OPEN BRIEF Oirschot, 27 november 2014 Beste buren, burgers en

OPEN BRIEF
Oirschot, 27 november 2014
Beste buren, burgers en politiek,
Zondagochtend 23 november om 8.00 uur is er in onze stal met 240 scharrelvarkens brand gesticht.
Dankzij oplettendheid van voorbijgangers en een combinatie van factoren is de brand niet
uitgebreid en is er slechts wat materiële schade. Gelukkig maar. De brand had kunnen uitlopen op
een ramp voor de dieren én voor mij en mijn gezin.
Ik moet er niet aan denken wat er had kúnnen gebeuren.
Deze brandstichting is voor mij een reden om aan u: mijn buren in Brabant, de burgers van
Nederland en de politiek, deze brief te schrijven.
De varkenshouderij in Nederland – en zeker in Brabant – ligt al enige jaren onder de loep. Burgers,
media en politiek kijken over onze schouders mee en hebben zorgen over de schaalvergroting van de
Nederlandse varkenshouderij. Die zorgen begrijp ik. Ik houd binnen mijn bedrijfsvoering ook dagelijks
rekening met de zorgen en de wensen van de maatschappij en de politiek.
De laatste jaren is er door enkele organisaties en enkele media een bepaald beeld neergezet van de
Nederlandse varkenshouderij. Mede daardoor zijn wij voor mijn gevoel, verder van elkaar af komen
te staan. Wij worden in publicaties soms neergezet als op winst beluste dierenbeulen en
milieuvervuilers, die geen oog hebben voor hun omgeving.
Ik herken mijzelf niet in dat beeld. Ik ben gewoon een boer. Een boer met passie voor mijn vak, voor
mijn bedrijf, voor mijn gezin en voor mijn dieren. Een boer die de monden van Nederland wil voeden.
Maar ook een boer die de monden van mijn eigen gezin wil voeden.
Als dierhouder zorg ik goed voor mijn varkens binnen de strenge Nederlandse dierenwelzijns- en
milieuregels. Ik sta ook achter deze regels. Als voedselproducent houd ik mij aan de strenge
Nederlandse kwaliteitsregels en ook deze regels onderschrijf ik. Als ondernemer houd ik rekening
met mijn omgeving. En mijn omgeving is mij dierbaar. Niet alleen omdat u daar deel van uitmaakt,
maar ook omdat ikzelf en mijn gezin onderdeel zijn van die omgeving.
Maar tegelijkertijd realiseer ik mij ook dat u dit allemaal misschien helemaal niet weet? U ziet vanaf
de weg alleen mijn stallen. En u ruikt misschien de geur van mijn varkens. En u denkt misschien dat ik
nooit aan u denk, maar alleen aan mijn portemonnee…
En hier wil ik van af. Ik wil dat u weet wat mij drijft en ik wil weten wat er precies in uw hoofd
omgaat, wat úw zorgen en vragen zijn.
Ik realiseer mij dat mensen, zoals u, die niet precies weten waar ik als varkenshouder, boer, man en
vader mee bezig ben, zich ongerust voelen. Dat u zich misschien zorgen maakt over het welzijn van
mijn dieren, het milieu, uw gezondheid of uw directe omgeving.
Maar die zorgen kunt u gewoon uiten: Ik sta open voor vragen, kritische noten, gesprekken met
iedereen. Dus ook met ú.
Ik ben een groot voorstander van dialoog met elkaar, in plaats van discussies met elkaar. Ik nodig u
daarom bij deze uit voor een bezoek aan mijn bedrijf en mijn gezin. Om met elkaar te praten over
wat u bezighoudt, over wat úw vragen zijn, over uw eventuele zorgen.
U mag bij mij binnen komen kijken en ik zal u alles vertellen over het mooie beroep varkenshouder,
maar ook over mijn onderneming, mijn gezin, over hoe ik de dieren houd en waarom ik bepaalde
keuzes maak. En ik zal uw vragen beantwoorden en naar u luisteren. En wellicht kunnen we dan
beginnen om mét elkaar te praten in plaats van tégen elkaar. En nog belangrijker: kunnen we
luisteren naar elkaars verhaal.
Dan kan ik u ook vertellen wat míjn zorgen zijn.
Mijn zorgen zijn dat wij door constante negatieve beeldvorming, polarisatie en framing nog verder
uit elkaar gaan groeien als varkenshouder en burger én als boer en buur.
Mijn zorgen zijn dat onbekend onbemind maakt.
Mijn zorgen zijn dat we in een fase zijn beland dat mensen het normaal zijn gaan vinden dat je een
brandend voorwerp in een varkensstal mag gooien. Dat er dieren- en mensenlevens op het spel gezet
worden om een punt te maken.
Mijn zorgen zijn dat er hiermee een grens is overschreden en wij onze eigen loopgraven gaan
opzoeken.
Mijn zorgen zijn dat naar elkaar luisteren, elkaar proberen te begrijpen en met elkaar tot een
oplossing komen straks een gepasseerd station is.
Mijn zorgen zijn dat, als wij niet met elkaar de dialoog aan gaan, deze grenzen nog verder zullen
vervagen.
Daarom deze brief. Een oproep uit mijn hart. Kom naar mij toe. Praat met mij. Stel vragen. Kom
kijken. En bovenal: laten wij elkaar begrijpen, van elkaar leren en altijd in gesprek blijven.
Met vriendelijke groeten
Chris Hoeven
Varkenshouder in Oirschot

Download Report