Wim Willaert maakt eigenzinnige selectie films voor festival van Oostende
'Ik kan geen namen of titels onthouden'
Philip Seymour
Wim Willaert werd in één klap
werelberoemd in Vlaanderen met
zijn West-Vlaams Engels in de
serie Eigen kweek. Vanaf morgen
is hij het uithangbord (Master, zoals
dat heet) van het achtste
Filmfestival Oostende, en toont hij
er zijn peroonlijke selectie topfilms.
JAN TEMMERMAN
Wim Willaert is een kind van de
zee. In 1967 in Nieuwpoort geboren
en daar getogen. Maar om van het
echte leven te proeven, trok hij op
tijd en stond naar Oostende. "Dat
was voor mij de eerste grote stad,
in het verre westen waar ik toen
woonde. Voor mijn ouders was
Brussel het einde van de wereld. In
Oostende had ik ook familie wonen.
Het was wel niet het einde van de
wereld, maar het kwam toch in de
buurt. (lacht) Als jonge gast ging ik
daar uit. Het was de tijd van de
Engelsen. Ik heb daar een keer,
zoals in de westerns, iemand echt
gewoon door een ruit zien vliegen.
En ik heb er nog een lief gehad."
Momenteel woont Willaert in Gent.
Tien meter buiten Gent, in MelleVogelhoek, preciseert hij. En ja, hij
mist de zee.
© De Morgen
Een van de privileges die Willaert
dit jaar geniet in Oostende, is dat
hij zijn eigen selectie films ('Master
Collection') mag selecteren. Die
van Wim Willaert oogt, met titels als
Gainsbourg, vie héroique van
Joann Sfar uit 2010, Five Easy
Pieces van Bob Rafelson uit 1970,
The Idiots van Lars von Trier uit
1998 en Le chat met Jean Gabin
en Simone Signoret uit 1971 nogal
eclectisch. "Een rode draad? Neen,
het is een amalgaam. Ik kan geen
namen of titels onthouden. Ik ben
daar al heel 'schandelijke' dingen
mee tegengekomen. Dat ik
bepaalde namen totaal niet ken en
dat blijken dan heel bekende
mensen te zijn. Er zit ook geen lijn
in de films die ik zie. Ik ga niet naar
alle Tarantino's kijken, maar ik heb
er wel een paar gezien en die
onthou ik dan. Als ik iets zie dat
goed is, dan slaat dat binnen. En
dat blijft zitten. Mijn selectie hangt
dus samen met mijn manier van
kiezen.
"Vóór ik mijn kinderen had, ging ik
gewoon naar de cinema en besliste
daar welke film ik zou bekijken. Dat
kan nu niet meer. Ook daarom ga
ik nu naar Oostende om daar acht
dagen op het festival nieuwe films
te bekijken. En sommige films uit
de Master Collection heb ik
gekozen omdat ik ze zelf nog eens
opnieuw wil zien. (lacht) Een film
als Boogie Nights van Paul Thomas
Anderson bijvoorbeeld, met Philip
Seymour Hoffman. Na zijn dood
heeft men veel van zijn films
vertoond, maar deze niet omdat het
maar een heel klein rolletje was.
Maar mooi! Mooi en juist!
"Een Belgische titel als Calvaire
van Fabrice du Welz is dan weer
het bewijs dat Vlamingen en Walen
even absurde films maken. Neem
een film als Hasta la vista, over drie
andersvaliden die in het zonnige
zuiden van bil willen gaan: is er een
ander land waar men zulke films
donderdag 11 september 2014
maakt? (lacht) De Waalse
filmprijzen zijn genoemd naar
Magritte en in Oostende heb je de
Ensors, voor de Vlaamse film. Als
je het werk van die schilders ziet:
dát is Belgisch. Daar is bij alle twee
een serieuze hoek af, op een
manier die alleen in België kan."
Een nieuwe sectie van Filmfestival
Oostende, die vorig jaar door
Johan Heldenbergh geïntroduceerd
werd, is 'Jonge Helden', waarbij de
Master aanstormend filmtalent van
bij ons in de schijnwerpers mag
plaatsen. Dit jaar zijn dat
Maximiliaan Dierickx, Liesa Van der
Aa, Maxim Stollenwerk en Gilles
Coulier. De aanwezigheid van
Coulier hoeft weinig uitleg. Wim
Willaert speelde mee in zijn drie
kortfilms, waaronder Mont Blanc,
die vorig jaar geselecteerd werd in
Cannes. Momenteel is Coulier
bezig met de opnames van de
televisiereeks Bevergem, waarin
Willaert opnieuw van de partij is.
Frank was content
Ook met cameraman Dierickx en
regisseur Stollenwerk heeft Willaert
reeds samengewerkt, zowel bij hun
studentenfilms, videoclips als
professionele kortfilms. "Ik heb zelf
veel gehad aan kortfilms", zegt
Willaert. "Om te leren hoe ik
cinema moest maken. Na mijn
studie aan Studio Herman Teirlinck
kreeg ik de kans om mee te doen
aan De smeerlappen, een kortfilm
van Frank Van Passel. Dat was
mijn eerste filmervaring en ik had
het gevoel dat ik het niet zou
kunnen. Maar Frank was precies
wel content van mij. Nadien heb ik
zoveel mogelijk ja gezegd tegen
elke student die mij voor een
filmpje vroeg. Ik denk dat ik toen
meer geleerd heb dan zij.
"Mijn echte filmexamen was toen
de Belgische actrice Yolande
Moreau mij vroeg voor haar
regiedebuut Quand la mer monte
uit 2004 (die in Frankrijk twee
Pagina 4 (1)
Césars won en waarvoor Willaert
zelf op het Festival van Namen
bekroond werd met de Bayard d'Or
voor beste acteur, JT). Ik was
blijkbaar geslaagd in mijn examen,
maar sindsdien ben ik
studentenfilms blijven doen. Niet
omdat ik het gevoel heb dat ik iets
moet teruggeven, maar omdat ik
hen wel iets kan leren, zonder te
zeggen hoe het moet. Over Liesa
Van de Aa moet ik nog zeggen dat
zij bij de drie kortfilms van Gilles
Coulier de muziek heeft gemaakt.
Ze gebruikt geluiden uit de film of
een ritme en ze doet dat heel knap.
Ik vind eigenlijk dat ze de muziek
voor een langspeler zou moeten
maken."
Het filmfestival van Oostende gaat
morgen van start en duurt tot 20
september.
www.filmfestivaloostende.be
© De Morgen
donderdag 11 september 2014
Pagina 4 (2)
© Copyright 2024 ExpyDoc
