“Zorg dat je het vee weg krijgt”

‹
www.nieuwsblad-detoren.nl
Zoveel kaarten,
zoveel warme woorden,
zoveel belangstelling en zoveel troost.
Hartelijk dank voor uw blijk van medeleven na het overlijden van mijn man,
onze vader en trotse opa
Wim van Doesburg
Willie van Doesburg - Blom
Ton en Ans, Veronique, Damian
Jolanda en Paul, Milan
De Toren · donderdag 8 januari 2015 · 7
Voor uw blijken van medeleven tijdens de
ziekte en na het overlijden van mijn geliefde
vrouw, onze lieve moeder, schoonmoeder en
oma
Karolien van Weelden-Weijgertze
betuigen wij u onze oprechte dank.
Het is voor ons een troostrijke gedachte dat
Karolien in haar leven voor velen zoveel heeft
betekend.
Joop van Weelden
Kinderen en kleinkinderen
Zaltbommel, januari 2015
Gameren, januari 2015
Hierbij willen wij iedereen bedanken voor alle
kaarten, brieven, telefoontjes, steun en
warmte na het overlijden van mijn lieve man,
onze zorgzame vader en trotse opa
Bommelerwaard en omstreken
Cees Jansen
Martinus de Vries
06-51 02 63 34
Dag en nacht bereikbaar
Het heeft ons goed gedaan.
Riekske de Vries Dingemans
Kinderen en kleinkind
Brakel, januari 2015
Ongeacht of u elders verzekerd of ingeschreven bent.
Met zorg, respect en in stijl
Bel ons voor een gratis wilsbeschikking!
Rouwcentrum Zaltbommel, Toepadweg 10
Zaltbommel - [email protected]
Langs deze weg willen wij u bedanken voor
uw steunbetuigingen na het overlijden van
onze lieve vader, schoonvader en opa
Teunis van Dalen
Anton en Heleen
Jan Willem en Aria
Gerard en Rietha
en kleinkinderen
Brakel, januari 2015
Delkant 8 | 5311 CJ Gameren
Tel. 0418 - 56 21 74
www.begrafenisondernemingdekloe.nl
HOOGWATERDAGBOEK
Het water komt
RIVIERENGEBIED - In februari
2015 is het twintig jaar geleden dat meer dan 240.000
inwoners van het Rivierengebied hals over kop moesten vertrekken wegens een
dreigende overstroming. De
grootste evacuatie ooit in
Nederland! Een indrukwekkende gebeurtenis voor iedereen die het meemaakte.
Ook inwoners van Tricht. Zij
hebben allemaal hun eigen
herinneringen en emoties.
Soms verdrietig, soms grappig maar ook angstig. Hun
verhaal is vaak alleen in hun
eigen gezin of familie bekend.
De muziektheatervoorstelling Het water komt…! door
de bewoners van Tricht vertelt deze verhalen. En werpt
een blik op de toekomst.
De animo voor de voorstelling was zo groot, dat naast
de voorstellingen op 28, 29,
30, 31 januari, 5, 6 en 7 februari nog een extra voorstelling werd ingelast op 4
februari. Deze is echter ook
al uitverkocht. De spelers
waren vooral overrompeld
door al die belangstelling.
Toch betreuren ze het dat ze
mensen teleur moeten stellen. “Omdat het een productie op een bijzondere locatie
betreft, is het niet eenvoudig
om nog meer voorstellingen
in te plannen. Dat wordt te
kostbaar. En vraagt teveel
van al deze mensen om nog
meer voorstellingen te spelen”.

www.hetwaterkomt.com
“Zorg dat je het vee weg krijgt”
Die periode uit 1995 is niet
meer weg te denken uit
mijn leven. Als een klein
litteken heeft het tussen
alle gevoelens een plaats
bemachtigd. Het maakt
mij altijd nog emotioneel
en dat heeft alles te
maken met mijn vader
die we toen onder onze
hoede namen.
Een hoogbejaarde vader uit
het jaar 1900 die een eeuw
lang hoog water en twee
oorlogen heeft meegemaakt
en steeds meer moeite heeft
om dat alles nog een plaats
te geven. Een man die zijn
hele leven in Dreumel heeft
gewoond, eerst aan de dijk
en later tijdens de ruilverkaveling met zijn boerderij de
polder introk aan de Venusweg. Een vader die na het
overlijden van mijn moeder
in 1973 zelfstandig woonde
in een mooie bungalow
naast de boerderij van mijn
broer waar voorheen mijn
ouders woonde.
Woensdag 25 januari
Het begint al op woensdag
25 januari in 1995. Mijn oudste zus Nel is jarig. De stemming is bedrukt als we rond
half elf in de ochtend in Boven Leeuwen aankomen om
haar 55ste verjaardag te vie-
Zandzakken moeten de dijk bij Hurwenen beschermen Foto: Harry Pelgrim
Toren correspondent Truus Peters maakte het hoge
water en de evacuatie van 1995 mee, samen met haar
toen 95 jarige vader. Haar ervaringen schreef ze al snel
na thuiskomst op, nu 20 jaar later worden ze als een
dagboek wekelijks in de Toren gepubliceerd. Deze week
leest u het eerste deel.
ren. De kamer zit vol gasten.
Mijn vader van 94 jaar is er
ook al en wij komen midden
in een gesprek over het hoge
water en nog eens water.
“De waterstanden geven nog
steeds was aan”, zegt zwager Johan. En dat betekent
dat het water in de Waal nog
steeds stijgt. Het staat boven
tegen de dijk. Iedere morgen
houdt hij de waterstanden
bij die via de radio tot hem
komen, jaar in jaar uit. Nel
en Johan wonen met hun gezin tegen de dijk aan in een
eeuwenoude boerderij. Stallen liggen vol met jonge en
volwassen biggen. Voordat
we ‘genieten’ van de koffie
met gebak lopen we via de
steile trap de dijk op. Mijn
vader loopt mee. Eén vlakte
van water, het staat tegen
de dijk aan en het is niet te
overzien. Angstaanjagend en
donker. “Dit gaat niet goed,
zorg maar dat je het vee hier
weg krijgt en wel zo gauw
mogelijk”, zegt mijn vader.
En wie kan het beter weten.
Juist ja, degene die het zelf al
een keer meegemaakt heeft.
Eenmaal binnen zijn gesprekken over andere onderwerpen niet mogelijk. Het
water beheerst alles en iedereen. De koffie krijgt opeens
een bittere smaak en de angst
kruipt in ieders huid. Naast
de schuren vol varkens heeft
Johan nog schapen, kippen,
konijnen, vogels in alle kleuren, geiten, eekhoorns en een
hond. In de zomermaanden
is het een landelijk plaatje.
Mensen die in flanerende
kleding langs de dijk rijden
stappen van hun fiets, maken
foto’s, bewonderen de dieren
en voeren ze met brood. Het
blijft een bedrukte stemming
met de overige verjaardagsgasten. Want allen wonen
in het Land van Maas en
Waal en wij sinds 1970 in
Velddriel. Eén broer woont
in den Bosch. “Toen Nel geboren werd in 1940 zat de
Waal” zegt vader ieder jaar
opnieuw. Dat wil zeggen dat
de Waal stevig dichtgevroren
was en geen scheepvaart mogelijk was. Dit in schrijnende
tegenstelling met de actuele
toestanden van het hoog water nu in 1995. “En dan zitten
jullie hier nog aardig goed.
Maar bij mij in Dreumel in
de polder is het de badkuip.
Als de dijken doorbreken
dan verdrink ik het eerste”,
zegt vader. De angst neemt
bezit van mijn vader. In de
vroege namiddag rijden we
naar huis en brengen we vader naar Dreumel naar zijn
bungalow die rondom tussen de fruitbomen van mijn
broer deze dagen in het water staat.

Download Report