kaori ito - CC Sint

dans
TEKST: DIRK VAN DRIESSCHE - FOTO: ZIE FOTO’S
ASOBI, spel voor volwassenen
KAORI ITO
© Chris Van der Burght
© Jan Vesala
© Chris Van der Burght
De vier dansers van Kaori Ito, live begeleid door het 7-koppige Spectra
ensemble, zijn exclusief nog een keer te zien in de Stadsschouwburg te
Sint-Niklaas. Een tussenstop in de internationale tournee van Asobi.
Kaori Ito onthult in haar choreografieën met een verrassende
eenvoud waartoe het lichaam en de stem in staat zijn.
Door haar samenwerking met creatieve makers verrijkt
Kaori haar eigen leefwereld met schoonheid en muzikaliteit,
humor, kracht en zinnelijkheid.
Asobi is haar vierde eigen creatie, na Noctiluque (2008), Solos
(2009) en Island of no memories (2011).
We laten Kaori Ito over haar laatste dansstuk zelf aan
het woord:
“Asobi is een Japanse verzamelnaam voor wat we doen in
de marge van de verplichtingen die het leven ons oplegt.
Het verwijst naar de lichtere dingen, de vluchtige activiteiten,
de kleine obsessies. Daarnaast betekent Asobi ook ‘spel’, in
een volwassen, sensuele context.”
(…)
“In het Japan van vandaag heeft het woord ook een erotische
connotatie, en refereert het in sterke mate naar spelen die
volwassenen met elkaar opzetten, zoals we gewoon zijn van
kinderen. Het is vooral een mannelijke aangelegenheid,
want het wordt Japanse vrouwen tot op de dag van vandaag
niet toegestaan met dergelijke zaken bezig te zijn.
Maar wat als dat ze dat wel zouden doen?
Vanuit de zoektocht naar wat fetisjisme betekent en vanuit de
zogenaamde ASOBI-beoefening waarbij nu eens dit, dan eens
dat lichaamsdeel wordt verheerlijkt, gaat de voorstelling op
die vraag in via spelvormen tussen vrouwen en mannen; op
de obsessie voor het lichaam en zijn spiegelbeeld, voyeurisme
– in een decor dat verwijst naar de Magic Mirrors, met een
brede doorkijkspiegel op scène. Het idee is geïnspireerd op
de ‘liefdeshotels’ in Japan waar mensen zichzelf de liefde
zien bedrijven in de spiegel aan het plafond. Dit spel van
voyeurisme nodigt uit om bekeken te worden zonder zichzelf
te zien, zich bewust te zijn dat we bekeken worden of ook
zich niet bewust te zijn dat we bekeken worden.”
14
accenten maart 2014
“Het is echter ook een portret van drie vrouwen en
twee mannen, vijf verschillende manieren om meester
te zijn van een deel van hun lichaam, vijf verschillende
persoonlijkheden, vijf verschillende vormen van sensualiteit.
Mannen observeren de verschillende dierlijkheid en
sensualiteit van vrouwen en omgekeerd doen vrouwen
hetzelfde. De dansers staan symbool voor de ogen van het
publiek en het publiek neem deel aan dit ‘spel van kijken’”.
(Kaori Ito, september 2012)
“De bewegingstaal in Asobi balanceert voortdurend tussen
enerzijds een ingehouden lichamelijkheid in de vorm van
een strakke, gemillimeterde choreografie en anderzijds een
soort van ‘eerlijke’ overgave van het lichaam. In dans doen
we heel vaak alsof. Ik vind het interessant dat te tonen en dan
een stap verder te gaan. In het creatieproces van Asobi was het
daarom heel belangrijk om samen met de dansers te zoeken
naar de drijfveren en verlangens die hun aanwezigheid zo
veel mogelijk in de realiteit van het hier en het nu plaatsen.
Asobi is ook een voorstelling over het verlangen om te
dansen -alleen of met elkaar- dat vast komt te zitten.”
(Kaori Ito - november 2013)
“De elegantie van Kaori Ito ontvouwt zich in al haar werk. Of
we haar nu zien in een voorstelling van Philippe Decouflé,
van James Thiérrée, van Alain Platel of van Guy Cassiers
(niet van de minsten!), de Japanse danseres en choreografe
Kaori Ito raakt ons telkens weer met diezelfde vlijmscherpe,
onaardse elegantie.”
(Rosita Boisseau - Le Monde Magazine, 2011)
ASOBI - Kaori Ito/les ballets C de la B/Muziekcentrum De
Bijloke/Spectra Ensemble
dinsdag 13 mei 2014 – 20u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
theater
TEKST: GUY VAN VLIET - FOTO: JEROEN BOGAERT
Gert Winckelmans over
Mens en Vlees
Moordenaars in tijden van crisis
In het Duitsland van de jaren ‘20
vermoordde Fritz Haarmann 27
jongens en verkocht hun resten
als vlees op de zwarte markt.
In Mens en Vlees probeert schrijver
en acteur Gert Winckelmans de
psyche van de massamoordenaar
te doorgronden. En ontdekt hij
de moordenaar als product van
de maatschappij.
Je had gewoon een nieuwe voorstelling kunnen
maken maar je richtte met Bilt meteen een eigen
theatergezelschap op.
GERT WINCKELMANS:”De honger naar theater was zo groot,
dat ik een eigen platform wou om mijn ideeën bot te vieren.
Het is er niet de meest aangewezen tijd voor, eigenlijk moet
je goed gek zijn om dit te doen, maar ik had er nood aan.
Bilt klinkt als bouwen in het Engels. We vertrekken vanuit het
fundament, om stilaan te groeien en grotere voorstellingen
te brengen. Het is de ambitie om ooit een vast huis te hebben,
waarin we kunnen werken en spelen. Hoe onafhankelijker
we zijn, hoe beter. Om Bilt meteen op de kaart te zetten,
had ik een sterke opener nodig. Aanvankelijk was het mijn
bedoeling een stuk te schrijven rond de rechtszaak tegen
Gilles de Rais, Frans maarschalk en rechterhand van Jeanne
d’Arc. Hij was een man die tal van kinderen heeft misbruikt
en vermoord. Maar toen ving ik een verhaal op over Fritz
Haarmann. Ik begon een onderzoek dat enigszins uit de
hand liep want ik deed uiteindelijk 2 jaar research.
Aanvankelijk was het Gilles de Rais, het werd Fritz
Haarmann. Wou je absoluut een voorstelling wou maken
over een psychopatisch moordenaar?
WINCKELMANS: “Ik maak voorstellingen over dingen die
ik aanklaag of die ik niet begrijp. Kinderen zijn het mooiste
wat er bestaat: ik kan niet vatten dat iemand hen misbruikt.
Op het moment dat ik aan een nieuw stuk begon te denken,
was België net in de ban van het pedofilieschandaal in de
katholieke kerk. Dan kwam er plots een Anders Breivik, die
in Noorwegen een eiland vol kinderen afslachtte. Maar ik
wou absoluut werken rond een psychopaat uit het verleden.
Zo kon ik de link leggen met de tijdsgeest, omdat ik het
gevoel heb dat zo’n misdaden meer de kop opsteken in tijden
van crisis. In de jaren ‘20 leefden kinderen op straat, vandaag
“Ik vond het niet interessant om
de gruwel rond Fritz Haarmann
te laten zien. Ik wou proberen
zijn psyche te doorgronden, aan
de weet komen hoe een mens tot
zoiets in staat is.”
Fritz Haarmann was een moordenaar die na de Eerste
Wereldoorlog, een periode van hyperinflatie en hongers
nood, zijn slag sloeg. Ouders, aan de rand van de afgrond,
stuurden hun kinderen de straat op om te bedelen, vaak
in de buurt van stations. Daar liepen ook pedofielen rond,
die de kinderen eten en overnachting boden en in ruil seks
wilden. Haarmann was ook zo iemand maar hij ging nog
een gruwelijke stap verder. In zijn roes beet hij de jongens
de keel over. Hij haalde het vlees van hun botten en verkocht
het als varkensvlees op de zwarte markt. Of hij maakte er
bouillon van. De botten van de jongens brandde hij gewoon
op in zijn kachel. Hij kreeg niet voor niets de bijnaam de
‘Slager van Hannover’. In de plaatselijke rivier werden 600
skeletten gevonden van vermoorde kinderen. Er zijn zeker
27 moorden aan Haarmann toegeschreven, wellicht waren
het er meer.”
accenten maart 2014
15

Download Report