Boek toe - Festival Vlaanderen – Mechelen

FESTIVALSTEMMEN
VEERLE DECLERCK
DIRECTEUR FESTIVAL VAN VLAANDEREN-MECHELEN
Boek toe
Het lijkt nog maar de dag van gisteren dat het hele team vol energie klaar stond om onze
openingsdag nieuwe stijl aan het publiek voor te stellen. Spektakel ging hand in hand met
schitterende stemmen; de flashmob tijdens de markt zorgde meteen voor een heuse
volkstoeloop; de vele pop-up concerten in de stad werden massaal gesmaakt; en ’s avonds
was er een moment van rust bij de presentatie van onze artist in residence: Christianne
Stotijn.
Wat volgde is een opeenvolging van schitterende concerten in heel uiteenlopende locaties
waarbij de stem telkens vanuit een heel andere hoek het publiek in de ban hield. Ontroering,
vreugde, passie, fascinatie, breekbaarheid, mededogen, sereniteit, uitbundigheid,
nieuwsgierigheid, uitgelatenheid. Het zijn slechts enkele van de vele emoties die deze editie
van Mechelen hoort Stemmen opriepen. Achter de schermen kwam daar nog spanning,
avontuur, vermoeidheid, onzekerheid en zenuwachtigheid bij, maar dat gaat snel voorbij.
Wat rest zijn mooie herinneringen en de overtuiging dat we met de keuze voor de menselijke
stem de juiste keuze gemaakt hebben; dat we met onze artist in residence een fantastisch
parcours hebben kunnen afleggen en dat we met de TENSO Days Mechelen een accent van
onschatbare waarde aan Mechelen hoort Stemmen hebben toegevoegd. Want hier gaat het
om kunst van het nu.
De internationale top uit het professionele koorleven was drie dagen lang aanwezig in
Mechelen, 3 wereldcreaties zagen in de kathedraal het licht en een resem jonge
componisten werd ingewijd in het leren componeren voor koor (een uitgebreid verslag lees je
in de blog van Leo Samama).
4 weken lang stond een brochure in reuzenformaat op de Grote Markt van Mechelen. Er
werd gretig in gebladerd en naar de muziek geluisterd.
Na het laatste concert, na een ontspannend feestje achteraf fiets ik over de Grote Markt naar
huis toe en zie dat de brochure de laatste pagina prijsgeeft met een mildlachende
Christianne Stotijn. Toeval? Een gevoel van dankbaarheid en ‘het was goed’ overvalt me, en
doodmoe maar glimlachend fiets ik naar huis.