DOOR P A U L V A N BOD E N G R A V E N Column Gejaagd door het bos Ieder jaargetijde heeft wel iets te bieden in Zweden. Alleen aan oktober heb ik een hekel. Enkel en alleen omdat dan het jachtseizoen begint. Twee weken geknal in de bossen. Niet wandelen, want voor je het weet struikel je over de afzetlinten en vliegen de kogels om je oren. En overal zie je groepen mannen in outdooroutfits, die zo blij als een kind staan te spelen met een geweer. Ik houd niet van de jacht. Grote, stoere mannen veranderen opeens in blije kleuters, die met hun speelgoed door het bos rennen. Pief paf poef, jij bent dood. Lijkt een kinderspelletje, maar dan wel met dodelijke gevolgen. Ieder jaar wordt zo ‘Grote, stoere mannen veranderen opeens in blije kleuters, die met hun speelgoed door het bos rennen’ een derde van de elandenpopulatie afgeschoten. Natuurbeheer, volgens de meeste jagers. Maar wie de glunderende gezichten van de jagers ziet, weet dat hier ook een paar heimelijke genoegens aan het werk zijn. Het alfamannetje, dat met behulp van zijn verlengstuk(!) heer en meester in het bos is. Er zijn verrassend weinig vrouwen die jagen. In de vorige eeuw was de eland op een haartje na uitgestorven. Een ambitieus beschermplan legde de jacht voor een aantal jaren plat. Die elanden fokken als – ja - konijnen, en in een mum van tijd zwol de populatie aan tot bijna een miljoen exemplaren. Leuk voor het plaatje, maar wie wel eens heeft meegemaakt hoe zo’n kolos ineens de weg oversteekt terwijl jij net met de auto aan komt rijden, weet dat het ook te veel van het goede kan zijn. En dus wordt de populatie in de hand gehouden door de jacht. Zelfs ik snap dat het nodig is. En toegegeven, jagers zijn meestal keurige mensen die zich aan allerlei regels houden. Niet schieten vanaf een te grote afstand, bijvoorbeeld. En als je een moederdier afschiet, moet je het kalf ook schieten, want zonder zijn moeder heeft hij of zij geen toekomst. Er zijn heuse quota voor het aantal te schieten dieren en die worden dagelijks keurig bijgewerkt op internet, zodat iedereen weet wanneer er gestopt moet worden. En wie zich niet aan de regels houdt, loopt het risico dat zijn jachtvergunning wordt ingenomen door zijn collegajagers. De jagers mogen in Zweden ook schieten op beren, en het liefst zouden ze ook een paar van de circa 350 wolven afknallen. Die verschalken tegenwoordig steeds vaker een jachthond. Tarzan draaft voor zijn baas hijgend door het bos, op zoek naar eland, maar wordt ineens zelf een prooi. Jager niet blij natuurlijk, want een goede jachthond is kostbaar en het kost jaren om deze te trainen. Koekje van eigen deeg, denk ik dan. Maar daar willen de jagers – boos en fanatiek als ze zijn – niet van weten. Doodschieten die ‘gevaarlijke’ wolven, liefst allemaal. Terwijl de incidenten tussen mens en wolf op een hand te tellen zijn. Oog om oog, dat is toch een beetje kinderachtig?! ‘Tarzan draaft voor zijn baas hijgend door het bos, op zoek naar eland, maar wordt ineens zelf een prooi’ Paul van Bodengraven is journalist en tekstschrijver, onder andere voor Nordic. Als Zwedenliefhebber schreef hij vier wandelgidsen voor verschillende Zweedse provincies: Dalsland, Värmland, Dalarna en Västernorrland. Kijk op www.onedaywalks.com voor meer informatie. 57
© Copyright 2024 ExpyDoc
