Maart 2014 jaargang 87 — nummer 6 België PB 2900 Schoten1 8/4508 P 005913 Vierde zondag: 23 maart 2014 8:30 u Eucharistieviering in de kapel van het Klooster 9:15 u Ontbijtbuffet in de refter van de Humaniora 10:15 u Voordracht door Willie VAN PEER Dat de opleiding in ons aller Sint-Eduardus van een bijzondere kwaliteit was en nog steeds is wordt bewezen door onze spreker van deze vierde zondag. Willie van PEER studeerde af in EDU in 1965. Op onze vierde zondag van maart geeft hij een lezing over : VAN MERKSEM NAAR MALI (via München) Hoe Sint-Eduardus mij in de wereld zette Dit verhaal wordt omkaderd in wat hij op SintEduardus aan waardensysteem heeft meegekregen. In het bijzonder doet hij verwijzingen naar de bijzondere kwaliteiten van de leraren waarvan hij destijds les kreeg. Een unieke getuigenis… Willie van Peer studeerde Germaanse Filologie in Antwerpen en Leuven en doctoreerde in de linguïstiek aan Lancaster University (GB). Hij is hoogleraar Literatuurwetenschap en Interculturele Hermeneutiek aan de Ludwig-MaximiliansUniversität te München. Meerdere boeken en een kleine 200 wetenschappelijke artikelen over poëtica, de epistemologische Maandblad van de Koninklijke Oud-Leerlingenbond Sint-Eduardus (OLSE) v.z.w. Verantwoordelijke uitgever: Ludo Somers, Rustoordstraat 12, 2170 Merksem. Bankrekeningnummer: 220-0310757-05. Website: sint-eduardus.be E-mail adres: [email protected] grondslagen van de literatuurwetenschap, alsook (cross-)culturele psychologie. Willie is mede-oprichter van de v.z.w. Mali-ka-di. Een ontwikkelingsproject in Mali (West-Afrika), waar hij ook enige tijd gewoond heeft. Tot voor kort was hij eveneens General Editor van het internationale tijdschrift Scientific Study of Literature. Recent trad hij ook tot de adviesraad van het Algemeen Letterkundig Lexicon. Een oud-leerling waar we fier op mogen zijn. WE DOEN ONS BEST ‘Wees dus volmaakt, zoals uw Vader in de hemel volmaakt is’. Deze wijze woorden van Jezus lezen we in zijn bekende Bergrede. Onze voorganger nodigde iedereen tijdens de viering in de kapel uit om God in onszelf aan het werk te laten. De voordracht op de vierde zondag van februari werd gebracht door de heer Victor Mertens, ervaringsdeskundige betreffende al wat ‘naties’ aangaat. In zijn inleiding bestempelde de spreker de naties als een echt Antwerps verschijnsel. Alle oren waren gespitst. De geschiedenis begint reeds in de negende eeuw. Antwerpen was toen nog een vissersdorp en de Schelde vormde de grens tussen het Franse en het Duitse Rijk. Na de verzanding van het Zwin werd Antwerpen groter, de haven breidde uit en er kwamen havenarbeiders (buideldragers, boomdragers en kruiers – in de twintigste eeuw verschenen ook: buidelvullers, bomdragers en kuieraars). Op 10 mei 1302 ging de allereerste staking van de havenarbeiders door. Ze kwamen in opstand tegen allerlei vormen van uitbuiting. Ze vroegen het recht om zich te mogen verenigen naar analogie met de gilden. De eerste natie instond in 1448 en werd meteen een plek van samenhorigheid. Later kwam er meer specialisatie: terreinen werden ‘afgepist’ (woorden van de spreker, maar hij is de man van het vak). Binnen de natie ontstonden er allerlei functies die toen nog een Vlaamse benaming meekregen: deken, busmeester, ontvanger, knaap, gezellen, schrijver, oudste. We zien hier een zekere analogie met het Dagelijks Bestuur van OLSE opduiken. De oudste trakteerde trouwens ieder jaar met een half vat bier, wat dan weer niet analoog is met het Dagelijks Bestuur van OLSE. Ook had men toen al een ‘sociale kas’. Naties zijn heden ten dage de ‘magazijniers van de Haven’. Er worden goederen behandeld aan ‘ de binnenkant van de blauwe steen’. De achttiende eeuw was een slechte periode voor de naties: er was het einde van de soms bloeiende middeleeuwen en Napoleon met zijn wetten en voorschriften verscheen ten tonele. In de negentiende eeuw kwam er dan weer volop de industriële revolutie. Er werden nieuwe naties opgericht (bijvoorbeeld de Katoen-, Noord- en Hessennatie). De aloude naties kregen een nieuwe vorm en inrichting. Het ging dan verder over zowat de bekendste figuur in de natiewereld, Fernand Huts. In feite is hij louter verantwoordelijk voor de professionele managers die zijn bedrijf draaiende houden, samen met zo’n tienduizend medewerkers over de hele wereld. Na de voordracht was er tijd om vragen te stellen. Het ging verder over Fernand Huts, dokwerkers, mobiliteitsproblemen en –oplossingen, de mondialisering van de logistiek en de werking van de Katoennatie. Wat was dit boeiend! Op deze bladzijden schreven we al meer over het belang van gemotiveerde sprekers die met kennis van zaken hun verhaal brachten. Met deze voordrachtgever kregen we er dan ook nog eens een vlotte en aangename verteller bij. Ook zonder powerpoint, filmpjes en flitsende presentaties kan een voordracht boeiend zijn. Het bewijs werd geleverd op deze vierde zondag van februari. Onze aandacht en ons gebed gaan uit naar de afwezigen. Volgende keer beter? JM ER WAS EENS … OLSE vervolg Feit is dat ik in de rij van OLSE-verslaggevers de allerjongste ooit ben geweest, met niet het geringste risico dat die titel mij wordt ontnomen. Ik was namelijk al OLSEverslaggever terwijl ik in Sint-Eduard mijn laatste jaar “wetenschap” aan het kloppen was. Mijn eerste Vierde Zondag-verslag moet dateren van ergens eind 1943, met een spreker die geïnviteerd was door Rik de Kimpe. Vanuit zijn relaties heeft hij in de loop der jaren heel wat eminente sprekers naar OLSE gebracht, later op uitmuntende wijze opgevolgd door John (later baron) van Waterschoot. Vanwaar die spectaculaire heropstanding van de oud-leerlingenbond? Zeker hebben de bijzondere tijdsomstandigheden daarin een – zowel positieve als negatieve – rol gespeeld. Van 1938 af eerst mobilisatie, daarna oorlog en bezetting en bevrijding, met alle beperkingen en tribulaties vandien. Maar dat had bijster weinig invloed op de activiteiten van OLSE, paradoxaal genoeg integendeel. Onder de stuwkracht van het tweemanschap Rik-Eugeen regende het als het ware ideeën en initiatieven. OLSEafdelingen werden geboren of kwamen tot nieuwe bloei: Voetbal (Jos van Waterschoot, Gerard Eelen …), Atletiek (Marcel Paqué, Michel Verlinden, Jos Nuyens …), Toneel, Zang, Kinoclub (Toine Bogaerts) of onder de druk van de oorlogsomstandigheden de BOBIB-actie, staande voor “Besten onzer Broers in het Buitenland”. Dat was een initiatief voor het zenden van brieven en rookgerief vanuit OLSE naar onze opgeëisten, waaraan voorbeeldig werd deelgenomen vanuit het “thuisfront” en waarvan Wies Blommaert, auteur van o.m. “Het moeilijk begin” en helaas veel te jong aan TBC overleden oud-leerling, de onbetwiste kampioen werd. In die pleiade van bruisende OLSE-activiteiten bleef de maandelijkse Vierde Zondag toch de kern waarvan alles uitging. OLSE-hoogdag was de jaarvergadering in oktober, met op de eerste rij - met enige plechtstatigheid - Vader Overste, de Proost en de heren-van-stand: Evarist Joris, gemeentesecretaris, Jan Meyer, kerkmeester van SintFanciscus en beheerder van vennootschappen, vader Van Gompel, handelaar in granen en zaden, vader Emiel de Kimpe, accountant; stuk voor stuk oud-leerlingen van SintEduard. Bestuursverkiezing met herkiesbaar mandaat van 4 jaar, om de 2 jaar gedeeltelijk te vervangen (in die tijd waren er meer kandidaten dan verkiesbare functies!), goedkeuring van financieel verslag, jaarverslag, speeches van waardering en dank… Het stramien van de Vierde Zondagen is altijd ongewijzigd gebleven, met H.Mis opgedragen door de Proost met geestelijk woord en soms met zang door het Zangkoor, ontbijt, spreekbeurt of voordracht. In de oorlogsjaren ontbijt, soms met zelf meegebrachte zwarte boterham, overgoten met ‘koffie’ van ‘kneip’. Aan dit ontbijt kwam soms enige inventiviteit te pas. Ik herinner me een Paas-Vierde Zondag waar het Bestuur de intentie had de aanzittenden te verrassen met ter plekke nog te koken eieren. Een initiatief dat nooit aan heruitgave is toegeweest, want in de grote ketel uit de Broederkenskeuken is die massa eieren nooit ‘a point’ geraakt… Terug naar de OLSE-afdelingen. Onder impuls van o.m. Gust Michiels, onze gepatenteerde moppentapper maar bovenal bezield toneelacteur en regisseur en met decor- bouwer en duivel-doet-al (vooral in nachtelijke uren) Bert de Kimpe bracht OLSEToneel ieder seizoen twee of drie toneelwerken. Maar dat moest ‘unisex’ zijn, wat de keuze serieus beperkte en soms enige creativiteit noodzakelijk maakte. OLSE was immers een mannenvereniging met alle consequenties vandien. Zonder enige kans op uitzonderingen en afwijkingen, want de Overste en de Proost hadden het laatste en beslissende woord. Wat trouwens ook geleid heeft tot een spijtige ‘afstand’ met betrekking tot de verdienstelijke Jef van den Bergh, begaafd musicus en toentertijd componist van een soort musical “Lotje” en de ook verdienstelijke Olseër bariton Sylvain Adriaenssens. Zij hadden het MMG - Merksems Muzikaal Gezelschap – opgericht, maar dat kon uiteraard niet ‘unisex’ bestaan, en dus kwam uit de geestelijke leiding het strenge verbod dat OLSE daar enig deel aan zou hebben. En aan het eerste dansfeest dat OLSE waagde te organiseren – ik meen in de zaal Grüter – zijn penibele dovemansgesprekken met de rigide blotenvoetenpater Proost Thimoteus voorafgegaan. Maar goed, dit waren kleine groeipijntjes van een veranderend ‘klimaat’, en wat OLSE niet verhinderde verder ‘op te stoten in de vaart van verbeelding en succes’. Zo vond Rik de Kimpe het OLSE-Seniorenconvent uit. Daartoe konden toetreden alle oudleerlingen die de leeftijd van … 35 jaar hadden bereikt. Ach, wat is alles relatief in deze wereld. Omstreeks dezelfde tijd vond diezelfde De Kimpe ook dat OLSE moest worden uitgebouwd tot een VZW. Misschien een beetje voor het prestige, maar allereerst om een juridische basis te scheppen voor een ‘Studieleenfonds’, om begaafde leerlingen van minder begoede ouders in alle discretie mogelijkheid tot voortstuderen te verschaffen. En intussen werkte het gist van de creatieve verbeelding binnen OLSE onverdroten verder. Olseër Bert van Rompaey schreef op OLSE-maat geschreven toneelwerk. En dan was er ook de onvolprezen Bourgondiër Toine Bogaerts, die geen genoegen kon nemen met zijn baanbrekend werk in de Kinoclub met films als “Rakkers” en “Dagen die men nooit vergeet”, maar als Feestleider zorgde voor een vuurwerk van animatie, met ideeën en realisaties als het OLSE-Verdienstemetaal, OLSE-Eremetaal en de OLSECommanderie met daarin in opgaande orde categorieën die de Nationale Orden zowat in het niet deden verdwijnen en in alle plechtigheid werden omkaderd door ridderslag. Ach, OLSE! Sedert de ongeveer tien jaar dat het me gegund was van heel nabij deelgenoot te zijn in die explosie van succesvolle inventiviteit heeft de tijd niet stilgestaan. We zijn weer 60 jaar verder. Voor het verenigingsleven heeft die tijd handicaps en problemen meegebracht, en daaraan kon ook onze oud-leerlingenbond niet ontkomen. Maar ook op deze dag blijft OLSE vlaggendrager van de oud-leerlingenbonden van de Broeders van Liefde, dan zij volhardende dagelijkse- en VZW-besturen, en dank die schare van oude getrouwen die, intussen geflankeerd door altijd dienstvaardige echtgenotes, niet van wijken willen weten. En wie zich nog eens zou willen verdromen in oude glorie? Waarom niet nog eens, ter herinnering aan roemrijke feiten en dagen, het aloude Guldenboek te voorschijn en te kijk gelegd? Luc Van Gastel Sint Eduardus een begrip Maart 2014 jaargang 87 — nummer 6 VERKEERSWEEK EERSTE GRAAD Als school vinden we veiligheid heel belangrijk en daarom werd er in de week van 4 februari een verkeersweek georganiseerd. Zoals elk jaar stonden voor de eerste graad twee thema’s centraal. Het tweede jaar werd onderricht over het gebruik van de fiets en het eerste jaar kreeg les over het veilig en goed dragen van de gordel. Twee ontzettend belangrijke onderdelen in het verkeer. Als fietser ben je een zogenaamde zwakke weggebruiker en is het van groot belang te weten hoe je je moet gedragen in het verkeer. De federale politie vertelde de leerlingen van het tweede jaar in geuren en kleuren hoe ze zich kunnen wapenen in het verkeer dat gedomineerd wordt door koning auto. Uit een rondvraag bleek dat veel fietsers ofwel geen licht hebben ofwel de moeite niet doen hun licht aan te zetten. Hierdoor ben je niet zichtbaar en zeker niet in deze donkere tijden. Een fluovestje zegt u? Neen bedankt, dat dragen we niet, dat is stom. We hoorden nog vele andere reden, maar helaas is geen enkele reden goed om het vestje niet te dragen. Jasper Gramberg (2SPW) komt dan wel te voet naar school, maar eenmaal op de fiets draagt hij geen helm. Hij is zeker niet de enige. In ieder geval kan zo een helm zeer nuttig zijn. Gino Van Camp (2LOc) luistert op de fiets al wel eens naar muziek. Dat mag enkel op voorwaarde dat je slechts één oortje in hebt en dus geen twee. Ook even de aandacht erop vestigen dat je je muziek ook niet loeihard mag zetten. Ten eerste voor je oren en ten tweede voor het verkeer; je hoort de auto’s niet naderen. Voor meer informatie kan u de leerlingen van het tweede jaar even aanspreken. Zij weten nu alles over de fiets en het gebruik ervan in het verkeer. Nu zeker doen en onthouden naar de toekomst toe. Het eerste jaar kreeg, zoals hierboven reeds vermeld, een interessante les over het gebruik van de gordel. Eén ding staat buiten kijf: de gordel kan levens redden. De agent van dienst vroeg wie er soms een gordel draagt, wie nooit en wie altijd. Indien er eerlijk geantwoord werd, blijkt dat er per klas drie à vier leerlingen de gordel niet of nauwelijks dragen. De redenen; korte afstand, zit in de weg, wat als de wagen vuur vat, … Eén voor één werden deze redenen ontkracht. Om de theorie in de praktijk om te zetten, werden er filmpjes getoond van waar gebeurde feiten. Hieruit bleek het zeer duidelijk dat de gordel wel degelijk nut heeft. Rowen Linders (1SPWEc) draagt zijn gordel niet op de juiste manier. De agent liet hem proefondervindelijk gewaar worden wat het gevaar was. Hij zal de gordel nu wel goed dragen. De beelden die getoond werden, hadden hun effect zeker niet gemist. Hier en daar zag je een mond openvallen, één enkeling trok bleek weg. Als klap op de vuurpijl konden de leerlingen aan den lijve ondervinden wat een gordel nu precies doet. Diegenen die wilden, mochten plaats nemen in de tuimelwagen. Deze draait enkele keren om zijn as heen. De inzittenden moesten, uiteraard, de gordel aandoen. En wat bleek? Iedereen bleef netjes op zijn/haar stoel zitten. Dus: even weg met de wagen, gordel dragen en iedereen. Een nuttig weetje om dit te illustreren. Wanneer één iemand in de wagen de gordel niet draagt, zal die doorheen heel de wagen geslingerd worden en dit met een gewicht van ongeveer twee ton (2 000 kilogram!) . Dat wil je niet tegen jou krijgen, want anders … Het moge duidelijk zijn: veiligheid is in ieders belang! Guilaume Boudecaouille. MAART 2014 Op 15 februari was het dan eindelijk zo ver. De leerkrachten waren al weken bezig met de voorbereidingen en konden er in de les maar niet over ophouden. Het fameuze galabal! De voorbereidingen voor het feest dat onze sportrichting reeds 25 jaar bestaat, startten reeds maanden op voorhand . Zo werd er door de leerkrachten aan de leerlingen gevraagd om een handje toe te steken op het bal, wat natuurlijk met alle plezier werd gedaan. De avond werd een groot succes en iedereen - de gasten, de leerkrachten en de leerlingen - keerden met een tevreden gevoel terug naar huis. Dit was een avond waar nog lang over zal nagekaart worden onder de leerlingen en in het leraarslokaal. Een dikke pluim voor de organisatie! De leerlingen hadden niet eens de tijd om te bekomen, of Chrysostomos was al daar. Dinsdagmorgen werd er in de sporthal een spectaculaire show opgevoerd, daarna werd alles opgeruimd op de speelplaats die daarvoor vuil was gemaakt. Zoals elk jaar werd er natuurlijk voor de show lustig op los geverfd en geschreven op de andere leerlingen. Na de show reden de leerlingen naar het paintballterrein te Stabroek waar ze onderverdeeld werden in twee groepen. De ene onder leiding van mr. Offeciers, de andere onder leiding van mr. Vloemans. Na twee uur lang op elkaar geschoten te hebben (en na een klinkende overwinning voor team Vloermans), trokken ze naar huis. ‘s Avonds werd er nog nagekaart over de paintball in de Amadeus. Daar aten de zesdejaars en enkele leerkrachten allemaal samen lekkere ribbekes. Om de dag helemaal af te sluiten, trokken de leerlingen daarna nog de stad in. Een avond die nog tot in de zeer vroege uurtjes is doorgegaan. Jaro Yolo GALABAL SPEECH Geachte genodigden Geachte oud-leerlingen Geachte personeelsleden Vrienden en partners van Sint-Eduardus Een kwart eeuw sport in Sint-Eduardus. Bijna allen hier aanwezig hebben er in mindere of meerdere mate mee te maken of te maken gehad. Ofwel zijn ze deelgenoot geweest van deze periode, ofwel hebben ze er hun job aan te danken, ofwel werd hun toekomst en studiekeuze er door bepaald, ofwel … ik kan nog wel even doorgaan. Het begon allemaal ruim 25 jaar geleden. Midden jaren tachtig van de vorige eeuw was het leerlingenaantal van de school gezakt tot onder de 280 leerlingen. De poging van de toenmalige directeur Jos De Clerck om de richting WE B binnen te halen als aanvulling op de bestaande studierichtingen WE A en Economische stuitte op een njet van de plannificatiecommissie van de katholieke onderwijskoepel. Maar zie, plots diende zich het studiegebied sport aan en binnen de ruime Antwerpse regio was dit aanbod nog niet voor handen voor sportieve jongeren. Snel werden alle pijlen op die sportroos gericht: in 1988 volgde de aankoop van houthandel Martens tussen wiens gebouwen de school letterlijk geprangd zat, in november 88 volgde de aanvraag om te starten in het 4e jaar met technisch secundair onderwijs lichamelijke opvoeding en sport en in april 89 volgde de verlossende toelating van diezelfde plannificatiecommissie, want er waren nog heel wat andere kapers op de kust om een sportafdeling binnen te halen. In september 1989 startten de eerst twee klassen in dat 4 e jaar en in 1990 werd gestart met de verbouwing van gebouw B tot klassenblok en de nieuwbouw van deze sporttempel verving de loods- en opslagruimtes van de houthandel. In het schooljaar 1991-1992 kon Sportwetenschappen binnen het algemeen secundair onderwijs ingericht worden en logischerwijze werd ook deze optie toegekend aan Sint-Eduardus. De school barstte na een paar jaar sport al uit haar voegen en snel werd er gebruikt gemaakt van de klaslokalen op de bovenverdieping van onze basisschool. Uiteindelijk besliste het schoolbestuur om ook daar nieuw leven in te blazen met de oprichting van een kleuterschool. Resultaat: onze leerlingen verhuisden naar het huidige gebouw C en de school kon zo groeien tot ruim 700 leerlingen, een stijging bijna 200 % in vergelijking met de reeds aangehaalde magere jaren 80. Ondertussen hebben die 2 oorspronkelijke klasjes zich wonderbaarlijk vermenigvuldigd tot 21 goed gevulde klassen en dan laat ik de voorbereidende sportklassen van de eerste graad nog buiten beschouwing. Een gouden toekomst was in de maak en de geschiedenis van de afgelopen 25 jaar heeft dat alleen maar bevestigd. De uitstraling en de reputatie van de sport- afdeling voor de school in haar geheel kan nauwelijks overschat worden. De traditionele wetenschappelijke en economische richtingen gingen mee in een nieuw elan: de aanwas van leerlingen en leerkrachten, de nieuwe wind die door de school waaide, … het heeft ervoor gezorgd dat Sint-Eduardus een begrip bleef, meer dan ooit. Vele initiatieven kwamen tot ontplooiing: we organiseerden een triatlon, we trokken met de leerlingen op sportstages allerhande, we stapten op de internationale trein met uitwisselingsprojecten, Comenius en nu Erasmus+,… Ondertussen zorgen we er ook nog steeds voor dat onze leerlingen een degelijke opleiding krijgen en dat ze hier van een thuisgevoel genieten in de traditie en de open sfeer van de school en van de Broeders van Liefde. Jullie kennen allemaal de slogan die het nog altijd doet: Sint-Eduardus, een school op mensenmaat. De school barst nu wederom uit zijn voegen, onze leerlingen wijken sinds enkele jaren uit naar andere locaties hier in Merksem om alle sportlessen degelijk te kunnen afwerken. We moeten locaties voorzien als de atletiekpiste van de Rode Loop, het kunstgrasveld van het Jef Mermansstadion, de oefenlocatie van basketbalclub Antwerp Giants,… Gelukkig komt er binnenkort ook schot in het bouwproject dat sinds twee jaar voorbereid wordt. Mettertijd hopen we ook het klooster te integreren in het patrimonium van de school. Na de mededeling indertijd dat we in 2015 het C-gebouw moeten verlaten, omdat de eigenaar - sociale werkplaats De Kringwinkel Antwerpen - de verdieping zelf in gebruik wenst te nemen voor capaciteitsuitbreiding, heeft het schoolbestuur beslist om met SintEduardus mee te stappen in ‘Scholen van Morgen’ en het DBFM-verhaal, de privaat-publieke samenwerking voor scholenbouw in Vlaanderen. Er zal een nieuw klassenblok met vaklokalen, een nieuwe refter met leraarslokaal en een nieuwe sportzaal met kleedkamers, bedoeld voor toestelturnen, verrijzen vanaf april 2014. Na deze werken zal de campus een drastisch andere aanblik hebben en zullen ook de twee toegangen, de parkeerplaatsen, de fietsenstallingen, de bergruimte voor buitensportmateriaal een heel andere look krijgen. We kijken er als schoolgemeenschap naar uit en hopen dat dit project de uitstraling en de aantrekkingskracht van Sint-Eduardus nog verder zullen doen toenemen. Oud-leerlingen zijn het uithangbord bij uitstek van een goed draaiende school; zij zijn het die vol enthousiasme mensen op de hoogte brengen of houden over het reilen en zeilen in hun school, zij bezorgen de school gratis publiciteit. Toen we over de viering van 25 jaar sport in 2013- 2014 nadachten, leek het dus een vanzelfsprekendheid om die doelgroep zeker te betrekken in de festiviteiten. Vandaar dit groots opgezette galagebeuren. Het is de uitdrukkelijke wens van de school om allen die de naam en de faam van Sint-Eduardus uitdragen en die de school een warm hart toedragen te danken voor het vertrouwen en de samenwerking. Mag ik jullie daarom in naam van de school en ten persoonlijken titel een uiterst aangename avond toewensen waarbij jullie van de gelegenheid optimaal gebruik maken om de vriendschapsbanden aan te halen en anekdotes van de voorbije 25 jaar van onder het stof te halen. Veel plezier en lang leve Sint-Eduardus !. MINIONDERNEMINGEN S&F – PANDOSA Een aandeelhoudersvergadering medio boekjaar georganiseerd door Vlajo voor de miniondernemingen hoort in de regel saai te zijn. Een aandeelhouder heeft meestal enkel belangstelling voor het rendement en het verhaal daarrond, al of niet verzonnen, wekt weinig interesse op. Niets van bovenvermelde hield stand tijdens de laatste aandeelhoudersvergadering waaraan onze SE miniondernemingen deelnamen. Zeven gemotiveerde miniondernemingen gaven het beste van zichzelf via stijlvolle presentaties met inhoud. Het ganse gebeuren werd gebracht voor een zaal die geboeid zat te luisteren iets wat eerder een uitzondering dan de regel was. De OLSE coaches kunnen het weten. In dit rijtje past de prestatie van S&F en PANDOSA. Perfectie bestaat niet maar wie het waar maakt in een gezelschap zoals hierboven beschreven hoort daar ook in thuis. Het zegt heel wat over de deelnemers maar ook over de missie en de waarden van de school die zij vertegenwoordigen. Langs deze weg mijn felicitaties aan het ganse team leerlingen, leerkrachten en droomcoach. Ik heb mij niet verveeld noch geïrriteerd! Verwacht u nu een opsomming van de resultaten? Nee toch … De OLSE droomcoach Guido heeft de jongelui uitgenodigd, misschien wel uitgedaagd, om op de 4de zondag van april hun resultaten te komen toelichten. Zoals de traditie ons al negen jaar voorschrijft krijgen S&F en PANDOSA ook een verkoopmoment aangeboden. Was opgetekend door, UF EVENTJES NEERZITTEN…. Heer Jezus, vandaag kijken wij naar U op, omdat Gij zomaar zijt gaan neerzitten bij die Samaritaanse vrouw. Haar leven was een puinhoop. Gij maakte tijd om naar haar te luisteren en om met haar te spreken. Gij werd voor haar een bron van leven en bemoediging. Dank U, Heer, omdat Gij hier ook vandaag bij ons komt neerzitten en ook voor ieder van ons een bron van echt leven en bemoediging zijt. Leer ook ons, in deze jachtige tijd, meer tijd te maken voor andere mensen, vooral voor hen die dit het meest nodig hebben... Heer, leer ook mij meer tijd maken voor andere mensen... Personalia Overlijdens: Op 31 januari overleed de heet Ivo BEERLANDT, vader van Robbe Beerlandt (3LOa). Op 3 februari overleed de heer Sam MOULAERT, vader van Gianni Moulaert (4SPWE). Op 6 februari overleed de heer César RAEMDONCK, vader van Isabelle Raemdonck (leerkracht Middelbare Afdeling). Op 8 februari overleed mevrouw Cristiane CALLIAUW, grootmoeder van Harold Meys (5ECMT) Op 9 februari overleed mevrouw Josée BRUGGEN, grootmoeder van Flore Stassen(6SPWE) Op 13 februari overleed mevrouw Rosa WOUTERS, grootmoeder van Elise Baelus (3ECMT)
© Copyright 2024 ExpyDoc
