juli-aug 2014 IRIS HOND HET NIEUWE GEZICHT VAN CLASSIC FM Woensdag 2 juli 2014 Grote Zaal 19.30 uur Opera Zuid philharmonie zuidnederland Per-Otto Johansson, dirigent Frans Van Laecke, regisseur Tjitte de Vries, assistent-dirigent/koorleider Adréana Kraschewski, sopraan (Violetta Valéry) Marjolein Niels, mezzosopraan (Flora Bervoix) Miranda van Kralingen, mezzosopraan (Annina) Eric Laporte, tenor (Alfredo Germont) Marcel van Dieren, bariton (Giorgio Germont) Jacques de Faber, bariton (Baron Douphol) Willem de Vries, bariton (Dottore Grenvil) Rubèn Plantinga, bariton (De Markies) Jan-Willem Schaafsma, tenor (Gastone) Paul Gallis, decorontwerper Yan Tax, kostuumontwerper Marc Heinz, lichtontwerper Martin Michel, choreograaf Giuseppe Verdi 1813-1901 La traviata (1853) De opera wordt in het Italiaans gezongen met boventiteling in het Nederlands. Luister naar Classic FM voor overdag non-stop de beste en mooiste klassieke hits en interessante thema-avonden. KLASSIEK VOOR IEDEREEN Luister direct via Classicfm.nl Genoten van het concert? Deel uw ervaringvia Twitter #RSN2014 of op onze Facebookpagina (fb.com/concertgebouw). Toelichting//Biografie//Summary//Concerttip Toelichting La traviata is een van de opera’s die deel uitmaken van de uiterst productieve periode die Verdi kende tussen 1842 en 1858. In dit tijdsbestek, door de componist later aangeduid als zijn ‘galei-jaren’, schreef hij maar liefst negentien opera’s, waaronder Rigoletto (1851), Il trovatore en La traviata (beide uit 1853). Daarna werd duidelijk dat deze moordende productie zijn tol had geëist en deed de componist het iets rustiger aan. Toen Antonio Barezzi, Verdi’s vroegere weldoener en vader van zijn gestorven vrouw Margherita, de componist in 1852 vroeg naar geruchten dat hij sinds kort samenleefde met de sopraan Giuseppina Strepponi, reageerde Verdi heftig: ‘Ik heb niets te verbergen. In mijn huis woont een vrouw, vrij, onafhankelijk, gesteld op alleen zijn zoals ik, die een vermogen bezit dat in al haar behoeften voorziet. Ik noch zij hoeven tegenover wie dan ook verantwoording af te leggen van onze daden. Aan de andere kant: wie weet wat voor banden er zijn tussen ons? Welke claims ik op haar heb, of zij op mij? Wie weet of zij al dan niet mijn vrouw is? En wanneer ze dat is, wie weet wat de specifieke redenen zijn dat we dat niet publiek maken?’ Verdi’s verhouding met Strepponi veroorzaakte geroddel in Bussetto, niet alleen omdat ze pas in 1859 met elkaar zouden trouwen, maar ook omdat Strepponi in 1838 en 1841 twee onwettige kinderen ter wereld had gebracht. Misschien voelde Verdi zich juist om die reden zo aangetrokken tot Alexandre Dumas’ La dame aux camélias. Hij zag het stuk in de winter van 1852 in Parijs en vroeg Francesco Maria Piave hem een libretto op dit gegeven te leveren. Dumas’ stuk en de roman waarop het was gebaseerd hadden beide als onderwerp de roemruchte Parijse courtisane Marie Duplessis, die verhoudingen had gehad met artiesten als Franz Liszt en Dumas zelf. Waarschijnlijk trokken nu juist de autobiografische elementen Verdi aan, die wellicht Giuseppina associeerde met de outcast Duplessis (in de opera Violetta, zoals La traviata oorspronkelijk heette) en zichzelf met haar geliefde Alfredo. Misschien dat hij gedurende enige tijd zelfs de intolerantie van de maatschappij even sterk geportretteerd zag in het personage Giorgio Germont als in Antonio Barezzi. Hoe het ook zij, de onenigheid met zijn vroegere schoonvader was slechts van korte duur. Hoewel de première van La traviata op 6 maart 1853 in de Venetiaanse Fenice een fiasco was, begon de opera al spoedig een zegetocht. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht had het oorspronkelijke gebrek aan succes niets te maken met de achttiendeeeuwse zetting van de opera (hoewel Verdi zelf liever een contemporaine zetting wilde), noch met grote veranderingen die de componist later zou hebben aangebracht. Daarover laten de partijen van de première geen twijfel bestaan: slechts een enkele passage werd door Verdi aangepast. Het plotselinge succes, twee maanden later in het Napolitaanse theater San Benedetto, was voor hemzelf een even groot raadsel. ‘Alles wat in La Fenice klonk, klinkt nu in San Benedetto. Toen was het een debacle, nu maakt het furore. Trek je eigen conclusies.’ Frits de Haen www.robecosummernights.nl Synopsis Summary Na de Prelude opent La traviata met een feest in het huis van Violetta Valéry. In het drinklied Libiamo prijzen Alfredo Germont, Violetta en haar gasten de liefde. Plotseling wordt de aan tuberculose leidende Violetta onwel en trekt zich terug. Op dat moment bekent Alfredo haar zijn liefde. Violetta is geroerd door Alfredo’s bekentenis, maar kan zich niet voorstellen dat ze haar vroegere leven opgeeft (‘È strano ... Ah fors’è lui’). Aan het begin van de tweede akte zien we dat Violetta met Alfredo op het platteland woont. Hij kan zijn geluk niet op (‘Lunge da lei - De’ miei bollenti spiriti’). Donkere wolken pakken zich echter samen als vader Giorgio Germont zich aandient tijdens Alfredo’s afwezigheid. Hij maakt Violetta duidelijk dat zijn dochter niet kan trouwen zolang Alfredo samenwoont met een gewezen courtisane (‘Madamigella Valéry ... Pura siccome un angelo’). Hoewel haar hart gebroken is, begrijpt Violetta dat de maat- Verdi’s relationship with Giuseppina Strepponi caused a lot of gossip, because they lived together without being married and Strepponi had two illegitimate children. Perhaps that explains why Verdi felt so attracted to Alexandre Dumas’ La dame aux camélias. He saw a staged version of the piece in 1852 in Paris and immediately asked Francesco Maria Piave to write a libretto based on the play. The illustrious Parisian courtesan Marie Duplessis, who had been romantically involved with both Franz Liszt and even Dumas himself, formed the subject of Dumas’ novel. In the opera, Alfredo Germont declares his love to Violette Valéry, a former courtesan. Germont’s father tries to put a stop to their relationship, and Violetta reluctantly decides to give up Alfredo, who wrongly thinks that she no longer loves him. It seems like everything will come right in the end, but then Violetta dies of TB. Despite a poor premiere La traviata became one of schappij haar verleden niet kan vergeten: ze offert zich op en belooft Alfredo te verlaten. Bij zijn thuiskomst vindt Alfredo haar afscheidsbrief; hoewel zijn vader hem verzoekt naar huis te komen (‘Di Provenza il mar, il suol’) weigert hij. Pas na een verschrikkelijke scène met Violetta verdwijnt Alfredo verbitterd, in de veronderstelling dat zij niet meer van hem houdt. Aan het begin van de derde akte horen we de Prelude weer, maar nu met een directe overgang naar de laatste scènes. Violetta’s toestand is verslechterd (‘Addio, del passato bei sogni ridenti’) en ze vraagt God medelijden te hebben met de ‘gevallen vrouw’, ‘la traviata’. Dan komt Alfredo binnen; hij weet inmiddels dat Violetta zichzelf heeft opgeofferd. Ze willen Parijs verlaten (‘Parigi, o cara, noi lasceremo’), maar Violetta blijkt te zwak Verdi’s most popular operas. en geeft de geest. Translation: Eileen Stevens Concerttip donderdag 14 augustus 2014 Grote Zaal 19.30 uur Karin Strobos: komische heldin in Rossini’s Barbier Rossini’s komische opera Il barbiere di Siviglia zit vol liefdesperikelen. De mooie Rosina heeft een strenge voogd én een geheime minnaar. Een droomrol voor ‘alleskunner’ Karin Strobos. Een productie van De Nederlandse Reisopera en Het Gelders Orkest. Biografie Opera Zuid brengt operatheater met jonge talenten. De zangers krijgen in het huisensemble de kans belangrijke rollen te zingen. De intense samenwerking resulteert in gevarieerd en krachtig operatheater. Voor veel ensembleleden is Opera Zuid de eerste stap op weg naar de internationale podia. De philharmonie zuidnederland ontstond in 2013 uit Het Brabants Orkest en het Limburgs Symfonie Orkest. Het heeft zich al bewezen als een flexibel gezelschap en levert een grote bijdrage aan het muzikale en culturele leven in Brabant en Limburg. Daarnaast presenteert de philharmonie zuidnederland zich ook in Zeeland en in de Randstad. De Zweedse dirigent Per-Otto Johansson studeerde in 2003 met onderscheiding af bij Michel Tabachnik aan de Royal Danish Academy of Music. Tot zijn mentors behoorden verder Leif Segerstam en Esa-Pekka Salonen. Hij dirigeerde de grote orkesten van Scandinavië. Voorlopige bekroning van deze activiteiten was zijn aanstelling als Erste Kapellmeister aan het Theater Vorpommern. Frank Van Laecke regisseerde voor theater, musical, opera en omroep. Hij behaalde tal van onderscheidingen en werd genomineerd voor de Laurence Olivier Award. Voor NTGent regisseerde hij de musical Aida*; zijn Masterclass over Maria Callas werd genomineerd voor de Toneel Publieks-prijs. Onder de talrijke opera’s die hij regisseerde werd Madama Butterfly bestempeld tot beste Nederlandse operaproductie van 2012. Adréana Kraschewski studeerde in Keulen. Zij ontving tal van prijzen en was laureaat bij het Bundeswettbewerb Gesang Berlin en het Musikwettbewerb van de Deutscher Musikrat. Het blad Opernwelt nomineerde haar in 2009 als Jong Talent en twee jaar later voor de Beste Zangprestatie. Twee seizoenen geleden debuteerde Adréana als Violetta in Trier. Ze vertolkte deze rol daarna eveneens in Bern. Marjolein Niels studeerde in Amsterdam. Haar tweedefaseopleiding volgde ze aan De Nieuwe Opera Akademie, waar zij Contessa vertolkte in Le nozze di Figaro en Pamina in Die Zauberflöte. In het seizoen 2003-2004 was ze verbonden aan Opera Studio Nederland. In dat jaar maakte ze haar debuut bij de Nationale Reisopera waar zij vervolgens regelmatig te gast was. Miranda van Kralingen slaagde cum laude aan het Conservatorium van Amsterdam. Na een masterclass bij Elisabeth Schwarzkopf in Het Concertgebouw volgde een succesvolle opera- en concertcarrière. Ze zong onder meer in de opera’s van Stuttgart, Berlijn, Parijs, Bilbao, Basel en Amsterdam. Sinds 2004 is Miranda van Kralingen artistiek leider van Opera Zuid. De Canadees Eric Laporte studeerde in Québec en aan de operastudio van Montréal. In 1999 won hij zowel het Belvedere Wettbewerb in Wenen als de Jeunesses Musicales du Canada Singing Competition. Hij vertolkte rollen als Nemorino, Tamino, Ferrando, Almaviva en Fenton. In 2001 werd hij ensemblelid in Linz, in 2003 in Bonn. Marcel van Dieren studeerde in Tilburg. Daarna werd hij gecoacht door James McCray en Gemma Visser; ook bekwaamde hij zich aan de Tilburgse MusicAllFactory in het musicalvak. Marcel van Dieren debuteerde in 2005 als Mister Astley in Prokofjevs De speler bij Opera Zuid. Daarna vertolkte hij vele opera-, operette- en musicalrollen.
© Copyright 2024 ExpyDoc
