September 2014 Jaargang 45 nummer 5 Het bestuur Overige

Opgericht 4 juli 1934
O.l.v.
September 2014
Bert Nypels
Jaargang 45
nummer 5
Leo Veldkamp
Hans Mammen
Frans Luske
Vacant
Theo Veldman
Jan Woutersen
Jim Gottmer
tel: 3660093
tel: 5409646
tel: 5217778
Theo Buysman
Hans Smid
Hugo den Ouden
Bert Nypels
Andries Higler
Hugo den Ouden
[email protected]
Clubhuis Victoria Boys
tel: 5216858
tel: 5062817
tel: 3671589
tel: 3558833
tel: 3660535
tel: 06 22461140
Het bestuur
Voorzitter:
Plv. voorzitter:
Secretaris:
Plv. secretaris:
Penningmeester:
Plv. penningmeester:
Bestuurslid/Bibliothecaris
tel: 5414256
tel: 5332881
tel: 5414135
Overige
Archivaris:
Koormeester:
Plv. Koormeester:
Dirigent:
Webmaster:
Afmelden bij verhindering:
(vóór 18.30 uur)
(vanaf 19.00 uur)
Redactie Unisono
tel: 3551244
____
[email protected]
tel: 5331785
06 13989867
Adressen
Secretariaat:
Apeldoorn
Homepage:
Email:
Graaf van Lijndenlaan 31 7316 EH
http://www.mannenkoorbelcanto.nl
[email protected]
Repetitie: elke dinsdag van 20.00 uur tot 22.00 uur in het clubhuis
van de voetbalvereniging Victoria Boys aan de Berghuizerweg, tel: 3551244.
Contributie: € 15,- per maand. Rekeningnummer: NL40 RABO 0103 1532 09
t.n.v. Penningmeester Mannenkoor Bel Canto, Apeldoorn.
1
Van de bestuurstafel
Beste Bel Canto vrienden,
De zangvakantie zit erop en we zijn ruim over de helft van ons lustrumjaar.
De oprichtingsdatum van ons koor hebben we op waardige en feestelijke wijze
gevierd tijdens de Herdenkingsdag. Wat was het een prachtige dag en wat
hebben we genoten met zijn allen! We kunnen hierop heel tevreden terugzien.
Er is heel wat werk verzet om deze dag te doen slagen. Lof voor allen die
daaraan hebben bijgedragen en vooral een extra pluim op de hoed van de
hoofdorganisatoren Jacques Bootsma en Jan Heuves. Wat een geluk dat zij ook
zulke goede contacten met de weergoden hebben! Voor een uitgebreid terugblik
op deze dag verwijs ik naar het stuk van Leo Veldkamp elders in deze Unisono.
Over de weergoden gesproken: ons Assel-concert hebben zij wederom gezegend
met mooi weer. Mede daardoor was het gezellig en hing er een ontspannen sfeer
en wij zongen op niveau en de solist Davy vertederend. De opbrengst van de
collecte ten bate van de arme zwerfkinderen in Indonesië bedroeg dit jaar in
totaal € 705 en dit bedrag zal door Leo Veldkamp t.z.t. persoonlijk aan de
stichting Yayasan Kasih Peduli Anak op Bali worden overhandigd.
Maar het lustrumjaar is nog niet voorbij, ons grootse lustrumconcert in Orpheus
moet nog komen. Er is een draaiboek opgesteld voor alle activiteiten die moeten
gebeuren. De formele afspraken met Orpheus, orkest, solisten, Sokkenbuurt
Zeemanskoor zijn inmiddels gemaakt en vastgelegd en onlangs is ook het
contract met het bedrijf voor onze Cd-opname tot stand gekomen. Het te zingen
programma (ook van de solisten) staat eveneens vast. De kaartverkoop is
natuurlijk nog niet afgerond, maar is al wel aardig op gang gekomen. Planmatig
zijn we dus rond, maar nu de uitvoering nog. We zullen er de komende repetities
hard tegen aan moeten om ervoor te zorgen dat ons optreden picobello wordt.
We zijn al aardig op weg, maar we moeten er op letten dat ons optreden in àlle
aspecten perfect wordt. Niet alleen onze zang moet mooi klinken, maar ook onze
presentatie en uitstraling moet bij het gezongene passen. Ons publiek luistert én
kijkt. Overigens heb ik er alle vertrouwen in dat ons dat, mede dankzij onze
kundige dirigent, zal lukken.
Tot slot: ik ben benieuwd naar het aantal aanmeldingen naar aanleiding van de
oproep van Hans Mammen in de vorige Unisono.
Ik wens u extra veel zangplezier toe in deze laatste maanden van ons
lustrumjaar.
Frans Luske, secretaris
2
Bel Canto 80 jaar
Dames en Heren het is mij een genoegen hier voor u te staan als voorzitter van
dit prachtige koor!
Na 80 jaar tellen we nog ruim 60 leden en zijn naast koorzangers ook een
vriendenschaar, zoals het in ons clublied zo mooi staat.
Ook zijn we nog steeds één van de toonaangevende koren in Apeldoorn! We
geven elk jaar een aantal concerten waar we ons publiek en onszelf een groot
plezier mee doen.
Dit alles is te danken aan een vijftal mannen die op 4 juli 1934 ten huize van de
Heer A.B. Schotman de moed hadden om in die moeilijke tijd een heus
mannenkoor op te richten!
Graag wil ik u naast de naam van de Heer Schotman de namen van de andere
oprichters noemen: J. van Welsem, J. Jansen, G. de Haan en J. Bouwmeester. Ik
heb de eer gehad al deze mannen persoonlijk te kennen. De zonen van de heren
Schotman en Bouwmeester zijn ook jarenlang lid geweest van ons koor, helaas
is de laatste van hen, Jan Bouwmeester, ons verleden jaar ontvallen.
Graag wil ik u uit die oude tijd een paar getallen noemen die ons in deze
welvarende tijd wel erg grappig in de oren klinken.
Zo werd tijdens de eerste vergadering waarbij 23 mannen aanwezig waren de
contributie vastgesteld op 25 cent per week! Velen van u weten dat in die tijd
het loon per week op zaterdag werd uitbetaald.
Dit bedrag was in die crisistijd een heuse aanslag op het gezinsbudget!
Wel besloot het bestuur een clausule op te nemen dat bij werkeloosheid
vrijstelling of vermindering kon worden verkregen!
Het salaris van de dirigent, groot 6 gulden, bleek niet haalbaar!
Toch wisten ze een koor van de grond te krijgen.
Het eerste concert in Tivoli, bij velen van u een bekende naam, bracht het mooie
bedrag op van fl. 22,18
De eerste dirigent was Lammert Mentink, die helaas al vrij snel overleed. Zijn
vrouw, Mevr. Mentink-Reijers, nam tijdelijk het dirigeerstokje over van haar
man. In de oorlogsjaren was er weinig gelegenheid om te zingen, en pas na de
oorlog kwam Bel Canto onder leiding van Gerard Tiemessen weer tot bloei. Bel
Canto repeteerde inmiddels in het gebouw “Kunst en Genot”, ongeveer op de
plek waar nu de flats naast “het potlood”staan; als het koud was brachten de
leden zelf hout of turf mee om de kachel op te stoken!
Eigenlijk al vrij snel bleek Bel Canto een reislustig koor, want al in 1949 werd
er een concertreis naar Engeland gemaakt. Vrij onlangs heeft ons aller Ties me
nog een foto laten zien van hem en Gerrit Brouwer op de boot. En zoals u allen
weet hebben we heel wat afgereisd in het verleden. We mochten in Oostenrijk,
Zwitserland, Luxemburg, België, Duitsland en natuurlijk in ons mooie Limburg
triomfen vieren!
3
Gerard Tiemessen overleed vlak na zijn 25 jarig jubileum als dirigent van Bel
Canto.
In 1971 kwamen we onder leiding te staan van onze “Maestro” Bert Nypels, die
ons dus maar liefst 43 jaar weet te dirigeren en te stimuleren, voorwaar een
ongekende prestatie! Hopelijk mag dit muzikale huwelijk nog lang standhouden!
Bel Canto gaf in de loop der jaren concerten met grootheden in de Nederlandse
muziek, zo traden Marjon Lambriks, Antoinette Tiemessen, maar ook al twee
keer onze solist voor het aanstaande “Jubileumconcert” op 23 november in
Orpheus Ernst Daniël Smid, met ons op. Ook gaven we mooie concerten met het
vrouwenkoor Bel Canto, de Oeral Kozakken, het studentenkoor Cantus Juventae
en Polifonica.
We mogen niet vergeten dat veel van deze concerten en concertreizen, maar ook
de boottocht van vandaag en deze Herdenking, mogelijk werden en zijn door de
inkomsten die we in onze “Second hand Shop” genereerden! In 1992 werd onder
de bezielende leiding van Daan Scholten onze eigen winkel geopend, en samen
met Leo Konings en Ton Schotman werd het een enorm succes waar we nu nog
de vruchten van plukken! Heel veel inmiddels overleden leden, maar ook nog bij
deze herdenking aanwezige leden, hebben zich met hart en ziel ingezet om de
winkel tot een succes te maken.
Ook hebben we in ons bestaan veel ereleden, leden van verdiensten en
bestuursleden gehad die heel veel werk hebben verzet om het koor in stand te
houden. Ik ga geen namen noemen want ik ben bang dat ik iemand vergeet,
maar wij staan vandaag een moment stil om hen allemaal te herdenken.
Ik zeg “wij” staan stil en op de één of andere manier zal een ieder van u hier
aanwezig aan iemand of aan meerdere personen uit het verleden denken, als we
straks een moment stilte in acht nemen.
In het bijzonder natuurlijk de hier aanwezige dames, waarvan de echtgenoot is
overleden, maar ook de Bel Canto leden van nu, die goede herinneringen
bewaren aan overleden zangvrienden.
Het Bel Canto van heden is zo geworden door de inspanningen van onze
zangvrienden uit het verleden. Om daar op een dag als vandaag precies 80 jaar
na de oprichting even bij stil te staan is niet alleen zinvol, maar vervuld het ons
ook met respect voor onze voorgangers, die het zangersstokje overgaven.
En natuurlijk heeft herdenken iets treurigs, omdat zij, die wij herdenken er niet
meer bij zijn. Maar het geeft ook een impuls om door te gaan met de
Mannenkoorzang en het zijn van een vriendenschaar, zoals eerder genoemd.
Laten we afsluiten met die gemengde gevoelens, die tot uitdrukking worden
gebracht in de zin: “Achter de tranen van het verdriet, schuilt de glimlach van
de herinnering”
Laten we daar bij stil staan!
Leo Veldkamp
Voorzitter
4
Draaiboek herdenkingsmoment Bel Canto
4 juli 2014, “De Knobbel” ‘t Harde
Volgorde van handeling:
1.
2.
3.
4.
Uitgangssituatie om 1700 uur:
op de herdenkingspl aats
Vlaghijsers
Vlaggen in top
Hoornblazer
Standaard krans
Katheder +
microfoon
Welkom door de ceremoniemeester
Toespraak van de voorzitter
Vlaghijsers uitnodigen voor halfstok hijsen BC-vlag
Zang MBC
“I wish I had given Him more” (1 e couplet)
“The Lily of the valley” (1e couplet)
BC-vlag wordt halfstok gehesen
5. Krans leggen: weduwen overleden koorleden
6. “Last Post” door hoornblazer
7. Eén minuut stilte
8. Zang MBC “Jacobs Ladder ”
BC-vlag in top hijsen
9. Gezelschap loopt langs de krans naar Officiersmess
eerst dames/genodigden, dan koor
10. Na afloop van de ceremonie vlaggen neerhalen
Benodigd personeel
Hoornblazer:
Kmar
Ceremoniemeester: Jacques Bootsma
Voorzitter:
Leo Vel dkamp
Begeleider dames/
genodigden:
Jan Heuves
Opstelling koor:
Koormeester
Vlaghijsers:
Hans v.d. Hoeff en Jan v. Olst
Kransleggers:
Truus Woudt en Gerrie Scholten
Fotograaf:
Ria v.d. Hoeff
5
Een prachtige dag
4 juli 2014 Bel Canto 80 jaar!
Al een jaar waren Jacques en Jan bezig met het voorbereiden.
Natuurlijk kregen we regelmatig te horen wat de beide heren voor ons in petto
hadden, maar de werkelijkheid overtrof alle verwachtingen!
Ondanks de berichten over een ziekenhuisopname van de dochter van Jacques
en Gun waren ze er toch allebei en hadden ze als enige wijziging op het
programma hun eigen auto stand-by.
Twee comfortabele bussen (ook die van Gebo) brachten ons naar Blokzijl, waar
de twee mooie boten op ons lagen te wachten.
Een lekker bakkie met heerlijke koek ging erin als de bekende ketellapper! De
sfeer was mede door het prachtige weer uitstekend!
Al snel zat vrijwel iedereen aan dek te genieten van de zon en de mooie
Weerribben. De pittoreske huizen en hun vaak prachtige tuinen waren een lust
voor het oog. Opeens klonken een paar Bel Cantoliederen over het water!
Helaas kreeg Tonnie geen meeliggers bij zijn pogingen. Maar ook zonder zang
genoten we met volle teugen. Ria en Hans maakten honderden sfeerplaatjes.
In Ossezijl konden we even van boord om de winkel met souvenirs te
bezichtigen. Daarna gingen we met een lekkere lunch aan boord de weg terug
varen. En dan het tweede hoogtepunt van de dag, de ontvangst in “de Knobbel”
in `t Harde.
Wat een prachtige omgeving en wat een mooie gelegenheid om deze herdenking
te houden! De lessenaar met geluid, de krans en de stoelen stonden al gereed. Na
een aantal mededelingen door Jacques en een kopje koffie met gebak gingen we
naar de plek waar we onze grondleggers en alle andere overleden zangbroeders
herdachten met mooie ingetogen zang, trompetspel en toespraken.
Daarna de kranslegging door Truus en Gerrie, en de gang langs de krans. Echt
een kippenvel moment zou Jacques zeggen.
Na al deze terecht waardige momenten was het
tijd voor een voortreffelijke barbecue. Heerlijk
vlees en salades en de sfeer was weer echt des
Bel Canto`s. Na een paar gezellige uren gingen
we weer naar ons dorp terug, waar we Jan en
Jacques bedankten voor een fantastische dag!
Gelukkig bleek dochter Bootsma de volgende
dag weer naar huis te kunnen zonder ernstige gevolgen.
Jan, Jacques en ook Gun heel, heel hartelijk dank voor al jullie inspanningen!
Namens heel Bel Canto,
Leo Veldkamp
6
Herdenkingsdag Bel Canto 4 juli 2014
Het is haast een cliché, maar hoe vaak hoor je niet in toespraken of in verslagen
over clubevenementen de zin: “nee, we noemen geen namen op het gevaar af,
dat we iemand vergeten” en dan laten we onbenoemd wat eigenlijk waard zou
zijn te benoemen. De anonieme werkers achter de schermen zonder wie niets
van de grond komt en zonder wie een beetje evenement niet zou slagen en
daarom willen we dit keer eens een uitzondering op die regel maken en juist
wél iedereen noemen en mochten er mensen niet worden genoemd, dat hij of zij
zich dan melde, opdat we dat dan netjes kunnen rectificeren in een volgende
Unisono.
Dat we, dit keer wel namen noemen, komt voort uit het feit, dat Jan Heuves en
ondergetekende in de dagen en zelfs weken na onze Herdenkingsdag op 4 juli
zijn overladen met complimentjes en die willen we zeker niet voor ons alleen
houden.
Natuurlijk hebben we het raamwerkje vooraf in elkaar getimmerd, maar bij de
uitvoering zijn er velen geweest, die zich hebben ingezet om deze dag zo
heugelijk te doen zijn. Ik herinner me in dit verband opeens een opschrift boven
de deur van onze garage in militaire dienst, die luidde: “Het onmogelijke doen
we direct; wonderen duren wat langer.” Als we niet iedereen zouden noemen,
zou je kunnen denken, dat dat gezegde misschien wel van toepassing kon zijn,
maar vele handen maken licht werk en dan is 1 + 1 = 3. Onder het motto:
“Samen zijn we sterk”, bij dezen de namen.
Met dank aan
 Onze voorzitter Leo Veldkamp, die tijdens de herdenking een emotionele
toespraak hield en een complete inblik gaf in de wapenfeiten vanaf de
oprichting van Bel Canto.
 De dames Truus Woudt en Gerrie Scholten, die namens alle
aanwezigen een krans legden en vooraf hun inbreng hadden hoe we de
ceremonie zouden gaan uitvoeren.
 De vlaghijsers Hans van der Hoeff en Jan van Olst, die feilloos
aanvoelden, dat je zo iets niet in korte broek moest doen en heel correct in
lange zwarte broek en wit overhemd stijlvol de vlagexercitie voor hun
rekening namen.
 Onze dirigent Bert Nypels, die het koor a-capella een tweetal stemmige
liederen en de “Jacobs ladder” ten gehore liet brengen.
 Brandy Blonk, trompettist van het trompetterkorps van de Koninklijke
Marechaussee, die wondermooi de “Last Post” liet klinken over de verten
van “de Knobbel.”
 Ria van der Hoeff, die de hele dag met haar fototoestel de hoogtepunten
vastlegde en zeker meer dan honderd foto’s verstuurde onder de leden als
herinnering aan deze dag.
7
 Johan Kurk, de chef hofmeester, die de herdenkingsplaats perfect had
ingericht met vijftig stoelen voor de dames, een spreekgestoelte, een
geluidsinstallatie, een standaard voor de krans en de geweldige krans zelf
in de geel/blauwe Bel Canto kleuren.
 Ben, de kok, die een barbecue had voorbereid, die klonk als een klok en
wat te denken van het “ijsje” als dessert.
 Ilona, Magreet en Henny, de dames van de bediening, die zich bijzonder
hebben ingespannen om aan onze wensen tegemoet te komen tijdens ons
verblijf op de Knobbel. Hun klantvriendelijkheid en teamwork waren
opvallend.
 Jan Woutersen en Fred Velders, die onvermoeibaar drankmunten
verkochten voor dorstige kelen en na afloop een tot op de munt kloppende
kas konden overleggen.
 Jim Gottmer, die de herdenkingshoek inrichtte en als een ware archivaris
fotoboeken van weleer tentoonstelde.
 Diny Maassen, dochter van één van de Bel Canto oprichters, Jan van
Welsem, die nog oude prenten van een kerkkoor had bewaard, dat als
voorloper kan worden beschouwd van het in 1934 oprichtte huidige Bel
Canto.
 Theo Buysman, die veel materiaal van vroeger ter beschikking stelde
evenals Leo Veldkamp, die zijn foto albums uitleende.
 Frans en Wilma van der Voort, die met foto’s een dvd samenstelden, zo
compleet en zo professioneel met muziek onderlijnd, dat vele de dag
hebben kunnen herbeleven.
 Hugo den Ouden en Fred Velders, die er voor zorgden, dat zij die om
gezondheidsredenen niet konden deelnemen toch een bloemengroet van
Bel Canto kregen op de herdenkingsdag.
 De firma Gebo Tours, die gratis de hele dag een bus ter beschikking
stelde, ter compensatie van het geleden ongemak tijdens een eerdere reis
naar Luxemburg.
 Leen Berkhof, de chauffeur en eigenaar van de andere busmaatschappij
Happy Bus, die terugkwam op een eerder afgesproken prijs en meldde,
dat hij zich had vergist, zodat we € 190, - minder behoefden te betalen.
 Onze penningmeester Theo Veldman, die het voorstel lanceerde, dat
deelnemers aan deze dag gezien de aard van een dergelijk herdenking
geen financiële bijdrage zou moeten worden gevraagd.
 Marjolein Alfrink van de facilitaire dienst van de Gemeente Apeldoorn,
die de gemeentevlag van Apeldoorn enkele dagen gratis ter beschikking
stelde, omdat het hier een herdenking betrof.
 Jan en Reiny van Olst, die normaal onder de Bel Canto vlag slapen en de
vlag ditmaal gewassen en gestreken voor de ceremonie afgaven.
 Jan en Monique Timmerman van de rederij met dezelfde naam, die de
schepen “Martha O” en “Sijgje S” piekfijn voor elkaar hadden en koffie
8






met Blokzijlse brok en een schipperslunch aan boord serveerden, waar
niets op aan te merken viel.
Ties Simons, ons lid van verdienste, die naast de welgemeende felicitaties
met het behalen van onze 80e verjaardag, aan het hele koor plus de dames
een rondje aanbood (een hagelslagje p.p.!)
Teun Slijkhuis, die een artikeltje over deze dag in de Unisono heeft
geschreven, opdat ons nageslacht nog eens kan nalezen, wat ze over 80
jaar moeten doen.
Jan Heuves, buscommandant (BC) bus 2, bootcommandant (ook BC)
boot “Sijgje S”, steun en toeverlaat, positief kritisch meedenker,
wonderdokter met de computer en bovenal heel gezellig.
Nel Heuves, die Jan uren niet heeft gezien toen hij bezig was met de
computer en de vele vergaderingen vooraf aan het uitstapje en natuurlijk
voor de koffie bij de besprekingen.
Mijn vrouw Gun, die toen ik even uitviel om een privéaangelegenheid, tot
buscommandant (BC) bus 1 werd gebombardeerd en als een ware
reisleidster zorgde, dat de bus in Blokzijl aankwam en bovenal voor de
vele uurtjes, dat ik achter de computer zat en niet aanspreekbaar was,
omdat ik weer zo nodig “iets”op papier moest zetten, zoals bijvoorbeeld
deze lijst met namen.
En tenslotte allen, die hebben deelgenomen. We waren met 116
deelnemers en stel je eens voor, dat dat er maar 16 waren geweest, dan
stonden de inspanningen van alle medewerkers hierboven genoemd toch
niet daarmee in verhouding. We hadden gehoopt op honderd deelnemers
en zijn dus meer dan tevreden over de geweldige opkomst.
Een applaus voor Bel Canto zelf is zeker op zijn plaats.
Allemaal heel erg bedankt! En als uw naam vergeten is, hoor ik het graag!
Jacques Bootsma
9
Verslag herdenkingsdag 2014
Iedereen was op tijd aanwezig bij het parkeerterrein Omnisport en we moesten
nog wachten op de bussen, die gelukkig ook op tijd arriveerden en was het
instappen zo goed geregeld dat wij op tijd konden vertrekken, dus om precies
9.00 uur reden wij weg bij Omnisport op weg naar Blokzijl.
Daar aangekomen werden wij verzocht uit te stappen en ons in te schepen in de
voor ons aangewezen schepen,ook hier was een verdeling gemaakt over 2
schepen genaamd Martha O en Sijgje S die ons een onvergetelijke vaart zouden
aanbieden over de afgegraven en in meren veranderde veengronden, afgegraven
voor turfwinning, om ons het Venetië van het noorden te laten aanschouwen en
ons ook lekker te verwennen.
Meteen na de afvaart werd ons al koffie/met aangeboden en werd ons door de
schipper uitleg gegeven over de boot ( ik praat hier over de vaart met de Sijgje S
omdat ik op deze boot was ingescheept) en over het ontstaan van de meren.
Het weer was prachtig de zon scheen er was weinig wind en iedereen was goed
gehumeurd dus wat wil je nog meer alles zat mee en velen van ons gingen dan
ook op het bovendek genieten van alles wat op hen afkwam en vooral ook van
de leuke huisjes en tuinen die volop in de zon een verlangen van velen moeten
hebben opgeroepen om in een zo mooie omgeving te mogen verblijven, maar al
gauw kwam de nuchterheid naar boven dat het er in de najaar-, winter- en
regentijden wel anders zou uitzien en dat er ook veel nadelen zijn, denk maar
eens aan de bereikbaarheid van de huisjes die alleen maar per fiets of boot te
bereiken zijn en het in huis halen van de bootschappen.
En zo kwamen wij aan bij het informatie centrum, waar een ieder vrij was om te
doen wat zij wilden een hapje en/of een drankje of het informatiecentrum
bekijken of een stukje te gaan lopen een ieder wat wils, om daarna weer de
terugvaart naar Blokzijl aan te vangen en weer getrakteerd te worden op een
goede lunch en in tegenovergestelde richting nog na te genieten en nog e.v.
gemiste uitzichten in zich op te nemen.
Terug in Blokzijl was het uitschepen en weer instappen in de bussen om richting
het Harde te gaan voor de officiële herdenking en via een mooie rit door de
polder kwamen wij daar aan, de chauffeur van de Happy Bus miste de afslag
naar het kazerne terrein en heeft zijn passagiers nog even een extra rondje van
de zaak gegeven, maar was toch bijna gelijktijdig aanwezig zodat wij gelukkig
allemaal tegelijk de officiersmess konden betreden en na ontvangst met een
heerlijk kopje koffie/thee op het terras konden plaatsnemen en een hartelijk
welkom werden geheten door Jacques Bootsma met een aardige anekdote en
uitleg wat er verder stond te gebeuren wat betreft de herdenking.
10
De genodigden/nabestaanden van de overleden zangvrienden werden
uitgenodigd om plaats te nemen op de voor hen geplaatste stoelen en de
zangers/het koor werd verzocht om zich op te stellen voor de
herdenkingsplechtigheid.
Daarna werd door de voorzitter (Leo Veldkamp) de plechtigheid geopend, werd
de vlag van Bel Canto halfstok gehesen en werd er door de trompettiste (van de
Kon. Marechaussee) de “Last Post” geblazen waarna de herdenking de
herdenkingstoespraak met herinneringen uit de (lang)vervlogen tijden nog eens
werden herdacht en gaf het koor acte de présence door een gevoelig gezongen
concert waarna de kranslegging plaatsvond en een ieder de kans kreeg om in
stilte afscheid te nemen van de verloren leden/vrienden/geliefden.
Al met al een plechtigheid waardig en welgemeend aan hen die wij zo node
moesten missen en op een gedenkplaats die hen toekomt,ver boven alles
verheven met een uizicht hoog over bebost terrein met een uitzicht die de
vrijheid symboliseert van de plaats waar zij zich bevinden en mij het gevoel gaf
dat zij er nog bij waren en vanaf deze plaats toekeken en hoorden hoe zij nog in
herinnering van Bel Canto voortleven.
Na deze plechtigheid gingen wij over tot de orde van de dag en werd een ieder
uitgenodigd deel te nemen aan een heerlijke BBQ,die bestond uit een koud
buffet (heerlijke salades met warme sauzen en satés etc.) maar jammer was wel
dat de koks niet konden braden en tot onze schrik was al het groter vlees rouw
en zo niet te eten.
Maar gelukkig was de bediening oplettend en had voor ons snel wat BBQ's
neergezet en aangestoken zodat wij het vlees zelf konden braden en werd het
toch een heel gezellige en smakelijke afsluiting van het aangeboden diner en
werden wij allen,toch wel onder de indruk en wat stiller,naar het Omnisport
terug gebracht om vandaar uit huiswaarts te keren.
Wij willen dan ook onze dank uitspreken aan Bel Canto en zeker aan allen
die deze dag hebben georganiseerd en mogelijk hebben gemaakt en zijn vereerd
dat wij deze dag mee hebben mogen maken.
Mede namens Yvonne
Teun Slijkhuis
11
Orde en regel
Ja, ja, als men zich daar eens aan kon houden tijdens de koorrepetitie!
Bij het doorbladeren en nalezen van verslagen van bestuursvergaderingen en
jaarverslagen van enkele koren las ik regelmatig tijdens de rondvraag klachten
over de onrust in het koor tijdens de repetitieavonden.
En nog steeds moet de dirigent zijn leerlingen tot de orde roepen.
De volgende anekdote gaat over dit probleem:
Bij een Amsterdams koor o.l.v. Piet van Egmond zaliger, kon men zich
onoplettendheid niet permitteren. Men moest bij de les blijven. Op een zeker
moment tijdens een repetitie riep hij een zanger tot de orde in de navolgende
bewoordingen:
Meneer J. bij de bassen, U heeft kennelijk Uw partij al onder de knie. Wilt U dit
bewijzen door het zojuist doorgenomen fragment alléén voor te zingen?
Wellicht een oplossing voor dit irritante verschijnsel?
Want orde en regel moet er zijn! En een luisterend oor!
Wim Wesselius
12
13
De Bel Canto kalender, september 2014
Vader Chris Pluim was destijds de historicus van Hoenderloo en eigenaar van
"Rust een weinig" (zie foto).
Albert Brinkenberg vestigde zich als eerste (1813) in de omgeving van wat nu
het dorp Hoenderloo heet. Door zijn huwelijk zag hij zich genoodzaakt zijn
zwervend bestaan op te geven: hij groef een kuil en dekte deze af met hout en
plaggen. Echter "de hemel boven ons" gaf nog weleens problemen.
Daarom zocht hij~een ander onderkomen "aan de weg", omdat deze altijd wat
oplevert, al is het maar een paardenkeutel. Hij bouwde een 2e hut op de plaats
waar in 1933 (foto) café-restaurant "Rust een weinig" stond. Hij noemde deze
hut "Het Hoenderloo”, naar de vele korhoenders die daar leefden.
Alzo het begin van het dorp Hoenderloo, waar Albert hard werkte, o.a. als
schaapherder. Hij zag kans al zijn 9 kinderen een bruidsschat van 50 schapen
mee te geven.
Ds. Otto Heldring, vanaf 1839 woonachtig in Hoenderloo, was een invloedrijk
en sociaal meelevend mens, die veel initiatieven tot ontplooiing~bracht, en ook
financieel steunde.
Hij zorgde voor de eerste school(huisonderwijs) en scharrelde een
schoolmeester op: een oude zwerver van goede afkomst. Het eerste echte
schoolgebouw kwam gereed in 1846 en de bouwkosten bedroegen f 3370.-.
Meester B. Gangel gaf daar de lessen. Een nieuwe school, gebouwd in 1906,
werd als eerbetoon Mr. B. Gangelschool genoemd. Meerdere plannen die door
Ds. Otto Heldring gesteund werden, waren de Heldringkerk (1858) en de
Heldringput (1841).
Gesprekken die ds. Heldring destijds met de arme onderdanen had, waren vaak
klaagzangen, o.a.: Het ontbrak hun aan niets, behalve 2 dingen: "Eene put van
zuiver water, om den dorst te lesschen", en "eene school met een geschikte
onderwijzer om de jeugd tot nuttige leden der maatschappij te kunnen vormen."
Aan beide wensen heeft ds. Heldring gehoor gegeven, met een positief resultaat.
De bekende schrijver en journalist A. den Doolaard (pseudoniem voor C.
Spoelstra) die leefde van 1901 tot;1993, woonde vanaf 1954 in Hoenderloo. Met
het Deelerwoud en natuurreservaat Hoge Veluwe in deze contreien, mag
Hoenderloo tot een zeer aantrekkelijke woon- en vakantieomgeving gerekend
worden.
Bron: Uitgave "150 jaar Hoenderloo"
Wim Wesselius
14
Zomermiddagconcert Assel
Voor de eerste keer in de 20 Asselse concertjaren door omstandigheden tussen
het publiek gezeten en geluisterd naar de zang van mijn eigen Bel-Canto.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het een bijzondere ervaring was en de zang
mij zeker niet is tegen gevallen; ik kon het zelfs niet laten om (zij het zachtjes)
uut de kop mee te zingen!
Toch een paar op- en aanmerkingen:
 Het starten van het Belcantolied klonk erg rommelig en kwam nonchalant
over, teveel (nieuwe?) mannen kennen de tekst niet.
 Dan “die forelle”, zonder map nog wel, fris, fruittig, en vrolijk; het klonk
erg goed.
 Walter Kollo klonk ook erg mooi, waarom in het vervolg ook niet zonder
map?
 Alleen weten we nog steeds niet of aan het eind van “Pauline geht tanzen”
het wel of geen DING zal gaan worden.
 Dan het “Soldatenkoor”, wel goed gezongen maar aan de uitspraak zullen
we toch meer aandacht moeten besteden.
Verder mogen we best tevreden zijn en was het een heel mooi concert, als ik er
een cijfer aan zou mogen geven dan was het een dikke 7,5 waard.
En nu op naar het grote concert in november, laten we er met zijn allen extra
tegenaan gaan zodat ook dat concert een groot succes gaat worden.
Rest mij nog jullie te bedanken voor de mooie handtekeningen troostkaart die ik
heb ontvangen tijdens mijn ziekte. Dat heeft mij goed gedaan.
Jaap van Rijswijk.
Openluchtconcert Assel 2014
12 juli, om 16.30 uur, was het zover, het openluchtconcert van het 80 jarige Bel
Canto kon een aanvang nemen.
Voor die tijd hadden velen de handen uit de mouwen gestoken; affiches waren
gemaakt, een programma boekje kwam tot stand, het podium werd opgebouwd
en natuurlijk hadden onze “vaste krachten” weer, op voortreffelijke wijze, voor
koek en zopie gezorgd.
Ondanks de voorspellingen waren de weergoden ons gunstig gezind, de zon liet
zich van zijn beste kant zien en een deel van de talrijk aanwezige toehoorders,
de schattingen liepen uiteen van 350 tot 450, koos daarom voor een plekje in de
schaduw.
15
Het repertoire, een keuze uit het archief van Bel Canto, bestond hoofdzakelijk
uit goed in het gehoor liggende musical- en operaliederen. Dit jaar was er voor
gekozen om in het programmaboekje een korte omschrijving van de gezongen
liederen op te nemen, de reacties hierop van uit het publiek waren positief,
konden ze zelf bij elk liedje nagaan waar het over ging.
Het publiek werd welkom geheten door onze voorzitter. Op een charmante wijze
wist Leo het publiek te attenderen op de collecte voor een goed doel en hij
vergat daarbij niet te memoreren wat men in Indonesië met 5 euro zoal kan
doen.
Hoewel we niet op volle sterkte waren, hebben we weer ons beste beentje voor
gezet, natuurlijk onder de bezielende leiding van onze dirigent, wegens een
kleine ingreep, deed hij dat dit keer zittend en met onze muzikale steun en
toeverlaat aan de piano.
Voor een solo-optreden bij ons concert hadden we dit jaar Davy Gomez weten te
strikken. Dit jonge zangtalent werd met een leuk interview, door onze voorzitter,
aan het publiek voorgesteld. Vervolgens zong hij de sterren van de hemel met
twee geheel verschillende liedjes.
Deze 10-jarige jongenman vond het wel leuk om te midden van zoveel “opa’s”
te mogen zingen.
Wellicht bij een volgende gelegenheid toch even er om denken dat een klein
persoon beter hoger op het podium kan staan, zodat hij goed zichtbaar is voor
het publiek.(en of een bloemetje het meest geschikte bedankje is voor zo’n jonge
knul?)
Na de pauze, waarin door het aanwezigen, mede gezien de zomerse
temperaturen, dankbaar gebruik werd gemaakt van aanwezige verfrissing in de
“koek en zopie”, bracht het koor een drietal operaliederen ten gehore om
vervolgens met Duitstalige operetteliedjes te eindigen.
De waardering van het publiek werd kenbaar gemaakt met een luid applaus, wat
voor onze dirigent aanleiding was om Pauline nog een keer te laten dansen. Dat
daarbij ook nog even zijn beentjes van de vloer gingen, had niemand verwacht.
Aan het eind van het concert bedankte de voorzitter het publiek voor hun
aanwezigheid en voor de gulle bijdrage aan de collecte, de solist voor zijn
geweldig leuke optreden, onze dirigent voor zijn leiding en hij liet het aan Chris
over om, namens het hele koor, Caroline te bedanken voor haar muzikale
begeleiding.
Één kanttekening; ik heb me gestoord aan het gedrag van twee dames die, van
mij uit gezien, vooraan links achter de dirigent zaten. Deze dames zaten
voortdurend te kletsen en ik had daarbij het idee dat ze één van onze koorleden
16
op de hak namen. Na afloop van het concert hoorde ik van een aantal koorleden
dat hen hetzelfde was opgevallen. Wellicht dat we eens moeten overleggen hoe
hier mee om te gaan.
Maar kort samengevat, ik vond het en velen met mij, een erg leuk
openluchtconcert.
Jan Heuves
Een dag uit het leven van een vrijwilliger
Ik ben vrijwilliger bij de dierenbescherming en rijd in de DVO (Dieren Vervoer
Overgelre). Deze dienst bestaat uit 4 dagen rijden en 8 dagen vrij.
Op een middag omstreeks 13.30 kreeg ik een melding dat er op de centrale aan
de Kuipershoek te Apeldoorn een kraai, een eekhoorn en een reiger zaten te
wachten op vervoer naar de opvang “Noach” in Halle (Achterhoek).
De kraai was gewond aan zijn vleugel, de eekhoorn was door een kat gebeten.
Daarna moest ik naar Twello. Daar hadden ze een Reiger gevonden met een
gebroken poot. Hij was vast komen te zitten in een net dat mensen boven hun
vijver hadden gespannen.
Van Halle terug naar Apeldoorn, met onderweg weer een melding:
Een nestje met 4 zwaluwen van een dag oud, in Apeldoorn. Ze waren uit een
omgezaagde boom gevallen. Ik heb ze aangemeld bij de Dierenpolitie.
Terug naar Vaassen. Daar was een das zwaar gewond aan zijn kop. Een
spoedgeval naar een dierenarts of naar de opvang in Halle? Het werd tenslotte
de opvang Noach in Halle.
Terug naar Apeldoorn. Onderweg weer een melding, van de Ambulance
Apeldoorn. Die waren in Hoenderloo voor een stel vogels. Een vlaamse gaai,
een zwaluw en een meerkoet. Dus op weg naar Hoenderloo. Onderweg een
melding vanuit Deventer van een zwaan met een vishaak in zijn bek. Ook die
opgehaald en naar Halle gebracht. Daarna naar Bronsbergen (Zutphen) voor een
gewonde buizerd en een kerkuil en deze weggebracht naar Barchem. Dan weer
door naar Halle.
Om 22.05 weer een melding vanuit Apeldoorn. Een gewonde kraai en een
gewonde eend. Die heb ik opgehaald bij mijn collega in Apeldoorn en
doorgebracht naar Halle.
Rond 01.00 was ik weer thuis. Moe maar voldaan.
Hugo den Ouden
17
Presentielijst koorrepetities
Aan alle zangers van Belcanto,
Het gaat over de presentielijst!
Er moet telefonisch bij mij afgemeld worden. Ook de presentielijst moet op de
juiste wijze ingevuld worden. Zoals het onder op de lijst vermeldt staat.
X = present
A = Afgemeld
Z = Ziek
-- = Onbekend
Hugo den Ouden
Plv. koormeester
18
19
De Bel Canto kalender, oktober 2014
De VVV-gids 1896 vermeldde in zijn aanbeveling voor goed wonen en
vakantieverblijf in de Gem. Apeldoorn (bij ‘t Loo ) o.a. "Gewone en speciale
geneeskundige behandeling".
Echter voor dat was gerealiseerd, had het nog veel voeten in de aarde.
Dr. C. Vlaanderen, die de noodzaak(na een cholera-epidemie) van een
ziekenhuis bij de. Gem. Apeldoorn aankaartte, stuitte op veel tegenstand, niet
alleen qua financiën, ook de noodzaak werd middels een ingezonden artikel in
het plaatselijk nieuwsblad bekritiseerd, met o.a. de navolgende uitspraken: "Het
verplegen buiten het huisgezin is in strijd met het familieleven" en "onder de
minderbedeelde stand met goede buurtschap is dat al de halve genezing".
Uiteindelijk kwam de goedkeuring; de noodzakelijke gelden(fl. 6.700, -) werden
bijeengebracht door o.a. Koningin Emma fl. 1.000, - en fl. 1.000, - uit het
Koning Lodewijkfonds, gesticht in 1808 "ter ondersteuning aan nooddruftigen".
Het ziekenhuis aan de Beek werd gebouwd aan de Sprengenweg en bevatte 1
kleine en 2 grote zalen. Openingsdatum 18 oktober 1886. In 1896 werd een
directeur/verpleegkundige in dienst genomen. Wedde: fl. 300, - per jaar + vrije
voeding.
In 1936, bij het 50-jarig jubileum (zie foto), na vele verbouwingen en
uitbreiding, kon het ziekenhuis bogen op een opnamecapaciteit van plusminus
180 patiënten met 30 à 40 personeelsleden. Als eerbetoon aan Prinses Juliana
werd haar naam verbonden aan het ziekenhuis.
In 1961 werd gestart met een totale nieuwbouw; officiële opening in 1974.
Na een voltooide uitbreiding van het Lukas ziekenhuis (begin 21e eeuw) werd
het Juliana Ziekenhuis geheel ontruimd. Nu vormen het Lukas ziekenhuis en het
Spittaal (Zutphen) een samenwerkingsverband onder de naam "Gelre
Ziekenhuizen"
Het Juliana Ziekenhuis werd in een tijdspanne van enkele jaren gesloopt.
Kosten: ettelijke miljoenen euro's, waarvan een groot deel besteed moest worden
aan asbestverwijdering.
Gelukkig heeft Dr. C. Vlaanderen dit niet meer hoeven mee te maken, die
destijds met bloed, zweet en tranen, vnl. bij de beter gesitueerden, een paar
duizend gulden bij elkaar moest scharrelen voor de eerste Apeldoornse
ziekeninrichting.
Geraadpleegd: o.a. Geschiedenis Apeldoornse ziekenhuizen, Wim Nijhof
Tot de volgende aflevering
Wim Wesselius.
20
Het koor der gevangenen
Hoewel ik in het katholieke zuiden ben opgegroeid en mijn moeder een
zeer godvruchtige vrouw was, heb ik nooit iets gehad met wonderen. Dat kwam
door mijn vader. Volksverlakkerij noemde hij het, als er weer eens een
Christusbeeld met bloedende wonden, een hete tranen wenende Maria of een
bijzondere genezing was gesignaleerd.
Pure nep, riep hij dan. Nee, mijn vader vertrouwde niets en niemand, en ik had
als rechtgeaarde zoon geen reden om aan zijn mening over wonderen te
twijfelen.
Tot ik eind jaren vijftig, min of meer onschuldig, voor langere tijd in de
gevangenis belandde en daar Josje leerde kennen:
Opeens was hij er. Een grote vent met een wilde zwarte haardos en een al
even wilde blik in zijn gitzwarte ogen. De gevangeniskapelaan introduceerde
deze nieuwe gevangene op een repetitieavond van ons koortje als een
uitstekende bariton die ons koor hopelijk nog vele jaren zou kunnen versterken.
Bovendien speelde hij trompet, een welkome afwisseling voor het amechtige
orgeltje in de kapel. De nieuweling knikte ons ernstig toe en zei dat hij Josje
heette en dat hij de Heer wilde dienen met muziek en zang, omdat hij zeker wist
dat alleen op die manier de Heer de verlangens en diepste wensen van Zijn
schepselen zou vervullen. Wij stonden er wat bedremmeld bij. Onze eigen
doelstelling was slechts wat ontspanning en het doorbreken van de
gevangenissleur. Maar goed, ieder zijn meug.
Josje beschikte inderdaad over een fraaie bariton. Bovendien bracht hij een
duidelijke vernieuwing van het repertoire mee. Hij bleek een fervent liefhebber
van negerliedjes, gospels noemde hij die. Swingende liedjes vol hoop en
vertrouwen, die een fris contrast vormden met de vaak wat zeurderige
kerkdeuntjes die we tot dan hadden gezongen.
Onze kapelaan was meteen dolenthousiast en al snel waren we van een 'gewoon'
kerkkoor veranderd in een 'gospelkoor'.
De zondagse missen werden drukker bezocht. Er werd geklapt en meegezongen.
Josje kende alle gospelteksten en zette die op papier, waarna ze gestencild
werden.
Voor de uitspraak hadden we Josje en de kapelaan. Ze legden ook uit waar het
over ging. Wanneer Josje dat deed werd helemaal lyrisch, als het ging om de
profeten die met God gesproken hadden en door Hem geholpen waren. Zoals
Ezechiël die Hij het Wiel aan de hemel toonde, Eliah die Hij in een vurige
wagen naar de hemel liet brengen en Joshua die Hij door bazuingeschal de stad
Jericho liet overwinnen. 'Het lied van Joshua is het lied van mijn spoedige
bevrijding,' zei hij dan vol overtuiging, 'let op mijn woorden’.
Dan knikten we maar instemmend. Hij was nou eenmaal een beetje
wereldvreemd.
21
Maar zijn muziek was leuk en daar ging het om. We repeteerden met veel
plezier en de kerkdienst in de kapel werd een wekelijks uitje voor alle
gevangenen.
Het was in de zomer van negenenvijftig dat de kapelaan, op aandringen van
Josje, de gevangenisdirecteur wist over te halen tot het toestaan van een
openlucht optreden.
Op een warme zondagmiddag in augustus werden alle stoelen uit de eetzaal naar
de binnenplaats gesleept en aan een kant ervan in keurige rijen opgesteld. Daar
tegenover stond ons koor met aan de zijkant het orgeltje van de kapelaan.
Middenvoor stond Josje met zijn glanzend gepoetste trompet. Toen het publiek
had plaatsgenomen sprak de directeur een kort inleidend woord. Iets over de
moderne geest in zijn gevangenis ondanks de reeds zeer hoge leeftijd van het
gebouw. En dat iedereen maar veel plezier aan deze middag mocht beleven.
Onder een wolkenloze hemel begonnen we met een rustig 'Swing low sweet
chariot', toepasselijk gevolgd door 'Pearly gates'. Zo werkten we ons repertoire
af, wisselend tussen ingetogen en wat vlottere nummers. Tijdens 'Nobody knows
the troubles’ wist Josje in zijn trompetsolo al het leed van de wereld in zulke
intens klagelijke tonen uit te drukken, dat hij een staande ovatie kreeg.
Na 'Ezechiël saw the wheel' waren we toe aan het slotnummer. Op verzoek van
Josje hadden we zijn lievelingsnummer voor het laatst bewaard: 'Joshua fit the
battle of Jericho'. Na een korte trompetintro barstten we los. Even later begon
het zachtjes te waaien en uit het niets verschenen er wolkjes aan eerst zo
strakblauwe hemel. Na het eerste couplet blies Josje het refrein in korte
krachtige stoten die onze woorden nagenoeg overstemden. Terwijl de wind
aanwakkerde zongen wij het tweede couplet van de zeven die we op ons stencil
hadden staan. Ons publiek leek alleen nog maar oog te hebben voor de
trompettist die bij elk refrein meteen weer losbarstte met welhaast
oorverdovende trompetstoten die de muren van oude Jericho zeker zouden
hebben laten wankelen. De wolken werden groter, donkerder en plotseling
schoof er een voor de zon, waardoor de binnenplaats werd gehuld in een
onwerkelijk licht. Maar niemand leek het te merken, zo was men gefascineerd
door die grote man met zijn wilde zwarte haardos en zijn glanzende trompet. De
man die zijn helse klanken naar de hemel joeg om zijn wensen kracht bij te
zetten.
En de hemel reageerde, verduisterde en gromde.
De zevende solo ontketende de wind in volle kracht. Hagelstenen als
duiveneieren ranselden op ons neer, iedereen kromp ineen en trachtte met zijn
handen zijn hoofd te beschermen.
Een felle alles verblindende lichtflits, gevolgd door een oorverdovende knal die
de grond onder onze voeten deed trillen. Het geluid van vallend gesteente, dan
stilte.
Toen ik mijn ogen weer durfde te openen zag ik dat, achter ons nog half
verdoofde publiek, de gevangenismuur die aan de straat grensde was ingestort.
22
Boven het puin uit zag ik nog net even een glimp van een zwarte haardos en een
hand die triomfantelijk met een trompet zwaaide om de hoek verdwijnen.
'Josje,' dacht ik, 'Joshua, and the walls came tumbling down.' Die gekke Josje,
door God bevrijd omdat hij echt in wonderen geloofde.
De regionale krant maakte de andere dag in een kort bericht slechts melding van
een zeer plaatselijk noodweer, waarbij een muur van de gevangenis door de
bliksem was getroffen en geheel verwoest. Daardoor had een gevangene weten
te ontsnappen. Van hem ontbrak nog elk spoor.
Een paar weken later was de muur herbouwd en konden we weer op de
binnenplaats gelucht worden. Ons koor miste Josje en zijn trompet bij elke
repetitie, maar we gingen wel door op de nieuw ingeslagen weg. Ons
Gospelkoor heeft echter nooit meer een openlucht concert gegeven.
Josje heeft me echter geleerd dat je toch niet alles klakkeloos van je vader kunt
aannemen, dat een vast geloof bergen kan verzetten en dat wonderen soms zo
ontstaan.
Toen ik twee jaar later vrij kwam, besloot ik mijn gevangenismemoires op te
schrijven. Iets dat me tot nu toe op het rechte pad heeft gehouden.
Van Josje heb ik nooit meer iets vernomen.
Henk Huiskamp
23
Verjaardagen & jubilea
Onze welgemeende felicitaties gaan uit naar de volgende koorleden:
Verjaardagen
Oktober
Wim Hogeveen
Jan Willem Leeuwenkamp
Jan Steneker
Bert Nypels
Caroline van der Weiden
hij wordt op 14 oktober 66 jaar
hij wordt op 18 oktober 79 jaar
hij wordt op 19 oktober 91 jaar
hij wordt op 31 oktober 74 jaar
zij wordt op 15 oktober 48 jaar
November
Theo Buysman
Frans Luske
Jan Bouwmeester
Hans van der Hoeff
Dagobert Auf der Masch
Alexander de Smidt
Fred Velders
hij wordt op 3 november 80 jaar
hij wordt op 14 november 71 jaar
hij wordt op 15 november 75 jaar
hij wordt op 24 november 65 jaar
hij wordt op 24 november 70 jaar
hij wordt op 26 november 74 jaar
hij wordt op 28 november 70 jaar
Jubilea
Geen.
24
Verschijningsdata Unisono 2014
Onder voorbehoud van mogelijke wijzigingen ziet het publicatieschema van de
Unisono voor 2014 er als volgt uit:
Unisono nr
1
2
3
4
5
6
7
Periode
januari-februari
maart-april
mei-juni
juli-augustus
september-oktober
november-december
kerstnummer
Inleverdata kopij
7 januari
11 februari
8 april
20 mei
5 augustus
7 oktober
11 november
Verschijningsdata
4 februari
18 maart
13 mei
24 juni
9 september
11 november
16 december
Agenda 2014
Onder voorbehoud van eventuele wijzigingen, ziet de (gedeeltelijke) agenda
voor 2014/2015 er als volgt uit:
1 september 14.00
8 september 14.00
15 oktober
7 november 20.00
VB-bestuurskamer
Ferguutgaarde 116
Penningmeester
Grote Kerk
11 november 19.00
23 november 20.00
VB-kantine
Orpheus
Rabobankzaal
OLV-kerk
”De Veste”,
Fabianusstraat 4
Apeldoorn
26 december 10.00
3 januari 14.00
Werkgroepenvergadering
Bestuursvergadering
Indiening begroting werkgroepen
Herdenkingsconcert Rouwenhorst
Uitvaartcentrum
ALV over begroting 2015
Lustrum najaarsconcert
Ondersteuning kerkdienst
Nieuwjaarsreceptie
25
Afmeldingen
Indien u door overmacht verhinderd bent de repetitie op dinsdagavond bij te
wonen, dient u daarvan Hugo den Ouden in kennis te stellen. U kunt uw
afmelding doorgeven op telefoonnummer: 06 22461140 óf via email naar
[email protected] (vóór 18.30 uur), óf Clubhuis Victoria Boys,
telefoonnummer 3551244 (vanaf 19.00 uur).
26

Download Report