download de PDF (16,0 MB) - Willemsfonds Brussels Hoofdstedelijk

KORTWEG FLASH
Driemaandelijks tijdschrift van het Willemsfonds Brussels Hoofdstedelijk Gewest - Erkenningsnummer P206416 - Afgiftekantoor Brussel 1 - Kortweg Flash nr. 54 juli - augustus - september 2014
Verantwoordelijke Uitgever: Mireille Corteville, p/a Antwerpselaan 30, 1000 Brussel - Tel. 02 218 44 88 - E-mail: [email protected] - Website: http://www.willemsfondsbrussel.be
De eeuw van Brussel
Benieuwd naar de mogelijkheden op uw oude dag?
Gesprekavond met Eric Min over Brussel als cultureel
laboratorium in de 19de eeuw
Een blik op ouderenzorg in Brussel
Brussel heeft sinds enkele maanden
zijn Fin de Siècle Museum, een
lang verwachte getuigenis van de
belangrijke rol die Brussel tussen
1850 en 1914 speelde in de artistiekculturele ontwikkeling van Europa.
Brussel was toen ontegensprekelijk
cool & avant-garde, maar dat is
grotendeels onbekend.
"In de hoofdstad van het jonge koninkrijk België werden oude vormen
en gedachten vakkundig gefileerd en
door andere vervangen: van symbolisme en art nouveau tot meedogenloze avant-gardekunst, van socialistisch
veldwerk tot anarchistische oproer. In
Brussel bleef niets ongedacht"
Cultuurjournalist
en
publicist
Eric Min heeft recent een boek
gewijd aan deze bijzonder rijke
en boeiende periode: De Eeuw
van Brussel, Biografie van een
Wereldstad (1850-1914). Tijd dus
voor een gesprek met Eric Min over
Brussel als het artistiek kruidvat en
maatschappelijk laboratorium van
toen, en misschien ook wel nu?
Eric Min studeerde
wijsbegeerte aan
de VUB en heeft
zeer gesmaakte
biografieën
over Rik
Wouters en
James Ensor
achter zijn
naam staan.
Hij schrijft
regelmatig
voor o.a. De Morgen, rekto:verso,
Staalkaart en Passage.
Gemeenschapscentrum
Elzenhof,
Kroonlaan 12, Elsene, woensdag
17 september 2014 om 19.45 uur,
deelnameprijs: 3 euro. Eric Min verkiest
voor een klein publiek te spreken,
hierdoor is het deelnemersaantal
beperkt en raden we u aan om snel in
te schrijven om zeker te zijn van een
plaats. Informatie en inschrijvingen:
Wim Vanobberghen, tel. 0473/47.13.10,
[email protected]
Op maandag 15 september
2014 gaan we op stap door de
Brusselse noordwijk om kennis te
maken met ouderenzorg in onze
diverse hoofdstad.
We delen ervaringen en staan stil
bij vereenzaming en vergrijzing,
het belang van zorgregisseurs en
onthaalmedewerkers, ontmoetingsplaatsen en verenigingen.
We starten met de wandeling
om
10.30
uur
aan
het
Willemsfondssecretariaat
en
eindigen rond 13 uur met
een maaltijd in het lokale
dienstencentrum De Harmonie.
Onderweg praten we met kenners
en deskundigen over hoe je met
ouderen kan omgaan, over hoe
het is om in een rusthuis of lokaal
dienstencentrum te werken, over
hoe het voelt als oudere in een
wereldstad als Brussel.
Laat je onderdompelen in een
misschien ongekende wereld van
variatie, nuances en contrasten,
maar evengoed gelijkenissen en
harmonie.
Maandag 15 september 2014, 10.30
uur, WF-secretariaat, Antwerpselaan
30, Brussel, € 5. Info & inschrijvingen;
Nathalie De Vis, 09/267.39.63,
[email protected], i.s.m. LVZ
Foto van Dienstencentrum De Harmonie
U was weer geweldig! 400 x bedankt voor uw aanwezigheid
tijdens het optreden van de Brussels Concertband!
Underground Poetry Fest
Opmerkelijk nieuw kunstenfestival in Jette
In het weekend van 20 en 21
september slaat in GC Essegem
het Underground Poetry Fest haar
tenten op. Tijdens dit nieuwe, gratis
toegankelijke festival zal de nadruk
voornamelijk gelegd worden op
visuele poëzie .
Op zaterdag 20 september starten
we om 17.30 uur aan Mohrfeldstraat
65, Jette, van waaruit we in processie
vertrekken richting GC Essegem.
Onderweg wordt publiekelijk poëzie
voorgedragen in dewelke Magritte,
Duchamp, Dada, chocolade,
talen en geluids- en visuele poëzie
worden geëerd. Aangekomen in
het gemeenschapscentrum is er
een
Underground-trash-kortfilm
"Dood aan de Powezie", om vervolgens vanaf 19.00 uur te beginnen
met poëtische voordrachten. Elk
kwartier zal een andere kunstenaar
een performance brengen. Deze
kunstenaars komen niet alleen uit
België,. Er zullen ook poëten uit de
Verenigde Staten, Nieuw-Zeeland,
Finland, ... optreden. Hierbij moet
opgemerkt worden dat visiuele
poëzie vooral reeds in het buitenland
veel aanzien geniet. In België is de
erkenning momenteel nog tamelijk
beperkt, maar we hopen daar
alvast met dit Underground Poetry
Fest verandering in te brengen.
Op zaterdag (14 tot 16 uur) en
zondag (10 tot 12 uur) zijn er ook
workshops voor kinderen, waarbij
op creatieve wijze visuele poëzie
aan kinderen wordt aangeleerd.
Informatie & inschrijvingen: Kurt Deswert,
0497/.85.25.91, [email protected]
Organisatie: GC Essegem, Three
Rooms Press, Éditions Maelström, het
Poëziecentrum, vzw Humus, Creatief
Schrijven en het Willemsfonds.
FOTO: curator Philip Meersman
Haal uw wandelschoenen boven:
het Willemsfonds trekt het bos in
Op 28 september leidt Stefan
Cornelis u rond tijdens een
natuurwandeling in het Zoniënwoud. Hij neemt u mee langs de
mooiste paden en plekjes.
Kom mee genieten van de
prachtige herfstkleuren in het
bos. We vertrekken om 14.30 uur
aan de ingang van het bos in de
Groenejagersveldstraat
(Royal
Etrier Belge) en eindigen rond
17.00 uur met een drankje.
Deze wandeling is gratis. Informatie
& inschrijvingen: Laurent Van Der Elst,
0476/29.09.83,
laurentvanderelst@
hotmail.be
Oproep aan de lezers
In het kader van een project rond
oorlog, trauma en leed zijn we
op zoek naar getuigenissen en
foto's van de Eerste en Tweede
Wereldoorlog. Dit materiaal zouden
we willen gebruiken om op te
nemen in een boek dat een blik
werpt op de gebeurtenissen en
de dagdagelijkse gewoonten en
gebruiken tijdens de oorlog. Dankzij
uw hulp kunnen we zo een breed
publiek een waarheidsgetrouw
beeld geven van deze duistere
periode.
Laat ons iets weten via tel.
02/218.44.88
of
0472/59.42.02,
hans.vanrompaey@willemsfonds.
be of per post naar Willemsfonds
Antwerpselaan 30, 1000 Brussel.
Alvast dank bij voorbaat!
COLOFON
Redactie:
Johan Basiliades, Kurt Deswert,
Mireille De Winter-Corteville,
Herman Mennekens, Wim Vanobberghen, Hans Van Rompaey
2 KORTWEGFLASH
Lay-out:
Manu Criel, Kurt Deswert, Hans
Van Rompaey & Sam Weckx
juli - augustus - september 2014
100 Jaar radio, op naar de 200?
Op 19 maart bezochten we de
tentoonstelling ‘Gezien op de
radio. 100 jaar radio in België’ in
Turn en Taxis georganiseerd door
Tempora met steun van de RTBF,
de RTL-groep en de NostalgieNRJ-groep. De expositieruimte
was opgebouwd rond een heuse
radiostudio en behandelde een
brede waaier aan diverse façetten
uit de 100-jarige geschiedenis van
het medium, zowel nationaal als
op internationaal gebied. We
herbeleefden doormiddel van
beelden en geluid de eerste radiouitzending in ons land op 28 maart
1914, ontdekten via interactieve
installaties op een bevattelijke
manier de basisprincipes van radio
en veelvuldig luistermateriaal
gaf aan hoe snel het nieuwe
medium in de jaren dertig tot
propagandamiddel uitgroeide.
De tentoonstelling hield eveneens
ruim halt bij ontwikkelingen vanaf
de jaren zestig en zeventig: de
opkomst van de vrije radio’s, de
transistorradio en de ontdekking
van
jongeren
als
nieuw
doelpubliek. Als afsluiter kregen
we een blik voorgeschoteld op
de toekomstige ontwikkelingen
in het digitale tijdperk op het vlak
van radio.
Het
boeiende
aan
deze
tentoonstelling was dat ze ruim
stilstond bij de pioniersjaren van
het medium voor WOII. Velen van
ons zijn, omwille van de eigen
jeugd of door verhalen van de
ouders, nog wel vertrouwd met
de radio-ontwikkelingen vanaf
de jaren vijftig of zestig. De
pioniersjaren leren ons dat de
radio vandaag een evidentie
is, maar dat dit zeker niet het
geval was in de jaren twintig.
Zo
waren
langs
luisterzijde
radiotoestellen niet alleen duur,
maar ook technisch moeilijk te
bedienen. Tot het einde van de
jaren twintig kenden toestellen
vele radiolampen, werkten ze op
batterijen waarvan men moest
opletten dat ze niet snel leeg
waren, moesten vele knopjes en
schakelaars bediend worden
om een post goed te ontvangen
en overspanden antennes vaak
woonkamers, zolders of zelfs
hele daken. Langs omroepzijde
stelde zich de vraag naar wat de
luisteraar nu eigenlijk wou horen,
hoe
programma’s
praktisch
in elkaar gestoken moesten
worden (met een live-orkest of via
platenspeler) en hoe dat allemaal
gefinancierd
moest
worden,
al dan niet door vernieuwde
advertentievormen. De radio
in België was tot aan het NIR in
1931 immers een commerciële
aangelegenheid. Bovendien was
de omroeptijd vrij beperkt. Waar
vandaag de radio dag en nacht
beluisterd kan worden, zond de
Belgische post Radio België slecht
enkele uren per avond uit. Pas
eind jaren twintig en begin jaren
dertig werden oplossingen voor
de meeste van deze uitdagingen
gevonden.
Een tweede interessant façet van
deze expo was de aandacht voor
‘hoorspelen’ het zogenaamde
'toneel zonder beeld’. Om deze
uit te voeren richtte het NIR
speciale akoestische studio’s in en
ontwierpen medewerkers allerlei
technieken
zoals
klappende
kokosnoten
of
bewegende
zandbakken om geluiden van
bijvoorbeeld dichtslaande deuren
of voetstappen na te bootsen.
De productie van special voor
de radio geschreven hoorspelen
groeide vooral in de jaren vijftig
uit tot een ware industrie. De
concurrentie van de televisie
vanaf de jaren zestig en zeventig
betekende het einde van de
populariteit van hoorspelen. Ze
werden veelal omgevormd tot
kleine
audiodocumenten
of
radiofeuilletons, zoals in de jaren
negentig het populaire ‘Het
Koekoeksnest’ over het reilen
en zeilen van een gelijknamige
hotel-restaurant en zijn personeel
in West-Vlaanderen.
De tentoonstelling ‘Gezien op de
Radio’ te Brussel is ondertussen
afgelopen, maar momenteel kan
u te Leuven in het Radiohuis een
vergelijkbare expositie ‘R100+’
bezoeken, dit maal met steun van
de VRT. Een ideale gelegenheid
dus voor zij die fragmenten van
favoriete programma’s uit het
verleden willen herontdekken of
geïnteresseerd zijn in de radio van
morgen en waar die zijn mosterd
haalde.
(WV)
Paul Verlaine en D-Day
Op 6 juni herdacht de wereld
de
80ste
verjaardag
van
D-Day in Normandië. Waar
de gebeurtenissen op de vijf
stranden vrij bekend zijn, is het niet
zo gekend dat een stukje Franse
poëzie van Paul Verlaine ook zijn
rol speelde in de gebeurtenissen
van de nacht van 5 op 6 juni 1944.
uit de serie ‘Allo Allo’ waar
cafébaas René, alias Nighthawk,
via de onder het bed van
zijn schoonmoeder verstopte
radio allerlei op het eerste zicht
amusante berichten (Jacques
heeft een nieuwe fiets) uit London
toegestuurd krijgt en die nadien
met zijn codeboek ontcijfert.
Achter de diverse veldslagen op
het terrein, speelde de oorlog
zich ook af in minder zichtbare
operaties van inlichtingsdiensten
en
verzetsgroepen.
Eén
belangrijke factor om de landing
tot een goed einde te brengen,
was het gelijktijdig uitschakelen
van
de
communicatielijnen
van het Duitse leger en het
vertragen of verhinderen van
troepenbewegingen die een
gevaarlijke tegenaanval tegen
de Geallieerde troepen op
de stranden kon inluiden. Het
Franse verzet nam daarbij in
de Geallieerde plannen een
sleutelrol in op het vasteland .
Op 1 juni 1944 zond Radio Londres
onder de vele boodschappen
de zin ‘Les sanglots longs des
violons de l’automne’ uit. Het
was de eerste versregel van
het
gedicht
‘Chanson
de
L’automne’, geschreven door
de Franse dichter Paul Verlaine
en gepubliceerd in 1866 in zijn
bundel ‘Poèmes Saturniens’. Paul
Verlaine (1844-1896) was niet
alleen één van de belangrijkste
Franse symbolische dichters, maar
tijdens zijn woelige leven heeft hij
onder andere in Brussel in staat van
dronkenschap zijn minnaar Arthur
Rimbaud bijna doodgeschoten.
Het uitzenden van deze eerste
versregel betekende dat de
invasie nakende was en de
verzetsstrijders zich in staat van
paraatheid moesten brengen.
Op 5 juni in de avond volgde de
tweede versregel van hetzelfde
gedicht: ‘blessent mon coeur
d’une langeur monotone’.
Deze zin kondigde aan
dat
de
landing
zou
plaatsgrijpen binnen de
48 uur, te tellen vanaf
middernacht na de
uitzending. Ze gaf
ook aan dat de
sabotagedaden
door
de
verzetsstrijders
moesten
beginnen.
Om deze sabotage-operaties
uit te voeren, moest het verzet
wel eerst weten dat de landing
nakende was. Dit gebeurde via
Radio Londres, de zender van de
vrije Fransen van Generaal De
Gaulle bij de BBC. Gedurende
de oorlog zond Radio Londres
niet alleen nieuws uit over de
ontwikkelingen op het front, maar
ook gecodeerde boodschappen
naar verzetsgroepen in Frankrijk.
Het ging om korte zinnen die op
zich vaak weinig vertelden door
een gebrek aan context, maar
waarvan
de
verzetsgroepen
wisten wat ze daadwerkelijk
betekenden. Hoewel karikaturaal
van aard, kan u hier het best
denken aan de vele scènes
In tegenstelling tot wat vandaag
vaak verkondigd wordt, waren
de regels van Verlaine niet
bedoeld voor het hele Franse
verzet, maar wel voor een
specifiek deel ervan, namelijk de
Ventriloquist, die specifiek tot doel
had de spoorwegen die naar
Normandië leidden onschadelijk
te maken. Naast de regels van
Verlaine volgden dan ook snel
specifieke instructies aan andere
verzetsgroepen zoals ‘les carottes
sont cuites’, ‘tout le monde sur le
pont’, ‘les dés sont sur le tapis’
of zoals in de film ‘The Longest
Day’ (1966) vereeuwigd met de
scène van een geëmotioneerde
Bourvil, ‘Jean a de longues
moustaches’, wat betekende dat
de communicatielijnen tussen de
hoofdkwartieren en Normandië
doorgeknipt moesten worden.
Wisten de Duitsers niets af van
het bestaan of de betekenis van
deze twee verzen van Verlaine
die zich die nacht door de ether
voortplanten naar Frankrijk? De
Duitsers luisterden
in de militaire
afluisterposten
natuurlijk
de
boodschappen van Radio Londres
af en legden er een
inventaris
van aan.
In tegenstelling tot wat verwacht
kon
worden,
namelijk
dat
dergelijke codes slechts één
maal gebruikt werden, was het
vers al eerder gebruikt voor de
aankondiging van de landing in
Italië in 1943. Men beschikte dus
over een mogelijke referentie
bij ontvangst van de versregels.
Daarnaast slaagden de Duitsers
via contraspionage en het
infiltreren van verzetsnetwerken
erin om bepaalde betekenissen te
achterhalen. De dichtregels van
Verlaine waren ook via deze weg
in Duitse handen gevallen. Echter,
door
de
bombardementen
voorafgaand aan de invasie
was nog slechts één Duitse
afluisterpost actief en deze was
gelegen in het Franse Tourcoing
bij de Belgische grens. Op 5 juni ’s
avonds werd aldus alleen hier en
niet in Normandië de boodschap
opgepikt. Waar het leger in de
Pas-de-Calais onmiddellijk op
voet van alarm geplaatst werd,
slaagde het Duitse leger er niet
in om de opgepikte boodschap
door
te
geven
aan
het
hoofdkwartier in Normandië. Dit
gegeven, in combinatie met de
initiële overtuiging van de Duitse
legerleiding dat de Geallieerde
operaties in Normandië slechts
een afleidingsmanoeuvre waren
voor een landing langs het Kanaal,
zorgde ervoor dat de Duitse
bevelhebbers in Normandië toch
verrast waren en, gelukkig voor
de bezette gebieden, belangrijke
uren verloren gingen om gepast
te reageren op de landing op de
stranden.
(WV)
FOTO: Paul Verlaine
Chanson d’automne
Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon cœur
D’une langueur
Monotone.
Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l’heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
Et je m’en vais
Au vent mauvais
Qui m’emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.
KORTWEGFLASH
juli - augustus - september 2014
3
SAMEN UIT - AGENDA
geleid bezoek aan maison binet (p. 5)
het betere boek
Donderdag 11 september 2014, 14.00 uur
Zaterdag 11 oktober, 11.00 uur
Koningsstraat 17, Brussel € gratis
Liberaal Archief, Kramersplein 23, Gent € 8 / 10 EUR
Laurent Van Der Elst, 0476/29.09.83,
09/224.10.75, [email protected]
[email protected]
Organisatie: Willemsfonds vzw
Organisatie: WF Zuidwest-Brussel
GELEIDE WANDELING: OUDERENZORG IN BRUSSEL (p. 1)
Maandag 15 september 2014, 10.30 uur
Willemsfonds, Antwerpselaan 30, Brussel € 5 EUR
Nathalie De Vis, 09/224.10.75, [email protected]
LEZING AUGUST THIRY:
REIZIGERS door DE GROTE OORLOG
Dinsdag 14 oktober april 2014, 20.00 uur
GC Den Dam, Gemeenteplein 13, Oudergem € 4 / 6 EUR
Wim Vanobberghen, 0473/47.13.10
Organisatie: Willemsfonds vzw
[email protected]
Organisatie: WF Zuidoost-Brussel i.s.m. Davidsfonds Oudergem
lezing eric min: De eeuw van brussel (p. 1)
Woensdag 17 september 2014, 19.45 uur
LEZING TINNEKE BEEKMAN: DOOR SPINOZA's LENS (p. 5)
Maandag 3 november 2014, 19.45 uur
GC Elzenhof, Kroonlaan 12, Elsene € 3 EUR
GC De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel € gratis
Wim Vanobberghen, 0473/47.13.10
Johan Basiliades, 0495/21.05.01, [email protected]
[email protected]
Organisatie: De Vlaamse Club i.s.m. WF Schaarbeek-Evere-St.-Joost
Organisatie: WF Zuidoost-Brussel
UNDERGROUND POETRY FEST (p. 2)
rondleiding begraafplaats van dieweg
Vanaf zaterdag 20 september 2014, 14.00 uur
GC Essegem, Leopold I-straat 329, Jette € gratis
Kurt Deswert, 0497/.85.25.91, [email protected]
Organisatie: WF Jette, WF Woluwe & WF Brussels Hoofdstedelijk
Zaterdag 8 november, 14.00 uur
Ingang begraafplaats, Dieweg, Ukkel € gratis
Laurent Van Der Elst, 0476/29.09.83,
Gewest, i.s.m. o.a. GC Essegem
[email protected]
LEZING WALTER ZINZEN: de vierde onmacht,
pers en media in vlaanderen (p. 5)
CONCERT THOUSAND VOICES (p. 4)
Organisatie: WF Zuidwest-Brussel
Maandag 22 september 2014, 19.45 uur
GC De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel € gratis
Johan Basiliades, 0495/21.05.01,
Zondag 9 november, 17.00 uur
Nationale Basiliek van het Heilig Hart
Basiliekvoorplein 1, Koekelberg € 34 EUR
Flora Van den Heuvel, 09/224.10.75,
[email protected]
Organisatie: De Vlaamse Club i.s.m. WF Schaarbeek-Evere-St.-Joost
[email protected]
GEleide HERFSTWANDELING IN Ukkel en HET
ZONIËNWOUD (p. 2)
Hoofdstedelijk Gewest en Willemsfonds vzw
Zondag 28 september 2014, 14.30 uur
Groenejagersveld, Brussel (afspraak aan de Royal Etrier
Belge, aan de rand van het Zoniënwoud) € gratis
Organisatie: Festival van Vlaanderen Brussel i.s.m. WF Brussels
LEZING GUIDO FONTEYN: LUIE WALEN EN
RACISTISCHE vlamingen (p. 5)
Maandag 17 november 2014, 19.45 uur
GC De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel € gratis
Laurent Van Der Elst, 0476/29.09.83,
Johan Basiliades, 0495/21.05.01, [email protected]
[email protected]
Organisatie: De Vlaamse Club i.s.m. WF Schaarbeek-Evere-St.-Joost
Organisatie: WF Zuidwest-Brussel
het Willemsfonds mee
Op 9 november kan je met
n Thousand Voices for
komen naar het hoogtepunt va
tionale koren zingen
Peace. 35 Nationale en interna
samen voor vrede in
in de Basiliek van Koekelberg
or Krzystof Penderecki.
een concert, geschreven do
krijg korting!
Kom mee met onze groep en
BESTEL JE TICKET VIA
NDS.BE
FLORA.VANDENHEUVEL@WILLEMSFO
OF TEL. 09/224.10.75
4 KORTWEGFLASH
juli - augustus - september 2014
Najaarslezingen in GC De Markten
Op jacht!
Wanneer de zomer op haar einde
loopt, schallen de jachthoorns en
of u nou houdt van de jacht of
niet, een bezoek aan het Maison
Binet mag u niet missen!
FOTO: Walter Zinzen
(fotograaf: Michiel Hendryckx)
Maandag 22 september 2014, 19.45 uur
Walter Zinzen: de vierde onmacht, pers en media in Vlaanderen
Jarenlang was hij "Chef Duiding" van de VRT-nieuwsdienst. Van BRT, naar
BRTN en dan naar VRT: Zinzen maakte het allemaal mee. Eind jaren zestig
was Walter Zinzen één van "de jonge honden", een nieuwe generatie
onafhankelijke journalisten die zich verzette tegen de partijpolitieke
benoemingen op de VRT. Zinzen blijft na jaren gekend en geroemd om zijn
vlijmscherpe analyses van het medialandschap De pers werd vroeger als
de vierde macht beschouwd omdat ze optrad als een waakhond van de
democratie. Vandaag spreken we niet meer over de pers maar over de
“media”, oude en nieuwe. Is er in die omstandigheden nog sprake van een
macht? Van een vrije , onafhankelijke en kritische journalistiek?
Maandag 3 november 2014, 19.45 uur
Tinneke Beeckman: door Spinoza’s lens
Filosofe Tinneke Beeckman is postdoctoraal
onderzoekster aan de VUB. Ze is
eindredactrice en co-auteur van het boek
'Door de lens van Spinoza' en schrijft een
tweewekelijkse column in De Standaard.
Ze schrijft dat de tolerantiegedachte van
Spinoza verder gaat dan die van John
Locke die nog katholieken, atheïsten en
deïsten uitsluit. Spinoza pleit voor tolerantie
tegenover elke overtuiging. In die zin liep hij
vooruit op liberale denkers als John Stuart
Mill en Thomas Paine die de vrijheid van
meningsuiting essentieel vonden, maar ook
wezen op het gevaar voor meningen die
schade toebrachten aan derden.
FOTO: Tinneke Beeckman
Maandag 17 november 2014, 19.45 uur
Guido Fonteyn: Luie Walen en Racistische Vlamingen…
Over het ontstaan van clichés.
Guido Fonteyn (°1946, Evere) was journalist voor
De Standaard vanaf 1971. Hij was voor die
krant meer dan tien jaar de enige Vlaamse
verslaggever in Wallonië. In het verlengde
van zijn journalistieke activiteiten, schreef
Guido Fonteyn een aantal boeken over
zijn favoriete onderwerp. Tijdens deze
lezing zal hij de oorsprong van de clichés
die bestaan over Walen en Vlamingen
nader toelichten.
FOTO: Guido Fonteyn
Deze lezingen worden georganiseerd door de Vlaamse Club Brussel i.s.m. het
Willemsfonds. Ze gaan door in GC De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel.
Toegang is gratis voor Willemsfondsleden.
In de koningsstraat is achter een
prachtige gevel, daterend uit
1876, een winkel terug te vinden
met wereldfaam waarin één van
de mooiste collecties wapens is
gehuisvest. Al sinds de jaren ‘30 is
op deze locatie een wapenwinkel
gevestigd, eerst onder leiding van
de Brusselse wapenhandelaar
Paul Schraff en later onder diens
boekhouder Ernest J. Binet. Het
was toen deze laatste de zaak
overnam dat de naam van de winkel werd aangepast naar het
welluidende "Maison Binet".
Na het overlijden van Ernest Binet, nam zijn zoon Paul Binet de zaak
over. Samen met zijn vrouw Ulfa maakte hij van het Maison Binet
één van de beroemdste wapen- en jachtwinkels in de wereld. Ook
werd het winkelaanbod verruimd door er talrijke kledingcollecties en
accessoires aan toe te voegen.
Wilt u zelf eens rondgeleid worden in deze bijzondere winkel, tevens
Hofleverancier? Dat kan. Met het Willemsfonds krijgen we er op donderdag
11 september gratis een rondleiding om 14 uur. Info & inschrijvingen: Laurent
Van Der Elst, 0476/29.09.83, [email protected]
Lidkaartkorting in de kijker
Wist je dat je met een Willemsfondslidkaart korting krijgt in talrijke
musea? Zo kan je ook individueel van cultuur genieten aan voordelige
prijzen! We stellen er enkele aan u voor.
Red Star Line Museum
Adres: Montevideostraat 3, 2000 Antwerpen
Website: www.redstarline.be
Openingsuren: dinsdag-vrijdag: 10.00 tot 17.00, zaterdag-zondag: 10.00 - 18.00 uur
Tussen 1873 en 1934 vertrokken meer dan 2 miljoen landverhuizers met
de oceaanstomers van de Red Star Line via Antwerpen naar Amerika.
Het Red Star Line Museum is gehuisvest in de historische loodsen van
de rederij en vertelt het verhaal van de miljoenen Europeanen die
alles durven achterlaten en vertrekken, op zoek naar geluk en een
beter leven. Het is een verhaal over hoge verwachtingen en diepe
teleurstellingen, over hoop en slapeloze nachten.
Willemsfondsvoordeel
Op vertoon van je lidkaart 2014 betaal je slechts 6 euro i.p.v. 8 euro.
De erfenis van Karel de Grote
Adres: Provinciaal Erfgoedcentrum, Lotharingenstraat 1, 9700 Oudenaarde
Website: http://pam-ov.be/ename/activiteiten/tentoonstellingen/kareldegrote
Openingsuren: donderdag-zondag:10.00 tot 17.00 uur
Bezoek van 10 mei tot en met 30 november 2014 de unieke tentoonstelling “De erfenis van Karel de Grote (814-2014)”. 28 januari 814:
Karel de Grote, een van Europa’s meest opmerkelijke historische figuren, sterft. Eeuwenlang blijft Karel tot de verbeelding spreken. Grote
machthebbers inspireren zich op hem. 2014: precies 1200 jaar na Karels dood brengt een grootse tentoonstelling het onvertelde verhaal
van zijn erfenis. Waarom bleef Europa eeuwenlang verdeeld na de
opsplitsing van zijn immense rijk in 843? Waarom bevochten Frankrijk
en Duitsland elkaar tot in de 20ste eeuw? Wat is de missing link tussen
het Romeinse/Karolingische Rijk en Europa’s recente geschiedenis?
Willemsfondsvoordeel
Op vertoon van je lidkaart 2014 betaal je maar 4 euro i.p.v. 5 euro.
Wil je ook de vaste tentoonstelling zien? Dan betaal je 1,25 euro i.p.v.
2,50 euro extra.
KORTWEGFLASH
juli - augustus - september 2014
5
TRAGISCHE VOETBALVERHALEN
Profvoetballers zijn moderne halfgoden. Fysiek fit, rijk, toegejuicht door duizenden supporters, al dan niet met een model of miss aan hun zijde...
Toch hangt er soms ook een tragisch kantje aan het voetbalbestaan. Het loopt immers regelmatig mis na hun loopbaan. Zo maakte Xpro, een
Engelse organisatie voor ex-voetballers, bekend dat maar liefst 60 procent van de profvoetballers uit de Engelse Premier League, vijf jaar na hun
carrière, bankroet zijn. Vaak uit domheid, soms uit ongeluk. Maar tragiek hoort ook gewoon bij de sport. Terwijl de Wereldbeker nog in alle hevigheid woedt, hier alvast het verhaal van 8 tragische voetballers.
Robert Enke
(1977 - 2009)
Voor de Duitser Robert Enke lag alles
letterlijk en figuurlijk voor het grijpen.
Als beloftevolle doelman bij Borussia
Mönchengladbach presteerde hij zo
goed dat hij al gauw in aanmerking
kwam voor de Duitse nationale selectie.
Na een aantal seizoenen verkaste hij
naar het Portugese Benfica. De transfer
bracht paniekaanvallen met zich mee,
maar Enke sloeg zich er doorheen en
werd er onbetwist titularis.
Nadat zijn contract in Portugal afliep,
ging hij aan de slag bij voetbalgigant
FC Barcelona. Een sportief sprookje
leek in de maak. Maar de ploeg, op
dat moment enigszins in verval, zou zijn
ondergang betekenen. Enke flaterde
in zijn eerste wedstrijd en zou er niet
meer aan de bak komen. Intussen
was ook zijn dochtertje Lara met een
aangeboren hartafwijking geboren.
Een operatie leek succesvol te zijn,
maar toch overleed ze even later aan
haar aandoening. Enke keerde terug
naar Duitsland en ging aan de slag bij
Hannover 96.
Het werd langzaam duidelijk dat de
getalenteerde doelman te kampen
had met (chronische) depressies
waardoor hij regelmatig langere tijd
afwezig was. Depressie was toen echter
nog een taboe in de sportwereld.
Enke kon de druk om te presteren op
topniveau steeds moeilijker aan. Op
een tragische manier – hij sprong voor
een trein – maakte hij in 2009 een eind
aan zijn leven. Hij liet zijn echtgenote en
hun adoptiedochtertje achter.
Matthias Sindelar
(1903 - 1939)
joodse intelligentsia. Vanwege zijn frèle
gestalte kreeg Sindelar de bijnaam ‘de
papieren man’. Als midvoor was hij een
totaal ander type dan de robuuste
Engelse midvoors die toen overal in
zwang waren. Zijn dribbelkunsten en
balcontrole waren onovertroffen en
stuwden het Oostenrijkse voetbal naar
grote hoogten.
De Duitse Anschluss van Oostenrijk in
1938 bracht echter een einde aan
Sindelars
carrière
Op weergaloze (en leven). Sindelar
manier toonde
verzette zich als één
Matthias
van de weinigen
Sindelar in de
tegen de Duitse
Anschlusspiel
machtgreep
in
de superioriteit
zijn
thuisland.
aan van het
Hij
weigerde
Oostenrijkse,
oproepen
voor
liberaal
het ééngemaakte
geïnspireerde
Duits-Oostenrijkse
voetbal.
voetbalteam.
Hij
antwoordde
wel
met zijn voeten. In de “Anschlusspiel”,
een ‘vriendschappelijke’ wedstrijd
naar aanleiding van de aanhechting,
speelde hij de Duitsers op een hoopje.
Doelbewust miste hij enkele open
doelkansen (de Duitsers hadden
geëist dat de wedstrijd op een draw
zou eindigen). Na de rust scoorde hij
toch. Op weergaloze manier toonde
hij zo de superioriteit aan van het
Oostenrijkse, liberaal geïnspireerde
voetbal. Zijn gejuich ten overstaan van
de met Nazi-sympathisanten gevulde
tribunes leverde hem veel kritiek op en
kan in zekere zin vergeleken worden
met wat Jesse Owens deed tijdens
de Spelen van München in 1932. De
Nationaal-Socialistische gedachte zelf
werd erdoor beledigd.
Sindelar koos in 1939 –volgens de
legende- zelf voor de dood, samen
met zijn vriendin. Hij zag wat er aan het
gebeuren was met zijn joodse vrienden
en wat er nog te gebeuren stond en
kon daar niet mee leven. Anderen
beweren dat hij stierf aan een CO2vergifting, nog anderen beweren dat
de Gestapo hem om het leven bracht.
Ferenc Puskas
(1927 - 2006)
Hoewel Matthias Sindelar zelf geen jood
was, is zijn lot nauw verbonden met dat
van de Joden tijdens het interbellum
in Wenen. De meest getalenteerde
voetballer van zijn generatie was de
spil van het Oostenrijkse Wunderteam,
dat op het WK 1934 tweede eindigde.
Zijn dagelijks voetbalbrood verdiende
Sindelar bij Austria Wenen, een ploeg
opgericht
door
vooruitstrevende
6 KORTWEGFLASH
Hongaarse weemoed; het is één van die
typische eigenschappen die gegrond
is in de volksaard van een bepaalde
natie. Zoals Duitse ‘gründlichheit’
of Nederlandse ‘gierigheid’. Bij de
Hongaren is het sentiment ingegeven
door een gevoel van nationaal gemis,
een hunker naar wat was. Een hunker
naar het tijdperk toen Hongarije
en meerbepaald Boedapest een
swingend en intellectueel centrum van
de wereld waren. En niemand in de
hele natie belichaamt dat sentiment
beter dan de grootste Hongaar aller
tijden; Ferenc Puskas.
Toen in 1956 de Hongaarse revolutie
in de straten van Boedapest werd
platgeslagen door binnenvallende
Sovjettanks, bevond één van de beste
clubelftallen van de wereld, Honved
Boedapest, zich in het buitenland voor
een Europese wedstrijd. Het legerelftal,
onder leiding van ‘de galopperende
majoor’ Ferenc Puskas, besloot niet
meer naar Hongarije terug te keren
en begon aan een twee jaar durende
voetbalomzwerving
door
Europa
en Zuid-Amerika. Puskas zette in die
periode alles op alles om zijn vrouw en
dochter uit Hongarije te krijgen. Het zou
uiteindelijk twee jaar duren.
In 1954 had Puskas het nationale elftal
naar de finale van de Wereldbeker
geleid. Een wedstrijd die verloren ging
tegen een elftal gedopeerde Duitsers.
Hij was toen al een mythe. Een jaar
eerder had hij Engeland op Wembley
in de vernieling gespeeld in een match
die later tot ‘match van de eeuw’ zou
uitgeroepen worden. Het Hongaarse
spel was vernieuwend en wervelend.
De youtubebeelden van Puskas’ goal
doen de mond ook vandaag nog
openvallen van verbazing bij het zien
van zoveel technisch vernuft.
Op 29-jarige leeftijd en met een
jarenlange boycot voor de deur, leek er
een doek over Puskas’ briljante carrière
te vallen. Dat bleek echter maar schijn.
Op 31-jarige leeftijd begon hij aan een
voetbalavontuur bij Real Madrid. Door
zijn toedoen werd Real de grootste club
van de wereld. Ondanks de sportieve
successen bleef Hongarije echter
aan hem knagen. Afgesloten van zijn
thuisland, familie en vrienden, hielp
hij honderden Hongaarse ballingen
financieel uit de nood. Hij startte in
de buurt van het Realstadion een
restaurant, maar gaf daar voortdurend
gratis maaltijden weg en moest de
zaak noodgedwongen sluiten. Ook
andere zakenavonturen hadden door
zijn gulheid weinig kans van slagen. Pas
in 1993, nadat hij 37 jaar in ballingschap
had
doorgebracht,
schonk
de
Hongaarse regering hem gratie. Hij
keerde terug naar zijn thuisland en
overleed daar, als een levende legende,
maar verstoken van herinneringen, aan
de gevolgen van Alzheimer.
juli - augustus - september 2014
Justin Fashanu
(1961 - 1998)
Justin Fashanu was een voetbalpionier.
Maar dan eerder naast dan op
het veld. Hij was namelijk de eerste
voetballer die openlijk uitkwam voor zijn
homoseksualiteit. Dat dat niet evident
is in een machosport als voetbal, blijkt
ook vandaag nog. Kan u immers een
andere bekende voetballer noemen
die ervoor uitkomt homosexueel te zijn?
Fashanu was een talent. Hij groeide
samen met zijn broer John -die
ook voetballer zou worden- op in
verschillende
pleeggezinnen.
Hij
brak
als
Justin Fashanu was
vlotscorende
de eerste voetballer aanvaller door
die openlijk
bij
Norwich
uitkwam voor zijn
City en mocht
homoseksualiteit.
ook regelmatig
Anti-homogezangen opdraven
bij
achtervolgden hem
de
Engelse
in de Engelse stadia jeugdploegen.
en verschillende
Zijn
naam
managers
begon
te
weigerden nog
circuleren
bij
langer met hem te
grotere clubs.
werken.
In 1981 werd
hij de eerste
zwarte voetballer die voor meer dan
1 miljoen pond werd getransfereerd,
naar Nottingham Forest. Maar daar
liep zijn carrière een eerste obstakel op.
De geruchten over zijn homosexualiteit
begonnen hem te achtervolgen. Een
aanvaring met de legendarische trainer
Brian Clough, die hem stevig aanpakte
over zijn aanwezigheid in homobars,
limiteerde het aantal speelkansen dat
hij bij Forest kreeg. Fashanu begon
daarop aan een lange en niet altijd
even succesvolle zwerftocht langs
verschillende clubs.
In 1990 kwam hij uit de kast tijdens
een interview in een Britse tabloid. Zijn
bekentenis zorgde voor ruzie met zijn
broer John. Die was er intussen wel in
geslaagd om door te breken in het
Engelse voetbal en zelfs de nationale
ploeg te halen. In een interview met
een Britse krant haalde hij zwaar uit
naar zijn broer en noemde hij hem een
verstoteling. Justin kreeg het ook hard
te verduren tijdens de matchen. Antihomogezangen achtervolgden hem
in de Engelse stadia en verschillende
managers weigerden nog langer met
hem te werken.
Na zijn carrière vertrok hij naar de
Verenigde Staten. Daar werd hij
aangeklaagd voor de verkrachting
van een 17-jarige. Fashanu vluchtte
terug naar Engeland om aan het
gerecht te onstnappen. Hij maakte een
eind aan zijn leven door ophanging.
In zijn afscheidsbrief schreef hij dat hij
geen andere keuze zag omdat hij als
homoseksueel toch al veroordeeld
was bij voorbaat.
George Best
met zware gezondheidsproblemen
te
kampen,
zodat
hij
een
levertransplantatie moest ondergaan.
Best gaf het drinken echter niet op.
Hij stierf op zijn 59ste. Het meeste van
zijn fortuin had hij tegen dan al lang
verbrast.
Ludo Coeck
(1955 - 1985)
(1946 - 2005)
Het zegt wellicht veel over het Engelse
voetbal, wanneer de grootste Britse
voetballer aller tijden een NoordIer is. George Best brak al op jonge
leeftijd door bij Manchester United.
Hij was snel, tweevoetig en technisch
hoogbegaafd. Als dartele linksbuiten
leidde hij zijn team naar de Europese
voetbaltop. In de legendarische finale
van de Europacup I in 1968 speelde
hij Benfica in de vernieling. Op zijn
22ste werd hij al uitgeroepen tot beste
voetballer van Europa. Daarna begon
het verval.
De flamboyante Noord-Ier dartelde
immers vooral ook graag naast het
veld. Zijn drankgebruik
Best: “I spent
lag
steevast
te
a lot of
hoog
voor
een
money on
profvoetballer (of een
booze, birds
doorsnee mens) en
and fast cars. één van zijn favoriete
The rest I just
tijdsverdrijven bestond
squandered.“ erin om het ene model
na het andere te
versieren. Daarover zei hij zelf: “I used
to go missing a lot... Miss Canada, Miss
United Kingdom, Miss World.”
Hoewel hij nog regelmatig flitsen van
zijn klasse toonde, was de sportieve
neergang ingezet. Zowel voor hem
persoonlijk als voor zijn club, die 6
jaar na de triomf in de finale van
Europacup naar de Engelse tweede
divisie degradeerde. Best had intussen
al een aantal keren zijn afscheid van
het voetbal aangekondigd, maar
begon toch aan een zwerftocht die
hem naar obscure clubjes in de VS,
Hong Kong en Zuid-Afrika leidde. Lang
hield hij het er nooit vol. Al joeg zijn
korte aanwezigheid wel telkens de
toeschouwersaantallen fors de hoogte in.
Bests
jarenlange
drankgebruik
liet zijn sporen na. Hij werd steeds
onhandelbaarder, werd regelmatig
veroordeeld voor geweldpleging en
openbare dronkenschap. Hij kreeg ook
België heeft een reputatie voor elegante
voetballers: Vic Mees, Paul Van Himst,
Enzo Scifo, Vincent Kompany... Ook de
dandyachtige Ludo Coeck past in dat
rijtje. Coeck was een supertalent; één
van de meest getalenteerde voetballers
die Antwerpen ooit zou voortbrengen.
Na een indrukwekkend debuut, werd
hij op jonge leeftijd door Anderlecht
weggeplukt bij tweedeklasser Berchem
Sport.
Hij brak snel door bij de topclub
uit Brussel, die op dat ogenblik de
Europese top bestormde. Coeck was
een spilfiguur in de ploeg die drie
Europabekerfinales op rij zou spelen.
Maar toen al begon zijn zwakke gestel
het te laten afweten. Regelmatig
moest Coeck voor langere tijd aan
de kant blijven door blessures. Het
weerhield hem er niet van om met
Anderlecht vijf Europese trofeeën
binnen te halen en met België present
te zijn op het Wereldkampioenschap in
Spanje. Daar maakte hij in de tweede
groepswedstrijd tegen El Salvador een
absolute wereldgoal door vanop 30
meter de keeper te verschalken. Die
goal zou jarenlang blijven opduiken in
de begingeneriek van het (toenmalige)
BRT-programma Sport Weekend.
In 1984 vertrok Coeck bij Anderlecht om
te spelen voor Inter Milaan. De stijlrijke
voetballer leek uitermate geknipt om
het te maken in de Italiaanse modestad.
Al na enkele maanden echter zorgde
een nieuwe zware blessure ervoor dat
zijn seizoen voortijdig afgelopen was.
Een lange revalidatie begon. Tijdens
die revalidatieperiode verongelukte
hij met de wagen toen hij op een nat
wegdek de controle over zijn stuur
verloor. Hij was nauwelijks 30 jaar.
Garrincha
(1933 - 1983)
Vraag overal in de wereld wie de beste
speler ooit was en de kans is groot dat
de mensen Pelé zullen antwoorden.
Vraag in Pelés thuisland Brazilië wie
de beste speler ooit was en de kans
is groot dat de Brazilianen Garrincha
zullen antwoorden. Garrincha, ‘de
vreugde van het volk’.
Manuel dos Santos, bijnaam Garrincha,
werd geboren in een straatarm gezin
in Pau Grande, in het zuidoosten
van Brazilië. Hij werd geboren met
een afwijking aan zijn benen. Zijn
rechterbeen draaide naar buiten,
zijn linkerbeen was zes centimeter
korter en draaide naar binnen. Het
zou een deel van zijn ongenaakbare
technische voetbalgaven verklaren.
Garrincha hield van het goede leven
in zijn thuisstad, versierde vriendinnetje
na vriendinnetje en zat toen al stevig
aan de drank. Hij verdiende de kost
als fabrieksarbeider, hoewel hij weinig
echte arbeid verrichtte. Meestal lag
hij te slapen tijdens het werk. Maar de
eigenaar van de fabriek sponsorde
ook de plaatselijke voetbalploeg...
Garrincha werd ontdekt door een
scout van het grote Botafogo. Ondanks
zijn aanvankelijke desinteresse - het
leven lachte hem toe in Pau Grande
- vertrok hij toch naar de ploeg. Zijn
impact was gigantisch. Met Garrincha
in de ploeg werd Botafogo één van
de meest toonaangevende ploegen
in de wereld.
Al gauw lonkte ook de nationale
ploeg. Bij de Seleçao vormde hij
een formidabel duo met Pelé. Twee
wereldbekers haalde Brazilië binnen.
Die van 1962 kon bijna uitsluitend op
het conto van de superieure dribbelaar
Garrincha worden geschreven.
Garrincha speelde voor het plezier. Op
de wereldbeker in 1958 dribbelde hij de
Sovjet-Unie en hun ‘wetenschappelijk
voetbal’ van bij de aftrap aan
flarden. Garrincha’s rechtstreekse
tegenstander Kutznetzov werd in de
eerste 40 seconden van de match drie
maal voorbij gegaan en belandde
twee maal op de grond. Een Franse
journalist doopte die openingsfase
om tot ‘De beste 3 minuten uit de
geschiedenis van het voetbal’.
Na de wereldbeker van 1962 ging
het met Garrincha snel bergaf.
Contractuele perikelen met Botafogo,
maar vooral zijn drankprobleem
speelden hem parten. Toen hij
als getrouwde man ook nog een
schandaalaffaire begon met één
van Braziliës bekendste zangeressen,
verloor hij veel krediet bij de pers.
Doodsbedreigingen
joegen
het
koppel meerdere keren op de vlucht.
De ongeletterde en goedgelovige
Garrincha liet zich intussen ook
verschillende
keren
financieel
pluimen. Kampend met overgewicht,
onherstelbare slijtage aan zijn knieën
en zonder andere bron van inkomsten,
hobbelde hij van demonstratiematch
naar demonstratiematch. Uiteindelijk
zou hij berooid, verslaafd en intussen
alleen, op 50-jarige leeftijd overlijden
aan de gevolgen van levercirrose.
Paul Cascoigne
(1967 - )
KORTWEGFLASH
Al tijdens zijn carrière schreef Paul
Gascoigne zich in in een lange traditie;
die van de geniale voetballers met
een drankprobleem. Afkomstig uit
een marginaal gezin in Newcastle,
stak hij met zijn immense voetbaltalent
al vroeg de neus aan het venster. Hij
debuteerde bij Newcastle United en
kon na enkele seizoenen rekenen
op interesse van de grootste Engelse
voetbalclubs. Hij belandde uiteindelijk
bij Tottenham Hotspur en werd ook
snel opgeroepen voor de Engelse
nationale ploeg. Daar vestigde hij
zijn reputatie. Zoals op het WK 1990.
(Het was bijvoorbeeld Gascoigne die
de vrije trap nam waaruit David Platt
tegen de Belgen scoorde, in de laatste
minuut van de verlenging...). Na nog
een seizoen verkaste hij naar het
Italiaanse Lazio Roma.
Intussen
had
zijn
overmatig
drankgebruik en gefeest al duidelijk zijn
tol geëist. Gascoigne
Gascoigne:
kreeg
in
Italië
"You learn,
regelmatig de tifosi
right, a lot
en spreekkoren tegen
of people's
hem. Logisch ook;
problems
hij hield ook van de
- why they
nodige provocatie.
get upset,
Zo
gooiden
de
why they get
Italiaanse tifosi soms
down, why
Marsrepen op het
they turn
veld om hem zo op
to drink - is
zijn overgewicht te
because they wijzen.
Gascoigne
can't say one
liet het echter niet
word and it's
aan zijn hart komen.
N-O, no."
Tijdens een wedstrijd
in de serie A stopte hij
even met het nemen van een corner
om een reep op te rapen en ter plekke
op te eten. Vervolgens speelde hij
verder.
Gascoigne was vooral een sublieme
technicus. Zijn goal op het EK 1996 in
eigen land tegen Schotland toont een
genie op zijn best. Maar Gascoigne
had een addictief kantje: drank- en
marsrepen waren maar enkele van
zijn verslavingen. Ook met drugs,
sigaretten, junkfood en gokken kon hij
goed weg. Hij werd gediagnosticeerd
met een bipolaire stoornis en belandde
na zijn carrière regelmatig in (afkick-)
klinieken. Of in de gevangenis, want
hij sloeg zijn echtgenote regelmatig
bont en blauw. In 2013 zag het er even
niet goed uit voor ‘Gazza’. Tijdens
een nieuwe opname in het hospitaal
zweefde hij enkele dagen tussen leven
en dood.
Wie de beelden van Gascoigne tijdens
het WK 1990 vergelijkt met die van de
schim die vandaag nog regelmatig in
de Britse tabloids wordt opgevoerd,
ziet dat het leven bijzonder zwaar
geweest is voor deze ooit zo briljante
stylist. Maar anderzijds, die vrije trap in
Bologna... Misschien verdient hij ook
gewoon wat hem overkomt...
(KD)
juli - augustus - september 2014
7
ONS FOTOALBUM
Expo 100 jaar radio
Voorstelling “Eindelijk Hamlet”
Gedichtendag in de bibliotheek van Berchem
Geleid bezoek aan Lift Story
Geleide wandeling in de Schaarbeekse wijk “Klein Anatolië”
Daklozenwandeling in Brussel
Bezoek aan het Justitiepaleis
Expo VYP
Poëzieavond in GC Op-Weule, met voordrachten door de dichters
Geleid bezoek aan bibliotheek Muntpunt
Rondleiding in de Serres van Laken
Geleid bezoek aan de expo Nerotica Poëtisch kapsalon op het Visueel Festival Visuel in Berchem
Ontmoetingsdag in Bastogne
Poesjkinviering in Laken
LID WORDEN
Wil u ook lid worden van het Willemsfonds
Brussel Hoofdstedelijk Gewest? U ontvangt
dan onze tijdschriften en krijgt informatie
over en korting op tal van socio-culturele
activiteiten.
CONTACT
Lid worden kan door € 15 te storten op
rekeningnummer BE39 0010 2817 2819, met
vermelding ‘Lidgeld 2014”. Gezinsleden
betalen € 3 lidgeld. Na betaling krijgt u
spoedig uw lidkaart toegestuurd.
Willemsfonds BHG
Antwerpselaan 30 - 1000 Brussel
02/218.44.88
[email protected]
www.willemsfondsbrussel.be