flyer RepeatRemake klein_1

REPEAT/REMAKE
IN DE CINEMA
In 1998 maakt de Amerikaanse
arthouseregisseur Gus van
Sant een exacte kopie van
Alfred Hitchcocks PSYCHO
(1960). Zwart-wit wordt kleur,
grote Amerikaanse bolides zijn
vervangen door moderne auto’s.
Verder is de film, shot voor shot,
vrijwel hetzelfde.
Maar brengt deze oefening in
herhaling daadwerkelijk een
nieuwe film tot stand? Voegt een
remake van een bestaande film
– verwijzingen naar grote filmers
incluis – iets toe aan de moderne
cinema? En hoe springt een
nieuwe film eigenlijk om met het
vraagstuk herhaling?
In een serie van vier
voorstellingen onderzoekt
Filmhuis Lumen het thema
‘repeat en remake in de
cinema’. In samenwerking met
expositieruimte 38CC, waar tot
begin november nog het vierde
deel van de expositie ‘Repeat
2.0’ te zien is, benaderen we
dit thema vanuit verschillende
invalshoeken.
In de eerste voorstelling gaan
we aan de hand van COPIE
CONFORME in op de betekenis
van het hermaken van een film.
Op 22 oktober krijgt men de
unieke kans de remake van
PYSCHO te vergelijken met
Hitchcocks origineel in een
gelijktijdige vertoning.
We zoeken de grens op tussen
cinema en games in de derde
voorstelling, met Tom Cruise’s
nieuwste film/game EDGE OF
TOMORROW.
Tot slot een frisse kijk op
de herhaalbaarheid binnen
het klassieke westerngenre
met Tarantino’s DJANGO
UNCHAINED.
woensdag 8 oktober, 20.00u
Peter Verstraten over:
COPIE CONFORME
In de film COPIE CONFORME (2010), de eerste
film die Abbas Kiarostami buiten zijn geboorteland
Iran heeft gedraaid, komt een filosoof voor die
een studie heeft geschreven met als ondertitel:
‘Beter een goede kopie dan het origineel.’
Op het eerste oog een rare veronderstelling,
maar zijn er voorwaarden denkbaar waaronder
we de nabootsing beter kunnen vinden dan
het oorspronkelijke werk? Aan de hand van
Kiarostami’s film, met in de hoofdrol Juliette
Binoche, bespreken we wat de waarde is van een
schijnbaar naadloze kopie, en wat de zin en/of de
onzin is van een remake. En waarom zouden we
oude films willen herbekijken?
In Abbas Kiarostami’s COPIE CONFORME
bezoekt een galeriehoudster, die slechts als ‘Elle’
op de aftiteling staat een lezing van de filosoof
James Miller. Het tweetal zal per auto samen door
Toscane gaan reizen, en gaandeweg ontstaat het
vermoeden dat zij geen vreemden zijn voor elkaar,
maar (voormalige?) geliefden. Deze schimmigheid
waarvan de film doorspekt is, vormt de opmaat tot
een reeks van vragen: Is het onderscheid tussen
origineel en kopie te herkennen? Wat is herhaling?
Hoe werken herinneringen?
Dr. Peter Verstraten is voorzitter van Film- en
Literatuurwetenschap aan de Universiteit
Leiden. Recent publiceerde hij in een
wetenschappelijke bundel over herhaling in
de kunsten het artikel ‘Play it again, Sam’,
over het fenomeen ‘remake in de cinema’.
Abbas Kiarostami. IR/FR/IT 2010 106min
woensdag 22 oktober, 20.00u
Laura van Zuylen over:
PSYCHO + PSYCHO
De douchescène, de opgezette vogels, de
glazige blik van Norman Bates, het lijk in de
kelder en de auto die tergend langzaam in een
zompige moeraspoel verdwijnt: PSYCHO (1960)
is zonder twijfel de bekendste productie van
Alfred Hitchcock. Vele scènes uit de film zijn later
gekopieerd en geplagieerd, een beter compliment
kun je een filmmaker nauwelijks maken. Gus
van Sants PSYCHO (1998), een shot-for-shot
remake, is daarvan wellicht een hoogtepunt. Op
een aantal logische verschillen na is de film een
griezelig letterlijke kopie. Wat gebeurt er als we
beide films tegelijkertijd vertonen, parallel, in twee
verschillende zalen? Kom kijken, switch tussen de
films en ervaar hoe het is als origineel en remake in
de blender gegooid worden.
Sinds 2007 schrijft Laura van Zuylen voor
de Filmkrant, waar ze onder andere de
nieuwe generatie Nederlandse filmmakers
in de gaten houdt. Ze studeerde Theateren filmwetenschap in Utrecht, Bologna
en Antwerpen en is gespecialiseerd in de
maffiafilm, de Hollywoodcinema van begin
jaren dertig, en bovendien is ze Hitchcockkenner. Verder werkt Laura op het artistiek
bureau van het Nationale Toneel in Den Haag.
Alfred Hitchcock, VS 1960 109min
Gus van Sant, VS 1998 105min
donderdag 30 oktober, 20.00u
Niels ’t Hooft over:
EDGE OF TOMORROW
EDGE OF TOMORROW (Doug Liman, 2014) is
een film als een game: hoofdpersoon William
Cage, gespeeld door Tom Cruise, werpt zich
zonder enige ervaring in de militaire strijd tegen
een buitenaardse invasie. Binnen enkele minuten
sterft hij… om vervolgens aan het begin van
dezelfde dag te ontwaken. Al snel snapt Cage dat
de dag zich blijft herhalen, waardoor hij een steeds
betere soldaat kan worden en uiteindelijk zelfs de
aliens verslaat. Net zoals in games leert hij door
te falen. In zijn introductie gaat Niels in op deze
parallel, maar haalt hij ook andere films (en games)
met ‘tijdlussen’ aan. Verhalen waarin dit soort
systeemlogica een rol speelt, liggen helemaal in
zijn straatje.
Niels ’t Hooft is schrijver en journalist. Hij
houdt zich al 25 jaar bezig met videogames,
waarvan een groot deel professioneel. Voor
onder andere NRC Handelsblad en nrc.next
brengt hij verslag uit in recensies, interviews
en achtergrondartikelen. Soms bemoeit hij
zich ook met de productie van games, zoals
het aankomende schietspel Rive (Two Tribes,
2015), waarvan hij het verhaal bedenkt.
Daarnaast werkt hij aan zijn eigen romans,
zoals De Verdwijners (Atlas Contact, 2013).
Als ‘hybride schrijver’ wil hij ook buiten de
tekst om vernieuwen, onder andere met
de ontwikkeling van lees-apps en digitaal
schrijfgereedschap.
Doug Liman, VS 2014 113min
woensdag 19 november, 20.00u
oktober/november 2014
REPEAT/REMAKE
IN DE CINEMA
Peter Verstraten over:
COPIE CONFORME
Laura van Zuylen over:
PSYCHO + PSYCHO
Niels ’t Hooft over:
EDGE OF TOMORROW
Gerwin van der Pol over:
DJANGO UNCHAINED
Gerwin van der Pol over:
DJANGO UNCHAINED
Met de film DJANGO UNCHAINED (2012) was het
net alsof filmveelvraat Tarantino zich het zoveelste
genre toeëigende, maar in werkelijkheid gaf hij
(door de titel) eindelijk toe waar de oorsprong ligt
van al zijn films: DJANGO (Corbucci, 1966) Het
bijzondere aan spaghettiwesterns als DJANGO
was dat de Italianen beter in staat waren om
westerns – in beginsel kostuumdrama’s over
de geschiedenis van Amerika – te maken dan
de Amerikanen zelf. Die betere kwaliteit (en
grotere populariteit) bleek niet alleen uit grover
en realistischer geweld, maar ook door een
realistischer blik op de Amerikaanse geschiedenis,
met meer nadruk op het leed van Indianen
en slaven. Met DJANGO UNCHAINED brengt
Tarantino de Amerikaanse western via Italië weer
terug naar het eigen continent.
Dr. Gerwin van der Pol studeerde Film- en
Theaterwetenschap aan de UvA, en geeft
er sinds zijn afstuderen al vele jaren les
in filmanalyse, filmgeschiedenis, (Oost-)
Europese artfilm, filmgenres, filmgeluid
en animatie. In 2009 verdedigde hij zijn
proefschrift over toeschouweremoties bij de
auteursfilm. Regelmatig publiceert hij over
film in tijdschriften, en geeft hij lezingen
in filmhuizen. Deze zomer gaf hij in het
kader van het Hitchcock-retrospectief een
cursus Hitchcock in Eye. Dit voorjaar gaf hij
een collegereeks bij de UvA over de nietAmerikaanse western.
Quentin Tarantino, VS 2013 165min
films met inleidingen
REPEAT/REMAKE
oktober/november 2014
groeps-expositie
REPEAT 2.0 (deel 4)
t/m 2 november 2014
open: wo t/m zo 13.00-17.00u
Filmhuis Lumen
Doelenplein 5, Delft
filmhuis-lumen.nl
Expositieruimte 38CC
Hooikade 13, Delft
38cc.nl
REPEAT/REM
IN DE CINEM
Peter Verstra
COPIE CON
Laura van Zu
PSYCHO + P
Niels ’t Hooft
EDGE OF TO
Gerwin van d
DJANGO UN
REPEAT/REM
IN DE CINEM
Peter Verstra
COPIE CON
Laura van Zu
PSYCHO + P
Niels ’t Hooft
EDGE OF TO
Gerwin van d
DJANGO UN

Download Report