Ingezonden 01

Ingezonden 01
Ingezonden stuk door Albert van Heijningen 10 februari 2014.
Geschreven door Ben van Elk.
Uit "De Adelaar” nr.3 1989.
De jaren 50 op de binnenvaart, al snel opklimmend tot stuurman, grote mond, gauw met de
handjes klaar, denkend dat alles kon. Het jr 1958 keuring militaire dienst in den Haag. Eerst
‘s-morgens nog even feesten, te laat op de keuring, bij de bloedproef naar huis gestuurd te
veel alcohol, te weinig bloed. Weinig interesse, nog een oproep was er niet, varen ging voor.
In Lobith door KMAR van boord gehaald, er werd mij verteld dat ik me de andere dag moest
melden voor de keuring, toch maar gegaan. Goed gekeurd.
Het jaar 1960, lichting 2, opkomst bij 1-1 Genie te Vught. Wist niet wat ik daar moest doen
(allemaal HTS jongens). Op een dag de Gr baretten op de Lunetten, vrijwilligers gevraagd
voor de co’s. Dat leek mij wel wat, gekeurd en ik mocht naar Rsd. Waar was ik aan
begonnen……….
De grote mond was ik binnen 1 kw al kwijt, en de handjes werden alleen nog gebruikt om je
op te drukken, boomstammen te sjouwen en een stuk spoorbiels aan de klaagmuur omhoog te
draaien. Wist ik nog wie ik was? Neen, cursist niets meer en niets minder, tijdens marsen,
crossen, speedmars enz, blik op oneindig en verstand op nul. Een gedachte, het fel begeerde
groene hoofddeksel. Ik hoorde nog vaak de woorden van mijn instructeurs o.a. sgt Tauran:
"We breken jullie eerst af, dan bouwen we jullie langzaam op tot co’s. Hij heeft gelijk gehad.
Doorzettingsvermogen, kameraadschap, improviseren enz. Je deed dingen die je voorheen
niet voor mogelijk gehouden had en tekenend zijn voor de loop van je verdere leven en de
loopbaan in de maatschappij.
Limburg week, nog 2 wkn, 1e dag in het Geuldal, uitglijden op de gele leem, knie op een
steen, dikke knie, lopen ho maar, fysiek kapot alleen de gedachte al (weg Gr B). Wat er toen
door mij heen ging, is in dit verhaal niet op te schrijven. Maar dan zijn ze er, je mede
cursisten, de instructeurs, de band die er is ontstaan, je maat in deze situatie niet laten zitten,
opbeurende woorden, je mee slepen tot het weer gaat, later oneindig dankbaar voor deze hulp
de 1e uren.
Laatste wk afmatting, lopen, oneindig lopen, kapot, evrder, slapend lopen met de hand op de
schoduer van je slapie, oneindig lang zingen, schipper mag ik overvaren, om met een pont
overgezet te worden, de beroemde veldfles van de aalmoezenier v.d. Vrande, boer Baks, nog
maar een paar uur. Schoenen poetsen hoe verzinnen ze het, muziek, de poort, een haag van
co’s, je hebt het gehaald, parade, de Gr Baret, je mag jezelf co noemen.
Na de VO geplaatst in de 104 cocie (een zeer aparte cie in die tijd). Opklimmend van co tot
kpl. Veel cursussen o.a. de vaarschool in Wilelmsdorp, cie schipper bij de staf (het Benraadt
pel) Verder een geweldige tijd, tot kort voor het bekende afzwaaien, dat laatste ging niet door.
Hare Majesteit had het behaagd, om ons langer te houden, wij konden niet gemist worden.
Naar Duitsland weken in het veld. In Duitsland afgezwaaid, eindelijk of was dat wel zo?
Terug naar de scheepvaart, getrouwd, kinderen, het geleerde in de praktijk brengen, kap Rijn
& Kustvaart.
In 1975 wegens omstandigheden weer aan de wal en wel bij Defensie als bewaker
hondengeleider op een mobilisatie complex in Ede. Later als chef bewaker terrein naar ISK
Harskamp, leren en nog eens leren. Veel ups en downs zowel prive als op het werk.
Daarna chef bewaker terrein van een bewakingsgroep. Terrein bewakers en bewakers
hondengeleiders op het kamp Soesterberg bij het Ministerie van Defensie en wonende in
Amersfoort.
Wat ik geleerd heb in Rsd, dat weet eenieder die het zelfde heeft meegemaakt en gerechtigd is
tot het dragen van de Groene Baret. Ik ben nog steeds actief in het co-gebeuren o.a. als secr
van de VOC MN en hoop hier nog lang mee door te kunnen mogen gaan.
Ik dank met dit verhaal ook mijn oude instructeurs en maatjes, die mij dat geleerd hebben
waar ik mijn verdere leven niets anders dan plezier aan heb gehad. Kameraadschap,
doorzettingsvermogen en een open kijk op het leven.
KAN NIET, BESTAAT NIET. WIL NIET, LIGT OP HET KERKHOF.
Ben van Elk.

Download Report