Nr. 11 November

Meer-Zicht
Maandblad van de
Protestantse Gemeente
Amsterdam - Watergraafsmeer
18e jaargang 11
November 2014
Vergeef me, tuinman, dat ik er weer ben
en dat ik morgen hier al weer wil wezen.
Ik heb nog alle stenen niet gelezen.
Er zijn er vele, die ik nog niet ken.
Dat is de reden, waarom ik hier dwaal.
't Is beter u daarover in te lichten.
Soms zijn er doden, die ons iets berichten.
Zij spreken een uitzonderlijke taal.
Zo vond ik gister, in een witte steen,
een woord geschreven over eeuwig
leven.
Wat doden zeggen is niet overdreven.
Het komt met wat beloofd is overeen.
Geert Boogaard
Afzender:
Protestantse Gemeente
Amsterdam - Watergraafsmeer
Hugo de Vrieslaan 2
1097 ED Amsterdam
MeerZicht
Beste vrienden,
Godsdienstvrijheid
Met enkele mensen van de Diaconie brachten we in
oktober een bezoek aan onze zustergemeente in Satu
Mare in Roemenië. Elders in dit blad een verslag. Ik
vond het heel bijzonder om in Roemenië te zijn. Bij
ons thuis stond vroeger op de boekenplank een boek
van Ds. Richard Wurmbrand. Hij beschrijft daar hoe hij
in de communistische tijd vanwege zijn christelijke
geloof 14 jaar in Roemeense strafgevangenissen zat
en daar allerlei martelingen onderging. Een heel aangrijpend boek. Gelukkig kreeg hij in de zestiger jaren
amnestie en kon hij naar het buitenland vertrekken.
Het is heel bijzonder dat er sinds de revolutie in
Roemenië (1989) volledige godsdienstvrijheid is. Bijna
de hele Roemeense bevolking is lid van een kerk; de
grootste is de Roemeens Orthodoxe Kerk, gevolgd
door de Rooms Katholieke Kerk en de 'Reformierte
Kirche' die vooral leden heeft onder de Hongaarssprekende bevolking in Roemenië. Dit laatste
geldt ook voor onze partnergemeente.
In een gesprek met de kerkenraad van Satu Mare
mochten wij ook iets vertellen over de kerk in Nederland en onze gemeente De Bron. Ik zei dat het niet
vanzelfsprekend is dat mensen in Nederland naar de
kerk gaan en zeker niet in stedelijke gebieden. Eén
van de ouderlingen zei toen: 'Dat begrijp ik niet; er is
toch nooit communisme geweest in Nederland?' Inderdaad, er is geen communisme geweest, maar wèl
kapitalisme. Beide ideologieën kunnen voor wat betreft de kerk en het christen- zijn kennelijk een vergelijkbare uitwerking hebben. De methoden zijn verschillend: bij het communisme is het eerder de weg
van de onderdrukking. Bij het kapitalisme gaat het
vooral via verleiding, waarbij mensen getrokken
worden door en naar materiële zaken en gewin. Dit
laatste is ten diepste evenzeer een onderdrukkende
kracht. Je denkt er vrijheid en geluk in te vinden, maar
- net zo min als het communisme - kan het kapitalisme
deze belofte waarmaken.
Godsdienstvrijheid is een groot goed. Maar ik werd er
wel bij bepaald dat het tegelijk iets is dat we moeten
koesteren. Zodat we niet verstrikt raken in ideologieën
die erop uit zijn onze vrijheid te beperken.
Bij de diensten in November:
-
2 november is er een speciale Dienst met en
Protestantse
Gemeente
Amsterdam Watergraafsmeer
Kerkelijk bureau
Hugo de Vrieslaan 2
665 55 32 (kantooruren,
m.u.v. woensdag)
020-7717711/ 06-10451247
(spoedzaken)
Adres
P/a De Bron
Hugo de Vrieslaan 2
1097 ED Amsterdam
Gironummers
Protestantse Gemeente
Amsterdam-Watergraafsmeer
IBAN NL78INGB00004612 09
Diaconie Protestantse Gemeente
Amsterdam-Watergraafsmeer
IBAN NL10INGB0004622084
Kerkblad Meer-Zicht
IBAN NL21INGB0004773400
[email protected]
Internet
www.kerkdebron.org
Predikant
Ds. D.J. Thijs
[email protected]
Telefoon
2218601 van 09.00-10.00 u
(m.u.v. vrijdag)
2
Meer-Zicht is het maandblad van
de Protestantse Gemeente
Amsterdam-Watergraafsmeer.
Het is een platform voor berichten,
meningen en achtergronden.
Meer-Zicht wordt verzonden aan
gemeenteleden en verschijnt
steeds op de eerste vrijdag van de
maand.
De redactie behoudt zich het recht
voor ingezonden artikelen te
wijzigen, in te korten of in het
geheel niet te plaatsen.
redactie
Linda Schol
[email protected]
Henk den Hoedt
Mechelensingel 7
[email protected]
Meer-Zicht digitaal
Meer-Zicht wordt in digitale vorm
gepubliceerd op
www.kerkdebron.org
Kopij nummer 12
21 november 2014
Abonnementenadministratie
Zie: kerkelijk bureau
November 2014
-
-
door Kinderen. We doen dat enkele keren per
jaar, omdat we blij zijn met kinderen en hun
ouders. Het zal weer een fijne dienst zijn, die in
het teken zal staan van de Regenboog. Jong en
oud van harte uitgenodigd!
9 november is de jaarlijkse viering van Dankdag, de Oogstdienst. Er zal een inzameling
zijn voor de Voedselbank. Ik hoop zelf voor te
gaan.
16 november is Ds.C.(Cor) Ofman gastpredikant.
-
-
23 november is de Zondag van de Voleinding,
ook wel Eeuwigheidzondag genoemd. Het is de
laatste zondag van het kerkelijk jaar. Op deze
dag herdenken we degenen die ons in het afgelopen jaar zijn ontvallen.
30 november is de eerste Adventszondag. Ik
hoop zelf voor te gaan.
Fijne diensten gewenst.
Hartelijke groet, ook van Tonny,
Dirk-Jan Thijs
‘Wat van mij is, is van jou’
(nav Matteüs 20:1-16a)
Sinds het begin van de mensheid is er sprake van
oorlog. Waarom toch? Heeft dat niet te maken met
een diep verlangen van ieder mens om de eerste te
willen zijn? Denk niet te gauw: voor mij geldt dat niet!
Jezus vond het in ieder geval nodig hier iets over te
zeggen. ’Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de
eersten de laatsten’. Dat is de conclusie uit evangelielezing van vandaag.
Wat hier gebeurt - in deze gelijkenis (dit beeldverhaal,
bedoeld om iets duidelijk te maken) – is dat nu eerlijk
of niet? Of ligt hier al de kiem van oorlog? Die arbeiders die maar een uurtje gewerkt hebben, die krijgen
hetzelfde uitbetaald als degenen die de hele dag hebben lopen zwoegen. De hele dag druiven oogsten in
het heetst van de zon, of even een uurtje in de namiddag. En dan hetzelfde loon. Dat is toch niet eerlijk?
Strikt juridisch klopt het natuurlijk wèl: er was immers
met de arbeiders afgesproken dat ze één denarie
zouden krijgen voor hun werk. En die krijgen ze ook.
Die landeigenaar doet precies wat is afgesproken.
Toch krijg je het gevoel dat die zwoegers van het eerste uur wel een extra bonus verdienen; dat zou toch
wel fairer geweest zijn. Dat gevoel wordt versterkt
door de manier waarop de uitbetaling plaatsvindt:
eerst de werkers van het elfde uur en pas als laatste
de mensen die het langst gewerkt hebben. Je kan vermoeden dat als de volgorde andersom geweest was
er minder problemen zouden zijn geweest: de arbeiders die de hele dag gewerkt hebben ontvangen hun
loon en gaan er vandoor. ‘Bye! Het zit erop, gauw
naar huis’. Maar nu moeten ze aanzien hoe eerst die
late werkers het volle loon ontvangen. Dat is toch niet
normaal!
Daardoor komt één probleem pijnlijk naar voren. Namelijk dat we als mensen geneigd zijn ons te vergelijken
met anderen. En dat we ons daardoor nogal eens ongelukkig en tekortgedaan voelen. Die eeuwige vergelijking met anderen! Is dat niet een bron van ellende? Ik
weet dat nog wel van mijn tijd bij Unilever. ‘Hoeveel
salarisverhoging heb jìj ontvangen? En hoeveel bo-
nus? Hé, waarom (iets verkorte versie van preek
krijgt hij meer dan ik? gehouden op de Vredeszondag,
Eens even verhaal
gaan halen bij de 21 september 2014, tijdens de
baas’. En ook nu: als oecumenische dienst in de
je een collega spreekt Hofkerk, Ds.D.J.Thijs)
is toch wel één van de
dingen waarin je het meest geïnteresseerd bent: hoeveel mensen komen bij jou in de kerk? Altijd maar
vergelijken. En afhankelijk van de uitkomst (of je daar
als ‘eerste’ of als ‘laatste’ uitkomt) ben je blij of ongelukkig. Of ben ik de enige die zo vreemd in elkaar zit?
Deze gelijkenis over ‘eersten en laatsten’ houdt verband met het voorafgaande. De lezing voor vandaag
begint met het woord ‘want’ (dwz in de oorspronkelijke
taal). Dat voegwoord ‘want’ wordt gebruikt om een
nadere uitleg, een reden te geven. Het verhaal ervoor
is dat van die rijke jonge man. Hij heeft zich perfect
aan de wet gehouden, maar Jezus vraagt hem
daarenboven nog iets. Namelijk te verkopen wat hij
bezit, de opbrengst aan de armen te geven en Hem te
volgen. Dan druipt hij af; dat kan je toch niet vragen!
Maar Petrus denkt bij zichzelf – en hij zegt het hardop
– ‘Dat is nu precies wat wij gedaan hebben! Wat is
onze beloning?’ En het antwoord van Jezus luidt:
‘Alles! Het honderdvoudige van wat je voor Mij hebt
opgegeven!’
Daar gaat het hiervoor dus over: wat ben je bereid in
te leveren om volgeling van Jezus te worden en wat
staat daar tegenover? En dan volgt de gelijkenis van
vandaag, die dit nog verder gaat uitleggen. Die arbeiders op die markt hebben niets om in te leveren. Ze
hebben geen spaargeld of ander bezit. Anders zouden
ze hier niet staan. Ze hebben maar één ding dat ze
kunnen aanbieden: hun arbeid. Het zijn maar simpele
dagarbeiders.
Ongeschoold.
Vruchtenplukkers.
Seizoenarbeiders. Te vergelijken met de Polen en
Roemenen van nu.
Het valt niet mee om daar te staan op die arbeidsmarkt. Net zo min om je als werkzoekende van van-
3
MeerZicht
daag steeds weer te moeten melden bij het UWV. Je
bent goed opgeleid. Hebt misschien ook al ervaring.
Wat is het dan frustrerend: ‘Weer een sollicitatie uitgestuurd, de honderdste. Al word ik maar een keer
uitgenodigd voor een gesprek….’Arbeiders zijn afhankelijk, zeker in economisch moeilijke tijden. Ze
noemen je wel ‘werknemer’, maar zo gemakkelijk
‘neem’ je geen werk. Je hebt je lot niet in eigen handen. Werkzoekenden hebben hooguit nog de keuze
weg te lopen. Zich niet meer beschikbaar te stellen.
Maar wat is dàn het perspectief?
Voor de arbeiders die niet weglopen is er goed
nieuws. Op de arbeidsmarkt uit de gelijkenis wordt
uiteindelijk iedereen ingeschakeld. Iedereen blijkt nodig te zijn. Iedereen die daar nog stond mag meedoen. Er is volledige werkgelegenheid. De bereidheid
aan de slag te gaan is het enige wat telt.
En het goede nieuws wordt nog beter, want hoeveel is
die arbeid waard? De conclusie is: die arbeid is àlles
waard. Die denarie was namelijk precies genoeg om
een arbeider en zijn gezin één dag in het levensonderhoud te voorzien. Die denarie is het verschil tussen
een waardig leven en honger lijden en bedelen. En
dan blijkt het ongelooflijke: die werkers van het laatste
uur ontvangen óók één denarie! Dat is toch niet logisch! Er kan maar één verklaring voor zijn: de landeigenaar wil voor àl zijn arbeiders een waardig leven.
Hij wil dat niet dat iemand honger lijdt. Voor hem gaat
het niet om de prestatie: hoe lang heb je wel niet
gewerkt? Hoeveel druiven heb je wel niet geplukt?
Voor hem telt maar één ding: ben je beschikbaar? Hij
vraagt niet naar opleiding of ervaring. Iedereen is
bruikbaar. En ieder ontvangt een gelijke beloning, ongeacht de inspanning. Ieder ontvangt wat hij of zij nodig heeft.
Jammer dat die zwoegers van het eerste uur dat niet
kunnen zien. Zij vergelijken en voelen zich tekort gedaan. En jaloezie verstoort hun plezier. En hun frustratie uit zich tegen de goedheid van de landeigenaar.
Die goedheid is inderdaad wel heel verrassend. De
Joodse traditie zegt: er zijn vier verschillende karakters:
- Mensen die zeggen: ‘wat van mij is, is van mij en wat
van jou is is van jou’. Dat is de gemiddelde mens. Het
klinkt redelijk. Veel van ons rechtssysteem is gebaseerd op dit principe.
- Dan zijn er degenen die zeggen: ‘wat van mij is is
van jou en wat van jou is is van mij’. Die worden
‘onwetenden’ genoemd. Want je weet niet van te
voren of je er beter van wordt. Het hangt ervan af wat
je zelf inbrengt en wat de ander inbrengt. Het heeft
iets weg van het communistische principe. Het leidt er
in de praktijk vaak toe dat mensen zich weinig inzetten, want je moet de opbrengst van je arbeid toch afstaan. En dan is het nog maar de vraag wat je ervoor
terugkrijgt.
- Dan zijn er die zeggen: ‘wat van jou is is van mij en
wat van mij is is van mij’. Dit klinkt niet goed. Dat klinkt
als diefstal. Toch is dit een principe dat ten grondslag
ligt aan het kapitalisme. ‘Wij verdedigen onze
marktpositie te vuur en te zwaard en winnen er graag
nog iets van jou bij’. De één zijn dood is de ander z’n
brood. Ik heb jarenlang heel hard volgens dit principe
gewerkt. Dat moet ik wel belijden.
- En er zijn er die zeggen: ‘wat van mij is is van jou en
wat van jou is is van jou’. Dat staat daar diametraal
tegenover. Dat hoor ik bijna letterlijk die vader uit de
gelijkenis van de verloren zo(o)n(en) zeggen. En wel
tegen zijn oudste zoon: ‘al het mijne is van jou’. Deze
houding kenmerkt de landeigenaar uit deze gelijkenis,
want Hij is ook dezelfde als die vader. Hij betaalt die
werkers van het elfde uur een uitzonderlijk hoog uurloon. Niet omdat ze het verdienen, maar omdat ze het
nodig hebben.
Die landeigenaar verwijst naar God zelf. Hij neemt
mensen in dienst voor werk in zijn wijngaard. Genoeg
te doen. Ook in de WGM. Stille armoede. Eenzaamheid. Wanhoop. Zoekers. Ben je bereid te worden ingeschakeld door God? Sommigen doen meer dan
anderen. Dat is onze zorg niet. Laten we niet vergelijken. Van één ding kunnen we zeker zijn: de beloning
staat sowieso in geen verhouding tot de prestatie. Die
beloning - dat is: leven, in al zijn volheid.
Allerlei
Agenda
Maandag 10 novmber
Kerkenraad
Maandag 24 november
Moderamen
4
Koffie ochtend
Heeft u zin in ‘n kopje koffie of thee en een praatje?
Dan bent u iedere derde dinsdag van de maand van
10.00 – 12.00 uur van harte welkom in de pastorie,
Linnaeushof 94. De eerstvolgende koffie ochtend is:
18 november
November 2014
Mensen
Mensen
Lief en Leed
Heengaan
Op 11 oktober overleed Adam (Ad) Huisman in de
leeftijd van 90 jaar. In het verleden bezocht het gezin
de diensten in de toenmalige Emmakerk, maar sinds
tientallen jaren was de actieve betrokkenheid verwaterd. Spaarzame contacten bleven bestaan via
MeerZicht en de bezoekjes naar aanleiding van de
verjaardag en de kerstattentie.
verloor hij eerst zijn moeder en vervolgens zijn vader.
Hij was twee keer getrouwd; beide huwelijken waren
zeer kinderrijk. Maar veel van zijn kinderen stierven op
jonge, soms zeer jonge leeftijd. Maar een kleine
minderheid van zijn kinderen overleefde hem. Tijdens
het afscheid luisterden we naar een bekend koraal
van Bach: 'Jesus bleibet meine Freude'. Bijzonder dat
Bach dat kon componeren! Dat is het wonder van het
geloof. 'Want toen het moeilijk was, toen heeft U mij
gedragen'.
We wensen de familie sterkte bij het verlies van vader
en opa.
Zieken
Gedurende zijn werkzame leven was Ad Huisman
schoenmaker in de WGM met een werkplaats in de
Indische buurt. Het gezin kreeg drie kinderen, een
oudste dochter en een jongenstweeling. Vader hield
van tuinieren en vissen en van de wedstrijden van
Ajax. Er waren ook moeilijke tijden in zijn leven, de
oorlogsperiode en vooral ook het moment dat hij zijn
vrouw plotseling verloor nadat hij net met pensioen
gegaan was en er nog zoveel plannen waren.
Bij het afscheid in de aula van de Nieuwe Ooster stonden we stil bij Psalm 23 'Al gaat mijn weg ook door
een duister dal ik vrees geen kwaad....' Vader en opa
had wel iets met de grote componist Johann Sebastian Bach. Hij leefde in de zeventiende eeuw. Zijn weg
ging door vele donkere dalen. Op negenjarige leeftijd
Mw.Post verblijft al weer enige tijd het Flevohuis en
ziet uit naar het moment dat ze weer naar huis kan.
Joke Kiel gedacht op 19 oktober haar zestigste verjaardag. Ze zei me dat ze met diverse mensen juist
ook in deze fase nog goede gesprekken heeft kunnen
voeren, hetgeen ze als een zegen van God ervaart.
Joke put steun uit Psalm 4:9 'In vrede kan ik mij te
ruste begeven en aanstonds inslapen, want U alleen,
o HERE, doet mij veilig wonen.'
Allen sterkte en hartelijke groet,
Dirk-Jan Thijs
Zondag 9 november dankdag
Inzameling Voedselbank Amsterdam
Voor wie is er een voedselpakket beschikbaar?
Voedselpakketten zoals die door de Voedselbank
worden verstrekt, zijn bedoeld als noodhulp voor
mensen die voor kortere of langere tijd financieel echt
niet rond kunnen komen. Ze zijn niet bedoeld als extraatje voor mensen die het niet breed hebben.
Tijdens een intakegesprek toetsen ze daarom aan de
hand van landelijke voedselbank criteria of iemand in
aanmerking komt voor een voedselpakket.
Voedselpakketten worden ter beschikking gesteld
aan huishoudens waarvan het inkomen per maand
zo laag is dat na aftrek van de vaste lasten zoals
huur, energie, verzekeringen, schulden, enz. minder
geld dan het normbedrag overblijft om te besteden
aan eten, kleding en andere zaken.
Doet u mee?
U kunt houdbare – verpakte – levensmiddelen en
toiletartikelen meenemen naar de kerk. Als het u
te zwaar is dan kunt u contact opnemen met Ditty
Peeters – tel. 020 6656601 die de coördinatie voor
deze inzameling in handen heeft.
5
MeerZicht
OPEN MAALTIJDEN
In ontmoetingsruimte De Bron
Ontmoet elkaar vanaf 17.00 uur met een
drankje en geniet van een drie-gangenmaaltijd
19 november,
17 december
Iedereen is van harte welkom!
Maar geef je wel even van tevoren op bij
Ans 7717711 of [email protected] of Lida 6926777
De eigen bijdrage voor de maaltijd bedraagt 5 Euro
6
November 2014
Groeien bij de Bron-kalender november
Aarzel niet één of meerdere van deze activiteiten te
bezoeken, ook al heeft u zich niet van te voren opgegeven. Voor de Open Maaltijd dient men zich echter
wel altijd van te voren op te geven, anders weten de
koks niet voor hoeveel mensen ze moeten koken.
Voor vragen of nadere informatie kunt u altijd bij de
predikant terecht.
Open Maaltijd
Waar:
Ontmoetingsruimte De Bron
Wanneer: 19 november
Wat:
welkom en drankje vanaf 17.00;
gezamenlijke maaltijd vanaf 18.00.
Sing-in groep
Bijdrage aan de volgende viering(en): 9 en 30 november
Middenmeergroep
Waar:
thv mw.P. Bakker, Teslastraat 120
Wanneer: 30 oktober 14.30
Amstelgroep
Waar:
de Pastorie
Wanneer: 4 november om 14.30
High Tea Damesgroep
Waar:
de Ontmoetingsruimte
Wanneer: 10 november om 14.30
Alpha I
Waar:
Wanneer:
de Pastorie
11 en 25 november om 18.30
Alpha II
Waar:
Wanneer:
de Pastorie
13 en 27 november om 18.30
Kring ‘Sharing’
Waar:
Archimedesweg 73-I
Wanneer: laatste zondag van de maand 20.00
Jongeren/ Catechisatiegroep
Waar:
de Pastorie
Wanneer: 30 november 19.30
Gebed voor buurt en kerk
Waar:
De Bron
Wanneer: 5 november van 19.30 – 20.00
Open Kerk
Wanneer: 26 november 11.00 – 12.15 (om 12.00
korte viering)
Dirk-Jan Thijs
Roemenië
De reis zit er al weer op. Waar we maanden naar uitkeken, is geweest en we hebben een goede tijd in
Satu Mare gehad. Dirk-Jan, Tonny, Truus, Tedo en ik
zijn vanuit diaconaal oogpunt naar Satu Mare gereisd.
Onze Diaconie ondersteunt daar het maaltijdenproject
voor arme mensen in de wintermaanden, wanneer het
voor hen extra zwaar is in verband met hoge verwarmingskosten. Veel jongeren laten Roemenië
tegenwoordig achter zich om in andere landen / continenten te gaan werken en zodoende een betere
levensstandaard op te bouwen.
We zijn heel gastvrij ontvangen en hebben nu met
onze eigen ogen kunnen zien wat deze zustergemeente heeft opgebouwd vanuit het niets! 25 jaar
geleden zijn ze begonnen met diensten in de
buitenlucht op de plek waar nu de kerk staat. Door
partnergemeentes in het Westen te zoeken die ze
konden helpen hebben ze de kerk kunnen bouwen,
een gebouw waar oudere vrouwen vermicelli maken
en 's winters van een warme maaltijd voorzien
worden, een klein kleuterschooltje waar de kinderen
worden opgevangen zodat de ouders kunnen werken
en een pastorie.
Zondag 19 oktober heeft ds. Dirk-Jan Thijs de preek
gehouden in het Duits, simultaan vertaald in het Hongaars door ds. Ferenc Bogya Kis. Hij heeft gepreekt
over Jezus die met zijn discipelen op de boot zaten en
er storm op kwam zetten (Marcus 4: 35-41). Jezus
sliep te midden van de storm en gaf zo een voorbeeld
van vertrouwen. Ons wordt geleerd dat wij op God
mogen vertrouwen ook in tijden dat het niet voor de
wind gaat.
Als Diaken mocht ik de gemeente ook nog toespreken
en hebben we lied met elkaar gezongen ‘Abba Vader’.
Tedo heeft met de jeugdgroep een lied ingestudeerd,
in het Hongaars! en hebben dit gezongen tijdens de
viering.
We zijn met een goed gevoel naar huis gegaan. Het
dominees echtpaar Ferenc en Maria Bogya Kis groet
u allen vanuit Satu Mare.
Ans van Raalte-Deschan
7
MeerZicht
Diaconale Collectes oktober 2014
2 november 2014: Collecte Kerk in Actie Najaarszendingsweek - Geloof in Zambia!
Op zondag 2 november is de landelijke collecte bestemd voor het zendingswerk van Kerk in Actie.
Centraal staat het werk van de uitgezonden medewerkers van Kerk in Actie Hermen en Johanneke
Kroesbergen, die als docent werkzaam zijn aan de
theologische universiteit in Lusaka, Zambia.
De laatste jaren groeien de kerken in Zambia snel en
de vraag naar goede predikanten, vooral op het
platteland, neemt toe. Op de theologische universiteit, Justo Mwale theological University College,
leren aanstaande predikanten om zelfstandig theologie te bedrijven en op hun eigen, Afrikaanse
manier hun geloof inhoud te geven. Het is belangrijk
dat predikanten dit leren en doorgeven aan hun
gemeenteleden, want er leven veel geloofsvragen bij
de Zambiaanse bevolking.
Omdat veel vragen voortkomen uit situaties van extreme armoede, leren de studenten ook hoe ze
gemeenteleden kunnen helpen en kunnen bijdragen
aan de ontwikkeling van hun eigen
dorpsgemeenschappen. Met deze collecte wordt de
universiteit in Zambia en andere
zendingsprojecten van Kerk in Actie ondersteund.
Van harte aanbevolen.
9 november–Leger des Heils–huize Rosaburgh,
Amsterdam Noord
De voorziening is erop gericht een zo veilig mogelijke
woonplek te creëren en samen met de bewoner te
kijken naar haar mogelijkheden en wensen. Dit doen
men door middel van het 8-fasenmodel. Verder hecht
men veel belang aan het creëren en in stand houden
van een goede sfeer en vraagt iedereen hier aan bij
te dragen. Er bestaat de mogelijkheid om door te
stromen naar de in hetzelfde pand gelegen tweede
fase-afdeling waar gericht wordt toegewerkt naar
meer zelfstandigheid.
Rosaburgh RIBW is er voor dak- en thuisloze vrouwen met psychiatrische en/of verslavingsproblematiek die intensieve begeleiding en zorg nodig hebben. Het gaat om vrouwelijke dak- en thuislozen die
begeleiding behoeven op basis van GGZproblematiek.
In de Rosaburgh staat de combinatie begeleiden en
wonen centraal. De Rosaburgh wil een thuis zijn voor
haar bewoners. Binnen dit thuis zijn veiligheid, struc-
8
tuur en rust belangrijke elementen. Het team van de
Rosaburgh accepteert en ondersteunt de individuele
bewoner in haar uniciteit, daarbij hoort een uitnodigende en ondersteunende houding.
De Rosaburgh werkt o.a. samen met JellinekMentrum en de GGD.
16 november 2014: Collecte Kerk in Actie Diaconaat - Geef voor het kind!
Midden in Nederland ligt een klein dorp, Jeugddorp
de Glind. Het lijkt een gewoon dorp met een
gezellig dorpsplein, veel sport- en spelfaciliteiten en
vrijstaande huizen. Maar achter de voordeuren
van die huizen schuilen bijzondere verhalen. In ieder
huis hebben ouders meerdere pleegkinderen
opgenomen in hun eigen gezin. Het zijn kinderen die
niet meer thuis kunnen wonen, omdat het daar
voor hen niet veilig is. Binnen de warmte en bescherming van een gewoon gezin kunnen ze zich wel
goed ontwikkelen. Sport en spel zijn belangrijk voor
deze kinderen. Hiervoor is veel geld nodig.
Daarom collecteren we vandaag voor het diaconale
werk van Kerk in Actie in Nederland en in het bijzonder voor de Rudolphstichting die dit dorp heeft opgericht.
30 november 2014: Collecte Protestantse Kerk
Missionair Werk en Kerkgroei - Op naar
honderd pioniersplekken
Nog geen vijftig jaar geleden aten we allemaal bijna
alleen maar aardappelen en groente. Nu eten we
wraps, sushi, noodles en meer. Dit beeld illustreert
dat Nederland veel diverser is geworden en dat
geldt ook voor hoe we in het leven staan en de kerk
beleven. Uit onderzoek blijkt dat de bestaande
vormen van kerkzijn maar een klein deel van de Nederlanders bereiken. Door nieuwe vormen van
kerkzijn kunnen méér mensen ontdekken wat het
evangelie inhoudt. Pioniersplekken noemen we
deze nieuwe vormen. Nieuwe vormen kunnen zijn: in
een café verhalen uit de Bijbel bespreken; een
huiskerk; een klooster nieuwe stijl; een internetkerk...
het kan en het mag allemaal. De Protestantse
Kerk heeft inmiddels zo’n dertig helpen realiseren.
Op naar de honderd! Door uw bijdrage aan deze
collecte draagt u daaraan bij.
Ans van Raalte-Deschan
November 2014
OPROEP VRIJWILLIGERS AUTODIENST
We hebben te weinig vrijwilligers. Dit heeft tot gevolg
dat wij iedere vier weken dienst draaien en dan ook
nog eens 3 ritjes moeten maken om de mensen op te
halen.
Daarbij komt dat de helft van de autorijders zelf al op
leeftijd zijn! We zijn ze heel dankbaar dat ze nog
steeds dit werk blijven doen maar het zou zomaar
kunnen dat er gaten gaan vallen.
Denkt u, ik zou best 2 of 3 mensen kunnen ophalen
eens in de 4-5 weken dan kunt u met mij contact
opnemen. We zijn u hiervoor, namens alle mensen die
niet zelfstandig naar de kerk kunnen komen, heel
dankbaar.
Ans van Raalte-Deschan
Geduldig wachten
Hoe wachten we op God? We wachten op God met
geduld.
Geduld is niet hetzelfde als passiviteit. Geduldig
wachten is iets anders dan wachten op de bus,
wachten tot het droog is, wachten op de zonsopgang.
Het is een actief wachten, waarin we het heden volop
doorleven en daarin sporen hopen te vinden van de
Enige naar wie we uitzien.
Het woord geduld komt van 'dulden', verdragen.
Geduldig wachten betekent: het heden dulden, verdragen, volledig ondergaan, en het zaad in de grond
onder onze voeten laten uitgroeien tot sterke planten.
Geduldig wachten betekent altijd: aandacht hebben
voor wat zich voor onze ogen afspeelt en daarin de
eerste tekenen zien van Gods komst in heerlijkheid.
Uit: Henri Nouwen, Brood voor onderweg, Lannoo
(ingebracht door Dirk-Jan Thijs)
Brief van de scriba van de PKN
Aan de ouderling(-kerkrentmeester) en diaken
‘De christelijke gemeente (...) is geroepen een
tegencultuur te vormen waar vertrouwen wordt
gegeven en waar gemeenteleden ambtsdragers
steunen, niet in het minst door voor hen te bidden.’
Beste ambtsdrager,
U krijgt deze brief als een van de vele gemeenteleden in onze kerk die ja heeft gezegd op de vraag om
ambtsdrager te worden, ouderling, diaken of ouderling- kerkrentmeester. Gelukkig zijn er steeds weer
mensen,waaronder u, bereid zich voor een langere
tijd te binden. Dat is niet niets in onze snelle tijd,
waarin alles voor even is. U doet uw werk voor minimaal vier jaar. Dat kan zelfs uitlopen op twaalf jaar.
Er gaan stemmen op om die termijnen van vier jaar
los te laten. Zo’n termijn zou niet meer realistisch zijn
en zou gemeenteleden afschrikken. Dat lijkt een oplossing voor een probleem maar ik vind dit geen goed
idee.
De kerk heeft mensen nodig die zich voor langere tijd
aan een ‘dienst’ willen binden. Spontane actie is
goed, maar ook continuïteit is nodig. Bij een ambt
hoort die continuïteit. Alleen zo ben u als
ambtsdrager herkenbaar voor de gemeente en kan er
sprake zijn van vertrouwen. Alleen zo groeit u in het
werk en leert u met de andere ambtsdragers wat het
betekent om ‘toe te zien’ op de gemeente.
Slijten
Daarbij besef ik dat het heel wat is, om deze binding
aan te gaan. Ouderling, diaken of ouderling- kerkrentmeester zijn is intensief werk en vraagt veel van je en
dat dus voor langere tijd. Niet dat het een soort
straftijd is. Integendeel, in de gesprekken die ik enige
tijd geleden voerde met een aantal kerkenraden,
hoorde ik veel ambtsdragers met voldoening spreken
over hun werk. Voor ouderlingen zit dat vaak in het
bezoekwerk. Voor diakenen in het verlenen van materiële steun. Voor ouderling- kerkrentmeesters in de
zorg voor bijvoorbeeld het kerkgebouw.
Regelmatig hoorde ik over de saamhorigheid in een
kerkenraad en het goede gevoel dat je het samen
doet. Het offer van tijd en energie dat je geeft, doet je
ook veel ontvangen. Tegelijk is mij opnieuw gebleken
dat het geen gemakkelijk werk is. Je kunt er aan slijten. Het kost veel tijd. Soms gaat dat ten koste van
de tijd die je graag bijvoorbeeld in je gezin zou door-
9
MeerZicht
maken. Bovendien is een kerkenraadsvergadering
niet altijd een avondje uit.
Er komt van alles op je af. Soms heb je het gevoel
dat je het nooit goed doet. Soms kunnen er in een
kerkenraad spanningen ontstaan. Misschien voel je
persoonlijk de druk van het ledenverlies van de gemeente. Misschien lig je ’s nachts wakker van de vergadering die je net hebt meegemaakt. Het is goed
om dit naar elkaar uit te spreken. Het is ook goed om
te benoemen dat het werk inderdaad een offer is. Dat
is kennelijk de kostprijs die hoort bij de toewijding aan
God en de gemeente. Een offer kan zeer doen, maar
je brengt het wel uit liefde. Van Jezus kunnen we
leren dat het in ons werk niet gaat om succes of welbevinden, maar om de liefde. In navolging aan hem
mogen wij ons offer brengen, in het geloof dat God
dit zal aanvaarden en gebruiken.
Geroepen door de gemeente
U doet dit werk niet zomaar. U bent gekozen en
gevraagd. Dat is gebeurd door de gemeente, door de
gemeenschap van broeders en zusters. Die heeft uw
gaven, uw inzet en uw trouw gezien. Je zou kunnen
zeggen: het is een verkiezing ‘van onderop’. De kerk
is geen democratie, maar wel volk van God dat in
vrijheid keuzes maakt en in vrijheid mensen verkiest
tot ambtsdragers. Omdat de gemeente u heeft gekozen, bent u ook in het midden van de gemeente
bevestigd. Zo werd zichtbaar dat aan u dit ambt werd
toevertrouwd.
Toevertrouwen is mooi. Het is iets actiefs, het geeft
ruimte, het is royaal en loyaal. Vertrouwen geven is
kostbaar in een tijd van wantrouwen en afrekencultuur. Wij leven in een cultuur waarin je je maar voortdurend moet verantwoorden en je je elke dag moet
bewijzen. Gezag staat op voorhand onder verdenking. Die cultuur houdt geen halt bij de deur van
de kerk. De christelijke gemeente zal daar weerstand
aan moeten bieden. Ze is geroepen een tegencultuur
te vormen waar vertrouwen wordt gegeven en waar
gemeenteleden ambtsdragers steunen, niet in het
minst door voor hen te bidden. Zonder deze steun en
dit vertrouwen kunt u uw werk niet doen. Tegelijk is
dat vertrouwen een stimulans om uw werk naar eer
en geweten te doen. Je hoeft je niet voortdurend te
legitimeren, maar je doet wel je best het geschonken
vertrouwen niet te beschamen. Geroepen door God
U doet dit werk niet zomaar. De gemeente heeft u
gekozen.
In het dienstboek van onze kerk staat er nog iets bij.
Daar wordt gezegd: ‘Gelooft u dat u in uw verkiezing
door deze gemeente door God zelf tot deze dienst
geroepen bent?’ Een verkiezing gebeurt door de gemeente, ‘van onderaf’. Tegelijk is het ook een
verkiezing ‘van bovenaf’. Daarom klinkt het: ‘door
10
God zelf geroepen’.
Ik hoor soms ambtsdragers zeggen: ‘Dat is wel erg
hoogdravend; ik word gevraagd en dan doe ik het,
maak er niet meer van’. Bescheidenheid is goed,
maar als we de roeping door God schrappen, dan
wordt de kerk menselijk, al te menselijk. Die roeping
zet ambtsdragers echt niet op een voetstuk. Immers,
de hele gemeente wordt door God geroepen. Elke
gelovige wordt geroepen een ambt te dragen. God
roept echter ook een aantal mensen voor een bijzondere dienst. Omdat het om een dienst gaat, heeft het
niets met een voetstuk te maken. Wel is het een dienst in Gods naam. Dat geeft vrijmoedigheid en vertrouwen. Zoals een ouderling het me onlangs zei: ‘Dit
werk doe ik omdat God het van me vraagt. Ik geloof
dat Hij me er ook steeds de kracht voor zal geven’.
Meerwaarde
Als ambtsdrager ben je ouderling, diaken of ouderling- kerkrentmeester. Ik hoorde in de gesprekken
met kerkenraden dat velen het als een meerwaarde
ervaren hun werk voor de kerk te doen juist als
ambtsdrager. In ons kerkelijk spraakgebruik kennen
we de uitdrukking ‘gedragen door het ambt’. Ik merk
dat dit vooral bij ouderlingen in het pastoraat een rol
speelt. Je komt bij mensen over de vloer als ouderling, en niet zomaar als privépersoon. De ander weet
dat persoonlijke zaken veilig zijn vanwege je belofte
tot geheimhouding.
Je spreekt een gebed uit of leest uit de Bijbel, wat je
misschien los van je ambt niet zo gemakkelijk zou
durven. Ook voor de ouderling- kerkrentmeesters is
deze meerwaarde er. Je bent heel nuchter bezig met
financiën. Dat je dat als ambtsdrager doet, maakt
duidelijk dat ook dit een echte dienst is aan God en
de gemeente. Geld zingt niet los van geloof, hoop en
liefde. En daarom weekt de ouderling- kerkrentmeester niet los van de roeping van de kerkenraad
om geestelijk leiding te geven.
Dat geldt eveneens voor de diaken. Je doet dit vanuit
de dienst aan de tafel van de Heer. Diaken zijn is
meer dan geld voor goede doelen bij elkaar halen. Je
weet je ingeschakeld in het werk van de barmhartigheid, in navolging van Christus. Je doet een appel
op gemeenteleden in Christus’ naam. Ook al is de
meerwaarde van het ambtsdrager zijn niet altijd exact
onder woorden te brengen, hij is er wel.
Ik wens u bij uw ambtswerk vreugde en kracht toe en
bovenal Gods zegen.
Met vriendelijke groet,
Dr. Arjan Plaisier,
scriba van de generale synode van de Protestantse
Kerk in Nederland
November 2014
Diensten
Zondag 2 november
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. D.J. (Dirk-Jan) Thijs
Collecte: Kerk in Actie - Geloof in Zambia!
Zondag 2 november
De Open Hof, 10.30
Voorganger: Trudy Joosse
Zondag 9 november
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. D.J. (Dirk-Jan) Thijs
Collecte: Leger des Heils–huize Rosaburgh
Zondag 16 november
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. C. (Cor) Ofman
Collecte: in Actie Diaconaat - Geef voor het kind!
Zondag 23 november
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. D.J. (Dirk-Jan) Thijs
Collecte:
Zondag 30 november
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. D.J. (Dirk-Jan) Thijs
Collecte: Missionair Werk en Kerkgroei
Zondag 7 december
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. D.J. (Dirk-Jan) Thijs
Zondag 7 december
De Open Hof, 10.30
Voorganger: Trudy Joosse
Zondag 14 december
De Bron, 10.00
Voorganger: Ds. M. (Margrietha) Reinders
Verantwoording giften
Ontvangen voor het bloemenfonds van N.N. € 10,-De verantwoording van de collectes in de maand esptember 2014:
7 september – Artsen zonder grenzen
€ 99,55
14 september – Kinderhospice Het Lindenhofje
€ 131,90
21 september – Martelaren van Gorcum
geen
28 september – Israëlzondag
€ 147,12
11

Download Report