pagina 1-4 klikt u hier

Buurtkrant
nummer
61
december 2014
onder andere:
Stap in en ga…
Pagina 3
Een blad voor en door bewoners
Hoera! Voorlopig uitstel
Het artikel van Thea maakte
veel los, zelden kreeg de
redactie van GaSet zoveel
telefoontjes over een onderwerp. Ook volgde onderstaande ingezonden mail:
Volgens afspraak ben ik half
november even gaan horen
of ze al iets wisten over de
eventuele sluiting eind van
het jaar. Na een lekker kopje
thee kreeg ik te horen dat er
voorlopig een uitstel was tot
eind juni 2015. Daarna wordt
er meer bekend.
Dagelijks wandelen wij met
ons hondje door de buurt. Heel
vaak komen wij het groepje
papierprikkers met hun kleurige hesjes tegen die met hun
begeleidster helpen de buurt
schoon te houden. De hond
krijgt een aai en wij maken een
babbeltje. Sociale contacten.
Laten we dit gebeuren??
Wordt de schoonmaakploeg
wegbezuinigd?
Foto's: Thea Schaafsma
Thea Schaafsma
Wie komt er op het onzalige idee deze mannen hun bezigheden af te
nemen? In plaats van nuttig werk in de buitenlucht wordt het dan
nutteloos plak-en knipwerk binnenshuis. En nuttig is het zeker wat ze
doen. Er ligt enorm veel rotzooi op straat: papier, glas, plastic en niet
te vergeten brood.
Daarmee kom ik op het volgende onderwerp: De Broodcontainers. Een
tijd geleden stonden op veel plaatsen, vooral bij scholen, broodcontainers. Waarom zijn ze weggehaald?
Brood mag niet in de vuilnisbak. Waar gaat het nu heen? In het water
voor de vogels. Maar....ook in het struikgewas en naast de bruggen
(vaak nog in plastic). Geen vogel kan erbij, het ligt te schimmelen
en stinken en is alleen voer voor de ratten. Vroeger lag er echt veel
minder brood op straat en in de bosjes.
Dus: Schoonmaakploeg moet blijven – Broodcontainers moeten terugkomen.
Ank Wolters
Kleintje
kleintje
je liet je horen
op tijd gevonden
geen goede start
nu liefdevol gekoesterd
het is goed zo
Rose van Dongen
Heerlijke winterse markten
De kerst kom er weer aan, de redactie van
GaSet wenst iedereen uit Geuzenveld en Slotermeer fijne dagen en een heerlijke vakantietijd. De komende week zijn er in de buurt een
aantal leuke winterse taferelen.
Dit weekend genoten al heel wat mensen van jaarlijkse winterspektakel op het Lambertus Zijlplein.
Aanstaande donderdag 18 december van 14:00 tot
18:00 is op het terrein van de Noordmansschool, in
het Altra College en De Ontmoeting een uitgebreide en sfeervolle kerstrommelmarkt met circa 100
kramen van particulieren. Daarnaast zijn er leuke
Pagina 4
Buurtontbijt
In de vorige GaSet schreef
ik over de groep verstandelijk beperkten, die veel
nuttig schoonmaakwerk
doen in de buurt. In 2015
zou minder geld beschikbaar zijn en was de kans
groot dat de locatie aan De
Aalbersestraat gesloten zou
worden.
Of het nu komt doordat wij er over geschreven hebben en er diverse
bewoners van Geuzenveld en Slotermeer gebeld hebben naar Cordaan,
weet ik natuurlijk niet, maar voor mij is het wel een opluchting Nu
maar hopen dat het helemaal afgeblazen wordt of dat ze een leuke andere locatie krijgen waar ze gewoon kunnen werken. Liefst natuurlijk
in Geuzenveld want we zullen ze best missen, zeker omdat de reiniging
steeds minder schoonmaakt in de buurt.
De buit is binnen
activiteiten voor jong en oud. Iedereen is welkom
om te genieten van muziek, warme chocolademelk,
poffertjes, oliebollen en meer!
Op zaterdag 20 december van 13:00 tot 16:00 uur
organiseren ondernemers op het Confuciusplein
een gezellige kerstmarkt met ambachtelijke, creatieve en lekkere kraampjes. Kom langs en proef de
kerstsfeer in de buurt. Onder het genot van warme
chocolademelk, prachtige verhalen, kerstmuziek en
cupcakes kan iedereen draaien aan het rad van fortuin. Er zijn prachtige prijzen te winnen!
Pagina 6
Een goede avond…
Het schemert al als mijn vriendin besluit
om nog snel eventjes te gaan pinnen;
gewoon op het plein, dicht bij ons huis.
Een paar meter verderop staan een jongen
en meisje tegen de muur; een verliefd
stelletje dat staat te zoenen en schijnbaar
alleen oog heeft voor elkaar…
Mijn vriendin pint wat geld en wil weer
naar huis lopen. Als zij langs het zoenende
stelletje loopt en hen nog ‘een goede
avond’ toeknikt, voelt ze opeens een harde
ruk aan haar sjaaltje. Ze schrikt en draait
zich snel om. Het meisje zegt: “Je geld,
we willen je geld hebben!” De jongen lacht
een beetje en kijkt wat verlegen in het
rond en naar de grond…
Mijn vriendin schrikt, maar voelt geen
‘echt’ gevaar. Het meisje vraagt: “Je
geld, mogen wij je geld?” Om erger
te voorkomen en niet precies wetend
wat te doen, geeft mijn vriendin haar
portemonnee. De jongen komt erbij staan,
opent de portemonnee, telt het geld en
zegt: “Dank u wel mevrouw” en geeft mijn
vriendin, drie kussen op de wangen.
Mijn vriendin zegt nog beleefd:
“Alsjeblieft” en kijkt verwonderd naar het
weglopende stelletje. Langzaam realiseert
zij zich wat er is gebeurd. Ze geeft een
schreeuw en roept: “Stop eens even!” De
jongen en het meisje draaien zich om. Ze
rukt haar portemonnee weer uit de hand
van het meisje en zegt: ”Afblijven, die is
van mij!” Het jonge stel kijkt beteuterd,
de jongen zegt: “Sorry hoor mevrouw,
maar mijn vriendin moet naar huis en we
hebben geen geld meer. Het kan gevaarlijk
zijn op straat als het donker wordt. Mogen
wij wat geld voor een ov-kaartje?”
Mijn vriendin opent haar portemonnee,
geeft geld voor een kaartje en zegt: “Oké,
alsjeblieft en pas op.” Het stelletje is blij
verrast: “Dank u wel mevrouw, een goede
avond.” Ze krijgt nogmaals drie zoenen,
deze keer van het meisje. Daarna loopt
het stel hand in hand weg. Mijn vriendin
kijkt ze na, ziet een gelukkig stelletje en
denkt ‘een goede avond…’.
Remko7
Mannen met baarden
Al die willen te kaap’ren varen
Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee.
Ik hoorde dit zeer oude liedje voor het eerst in de jaren ‘70, toen
ik pas in Nederland woonde. Het riep bij mij een romantisch beeld
van zeevarende, stoere mannen op. En dat werd ook bedoeld met
mannen met baarden, echte kerels, geen watjes, die nog groen
achter de oren waren. Mannen om van te dromen.
Toen ik in Geuzenveld kwam wonen was het wennen aan al die
mannen met baarden in djellaba’s. 11 September was maar net
achter de rug. Theo van Gogh was vermoord door Mohammed B.,
een man met een slordige baard. Jonge baardige mannen wel of
niet gekleed in een djellaba konden bij mij geen goed meer doen,
het wantrouwen wil maar niet minder worden. Helemaal sinds begin van dit jaar een terroristische organisatie blijkbaar uit het
niets groot werd en ongekende gruweldaden beging in Irak en
Syrië is mijn weerzin tegen baarden niet voor rede vatbaar. Baarden, ik moet ze niet meer.
Sinds een aantal seizoenen horen baarden er weer bij. Jonge mannen tot en met mannen van middelbare leeftijd gaan met de mode
Sinterklaas of
Kerstman
Zwarte piet zwaaide naar ons
Pepernoten pikten we van de grond
Kerstfeest of Ramadan
Wij zijn bij elkaar
Denkend aan medemens
Dan aten we lekkere koekjes
van Sint of Kerstman
Maar van wie? dat wisten we niet
De andere dichter
Gökhan Aksoy
mee en proberen met een baard in hun gezicht markantere trekken
te onderstrepen. Dat maakt het leven voor mij niet makkelijker.
Is er een verschil tussen goede en foute baarden? Wat zijn nou
de onderscheidende kenmerken in mijn beleving? De goede baard
is keurig geschoren, hoort ook bij een verzorgd modieus uiterlijk
en dient het doel, er goed uit te zien. Deze baarden maken mij
niet ongerust.
De baarden die ik niet vertrouw, groeien niet voor de sier maar
ontspruiten uit religieuze gevoelens, meestal van orthodoxe aard.
Natuurlijk heb je hier waarschijnlijk ook goede mensen tussen.
Maar in deze hoek zitten de ontaarde fanatici, die ter wille van
hun overtuiging anderen als levensonwaardig bestempelen en hun
misdadige praktijken erop richten. Zij zijn de oorzaak van mijn
angstige gevoelens en mijn wantrouwen. Komt er nog bij, dat ik
voel, dat ik door deze radicalen zelf ook radicaliseer en bovenop
mijn onbehagen een zekere vijandigheid in mij ontstaat.
Maar dan heb je ook nog de onverzorgde baarden van idealistische geitenharenwollensokken-dragers en biologisch dynamische
en andere boskabouters, die over het algemeen niet veel kwaad
doen. Al met al is het een hele toer, hier uit te komen. Op dit
moment is het beste voor mij, om bedreigende baarden gewoon
te negeren. Tussen al die baarden zitten ook Jan, Pier, Tjores en
Corneel.
Christiane Baethcke
Verbeteringen op Plein ’40-‘45
Enkele actieve bewoners van rond het Plein ’40-’45 zijn
vanuit hun eigen bevindingen en na het lezen van de stukken in de GaSet ‘Racen en Slalommen’ het Tuinstadhuis
ingestapt.
De bewoners maakten zich zorgen over het parkeerbeleid van de
vele geparkeerde auto’s op het plein, daarbij het vele en harde
rijden van de auto’s en de fietsen over het voetgangersgebied.
Zij vroegen zich af of er gewerkt werd vanuit de omgekeerde wereld. Zij zouden graag gezien hebben dat het door de Bestuurscommissie gemaakte besluit naar de bewoners doorgesluisd zou
worden. Vroegtijdig op de hoogte zijn van wat er om je heen
gebeurt, niet hoeven gissen, zou een hoop frustratie gescheeld
hebben. Ludieke acties die in voorbereiding waren, kunnen achterwege gelaten worden, want... dankzij hun inspanningen is er
intussen al veel veranderd. Het stadsdeel heeft de nodige wijzigingen doorgevoerd.
Via de Slotermeerlaan kan men niet meer het plein oprijden, er
zijn daar paaltjes geplaatst. Er kwamen briefjes achter de ruitenwissers van de geparkeerde auto’s op het plein met de tekst: ‘u
staat geparkeerd op een voetgangersgebied’. Dit heeft er mede
toe geleid dat er minder auto’s op het plein zijn en dat ze staan
geparkeerd aan de kant van het gebouw. Fietsers over het plein
werden aangesproken door de handhavers. Hierdoor kunnen de
voetgangers beter en rustiger lopen zonder gehinderd te worden
door alle obstakels.
ST R I P door Remko de Maar
2
Met alle opmerkingen vanuit de bewoners was men blij in het
Tuinstadhuis en zal verder meegenomen worden in hun beleid.
Enkele vragen waren nog niet beantwoord. Om u geheel op de
hoogte te brengen is de redactie verder op onderzoek gegaan bij
de communicatieafdeling van het mooie verbouwde Tuinstadhuis.
Dit heeft de volgende resultaten opgeleverd: De toegang naar het
plein via de Slotermeerlaan zal niet meer voor auto’s bereikbaar
zijn. De paaltjes worden weggehaald en er zullen daar plantenbakken en zitjes geplaatst worden.
Aan de voorzijde van het gebouw mogen geen auto’s meer worden geparkeerd. Doordat de bovenste etage nog niet helemaal
klaar is, wordt de fietskelder gedeeltelijk gebruikt als opslag voor
bouwmateriaal. Begin volgend jaar is het gebouw geheel gereed
en zullen ook de fietsen en brommers van het plein verdwijnen.
Aan de zijkant van het gebouw komen parkeerplaatsen voor auto’s
van de facilitaire dienst, dit zal tot een minimum beperkt blijven.
Geen enkele andere auto mag dan, zowel aan de voor- als aan de
zijkant geparkeerd worden, een boete zal het gevolg zijn.
In het gebouw komt een rookcabine, zodat de ingang verstoken
blijft van peuken. Verder zal het plein aangekleed worden met
zitjes en plantenbakken. De voetgangers gaan na alle ontberingen
een mooie tijd tegemoet. Ze kunnen rustig en veilig weer door het
gebied lopen en op een bankje in de zon elkaar ontmoeten.
Rose van Dongen
Veranderingen bij de EHBO
De Amsterdamse EHBO-afdeling die in Nieuw West gevestigd
is: Tuinsteden-West gaat per 1 januari 2015 verder als een
zelfstandige vereniging met een nieuwe naam: Tuinsteden
en Omstreken. Ik ben voorzitter/secretaris van de nieuwe
vereniging en we zijn aangesloten bij de Koninklijke Nederlandse vereniging EHBO.
De Wereld van Warner
De hulpverlening bij evenementen gaat ook veranderen. Hiervoor
is een stichting opgericht voor heel Amsterdam en omstreken.
Voor aanvragen hiervoor kunt u terecht bij de coördinator hulpverlening telefoonnummer 06 - 417 030 51.
Thea Schaafsma
U kunt bij ons een EHBO-cursus volgen, daaraan verbonden zit
een examen dat door het Oranje Kruis afgenomen wordt. Als u
voor dit examen slaagt, krijgt u het EHBO diploma, dat twee jaar
geldig is.
Daarnaast is er de cursus ‘EHBO aan kinderen’. Deze cursus is speciaal voor ouders en verzorgers van kinderen. Aan het eind van de
cursus krijgt u een certificaat wat geldig is voor het gastouderschap en voor werken in kinderdagverblijven.
Afhankelijk van het programma moeten er met enige regelmaat
herhalingslessen gevolgd worden om uw diploma geldig te houden. Onze herhalingslessen zijn op de donderdagavonden.
Voor meer informatie kunt u bij mij terecht; Thea Schaafsma
020 - 613 25 00. Als ik geen gelegenheid heb om de telefoon aan
te nemen, kunt u het antwoordapparaat inspreken. Ik bel dan
altijd terug.
Foto: Thea Schaafsma
Stap in en ga…
GOGO Nieuw-West
De groen/witte autootjes van GOGO die passagiers van
A naar B vervoeren, zijn al niet meer weg te denken uit
Nieuw-West. Om meer van dit initiatief te weten ging de
redactie van de GaSet op pad en in gesprek met Marije de
Gram, communicatieadviseur van Pantar en een van de dertig chauffeurs, Bryan Munnik.
Marije:“ Bij Pantar hebben we ook contact met werkgevers. Als er
vacatures zijn kijken we of dit aansluit bij de mensen die hier
werken. Stoppen de chauffeurs, omdat ze een betaalde baan hebben gevonden, dan is het voor ons geslaagd.”
Bryan:“ Het is een goed concept. Als je goed functioneert word je
aan alle kanten begeleid.
Waaruit is de GOGO ontstaan?
Marije: “Door de bezuinigingen op het openbaar vervoer werden
de wijken in Nieuw- West steeds slechter bereikbaar. Het stadsdeel
wilde daarom kleinschalig vervoer realiseren om de bereikbaarheid van de buurt te vergroten en
tegelijkertijd iets doen aan de werkeloosheid. Stadsdeel Nieuw-West
klopte toen bij Pantar aan, omdat
Pantar ervaren is in het begeleiden
van mensen met een afstand tot de
arbeidsmarkt. Het is een werk-/leerbedrijf, waar mensen zich ontwikkelen en op weg worden geholpen naar
een betaalde baan. De mensen komen binnen via DWI: de Dienst Werk
en Inkomen en via het Werkpunt van
het stadsdeel.”
Hoe werkt de GOGO?
Bryan: “Het openbaar vervoer sluit niet op elkaar aan, vaak moet
men lang wachten en overstappen. Bij GOGO is het instappen en
rijden òf bellen en instappen. Als men belt doen we ons best er
zo snel mogelijk te zijn. Op een van
de vijf ‘hotspots’, Sierplein, Osdorpplein, Plein ’40-’45 en de ziekenhuizen, kunnen mensen opstappen
maar een auto aanhouden op straat
kan ook. Iedereen heeft altijd een
zitplaats en zit droog. Boodschappen en ook een rollator kan mee.
Wie wil wordt thuisgebracht. We
rijden elke dag van 8.00-18.00 uur,
uitgezonderd op zondag. De chauffeurs werken vijf dagen in de week,
de werkdagen rouleren met de collega’s.”
Waarom ben je dit werk gaan
doen?
Bryan: “De keuze om dit werk te
gaan doen maak je zelf. Ik ontvang
een uitkering, hiervoor werk ik bij
Pantar, voor de gemeente Amsterdam. Zo blijf ik aan het werk en heb
zodoende geen gat in mijn CV. Ik
vind het een fijn project. Je komt
veel verschillende mensen tegen, er
kan zomaar iemand in de auto zitten die je verder op weg helpt. Half
augustus ben ik hier begonnen en ik weet, dat ik de juiste keuze
heb gemaakt.
Vanuit Pantar wordt er gekeken of je in het concept past. Je moet
in het bezit zijn van een rijbewijs en een bewijs van goed gedrag
kunnen aantonen. Rijschool Neelen kijkt vervolgens naar je rij- en
sociale vaardigheden, passagier moeten zich tenslotte veilig voelen. Ik zie het rijden in de GOGO als een opstap naar een betaalde
baan. Komt deze er niet, dan wil ik, als er de mogelijkheid voor
is, hier blijven rijden. Ondertussen blijf ik solliciteren naar een
betaalde baan.”
Hoe is de GOGO ontstaan?
Marije: “Voor we in mei 2014 konden
gaan rijden zijn er eerst gesprekken
geweest met het stadsdeel. De auto’s moesten besteld worden. Ze zijn
in China gemaakt, als bouwpakket
hierheen gekomen en in Nederland
in elkaar gezet. Chauffeurs moesten
geworven worden en opgeleid. Ook
moest een naam worden verzonnen.
Nu rijden er twintig elektrische auto’s van GOGO Nieuw-West rond. Goed voor het milieu en wie naar
een winkelcentrum moet, kan de eigen auto laten staan. Zo snijdt
het mes aan twee kanten.”
Bryan: “Hoe bekender het is, hoe fijner het is voor het stadsdeel.
GOGO Nieuw- West is bedoeld voor iedereen, jong en oud!
Rose van Dongen
En dan is het opeens later licht en vroeg donker.
Ieder jaar verrast het me. Tegenwoordig hoef ik
niet meer vroeg op, dat scheelt. In de zomer denk
je dan: hoera, lekker er uit, het groen lonkt, maar
nu... Gelukkig is daar, als ik eens een keertje om half
zeven fris en fruitig wakker word, de krant op de
mat.
Vroeger bladerde
ik er vluchtig
doorheen ’s
morgens. Er moest
tenslotte gedoucht
worden, ontbeten
en nog veel meer.
Maar nu is er meer
tijd voor. Iedere
dag lees je dan
wel iets waarvan
je vroeger dacht:
‘het zal wel’. Nu
filosofeer ik vaak
nog even verder.
Zo stond er achteloos in een bijzin: ‘Met 53,3%
blijven alleenstaanden de grootste groep huishoudens
in Amsterdam.’ Dat moest even tot me doordringen.
Meer dan de helft van de Amsterdammers is ‘single’
dus! Nou begrijp ik best dat niet iedereen kirrend
op zoek is naar een partner, desnoods eentje om
een koude nacht wat gezelliger te maken. En dat
er veel ouderen zijn die wilden dat hun partner bij
hen zou zijn in plaats van op Vredenhof. Die tellen
niet mee als ‘single’ en veel studenten ook niet,
maar toch… In veel culturen is ‘alleenstaand’ ook nu
nog een beladen begrip. Vergelijk het met hoe er in
Nederland tegenaan gekeken werd in de jaren ‘50.
Als alleenstaande, was je sneu in het kwadraat. Als
vrouw een type tante Cato van Pietje Bell, als man
de morsige vrijgezel die op een achteraf kamertje bij
een strenge hospita woonde en geen damesbezoek
mocht ontvangen.
Toen ik een Zuid-Amerikaanse kennis vertelde over
de samenstelling van de Amsterdamse bevolking kon
ik de verbijstering in haar ogen lezen. In haar land
was het absoluut het ergste wat je kon overkomen.
Als je alleen was, was je een soort paria, iedereen
had medelijden met je. Wie moest er later voor je
zorgen als je geen kinderen had en waar werd je nog
uitgenodigd? Amsterdam was zo’n leuke stad, die
kon toch niet voor het grootste deel uit ongelukkige
mensen bestaan? Waar zaten die dan, zij had ze niet
gezien. Ze was voor een conferentie in Amsterdam en
we spraken af voor een drankje. Tijdens die afspraak
zag ik een traantje. Op mijn vraag wat er was, zei ze
dat ze zich opeens realiseerde wat haar nu overkwam:
ze was een oudere vrouw, op (werk)bezoek in
Amsterdam. Ze zat in een wijnbar. In haar stad zou
ze er niet over gepiekerd hebben in haar eentje naar
zo’n plek te gaan. Dat deed je alleen in gezelschap
en als je jong was. En wat zag ze hier? Vrolijke
mensen van alle leeftijden die het gezellig met elkaar
hadden. Oudere vrouwen kwamen zo maar binnen en
niemand die dat raar vond. Ook verder in de stad zag
ze mensen van alle leeftijden en ouderen die zelfs
lachten! Als ze dat ‘thuis’ zou doen, zou ze voor gek
worden verklaard. Nu vloog ze morgen weer terug en
moest ze het doen met de fijne herinneringen aan
Amsterdam.
En ik? Ik vind wat zij bijzonder vindt, allemaal maar
heel gewoon, denk er nauwelijks over na, maar
geniet nu toch wel een beetje
extra te behoren tot die 53,3%
die onze stad maakt tot
wat die is: een topstad!!
Warner Hemmes
3
Bruine ballen
Lekker wandelen langs de
Haarlemmervaart. Beetje
afgelegen, bij de Stadsdeelwerf, maar een mooi
gebiedje met veel paddenstoelen. Lotje, mijn
kleine teckeltje, blaft.
Een man staat op ca.
30 meter afstand. Hier
zien we anders nooit
iemand. Hij komt onze
kant op, ik vertrouw
het niet en blijf hem
strak aankijken. Ik ben
me er zeer van bewust
dat ik mijn zakmes – ik
wou net een paddenstoeltje uit de grond snijden –
open in de hand heb. En ja
hoor, Lotje heeft zuivere instincten, de man is niet koosjer.
Hij tast met zijn hand in zijn
broek en ik zie zijn bruine ballen.
Ik voel een felle vlam van woede in mij omhoog schieten. Woest roep ik: “Rot op,
of ik doe je wat!” en ren met het zakmes in de hand op hem af. Mijn dappere teckel springt al blaffend naar zijn broek. De viespeuk schrikt en neemt de benen,
terwijl hij nog even ongecontroleerd aan zijn lummel trekt. Paniek veranderd zijn
geile gezichtsuitdrukking in een angstig grimas, zijn pornografisch draaiende
tong slikt hij in. Vliegensvlug verdwijnt hij tussen de bomen, in de verte zie ik
hem op zijn stadsfiets springen en vertrekken.
Zo, dat hebben wij weer opgeknapt. Natuurlijk nog aangifte doen bij de politie.
Wat denken ze wel, dat wij ons nog op stang laten jagen door dat soort gestoorde
lafaards? Verre van. Ik tel door, dit is de zesde keer, dat ik zo een onaangename
ontmoeting heb. Ik aanschouwde zo ongevraagd drie paar witte en drie paar
bruine ballen. De voorlaatste gluiperd heeft het helemaal bont gemaakt, hij
heeft me een jaar gestalkt, tot ik hem bij de politie op een presenteerblaadje
heb aangereikt en hij werd ingerekend. Nooit meer wat van vernomen. Daar word
je hard van.
Devies: Een dame is altijd gebaat bij een trouw hondje en een zakmes.
Christiane Baethcke
Project X Streetsports
Foto: Daan Kauffeld
Ook ik heb buren, een van hen is Daan Kauffeld, medeoprichter van Project X Streetsports dat sportmiddagen
organiseert voor jongeren tussen de 8 en 12 jaar oud.
Daan Kauffeld is een derdejaarsstudent CMV (Culturele
Maatschappelijke Vorming) en ‘bezeten’ van sport. Helaas
voor Daan kan hij zelf niet meer aan sportactiviteiten
meedoen door een blessure in zijn jeugd. Maar hij is altijd
van sport blijven houden en dan niet alleen langs de lijn,
of voor de televisie… Daan wil jongeren in Nieuw-West
graag begeleiden bij sportactiviteiten en ze helpen met
voedingspatronen voor een gezonder leven en bedacht
hiervoor Project X Streetsports. De naam kwam voort uit
een brainstorm. Daan: “Het klinkt goed en spreekt kinderen aan.” Daan legt geen link met project X (het uit de
hand gelopen Facebookfeest in Haren), maar er mogen
natuurlijk wel heel veel kinderen komen.
Het opstarten van het Project X Streetsports heeft hem
heel wat moeite gekost. Daan is ongeveer zes maanden geleden begonnen om het idee op te zetten en kwam behoorlijk wat tegenslagen tegen, maar inmiddels is het gelukt!
Onder meer de regiegroep Geuzenveld heeft geld toegekend voor promotiemateriaal, sportattributen, trainingspakken en zaalhuur. Daarnaast wordt er samengewerkt met
het stadsdeel, studenten van VoorUit, buurtsportcoaches
en Albert Heijn sponsort van de gezonde voeding. Daan
hoopt na zijn stage bij stadsdeel Nieuw-West een project
achter te laten dat ongemoeid door kan gaan en wat ook
in andere delen van Amsterdam en wellicht zelfs landelijk
interesse weet te wekken.
Inmiddels wordt er iedere woensdag gesport in Speelpark
Confucius (kruising Lodewijk van Deysselstraat en Dr. H.
Colijnstraat). Onder leiding van Regillio en Said (leiders
sportieve recreatie) wordt er tussen 14.00 en 16.00 lekker
gesport door jongeren uit de buurt. Daarna wordt er uitgebreid gesproken over gezonde voeding en het nut hiervan
en kunnen de jongeren genieten van vers fruit. Bij regen
of slecht weer gaan de activiteiten door in de gymzaal van
de oude Van Voorthuizen school aan de Moerkerkenstraat.
Het project loopt en ondertussen wordt gekeken naar
mogelijkheden om Project X Streetsports te versterken,
zodat steeds meer jongeren gezonder en sportiever hun
toekomst in gaan. Ideeën en hulp zijn welkom!
Het grappige is dat Daan juist bij Speelpark Confucius zijn
project X is gestart. Confucius: “De man die doet waarvan hij weet dat het onmogelijk is.”(551-479 v Chr.) Voor
Daan Kauffeld is deze gedachte niet mogelijk, hij houdt
het liever bij een stuk tekst
dat hij las in het ziekenhuis
waar hij is geholpen: ”Een
gezond kind heeft duizend
wensen, een ziek kind
maar één…”
Project X Streetsports is
ook te volgen op Facebook
http://www.facebook.
com/projectxAmsterdam
Remko7
De buit is binnen
Einde zomer, begin herfst word ik onrustig. Mijn handen beginnen te jeuken, ze willen plukken, rapen en verzamelen…
De bessen zijn rijp; dit jaar hadden wij een goed bramenjaar. Ik
heb vlijtig geplukt en er jam van gekookt. Ook zuurbessen heb ik
fanatiek geplukt en verwerkt tot een soort gelei, die is heerlijk in
de yoghurt.
In ons stadsdeel groeien veel hazelaars en in de buurt is een grote
hartnotenboom. Met de verzamelde bolsters heb ik dit jaar wol
geverfd met kinderen in de Natureluur. De wol krijgt er prachtig
bruine tinten van. De hart-walnoten zijn overheerlijk, maar zeer
moeilijk te kraken.
De eerste eetbare paddenstoelen steken hun kop op en zijn niet
meer veilig. Dit is mijn specialiteit; dagelijks trek ik met mijn
trouwe teckeldametje erop uit om paddenstoelen te zoeken. Groot
is de vreugde als wij smakelijke zwammen vinden.
Mijn verzamelwoede wordt tijdelijk onderbroken door onze vakantie in Turkije. Toch aan het einde ervan heb ik geen tijd meer voor
luieren onder de Turkse zon. In onze tuin daar moeten de olijven
van onze enige olijvenboom geplukt worden. Deze olijvenboom is
niet zomaar een olijvenboom. Ik heb hem zelf geplant. Zijn olijven
zijn zo groot als duiveneieren. Bovendien heeft hij een tak, waar
mijn hangmat aan kan hangen. De olijven, die te hoog hangen,
worden met stokken eraf geslagen en dan opgeraapt. De olijven
gaan in de koffer. Weer thuis in Nederland snijd ik met een scheermesje elke olijf drie keer in en dan komen ze een week of twee in
een bak met ruim leidingwater. Dit wordt een paar keer ververst.
Zo worden de olijven ontbitterd. Daarna gaan ze in een grote plastic pot met zeer zout water, en na weer een week of twee komen
ze uit het zoute water. Olie, chili en een beetje citroen erover en
ze kunnen dan gegeten worden. Overheerlijk, helaas zijn ze al op.
Familie, vrienden en kennissen hebben meegenoten.
De laatste tomaten en paprika’s op de veranda worden geoogst.
Sommige tomaten zijn nog groen en moeten nog even narijpen.
Het paddenstoelenseizoen gaat nog even door, het heeft nog niet
echt gevroren. Als het gevroren heeft wil ik een keer ligusterbessen plukken en er katoen mee verven, kijken of het lukt.
Christiane Baethcke
Foto's: Christiane Baethcke
4

Download Report