Nieuwsbrief 2014 Zomer - Vrouwencirkels 50+ Vlaanderen

NIEUWSBRIEF VROUWENCIRKELS 50+ VLAANDEREN
Jaargang 7-nr.27 Zomer 2014
DE NATUUR WEDEROM
Het gras is gemaaid en
de lucht is gelukkig,
duidelijk vrede.
Deze Nieuwsbrief werd volledig samengesteld door de Lotuscirkel
met teksten van Trees Deturck-Ingelaere, Roos Pattyn, Ingrid Pede en
Christiane Laermans.
IK KIES VOOR …. WILD …. IN MIJN TUIN
Volkomen doorzichtig maar
even aanwezig
als de jenever
het geweldige rund in de
tuin waar het ruikt naar
opgeboerd gras.
De lente heeft de natuur reeds bereikt en de zomertijd is in opmars.
Dit jaar wil ik het anders aanpakken, mijn tuin bedoel ik.
Ik verlaat mijn concept van geharkte bloembedden, laat in gedachten
uren van wieden los en ben bereid om alles wat in onze tuin wil groeien, de ruimte te laten.
Alles aanvaarden wat komt … dit klinkt ‘zen’.
Rutger Kopland
De groeispurt is begonnen.
Geboeid speur ik naar planten, bomen, struiken en … onkruid.
Mijn omgewentelde aanpak begint opnieuw te wentelen en mijn handen jeuken van de rukkracht.
Opeens sta ik te wieden. Een gras in mijn tuin staat niet op de juiste
plaats.
Niets is makkelijker dan oude patronen los te laten, ik deed het al
honderden keren.
Paardenbloemen en andere neven en nichten blijven dan toch staan …
in twijfelende welwillendheid van mijn kant .
De kleine onbeduidende composieten die ik vroeger als uit te trekken
bestempelde, blijken een verrassende toevoeging te zijn aan de tuinflora, die op haar beurt de schoonheid van de wilde verwanten tot hun
recht laten komen. Samen creeëren ze prachtige boeketten, zo maar
zonder voorbedachte rade.
Ik sta paf en geniet van hun samenspel.
Overal staan opschietende zaailingen in gevarieerde vormen en geschakeerde tinten groen.
Waar heb ik die …. hoe heet die plant ook weer, gelaten? Is het nog
de juiste bloeitijd niet? En dan vind ik haar terug in de voortuin en
herinner mij dat ik haar verplantte in de herfst.
Een echte tuinierster ben ik niet maar ben graag ‘artistiek’ bezig met
combineren, arrangeren en dirigeren .
Ik droom van een bloemenzee.
1
Zomer 2014
Op een dag wandel ik door mijn hof van Eden en ben verbaasd over de veranderingen in de perken. De
goudsbloemen liggen zomaar tussen de lelies, winterharde geraniums leunen over de rode kruis …. dinges,
de vergeet-me-nietjes staan bij iedereen te neuzen en de boterbloemen verankeren hun veroverd terrein met
hun uitlopende stengels en wortels. Wilde aardbeien springen als Ninja’s uit het niets tevoorschijn en sluipen
op, onder en over andere bloemen heen. De rozen staan er beteuterd te kijken bij al die opdringerigheid en
diverse grassen zo hoog als de campanula’s knikken me nog even na met hun vers rijpende aren.
Ik voel me net als de leerling tovenaar die een spreuk heeft uitgeprobeerd maar niet over de consequenties
heeft nagedacht. DIT GAAT TE VER !!!!!!!
Mijn oude grimmigheid om orde te scheppen neemt nu revanche of … toch niet helemaal.
De prachtige boeketten indachtig en de kleine vreugde-ervaringen van de afgelopen tijd hebben toch iets
veranderd.
Met mijn snoeischaar, hark en kruiwagen inspecteer ik mijn uit haar voegen gegroeide werkplaats.
Ik leer ….Ik leer wat ‘ik’ als wild in de tuin kan hanteren en hoe ‘mijn’ harmonie er kan uitzien .
Kortom, ik heb met haar een verknippende en wonderlijke affaire. Ik fantaseer, wied, plant en zaai in een
bloemenwereld die ik de mijne noem en een eigenzinnige woordenloze, soms vreemde omstaander spiegelt
mij mijn realiteit.
Ik kies voor … wild … in de tuin en de tuin, die gaat zijn eigen gang.
Ingrid Pede
DE LOTUSGROEP VERZAMELT ZICH
De lente hangt in de lucht en zodra we binnenkomen worden we getrokken naar het grote raam met breed
uitzicht op het landschap. Er hangt nieuwe energie in de lucht... Er ontspint zich een gesprek met de gastvrouw over haar plannen in en rond het huis.
Dan nemen we even de tijd om - in stilte - aan te komen in de cirkel. Lichte muziek.
Het boek dat onze leidraad is, sinds nu al geruime tijd, wordt nog even terzijde gelegd om eerst enkel meer
dringende zaken te bespreken.
Sinds één jaar moeten we Trees Dehaene missen. Er is een herdenking gepland door de familie waarop we
uitgenodigd zijn. Hoe, op welke manier willen we daar aanwezig zijn?
Iedereen brengt naar voor wat Trees voor haar persoonlijk betekende.
Dit brengt ons ertoe te reflecteren over wat het wegvallen van Trees in de groep teweegbracht. Er is een grotere instabiliteit. De groep werd kleiner (nog vier personen) hetgeen meer verantwoordelijkheid op elke persoon afzonderlijk meebrengt. Maar ook voordien vielen reeds mensen weg. Wat bracht dit teweeg?
Dat leidt tot een nieuwe vraag: hoe komen we tot méér openheid tegenover elkaar? Zo waren er bijvoorbeeld
de recente onduidelijkheden omtrent het moment van afspraak en het verplaatsen van de samenkomst.
Durven we mekaar corrigeren? Of sparen we mekaar teveel?
Ook dat we van mekaar te weinig vernemen hoe hetgeen we lezen en bespreken verder in ons leven doorwerkt....
Er komt een praktisch voorstel. De gastvrouw zal voortaan enkele dagen voor de samenkomst iedereen per
email eraan herinneren en verwacht dan ook van elkeen een antwoord.
2
Zomer 2014
Nu is het tijd voor het inhoudelijk gesprek aan de hand van het boek. We delen onze ervaringen met het lezen van het hoofdstuk en wat ons hierbij bijzonder aansprak.
We 'vechten' met de tekst tot we bepaalde inzichten beter begrijpen.
Zo is er bijvoorbeeld het begrip ‘autonomie’. Zoals dit door de auteur is begrepen betekent dit: een overstijgen van de dualiteit zodat je tot je dieper ware zelf komt. Dat kan niet 'bewerkstelligd' worden, het is een
gave, een genade. Het is ook een onverwoordbaar verlangen. Dat het een genade is, wil echter niet zeggen
dat het niet wordt aangezwengeld door bepaalde figuren.
Zo komen we tot het thema van ‘het kleine kind’ in ieder van ons, bepaalde energieën die blijven leven in de
mens. Voor ieder van ons vier blijkt dit een verschillend soort klein kind te zijn. We delen dit met elkaar.
Op het einde van de bijeenkomst maken we weer bepaalde afspraken, dit keer in verband met hoe we het
boek - het is zware kost!- zullen lezen en derhalve onze bijeenkomst voorbereiden. Lezen we grotere of
kleinere stukken? We verschillen hierin, en toch moeten we comfortabel met mekaar kunnen interageren.
We beslissen toch om het boek verder uit te lezen in twee sessies.
Er wordt tenslotte een concrete dag afgesproken.
Roos Pattyn
Trees Dehaene
Er is een jaar voorbij.
Trees is al een jaar niet meer onder ons. Ze stierf
op 10 mei 2013.
Al van bij het ontstaan van onze leesgroep in 2002
was Trees erbij. In 2004 werd de leesgroep de
Lotusgroep van Cirkelvrouwen.
Als groep hebben wij ons afgevraagd wat het is dat
ons zolang het gemis doet ervaren van het verlies
van Trees. Als we terugkijken naar onze verbazing
en verwondering in de tijd van haar toch tamelijk
korte ziekte, is het vooral de draagkracht van Trees
die naar voor komt. Haar innerlijke kracht was
groot.
Trees had pijn, vooral heel veel hartenpijn om het
verlies en het tekort dat haar familieleden zouden
ondervinden als zij er niet meer is. Ze wilde zo
graag haar ook nog heel jonge kleinkinderen zien
opgroeien.
Haar grootheid lag voor een heel stuk in haar blijvende en alerte aandacht voor anderen. Daar lag
haar bekommernis en ook haar pijn dat ze, door
haar verdwijnen, anderen verdriet zou aandoen.
Er was veel minder sprake van haar eigen lijden.
Dat was er natuurlijk wel, maar dat kwam minder
op de voorgrond. Trees was niet als persoon uit
het lood geslagen of helemaal geveld door haar
ziekte, haar unieke eigenheid bleef. Ze was meer
dan iemand die ondergaat en probeert te verdragen, ze bleef aanwezig in haar mensZIJN.
Voor haar was ‘verbindend aanwezig zijn’ een
belangrijke waarde. Het was goed om bij haar te
zijn ook op moeilijke momenten. Eigenlijk was
het een privilege dat we haar in de groep op een
diep niveau gekend hebben, ook nog toen ze al erg
ziek was. Onze dankbaarheid blijft groot.
Trees Deturck-Ingelaere
Te zijn, bij wie er niet meer zijn,
heel diep in je gedachten
en niet met woorden lang en luid
kan af en toe een stille pijn verzachten,
er gaat een wonderlijke rust van uit.
Toon Hermans
3
Zomer 2014
Mededelingen
Lentedag 2014 : een kort verslag
De reacties van deelneemsters aan onze Lentedag logen er
niet om: onze Lentedag werd als heel positief, creatief en
speels ervaren! Een groepsspel leidde ons naar het onderzoek
van “geboortemomenten” en de boeiende dynamiek die aan
de basis ligt van wat ons en alle leven vorm geeft. Koffers,
boordevol symbolen maakten ons nieuwsgierig! Doch naarmate de werkelijke betekenis van de te zoeken sleutelbegrippen tot ons doordrongen kwamen we met dieper doorvoelde
levenservaringen in contact. Ervaringen van onszelf en van de
ander. En het kan uiteraard niet anders dan dat het delen over
wel en wee ons gevoel van verbondenheid andermaal heeft
aangescherpt.
Nelly Loyens
Herfstdag 2014
ligt vast op 15 november 2014 in Kortenberg. Zij die zich geroepen voelen om daaraan mee te helpen kunnen zich nu al melden.
Website Vrouwencirkels 50+
Het belang van de website groeit ! Jullie weten nu hoe je kan inloggen en vanaf nu kan je de nieuwsbrief
lezen op de website. Ons prikbord is een leuke manier om mededelingen te doen aan de cirkelvrouwen. Je
kan hierop zelf een uitnodiging plaatsen voor een activiteit, bv. een wandeling, een aanbeveling doen voor
een boek of een film, een thema of een beknopt verslag van jullie Cirkel meedelen. Aan de slag dames !
Nieuw Logo Vrouwencirkels 50+
de bedoeling is dat er voor september een
boekenlegger wordt gemaakt met dit logo om
dan zo veel mogelijk te verspreiden……
maar daarover later meer..
Contactpunt Nieuwsbrief Vrouwencirkels 50+ Vlaanderen : [email protected]:[email protected]
4

Download Report