Geestig en, in Europese ogen, tamelijk onschuldig

recensies
Geestig en, in Europese ogen, tamelijk onschuldig
'Untitled Feminist Show', van Young
Jean lee: hier wordt het vrouwelijke
gevierd.
SANDER HISKEMULLER
Dans
Julidans ***
Het festival Julidans is een plek
voor tegendraadse
(dans)kunstenaars die niet in
ballethokjes denken, maar vanuit
een frisse cross-over voorstellingen
maken. Voor Nederland nieuwe
namen staan naast
festivallievelingen. Juist die mix is
aantrekkelijk, ook al zijn de
afzonderlijke voorstellingen, met
thema's als genderidentiteit tot de
oorsprong van leven, soms niet alle
even geslaagd. Nog tot 12 juli in
Amsterdamse theaters.
Nieuwe naam: Young Jean Lee
met 'Untitled Feminist Show'.
Vanuit de zaal schrijden de zes
naakte vrouwen statig het podium
van de Amsterdams
Stadsschouwburg op. Wanneer ze
langslopen, kun je ze praktisch
aanraken. De een heeft zware
borsten, een ander een hangbuik,
weer een ander striae - in alle
vrouwelijke glorie tentoongespreid.
Hun ademhaling is aangezet tot
een dreigend unisono, als
voorbode van een heidens ritueel.
Dat is een zwaar en nogal
misleidend begin voor zo'n luchtig
stuk als 'Untitled Feminist Show'
van de hokjesgeest bestrijdende
Koreaans-Amerikaanse
© Trouw
theatermaker Young Jean Lee. En
luchtig niet alleen in niet-geklede
zin. Want de show, met zes
performers uit verschillende
regionen van de New Yorkse
underground showbizz, ontrolt zich
als vrolijke revue met mime,
komische sketches, moderne dans
en showstoppers. Alles in
evakostuum, dat wel. De
performers, van wie niet een
beantwoordt aan het
schoonheidsideaal, bewegen
zelfbewust van scène naar scène.
Hierbij bewandelen ze, zoals in de
programmatoelichting staat, de
'grenzen van genderidentiteit'.
Soms letterlijk: transformerend van
sekskitten in Mr. Caveman. Soms
voor de hand liggend: in een dans
die bestaat uit stofzuigen, luiers
verschonen, de afwas doen. En
soms onbetamelijk: wanneer er op
mannelijk publiek gericht fellatio
wordt gemimed, eindigend in een
slapstickcastratie. Geestig. Maar
meestal is het, ondanks het naakt,
verbazingwekkend onschuldig,
zoals wanneer die lijven zich als in
één lillend brok vrouwenvlees
plooien tot een bloesem annex
vruchtbaarheidsgodin; hier wordt
het vrouwelijke gevierd.
Zo is 'Untitled Feminist Show' een
lappendeken van inhoudelijke
stuurloosheid, met de
vooraanname dat de toeschouwer
vastzit in stereotypen. Een spiegel
levert het niet op, of spreekt hier
een cultuurverschil tussen de VS
en Europa?
Festivallieveling: Sidi Larbi
Cherkaoui/Eastmen-Yabin Dance
Studio met 'Genesis'.
Een evenwaardige dansontmoeting
van oost en west is 'Genesis' van
Sidi Larbi Cherkaoui niet te
noemen. Daarvoor leunt de
Chinees-Europese danscast te veel
op het bewegingsidioom van
Cherkaoui zelf, met veel vloeiende
draaibewegingen en acrobatisch
grondwerk dat op hiphop is
gestoeld. En dat is jammer,
maandag 07 juli 2014
aangezien de dansers worden
aangevoerd door sterdanseres
Yabin Wang, een plaatje van
elegantie en gratie, wier Oosterse
mysterie breder voor het voetlicht
had gemogen. Wel ziet 'Genesis' er
beeldschoon uit, zoals het werk van
deze Vlaams-Marokkanse
choreograaf altijd door een ringetje
is te halen.
De scène wordt bepaald door
verrijdbare cellen van glas, die
clusters en gangen vormen, als
atomen die clusteren of juist delen.
De witte jassen die de dansers
dragen versterken de indruk van
een ziekenhuis of laboratorium,
waarin het leven ontstaat en onder
een vergrootglas wordt gelegd.
In een dansscène wordt een dode
in een lijkzak op een brancard
binnengereden. De zak wordt
opengeritst en het lichaam als een
marionet bespeeld en weer tot
leven gewekt.
Filosofische associaties over leven
en groei legt Cherkaoui, met zijn
interesse in mystiek en religie,
langs lijnen van het
scheppingsverhaal. Een boom
groeit uit ledematen, appels in de
vorm van glazen bollen worden als
lichtgevend aureool om het gezicht
van een danseres geplooid om
later met een doffe bons op de
vloer te vallen.
We zien de verdrijving uit het
paradijs, de ruzie van Kaïn en Abel.
Indrukwekkend zijn de Chinese
danseressen die van hun lange
haar een extra ledemaat maken, in
een dans van hoop en verlangen.
Alles is feeëriek in dansbeelden
gevat; handen worden wuivend
zeegras of planeten in een uitdijend
sterrenstelsel. Dan schuurt
Cherkaoui tegen de behaagzucht
aan.
Pagina 10 (1)

Download Report