Eredivisie richting als halte wereldtop richting wereld dtop

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Donderdag, 11 september 2014
START TAFELTENNISCOMPETITIE
Eredivisie als halte
dtop
wereld
richting wereldtop
Hij wordt gezien als een van de grootste
vaderlandse talenten, zij wordt voorzichtig
genoemd als opvolgster van Bettine Vriesekoop.
Westa-speler Erik Agamyan (15) en
Heerlen-speelster Rachel Gerarts (14) over de
springplank die eredivisie heet.
door Bas Dingemanse
O
p driejarige leeftijd verhuist hij van de Armeense
hoofdstad Jerevan naar de
dorpse omgeving van Echt.
Erik Agamyan herinnert
zich niets meer van zijn geboorteplaats, laat staan dat hij de gigantische stad mist. Hij gedijt goed in het Echtse. „Ik spreek wel Armeens, zo ben ik ook
opgevoed. En mijn moeder kookt ook Armeens. Maar het is niet zo dat we er regelmatig op vakantie gaan. Dat kan ook niet,
want ik zit te vaak met wedstrijden en toernooien die ik niet kan laten schieten.” En
de tafeltennistiener wil die partijen ook
niet laten schieten, want ooit wil hij aan
de Europese top staan. Te beginnen in de
kweekvijver van de Nederlandse eredivisie.
„Ik zat vroeger op voetbal, maar dat was
niet echt een succes. Op een dag liep ik
naar een vriend die in de buurt woonde.
Daar stond een stenen tafel, waar veel kinderen bezig waren met tafeltennis.”
Agamyan is dan acht en mengt zich in het
groepje dat zich regelmatig rondom de stenen tafel verzamelt. Hij speelt tegen oude-
re jongens, biedt steeds meer weerstand en
wordt op een gegeven moment opgemerkt. „Ik speelde puur voor de lol met
een batje en balletjes die je bij iedere doorsnee winkel kan kopen. Na een tijd op die
stenen tafel te hebben gespeeld, kwam er
een man uit de buurt naar me toe. Zijn
naam weet ik niet meer. Maar hij vertelde
me dat hij zelf ook tafeltenniste bij Kluis in
Geleen. Hij wilde wel iets voor me regelen.
Ik was stomverbaasd en zei dat ik dat eerst
eens aan mijn ouders moest vragen.”
Het onderwerp tafeltennis komt op tafel in
huize Agamyan. Zoonlief krijgt groen licht
en wordt ondergebracht in Wessem, bij
Westa. „Waarom hier? Al sla je me dood.
Ik weet niet meer welke afwegingen er
toen zijn gemaakt. Maar ik ben blij dat ik
bij Westa terecht ben gekomen, want in
mijn ogen is het de beste club van Nederland.”
Voor die club maakt de jongeling dit seizoen zijn debuut op het hoogste niveau;
de eredivisie. „Spannend? Het is weer een
stapje hoger, maar ik ben niet zenuwachtig. Ik denk dat ik even aan het niveau
moet wennen, maar daarna kan ik echt
wel punten gaan pakken voor de ploeg.
Mannenteam Westa in nieuw jasje
Dat geloof ik echt. Binnen nu en drie jaar
hoop ik tot de top van Nederland te behoren.” Maar dat is toekomstmuziek. Koffiedik
kijken, zegt Agamyan zelf. „Ik wil wel heel
veel, maar uiteindelijk heb ik niet alles in eigen hand.” Een seizoensdoelstelling is er
wel. „Handhaven. Daar moeten we echt alles voor doen. Natuurlijk willen we graag bij
de eerste zes eindigen, maar dat wordt extreem moeilijk. We hebben Liu Qiang gelukkig, die kan met al zijn ervaring en kwaliteit
punten voor ons pakken. Maar daarnaast
moeten Rino (Alberts, red.) en ik het laten
zien. Dat wordt een flinke uitdaging.”
Een uitdaging die Rachel Gerarts al kent.
Pas veertien jaar is het Heerlense toptalent,
dat aan de vooravond staat van haar tweede
seizoen op het hoofdpodium. Ze kende een
zeer behoorlijk debuutseizoen in de eredivisie namens Lybrae Consultants Heerlen.
„Het eerste half jaar was het lastigste, want
dan speel je tegen de sterkste tegenstanders.
Ik had nergens op gerekend, maar wist toch
vier of vijf partijen te winnen. Daarna moesten we verder in de degradatiepoule, waar
we al rekening mee hadden gehouden. Toen
“
Debuut in de eredivisie
spannend? Binnen nu
en drie jaar hoop ik tot
de top van Nederland
te behoren.
Erik Agamyan, tafeltennisser.
Vrouwenteam van Heerlen blijft intact
Mannen
Vrouwen
Vrouwen
* Erik Agamyan (nieuw, eigen jeugd)
* Rino Alberts (nieuw, eigen jeugd)
* Liu Qiang
* Melissa Bours
* Lynn van der Elsen
* Amber van de Velde
* Lynn Zetsen
* Rachel Gerarts
* Li Nan Sun (tevens coach)
* Laura van Oppen
* Monique Posthuma
Vertrokken:
* Boris en Martijn de Vries (Hattem)
* Cosmin Stan (Bad Hamm, Duitsland)
De vrouwen van Westa spelen dit jaar
in de eredivisie én in de tweede divisie bij de mannen.
won ik meer wedstrijden, maar was de tegenstand ook minder sterk.” De jonge Heerlense analyseert haar eerste jaar eredivisie
op luchtige wijze. „Ik vind het wel mooi
hoor, maar ik wil me blijven ontwikkelen.
Daar ben ik constant mee bezig.” Bij die ontwikkeling hoort ook een stijgend verwachtingspatroon. Zo wordt Gerarts in de wandelgangen geregeld vergeleken met het Nederlandse talent Britt Eerland en ook de
naam van de legendarische Bettine Vrieskoop valt geregeld wanneer kenners
het Limburgse talent onder de
loep nemen. „Dat wist ik
niet, maar mooi dat mensen zo over mij denken”,
lacht Gerarts verlegen.
Haar prijzenkast liegt er
inmiddels niet om. De
nuchtere Heerlense verzamelde tientallen trofeeën in de afgelopen jaren.
„Dat zijn er minstens veertig, maar ik ben de tel kwijtgeraakt”, zegt vader Marcel, die bijna
nooit van de zijde van zijn dochter
wijkt. „En we mogen ze absoluut niet aanraken. Ik mag enkel een plankje extra ophangen om de nieuwe bekers op te kunnen zetten.”
Met Gerarts en Agamyan telt Limburg weer
eens twee getalenteerde jongeren met internationaal potentieel. Gevraagd naar hun ambities op langere termijn antwoorden beiden stellig. „Duitsland. Ik heb al eens meegetraind in Düsseldorf, een team in de Bundesliga. Daar zie ik mezelf graag spelen”, zegt
Agamyan.
Gerarts heeft nog geen team voor ogen.
„Maar ik hoop uiteindelijk op de wereldtop.”
Het vrouwenteam van Lybrae Consultants Heerlen heeft de eigen lat vele
malen hoger gelegd. Waar vorig jaar alles ging om handhaving, mikt de formatie deze jaargang op een plek bij de
eerste zes. Van deze zes teams vallen er
nog twee af. De laatste vier ploegen
mogen strijden om de landstitel. Heerlen hoopt die race van dichtbij te mogen meemaken.
foto’s John Peters