DEN ‘Belgian’ DROPSHOT Wat een weekend, wat een weekend. Heel Vilvoorde stond op zijn kop zowel zaterdag als zondag. Zaterdag omstreeks 13u was de spanning de snijden op PTKV. Onze heren 45/1 en 45/3 beten de spits af van wat een Belgisch-PTKV weekend moest worden. En onze heren losten alle verwachtingen in. Hieronder de verslagen van de kapiteins van de 4 ploegen. Kampioenen verslag nummer 1: Geschreven door Jimmy van Heren 45/3 De Heren 45/3 stonden op “Super Saturday”, samen met de 45/1, in de finale van de intergewestelijke eindronde tegen TC Duvels Willebroek. Deze ploeg had zich, net zoals de onze, steeds met overtuigende cijfers tot in de finale weten te spelen en aan hun kleurrijke opkomst inclusief champagneboxen te zien (ongeveer een 50tal supporters), verwachtten zij zich ook nu aan een zege. Aernout, een hele week onzeker wegens een reeds lang geplande weekend-uitstap naar Spanje, besliste dan last minute tot grote vreugde van de rest van de ploeg om toch vervroegd terug te keren (Dank u Ingrid!), en kwam rechtstreeks van de luchthaven om als eerste man de tot nu toe ongeslagen eerste man van Duvels partij te geven. Duidelijk gemotiveerd en goed uitgerust walste hij in de eerste set over de tegenstand, maar dan was de gin-tonic kuur uitgewerkt en ging hij uiteindelijk e verdienstelijk ten onder in drie sets (6/2, 1/6, 3/6). Later zou blijken dat het nemen van die 1 set zeer belangrijk zou worden. Tegelijk met Aernout was ook onze nummer 2, Pascal, aan zijn ping-pong match begonnen. Wie Pascal al zien spelen heeft weet dat “ping-pong” hier in de zeer positieve zin van het woord gebruikt wordt, vermits Pascal de gewoonte heeft om elke tegenstander compleet gek te maken en af te matten met ogenschijnlijk simpel teruggespeelde effect-balletjes. Ook deze keer was er geen houden aan en zoals van tevoren door ons was gehoopt en verwacht, won Pascal zijn match overtuigend in 2 sets (6/3, 6/4).Toen Denis, de laatste ontmoetingen iets minder in vorm bij de enkels, e op het terrein stapte, wist hij nog niet dat hij in zijn 3 set de grondslag van onze overwinning zou e e leggen. De 1 set verdienstelijk verloren (5/7), kwam hij de 2 set terug op karakter (6/4), om dan bij de e 3 set onmiddellijk 3/0 achter te komen. Pascal, naast het proftennis als bijberoep ook nog coach van basketbalclub Strombeek, vond het moment gekomen om naast het terrein te gaan zitten en Denis wat te gaan ergeren; dit lukte zo goed dat deze laatste 6 spelletjes op rij won en zo de set (6/3) en een belangrijk punt op zak stak. De uitslag van Jimmy, de nummer 4 van onze ploeg en tot nu toe ongeslagen in de enkels, deed een makkelijke match vermoeden (6/4, 6/3) maar niets was minder waar. De forehand, toch zijn meest geduchte wapen, draaide helemaal niet, en de tegenstand duwde slim alles richting backhand ... waar onze nummer 4 niet veel plezier aan beleefde. Een simpele opmerking van onze joker en onmisbare reservespeler Danny Theunis deed de wedstrijd e kantelen: “ge meugt oek daanen bal terug slicen!”. Bij 5/3 in de 2 set werd uiteindelijk na een lang opslagspel de wedstrijd beslist in ons voordeel. 3/1 na de enkels + 1set, en dus volstond één set of 13 games bij de 2 dubbelwedstrijden. Onze 2 zichtbaar vermoeide ploegen (Aernout-Pascal, Denis-Jimmy) kregen 4 frisse Duvels tegenover zich en dit was zichtbaar bij aanvang: 2 maal setverlies in elke match, respectievelijk met 7/6 en 6/4. e e e Toen team1 in hun 2 set het 13 spel binnenhaalde, en team2 quasi tegelijkertijd ook nog hun 2 set won met 6/2, was de titel binnen.Dat beide ploegen uiteindelijk hun dubbelwedstrijden nog verloren was niet te verwonderen gezien zowel de ontlading als de vermoeidheid groot waren. Speciaal woord van dank voor de super-sportiviteit van alle supporters en spelers van TC Duvels die onze jongens bij het verlaten van de terreinen een verdiend applaus meegaven, voor onze supporters tijdens deze ontmoeting (Stappe: “zoeas ek et aa gelied hem” J), en voor de onvermoeibare inzet van het team van de Tie-break bar. DE KAMPIOENEN, DE KAMPIOENEN .... WIJ ZIJN DE BESTE VAN HET LAND .... Kampioenenverslag nummer 2 van Heren 45/1 Op 1 speelde Carl tegen ne -15/1, net 45, heel fit. 1e set staat hij direct 4-0 achter, komt terug naar 4/3 maar dan heel close toch 6/3 tegen. In de 2e set loopt Carl direct 4/1 uit, heeft alle kansen om het af te maken maar verliest bizar de set 6/4. Ondertussen was Peter aan het spelen tegen een B-2. In de eerste set heeft Peter op het eerste spelletje na telkens als eerste voordeel, meerdere malen in een spelletje maar om de een of andere manier kan hij het punt niet maken. 6/0 en voor 't zelfde geld is het 5/1 voor Peter. Houston ... In het eerste spelletje van de tweede set zakt de tegenstander door zijn knie, tot 2 maal toe. Wij denken (hopen) dat hij moet opgeven maar dien gast speelt door. En dan heel bizar, dienen type speelt alles of niets en het is alles. Peter kwam er niet aan te pas en het was de eerste keer dat ik hem echt kwaad heb gezien (en zijn vrouwke ook -:)) De Frank had het iets makkelijker en wint vlot 6/2 6/2 zonder echt goed te spelen. Bij de Gert was het een ander paar mouwen. In de opwarming dachten we dat het op een half uurtje zou gedaan zijn. Jawadde balle Gérard. De eerste set was nog cava maar hoe langer het duurde, hoe minder dat de Gert zijn forehand draaide. De tegenstander komt terug van 3/1 naar 4\4 en heeft dan 2 punten om naar 5/4 te gaan. Iedereen dacht echt dat we ne set achter zouden staan. Maar Gert redt de meubelen en wint 6/4. Ne groten oef suisde door ptkv. Dan bekijken we die mannen hun dubbelspelers, allemaal anderen. Er staat daar ne zekeren Stevaux bij, 58 jaar maar oud a-internationaal, Daviscup, Roland Garros, top 50 dubbel. 2e keer Houston. We spelen met Gert en Carl op 1 en frank en ik op 2. De Carl en Gert winnen vlot de eerste set, wij krijgen 6/1 maar er zat meer in. Dien Stevaux was/is echt goed, geen enkele misser en heel veel druk. We komen iets te kort. In de 2 set verlopen de 2 matchen net omgekeerd. Gert en Carl direct 3/1 achter en wij 3/1 voor. Zij zetten de scheve situatie recht en winnen 6/4. Op dat moment draaien wij op 5/4 en mag Frank uitserveren. Alles muisstil en de Frank krijgt den track, 2 dubbel fouten, 5/5. Fuck, ik had al zitten tellen en wist dat er enkel door de set te winnen we nog de titel konden binnenhalen. (De Frank wist dat niet zei hij achteraf, misschien nog een chance) Dien Stevaux heel simpel naar 6/5 en bij mijn opslag 0/30 achter door eerste voetfout bij 0/15. Wat een moment van de referee om dat te bestraffen. Houston, maar pakken 6/6 dus tiebreak voor den titel. Iedereen op het topje van zijnen stoel, en muisstil rond den draad. We lopen direct uit naar 5/2, ik mag serveren, maar krijg terug een voetfout. Effekes irritatie maar enfin. Ik serveer ons naar 3 matchballen, we missen er 2 waarvan ene het punt van de match. Dien Pipo slaagt nen onwaarschijnlijk rally uiteindelijk op de buitenkant van het hoekje van de dubbellijnen, scherper kun je hem niet zetten en wij dachten dat dienen bal buiten was en de set binnen was. Maar het 3 matchpoint was het goede, en game over!! Kampioenenverslag nummer 3 geschreven door Kevin Corthouts Finaledag…. Eindelijk was het zover… na weken van interclub, na het vieren van het Brabantskampioenschap en het doorstoten in de eindronde voor het Belgisch kampioenschap. Het mag gezegd zijn... we gingen van in het begin voor de Brabantse titel. Die haalden we binnen en gingen dan ook maar in één ruk door voor de nationale titel. En iedereen mocht het weten. We kunnen de heren van Heren 8 moeilijk bescheiden noemen. Maar terug naar de finaledag.... Op deze sowieso uitzonderlijke zondag, moesten we naar het even uitzonderlijke Brasschaat. De gemeente waar je met een Peugeotke niet binnen mag. De ene villa nog groter dan de andere en dan kwamen we aan op de club. Het moet gezegd zijn.... chique club. Echt eens de moeite om een titel te gaan binnenrijven. De chique club huisvest de K. Witte Duivels T.C. en daar moesten wij het gaan doen. Koninklijk is de titel van hun club, maar was ook de prijs waar beide ploegen voor gingen. De zon scheen, het decor was in orde, de meeste heren 8 uitgerust ondanks een spetterend vrijgezellenfeestje de nacht ervoor. Billy De Witte (van PTKV en niet van de duivels) opende de spelen. Dat deed hij in een snel tempo. Bam 6-‐0 in de eerste. Maar dan kwam de tweede. Twijfel, zenuwen, tegenstanders maakten zich meester over onzen Billy en voor we het wisten stond hij 1-‐6 achter in de tweede. De euforie van eerst maakte plaats voor ernst en rust bij de supporters (die al dachten dat het binnen was). We begrepen dat het een moeilijke dag ging worden. Maar na enkele bemoedigende woorden van Den Toldi De Witte (ook van ptkv) vloog den Billy er in, haalde de hakbijl boven en hakte het eerste Duvelke met 6-‐0 in de pan (6-‐0, 1-‐6, 6-‐0). Op het tweede veld was onze Joris van Halle ook bezig natuurlijk. Joris heeft een zware interclubjaar achter de rug, hij moest altijd als tweede aantreden en was ook dan vaak het midden van onze spot. Het zekere verliezend punt. Maar Djokari is ne vechter, net zoals het speelgoed komt er een moment dat hij terugkomt. En Joris houdt van drama en hield blijkbaar alles in de kast om het in Brasschaat vakkundig uit de kast te halen. 7-‐5 in een heroïsche eerste set is voor Joris niet verwonderlijk. Maar dan komt de tweede, altijd moeilijk voor Joris. En zo geschiedde ook 1-‐6, man wat was dat pijnlijk. Maar zoals reeds gezegd, Djokkevic is ne vechter. Waar hij het voordien liet afweten in de derde set, greep hij een duvelke bij de kraag, en ledigde hij hem volledig in geen mum van tijd. En wederom BAM, Djokke pakt een punt. Fier was hij, trots en verrast waren wij. En zo gaf Joris van Halle alle spottende ploeggenoten lik op stuk (7-‐5, 1-‐6, 6-‐1). Denis Vanhoye-‐Renard, voor ons beter gekend als French is geen leuke speler om een verslag over te schrijven. Je moet er al snel bij zijn wil je er iets over vertellen. French is ons zeker punt. Dat bewijst hij dan ook opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw. French heeft nog niet verloren. En zal dat ook niet al te snel doen. Het arme Duvelke dat ze tegen hem zette verweerde zich wel, maar begreep niet goed wat hem overkwam. Hij geloofde er echt in... in het begin. Wij Frenchfans wisten beter, wreven in onze handen en keken met kleine kraaienpootjes aan onze ogen vol met leedvermaak toe. We wisten, French pakt dat punt. Knipper niet met je ogen, want voor je het weet zit French weer naast je met een pintche in de hand. Ik knipperde eenmaal en het stond 6-‐1, ik knipperde nogmaals en het stond terug 6-‐1. Na afloop vond French zich niet zo goed spelen. Dat liedje kennen we. Sorry Denis dat ik niet elk punt kon volgen, maar het puntje was binnen. French bracht ons op 3-‐0, en we wisten even niet waar we het hadden. Zou het dan toch? Begonnen we te zweven? Tuurlijk dat... We zaten op rozen, en dan was het aan Sven Wagemans, onze Simba. Sven is misschien wel een van onze beste spelers, maar hij is Simba en dus onze jongste telg in de heren 8 familie. We maken het onze Simba niet altijd gemakkelijk en we weten dat hij tegen een goede tegenstander moet spelen om zelf op zen best te zijn. En dan kijken we naar de tegenstander van Simba, en dat is Bob de stoemper. We houden ons hart vast. Sven verliest de pedalen een beetje, maakt zich nerveus, had zich duidelijk ingeschreven voor het kampioenschap tennisgeriefsmijten. Bob stoempt terug, en Simba maakt nog teveel fouten. Simba gaat met de welpenstaart tussen de benen het veld af en verliest met 6-‐3, 6-‐1. Geen erg Simba koning worden we niet in 1 zomer he. Tussenstand 3-‐1, ok.... het ziet er nog goed uit voor ons. Lawrence Hoby mocht er aan beginnen. De Lorre is onze man die alles kan, als hij zijnen dag heeft. Dat heeft hij tijdens de eerste set niet en gaat de eerste set 2-‐6 ten onder tegen een sterke tegenstander. De tweede set, waar we niet wisten wat verwachten van de Lorre, slaat hij terug. Hij vecht, hij ploetert, hij brengt terug, hij valt aan en hij sleept een 6-‐6 uit de brand. De tiebreak is een loting, en de Lorre heeft de loting niet gewonnen 4-‐7 voor de zijn tegenstander Sam. Wat we onthouden is dat Lorre sterk gevochten heeft en uiteindelijk zijn tweede set 6-‐7 verloor. Tussenstand 3-‐2, de heren van Heren 8 ptkv beginnen te zweten maar houden nog 1 grote troef in handen. Deze troef kan je noemen wat je wil, een gouden ticket, een joker, Djing uit een lamp, maar wij noemen hem graag Scheureke, maar heel af en toe luistert hij ook naar de naam Ronny Vande Weghe. Scheureke / Schuros doet wat hij al heel de interclubreeks doet en pakt de punten waar ze nodig zijn. Zonder zijn heroïsche overwinning in het de finale van Brabant stonden we nu hier niet. De eerste set pakt hij met gemak. BAM 6-‐1, da Duvelke wist niet wat er gebeurde tegen onze senior. Maar de tegenstander, gesteund door 80 supporters vocht terug, en stond voor dat we het goed en wel beseften 5-‐1 voor in de tweede set. Maar dan kent hem onze Schuros nog niet. Scheur blijft ijzig kalm. Ik vraag mij soms af dat indien hij zou bloeden, hij ijsblokjes bloedt. Maar dus Scheur blijft kalm onder al die druk zoals alleen hij dat kan. Hij vecht terug, haalt echt alles terug, en in een lange titanenstrijd komt hij terug tot 5-‐5. Dat werd dan 6-‐6 en we zaten met een tiebreak. Het Duvelke meent nog tot op de dag van vandaag dat hij had kunnen winnen. Wij weten dat Scheur de tiebreak won met 7-‐4 en uiteindelijk het Duvelke uitschakelde in twee sets. Wij weten ook... Scheur verliest nooit van zijn leven van dat Duvelke. (6-‐1, 7-‐6) Dat punt betekende een wereld van verschil. En daar zijn we hem nog steeds dankbaar voor. We aten pasta, maar kregen niet veel binnen. We zaten al met onze hoofden bij de dubbels. De knopen waren al doorgehakt, we wisten hoe we gingen spelen, en dan besliste de tegenstand om meteen op 3 velden te spelen. Aj, wij in de war en alles herzien. De ploegen werden aangepast. Onze Captain volbrengt zijn taak en stelt drie goede ploegen op. In de eerste ploeg trad Corthouts Kevin aan, aan de zijde van de Lorre. Sterk duo. De tweede ploeg was Billy met French, nog sterkere ploeg. En in de derde ploeg stond ijzige Scheur met Simba. Zeer goede ploeg voor de laatste dubbel. Het ging heel snel in de eerste dubbel. Corthouts en Hoby krijgen slaag van nen Hollander en hunnen eerste man. Maar dit duo moest zo lang mogelijk in de running blijven om de druk bij onze tweede dubbel niet te groot te maken. Ondertussen ging de tweede dubbel zeer gelijk op en zagen we een heel sterke Billy, die de rust zelven bleek te zijn. Dubbel Corthouts-‐Hoby gaat op zijn bek, en krijgt een droge 6-‐2, 6-‐1. We kunnen wel argumenteren dat we vaak meegingen tot 40/40, maar als we eerlijk zijn moeten we toegeven. T was billenklets en dat zijn we niet gewoon. Het kwam aan op de tweede dubbel. De hoop ligt bij Billy-‐French. En de mannen doen wat ze moeten doen, traag maar gestaag halen ze de eerste set binnen 6-‐4. En zo ook in de tweede. Spannend is het zeker, druk is er veel, maar punten worden het meest gemaakt door PTKV. 5-‐3 in de tweede set. Matchbal. De druk bij het Duvelke wordt te groot en hij slaat een dubbele fout. TIS BINNEN. We beseffen het niet meteen. Maar dat duurde niet lang. Graag zouden we nu als Belgisch Kampioen ook graag aangesproken worden met onze nieuwe familienamen: Van België. Kampioenenverslag nummer 4 door Mathias de Mey Dan rest ons nog de laatste ploeg die speelde voor een plaats op de erelijst van Belgisch Kampioen. Heren 6 mocht een verre verplaatsing ondernemen naar Loppem alwaar er omtrent omkadering blijkbaar andere interclubregels zijn dan in de rest van België. Daar aangekomen, was het twee uur wachten geblazen aangezien de velden nog steeds onbespeelbaar waren door een hevige regenval. Ook eten werd er voor onze heren niet voorzien. Omstreeks 12u konden ze eraan beginnen. GJ Dewilder was subliem en de 1-‐0 stond op het bord. Jelle Marinus heeft gevochten tegen wel 50 West-‐Vlamingen maar ook hij trok aan het langste eind en ook Jeroen Vankerckhoven sloot zijn enkel winnend af. Daarna ging het niet zo vlot meer. De resterende enkels sloot PTKV verliezend af. Dus alles op de dubbels zetten, want de dubbels zijn van PTKV! En ze konden het niet spannender maken. De eerste dubbel was voor GJ en Jeroen een formaliteit. Ondanks de verhuizing naar een indoorveld 20 km verder haalden zij het eerste punt binnen met af en toe subliem dubbeltennis van beide heren. Kenneth en Matti G konden de stress jammer genoeg niet onder controle houden en geven de tweede dubbel weg. De laatste dubbel moest de verlossing brengen. Onder het toeziend oog van enkele ex-‐profvoetballers en wat luidruchtige West-‐Vlaamse koeikes begonnen Jelle Marinus en Nick aan het spektakel. De eerste set ging met 7-‐5 naar Loppem. Maar niet getreurd, de vechtlust van Jelle en Nick kwam boven en opnieuw was daar een supertiebreak. Wie dacht dat deze spannend ging worden had het mis, onze jongens wonnen hem met 10-‐3. Alweer een kampioenen ploeg van PTKV! H6 bedankt ook nog het volledige supportersteam van deze zondag! Krista, Lies, Vienk, Tom, Ken, Crazy Lasat, Matthias De Mey, kleine Matti en Thomas! Als je denkt dat het liedje nu gedaan is, wel dan hebben wij nog een paar verassingen voor jullie. Ondertussen dat heren 6 en 8 aan hun Belgische finales begonnen, stonden ondertussen twee younsters in Leuven te spelen voor de Belgische titel in jongens 10 en meisjes 16. Ook hier sloot PTKV winnend af. We hadden twee Belgische Kampioenen in het enkelspel, namelijk Alessio Bassile en Chelsea Vandenhoute. Dit is een mooie kroon voor hun beide voor al het harde werk zij tot nu hebben geleverd. En nog steeds is het PTKV-sprookje niet gedaan. Vorig weekend heeft Sophie Loeys tijdens de Belgische finale van het criterium eervol de tweede plaats gehaald. Wij wensen langs deze weg Sophie ook een dikke proficiat voor haar mooie afsluiter van een prachtig seizoen!
© Copyright 2024 ExpyDoc
