Musicalworld.nl 9 november 2014

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand… wie danst het mooist
in het hele land?
9 november 2014 10:36
Al enige weken toert Danstheater Aya door het land met de
dansmusical Snow White en de 7 breakers, gemaakt door choreografe
en regisseuse Wies Bloemen. Zoals de titel al doet vermoeden, is het
gebaseerd op het beroemde sprookje van de gebroeders Grimm, maar
dan met een aantal eigentijdse aanpassingen. Zo worden de
hoofdrollen van Sneeuwwitje en de boze stiefmoeder gespeeld door
zowel een zangeres als een danseres, die samen het
personage uitbeelden. Sneeuwwitje (gezongen door Charlotte de Graaf
en dans door Feadan McCall) is ook niet alleen maar het lieve prinsesje, maar een tiener van
deze tijd, die zich afzet tegen haar jaloerse stiefmoeder, gezongen door Joanne Telesford en
gedanst door Andrea Beugger. Als ze vlucht voor de stiefmoeder-met-moordneigingen, wordt
haar leven door de achtervolgende jager gespaard en komt ze in het bos geen zeven
dwergen tegen, maar zeven b-boys. In een dans battle moet Sneeuwwitje haar plaats
veroveren, al lijken de boys het wel prima te vinden dat Sneeuwwitje in ruil voor onderdak
hun onderkomen schoonhoudt. Stiefmoeder’s spiegel verraadt haar echter en tot driemaal
toe tracht de stiefmoeder Sneeuwwitje te vermoorden. Als dat uiteindelijk gelukt lijkt, komt de
hiphop-prins haar wakker kussen. Het lot van de boze stiefmoeder is bezegeld.
De keuze voor dubbelrollen met een zangeres en danseres is uitstekend geslaagd en geeft een
extra dimensie aan de manier waarop een personage kan worden uitgebeeld.
Er wordt veel en goed gedanst in de voorstelling, in allerlei stijlen, met veel energie en
acrobatiek; vooral de show-offs van de b-boys krijgen regelmatig open doekjes van het
publiek. De muziek bestaat uit bewerkingen van bestaande nummers, met nieuwe
Nederlandse teksten van schrijfster Sophie Kassies. Nummers uit musicals als Porgy &
Bess (Summertime) en Hair (I got life) komen voorbij, maar ook popnummers van The
Pointer Sisters (Fire), Ike & Tina Turner (River Deep, Mountain High), No Doubt (Just a Girl)
en zelfs The Cup Song, met de stampende en klappende dansers als percussie. De
voorstelling is gericht op een jong publiek (8+), maar waarschijnlijk zullen de meeste covers
voor de allerjongsten niet bekend voorkomen. De zang van de ervaren Joanne Telesford is
uitstekend, maar ook recent afgestudeerde Charlotte de Graaf geeft een prima visitekaartje
af. Het duet in de scène waarin Sneeuwwitje de appel krijgt is een mooi hoogtepunt. Wat
minder geslaagd is de verwarrende pauze; midden in de scène waarin de jager Sneeuwwitje
dreigt te doden, lopen de spelers van het toneel en het doek blijft open, maar voor het
publiek is het volstrekt onduidelijk dat de pauze is begonnen. De tweede akte gaat na de
pauze naadloos verder in de scène, maar het was duidelijker geweest als het doek
tussendoor gesloten werd.
Danstheater Aya is er op een originele manier in geslaagd om muziektheater en danstheater
met elkaar te verbinden; de keuze voor dubbelrollen met een zangeres en danseres is
uitstekend geslaagd en geeft een extra dimensie aan de manier waarop een personage kan
worden uitgebeeld. De breakers laten spectaculaire show-offs zien en zorgen ervoor dat de
voorstelling geen moment verslapt. Ook de wat oudere jeugd (en volwassenen) zullen zich
uitstekend vermaken bij deze voorstelling, die nog tot begin volgend jaar door Nederland en
België reist.
Frank Segers

Download Report