Wat ben je aan het doen? Gewone mensen, die simpele oplossingen vonden Marieke van Leeuwen ✖ 30 jaar ☛ actrice Utrecht ❤ moeder van Mila (2) Ouderparticipatiecreche.nl Wat ben je aan het doen? “Ik draai één dag per week mee op de crèche van mijn dochtertje. Zo bespaar ik flink wat geld, maar bovendien voelt het erg goed. Het is heel persoonlijk. Ik ken ieder kind uit de groep, net als de ouders, want die draaien ook allemaal net als ik een dagje of een halve dag mee.” Waarom een ouderparticipatiecrèche? “Mijn werktijden zijn onregelmatig: soms sta ik in twee voorstellingen, soms heb ik een paar weken niets. Een gewone crèche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexibel. Ook wilde ik eens mensen buiten de theaterwereld ontmoeten. De beroepen zijn divers, van stewardess tot zangeres tot administratief medewerker. Sommige ouders zijn expats. Pasgeleden zijn we er met wat moeders en kinderen een paar dagen op uit geweest. Omdat je de kinderen kent, gaat dat heel makkelijk.” Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib Het lijkt wel één grote familie. “Het voelt in ieder geval als een warm bad. Onze band is bijzonder, je ziet elkaars kinderen opgroeien. We hebben echt wat aan elkaar. Elke week sta ik op de groep met één andere vader of moeder. Samen passen we op zo’n tien kinderen, het aantal wisselt een beetje. Soms is het net of ze allemaal van mij zijn – al ben ik ook heel blij als ze weer met hun eigen vader of moeder naar huis gaan!” Het is vast ook best pittig. “Tuurlijk, soms werk ik vier dagen en pas ik de vijfde dag op. Maar als ik dan weer tussen al die kindjes sta, ben ik vooral heel erg trots. Het gaat me niet eens om het geld. Dit doen we toch maar mooi met z’n allen, we zorgen voor elkaar.” 60 _ Xxxxx Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib _ 61 Jeffrey Otten ✖ 30 jaar Den Haag ❤ vader van baby Dirk, woont samen met Robine ☛ projectmanager Goedboerenindestad.nl Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib Wat ben je aan het doen? “Ik boer in de stad. Onze woonkamer staat helemaal vol met zaadjes, ik kweek en verbouw het hele jaar door groente. Het is een uit de hand gelopen hobby. In de schuur liggen bonen te drogen, over een maand verwerk ik ze in een streekgerecht. Daar kan ik me nu al op verheugen.” Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib Kost dat niet veel tijd? “Nee, zolang je maar consequent bent. Na mijn werk duik ik vaak even de tuin in. Sommige mensen ontspannen van tv-kijken, ik van tuinieren. Zometeen haal ik schorseneer uit de grond, een uurtje later ligt het op mijn bord. Daar kan geen versafdeling van de supermarkt tegenop. Brood bakken doe ik ook het liefst zelf; je hebt er maar een paar ingrediënten voor nodig.” Heb je een grote tuin? “Zo’n tachtig vierkante meter, maar dat zegt niks. Hiervoor woonden we twee hoog achter, en ook daar kon ik het niet laten: in de vensterbanken kweekte ik kruiden en sla. Als kind had ik een moestuintje bij mijn opa en oma op de boerderij. Daar komt die liefde voor tuinieren denk ik vandaan. Spinazie, aardappelen, bonen, snijbonen. Die laatste haalde ik dan samen met mijn oma door een handmachine.” Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib 62 _ Xxxxx Dus zij leerden je de kneepjes van het verbouwen? “Ja, maar ik leer nog steeds hoe je alles moet bereiden, van mijn vader, schoonmoeder, ooms en tantes – vaak naar oud recept. Die kennis over groenten, maar ook over streekgerechten, verdwijnt. Ik wil er juist meer van weten. Ik blog er nu ook over. Mijn vader fietst voor mij nog wel eens het dorp in, naar een tuinder: ‘Mijn zoon wil witte komkommers kweken.’ Een week later brengt hij me dan een paar jonge, bijzondere plantjes.” Christine de Vries ✖ 49 jaar Alkmaar ❤ woont samen met Harrie ☛ schrijfcoach Wat ben je aan het doen? “Ik schrijf in mijn dagboek. Dat doe ik zo’n vijf keer per week, een kwartiertje of soms wel anderhalf uur. ‘Mooi’ schrijven hoeft niet. Alles mag en alles kan. Ook inspiratie is geen must, gewoon beginnen, dan volgt vanzelf een gevoel. Omgekeerd kan ook: ben ik van plan te schrijven over iets wat me dwarszit, dan kan het zomaar zijn dat ik op een heel nieuw gevoel uitkom, iets wat verscholen lag.” Het klinkt als een middel tegen piekeren. “Ja, het helpt mijn gedachten te ordenen. Een emotie overkomt me daardoor niet zomaar. Ik belééf het en daardoor snap ik het. Het mooie is dat dan ook ruimte voor heel positieve gedachten en gevoelens ontstaat. Zeventien jaar geleden verloor ik mijn geliefde, en dagboekschrijven was toen mijn rouwmiddel. Maar de grootste ontdekking was dat ik zo niet alleen mijn gedachten beter kon ordenen, ook werd ik me al schrijvend bewust van mooie, simpele dingen. Hoe het licht op de tafel kan vallen – zo klein, maar toch zo bijzonder. Dat was mijn reddingsboei.” Sindsdien ben je schrijfcoach. “Ik houd al dagboeken bij sinds ik woordjes kan schrijven. Maar zo’n negentien jaar geleden leek het me leuk om dagboeken met vriendinnen te schrijven en te lezen. Ik coachte hen daarbij. Die groep breidde zich alsmaar uit met onbekenden. Nu organiseer ik cursussen in een klooster en ben ik een paar jaar geleden een schrijfcafé begonnen. Mijn vaste baan heb ik opgezegd.” Welk moment van de dag is een goed dagboekmoment? “Zelf vind ik ’s morgens vroeg het fijnst, als ik nog niet in contact ben geweest met de buitenwereld. Dan verwonder ik me over de wereld om me heen. Lukt het me dat in alle stilte te verwoorden op papier, dan maakt dat mijn verwondering nóg weer groter.” _ 63 Chris Verstappen ✖ 27 jaar Vogelenzang ❤ woont samen met Laura ☛ landschapsontwerper en mobiele barista Hierendaar.nu Wat ben je aan het doen? “Ik reis een paar dagen per week door Nederland met mijn zelfgebouwde mobiele tearoom. Samen met mijn vriendin verkoop ik koffie op festivals en markten.” ‘Ik verkoop koffie op de mooiste plekken van Nederland’ Maar je bent ook landschapsontwerper. “Tja, het begon eigenlijk met Laura. Zij is barista én kan fantastische cakes bakken naar oud Engels familie recept. Zo kreeg ik de tearoom-smaak te pakken. Ook zocht ik een geldige reden om nóg een VWbusje te kopen, daar ben ik gek op. En ik wilde vooral minder achter een bureautafel werken en meer fysiek bezig zijn in de buitenlucht – zonder dat ik mijn baan als landschapsontwerper helemaal zou opgeven, want ik hou van mijn vak. Nu werk ik drie dagen op een ontwerpbureau, de rest van mijn tijd is all about coffee.” Nooit getwijfeld? “Jawel. Maar dan bedacht ik steeds: wat kan er nou echt fout gaan? De bus kan ik altijd nog voor andere doeleinden gebruiken; hooguit heb ik wat tijd verloren aan een stoomcursus barista. Ook niet erg. Je moet doen waar je je goed bij voelt. En bovendien, ook een fout brengt je verder. Een verkeerde keuze bestaat dus niet.” Hoe bevalt het? “Fantastisch. Vooral die combinatie is zo leuk. Het kost me energie, maar ik krijg er ook veel energie voor terug. De helft van de week trek ik door het land, altijd weer op een ander mooi plekje. Het verbaast me telkens weer dat er zo veel mooie plaatsen zijn in Nederland. Zo sta ik in een prachtig bos, en zo sta ik in de duinen, met uitzicht op een podium en de Waddenzee. Intussen maak ik mensen gelukkig met een lekker kopje koffie. Daar word ik nóg gelukkiger van.” 64 _ Xxxxx Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib _ 65 Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib Jaïra Azaria Wat ben je aan het doen? “Ik teken. Tekenen geeft me een geborgen gevoel, het gevoel dat ik goed ben zoals ik ben. In het dagelijks leven is dat weleens moeilijk.” Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib Waarom krijg je van tekenen een geborgen gevoel? “Dat had ik al op de lagere school, die periode was een paradijs voor mij. Op de vrije school heb ik veel getekend, mijn juf leerde me vrij te tekenen. ‘Gebruik heel je blad,’ zei ze dan bijvoorbeeld. Of: ‘Lukt het niet, dan pak je gewoon een nieuw papier.’ Het zijn simpele dingen, maar zo voelde ik de vrijheid om te creëren wat ik maar wilde, en dat alles altijd goed zou zijn. Thuis tekende ik met mijn moeder aan de keukentafel, ook een mooie herinnering.” En daarna ben je niet meer gestopt. “Na de basisschool werd het wel veel minder. Pas toen ik tijdens mijn studie vastliep, pakte ik de draad op. Het gaf me opnieuw die rust en geborgenheid. Als ik nu weer het gevoel heb mezelf kwijt te raken, nestel ik me een avondje achter de tekentafel met een paar potloden, papier en een muziekje. Eerst maalt het nog wat in mijn hoofd, maar al tekenend vergeet ik alles om me heen.” Bijschriftche is daar niet op berekend. De Villa is veel persoonlijker en heel flexib 66 _ Xxxxx Zou je geen tekenaar van beroep willen zijn? “Een leuke gedachte, maar het zou ‘moeten’ worden, terwijl ik er nu juist zo veel plezier aan beleef. Ik heb ook niet een speciale portfolio of zoiets, alhoewel ik dus wel een tekentafel heb, die heeft mijn vader voor me gemaakt. Als ik daaraan zit, kijk ik uit op de tuin. Zo prachtig, ik heb er speciaal mooie bossen dahlia’s voor in het zicht gezet.” INTERVIEWS IRENE RAS fotografie bonnita postma styling anne-marie rem visagie carmen zomers ✖ 26 jaar Capelle aan den IJssel ☛ turkoloog Fifislove.com Marie-Thérèse (Ted) Dijkzeul ✖ 65 jaar Sint-Oedenrode ❤ getrouwd met Ferenc ☛ tekstcorrector Wat ben je aan het doen? “Ik mediteer in mijn eigen meditatiekamer. Deze ruimte is míjn plek. Meestal zit ik hier even aan het einde van de middag, een paar keer per week. Niet met een speciaal doel, ik kom hier gewoon tot rust.” Is mediteren ook geschikt voor nuchtere types? “Ja, mediteren is juist heel praktisch. Je moet alleen niet ‘doen’: gewoon ‘zijn’ is voldoende. Want hoe meer je van je spanning af probeert te komen, hoe erger het soms wordt. Alles wat je denkt, heeft invloed op hoe je je voelt – en dat heeft weer invloed op wat je denkt. Zo dendert die mallemolen maar door, ik voelde de spanning soms door mijn hele lichaam. Yoga vond ik te zweverig, maar een paar jaar geleden besloot ik eens wat meditatielessen te proberen.” Dat werkte meteen goed? “Het maakte me wel rustiger, maar ik kon me niet overal iets bij voorstellen. ‘Laat alle gedachten als een wolk voorbijdrijven’, zoiets lukt niet onmiddellijk. Ik ging er meer over lezen en langzaam viel het kwartje. Zorgen over de toekomst, terugkijken naar het verleden, dat is vaak allemaal ballast. Zulke gedachten kan ik nu steeds meer loslaten. Hoe langer ik dit doe, hoe beter het me afgaat. En sinds ik deze plek heb, neem ik vaker de tijd.” En het loslaten buiten de meditatiekamer? “In het dagelijks leven gaat dat veel beter. Meditatie leert me andere gedachtepatronen aan, ik leef meer in het nu. Ik veroordeel mezelf minder en ook het oordeel van anderen vind ik minder belangrijk. Bovendien: een oordeel is nog geen feit. En sinds ik mijn eigen meditatiekamer heb, ben ik minder gehaast gaan leven. Zelfs in een lange rij voor de kassa in de supermarkt kan ik mijn gedachten helemaal loslaten. Ach, wat maakt het uit, denk ik nu vaak.” _ 67
© Copyright 2024 ExpyDoc
