij figuren
van allerlei allooi tegen -zijn
hysterische moeder, een bange
jager, een brouwer die zichzelf
blind heeft gedronken, ongeletterde stadswachten- en die rollen spelen de heren allemaal
zelf, vaak op hilarische wijze.
Het verhaal en de muziek worden ondersteund door de surrealistische tekeningen van Sara
Yu Zeebroek, dochter van. En
nu we toch op dat spoor zitten:
ook Jonas Vermeulen is ‘zoon
van’. Zijn vader Geert maakt
namelijk al decennialang het
mooie acrobatische weer bij De
Nieuwe Snaar. Die laatste verklaarde in De Standaard dat
het theater zoals zijn zoon het
maakt, vooral veel sneller gaat
dan dat van hem en zijn kompanen vroeger: “Ik behoor tot
een generatie die een productie maakt en er dan drie jaar
mee toert. Voor die jonge gasten duurt dat veel te lang. Jonas heeft onlangs een theatervoorstelling gemaakt in twee
maanden tijd. Waanzinnig snel
vind ik dat.”
Nu maar hopen dat vader
Geert het even waanzinnig
goed vindt als de jury van het
Theaterfestival, waar Jonas
Vermeulen en Boris Van Severen -beiden overigens pas
afgestudeerd in de richting
kleinkunst aan de Artesis hogeschool- de Roel Verniersprijs
voor jonge theatermakers mee
naar huis mochten nemen.
Donderdag 26 februari om
20u15, schouwburg Rex, 12
euro.
Suiker - 13
zo 1/02/15
zo 1/02/15
zo 1/02/15
zo 1/02/15
zo 1/02/15
wo 4/02/15
wo 4/02/15
wo 4/02/15
Do 5/02/15
do 5/02/15
do 5/02/15
do 5/02/15
do 5/02/15
vr 6/02/15
vr 6/02/15
vr 6/02/15
vr 6/02/15
vr 6/02/15
vr 6/02/15
Za 7/02/15
za 7/02/15
za 7/02/15
za 7/02/15
za 7/02/15
za 7/02/15
zo 8/02/15
zo 8/02/15
zo 8/02/15
ma 9/02/15
ma 9/02/15
di 10/02/15
di 10/02/15
wo 11/02/15
wo 11/02/15
Do12/02/15
do 12/02/15
do 12/02/15
do 12/02/15
do 12/02/15
vr 13/02/15
vr 13/02/15
vr 13/02/15
vr 13/02/15
vr 13/02/15
za14/02/15
za 14/02/15
za 14/02/15
Zo15/02/15
zo15/02/15
zo 15/02/15
zi 15/02/15
zo 15/02/15
di 17/02/15
wo 18/02/15
Do 19/02/15
do 19/02/15
do 19/02/15
do 19/02/15
do 19/02/15
vr 20/02/15
vr 20/02/15
vr 20/02/15
vr 20/02/15
vr 20/02/15
za 21/02/15
za 21/02/15
za 21/02/15
za 21/02/15
za 21/02/15
za 21/02/15
zo 22/02/15
zo22/02/15
zo 22/02/15
zo 22/02/15
ma23/02/15
di 24/02/15
wo25/02/15
wo25/02/15
wo25/02/15
wo25/02/15
do 26/02/15
do 26/02/15
do 26/02/15
do 26/02/15
Vr 27/02/15
vr 27/02/15
vr 27/02/15
vr 27/02/15
vr 27/02/15
za 28/02/15
za 28/02/15
za 28/02/15
za28/02/15
13:30
14:00
14:30
15:35
17:40
20:00
20:15
20:15
20:00
20:00
20:15
20:15
20:15
12:15
20:00
20:00
20:15
20:15
20:15
20:00
20:00
20:15
20:15
20:15
20:30
10:30
14:00
19:15
14:00
20:15
20:15
20:30
20:15
20:15
12:15
14:00
20:00
20:15
20:15
20:00
20:15
20:15
20:15
20:15
15:00
20:00
20:15
11:00
15:00
20:00
20:15
20:15
20:30
20:15
20:00
20:00
20:15
20:15
20:15
13:30
20:15
20:15
20:15
20:15
19:00
20:00
20:00
20:00
20:15
20:15
14:30
15:00
15:00
15:00
20:15
20:15
15:00
20:00
20:15
20:30
13:45
20:00
20:15
20:15
19:00
20:15
20:15
20:15
20:15
19:00
20:15
20:15
20:15
de Warande, Houten Zaal de Warande, Schouwburg
Zaal ‘t Getouw
de Warande, Houten Zaal de Warande, Houten Zaal gc de Wouwer
de Warande, Kuub de Halle
cc ‘t Schaliken
cc Zwaneberg
de Warande, Schouwburg
Schouwburg Rex
cc de Werft
Zaal ‘t Getouw
cc ‘t Schaliken
gc de Wouwer
oc de Djoelen
de Warande, Schouwburg
cc de Werft
cc ‘t Schaliken
gc de Wouwer
oc de Djoelen
de Warande, Schouwburg Schouwburg Rex
cc Zwaneberg
de Warande, Tuinzaal gc de Wouwer
cc de Werft
cc de Werft
de Halle
de Warande, Schouwburg cc Zwaneberg
oc de Djoelen
cc de Werft
Foyer
cc Zwaneberg
cc Zwaneberg
de Warande, Schouwburg
cc de Werft
cc Zwaneberg
gc ‘t Heilaar
de Warande, Schouwburg
Schouwburg Rex
cc de Werft
HETGEVOLG
cc de Werft
Schouwburg Rex
Lakenhal
HETGEVOLG
cc Zwaneberg
de Warande, Schouwburg cc de Werft
cc Zwaneberg
cc de Werft
cc ‘t Schaliken
cc Zwaneberg
gc ‘t Heilaar
de Warande, Schouwburg
Schouwburg Rex
gc de Wouwer
gc ‘t Heilaar
de Warande, Schouwburg
Hof van ‘t Rauw
Schouwburg Rex
cc de Werft
gc de Wouwer
Zaal ‘t Getouw
cc Zwaneberg
oc de Djoelen
Schouwburg Rex
Schouwburg Rex
HETGEVOLG
de Warande, Kuub
cc Zwaneberg
zaal ‘t Getouw
de Warande, Kuub
HETGEVOLG
cc Zwaneberg
Schouwburg Rex
cc Zwaneberg
de Warande, Kuub
cc Zwaneberg
Schouwburg Rex
cc de Werft
cc ‘t Schaliken
gc ‘t Heilaar
Zaal Ootello
Schouwburg Rex
cc de Werft
de Warande, Kuub
gc ‘t Heilaar
de Warande, Schouwburg
Tarmac
Turnhout
Turnhout
Mol
Turnhout
Turnhout
Ravels
Turnhout
Geel
Herentals
Heist-op-den-Berg
Turnhout
Mol
Geel
Mol
Herentals
Ravels
Oud-Turnhout
Turnhout
Geel
Herentals
Ravels
Oud-Turnhout
Turnhout
Mol
Heist-op-den-Berg
Turnhout
Ravels
Geel
Geel
Geel
Turnhout
Heist-op-den-Berg
Oud-Turnhout
Geel
Herentals
Heist-op-den-Berg
Heist-op-den-Berg
Turnhout
Geel
Heist-op-den-Berg
Beerse
Turnhout
Mol
Geel
Turnhout
Geel
Mol
Herentals
Turnhout
Heist-op-den-Berg
Turnhout
Geel
Heist-op-den-Berg
Geel
Herentals
Heist-op-den-Berg
Beerse
Turnhout
Mol
Ravels
Beerse
Turnhout
Mol
Mol
Geel
Ravels
Mol
Heist-op-den-Berg
Oud-Turnhout
Mol
Mol
Turnhout
Turnhout
Heist-op-den-Berg
Mol
Turnhout
Turnhout
Heist-op-den-Berg
Mol
Heist-op-den-Berg
Turnhout
Heist-op-den-Berg
Mol
Geel
Herentals
Beerse
Mol
Mol
Geel
Turnhout
Beerse
Turnhout
Meerhout
PRIJS
ZAAL
PLAATS
dag
uur
SchouwburgkalenderFEBRUARI
Crew/Eric Joris
Erna Omarsdottir
De Kolonie MT
Crew/Eric Joris
Crew/Eric Joris
De Plankeniers
Theatercompagnie DEFDEF
Jonas Winterland
Het KIP
Ultima Vez & Ictus
Theater Malpertuis
An Nelissen
Suzanne Grotenhuis en Tom Struyf
Karim Baggili
Okidok
De Plankeniers
Stef Wijnants
de Frivole Framboos
Ali B
Eva De Roovere
De Plankeniers
Muze Jazz Orchestra
Axelle Red
Lady Linn & her Magnificent Seven
Marco Roelofs
Overlezen
De Plankeniers
The Bone Society
Hans & Hannelore Primusz
Bram Weijters & Chad McCullough Quartet
Modigliani Quartet en Daniel Müller-Schott
Gunter Lamoot + Jens Dendocker
Guido Belcanto
Toneelhuis
Boke Hertals Suzanne Grotenhuis, Tom Struyf, Rebekka De Wit, e.a.
Suzanne Grotenhuis, Tom Struyf, Rebekka De Wit, e.a.
NTGent & Thalia Theater Hamburg Maarten Van Cauwenberghe en Liesbeth Gruwez
Twelve in the Boxz
De Romeo’s
Melanie de Biasio
Zjef Vanuytsel en Micheline Van Houtem
Jan Delvaux & DJ Bobby Ewing
HETGEVOLG
Sint-Jorisgilde
De Spelerij
Wim en Erik Brabants
HETGEVOLG
Barokorkest B’Rock
Aspe
De Komedie Compagnie
Gunter Lamoot + Jens Dendocker
Echt Antwaarps teater
Het Gevolg
Axelle Red
NTGent
Hans Liberg
Lies Pauwels
De Bonanzas
Jan De Wilde en zijn vrienden
Frank Boeijen
Jimmenas
Rick De Leeuw
Dansatelier Impuls o.l.v. Natascha Pire
Ben Segers & Nele Bauwens
Desselina
Jef Neve
Eddy et les Vedettes en Bart Van Loo
Petticoat
Sylvie Huysman
HETGEVOLG
LOD/Inne Goris, Thomas Smetryns
Toneelgezelschap luxemburg
Overlezen op reis
MartHa!tentatief
HETGEVOLG
Skagen
Steven Goegebeur
The Boxz: Raymond van het Groenewoud
Laika
Odysseia Ensemble
Jonas Vermeulen / Boris Van Severen
Theater Malpertuis
Oxalys en Stefaan Degand
Duett Complett
Jan De Haas Vibes Quartet
Raf Walschaerts
The London Quartet (Cantabile)
Laika
Compagnie Cecilia
Yevgueni
Kamagurka / Kamal en MC Dennis Vansant
C.a.p.e. Horror12
Metal Aerobics20
Hertehart8
C.a.p.e. Horror12
C.a.p.e. Horror12
Frankenstein, of smrntwsk allen9
Honger!13
12
Qui a peur de Regina Louf? + inleiding14
What the body does not remember30,50
Ivanov17
De mannenmonoloog
20u
UITVERKOCHT
Heimat12
Min of meer solo0
HAHAHA14
Frankenstein, of smrntwsk allen9
Sportstories 220
Delicatissimo22
Beken(d)t18
Eva viert + voorprogramma15
Frankenstein, of smrntwsk allen9
Jazzkitchen15
33
Theatertournee19
Ramkoers16
Margot Vanderstraeten en Dirk Tuypens6
Frankenstein, of smrntwsk allen9
Galaconcert12
Vergeten geluk10
10
24
Comedy in de Living10
Cavalier seul
21u
UITVERKOCHT
Sirene12
Indra Boone0
Heimat13
Heimat13
Front20
Ah Ha12
cd-voorstelling5
De Romeo’s in ‘t theater21
22
Lief en leed16
Belpop Bonanza Bis16
Juul11
Jaarconcert10
Lars!16
Piano en fluit12
Juul11
Stabat Mater24
Moord in het theater23
Jan, Pier & Pol19
Comedy in de Living10
Van teen komt tander15
Petrus en den Doodendraad + inleiding14
Acoustic33
Rood17
Attacca30
White lies13
A tribute to the sixties10
Daar is de lente16
21
Tokyo Boys
14u
UITVERKOCHT
Beter als15
Dansproject 1412
Out of the blues21
10
Solo22
Chanson, une belle histoire19
13
Wollebol8
Juul11
Sneeuw11
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is8,50
Yves Petry en Kurt van Eeghem0
De Snoek van Sjestov16
Juul11
Deurdedeurdeur16,50
Man van de wereld
16u
UITVERKOCHT
20,50
Aromagic16
Prokofiev Kwintet16
The great downhill journey of Little Tommy12
Ivanov15
Peter en de wolf12
Grandioso20
13
Jongen toch18
“Best of British - and now for something completely different”16
Aromagic16
De soldaat-facteur en Rachel17
Van Hierboven20
Vliegangst op de pechstrook12
Adressen en contactgegevens: de Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, [email protected], www.warande.be PC De Blijde Boodschap , Lode Peetersplantsoen 2, 2300 Turnhout Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, [email protected],
www.hetGevolg.be De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, [email protected], w
­ ww.dewerft.be De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; [email protected], www.dewerft.be ZAAL ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, [email protected],
www.getouw.be SCHOUwBURG Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, [email protected], www.getouw.be ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, [email protected], www.herentals.be ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel:
014 60 07 70, [email protected], www.beerse.be De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, [email protected], www.oud-turnhout.be De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, [email protected], www.dewouwer.be Zaal Ootello
, Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be Theobaldus Kunsthuis , Koningin Elisabethlei 2, 2300 Turnhout, www.theobalduskunsthuis.be De Onthaasting , Laar 14, 2400 Mol, tel: 014 32 20 15, www.deonthaasting.be De Kruierie , Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen, tel: 014 82 92 30,
[email protected], www.balen.be Zwaneberg , Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg, tel: 015 25 07 70, [email protected], www.zwaneberg.be
14 - Februari 2015
Het KIP:
‘Qui a peur de Regina Louf?’
HERENTALS – Schrik niet
wanneer de acteurs opkomen:
hun kostuums kunnen danig
op de lachspieren werken. Gilles De Schryver en Rilke Eyckermans zien eruit als een
jager en zijn Roodkapje, en Robrecht Vanden Thoren en Tom
Ternest zijn verkleed als een
vrouwelijke Shrek en een wolf.
Toch is er naast humor wel degelijk plaats voor ernst in deze
bewerking van de Broadwayklassieker ‘Who’s afraid of Virginia Woolf?’. De acteurs dollen
met de tekst van Edward Albee,
maar boren daarbij veel verschillende lagen aan. Menselijke relaties, een portie duistere
Belgische geschiedenis (X1-getuige Regina Louf) en een stuk
of wat van hun eigen trauma’s:
het passeert allemaal de revue
in hoogst vermakelijke vorm en
met een nooit geziene frisheid.
Liv Laveyne van De Standaard
was er alvast lyrisch over: “Een
van de leukste, slimste, meest
frisse bewerkingen van Edward
Albees klassieker die we ooit zagen. Straffe tekst en dito spel.”
Donderdag 5 februari om 20u,
cc ’t Schaliken, 14 euro.
Ben Segers en
Nele Bauwens
RAVELS – ‘Out of the blues’ is
een liedjesprogramma van Ben
Segers en Nele Bauwens. Segers en Bauwens leerden mekaar kennen op de Studio Herman Teirlinck, waar ze beiden
trouwens ook afstudeerden.
Ben Segers richtte nadien met
enkele jaargenoten het gezelschap Olympique Dramatique
op. Wij kennen hem o.a. van ‘De
Parelvissers’, ‘Wat als?’, ‘Quiz
me quick’, ‘Safety first’ en ‘Biker
boys’. Nele Bauwens bewandelde een heel ander pad. Ze zong
bij Hormonia, Jukebox 2000, El
tattoo del tigre en Zingelong.
Momenteel toert ze met haar
cabaretvoorstelling ‘Ik moet beter luisteren’. En nu brengen
Nele Bauwens en Ben Segers
samen dus ook een ode aan de
blues. Nele zingt en Ben speelt
gitaar en zingt. Ze worden begeleid door een professionele
band en spelen muziek van o.a.
Chuck Berry, Wanda Jackson,
Ike & Tina Turner en Solomon
Burke, maar ook recenter werk
van bijvoorbeeld Snow Patrol.
Zaterdag 21 februari, 20u, gc de
Wouwer, Ravels, 21 euro.
Raf Walschaerts:
‘Jongen toch’
MOL – Een tip. In het onwaarschijnlijke geval dat u nog niet
overtuigd mocht zijn van het verteltalent van Raf Walschaerts,
raden wij u ten stelligste aan om
in het onlinearchief van het Radio 1-programma ‘Touché’ te gaan
grasduinen. U kunt de heer Walschaerts dan in hoogsteigen persoon aan Fried’l Lesage horen
vertellen hoe hij als achttienjarige kerel te naïef was om door te
hebben dat de dokter die hem een
medische goedkeuring moest verlenen voor zijn legerdienst, overduidelijk aanstuurde op een afkeuring. Omdat hij tot de laatste
lichting jongens behoorde die de
legerdienst nog verplicht moesten
vervullen, was die dokter best bereid om een oogje dicht te knijpen.
Maar zo goed kon de jonge Raf
Walschaerts dus nog niet tussen
de regels lezen. Tevens hebben wij
niemand ooit op meer overtuigende wijze een verhaal van Toon Tellegen horen voorlezen als -u raadt
het al- Raf Walschaerts. Ja, ook
dát zit in diezelfde aflevering van
‘Touché’.
Maar we wijken af. Want het gaat
hier natuurlijk om de solovoorstelling van Raf Walschaerts, die
doorgaans samen met zijn broer
Mich als Kommil Foo op het podium staat. En wat blijkt? Die twee
hebben elkaar helemaal niet nodig om een sterke cabaretvoorstelling te maken. Al blijft de typische
Kommil Foo-sfeer in ‘Jongen toch’
wel terugkeren, want ook hier bewandelt Raf Walschaerts het interessante pad dat zich een weg
slingert tussen de tragische, ondraaglijke lichtheid van het bestaan en de eerder komische, en
misschien wel draaglijke lichtheid van datzelfde bestaan. Gelukkig verpakt Walschaerts zijn
vertelling in herkenbare situaties
en mooie verhalen, die u nu eens
doen gieren van het lachen, dan
weer een traantje doen wegpinken van ontroering. Jongen toch,
zo schoon.
Vrijdag 27 februari om 20u15,
schouwburg Rex, 18 euro.
NTGent: ‘Front’
TURNHOUT – Het is een vuile
vraag, maar iemand moet ze stellen. Gelukkig deed De Standaard
dat al voor ons: “Hoe kan theater
iets toevoegen aan de stortvloed
van boeken, tv-series en tentoonstellingen over 1914-1918? Zitten
we niet opgescheept met een herinneringsverzadiging?”
En kijk, daar had regisseur Luk
Perceval een meer dan afdoend
antwoord op: “Herkauwen wat
we niet begrijpen: dat blijft voor
mij de rol en de kracht van theater. Van de Oresteia tot ‘Wachten
op Godot’: theater heeft altijd gepoogd om te vatten wat we niet
kunnen vatten.”
Ook als het (nog steeds) over de
Eerste Wereldoorlog gaat. Zo
blijkt in ‘Front’, een voorstelling
die de soldaten laat spreken vanuit hun eigen taal. Voor het eerst
brengt Perceval, die al enkele jaren aan het hoofd staat van het
Duitse Thalia Theater, maar zijn
theaterroots in België blijft koesteren, Vlaamse en Duitse acteurs
samen op de scène. ‘Front’ is een
bewerking van de volgens Perceval enige eerlijke roman die er
over de Eerste Wereldoorlog geschreven is: ‘Im Westen nichts
Neues’ van Erich Maria Remarque, ook bekend in de verfilmde
versie ‘All Quiet on the Western
Front’ (oorspronkelijk uit 1930,
een remake zag het licht in 1979).
Wat dit stuk zo onweerstaanbaar
maakt? Het feit dat de boodschap
die Perceval brengt, meer dan ooit
nog steeds actueel is. Zoals hij het
zelf duidt: “Ik ben bang dat de nationalistische trends in Europa
mikken op polarisering, die angst
veroorzaakt.”
Donderdag 12 februari om 20u15,
cc Warande, 20 euro.
Okidok: ‘HAHAHA’
HERENTALS – Al meer dan vijfentwintig jaar vormen de heren
van Okidok een clownesk podiumduo. Ze brengen woordeloos theater -mime zo u wil- voorzien van
een arsenaal circusreferenties,
acrobatie en verbeeldingskracht.
Met hun gigantische clownsneuzen brengen de acteurs een ode
aan de Russische clowntraditie,
zoals je die vroeger op een druilerige zondagnamiddag weleens
zag passeren op de openbare omroep (wat is het eigenlijk lang geleden dat we nog eens al zappend
bij een voorstelling van het Russisch Staatstheater zijn blijven
hangen), zonder daarbij zelf in
traditionaliteit te vervallen. In de
slapstick die Okidok in deze voorstelling verwerkt, zijn met een
beetje goede wil zelfs verwijzingen te ontdekken naar de legendarische cartoons van Tex Avery
(Bugs Bunny, Daffy Duck en co.).
Nomen est omen: de titel van de
voorstelling lost zijn belofte moeiteloos in. Lachen zult u, ongetwijfeld. Familietheater met een hoog
amusementsgehalte, geschikt voor
kinderen vanaf 9 jaar.
Vrijdag 6 februari om 20u, cc ’t
Schaliken, 14 euro.
Heimat
GEEL, HEIST-OP-DEN-BERG –
Theatermakers Freek Vielen, Rebekka de Wit, Tom Struyf, Suzanne Grotenhuis en Harald Austbø
verbleven een week in een bejaardentehuis. Niet uit liefdadigheid
of nostalgie, maar uit nieuwsgierigheid. Nergens vind je meer levenservaring per vierkante meter
dan in een bejaardentehuis.
Na die week trokken ze naar huis
om in tien keukentafelgesprekken aan hun ouders en grootouders de grote levensvragen te stellen: “Bracht het leven wat je ervan
verwacht had?”, “Wat zou je anders doen als je opnieuw kon beginnen?” en “Hoe moet het leven
geleefd worden?” De antwoorden
werden vastgelegd. En daarop geven zij, de jonge garde, weer antwoorden. En die roepen weer nieuwe vragen op. En zo ontstond een
boeiende voorstelling: ‘Heimat’.
Zeg nu nog eens dat de jongeren
nooit naar de wijze raad van ouderen willen luisteren.
Donderdag 5 februari om 20.15u
in cc de Werft, 12 euro
Donderdag 12 februari om 14 en
20u in cc Zwaneberg, 13 euro
Lies Pauwels: ‘White Lies’
MOL – Actrice Lies Pauwels
draait al jarenlang mee in het
theatercircuit. Ze werkte samen met Alain Platel en Arne
Sierens in legendarische stukken als ‘Bernadetje’, ‘Allemaal
Indiaan’ en ‘Aalst’. Toch is het
nieuw voor haar om theatermaker én -speler te zijn. Voor
haar eerste solo vroeg ze Herman Brusselmans om de tekst
te schrijven, maar zijn gebrek
aan ervaring met theaterteksten in combinatie met het
feit dat de actrice en de schrijver elkaar niet echt goed kenden, zorgde ervoor dat het stuk
geen onverdeeld succes werd.
Met ‘White Lies’ was het wél
meteen raak, nadat ze theaterschrijver Rob De Graaf had
ingeschakeld. Hij nam als uitgangspunt: een verlopen actrice met een drankprobleem, die
vergeefs auditie doet bij filmregisseur Lars von Trier: niet
toevallig een regisseur die bekendstaat om zijn intense relaties met zijn acteurs, die bereid
zijn om zich volledig aan hem
(en zijn grillen) over te leveren.
Het resultaat is een bloedeerlijke theatervoorstelling over
acteren.
Donderdag 19 februari om
20u15, schouwburg Rex, 13
euro.
Suiker - 15
Raymond van het
Groenewoud in The Boxz
HEIST-OP-DEN-BERG – De
laatste keer dat wij Raymond
live aan het werk zagen, maakte hij er een ware greatest hits
show van. Inclusief de ‘Bostella’, en dat we die vergeten hit
nog eens mochten horen van
de meester zelve: daar werden wij toen heel blij van. Een
ander moment dat in ons geheugen gegrift staat sinds die
avond -we geven het nog een
jaar of vijf vooraleer we er het
etiket ‘memorabel’ opplakken
en na twee glazen wijn mijmerend zullen terugdenken aan
‘die keer dat Raymond de Bostella nog eens speelde’- was
het publiek dat synchroon mee
begon te wiegen toen ‘Maanlicht’ weerklonk. Ja, die Raymond kan een zaal meekrijgen. Weinig zestigers doen het
hem na. Inderdaad: Raymond
wordt vijfenzestig. En dat viert
hij met een tournee, in het gezelschap van zijn vaste band:
drummer Cesar Janssens, bassist Mich Verbelen, zoon Leander en organist Pieter Van
Bogaert. Het zou weleens de
laatste keer kunnen zijn dat
u Raymond mét band te zien
krijgt, want de beste vriend
van The Beatles gaf al aan het
wat rustiger aan te willen doen
in de toekomst. Mis het niet.
Wie weet krijgt u er de ‘Bostella’ nog eens bij.
Woensdag 25 februari om
20u30, cc Zwaneberg, 20,5
euro.
Eddy et les Vedettes en Bart
Van Loo: “Une belle histoire’
OUD-TURNHOUT – Claude
François, Charles Aznavour, Gilbert Bécaud, Jacques Dutronc,
Joe Dassin, Michel Fugain, Serge
Gainsbourg…: ze schreven allemaal tijdloze chansons die in ons
geheugen gegrift staan. Eddy et
les Vedettes brengen die pareltjes
uit Frankrijk én België (want u
zal ook werk van Plastic Bertrand,
Jacques Brel en Adamo herkennen) op eigentijdse wijze, maar
met veel liefde en respect voor
het origineel. Frankrijkzot Bart
Van Loo vertelt je intussen enkele
markante verhalen en weetjes uit
de Franse geschiedenis.
Zaterdag 21 februari om 20.15u,
oc de Djoelen, 19 euro.
De drie biggetjes,
anders bekeken
TURNHOUT – Het Heilig Grafinstituut palmt cultuurhuis de Warande in. Honderden scholieren
uit tien opleidingen, verspreid
over drie campussen en alle opleidingsniveaus, hebben onder
leiding van hun leerkrachten een
wervelende show gemaakt: ‘De
drie biggetjes, anders bekeken’.
Alles deden en maakten ze zelf:
de kostuums, de grime, de kapsels, de promotie, de programmabrochure. Op het podium, in de
orkestbak en backstage staan alleen jongeren van 14 tot 18 jaar.
In de gangen en lokalen van het
Heilig Graf borrelt en gonst het al
maanden van de bedrijvigheid en
klinken overal gezangen. Eind februari wordt stormenderhand de
Warande veroverd.
Woensdag 25 februari om 15u,
schouwburg de Warande, 20 euro
Donderdag 26 februari om 20.15u,
schouwburg de Warande, 20 euro
Vrijdag 27 februari om 20.15u,
schouwburg de Warande, 20 euro
Teksten: Floor Deckx
16 - Februari 2015
Wim en Erik Brabants
Piano en fluit (aperitiefconcert)
Zondag 15 februari om 11 uur
In de Lakenhal
Het Gevolg
Petrus en den Doodendraad
Donderdag 19 februari om 20 uur
In de schouwburg
Info en tickets
cc ‘t Schaliken | Grote Markt 35 | 2200 Herentals
tel. 014-28 51 30 | [email protected] | www.schaliken.be
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS
DE WARANDE
FRONT
NTGeNT & Thalia TheaTer hamburG
dONdeRdag 12 FebRuaRi
is ook theater dat geen
“’Front’ is een meesterwerk dat je stevig door elkaar rammelt. het
stilte.”
en
ering
verbijst
alleen
past
slot
het
aan
troost of verlichting biedt.
(*** De Standaard)
(c) Phile Deprez
CC DE WERFT GEEL / FEBRUARI
WO 04 JONAS WINTERLAND
FEB 2015 Locatie: Raadzaal de Halle
20U15
DO 12 AH HA
GRUWEZ & MAARTEN VAN CAUWENBERGHE
FEB 2015 LISBETH
20U15 / VOETVOLK VZW
VR 13 BELPOP BONANZA BIS
FEB 2015 JAN DELVAUX & DJ BOBBY EWING
20U15
VANAF ZA 14 EXPO SILENT NAVIGATIONS
TINEL
FEB 2015 KOENRAAD
Locatie: de Halle
DO 05 HEIMAT
VIELEN, HARALD AUSTBØ, REBEKKA DE WIT,
FEB 2015 FREEK
20U15 SUZANNE GROTENHUIS, & TOM STRUYF
VR 06 ALI B
FEB 2015 BEKEN(D)T
20U15
WO 18
FEB 2015
20U15
ZO 22
FEB 2015
19U00
DO 26
FEB 2015
20U15
VR 27
FEB 2015
20U15
MA 09 VERGETEN GELUK
FEB 2015 HANS EN HANNELORE PRIMUSZ
14U00
MA 09 BRAM WEIJTERS – CHAD
FEB 2015 MCCULLOUGH QUARTET
20U15 Locatie: Cultuurcafé de Halle
WO 11 SIRENE
FEB 2015 TONEELHUIS
20U15
014 56 6 6 6 6
/
VAN TEEN KOMT TANDER
ECHT ANTWAARPS TEATER
DANSPROJECT 14
DANSATELIER IMPULS VZW
IVANOV
THEATER MALPERTUIS
BEST OF BRITISH - AND NOW
FOR SOMETHING COMPLETELY
DIFFERENT
THE LONDON QUARTET
RES . D EWERF T@ GEEL . B E
VR 51DEC
ZO
FEB
VR 20 FEB
De Kolonie MT
Rick De Leeuw
HERTEHART (PREMIÈRE)
BETER ALS
ZWIERIGE, ROMANTISCHE
MINI-OPERETTE
VOOR IEDEREEN VANAF 4 JAAR
/
CONCERT
W W W. D E W E R F T. B E
Ticketbalie
Smallestraat 2, 2400 Mol
014 33 09 00
ZA 7 FEB
VR 27 FEB
Lady Linn & Her
Magnificent Seven
Raf Walschaerts
JONGEN TOCH
HIGH -THEATERTOUR
CONCERT
VERTELTHEATER MET EEN HOEK AF
DOOR DE HELFT VAN KOMMIL FOO
Openingsuren
dinsdag tot en met zaterdag
van 9.30 tot 12.30 uur
bij voorstellingen
telkens 1 uur voor aanvang
Bekijk ons volledig programma
op www.getouw.be
Suiker - 17
zo1/02/15 16:30
ma 2/02/15 20:00
Mezz Breda
013 Poppodium Tilburg
do5/02/15 20:00
Mezz Breda
do5/02/15 20:30
Effenaar Eindhoven
do5/02/15 21:00Altstadt Eindhoven
do5/02/15 21:00
Mezz Breda
vr 6/02/15 20:00
De Kapel Eindhoven
vr 6/02/15 21:00
013 Poppodium Tilburg
vr6/02/15 21:00
Mezz Breda
za7/02/15 20:15
Effenaar Eindhoven
za7/02/15 21:00
Mezz Breda
za7/02/15 23:00
Effenaar Eindhoven
zo 8/02/15 15:00
zo8/02/15 16:30
cc Zundert Zundert
Mezz Breda
ma 9/02/15 20:00
013 Poppodium Tilburg
do12/02/15 19:15
Muziekgebouw Eindhoven
do12/02/15 19:30
Mezz Breda
vr 13/02/15 20:00
013 Poppodium Tilburg
vr13/02/15 23:00
Mezz Breda
za14/02/15 20:00
Effenaar Eindhoven
za 14/02/15 20:30
cc Zundert Zundert
za14/02/15 23:00
Effenaar Eindhoven
zo15/02/15 14:00
Mezz Breda
zo15/02/15 20:00
Effenaar Eindhoven
ma16/02/15 14:00
013 Poppodium Tilburg
ma16/02/15 14:00
Mezz Breda
di17/02/15 20:00
Mezz Breda
wo18/02/15 20:15
Effenaar Eindhoven
vr20/02/15 19:30
Effenaar Eindhoven
vr20/02/15 21:00
Mezz Breda
za 21/02/15 20:00
013 Poppodium Tilburg
za21/02/15 20:15
Muziekgebouw Eindhoven
za21/02/15 21:00
Mezz Breda
za21/02/15 21:15
Effenaar Eindhoven
za21/02/15 23:00
Effenaar Eindhoven
zo22/02/15 16:30
Mezz Breda
zo22/02/15 20:00
Effenaar Eindhoven
zo 22/02/15 20:00
013 Poppodium Tilburg
zo22/02/15 20:00
Mezz Breda
do 26/02/15 20:00
De Kapel Eindhoven
do 26/02/15 20:30
013 Poppodium Tilburg
vr 27/02/15 19:00
cc Zundert Zundert
vr 27/02/15 20:30
013 Poppodium Tilburg
vr27/02/15 20:30
vr 27/02/15 21:00
vr 28/02/15 19:00
za28/02/15 21:00
Mezz Breda
Café Wilhelmina Eindhoven
cc Zundert Zundert
Mezz Breda
PRIJS
ZAAL
PLAATS
dag
uur
Over de schreefFEBRUARI
Angelo Boltini
Milow
Rude Ritch and the High Notes
Symphonic Attraction
Wax Witches
No More Jack, Saling To Suez
Adrian Crowley
Symphonic Attraction
Newmoon
Rootsriders - Bob Marley 70
Elmentary Penguins
Breek Drum ‘n Bass: Maztek
Jan Rot
Max Meser
Tenacious D.
Mark Lanegan en Squarepusher + Metrpole Orkest
Suicidal Angels, Dr. Living Dead
Crowbar
Kraantje Pappie
La Fuente
Maarten Ebbers & Nina de la Croix
Café Tuesday, Last Minute Party, Nachtdieren…
Cactus Cowboys, De Gebroeders Holmes
Miss Faith
Wipneus & Pim
De Gebroeders Holmes
Tommy Walker, Yiva, DJ Michael
Monster Magnet
Marduk, Belphegor
Scott Bradlee, Postmodern Jukebox
Kovacs
The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band
The Royal Engineers
Together Pangea
Forest People
Alaska Alaska
Bongo Botrako
Henny Vrienten
Roosbeef
Stu Larsen
Dubioza Kolektiv
Hé Cabaret & Theatergroep
John Coffey
Gingerpig
Austin Lucas
Hé Cabaret & Theatergroep
Bo Saris
0
25
15
17,5
5
0
10
15
0
15
8
10
Kampvuur15,5
0
39
35
15
15
15
7,5
Meer hebben we niet nodig14,5
0
0
7,5
15
0
8,5
20
20
19
15
17,5
0
15
0
0
10
17,5
15,5
10
13
Niet gewenst10
12
9,5
8
Niet gewenst10
17,5
Adressen en contactgegevens: – 013 Poppodium , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Muziekgebouw , Heuvel Galerie140 Eindhoven, 0031 40 24 65 107, www.muziekgebouweindhoven.nl –
Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé Theater , Claudius Prinsenlaan 8 Breda, 0031 76 530 31 00, www.chasse.nl – cc Zundert , Molenstraat 5 Zundert, 0031 76 597 19 99, www.cczundert.nl
18 - Februari 2015
Roosbeef
Jan Rot:
‘Kampvuur’
BREDA – Haar naam klinkt als
ZUNDERT – Jan Rot kende in
een sappig stuk vlees en ja hoor
Nederland veel succes met zijn
(deze
seksistische
mop
vergeeft
vorige avondvullende show,
u ons wel): zo ziet ze er ook uit.
waarin hij een reeks nummer
Songschrijfster, pianiste en zan1-hits vertaalde en ten gehogeres
Roosbeef,
die
‘in
het
echt’
re bracht. Rot gaat door op dat
Roos Rebergen heet, is de frontelan en komt naar Zundert met
een nieuwe voorstelling: ‘Kampvrouw van de gelijknamige Nederlandse band, waarvan het
vuur’. Deze keer speelt hij kamp
leuk is om te weten dat hij intusvuurliedjes, zoals ‘House of the
rising sun’, ‘Molly Malone’, ‘Mull
sen een Belgische band geworof Kintyre’ en ‘The boxer’. En opden is.
Laten we dat even uitleggen.
nieuw zingt hij ze in het NederRoosbeef ontstond in 2005 in de
lands.
buurt van Arnhem en won datJan Rot, cc Zundert, zondag 8 fe
zelfde jaar al meteen het liedbruari, 15u, 15 euro.
jesconcours ‘De Grote Prijs van
Nederland’ in de categorie sinMaarten Ebbers &
ger-songwriter. Meer nog: RoosNina de la Croix
beef
was
zo
fris
en
nieuw
dat
de
ZUNDERT – Cabaret met zeer
groep elke wedstrijd won waarveel aandacht voor muziek: dat
is wat Maarten Ebbers & Nina
aan hij deelnam: de Kunstbende la Croix brengen. Graag crede, het Gelders Singer-songwri
terfestival, ErnemZweet, Sp!ts
ëren ze een intieme sfeer. Veel
Breakthrough Award en de 3FM
meer dan een piano, een gitaar
BuZz
Award.
Roosbeef
maakt
en wat schemerlicht hebben ze
Nederlandstalige liedjes met
niet nodig om u in de juiste sfeer
goeie, niet alledaagse teksten.
te brengen. En -toeval bestaat
In
dat
opzicht
doet
de
groep
aan
niet- dat is meteen ook de titel
Spinvis denken. Roosbeef bracht
van de voorstelling: ‘Meer heb
al vijf albums uit. De Vlaamse
ben we niet nodig.’ De vlag dekt
toets
in
de
muziek
van
Roosbeef
de lading. U weet perfect wat u
nam steeds meer de bovenhand.
kan verwachten.
Dat begon al bij de opnames van
Maarten Ebbers & Nina de la
het tweede album: ‘De speelCroix, cc Zundert, zaterdag 14
februari, 20.30u, 14,50 euro.
doos’. Tom Pintens van Zita
Swoon nam daarop de baspartijen voor zijn rekening. Hij ging
de albums van Roosbeef ook producen. Wannes Capelle van folk
groep Het Zesde Metaal werd
een tijdje bandlid. Net als Tim
Van Oosten, die drummer is bij
Het Zesde Metaal. Capelle werd
opgevolgd door Tijs Delbeke van
Sir Yes Sir, ook al een Belgische
band. Je zou kunnen zeggen dat
Roosbeef nu helemaal Belgisch
is geworden, want een tijdje ge
leden verhuisde Roos Rebergen
naar Antwerpen.
Roosbeef bracht in 2014 het al
bum ‘Kalf’ uit en is daarmee op
tournee, al brengen ze tijdens
hun shows ook wel ouder ma
teriaal. Voor de liefhebbers van
de betere Nederlandstalige pop.
Zelfs uitsluitend voor hen.
Roosbeef, Mezz, Breda, zondag
22 februari, 20u, 15,50 euro.
Henny Vrienten
TILBURG – Hij ziet er nog goed
uit en hij is nog ‘proper op zijn
eigen’, maar Henny Vrienten
gaat wel heel zoetjesaan naar
de 70. Hij wordt komende zomer
67. Geen paniek: de krasse knar
verkeert in een blakende gezondheid en heeft nog wel eventjes te gaan. En als hij ooit het
tijdelijke voor het eeuwige wisselt, zal dat gebeuren met een
miljoen onuitgewerkte plannen
en ideeën in zijn hoofd. Vrienten is iemand voor wie tien levens nog niet genoeg zouden zijn
om zijn creativiteit kwijt te kunnen. Zelfs tijdens de meest hectische periode in zijn leven -het
‘tijdperk Doe Maar’- schreef hij
vijf keer meer nummers dan
Doe Maar kon gebruiken. Voor
een deel zette hij die op zijn soloplaten of gaf hij de nummers
aan andere artiesten. Hij bracht
albums uit onder zijn eigen
naam en onder de pseudoniemen Ruby Carmichael en Paul
Santos. Hij produceerde ‘Habba!’ voor Raymond van het Groenewoud. Hij schreef verschillende soundtracks voor films; hij
richtte de ‘The Magnificent Seven’ op waarmee hij wereldberoemde filmmuziek live speelde. Hij componeerde de muziek
voor kinderprogramma’s als ‘Het
klokhuis’ en ‘Sesamstraat’. Hij
schreef alle nummers voor de
musicalversie van ‘Ciske de Rat’.
Hij ging op tournee met het orkest Holland Symfonia, maakte met Frank Boeijen en Henk
Hofstede (Nits) deel uit van het
gelegenheidsgezelschap ‘Aardige jongens’ en maakte een documentaire over Nederlandse gitaristen. Als Henny Vrienten niet
met zeven dingen tegelijk bezig
is, is hij doodongelukkig.
In 2014 verscheen van hem het
album ‘En toch’. De plaat staat
bol van ingetogen nummers. We
hebben zelfs even getwijfeld om
ze te omschrijven als ‘luisterliedjes’, maar omdat dat het domste
woord in de Nederlandse taal is,
doen we dat niet.
Henny Vrienten, 013 Poppodium, Tilburg, zondag 22 februari,
20u, 17,50 euro.
Bongo Botrako
EINDHOVEN – In Spanje weten ze wat feesten is. Ook op muzikaal gebied. Manu Chao is er
het beste voorbeeld van, maar in
datzelfde genre is ook Bongo Botrako actief. Het Spaanse gezelschap schudt rumba, reggae, ska
en punk door mekaar en maakt
daar een zalige cocktail van. Zomerse muziek! Daar heb je in februari meer nood aan dan in de
zomer!
Bongo Botrako, Effenaar, Eindhoven, zondag 22 februari, 20u,
10 euro.
Monster Magnet
EINDHOVEN – Monster Magnet, de Amerikaanse pionier van
de ‘stoner rock’ die als geen ander seventies rock met psychedelica combineert, heeft onlangs
zijn 25-jarig bestaan gevierd. Al
zal zanger Dave Wyndorf dat alleen gedaan hebben, want nadat
hij vier gitaristen, drie bassisten en drie drummers heeft versleten, is hij het enige nog originele bandlid. Meer nog: Monster
Magnet werd opgericht in 1989
en in 1993 was iedereen rondom hem het al afgebold. Laat het
de pret niet drukken: Monster
Magnet is Dave Wyndorf en vice
versa. Dat is altijd zo geweest.
In 2013 bracht de band de erg
gesmaakte cd ‘Last patrol’ uit en
vorig jaar gebeurde dat opnieuw,
als een remix die nog een beetje
psychedelischer klinkt dan het
oorspronkelijke werk. Wellicht
speelt de band vooral nummers
uit dat album.
Monster Magnet, Effenaar,
Eindhoven, woensdag 18 februari, 20.15u, 20 euro.
Bob Marley Tribute
EINDHOVEN – Bob Marley
wordt 70. Wegens omstandigheden moet hij dat feestje aan
zich voorbij laten gaan, maar in
alle werelddelen zal de verjaardag passend worden gevierd. Zo
ook bij ons. In Effenaar wordt
een ‘tribute’ georganiseerd aan
de grootste reggaemuzikant
die ooit heeft bestaan. Rootsriders spelen integraal het album ‘Uprising’, het laatste album -uit 1980- dat Bob Marley
maakte. In 1983 verscheen weliswaar nog de plaat ‘Confrontation’, waarop nog niet uitgegeven werk van Marley stond,
zoals ‘Buffalo soldier’, waarmee
hij postuum nog een hit scoorde.
Rootsriders spelen dus ‘Uprising’ en daar is ook veel moois
op te beleven. Denk maar aan de
nummers ‘Zion train’, ‘Could you
be loved?’ en ‘Redemption song’.
‘Uprising’ is ook de meest religieuze plaat die Bob Marley ooit
maakte. Bijna elke song gaat
over het rastafarigeloof.
Rootsriders, Effenaar, Eindhoven, zaterdag 7 februari, 20.15u,
15 euro.
Suiker - 19
Oog Voor ARCHITECTUUR
Architectuur, of de gebouwde
omgeving, is zo alomtegenwoordig dat we er geen oog
meer voor hebben. Daar
brengen we verandering in. Fotograaf Dries Luyten kijkt in opdracht van AR-TUR, het centrum
voor architectuur, stedelijkheid
en landschap in de Kempen,
naar alledaagse situaties en
brengt die in verband met actuele ruimtelijke thema’s.
Zonnepanelen
Waar je ook kijkt, zie je zonnepanelen op de daken van gebouwen.
Dat er niet altijd even efficiënt
mee wordt omgesprongen, blijkt
uit het feit dat op sommige plekken zelfs panelen zijn geplaatst in
tegenovergestelde richting, op de
hellende vlakken aan beide zijden
van de weg. Je kan je bovendien de
vraag stellen hoe duurzaam het is
om een ‘passiefhuis’ te bouwen op
het platteland, ver van alle openbaar vervoer.
In de lezingenreeks ‘Duurzaam
bouwen’ zoekt AR-TUR ook dit
jaar vanaf maart samen met
Kamp C -het Centrum voor Duurzaam Bouwen- naar een integrale
visie op duurzaam bouwen.
Meer info op www.ar-tur.be.
Cultuurkrant Suiker, MOOOV filmfestival en straatkunstenfestival Trezart halen de onderlinge banden aan in ‘Cluster C’
“Cluster C is de missing link tussen
het bedrijfsleven en het culturele veld
KEMPEN – Drie gerenommeerde
culturele verenigingen uit de
Kempen hebben de handen in
mekaar geslagen om in de
toekomst nog intenser samen
te werken dan ze al deden. Het
samenwerkingsverband kreeg
de naam ‘Cluster C’. Met de
C van cultuur. Cluster C moet
immers een brug slaan tussen
het bedrijfsleven en de cultuur
in de Kempen. De drie partners
-cultuurkrant Suiker, filmfestival
MOOOV en straatkunstenfestival
Trezart- bieden Kempense bedrijven een bijzonder interessant
sponsorpakket aan.
“MOOOV krijgt 100.000 bezoekers over
de vloer, Trezart 12.000 en Suiker
heeft meer dan 20.000 lezers. We
hebben dus wel iets te bieden.”
Roel Sels, hoofdredacteur van
Suiker: “De drie organisaties
zijn al lange tijd goede vrienden
van mekaar. Er werd al op verschillende manieren samengewerkt. Maar dat gebeurde altijd
ad hoc. Als je de samenwerking
in een schema zou gieten, lopen
er gemakkelijk tien lijnen tus-
sen de drie partners. Het werd
tijd om dat eens op te lijsten en
de banden nog te verstevigen.
Niet in de vorm van contracten
en al zéker niet in de vorm van
een fusie, of iets wat daarop zou
lijken. Ieder van ons behoudt
voor de volle 100% zijn eigenheid. Maar af en toe is het wel
20 - Februari 2015
eens nuttig om samen naar buiten te kunnen komen. Vandaar
dat we het samenwerkingsverband ook een naam gaven:
“Cluster C”.
Bart Gaublomme, zakelijk leider
van MOOOV: “Nieuw in onze samenwerking is dat we een gezamenlijk sponsorpakket hebben
samengesteld. Voor zover wij
weten, is dat uniek in de Kempen. Een bedrijf dat intekent op
het sponsorpakket van ‘Cluster
C’ krijgt in return een waaier
-96 om precies te zijn- toegangskaarten, advertenties, consumptiebonnen en viptickets van Trezart, Suiker en MOOOV. Dat is
niet niks. De cijfers die wij kunnen voorleggen, zijn bepaald
indrukwekkend. Suiker heeft
meer dan 20.000 lezers, Trezart krijgt op één weekend in
september 12.000 mensen over
de vloer en MOOOV bereikt tijdens het filmfestival in april
50.000 bezoekers en op jaarbasis
100.000. Wat ‘hospitality’ en ‘visibility’ betreft, hebben wij dus
wel iets te bieden.”
Geert Mangelschots, voorzitter
van Trezart: “Dit nieuwe, gezamenlijke sponsorpakket vult een
leemte op. We merken vaak dat
bedrijven hun verankering in de
Kempen willen tonen door het
verenigingsleven te steunen. Sociale organisaties en ook sportverenigingen kunnen rekenen
op giften van Kempense bedrijven. Voor culturele organisaties
geldt dat veel minder. We mer-
ken dat firma’s willen steunen,
maar ze durven de drempel niet
goed over. Anderzijds hebben
culturele verenigingen ook nooit
de reflex gehad om toenadering
te zoeken. Veel bedrijven zien
bovendien door de bomen het
bos niet. Ze willen het lokale culturele leven wel steunen, maar
voor welk project of organisatie moeten ze kiezen? ‘Cluster
C’ lost al die problemen op. We
hanteren slechts één sponsorpakket met één formule en één
tarief. Simpeler kan het niet.
Maar een bedrijf steunt er wel
meteen drie ervaren culturele
organisaties mee, die elk op hun
beurt ook weer creatieve talenten van eigen bodem pushen op
weg naar de doorbraak of naar
erkenning. Zo komt ‘Cluster C’
uiteindelijk veel Kempense creatievelingen en kunstenaars ten
goede.”
Interesse?
Bedrijven die geïnteresseerd zijn
in het sponsorpakket van ‘Cluster C’ nemen contact op met Sabine Clijmans op het nummer
0487 58 15 30 of via [email protected].
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS
Vrijmetselarij ? De Loge ?
De geheimzinnigheid hierrond roept misschien angst op.
Niet nodig ...
Vrijmetselaars zijn mensen die met een open geest elkaar
tegemoet treden en vrij van gedachten wisselen over
essentiële onderwerpen die velen bezighouden.
Meer weten of lid worden ? www.evenwicht-kempen.be
of stuur even een mailtje naar : [email protected]
SEN IN ÉÉN
BEREIK 132.000 MEN
,1
KET, 1 FORMULE
K
PA
R
SO
N
O
SP
1
KLAP
TARIEF
96 RETURNS NEN, VIP…)
N
VERTENTIES, BO
(TICKETS, AD
RO (EXCL
1.920 EU
S P E E L T
BTW)
s
00 bezoeker
MOOOV : 100.0
bezoekers
Trezart : 12.000
lezers
Suiker : 20.000
ezart =
MOOOV + Suiker + Tr
MEER INFO?
Sabine Clijmans - [email protected] - 0496 87 42 52
Otterstraat 31-33 2300 Turnhout 014 42 63 27
[email protected] - www.hetgevolg.be
Suiker - 21
Wim Vandekeybus
vindt zijn
publiek te braaf
HEIST-OP-DEN-BERG – “Die voorstelling met de bakstenen.” Zo werd
‘What the body does not remember’ bij zijn première in 1987 bekend bij
het New Yorkse - en niet veel later ook het internationale - publiek. Nog
steeds heeft Wim Vandekeybus’ doorbraakvoorstelling, die destijds een
schokgolf doorheen de danswereld joeg, een grote spektakelwaarde.
Dansers die bakstenen de lucht in gooien en eronder blijven staan
tot een collega hen wegduwt: gaat u dat vooral met uw eigen ogen
bekijken in cc Zwaneberg, want naast Londen is Heist-Op-Den-Berg de
enige plaats waar er livemuziek bij de voorstelling gespeeld wordt. Ja,
dat leest u goed: Wim Vandekeybus plaatst Heist-op-den-Berg zomaar
eventjes naast Londen. En wie zijn wij om hem tegen te spreken?
22 - Februari 2015
Stipt op het afgesproken uur
komt Wim Vandekeybus de
Brusselse brasserie Verschueren, een baken van licht op het
Sint-Gillisvoorplein, binnengewaaid. Hippe sjaal om de hals,
bruinleren jasje om de ranke
torso en, nog altijd, een weelderige krullenbol die boven alles uittorent. Eenenvijftig is hij
nu, en al een kwarteeuw lang
leidt hij het dansgezelschap Ultima Vez vanuit zijn vaste stek,
Brussel. Vandekeybus wordt
in één adem genoemd met die
twee andere choreografen die de
danswereld in de jaren tachtig
op zijn kop zetten: Anne Teresa
De Keersmaeker en Alain Platel. We overdrijven niet als we
zeggen dat ‘What the body’ - zoals hij zelf steeds naar de voorstelling refereert - een revolutie
ontketende in de danswereld.
Esthetiek was niet langer het
vertrekpunt. Frêle ballerina’s
moesten plaatsmaken voor powerperformers. Kortom, de hedendaagse dans kreeg plots een
smoel.
−Jouw
−
persverantwoordelijke bezorgde ons een selectie van artikels die
verschenen zijn over de herneming van
‘What the body does not remember’.
Daar is al behoorlijk wat inkt over gevloeid, maar we kunnen nu eenmaal
niet anders dan er iets over ...
(Steekt gedecideerd van wal)
Klopt, er is al veel over ‘What
the body’ geschreven, omdat we
met deze herneming al toeren
sinds ons jubileumjaar 2012,
toen Ultima Vez exact vijfentwintig jaar bestond. Ik zal je
meteen zeggen wat er speciaal
is aan onze voorstelling in Heist-op-den-Berg: we spelen daar
voor het eerst sinds lang nog
eens met livemuziek. Het is een
generale repetitie voor de allerlaatste keer dat we met de livebegeleiding door twaalf muzikanten zullen spelen, en dat is
de week daarna, in het Londense Sadler’s Wells Theatre.
−Ook
−
het werk van Anne Teresa De
Keersmaeker, uit diezelfde jaren tachtig, wordt dezer dagen opnieuw opgevoerd. Is dat een trend of is er meer
aan de hand met die repertoirestukken?
Ze zeggen dat er in de podiumkunsten om de tien jaar iets
nieuws gebeurt. Dan is het wel
legitiem om een voorstelling
die vijfentwintig jaar oud is als
een repertoirestuk te beschouwen, denk ik. Het leuke aan die
baanbrekende stukken van toen
is dat ze vandaag nog evenveel
enthousiaste reacties oproepen.
Jongeren die ‘What the body’ nu
voor het eerst zien, vinden het
geweldig. Omdat het zo’n puur
emotionele en fysieke voorstelling is. ‘What the body’ was voor
mij een elementair begin, een
code die ik uitvond om mijn verhaal te vertellen. Het gaat over
instincten. Iedereen begrijpt
dat. Groot of klein, jong of oud:
instincten en reflexen zitten in
ieder van ons.
−Over
−
je huidige dansers zeg je dat ze
danstechnisch veel sterker zijn dan de
oude cast. Hoe verklaar je dat?
Vroeger waren er bitter weinig
opleidingsmogelijkheden
voor dansers. Zelf heb ik trouwens ook geen enkele dansopleiding gevolgd. De mensen die
in het begin bij Ultima Vez auditie kwamen doen waren performers, sports people. Geen
dansers. Ik vind het nog altijd
interessant om niet-dansers op
de scène te zetten. De kwaliteit
van bewegen die iemand heeft;
daar let ik bij de audities voornamelijk op. Of ik die nu zie bij
een klassiek opgeleide danser of
bij een breakdancer of hiphopper; dat maakt niet uit.
−Met
−
Luke Jessop haalde je een danser binnen die, ondanks zijn hiphop­
achtergrond, toch ongelooflijk elegant
beweegt. Maar de keuze die onlangs
veel meer stof deed opwaaien, was
toch die voor de Marokkaanse breakdancer Yassin.
Ja, plots was het van “Oh, hij
gaat met een Marokkaan werken. Integratie!” Terwijl ik zeventien jaar geleden al een film
draaide met in de hoofdrol Saïd,
een blinde Marokkaan. Ik heb
Yassin gekozen omdat hij een
goede danser is, punt. Ooit vroeg
men mij om een stuk te maken
met alleen maar Marokkanen.
Dat vond ik een bizarre vraag.
Waarom zou ik dat doen? Laat
die gasten gewoon zélf hun eigen
stukken maken. Je ziet de Marokkaanse gemeenschap trouwens volop openbloeien. De jonge generatie doorbreekt stukje
bij beetje het beeld dat de goed
beschermde Vlaming die ver
weg van Brussel woont, van hen
heeft. We gaan daar nog versteld van staan.
−Waaraan
−
merk je die bloei dan?
Neem nu Adil El Arbi. Die
spreekt perfect Nederlands en
Frans, weet ongelooflijk veel en
maakt een langspeelfilm met
amper honderdduizend euro.
Hij is ook niet te beroerd om
zijn ambitie uit te spreken: andere films maken dan de doorsneefilms die de blanke, depressieve Vlaming maar al te graag
makkelijk weghapt.
−Het
−
heeft nochtans lang geduurd
voor er een symboolfiguur als Adil El
Arbi opstond.
Gaandeweg zullen er wel meer
figuren opstaan zoals hij. Wanneer allochtone kunstenaars iets
goeds maken, vallen de cultuurverschillen plots ook weg, hé. En
waarom gaan wij er zo vaak van
uit dat ze niét iets goeds zouden
kunnen maken? Het is vrij absurd als je erover nadenkt. Ons
Vlaams-Belgische wereldje is
heel klein, heel beperkt.
nieuw samen iets creëren; zijn
songs moeten de basis worden
van een nieuw stuk.
−Ten
− tijde van jouw doorbraak kwam
de jonge gitarist Mauro net om de
hoek kijken.
Jazeker. Mauro speelde indertijd bij ... hoe heette zijn groepje
van toen ook alweer?
−De
− Evil Superstars?
Juist, ja. Wel, in die tijd was
Mauro al een beetje een rare
gast. Als je hem vroeg om eens
iets van zijn muziek te laten horen, dan kon hij dat niet. Mauro had geen platen, geen demo’s,
geen groep. Toen ik ‘Blush’ maakte (in 2003, nvdr), wilde ik al met
hem samenwerken. Maar omdat
hij geen muziek kon voorleggen,
vroeg ik me af: kan die gast eigenlijk wel gitaar spelen? Vervolgens zag ik hem tijdens een concert zijn gitaar volledig uit elkaar
halen. Hij heeft er zelfs niet op
gespeeld. Toen wist ik nog steeds
niet of hij het wel kon. (lacht)
Ach, ik lach er nu om, maar
Mauro is in mijn ogen een geweldig performer. Ik respecteer
wil mezelf scherp houden en interessante dingen blijven maken. Daarvoor heb ik dansers
nodig die ik kan pushen naar extreme dingen. Ik moet die mensen kunnen zeggen: “Mannekes,
wij gaan hier niet gratuit op de
scéne staan. Het moet er knal op
zijn!” Je mag niet de fout maken
in je eigen populariteit te geloven en te denken dat alles wat
je maakt per definitie goed is.
Het publiek is ook allang geen
graadmeter meer. Onlangs zag
ik een voorstelling in Parijs. Ik
vond ze barslecht. Toch zit daar
dan duizend man braaf te applaudisseren. Toen ik in het begin van mijn podiumcarrière bij
Jan Fabre speelde, was tegen
het einde van de voorstelling een
derde van het publiek opgestaan
en weggelopen! Nu blijven ze allemaal zitten, ook al omdat Jan
intussen hun god geworden is.
Mensen zijn niet meer gewoon
om vanuit de zaal te roepen:
“Hey, dit is bullshit!” We zijn tegenwoordig getraind om geen
opinie meer te hebben. Maar
“Roep gerust vanuit
de zaal dat het bullshit is.
Of beter nog: loop weg!”
−Zelfs
−
onze autochtone kunstenaars
sluiten we zelden meteen in de armen.
Jij moest eerst een award winnen in
New York vooraleer je hier werd opgemerkt. Toch ben je altijd trouw gebleven aan je Brusselse stek. Nooit overwogen om naar Parijs, Londen of New
York te verkassen?
(Maakt een wegwuifgebaar) Neen,
joh. In New York gebeurt tegenwoordig niets vernieuwends
meer. In de beginjaren gingen
we daar spelen, maar nu geraken we er niet meer omdat het
te duur geworden is. Europese dansgezelschappen trekken
niet meer naar de States. “If you
make it there, you can make it
anywhere?” Forget it! Hier in
Europa zie je veel interessantere
voorstellingen dan in New York.
Wij beseffen maar half hoe verwend we zijn op dat vlak. Dat
geldt ook voor muziek: in Brussel kan ik elke dag drie, vier topconcerten zien. (Op dreef) En
omdat wij hier zo veel cultuur te
zien krijgen uit alle hoeken van
de wereld, zijn we ook kritischer.
Iets wat in New York werkt,
hoeft niet per se hier te werken.
Sommige voorstellingen die op
Broadway staan, zouden hier
zelfs niet overleven.
“Kan Mauro
wel gitaar spelen?”
−Binnenkort
−
ga je opnieuw met Mauro samenwerken. Weet je nog hoe jullie eerste ontmoeting verliep?
Ik herinner me dat niet exact. Ik
kende Mauro destijds gewoon van
op café, en dan sla je al eens een
praatje tussen pot en pint. Enfin,
om eerlijk te zijn (lacht): telkens
als Mauro en ik elkaar zagen, waren we poepeloere. Maar Mauro …
daar kwam altijd heel veel uit met
weinig woorden. ‘nieuwZwart’ was
de eerste voorstelling die we samen maakten. Nu gaan we op-
hem omdat hij zich niet uitslooft
om iets commercieels te maken. Anderen zitten drie maanden aan hun plaat te mixen, terwijl Mauro er eentje opneemt en
die ‘s anderendaags online gooit.
Die plaat is dan lang niet wat ze
commercieel had kunnen zijn,
maar daar trekt hij zich niks
van aan.
−Je
− langspeelfilm ‘Galloping mind’ zit
er nu ook aan te komen. Eindelijk.
Het heeft wel wat voeten in de
aarde gehad, ja. Twee jaar geleden kregen we plots, na acht
maanden van intensieve voorbereiding, te horen dat het geld op
was. Gelukkig hebben we het afgelopen jaar alsnog kunnen draaien en hebben we uiteindelijk met
minder budget nog steeds de film
gemaakt die ik voor ogen had. We
hebben gedraaid in Hongarije en
Roemenië, en zowel gypsy kids
als paarden spelen een belangrijke rol in het verhaal. Subsidies
vastkrijgen voor een langspeelfilm was trouwens niet evident.
Je wordt al gauw in een hokje gestopt wanneer je niet tot de reguliere filmwereld behoort. “Een choreograaf die een film maakt? Dat
móét wel speciaal en experimenteel zijn.”
−Wat
−
is dat toch met dans, dat het als
een ‘moeilijke’ kunstvorm beschouwd
wordt?
Simpel: in dans weet niemand
waar het over gaat. Er wordt
niet zo veel uitgelegd als in film.
Ik ga zelf weinig naar dansvoorstellingen kijken; ik vind ze
meestal niet erg inspirerend. Er
wordt ook zoveel fucking boring
stuff gemaakt, pff … (zucht diep)
Kijk, voor mij hoeft er over dans
niet veel gezegd te worden. Does
it touch you or not? Raakt het je
of niet: daar gaat het voor mij
over. Ook voor mijn eigen voorstellingen is dat de maatstaf. Ik
waarom zouden de mensen in de
zaal niet mogen laten weten dat
ze een voorstelling slecht vinden? Dat maakt het daarom nog
geen slecht stuk.
Publiek met podiumvrees
−Is
− het publiek te braaf geworden?
Ja, maar misschien de makers
ook. Je bent het aan je publiek
verschuldigd om ze mee te nemen
op een soort van adventure. Daar
streef ik tenminste altijd naar.
−In
− ‘Talk to the demon’ riep je de toeschouwers op om hun stem uit te brengen voor of tegen een kind. Dat zou je
provocerend kunnen noemen.
Dat is het ook. Je voelt dan meteen iets door de zaal gaan, zo
van: “Maar dit kán toch niet,
wat ze ons nu vragen te doen?”
Die interactiviteit is voor mij
cruciaal. Hoe langer ik bezig
ben, hoe minder ik in staat ben
om te negeren dat het publiek
daar voor onze neus zit. Ik heb
een hekel aan het soort voorstellingen waarin performers minutenlang in de verte staren.
Op zo’n moment moet ik de reflex onderdrukken om te zwaaien van “Joehoe, wij zitten hier
ook nog, hoor!” Je mag de toeschouwers ook niet meer aanraken tegenwoordig. Dat werd ons
in Groot-Brittannië verboden.
Mijn zes dansers liepen het publiek in en namen elk iemand
mee naar het podium, en dat
drie keer na elkaar zodat de rest
van de zaal na die eerste keer al
Ultima Vez, het gezelschap van Wim
Vandekeybus, en muziekensemble Ictus staan op donderdag 5 februari om
20u op het podium van cc Zwaneberg
in Heist-op-den-Berg met de voorstelling ‘What the body does not remember’. Kaarten kosten 30,50 euro.
met de poepers zat: “Verdorie, ik
ben misschien de volgende.” Dat
stuk was trouwens een hit bij de
schoolvoorstellingen. Die pubers
vonden het geweldig spannend.
(lacht) Maar het was dus niet
naar de zin van de Britse programmatoren. Zij zagen dat en
zeiden prompt: “Jullie mogen komen spelen, maar jullie mogen
het publiek niet aanraken.” Ja
sorry, maar dan komen we niet.
−Net
− na je doorbraak in 1987 zei je tegen de cultuurjournaliste van De Morgen: “We komen terecht in een oververzadiging van alles. Wat boeit
mensen nog? We leven steeds meer in
het imaginaire.” Dat klinkt verbazingwekkend actueel. Voel je de druk van
de nieuwe media op het theater?
Je hebt kunstenaars die voorstellingen maken over Facebook.
Daar begrijp ik niks van. Ik wil
mijn voorstellingen zo tijdloos
mogelijk houden, en de communicatie tussen performer en publiek
moet écht zijn. Die echtheid zijn
we aan het verliezen. Theater is
een ritueel dat je samen met anderen beleeft. Internet is een solitaire belevenis. Anderzijds is het
in het dagelijkse leven wel makkelijk, natuurlijk. Vroeger ging
je rondtrekken in Australië en
dacht je na twee maanden: “Nu
moet ik ons moeder toch eens bellen om te vragen of er niks gebeurd is.” Als je nu twee dagen
niet bereikbaar bent, sturen ze de
politie op je huis af. (lacht)
−Je
− groeide op in Grobbendonk, op je
vaders boerderij. Hoeveel van die Kempenzoon zit er nog in Wim Vandekeybus?
Ik kom nog steeds graag in de
Kempen, om mijn broers en zussen op te zoeken. Maar ik voel
me daar niet echt thuis. Terwijl
de wereld razendsnel verandert,
zie ik in de Kempen maar weinig veranderen. Zelf heb ik toch
meer het gevoel dat de wereld
steeds meer mijn dorp aan het
worden is.
−Heb
− je je hart verloren in Brussel? Je
woont hier om de hoek, in Sint-Gillis.
Ik hou niet van Parijs of Londen,
want dat zijn mastodonten van
steden. Brussel is een makkelijker en flexibeler stad om in te wonen en te leven. Er heerst tussen
alle bewoners een soort van mutual respect; iedereen accepteert elkaar. Die sfeer heb je niet in Parijs. Parijs is aggressief aan het
worden. Dat is dat arrogante trekje van de Parijzenaren: nous sommes parisiens, weet je wel. Maar
in Brussel moeten ze wel oppassen
dat ze de stad niet kapotmaken.
Die kerstmarkten, bijvoorbeeld;
dat is toch afschuwelijk? Waarom moet dat nu per se in de binnenstad? Laat kerstmarkten toch
gewoon in Duitsland staan! Daar
staan ze goed. En de liefhebbers
kunnen er met de bus naartoe, als
ze willen. Iedereen tevreden.
−Je
− bent de kaap van de vijftig gepasseerd. Kan je fysiek nog mee met je
dansers?
Onlangs heb ik samen met hen
nog gerepeteerd om iemand te
vervangen in ‘What the body’.
Na twee dagen repeteren was
mijn lijf ’s avonds wel in shock.
Als ik te lang stilzit, gaat er in
mijn lichaam ook van alles vastzitten. Blijven trainen is nu dus
meer dan ooit een noodzaak.
(Trots) Mijn dansers zijn dan
wel vijfentwintig jaar jonger dan
ik, maar ik kan ze nog steeds
volgen, hoor.
Tekst: Floor Deckx
Suiker - 23
KORT
STIJN
JANSSEN
De dag
dat Jezus
Christus voor
het eerst
lachte*
In die tijd ging er nog elk jaar een
processie uit in ons dorp. In de
grootste van alle kerken zat ergens achter slot en grendel een
doorn weggestoken die -zo ging
het verhaal- twee millennia geleden vastgehecht was aan de
doornenkroon, gedragen door de
33-jarige man -Jezus Christus genaamd- en die hem tot bloedens
toe had verwond op weg naar zijn
kruisiging in Golgota, een galgenveld op wandelafstand van de muren van de stad Jeruzalem. Naar
schatting zijn er vandaag 256
doornen in omloop, allemaal afkomstig van diezelfde doornenkroon. Waar de doorn in de kerk
wordt bewaard, hebben we nooit
geweten. Tijdens de vele uren die
we er doorbrachten, maakten we
vaak de tijd dood door met onze
ogen naar zijn schuilplaats te
speuren. Tevergeefs: we zijn er
nooit achter gekomen. Dat maakte het mysterie enkel maar groter.
Slechts één maal per jaar verliet
het relict zijn geheime opbergplaats. De doorn werd dan tijdens
een rondgang -toepasselijk de
Heilige Doornprocessie genoemdgetoond aan de dorpelingen, terwijl diverse taferelen uit het leven
van de genaamde Jezus Christus
werden uitgebeeld. Omdat deze
man leefde ten tijde van de Romeinen, had men voor het volkse
schouwspel elk jaar ook een legioen Romeinse soldaten nodig. Om
die te verzamelen, klopten de organisatoren -de koster bijgestaan
door een begrafenisondernemeraan bij de jeugdbeweging waar
we lid van waren en die toen nog
geheel en al uitsluitend uit jongens bestond. ‘Of we voor de processie wat volk konden leveren”,
luidde hun vraag. In onze gelederen was weinig animo te bespeuren voor een deelname, maar omdat er een geldsom gestort zou
worden in onze clubkas zegden
we twintig manschappen toe.
En zo geschiedde het dat we ons
op de dag van de processie in alle
vroegte naar een zaaltje begaven
waar onze transformatie van langharige slungel naar plichtgetrouwe Romeinse soldaat zou plaatsvinden. We waren er niet alleen. In
het lokaal was het ‘een komen en
gaan’ van dorpsgenoten die in een
handomdraai van gewone stervelingen in Bijbelse figuren tranformeerden. Daarbij werden de rang
en stand die ze bekleedden in het
24 - Februari 2015
Historische ‘Burcht’ in Weelde
wordt opgewaardeerd.
dorp consciëntieus doorgetrokken
naar hun toebedeelde status in de
ommegang. Zo was de rol van Pontius Pilatus steevast weggelegd
voor de vrederechter; zo mocht
de vrouw van de koster ondanks
haar kroostrijk gezin mee opstappen als maagd Maria en was de
ongehuwde dochter van de beenhouwer, zolang ze geen vent had,
voorbestemd voor de rol van Maria
Magdalena. Enkel de genaamde
Jezus Christus was een uitzondering op de regel. Die was om duistere redenen jarenlang voorbehouden voor de plaatselijke fotograaf.
Tot hij zijn verplichte derde knieval op weg naar Golgota bij toeval
ensceneerde voor zijn stamcafé en
een vriend hem te hulp kwam met
een glas bier. Toen viel hij uit de
gratie.
Ook onze uitrustingen lagen al
netjes klaar. Het was een kleerkast vol. Zo werd rond onze
borst een ijzeren harnas aangemeten en kregen we rond onze
nek een rode cape gedrapeerd.
Op ons hoofd werd een pot neergeplant die voor een punthelm
moest doorgaan en aan onze voeten kwamen lederen sandalen die
met hoog opgebonden veters tot
aan de knieën reikten. Tot dat
stadium hadden we de verkleedpartij gewillig ondergaan. Maar
toen rond onze lenden een rokje
werd geslagen, liep het fout. Op
dat moment kwam er in onze hersenen een stof vrij die resulteerde in een onweerstaanbare drang
om het zotteke uit te hangen. Een
drang die alleen maar versterkt
werd toen we nog een ijzeren lans
in de handen geduwd kregen.
Nochtans had de koster ons bij
het samenstellen van de processie nog eens apart genomen en
streng toegesproken. ‘Dit was
een processie en geen carnavalstoet. Dit moest respectvol verlopen. Dus geen zotte kuren’. De
arme man had zijn rug nog niet
gekeerd of het spel zat al op de
wagen. Onze voorman, de ‘centurio’, begon onmiddellijk bevelen
te geven aan zijn ‘legionairs’. Niet
in het latijn, maar in het Duits.
‘Eins, zwei’. ‘Eins, zwei’, zo galmde het opnieuw door de straten
van ons dorp. Amper een straat
ver kwam de koster al aangelopen en maakte met drukke gebaren duidelijk dat we onmiddellijk
met dat gebrul moesten ophouden. ‘Waar dachten we wel mee
bezig te zijn! We zaten hier in een
processie. Daar viel niet mee te
spotten” Hij was amper weer uit
het zicht verdwenen of er werd
opnieuw een Befehl gegeven.
‘Halt’, zo klonk het. Ons legioen
kwam tot stilstand. De troepen
moesten worden geïnspecteerd!
Dat had als gevolg dat de processiegangers achter ons -de vestaalse maagden- een noodstop moesten maken en de opmarcheerders
voor ons -de twaalf apostelenzich zienderogen verwijderden.
Daar kwam de rood aangelopen
organisator weer toegesneld. ‘Dat
we verd* moesten maken dat we
verdergingen. Dat heel zijn stoet
in het honderd liep. En dat dit de
laatste verwittiging was. Doorlopen! Sofort, kreeg hij als antwoord en toen klonk het bevel om
tot de aanval over te gaan. Onder
luid gejoel stormden we naar voren om dan, bij gebrek aan vijand, het gevecht maar met elkaar
aan te gaan. Onze lansen kletterden tegen mekaar. De overwonnenen zegen met een doorleefde
doodsreutel ter aarde en de overwinnaars brulden hun victorie
uit. De koster zag het met verbijstering aan. Hij wilde allicht
naar de keel van onze voorman
vliegen, maar besefte toen dat
hij in een vreedzame optocht zat.
Hij maakte nog een wegwerpgebaar en haastte zich dan uit de
voeten. We zagen hem niet meer
terug. De ganse processie lang
speelden we soldaatje waarbij er
maar geen einde kwam aan ons
inlevingsvermogen. Er werden
hoofden afgehakt, een vestaalse maagd verleid, een apostel de
baard afgedaan, vrienden werden
uit het publiek gehaald en moesten voor paard spelen. Het was
verwonderlijk hoe we het publiek
aan onze kant hadden. Ze keken
geamuseerd toe en meenden dat
onze zotternij een bijdrage was
tot de processie ‘nieuwe stijl’.
Een nieuwe vraag voor een deelname is er niet meer gekomen.
Net zo min werd de beloofde som
in de clubkas gestort. De Heilige
Doornstoet werd niet lang daarna bij gebrek aan figuranten opgedoekt.
*Jarenlang werd ons voorgelezen
uit het leven van de genaamde
Jezus Christus. We kunnen ons
niet één vers herinneren waarin
hij lachte.
RAVELS – De landschapsvereniging ‘Kempens Landschap’
is gestart met opwaarderingswerken van De Burcht, een waterpartij rond de pastorij in de
oude dorpskern van Weelde.
Weelde is het enige bewaarde
historische centrum van Ravels,
maar door de zieltoging van De
Burcht kwam het rijke verleden
van het gehucht niet meer tot
uiting. Omdat sommige delen
van De Burcht historisch vervuild zijn door het eeuwenlange
gebruik van milieuschadelijke
materialen zal het slib worden
uitgegraven en afgevoerd. Verder wordt storende begroeiing
rond de gracht verwijderd en de
oevers opnieuw beplant of ingezaaid. Er komt ook een nieuwe
betuining langs het water en de
overwelvingen krijgen een reinigingsbeurt. De vijver aan de
pastorij wordt opnieuw verbonden met de rest van de gracht.
De werken worden in de lente
afgerond tijdens een ludiek evenement waarop alle inwoners
van Ravels welkom zijn.
Stoomboot keert
terug naar Tarmac
MEERHOUT – Stoomboot, het
muzikale project van de Leuvense muzikant Niels Boutsen
(22), speelt op vrijdag 13 februari een intimistische set in kunstencentrum Tarmac in Meerhout. Met dit optreden keert
hij terug naar de plaats waar
hij eind 2013 zijn debuutplaat
‘Stoomboot’ opnam. “De eerste
keer dat ik binnenstapte in Tarmac besefte ik dat het vonken
zou geven: wat een inspirerende
ruimte! Tarmac zit in het DNA
van die plaat”, zegt hij daarover. Niels Boutsen brengt Nederlandstalige liedjes over wat
hem bezighoudt. “Kleine liedjes van een kleine jongen”, zo
typeert hij ze zelf. Stoomboot
geeft tijdens dit optreden ook
ruimte aan plaatselijk zangtalent Rowsie, of Rosie -de dochter
van Patrick Nicasy, ex Pop Gun.
Volgens Boutsen is Rowsie ‘de
strafste madam van Meerhout’.
Stoomboot en Rowsie, vrijdag
13 februari om 20.30u, Tarmac,
Pastoor Van Haechtplein, 5
euro, Tarmac-leden gratis
Ideeën gevraagd voor ruïne
WESTMEERBEEK – In het
dorpscentrum van Westmeerbeek staat een merkwaardig gebouw, of beter gezegd: een ruïne. Het zijn de restanten van
de 15de-eeuwse Sint-Michielskerk, een beschermd monument
dat eigendom is van de gemeente. Samen met de landschapsvereniging ‘Kempens Landschap’ wil het gemeentebestuur
deze ruïne nieuw leven inblazen
en het is daarbij op zoek naar
nog andere partners. Alle ideeën voor de herbestemming van
de kerkruïne zijn welkom. Zowel privépersonen als rechtspersonen kunnen zich nog tot
31 maart kandidaat stellen door
een dossier in te dienen. De gemeente geeft wel de voorkeur
aan een semiopenbare invulling. Belangrijk om te weten is
dat het gaat om een beschermd
monument dat in zijn geheel bewaard moet blijven. De nieuwe
functie moet de historiek van
het monument dan ook respecteren. Het volledige oproepdossier
met alle voorwaarden en praktische informatie kan je raadplegen via het nieuwsitem op www.
hulshout.be.
Marc Didden
in de Molse bib
MOL – Op woensdagavond 4 februari hebben de ‘Vrienden van
de Bib’ Marc Didden uitgenodigd
om in de bibliotheek van Mol
te vertellen over zijn favoriete
films. Didden is al jaren actief
als journalist, cineast, scenarist
en vandaag vooral als columnist. Zijn twee eeuwige liefdes
zijn muziek en film. In Mol komt
hij spreken over ten minste tien
films die zijn leven beter maakten. Didden doet dit aan de hand
van de DVD-collectie uit de bibliotheek. De avond start om
20u, de inkom bedraagt 2 euro.
Aperitiefconcert :
Zere vingers
GEEL – Het Geelse huistheater Carte Postale, Winkelom
34, biedt op zondagvoormiddag 15 februari om 11 uur een
aperitiefconcert met ‘Zere vingers’, een kleinkunstformatie
gevormd door Indra Aubroeck
(zang en gitaar) en Iris Perkisas
(contrabas). Dit duo brengt eigen composities met teksten die
overlopen van humor, geilheid
en tristesse. Op hun palmares
staan optredens op de Gentse
feesten, Theater aan Zee, Boombalfestival.
Reservatie: [email protected] of 014 58 03 39
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS
Gratis
KooKboeK
Vol energie door de eindejaarsperiode
met LIMITLESS
nieuw
nieuw
Vanaf nu is gezonde energie te koop!
Limitless bevat amper 2 cal per 100 ml
100 % natuurlijk
langdurige werking
goedkoper dan alle gekende energiedranken!
uw verdeelpunt: Shenti
voedingsconsulente Cindy
mail: [email protected]
Een gezonde voeding en goed bewegingsschema zijn
cruciaal in het behalen van een evenwichtige levensstijl.
Ik help u in het behalen van uw doelen.
Als we eerlijk zijn: iedereen heeft wel eens last
van vermoeidheid. Limitless brengt u de oplossing!
Limitless:
energieopwekkend
zuiverend effect
bevordert immuniteit
verhoogt alertheid
anti-stress
goed voor lever en nieren
verhoogt hersenactiviteit
betere bloeddoorstroming
Graatakker 44
2300 Turnhout
0485 16 84 56
bel en bestel!
Yenta Enid
Verzacht het leven met
Voetreflexologie
Zwangerschapsreflexologie
Ontspannende massage
Cadeaubons
Verschillende workshops
Verkoop van:
Getrommelde edelstenen en mineralen,
knuffelstenen, hartjes, bollen…
hangertjes, armbandjes, halskettingen.
Pendels, kaarten, wierook ...
Engeltjes …
14 februari valentijn
kadobonnen
Dr. Van de perrestraat 21 - 2440 Geel - 014/75 79 54
Kathleen Delaruelle
0495/790 274
(enkel op afspraak)
Rundershoek 10
2430 Laakdal – Eindhout
[email protected]
www.yentaenid.be
Suiker - 25
Geen muzikale oogkleppen
voor Eva De Roovere
“Schlagermuziek is niks
voor mij. Maar Christoff,
die doet dat keigoed.”
HERENTALS – In haar tienerjaren was ze een keurige latinist aan het Herentalse Sint-Jozefinstituut (‘De Burchtstraat’ voor ingewijden). ’s Avonds
werd Eva De Roovere in de muziekacademie klaargestoomd voor het conservatorium. Een carrière als professioneel klarinettiste stond in de sterren
geschreven. Toch koos de zangeres van de ‘kleine blote liedjes’ aanvankelijk voor het toneel en pas daarna voor de muziek. “Gebuisd op Studio
Herman Teirlinck. Ze zeiden dat ik het eens in de muziek moest proberen.” En zo geschiedde.
26 - Februari 2015
Op een regenachtige zondagmiddag leggen we onze dictafoon en
notitieboekje neer op een designtafeltje in de bar van het Antwerpse Crowne Plaza, dat monumentale hotel dat als een eeuwige
waakhond boven de drukste ringweg van het land uittorent en
waarvan je je nooit eens afvraagt
welke muziek daar in de bar gedraaid wordt. We kunnen het
u vertellen. In de Crowne Plaza
hoor je onder meer klassiekers
uit het oeuvre van Toto (‘Rosanna’), Bonnie Tyler (‘Total eclipse of the heart’), LaBelle (‘Lady
Marmalade’) en King (‘Love and
pride’) zachtjes uit de speakers
komen. Wij weten dat, omdat we
al dat muzikale moois opnieuw
aanhoord hebben toen we dit gesprek uittikten met de dictafoonopname erbij. Terwijl het beste
uit de jaren tachtig op de achtergrond voorbijzweefde, praatten wij met Eva De Roovere over
Ron Sexsmith, Bob Dylan, Nirvana en de betreurde Luc De Vos.
Maar eerst vroegen we dit:
−Wie
−
en wat brengt Eva De Roovere
allemaal mee naar ’t Schaliken?
In theorie is het een soloprogramma, maar aangezien mijn
geluidsman af en toe wat backing vocals verzorgt vanachter
zijn mengtafel, vormen wij een
soort van verdoken duo. We zullen voornamelijk liedjes brengen
uit mijn meest recente plaat.
−Die
− heet ‘Viert’. Welk verhaal zit er
achter die titel?
Het is een beetje een flauwe
woordspeling, vrees ik. Omdat
het mijn vierde solo-cd was, hebben we die simpelweg ‘Viert’ genoemd. Maar er valt in zekere zin
ook wel iets te vieren. Deze plaat
is een terugblik op mijn succesvolle jaren onder de vleugels van
Universal. Op dit moment is mijn
platencontract namelijk afgelopen. Er is even sprake geweest
van een verlenging, maar daar is
geen van beide partijen verder op
ingegaan. Het was tijd voor iets
anders. Voor mij breekt nu dus
een nieuwe periode aan. Een periode van vrijheid, zo voelt het
aan.
−Had
−
je die vrijheid bij Universal dan
niet?
Tot op zekere hoogte wel. Maar
een platenfirma moet het product
verkopen, hé. Wanneer je enkele
nummers klaar hebt, klinkt het
van: “Ja maar, als we het naar
de radio willen brengen, hebben
we toch een single nodig.” Vervolgens moet er een genre op je
muziek geplakt worden, want je
cd moet in een specifieke platenbak terechtkomen in de winkel.
Zo worden er allerlei lijnen voor
je uitgezet en grenzen getrokken
waarbinnen je plaat moet passen.
−Aanvankelijk
−
wilde je van ‘Viert’ een
coverplaat maken.
Klopt. Ik had een heleboel vertalingen van bestaande nummers
klaarliggen, die ik graag wilde
opnemen. Mijn producer Luuk
Cox (a.k.a. Shameboy, nvdr) reageerde verbaasd op dat plan, en
vroeg me of ik zelf geen nieuwe
nummers had. Natuurlijk had ik
die wel. Ik had er zelfs een stuk
of twintig klaarliggen, want ik
schrijf voortdurend aan nieuw
materiaal. Toen hij mijn nieuwe,
zelfgeschreven nummers gehoord
had, was het voor hem duide-
lijk: “Ja zeg Eva, met al die eigen nummers die jij me hier voorschotelt, gaan we toch écht geen
coverplaat opnemen, hoor.”
−Ik
− begrijp zijn reactie wel. Een coverplaat is meestal iets wat artiesten opnemen bij gebrek aan eigen werk.
Dat was bij mij dus niet het geval. Ik wilde dat gewoon graag
eens doen. Ach, misschien komt
het er ooit nog wel van.
−Welke
−
nummers lagen er zoal klaar
om gecoverd te worden?
Het waren allemaal vertalingen,
onder meer van P.J. Harvey, Nirvana, Björk ... Artiesten die ik
veel beluisterde als tiener, toen
ik pas begon uit te gaan. Niet per
se hun bekendste nummers.
−Het
− zijn wel artiesten die een stuk
harder klinken dan de melodieuze pop
die je zelf brengt.
Ja, maar ik ben van het principe:
als het een goede song is, maakt
dat niets uit. Bovendien zal een
nummer van P.J. Harvey sowieso anders klinken wanneer ik het
breng. Je maakt toch telkens je
eigen versie van zo’n vertaling.
−Je
− kiest er steeds voor om bestaande
songs te vertalen naar het Nederlands.
Nooit eens overwogen om ze in de oorspronkelijke taal te coveren?
O, jawel. Ik heb zelfs net een Engelstalige plaat opgenomen, die
volgend jaar uitkomt. Maar wanneer ik in het Engels schrijf, doe
ik dat het liefst samen met een
native speaker, omdat ik denk
dat je anders nooit alle nuances
kunt weergeven.
−Dus
−
stapte je op een dag zomaar
eventjes de loge binnen van de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith,
met de vraag of hij voor jou een nummer wilde schrijven.
Ja, een grappig verhaal is dat. Ik
had het eerst aan Luka Bloom
gevraagd, maar die weigerde. Hij
zei: “Ik schrijf zelf nooit met anderen, maar weet je wie dat wel
doet? Een goede vriend van me:
Ron Sexsmith. Ken je hem?” En
of ik Ron Sexsmith kende! Luka
regelde voor mij een afspraak. Zo
komt het dat ik inderdaad backstage mocht binnenlopen in de
loge van Ron Sexsmith, na afloop van zijn concert in de Gentse Handelsbeurs. Hij zag het
meteen zitten om samen iets te
schrijven. Dus heb ik hem een
melodie opgestuurd die ik had
ingezongen, en hij bezorgde mij
vervolgens een tekst. Die heb ik
dan wel weer vertaald naar het
Nederlands. Om het persoonlijker te maken.
Nirvana in het Nederlands
−Als
− Nederlandstalige muzikante die
in Gent woont heb je wellicht, net als
heel Vlaanderen, mee gerouwd om het
verlies van Luc De Vos?
Zeker. De hele stad was in rouw.
Dat kon je voelen. Luc heeft
een tijdje bij ons om de hoek gewoond. Heel goed heb ik hem niet
gekend, maar ik heb hem wel
eens naar huis gebracht na een
feestje. Luc De Vos heeft veel betekend voor de Nederlandstalige
muziek in Vlaanderen. Hij was
de eerste die volledig afweek van
de kleinkunsttraditie. Niet alleen
door resoluut te kiezen voor een
rocksound, maar vooral door teksten te schrijven die zich in een
totaal ander register bevonden
dan wat men tot dan toe gewoon
was in het Nederlands. Zijn teksten waren echt rock-’n-roll. Zeer
straf is dat, want naast de muziek zijn het zeker ook de teksten
die een genre bepalen. Wat Hannelore Bedert, Yevgueni of Buurman doen, wordt vaak kleinkunst genoemd. Ik vind dat niet
juist. Zij brengen gewoon popmuziek. En dat heeft veel met hun
teksten te maken.
−Ernst
−
Jansz bracht een plaat uit met
alleen maar Dylancovers. Zou dat iets
voor jou zijn: je coverplaat beperken
tot songs van één artiest?
Goh, dat kun je alleen maar doen
met een tijdloze klasbak zoals
Dylan, denk ik. Of met het oeuvre van Leonard Cohen, zoals
Yasmine ooit deed. Ik zie het mezelf nog niet doen, alle nummers
van pakweg Nirvana coveren.
Dát zou nog iets voor Luc De Vos
geweest zijn!
−Heb
−
je die taalgevoeligheid van jou
van thuis uit meegekregen?
Van zodra ik kon schrijven,
schreef ik naar het schijnt al gedichtjes, al moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen dat ik me
dat zelf niet zo goed herinner.
Wat ik me wél nog voor de geest
kan halen, is hoe ik als kind samen met een vriendinnetje radio
maakte. Ik zong dan alle jingles
in, deed de presentatie en zorgde
zelfs voor het weerbericht. (lacht)
De liefde voor taal is me inderdaad met de paplepel ingegeven.
Mijn mama was bibliothecaris en
nam mij vaak mee naar de bib.
Daar heb ik uren doorgebracht,
met boeken als voornaamste gezelschap. “Hier Eva, lees maar
even een boekske.” En voor ik
het wist, waren er dan drie uren
voorbijgevlogen.
−Naar
−
het schijnt lees je tegenwoordig
graag biografieën.
Daar heb ik wel een zwak voor,
ja. Ik heb een tijdlang heel veel
biografieën van zangeressen gelezen: Nina Simone, Billie Holliday, Maria Callas. Hoe zij tegenover hun muziek stonden en hoe
ze omgingen met hun succes: dat
fascineert me mateloos. Zo was
bv. Maria Callas constant ongelukkig.
−Nina
−
Simone was anders ook een redelijk getormenteerde ziel. Wat inspireert je zo in hun levensverhalen?
Het voortdurende vechten van
die vrouwen. Callas leverde
steeds opnieuw dat gevecht met
haar muziek, haar stem, haar
entourage. Ik herken dat tot op
zekere hoogte. Muziek maken is
geen echte job. Je kunt niet van
negen tot vijf muziek maken,
dan naar huis gaan, de knop omdraaien en de hele avond niet
meer aan je werk denken. Neen,
soms word ik ’s nachts wakker met een idee dat ik meteen
wil opschrijven. Ik verdien natuurlijk wel geld met mijn muziek, maar het is tegelijkertijd
ook mijn levensstijl. Wat je doet
op het podium valt samen met je
persoonlijkheid. Dat is bij jou ook
zo, als je een stuk schrijft, toch?
In alle artistieke uitingen valt de
persoon samen met de creatie.
Die artistieke tweespalt is soms
best lastig.
−En
− dan sta je daar op het podium, en
moet je telkens weer een stuk van jezelf blootgeven.
Zo is het. Omdat de mensen een
kaartje gekocht hebben om mij
aan het werk te zien, wil ik hun
dan ook het concert van hun leven bezorgen. Alleen is het een
illusie om als performer te denken dat je iederéén in de zaal blij
kunt maken. Vroeger kon ik dat
moeilijk accepteren, maar in de
loop der jaren ben ik daar nuchterder in geworden. Er bestaat
ook nog zoiets als smaak, en die
is per definitie subjectief. Daar
heb je als artiest geen enkele invloed op.
−Geef
−
je jezelf op ‘Viert’ meer bloot
dan op de vorige platen?
Dan denk ik wel. Liedjes schrijven hangt onvermijdelijk samen
met de periodes waarin je ze
schrijft. Als je tussen de twintig
en de dertig bent, gaat het meer
over relaties, de liefde, wat je wil
in het leven. Dat is er nu wel wat
uit.
−Voor
−
je het weet, word je zo’n Bryan
Adams die op z’n vijfenvijftigste nog
altijd ’18 till I die’ staat te zingen, en
loert de ongeloofwaardigheid om de
hoek.
Oh, maar zolang hijzelf nog gelooft
wat hij zingt, heb ik daar geen enkel probleem mee. Ik heb al met
open mond naar artiesten staan
kijken, waarvan ik nooit een plaat
zou kopen, maar die me wel omverbliezen. Dat ik echt dacht van:
“Wauw man, ik geloof u écht.”
−Nu
− willen we natuurlijk een naam horen ...
(Zonder aarzeling) Christoff!
Schlagermuziek is helemaal niet
mijn genre. Maar hij schrijft bijna
al zijn nummers zelf, is een heel
goede zanger, en gaat op een ongelooflijk toegewijde manier om
met zijn fans. Ik kan daar echt
naar staan kijken en denken: “Gij
doet dat gewoon keigoed.”
Kapselkwestie
−Hoe
− ben jij van de Kempen in Gent terechtgekomen?
Met een tussenstop in Antwerpen. Nadat ik daar in het tweede
jaar gebuisd was op Studio Herman Teirlinck, ben ik er aan de
Jazzstudio gaan studeren. Op
mijn negentiende ben ik dan bij
Kadril beginnen zingen, en zo belandde ik uiteindelijk in het folkmuziekwereldje dat zich vooral
in Gent situeerde.
−Dat
− acteerverleden van jou is altijd
een beetje onder de radar gebleven.
Tot mijn verbazing las ik dat jij zelfs
ooit het Leids Cabaretfestival won.
Inderdaad, samen met een toneelvriendin. We hebben toen
drie jaar lang getoerd met een
cabaretprogramma. Maar cabaret was me iets te veel gericht
op de lach. Omdat je de mensen
moét laten lachen, ben je de hele
tijd op zoek naar grappen. Heel
vermoeiend. Ik acteer nog altijd
graag, en tijdens optredens breng
ik het publiek al eens aan het lachen met een mopje tussendoor,
maar dat is veel vrijblijvender.
Zie, daar heb je die vrijheid weer.
−Je
− groeide op in Bouwel en liep
school in Herentals. Heb je last van de
typische Kempense bescheidenheid?
Straf dat jij me nu ook die vraag
stelt. Onlangs werd ik gebeld
door een journalist die me vroeg
om het verschil uit te leggen tussen wonen in de Kempen en wonen in Gent. Ik heb het woord
‘kleinburgerlijk’ niet in de mond
Eva De Roovere concerteert op zaterdag 7 februari om 20u in cc Zwaneberg
in Herentals. Kaarten kosten 15 euro.
genomen, maar ik was wel zo onbezonnen om te vertellen dat ik
vriendinnen heb die waanzinnig
moeilijke studies afgerond hebben, geweldig intelligent en talentvol zijn, maar toch op hun
Kempense stek gebleven zijn. Ik
wil niemand veroordelen, maar
ik denk wel dat mensen die in
een stad wonen toch iets meer
naar buiten kijken. Welnu, ik
kan je vertellen dat die vriendinnen niet zo blij waren met die
uitspraak van mij. Terwijl ik er
niks kwaads mee in de zin had.
Er is in zo’n kwestie geen juist of
fout. Iedereen gaat wonen waar
hij wil. Ik stel alleen vast dat veel
talent in de Kempen blijft hangen, en niet naar de stad verkast.
En nu ga jij dat allemaal nog
eens opschrijven en krijg ik het
weer op mijn dak. (lacht)
−Ik
− denk dat velen wel dromen van
een vertrek naar de stad, maar de stap
niet durven zetten.
Kempenaren zijn honkvast, hé.
De familiebanden zijn heel sterk,
en dat is mooi. Ik kom er nog
vaak om mijn ouders en enkele
goede vriendinnen te bezoeken,
maar ik keer even graag terug
naar mijn Gentse stek.
−Het
− gezinsleven, is dat iets voor jou?
Je hebt geen kinderen.
Bewust. Ik heb daar nooit behoefte aan gehad. Het beroep van
muzikant is behoorlijk egoïstisch:
je zit veel alleen, in je eigen wereld, songs te schrijven. Het is
bovendien een onregelmatig leven. Neen, we zijn al met zo veel
op de wereld. Ik laat liever m’n
muziek achter. Dat nageslacht
hoeft niet zo nodig voor mij.
−Hoe
− ga jij, als publiek figuur …
(Zet grote ogen op) O jee, ik zie
mezelf helemaal niet als een publiek figuur, hoor. Ik kom bijna
nooit op televisie!
−Daar
−
wilden we het dus over hebben:
jouw nieuwe kapsel in Zevende Dag,
een dik jaar geleden. Dat kapsel ging
bijna een eigen leven leiden. De website Clint kopte zelfs: “Eva choqueert
Vlaanderen.” Nu jij.
Och ja, dat was heel gek. Op het
moment van die televisieopname
had ik dat kapsel al een jaar. Ik
had er dus niet zo bij stilgestaan
hoe dat zou overkomen. Bovendien hadden de mensen mij blijkbaar ook nog nooit met bril gezien. Ja dus: verbaasde reacties
alom. Terwijl ik gewoon een liedje kwam spelen. Het heeft me
doen beseffen hoeveel impact een
verschijning op de televisie kan
hebben. Nu let ik er misschien
wel wat meer op dat ik niet in
m’n joggingpak en met een scheve muts op mijn hoofd naar de
bakker ga. (lacht)
−Tot
− slot: wat brengt de nabije toekomst voor Eva De Roovere?
Nog tot juni 2015 toer ik met
‘Viert’. Daarna ga ik een halfjaar in Los Angeles wonen om
daar te werken aan nieuwe Engelstalige nummers. Verder staat
er ook nog een tournee op stapel
met psychiater Dirk De Wachter, die me gevraagd heeft liedjes
te schrijven bij zijn boek ‘Liefde,
een onmogelijk verlangen’. En in
het voorjaar van 2016 zal mijn
Engelstalige plaat uitkomen.
−Benieuwd
−
welke schokgolf ‘Eva in
het Engels’ teweeg zal brengen op
Clint. Veel succes!
Tekst: Floor Deckx
Suiker - 27
Frans Maes vijftig jaar voorzitter Meerhoutse fotoclub
“Mijn eerste fototoestel heb
ik gekocht voor 5 kilo koffie.”
Drie foto’s van de hand van Frans Maes. Links een zelfportret, rechts een kwinkslag naar een ‘selfie’ en een zicht op de Meir vanuit de Boerentoren in 1947.
MEERHOUT – Al meer dan vijftig jaar is onderwijzer op rust Frans Maes
(84) voorzitter van Focus, de Meerhoutse fotoclub. In die tijdspanne is
fotografie als geen andere discipline geëvolueerd: de fotograven zijn hun
donkere kamer uitgekropen en zijn het digitaal tijdperk in geflitst. Frans
Maes heeft nooit afgehaakt. Hij is altijd zichzelf blijven ontwikkelen.
“Mijn eerste apparaat was geen
fototoestel, maar een filmcamera”, vertelt Frans Maes aan tafel in zijn salon dat je qua inrichting zo terugkatapulteert naar
de jaren van de zwart-witfilmpjes en de magnesiumflitsen.
“Gekregen van mijn grootoom,
vlak na de Tweede Wereldoorlog. Ik filmde ermee in mijn
buurt. Later heb ik een schilderijkader bespannen met kalkpapier. Het frame paste perfect in
het venster van mijn huis. Op
zomeravonden projecteerde ik
daarop vanuit mijn woonkamer
de filmpjes. Heel de buurt stond
dan te kijken naar zichzelf, want
ik had de spelende kinderen gefilmd of het zingen van ‘Nieuwjaarke zoete’. Er was toen al een
fotograaf in Meerhout, maar de
man kon je moeilijk een fotograaf noemen. Hij kreeg ooit de
opdracht van de ‘Bond van Jonge en Kroostrijke Gezinnen’ om
een groepsfoto te maken van alle
moeders met tien en meer kinderen. Ik kwam hem de dag nadien
tegen. “Is dat nu niet straf”, zei
hij. “Er zat geen filmpje in mijn
apparaat.”
Vijf kilo koffie
“Geloof het of niet: mijn eerste camera kocht ik voor 5 kilo
koffie in een winkel aan het bekende Falconplein in Antwerpen. Een Belgische militair kon
een toestel meebrengen vanuit Duitsland. Het was in 1946,
28 - Februari 2015
vlak na de oorlog, en toen was
koffie een zeldzaam goed, zeker in Duitsland. Ik herinner
me nog dat ik betaalde met koffie van ‘Zwarte Kat’. Het toestel zelf was een ‘Zeiss’. Daar
geef je nu nog een paar honderd euro voor. Mijn eerste foto’s nam ik vanop de Boerentoren in Antwerpen. Toen kon
je nog probleemloos met de lift
tot op de hoogste verdieping geraken. Ik heb de Meir gefotografeerd. Mijn eerste reportage
was een eindwerk voor de normaalschool. Het was een aardrijkskundig werk: de loop van
de Grote Nete. Die foto’s heb ik
spijtig genoeg ooit uitgeleend en
nooit meer teruggezien.”
Donker kamer
“Uiteraard heb ik heel de evolutie van de fotografie meegemaakt”, vertelt Frans. “Maar ik
heb me er nooit tegen afgezet.
Weet ge: vroeger kroop je om
acht uur ’s avonds in je donkere
kamer en had je om tien uur nog
geen foto gemaakt. De ganse tijd
was je bezig met kiezen: welke
foto zou je het best afdrukken,
welke ontwikkelaars zou je gebruiken, hoe lang zou je moeten
belichten … Ik schreef dat allemaal minutieus op in boeken.
Ondertussen kwam mijn vrouw
aankloppen: “Frans, we moeten
gaan slapen.” Uiteindelijk had je
om twaalf uur welgeteld één foto
afgedrukt waarover je nog niet
honderd procent tevreden was
als je hem in het daglicht zag.
Pas op, ik vind het afdrukken en
manipuleren van beelden vandaag nog steeds het geweldigste
aan de fotografie. Maar het ambacht heeft zich nu verplaatst
naar de computer. Mijn donkere
kamer is nu een stapelplaats geworden. Je hebt vandaag zo veel
meer technische mogelijkheden
en hulpmiddelen. Met een paar
tikken kan je nu vergrotingen
maken. Toch bewerk ik mijn foto’s maar heel weinig. Alles wat
je aan het origineel toevoegt, is
te veel voor mij.”
Beelden versmachten
Nee, de teloorgang van de fotografie zit niet in de technische
evolutie, vindt Frans. “Die zit
in het feit dat iedereen er vandaag maar op los fotografeert en
uiteindelijk niets met de foto’s
doet”, zegt hij. “Er wordt zoveel
gefotografeerd dat de mensen
hun eigen beelden versmachten.
Mijn kleinkinderen fotograferen mij constant, maar of ik nu
scheel zie of net mijn hoofd omdraai, speelt geen rol. Niemand
kent nog de elementaire regels
van de fotografie: het scherp
stellen, het diafragma kiezen
en de sluitingstijd bepalen. Met
het woord ‘compositie’ wordt
op de club gelachen. Terwijl je
toch moet weten waarop mensen eerst hun ogen richten als ze
naar een foto kijken. Nu zetten
ze het toestel op de ‘A’ van automatisch en laten de camera al
het werk doen. Het toestel dirigeert de man, terwijl het net andersom moet zijn. Of ik ooit een
selfie heb gemaakt? Ja, een keer
aan zee. Ik heb mezelf toen gefotografeerd in het uitstalraam
van een winkel. Voor de aardigheid heb ik het ‘Selfie’ genoemd,
maar je kan me amper herkennen.”
‘René Pistolé’
“De microbe van de fotografie moet je in je hebben”, vindt
hij. “Er is een clublid dat al jaren les volgt aan de academie.
Maar met alle respect: toch heeft
hij niet de visie die een fotograaf
moet hebben. Je moet ‘het’ zien.
Ik ga niet hoog van de toren blazen en beweren dat mijn foto’s
kunst zijn. De foto’s van een
Stephan Vanfleteren zijn wel
kunst. Voor mij is het belangrijk dat mijn beelden over twintig jaar nog een grote waarde
hebben. Ik heb de renovatie van
de Meerhoutse markt gefotografeerd. Ik heb een mooie foto van
de Nete als het sneeuwde. Die
kan je vandaag niet meer maken
want de bomen zijn verdwenen.
Daar hou ik van. Onlangs heb
ik nog mijn eigen geboortehuis
gefotografeerd. Het is nu eigendom van een Egyptenaar, maar
het staat te verkrotten. Ik vrees
dat het er over een paar jaar
niet meer zal staan. Dat beroert
me nog. Het spijt het me dat ik
‘René Pistolé’ nooit heb gefotografeerd, of zoveel andere volksfiguren uit mijn dorp die nu dood
zijn. Ik ben een onverbeterlijke
verzamelaar en ik heb kisten
vol met foto’s. Wat ik ermee doe?
Niets! En dat is het stomme eraan. Wat ermee gaat gebeuren
als ik mijn kop heb gelegd? De
kisten zullen naar de Heemkundige Kring verhuizen. Daar kunnen ze er mee doen wat ze willen.”
Tekst: Stijn Janssen
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS
INTIME LOUNGE
Antwerpseweg 15 - 2390 Oostmalle - Reserveren op het nr 0489/88/78/78
ELKE VRIJDAG IN JANUARI EN FEBRUARI
Water in Hidrodoe.
Beleef het
met al je zintuigen!
1e MIXDRANKJE OF WATERPIJP VOOR DE LADY’S GRATIS
VALENTIJNSACTIE Zaterdag 14 FEBRUARI
Elk koppel krijgt een gratis drankje !
VAG nv
N.V.
Steenweg op Gierle 228
2300 Turnhout
T. 014 41 58 53
www.vagnv.be
BEZOEKERSCENTRUM
LANDSCHAP DE LIEREMAN
IA
R
ETA
AF
EC
jaar- en directiewagens mercedes-benz
IE
RN
VE
D
UW
atiedragers
Tafels als inform
rechtstreeks uit duitsland
scherpe prijzen - grote stock
Originele manier om informatie te
verstrekken
d
agen
Uitd
Kijk op onze site en overtuig U zelf
Carwash sinds 1972
Garage
Autoverhuur
www.vagnv.be
ongen
Ongedw
MET STEUN VAN TOERISME VLAANDEREN
BC LANDSCHAP DE LIEREMAN
Schuurhovenberg 43 - 2360 Oud-Turnhout
014 42 99 66
[email protected]
www.deliereman.be
Suiker - 29
CINEMA SPECIAL
In ‘Cinema Special’ krijg je maandelijks een overzicht van wat er te
zien is in het niet-reguliere filmcircuit: films die in de cultuurcentra
vertoond worden of die MOOOV programmeert in Utopolis, of elders.
De films vormen vaak een verrassende en welgekomen aanvulling op
het bestaande aanbod.
WILD TALES
Dinsdag 10 februari, 20u, Utopolis Turnhout
Regisseur: Damián Szifrón
Land: Argentinië
Jaar: 2014
Duur: 122’
Neem het van mij aan, want ik
kan het weten: ook heel nette
mensen kunnen compleet over
de rooie gaan. Het enige wat ervoor nodig is, is iemand die hen
het bloed onder de nagels vandaan haalt en dat kan alle dagen zomaar gebeuren. In ‘Wild
tales’, een humoristisch drama
dat geregisseerd werd door Damián Szifrón en geproducet door
de gebroeders Agustin en Pedro
Almodóvar, worden zes voorbeelden getoond van hoe een futiliteit het lelijkste in een mens
kan bovenhalen. De film was te
zien op het festival van Cannes
en kreeg een tien minuten durende staande ovatie van het
publiek.
We hebben het allemaal al ooit
meegemaakt: een agent die de
wet iets te letterlijk interpreteert; een chauffeur die denkt
dat de rijweg alleen van hem is;
een baas die je compleet negeert;
een leraar die je niet kan uitstaan… Ze kunnen je doen koken van woede. ‘Wild tales’ toont
zes personen bij wie de stoppen
doorslaan, en nog geen klein
beetje. Soms gebeurt dat na een
30 - Februari 2015
serieuze rel, soms na een banaal
akkefietje dat uit de hand loopt,
maar het resultaat is altijd hetzelfde: de zoete, niemand en
nietsontziende wraak.
De film van Damián Szifrón
dankt zijn enorme succes in
Cannes dan ook voor een groot
deel aan de herkenbaarheid van
die emotie: de woede die soms
sterker is dan onszelf. Maar het
zou te gemakkelijk zijn om ‘Wild
tales’ alleen daarom een bijzonder goeie film te noemen. Er is
meer. Szifrón is erin geslaagd
humor en suspense tot één geheel te verweven. Dat lukt maar
één keer op de duizend. Bijna
alle andere keren resulteert het
in twee hoofdfiguren -meestal flikken, liefst een zwarte en
een blanke- die voortdurend zitten te stechelen en in het midden van de actie nog rake oneliners naar mekaar zitten te
gooien. Waardoor de film juist
alle geloofwaardigheid en alle
kracht verliest. Szifrón past met
veel overtuiging voor deze Hollywoodversie van een ‘humoristische actiethriller’ en kiest
resoluut voor de gitzwarte, sarcastische, morbide humor die
opborrelt vanuit het kokende
bloed van de protagonisten in
‘Wild tales’. Humor als moordend wapen. In dit geval tilt het
de film naar een -nog- hoger niveau. Ook het aaneenlassen van
de kortfilms was een schot in de
roos. “De zes verhalen zijn op
zich sterk genoeg om er zes langspeelfilms van te maken,” zegt
Szifrón. “Ik heb daar zelfs even
over nagedacht. Maar ik besloot
toch om ze te bundelen en ze zo
gebald mogelijk te maken. Dat
maakt alles nog explosiever.”
Een juiste keuze.
De inspiratie voor ‘Wild tales’
haalde de regisseur bij zichzelf
en dat is enigszins verontrustend. Enkele van de wraakacties
zijn zo goed voorbereid, brutaal
en wreed dat je je kan afvragen
of alles wel oké is in de bovenkamer van Szifrón. “Gelukkig wel,”
zegt hij. “Maar ik geef toe dat ik
het idee voor de film kreeg nadat ik zelf een woede-uitbarsting
had. Ik zat met mijn vrouw in
een restaurant. We hadden gegeten en al afgerekend, maar
onze fles wijn was nog lang niet
leeg. De ober verzocht ons de
zaak te verlaten omdat ze wilden sluiten. Ik protesteerde en
zei dat het ons niet stoorde dat
ze al opruimden terwijl wij onze
fles leegmaakten. Maar er hielp
geen lievemoederen aan: we
moesten buiten. Toen ik na wat
heen en weer argumenteren opstond en de glazen en de fles
wijn meegraaide om ze buiten
op te drinken, greep de kok mijn
vriendin bij de kraag. Daarop
ben ik op de vuist gegaan met
het personeel. Ik ben daar nadien enorm van geschrokken. Ik
ben helemaal niet agressief en
zou zoiets nooit doen. Het toonde
me alleen dat er niet veel nodig
is om je zelfbeheersing te verliezen. Met dat gegeven ben ik aan
de slag gegaan.”
Voor de nog jonge regisseur
-39 pas- is ‘Wild tales’ de poort
naar erkenning. Het is zijn vijfde langspeelfilm. Zijn vorige
twee, ‘El fondo del mar’ (2003)
en ‘Tiempo de Valientes’ (2005)
waren te zien op enkele filmfestivals in Europa, maar braken
geen potten. Maar nu heeft hij
prijs. In Cannes kreeg ‘Wilde tales’ een tien minuten durende
staande ovatie. Het is nu wachten hoe Hollywood zal reageren,
want voor de Oscaruitreikingen
op 22 februari werd de film genomineerd in de categorie beste
niet-Engelstalige film. De laatste keer dat een Argentijnse film
die prijs in de wacht sleepte, was
in 2010. ‘El secreto de sus ojos’
won toen. In de hoofdrol schitterde de fantastische Ricardo
Darin. Hij speelt ook in ‘Wild
tales”. De verwachtingen zijn
hooggespannen.
Dinsdag 3 februari, 20u, Utopolis Turnhout
LE MERAVIGLIE
Regisseur: Alice Rohrwacher
Land: Italië
Jaar: 2014
Duur: 110’
Een gezin leidt een simpel en
teruggetrokken bestaan op het
Noord-Italiaanse
platteland.
De temperamentvolle vader wil
niets te maken hebben met wat
nieuw, modern of materialistisch is. Zijn vier dochters zijn
minder conservatief. Luna, de
oudste dochter, raakt in de ban
van Milly Catena, een Italiaanse tv-persoonlijkheid die hen uitnodigt voor een wedstrijd waarbij men op zoek gaat naar Italiës
meest authentieke familie. Luna
wil haar vader overhalen om
deel te nemen.
Regisseur Rohrwacher combineert de fantasie van Fellini, de
maatschappijkritiek van Pasolini, de vertelstijl van Antonioni
en de filmstijl van Rossellini. De
pater familias is de Belgische acteur Sam Louwyck.
Zondag 22 februari, 11u, Utopolis Turnhout
OM DE WERELD
IN 50 CONCERTEN
Regisseur: Heddy Honigmann
Land: Nederland
Jaar: 2014
Duur: 94’
In 2013 reisde het Koninklijk
Concertgebouworkest de hele
wereld rond om zijn 125-jarige bestaan te vieren: 50 concerten verspreid over 6 continenten. Documentairemaakster en
grande dame van de Nederlandse film Heddy Honigmann landt
met het orkest in Buenos Aires,
Soweto en St.-Petersburg en laat
zien hoe de musici de harten
van mensen veroveren. Een reis
naar de kern en de kracht van
muziek die mensen begeestert,
onvermoede emoties oproept en
helpt om de pijn van het leven
te doorstaan. Honigmann laat
zien wat geen pen kan beschrijven: hoe muziek zin kan geven.
Dat inzicht weet ze betoverend
in beeld te brengen.
Dinsdag 24 februari, 20u, Utopolis Turnhout
Dinsdag 10 februari, 20u, Utopolis Turnhout
WILD TALES
Regisseur: Damián Szifrón
Land: Argentinië
Jaar: 2014
Duur: 122’
Wild tales is een zwarte komedie die toont dat we allemaal
tot barbaarse acties in staat zijn
als ons kookpunt bereikt wordt.
De film is opgebouwd uit zes
verschillende verhalen. Regisseur Szifrón heeft ze goed uitgewerkt en houdt een consistente
toon aan, die vooral gekenmerkt
wordt door heerlijke, zwarte humor. Een explosievenexpert die
het slachtoffer wordt van een
bureaucratische rompslomp, een
vrouw die op haar trouwfeest
ontdekt dat haar kersverse echtgenoot is vreemdgegaan… Ze
nemen allen op hun eigen manier wraak.
Dinsdag 17 februari, 20u, Utopolis Turnhout
MY OLD LADY
FOXCATCHER
Regisseur: Bennett Miller
Land: Verenigde Staten
Jaar: 2014
Duur: 134
Foxcatcher vertelt het aangrijpende, waargebeurde verhaal
van twee Olympische worstelkampioenen: de broers Mark
en Dave Schultz. John Du Pont
heeft er zijn zinnen op gezet om
hen op zijn landgoed te trainen,
maar Dave wil niet verhuizen.
Daarop neemt Du Pont de naïeve Mark onder zijn hoede. Hij
wil van hem de grootste worstelaar ter wereld maken. Mark
krijgt een intense band met de
steenrijke, excentrieke landheer,
maar hoe langer hij bij de man
woont, hoe meer hij verstrikt
raakt in een web van paranoia
en verraad.
Het Gevolg (Turnhout)
Cc ’t Getouw (Mol)
In juni 1982 valt Israël zijn noordelijke buur
binnen, die intussen al
verscheurd wordt door
verschillende strijdende krachten binnen zijn
landsgrenzen, waaronder de Palestijnse PLO,
christelijke falangisten en Syrische troepen. Ari Folman
en zijn vriend Ori Sivan waren beiden betrokken bij deze
acties, maar gaan erg verschillend om met hun oorlogsverleden. Ori Sivan lijdt onder een zwaar trauma, met frequente flashbacks en nare dromen. Ari Folmans herinnering aan de oorlog beperkt zich tot één gebeurtenis, die
verwijst naar de slachtpartijen in de vluchtelingenkampen
van Sabra en Shatila.
Film over het leven van Yves Saint Laurent, de
Franse modeontwerper. Het verhaal richt zich
voornamelijk op de periode tussen 1965 en 1976,
wanneer Saint Laurent zijn topjaren kende op
professioneel vlak, maar zijn meest bewogen jaren
beleefde op persoonlijk vlak.
Waltz with Bashir
Waltz with Bashir, vrijdag 27 februari, 20u.
Cc Zwaneberg
(Heist-op-den-Berg)
Leviathan
Kolia woont in een klein stadje in Noord-Rusland. Hij heeft zijn eigen bedrijfje, een jonge
vrouw en een zoon uit een eerder huwelijk. Burgemeester Vadim Sergeyich wil zijn bedrijf, zijn
huis en zijn land weg. Hij probeert Kolia uit te
kopen. Als dat niet lukt, wordt hij steeds agressiever.
Leviathan, maandag 2 februari, 20u.
Maya: eerste vlucht
De kleine nieuwsgierige bij Maya en haar vriendje Flip redden de bijenkorf van de gemene, hebzuchtige adviseur van de koningin en zorgen ervoor dat de langdurige vijandigheid tussen bijen
en horzels voorgoed tot het verleden behoort. De
avontuurlijke bij Maya weigert de regels van de
bijenkorf te volgen. Daardoor komt ze in de problemen.
Maya: eerste vlucht, zondag 8 februari, 15u.
Una via a Palermo
Rosa en Clara zijn
op weg met de auto
naar een bruiloft in
Palermo.
Tijdens
een ruzie slaan ze
een smalle zijstraat
in en komen ze klem
te staan tegenover
een andere auto. Deze is tot de nok toe gevuld
met een lokale familie. Beide auto’s weigeren te
keren en de ander te laten passeren. In geen tijd
is het incident aanleiding tot een ware volksopstand.
Una via a Palermo, woensdag 11 februari, 15 en 20u.
Brabançonne
Regisseur: Israël Horovitz
Land: Verenigde Staten
Jaar: 2014
Duur: 107’
Mathias Gold, een berooide
schrijver uit New York, erft van
zijn vader een waardevol appartement in Parijs. Hij reist direct naar de Franse hoofdstad
om het te verkopen. Daar ontdekt hij echter dat het bewoond
is door een oude dame, Mathilde, en haar dochter Chloé. Een
Franse wet schrijft voor dat hij
de woonst pas mag verkopen
na Mathildes overlijden. En dit
is niet de enige verrassing voor
Mathias Gold.
Debuteren op je 75ste: je moet
het durven. Horovitz schreef al
wel vijftig toneelstukken, maar
maakte nooit een speelfilm. Hij
wist voor dit ontroerende en humoristische drama o.a. Kevin
Kline te strikken voor een van
de hoofdrollen.
De Vlaamse harmonie Sint-Cecilia en het Waalse En Avant zijn geselecteerd voor de grote Europese finale. Wanneer de solist van Sint-Cecilia
dood neerstort op het podium heeft Elke, dochter
van dirigent Jozef, een idee om alsnog de finale te
redden: de fantastische trompettist Hugues weghalen bij de Walen.
Brabançonne, woensdag 18 februari, 15 en 20u.
The hunger games: Mockingjay (part 1)
Nadat ze een einde gemaakt heeft aan de Hunger
Games komt Katniss terecht in District 13. Onder leiding van President Coin en omringd door
mensen die ze vertrouwt, spreidt Katniss haar
vleugels. Ze vecht om Peeta te redden en om de
districten te bevrijden. Haar moed geeft hoop.
The hunger games: Mockingjay (part 1), vrijdag 20 februari, 15 en 20u.
De nieuwe avonturen van Capelito
Capelito is terug! Met zijn magische neus en zijn
paddenstoelenvrienden maakt hij weer een heleboel spannende avonturen mee.
De nieuwe avonturen van Capelito, zondag 22 februari, 15u.
The judge
Hank Palmer is een bekende advocaat uit de grote stad. Hij keert terug naar zijn geboortedorp
waar zijn vader, de rechter van het dorpje, verdacht wordt van moord. Ondanks het feit dat
Hank van zijn vader vervreemd is geraakt, gaat
hij op zoek naar de waarheid.
Saint Laurent
Saint Laurent, donderdag 5 februari, 20u.
Kleine Anna en Lange Oom
Kleine Anna is klein, nieuwsgierig, vrolijk en ook
een beetje gek. Lange Oom is lang en ook een beetje sloom. Samen zijn ze altijd op zoek naar nieuwe
avonturen. Met heel veel oog voor het allerjongste
publiek goochelen ze met kleuren en objecten en
brengen kleuters telkens weer aan het lachen.
Kleine Anna en Lange Oom, woensdag 11 februari, 14u.
A most wanted man
Bloedstollende thriller over een Tsjetsjeense
vluchteling die opduikt in Hamburg. Is hij werkelijk een vluchteling of misschien een terrorist?
Terwijl de Geheime Dienst op zoek is naar hem,
probeert een advocate hem te helpen.
A most wanted man, donderdag 12 februari, 20u.
Gett, the Trial of Viviane Amsalem
In Israël bestaat
geen burgerlijk huwelijk en ook geen
burgerlijke
scheiding. Alleen de rabbijnen kunnen een
huwelijk inzegenen
of ontbinden. Daar is
wel het volmondig akkoord van de echtgenoot voor
nodig. Viviane Amsalem vraagt al drie jaar om
een scheiding. Maar haar man, Elisha, weigert.
Gett, the Trial of Viviane Amsalem, donderdag 19 februari, 20u.
Gone Girl
Nick en Amy Dunne staan op het punt hun vijfde
huwelijksverjaardag te vieren. De avond vóór hun
jubileum begint Nick echter twijfels te krijgen
over de stabiliteit van zijn huwelijk en vraagt hij
zijn tweelingzus Margo advies. De volgende ochtend blijkt Amy plots verdwenen te zijn. De politie
heeft één hoofdverdachte: Nick.
Gone girl, donderdag 26 februari, 20u.
Cc ’t Schaliken
(Herentals)
Gone girl
Nick en Amy Dunne staan op het punt
hun vijfde huwelijksverjaardag te vieren.
De avond vóór hun
jubileum begint Nick
echter twijfels te krijgen over de stabiliteit van zijn huwelijk en vraagt hij zijn tweelingzus Margo advies. De volgende ochtend blijkt Amy
plots verdwenen te zijn. De politie heeft één hoofdverdachte: Nick.
Gone girl, dinsdag 24 februari, 20u.
De verenkoning
Johan woont met zijn papa op een boot. Ver weg
op zee houden ze zich schuil voor de Verenkoning,
een vreselijk monster dat Johans moeder heeft
meegenomen. Op een dag kan Johan naar het rijk
van de Verenkoning reizen en proberen zijn moeder op het spoor te komen.
De verenkoning, woensdag 25 februari, 14.30u.
Cc ‘t Heilaar (Beerse)
De kollega’s maken de brug
Wereldberoemd in Vlaanderen: de kollega’s. De
film was het onvermijdelijke vervolg op de successerie waarin seizoenen lang figuren als directeur
Tienpondt, De Pesser, Vanhie, Jomme Dockx, Baconfoy en Verastenhove schitterden.
De kollega’s maken de brug, dinsdag 10 februari, 14u.
The judge, dinsdag 24 februari, 15 en 20u.
Suiker - 31
SUIKER DANKT ZIJN ADVERTEERDERS

PC SCHORVOORT

Interesse in een job als verkoop- medewerker?

kindvriendelijk charter

Sint-Jozefcollege Turnhout VZW

WANDELKALENDER JANUARI 2015

flyer - Tilburg Road Runners

Download het overlijdensbericht (in PDF-formaat)

Lees meer - ACV Kempen

VLAAMSE ALZHEIMERLIGA REGIO TURNHOUT

Download het overlijdensbericht (in PDF-formaat)