IN MEMORIAM Frank van Maarseveen

2
VA N H E T B E S T U U R
V RI EN D EN VA N D E N H A AG
O N S D EN HA A G 2 0 1 4 - 6
IN MEMORIAM
Frank van Maarseveen
31 oktober 1938
12 september 2014
Frank van Maarseveen is na een langdurige ziekte vredig overleden.
Wij gedenken Frank met dankbaarheid en genegenheid.
Frank is bijna 13 jaar bestuurslid van de Vrienden van Den Haag geweest.
Hij was verantwoordelijk voor het Vriendenblad Ons Den Haag dat onder
zijn leiding kwantitatief en kwalitatief uitgroeide van een clubblaadje tot een
veelgelezen tweemaandelijks tijdschrift. Het mag zich bij de leden van de
vereniging in een grote populariteit verheugen en wordt door de buitenwereld
met bewondering en enige afgunst bekeken. De meer dan 70 nummers die onder
Frank met ijzeren regelmaat zijn geproduceerd, dragen de stempel van zijn hoge
eisen: informatief en opiniërend, goede fotografie, goed papier, kleurendruk,
met toegankelijk en foutloos taalgebruik.
Frank was een aimabel man die – meer nog dan door zijn onafscheidelijke
strik – werd gekenmerkt door zijn plezierige optreden. Bescheiden en integer,
visionair en concreet, opgewekt en positief, vasthoudend en flexibel,
tot het laatst toe geïnteresseerd in anderen en in zijn dierbare Den Haag.
Het was een genoegen met hem samen te werken.
Het bestuur
VA N D E R E D A C T I E
V RI EN D EN VA N D EN HA A G
O N S D EN HA A G 2 0 1 4 -6
Frank
In gedachten zien we Frank nog zo staan als 'meneer'
Paagman aan de Frederik Hendriklaan. Spiedend om
zich heen of hij bezoekers van dienst kon zijn. Als je hem
wat vroeg, wist je dat die vraag wel ergens over moest
gaan en duidelijk ter zake moest zijn. Zijn netwerk rond
het gedrukte woord kende geen grenzen.
De toenmalige driekoppige redactie bij Charles Boissevain (r) aan het werk
Diezelfde strenge heer, zomer en winter altijd
strak in het pak met het karakteristieke strikje
onder het secuur kort gecoupeerde snorretje, zat
ineens bij ons aan tafel heel open over de redac
tionele inhoud van Ons Den Haag te praten. Niks
geen vormelijkheid, maar relaxed en kritisch op
het juiste moment. Hij was de man die met de toen driekoppige
redactie voorzichtig kleur in het blad bracht, wat
in de ledenvergadering nog heftige reacties uit
lokte: “duur om kleur in plaats van zwart-wit te
gaan drukken.”
Altijd gastvrij, met toen nog zaterdagochtend aan
de Fred zijn Willemien, die wel zorgde dat zij de
deur uit was, na een prima pot koffie te hebben
gezet. Het draaiorgel vóór Paagman dat ons dwong
de openslaande deuren naar het terras te sluiten.
Eigenlijk hadden wij het als redactie best wel
makkelijk. Want als Frank iets in zijn hoofd had,
dan kon je natuurlijk wel een beetje bijsturen,
maar in grote lijnen kreeg hij wat hij wilde.
Ver vooruit kijkend in thema's en series, ook
laatst nog zelfs voor het volgend jaar. Bij Frank had je het rustgevende gevoel dat als het
in zíjn handen lag, het allemaal dik in orde kwam
tot op de puntkomma en spatie aan toe. “Leuk u te zien meneer Paagman”, kon je tot tien
jaar na zijn pensionering nog horen bij voorstel
lingen van De Appel, waar hij bestuurslid van de
Vriendenclub was.
Zijn charmante manier van werven voor de redac
tie resulteerde in korte tijd in twee vrouwelijke
leden. Eerst thee aanbieden om dan meteen van
wal te steken over een mogelijke plaats in het
team van tot dan toe mannen. En toch het volste
begrip tonen dat het samenwerken werd als redac
tielid en niet het beoogde plaatsvervangerschap op
langere termijn. Hij voorzag er al vroeg in iemand
te vinden voor de eindredactie.
De meeste vergaderingen werden de laatste jaren
bij Frank thuis gehouden: hij hield graag de touw
tjes in handen. Om hem enigszins te ontlasten
kwam Els een half uurtje eerder om de koffie klaar
te zetten. Vaak bleek dat niet nodig, omdat Frank
tot het laatst zoveel mogelijk zelf wilde doen. Els
bezocht Frank soms ook tussentijds. Iets bespre
ken over ODH of gewoon even voor de gezellig
heid, waardoor Niek eens aan haar vroeg of zij
soms familie was.
En na de redactievergadering kwam steevast de
wijnfles op tafel. Het werk was gedaan en daar
mocht het glas op geheven worden.
Frank,
Jouw geduld en rust, en je gedrevenheid tijdens
vergaderingen, zullen wij bijzonder missen.
Redactie Ons Den Haag
3

Download Report