jeroen van heck - VNO-NCW

portret
jeroen van heck
‘alles laten
vallen, en
hup op pad’
Hij reist met zijn pompen de hele wereld
over. Maar hij voelt zich thuis in de
bescheidenheid van het Friese Noordwolde.
Jeroen van Heck (51) was dit jaar de held
van het ondergelopen zuidwesten van
Engeland. Ondertussen denkt hij alweer
nieuwe toepassingen uit. ‘Het proces van
gedachte tot iets tastbaars is prachtig.’
Tekst: Paul Scheer | Foto’s: Jeroen Poortvliet
Premier Mark Rutte kreeg begin dit jaar een telefoontje van zijn Britse
collega Cameron, om hem te bedanken voor de Nederlandse inzet bij
het weer droog krijgen van het zuidwesten van Engeland. ‘Waarom belt
ie mij niet gewoon?’, reageerde Jeroen van Heck toen. Want het waren
zijn pompen.
Die nuchterheid tekent hem. Tegelijkertijd is hij wel trots op het werk
dat daar is verricht. ‘We hebben een wereldrecord gevestigd. Want een
mobiele pompoperatie waarbij ruim 130.000 kuub per uur wordt weggepompt, mag je een wereldprestatie noemen. Zo heb ik het bericht de
wereld ingeschopt en er heeft nog geen ander pompbedrijf ontkennend op gereageerd. Ik zou ook niet weten wie.’
De rode pompen ogen als kleine containers. Ze zijn alweer een tijdje
terug terug uit Engeland en staan deels opgestapeld op het bedrijfsterrein in het Friese Noordwolde. In het kantoor wordt de bezoeker verwelkomd door twee Ridgebacks, van oorsprong Zuid-Afrikaanse honden die volgens Van Heck vroeger werden gebruikt voor de
leeuwenjacht en om boerderijen te bewaken. Hij neemt ze noodgedwongen mee naar het bedrijf. Zijn ex-vrouw heeft ze bij hem achtergelaten, en zulke honden kun je niet de hele dag thuis laten. ‘De medewerkers hebben eraan moeten wennen’, zegt hij. ‘Nu vinden ze het wel
gezellig. En het is een mooie test voor sollicitanten.’
schotse kilt
Van Heck gaat gekleed in een blauwwit gestreept colbert. Geen krijt-,
maar echte dikke strepen. Hij komt wel vaker opvallend voor de dag. Bij
de uitreiking van een lokale ondernemersprijs verscheen hij in een
46
FORUM 17.07.14
47
FORUM 17.07.14
portret
Schotse kilt. ‘Via het werk belandde ik ooit in Schotland, en dat vond ik
wel een mooi land. Op een bruiloft in het hotel waar ik verbleef waren
alle mannen in kilt gekleed. Als galakleding. Dat vond ik wel wat, en ik
heb er één gekocht.’
In de ontvangstkamer waar het interview plaatsvindt, zet hij een presentatie aan met projecten van Van Heck. Regelmatig staat hij op om
met een aanwijsstok een toelichting bij de beelden te geven. Praten
over het werk vindt hij het leukst. Zijn bedrijf viert deze zomer de 50ste
verjaardag. Daarmee is het ongeveer net zo oud als de directeur. ‘Ik ben
geboren in Irak, waar mijn vader voor een Nederlandse baggeraar
werkte. Daar kwam hij op het idee dat er behoefte was aan pompen om
stortwater af te voeren. Na mijn geboorte besloot hij voor zichzelf te
beginnen en naar Nederland terug te gaan. Irak was ook toen niet het
land om je kind op te laten groeien. Ik weet zelf niets van Irak af, maar
heb sinds mijn 20ste wel het voornemen om er eens te gaan kijken. Ik
ben toch nieuwsgierig naar de plek waar ik geboren ben. Alleen moet
het dan wel wat veiliger zijn.’
afscheid
Hij heeft het bedrijf in stappen van zijn vader overgenomen. Dat is niet
zonder slag of stoot gegaan. Sterker: de opvolgingskwestie heeft ertoe
geleid dat het contact met zijn vader verbroken is. ‘Hij zou stoppen,
maar kon het bedrijf niet loslaten. Het is ook moeilijk voor de oprichter
van een bedrijf om afscheid te nemen. Dat kunnen jij en ik niet invoe48
FORUM 17.07.14
len. Het was zijn ziel en zaligheid, zeg maar één van zijn kinderen.’
‘Ik vind het jammer dat ik hem niet meer zie, maar het is niet anders. Ik
stuur hem nog wel onze nieuwsbrieven. We hebben ook wel een goede
tijd gehad samen in het bedrijf. En ik heb veel respect voor wat hij heeft
opgebouwd. Hij heeft de basis gelegd van wat het bedrijf nu is.’
priegelwerk
Het was geen uitgemaakte zaak dat hij in het bedrijf zou stappen. In
een van zijn eerste banen bij een pijpleidingenbedrijf had hij na enkele
offshoreprojecten de smaak te pakken gekregen: hij wilde naar het buitenland. Toen riep zijn vader hem en zijn jongere broer en zus bij elkaar
en vroeg hen wie er verder wilde met het bedrijf. Hij was de enige. ‘Ik
weet niet meer of ik er lang over na heb gedacht’, graaft hij in zijn
geheugen. ‘Ik had eerder vakantiewerk in het bedrijf gedaan en vond
het leuk werk. Fijnmechanica heeft me nooit getrokken. Geen priegelwerk; je moet er tegenaan kunnen schoppen.’
‘Mijn vader zei niet: ‘Je móet dit gaan doen.’ Dat werkt ook niet. je moet
er zelf in geloven én je moet het kunnen. Of je het kan, weet je pas als je
er alleen voor staat.’ Het liefst draait hij op locatie projecten met zijn
medewerkers. Hij is geen baas op afstand. Maar mee sleutelen doet hij
niet meer. In Engeland was hij bijvoorbeeld projectleider, met vier man
eigen personeel en dertig Britten onder zich. ‘Als je een klus wilt leiden,
ben je het overzicht kwijt zodra je je hoofd even naar beneden buigt om
te gaan sleutelen.’
Met een man of vijf op pad, dat wordt altijd wel gezellig, zegt hij. Thuis
hoeft hij dat niet meer te overleggen; alleen voor de honden moet
opvang worden geregeld. Over het waarom van zijn scheiding wil Van
Heck het niet hebben; het moet wel een beetje positief blijven. Met de
kinderen hoeft hij ook geen rekening te houden, want die heeft hij
niet. ‘Mijn ex wilde niet. Nou hoefde ik niet per se kinderen, maar als
zij ze had gewild, dan was ik daarin meegegaan. Nu zijn de honden
mijn kinderen. Ik heb ook nog een kat thuis, een Siamees die met de
honden jaagt. Vangen ze samen konijnen.’
Drie stellingen
Het klimaatprobleem bestaat niet
‘Jawel. Er valt misschien niet méér regen
per jaar, maar het valt wel meer in
pieken.’
Nederland is geen techniekland
‘Er is nog genoeg techniek en innovatie
in Nederland. Het is wel jammer dat
technische studies niet meer sexy zijn.
In Duitsland is er meer technisch respect
voor de Nederlandse watersector. Daar
hebben we autoriteit.’
koken
Het was niet de eerste scheiding die hij meemaakte, want zijn ouders
zijn ook uit elkaar gegaan. Zij hebben daarmee gewacht tot de kinderen
het huis uit waren. ‘Ik zou dat niet doen’, zegt Van Heck. ‘Je merkte als
kind aan de sfeer dat er problemen waren. Ze maakten veel ruzie. Dan
maak je je kinderen niet gelukkig door langer bij elkaar te blijven.’
Het feit dat hij zelf geen kinderen heeft, zorgt wel voor een nieuwe
opvolgingskwestie. Hij acht de kans klein dat de kinderen van zijn
broer en zus in het bedrijf stappen. Dat betekent dat het bedrijf binnen
nu en tien jaar verkocht zal worden. Als er dan iemand komt ‘met een
bod dat je niet af kunt slaan’, gaat hij zich toeleggen op calamiteitenmanagement. ‘Af en toe een projectje pakken. Je hebt geen tijd om na te
denken, laat alles vallen waar je mee bezig bent. Alle dagelijkse beslommeringen kun je achter je laten. Hup, de auto vol en op pad.’
Maar dat is voor later. Voorlopig concentreert hij zich in het bedrijf op
de externe klantcontacten, de speciale projecten en innovatie. Want
het kan altijd slimmer. ‘Klanten komen met een bepaald probleem
waardoor je op nieuwe gedachten komt.’ Een recent voorbeeld is een
mobiele oliepomp aan een slang die je in de dubbele wand van schepen kunt laten zakken. Die dubbele wand wordt namelijk als brandstoftank gebruikt. In geval van een gezonken schip is het belangrijk om
de stookolie uit de wand te halen voordat die kan gaan lekken. ‘Een
mooi pompie, hebben we gepatenteerd’, zegt hij tevreden boven een
sigaartje.
beroepsdeformatie
jeroen van heck
1963
1983
1990
1991
1994
Het proces van gedachte naar iets tastbaars vindt hij prachtig. Dat blijft
niet beperkt tot het werk. In de fabriekshal staan twee grote buizen van
5 meter hoog. Daar laat hij figuren in snijden door zijn medewerkers.
Het is de bedoeling de buizen als kunstwerk, met lampen erin, in zijn
tuin te zetten. Thuis heeft hij meer attributen waarin buizen en pijpen
zijn verwerkt. Noem het maar beroepsdeformatie.
Hij kan zijn creatieve ei ook kwijt in koken, wat wel handig uitkomt na
de scheiding. ‘Ik heb bij een kookclub gezeten. Ik wil weten hoe eten in
elkaar steekt, leren inschatten wat wel en niet bij elkaar past, welke
kruiden erbij moeten. Ik maak gerust een driegangenmaaltijd voor
mezelf. Anderen vinden dat een hoop gedoe, maar voor mij is het ontspanning.’ 
49
Liever de provincie dan de Randstad
‘Ik wil me er niet tegen afzetten, maar ik
denk wel dat de kwaliteit van het leven
hier hoger is. De arbeidsmoraal is ook
beter. Je vindt hier meer doe-mensen,
er wordt minder omheen gezwetst. Een
man een man, een woord een woord.’
FORUM 17.07.14
1998
Geboren in Basra, Irak
Hts werktuigbouwkunde
Project engineer Wavin
Trepak (bierkratten)
Field engineer A. Hak
(pijpleidingen)
Managing director
Van Heck Singapore
Managing director Van Heck

Download Report