Sietsema - Miranda ten Wolde

'Kijk om je heen en denk niet:
dit is het. Neem nooit genoegen
met wat je hebt'
NOORDERLAND
20 VRAGEN AAN...
HET NOORDERLANDGEVOEL VAN ACTEUR EN MUZIKANT
Remco Sietsema
~ 20 vragen aan... ~
Remco Sietsema (28) ontdekte tijdens zijn jeugd in het Groningse dorp
Spijk de trekharmonica. Inmiddels bespeelt hij met het instrument volle
zalen in heel Nederland, als muzikant in een band maar ook als zanger en
acteur in de prachtige voorstelling War Horse.
TEKST MIRANDA TEN WOLDE
FOTOGRAFIE BRINKHOFF & MOGENBURG, JAN JELLE DE BOER (PORTRETFOTO)
1
Je bent geboren in Delfzijl en opgegroeid
in Spijk. Wat voor invloed heeft deze achtergrond op je muzikale carrière gehad?
Er was bij ons thuis altijd wel creativiteit. Mijn
vader komt ook uit de acteerhoek, dus ik heb het wel
enigszins met de paplepel ingegoten gekregen. Ik
speel al trekzak vanaf mijn negende, en dat is thuis
ook altijd wel gestimuleerd. Later ben ik naar de stad
Groningen verhuisd, daar heb ik gewerkt bij Theater
te Water (een Gronings gezelschap dat met een
theaterschip door het Noorderland vaart, red.). En
nog later ben ik naar Amsterdam vertrokken. Ik vond
het nodig om naar de stad te gaan, want opgroeiend
in een dorp is je wereld toch een stuk beperkter.
2
Verlang je nu nog wel eens naar terug naar
de rust van het dorp?
Nou, ik kijk soms wel met een bepaalde dorpse blik
naar de stad, dan mis ik sommige dingen. Het is
voor mij zo gek dat ik in de straat waar ik woon,
alleen de directe buren ken en in de rest van de
straat niemand. Dat vond ik in het begin wel heel
erg lastig, je komt uit een dorpsgemeenschap waar je
iedereen kent en je elkaar vaak tegenkomt.
In de vakantie ga ik wel eens terug naar Spijk, waar
mijn ouders nog wonen in mijn ouderlijk huis. Dat
huis staat tussen de landerijen, in de tuin kun je
uitkijken over de dijk, dat vind ik dan heerlijk om te
doen. Maar na drie dagen heb ik wel zoiets van: ik
heb weer een prikkel nodig, het is wel heel stil hier.
3
Kom je nog vaak in het Noorden?
Nee, te weinig. Ik heb expres mijn tandarts nog
in Spijk, zodat ik nog eens die kant op ga. Verder
zou ik mijn ouders vaker moeten opzoeken, maar dat
is gewoon lastig. De vluchtigheid van het bestaan
hier ontneemt je vaak de mogelijkheid om weer even
terug te gaan. Je gaat er ook niet voor een kwartiertje
heen, je moet een dag uittrekken voor het heen en
weer reizen en je moet al snel een nachtje blijven.
Dat is iets wat ik in mijn huidige drukke bestaan
echt moet plannen.
4
Wat is jouw mooiste plekje in het
Noorderland?
Mijn mooiste plekje... Ja, we gingen vroeger altijd
zwemmen bij de pont. Dat was een pontje dat je
tegenkwam als je richting de dijk fietste. Dat plekje
is de rust zelve, met windmolens op de achtergrond
en de zee die voor je ligt. Als ik in Spijk ben moet ik
daar altijd even heen, daar kan ik onwijs veel zin in
hebben.
5
Je belangrijkste handelsmerk is de trekharmonica, een niet heel alledaags muziekinstrument. Hoe heb je dit instrument ontdekt?
Mijn vader speelde destijds in een voorstelling,
volgens mij bij de Groningse toneelgroep WAARK.
In die voorstelling speelde mijn vader op een trekharmonicaatje, die na die tijd altijd bij ons thuis is
blijven staan. Daardoor raakte ik gefascineerd. Ik ben
NOORDERLAND
29
20 VRAGEN AAN...
Remco zien
optreden?
Oorspronkelijk is War Horse een boek van de
Britse kinderboekenschrijver Michael Morpurgo.
Het verhaal gaat over een bijzondere vrienschap
tussen mens en dier in een tijd waarin de oorlog
enorme verliezen eiste van zowel mensen als
paarden. De jongen Albert Narracott groeit op
op een boerderij in het Engelse Devon. Als zijn
vader op een dag het paard Joey koopt, weet
Albert langzaamaan het vertrouwen van dit dier
te winnen en een innige vriendschap met Joey te
sluiten. Dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit.
Wegens geldgebrek is Alberts vader gedwongen
om Joey te verkopen aan de cavallerie. Joey
moet vechten aan het front en Albert, nog te
jong om in het leger te dienen, besluit hem achterna te reizen door de slagvelden van Europa
om Joey weer thuis te brengen. De roman werd
verfilmd en vormde tevens de inspiratiebron
voor een muziektheatervoorstelling die wereldwijd wordt opgevoerd. Op het toneel zijn de
paarden ingenieuze poppen met acteurs erin, die
de dieren zo levensecht mogelijk doen lijken. De
Nederlandse War Horse ging op 14 juni dit jaar
in première in Carré in Amsterdam. Van 8 januari
tot en met 1 februari 2015 is War Horse te zien
in Martiniplaza in Groningen.
Meer informatie via www.martiniplaza.nl of
www.warhorse.nl.
30
NOORDERLAND
toen ik negen was voorzichtig op het instrument gaan spelen. Toen
ik er eenmaal een soort van liedje op kon spelen, was het hek van
de dam. Mijn vader had al gauw door dat ik het leuk vond en na
een jaar of drie zelf spelen en oefenen, heeft hij mij naar Ten Boer
gebracht, naar de accordeoniste Geraldien van Mechelen. Bij haar
heb ik twee tot drie jaar les gehad. Zij organiseerde ieder jaar in
februari een festival op Schiermonnikoog. Daar werd dan een hele
herberg afgehuurd en zij nodigde accordeondocenten van over de
hele wereld uit om dat weekend workshops te komen geven: uit
Colombia, Canada, noem maar op. Zo heb ik toen ik twaalf was
daar een workshop gevolgd bij Tim van Eyken, die in Engeland in
de allereerste versie van War Horse de rol van Songman speelde, de
rol die ik nu ook speel. Op dat festival kocht ik ieder jaar wel vier
of vijf cd’tjes. Zo ben ik met volksmuziek van over de hele wereld
in aanraking gekomen, dat was voor mij enorm inspirerend. Ik
speelde thuis alles na en repeteerde vaak wel vijf uren op een dag.
6
Daardoor ben je ook zo goed geworden?
Ik heb daardoor alle stijlen qua volksmuziek wel gespeeld, ik
ben erg breed georiënteerd geraakt. Ik speelde uit mijn hoofd.
Ik vind het nog steeds onwijs gaaf om met nieuwe muzikanten
mee te spelen en ik kan nog steeds erg enthousiast raken als ik
weer iets nieuws ontdek. Dat moet ook wel, want anders houd je
ontwikkeling op als muzikant en dat is niet goed. Ik ben daardoor
bijvoorbeeld ook funkmuziek op de trekzak gaan spelen. Dat zou
je daar totaal niet mee associëren. Maar zo heb ik wel mijn eigen
stijl ontwikkeld. Als mensen nu naar mij luisteren kunnen ze wel
horen: hé, dat is Remco.
7
Hoe ben je in de theaterwereld terechtgekomen?
Ik had altijd het plan om na de middelbare school naar het
conservatorium te gaan, mijn hele schooltijd stond daarvan in het
teken, met drie jaar lang extra lessen in het weekend in Assen. Toen
in mijn examenjaar het besluit ineens wel heel dichtbij kwam, dacht
ik: eigenlijk wil ik helemaal niet naar het conservatorium. Maar
dan volgt de vraag: wat dan wel? Mijn vader had ooit gespeeld bij
Theater te Water in Groningen. Hij kende de oprichter en artistiek
leider Just Vink goed, dus hij gaf mij de tip hem eens te vragen of ik
daar niet mocht komen spelen. Daar ben ik echt met theater begonnen. Het werd een combinatie van zingen, muziek maken en acteren. Dat vond ik in het begin erg spannend; ik had op school nooit
iets met theater gedaan. Toch was het zo gaaf dat ik door wilde, en
op de theaterschool in Amsterdam terecht kwam. Een hele omslag,
het duurde wel een maand of vier, vijf voor ik daar geacclimatiseerd
was. Maar ik ben inmiddels vergroeid met Amsterdam.
20 VRAGEN AAN...
8
In het Noorden zie je tegenwoordig steeds vaker grote
locatietheaterproducties, zoals onlangs nog "De laatste
vriend van Napoleon" in Delfzijl. Stel dat je voor zo’n soort
voorstelling zou worden gevraagd, zou zoiets jou naar het
Noorden terug kunnen lokken?
Dan zou ik meteen en volmondig ‘ja’ zeggen. Ja, dat lijkt me
geweldig, om te spelen voor iedereen die mij nog van vroeger kent.
Ik vind dat ook wel gek, ik zie alle mensen van vroeger bijna niet
meer en ik zou ze graag kennis laten maken met mijn hoofdstuk
Amsterdam, dat hebben ze helemaal niet mee gekregen. Laatst
had ik een afspraak met twee oud-klasgenootjes, die kwamen naar
War Horse kijken. Dat vond ik super; ik had hen tien, twaalf jaar
niet meer gezien. Het lijkt me echt leuk om de mensen die ik ken
uit Spijk de mogelijkheid te bieden kennis te maken met wat ik nu
doe.
9
Zou je ooit weer in het Noorden willen wonen?
Nee, dat niet. Ik denk ook niet dat ik altijd in Amsterdam zal
blijven wonen, het is toch wel een echte stad. Ik weet niet of ik hier
mijn kinderen zou willen laten opgroeien. Ik ben nu wel in een
fase met mijn vriendin dat we daar over nadenken, maar we zijn er
nog niet uit. Dus nog maar even afwachten.
10
En een carrière in het buitenland?
Ja, als ze vragen of ik in Londen de rol van Songman mag
spelen, zou ik dat zeker overwegen. Wie weet wat er nog gebeurt.
Ik zeg niet dat het morgen lukt, maar ik zou het heel gaaf vinden.
11
De herfst komt er weer aan, een kleurrijk maar ook
melancholisch seizoen. Vind jij de trekharmonica een
melancholisch instrument?
Het is een zeer melancholisch instrument. De meeste mensen
associëren de trekzak toch met walsjes. Er is niets melancholischer
dan een wals in mineur. Dat past ook zeker in mijn eigen mu-
ziekstijl. Maar melancholie kan in mijn ogen niet
het doel op zich zijn, ik zou het eerder troost willen
noemen. Engelse volksmuziek is vaak ook troostrijke
muziek. Lieve liedjes, daar is de trekzak uitermate
geschikt voor.
12
Ben je zelf een melancholisch type?
Ik ben wel romantisch, ja. Hoewel mijn
vriendin vindt van niet. In haar ogen blijf ik toch een
nuchtere Groninger.
13
Wat typeert voor jou het echte herfstgevoel?
In Spijk heb je een heel mooi park. Ik kan me nog
goed herinneren dat we daar in de herfst kastanjes
gingen zoeken. Dan eindigden we altijd bij de grote
bomen voor de villa van de huisarts. Op dat grote
grasveld kon je veel kastanjes en eikeltjes vinden.
Dan gingen we thuis herfststukjes maken met
satéprikkers, op de grote tafel met mijn moeder.
14
Kun jij inspiratie halen uit de natuur of
uit een bepaald seizoen?
Ja, zeker. Ik maak en draai in de zomer vaak heel
andere muziek dan in de herfst of de winter. In de
zomer draai ik veel Afrikaanse muziek, die heel
vrolijk en ritmisch is. In de herfst en winter luister
ik naar veel donkerdere muziek. Behalve met kerst,
dan zet ik standaard Sky Radio aan. Ik ben dol op
kerstliedjes.
15
Momenteel speel je in War Horse. Je hebt
al vaker in producties gestaan, maar dit is
je eerste grote project. Hoe ervaar je dat?
Het is geweldig. Ik vind het te gek om te zien hoe
zo’n enorm project zo soepel kan lopen. Ik heb dingen gehoord, gezien en geleerd waar ik alleen maar
van had kunnen dromen. Zulke mooie gecomponeerde muziek... Ik kan iedere avond weer bij bepaalde nummers rillingen over mijn rug krijgen. Het
is met zoveel liefde en ambachtelijkheid geschreven.
Uit de muziek spreekt zo’n Engels gevoel, dat komt
voor mij als muzikant heel dichtbij.
NOORDERLAND
31
20 VRAGEN AAN...
16
Waar gaat War Horse over in jouw ogen?
De voorstelling gaat over vriendschap. Het
gaat over de Britse jongen Albert, wiens vader
een paard koopt. Dat paard, Joey, wordt het beste
vriendje van Albert. Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt Joey geconfisqueerd en naar het front
gestuurd. Als Albert dat ontdekt, gaat hij hem achterna. Na vier jaar oorlog komen ze elkaar eindelijk
tegen. Vriendschap is wel echt het belangrijkste
thema, vriendschap die zelfs zoiets gruwelijks als
oorlog kan doorstaan.
17
Je speelt de rol van Songman. Wat is dat
voor personage?
Songman is een vrij mysterieus personage. Hij is er
wel, maar de andere mensen op het toneel zien hem
niet, ze kunnen zijn aanwezigheid hooguit een beetje
voelen. Hij bezingt het gevoel van de vriendschap
Noorderland lezersaanbieding
Bij reservering van kaarten voor War Horse in MartiniPlaza
ontvang je een gratis Noorderlandpakket t.w.v. €22! Dit pakket
bestaat uit een uitrijkaart voor de parkeergarage tegenover
MartiniPlaza, een programmaboek en twee consumptiemunten.
Boek deze aanbieding via tel. 050 – 522 27 97 o.v.v. Noorderland of via de website www.martiniplaza.nl. Bij het reserveren
via de website de prijssoort “Noorderland” kiezen en de code:
“joeynl” gebruiken. Op vertoon van de entreekaarten kan het
pakket opgehaald worden op de avond van de voorstelling.
32
NOORDERLAND
tussen Albert en Joey. Hij leidt het publiek door het verhaal heen,
bezingt de sfeer van bepaalde momenten en het gevoel dat onder
bepaalde scènes ligt. Het lijkt als je hem ziet alsof hij het verhaal
al een keer meegemaakt heeft, alsof hij weet wat er onvermijdelijk
gaat gebeuren.
18
Hoe ben je bij War Horse terechtgekomen?
Het was eigenlijk een soort match made in heaven. Ik kende
het hele project War Horse aanvankelijk niet. Eén van mijn collega’s bij mijn vorige voorstelling had ik erover horen spreken.
Vervolgens kreeg ik van een vriend van mij een mailtje: ‘ze doen
audities en dit zijn de rollen. Volgens mij is de rol van Songman
jou op het lijf geschreven’. Toen ben ik de teksten gaan lezen. Ze
zochten een volkszanger die ook accordeon kon spelen. Ik dacht:
dat is misschien wel wat voor mij. En toen werd ik het zowaar ook
nog. Maar dit is wel zo bijzonder, zo passend bij mij, dat ik niet
denk dat ik ooit weer zo’n speciale rol krijg.
19
Vormt de associatie van jou met je instrument een
beperking of juist een verrijking voor je kansen in de
theaterwereld?
Tot nu toe alleen maar een verrijking. Bij praktisch alles wat
ik na school gedaan heb, heb ik trekzak gespeeld. Ik kan alleen
maar zeggen dat het een dik pluspunt is geweest. Het is toch iets
wat maar weinig mensen goed spelen, en zeker in de theaterwereld werkt dat in mijn voordeel. Er is veel muziektheater op het
moment, mensen zijn dan blij met het talent waarmee ik mij kan
onderscheiden.
20
Wat zou je jong acteer- of muzikaal talent uit het
Noorden voor advies willen meegeven?
Blijf dromen, blijf het gras aan de overkant groener vinden. Groningen is een te gekke stad, en de provincie ook, maar er is meer.
Blijf jezelf ontwikkelen en blijf jezelf verrijken, kijk om je heen en
denk niet: dit is het. Neem nooit genoegen met wat je hebt. <<

Download Report