Urnamenten - Noordhollands Dagblad

DINSDAG 5 AUGUSTUS 2014
DINSDAG 5 AUGUSTUS 2014
7.163
grafmonumenten
Urnamenten/
zerkenwebsite
Colofon
Alkmaarsche Courant
Geen krant ontvangen? Lezersservice
088-824 1111 - nhd.nl/service
Directeur: mr. Tim Klein
Hoofdredactie: Gerben van ’t Hek, Peter Hovestad
en Hugo Schneider.
Hoofdkantoor:
Alkmaarsche Courant is een uitgave van Holland
Media Combinatie B.V. Edisonweg 10, Postbus 2,
1800 AA Alkmaar 072-5196196.
Fax: 072-5124152.
Regioredactie: Chef: Fred Hoogendoorn. Kantoor:
Voordam 11, 1811 MA Alkmaar. 072-5184045.
Fax: 072-5184070. Na kantooruren: 06-20211097
[email protected] [email protected]
NHD OP INTERNET:www.nhd.nl
E-mail: [email protected]
Abonnementen en bezorginformatie: Voor alle
informatie over o.a. abonnementen zie
www.nhd.nl/service, of bel de afdeling Lezersservice, 088 - 8241111. Hier kunt u tevens uw
bezorgklacht doorgeven. Opzeggen abonnementen met inachtneming van een opzegtermijn
van tenminste één maand voor het einde van de
abonnementsperiode. Advertentieverkoop: Voor
de advertentiemogelijkheden bel 072-5196398
of zie: hollandmediacombinatie.nl/advertentiemogelijkheden
(Persoons)gegevens: Op de verwerking van (persoons)
gegevens van lezers van deze uitgave, bijvoorbeeld in
het kader van de uitvoering van de abonnementenovereenkomst of in verband met deelname aan puzzels en
prijsvragen, is de Privacy Verklaring van Telegraaf Media
Groep N.V. van toepassing. Deze Verklaring is te vinden
op www.tmg.nl/privacy .
Rechtenvoorbehoud: Alle rechten ten aanzien van (de
inhoud van) deze uitgave worden uitdrukkelijk voorbehouden en berusten bij Holland Media Combinatie B.V..
Van alle gepubliceerde werken van beeldende kunstenaars aangesloten bij een CISAC organisatie zijn de
publicatierechten geregeld met Pictoright te Amsterdam. Op het gebruik van deze uitgave zijn de Algemene
Gebruiksvoorwaarden TMG van toepassing, die te
vinden zijn op wwwl.tmg.nl/gebruiksvoorwaarden.
Oud-journalist en historicus Hans Koolwijk is al ruim tien jaar bezig om alle
graven op de vijf begraafplaatsen in Alkmaar, Koedijk en Oudorp in kaart te
brengen. De teller staat op 7.163. Ze staan sinds kort op www.renehoutkoopergrafstenen.nl.
Speurtocht leidt tot idee website
Hans Koolwijk uit Alkmaar zorgt ervoor dat zijn bijzondere fotocollectie wekelijks wordt geactualiseerd.
,,De reden dat ik al tien jaar grafzerken in Alkmaar digitaal vastleg, is
ontstaan toen ik op zoek was naar
een Alkmaarder die elders in Nederland was overleden en begraven en
die geen familie meer had. Na heel
lang speuren en bij toeval lukte het
mij de steen te achterhalen. Toen
kreeg ik het idee van de website, zo-
dat iedere Alkmaarder, waar ook ter
wereld, eenvoudig kan zoeken naar
Alkmaarse overledenen. Ik fotografeer de grafmonumenten op de vijf
openbare begraafplaatsen in Alkmaar, Koedijk en Oudorp en op de
aangepaste website van René Houtkooper heb ik een comfortabele plek
gevonden. De andere begraafplaatsen in de regio laat ik graag over aan
lokale historici. Ze hebben Alkmaar
als landelijk voorbeeld.’’
In 60 seconden
Gerard van Engelent
✱ [email protected]
Verstrooid
W
at doen we met de as? Het is wel eens
verfrissend om daar over te praten als je
bij iemand zit die daar dagelijks mee worstelt.
Zijn eerste advies in het verhaal hieronder:
niet uitstrooien op zo’n grasveldje achter een
crematorium. Onpersoonlijk. Dan heb je niks
meer over. En daar zit wat in.
Daarom ontwerpt hij urnamenten. Zo’n urnament kun je gewoon op een begraafplaats
zetten. Of in je eigen achtertuin op een zuiltje,
met een speciale askelder in de fundering.
Een goede tussenoplossing. Want het blijft
uitstel. Uiteindelijk moet as terug in de natuur. Maar voor wie zou je je haasten?
Zo woont er iemand in Alkmaar die de urn
met as van zijn vader nu al ruim een jaar in de
halkast heeft staan, discreet verpakt in het
blauwkartonnen doosje van de uitvaartverzorger. Het ziet er een beetje uit als de geschenkverpakking van een dure fles cognac. Hij valt
René en Sandra
Houtkooper hebben in
het centrum van
Alkmaar al elf jaar lang
een bijzonder bedrijf,
waarin alles draait om
rouwverwerking en
kunst. Ze ontwerpen,
met de nabestaanden,
grafmonumenten en
’urnamenten’ waarin je
as kunt bewaren. De
zerken liggen tot in de
stadstuin. Op hun
website zijn sinds kort
alle graven in
Alkmaar terug
te vinden.
Een landelijke
primeur.
dus ook amper op naast de wijnflessen waar –
heel toevallig – beide generaties graag de
kurkentrekker inzetten.
Die status quo blijft gehandhaafd tot (nu nog
vitale) moeder met vader is herenigd in as.
Ooit vervagen ze samen in een grote wolk. Op
een plek die ze dierbaar was. Maar waar?
Ze hebben elkaar in 1957 ontmoet, collega’s bij
Vroom & Dreesman in Utrecht...
Een mooie gedachte.
Urnamenten/
zerkenwebsite
Rvs monument.
Souvenir in glas.
Gedenkteken, rvs zeilboot.
© Holland Media Combinatie B.V., 2014
Proﬁteer
nu!
6 weken
€ 3 per week
(stopt automatisch)
Urnament bronzen boom.
Sandra en René in de ’buitenshowroom’: een stadstuin vol grafzerken. Inzet: ontwerp van een gedenkteken voor een
familiegraf (zie ook foto’s rechts).
FOTO JJFOTO / JANJONG
Verdriet als inspiratie
Gerard van Engelen
[email protected]
Uw voordelen als abonnee:
Nieuws uit uw regio de hele
week waar en wanneer u wilt
Iedere zaterdag een extra dikke
weekendkrant
Proﬁteer van 75% korting!
www.nhd.nl/proef
Bronzen vliegtuigje.
Alkmaar ✱ Hij was ooit goudsmid
en ontwerper bij een Alkmaarse
juwelier. Had zelfs een eigen juwelenlijn. Maar drie overvallen en het
vooruitzicht nog jaren achterom te
moeten kijken of hij niet werd
gevolgd door criminelen deden
hem elf jaar geleden besluiten zijn
creativiteit anders te gaan gebruiken. Weg uit de gouden kooi die
fout volk aantrok. René Houtkooper ging grafmonumenten ontwerpen. En kleine kunstwerkjes voor
as. Urnamenten noemde hij die.
Zijn vrouw Sandra volgde hem.
,,Zoiets moet je samen doen.’’ Zij
zegde haar baan bij een bank op.
Het feit dat ook zij een keer met
een pistool bedreigd was door een
overvaller speelde mee. ,,Maar bij
mij was het niet zo traumatisch als
bij René. Mijn overvaller was bijna
vriendelijk.’’
René: ,,Het gaat fout met je als je
het binnen drie maanden twee keer
meemaakt. Dat je, ondanks vijf
camera’s in de zaak, wéér met een
pistool wordt bedreigd. Dat je
verhalen hoort van collega’s die,
ondanks alle beveiliging, toch de
kluis open doen omdat er thuis
iemand zit die vrouw en kinderen
bedreigt. Je raakt psychisch aan
lager wal. Toen ik me erop betrapte
dat ik over de schutting keek of ik
niet werd gevolgd door overvallers,
besloot ik dat het roer om moest.’’
Hij nam zijn sieraden-polijstmachine mee en besloot zich voorlopig te richten op het ontwerpen
van kunst met brons, roestvrij staal
en graniet. Zo belandde hij al snel
in de wereld van grafmonumenten.
,,En ik merkte dat ik daar mijn ei
aardig in kwijt kon. Het is dankbaar werk, En een impuls voor je
creativiteit.’’
Hij heeft voorbeelden genoeg. Een
overleden vader die met één pennenstreek een ingewikkelde vogel
kon tekenen. ,,Toen zijn dochters
dat verhaal vertelden, wilde ik die
vogel in brons maken voor op het
graf. Dat hebben we ook gedaan.’’
Hij vertelt over het echtpaar dat
gek was van de zee. ,,Toen de
vrouw overleed, wilde de man een
familiegraf met een zeemeermin
erop. Van graniet. Dat is er gekomen. Tijdens het gesprek zat ik al
te tekenen. Nee, ik doe dat beeldhouwen niet zelf. De beste beeldhouwers zitten in China. Zoals de
beste bewerkers van roestvrij staal
in Duitsland zitten. Ik maak het
ontwerp, geef alle maten aan en
markeer welke delen gepolijst,
gezoet of geschuurd moeten worden.’’
Hij vertelt over een man die op
tientallen plaatsen op de wereld
heeft gewerkt en gewoond en nu
dus een grafmonument heeft met
een enorme granieten globe, waarop al die landen in gekleurd metaal
zijn vastgezet. ,,Die sjablonen heb
ik via de computer gemaakt. Ze
zijn in Duitsland gestanst.’’ Hij
laat een foto zien van het enorme
monument dat hij voor zijn ouders
ontwierp, die allebei gecremeerd
zijn. Maar ook het vliegtuigje
waarin kleinkinderen een beetje as
van opa kunnen bewaren.
,,Ik ben niet zo van het cremeren’’,
zegt hij dan ineens. ,,Ik wil begraven worden. Cremeren is voor mij
een weinig respectvolle, fabrieksmatige verwerking van een lichaam. Ik snap ook niet zo goed
dat mensen ervoor kiezen om as
uit te strooien op zo’n onpersoonlijk strooiveld achter een crematorium. Ik denk dat je er spijt van
krijgt.’’
Hij heeft cijfers. ,,Nu wordt 45
procent van de overledenen gecremeerd, maar ik denk dat het over
enkele jaren rond de zestig procent
Askubus kindervoetjes.
Accessoire, bronzen vlinder
Urnament Kindertreintje.
ligt.’’
Maar hij ziet ook de emotionele
voordelen van cremeren: ,,Een urn
met de as van een overledene kun
je in je achtertuin begraven. Met
een mooie zuil erboven en een
urnament erop. En hoe dat eruit
ziet bedenken we hier samen, aan
tafel achter in de winkel. Soms
zitten we hier met een heel gezin
te praten.’’
De gesprekken die met nabestaanden gevoerd worden in de speciale
kamer zijn heftig. ,,Je gaat erin
mee. Je wordt ondergedompeld in
die rouw. Dat is ook nodig. Verdriet is een pure emotie die heel
veel inspiratie geeft. Maar op een
Urnament, natuurstenen popje.
Kindergrafsteen met speelgoed
gegeven moment is het mandje wel
eens even vol. Dan zit je mee te
huilen met twee jonge kinderen
die hun veel te jonge moeder hebben verloren. Verdriet is een positieve emotie voor creativiteit. En
het leidt tot mooiere resultaten
dan creatief zijn onder de constante angst voor overvallen.’’
Monument zwerfkei kindergraf.

Download Report